Boek aan het schrijven - hoofdstuk 2

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 14:35 schreef wolferl het volgende:
@ hetzwartegat

Historische roman gebaseerd op een waargebeurd verhaal, klinkt veel belovend.
Ik ben verzot op historische boeken. Zou je een tipje van de sluier kunnen geven waarover het boek gaat.
Misschien ben ik wel je eerste 'klant'

Succes met je boek en ambities

Het gaat over een doodnormaal meisje van joodse afkomst dat overlijdt op 26-jarige leeftijd in concentratiekamp Auschwitz. Ik beschrijf niet alleen die gebeurtenis en in het kort de oorlog, maar haar hele levensverhaal waarin echt vanalles gebeurt. Ze was niet echt voor het geluk geboren. Toch probeer ik het niet te dramatisch op te schrijven, eerder met vertedering. En dat je ondanks alle pech toch nog krachtig in het leven kunt staan. Ik heb vier hoofdstukken: de ontgroening, de armoede, de liefde en de ontknoping.

Verder komen er nog illustraties bij van wat ik in archieven en bij mensen thuis heb gevonden. Een dagboek van een familielid, een fotoalbum en losse foto's. Het bizarre is dat ik foto's heb waarop mensen staan die waarschijnlijk een link met haar hebben, maar er is niemand die die mensen kan identificeren. Er zijn weinig mensen uit haar (schoon)familie die de oorlog overleefd hebben en die mensen zijn nu dood en hebben niet of nauwelijks over het verleden gepraat.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 11:39 schreef hetzwartegat het volgende:
een uitgeverij benaderen of het toch in eigen beheer uitgeven.

Eerst reguliere uitgevers proberen en als het daar uiteindelijk toch helemaal niet lukt...

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 16:47 schreef hetzwartegat het volgende:

[..]

Het gaat over een doodnormaal meisje van joodse afkomst dat overlijdt op 26-jarige leeftijd in concentratiekamp Auschwitz. Ik beschrijf niet alleen die gebeurtenis en in het kort de oorlog, maar haar hele levensverhaal waarin echt vanalles gebeurt. Ze was niet echt voor het geluk geboren. Toch probeer ik het niet te dramatisch op te schrijven, eerder met vertedering. En dat je ondanks alle pech toch nog krachtig in het leven kunt staan. Ik heb vier hoofdstukken: de ontgroening, de armoede, de liefde en de ontknoping.

Verder komen er nog illustraties bij van wat ik in archieven en bij mensen thuis heb gevonden. Een dagboek van een familielid, een fotoalbum en losse foto's. Het bizarre is dat ik foto's heb waarop mensen staan die waarschijnlijk een link met haar hebben, maar er is niemand die die mensen kan identificeren. Er zijn weinig mensen uit haar (schoon)familie die de oorlog overleefd hebben en die mensen zijn nu dood en hebben niet of nauwelijks over het verleden gepraat.

Lijkt me een zeer interessant boek.

Mijn opa (nu 88 jaar) heeft jarenlang onder dwang in een Duits wapenfabriek gewerkt.
Hij is door Russische soldaten gered, en dat verhaal had ik ooit willen opschrijven.
Helaas begint hij dement te worden.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 17:36 schreef wolferl het volgende:

[..]

Lijkt me een zeer interessant boek.

Mijn opa (nu 88 jaar) heeft jarenlang onder dwang in een Duits wapenfabriek gewerkt.
Hij is door Russische soldaten gered, en dat verhaal had ik ooit willen opschrijven.
Helaas begint hij dement te worden.

Mensen die de oorlog nog echt bewust hebben meegemaakt, zijn er niet zo heel veel meer. Dit geldt zeker ook voor de Nederlandse joden. Dat was toch al een relatief kleine bevolkingsgroep, die in de oorlog ook nog eens gedecimeerd is.

Het is op zich jammer dat dit soort verhalen verloren gaan.
Zeker bij zo'n verhaal als dat van je opa en ook bij andere (oorlogs)verhalen die over subgroeperingen gaan, waar bijvoorbeeld maar een tiental Nederlanders deel van uitmaakten, is het heel goed mogelijk dat er niemand meer van in leven is of niemand meer is die erover wil of nog kan vertellen.

Misschien kun je in het geval van je opa nog wat achterhalen via familieleden of via mensen die samen met hem in die wapenfabriek hebben gewerkt?

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 17:58 schreef hetzwartegat het volgende:

[..]

Mensen die de oorlog nog echt bewust hebben meegemaakt, zijn er niet zo heel veel meer. Dit geldt zeker ook voor de Nederlandse joden. Dat was toch al een relatief kleine bevolkingsgroep, die in de oorlog ook nog eens gedecimeerd is.

Het is op zich jammer dat dit soort verhalen verloren gaan.
Zeker bij zo'n verhaal als dat van je opa en ook bij andere (oorlogs)verhalen die over subgroeperingen gaan, waar bijvoorbeeld maar een tiental Nederlanders deel van uitmaakten, is het heel goed mogelijk dat er niemand meer van in leven is of niemand meer is die erover wil of nog kan vertellen.

Misschien kun je in het geval van je opa nog wat achterhalen via familieleden of via mensen die samen met hem in die wapenfabriek hebben gewerkt?

Niemand van zijn oude 'kameraden' leeft meer.
Ik zal eens mijn tante vragen, die spreekt dagelijks met hem.

Het enige wat ie mij verteld heeft is neit genoeg voor een boekverhaal, eerder voor een paar anekdotes.
Hij is wel pro-communist sinds die bevrijding door Russische soldaten.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 19:54 schreef wolferl het volgende:

[..]

Niemand van zijn oude 'kameraden' leeft meer.
Ik zal eens mijn tante vragen, die spreekt dagelijks met hem.

Het enige wat ie mij verteld heeft is neit genoeg voor een boekverhaal, eerder voor een paar anekdotes.
Hij is wel pro-communist sinds die bevrijding door Russische soldaten.

Oke, maar het kan wel een uitgangspunt zijn voor een verhaal.

Bijvoorbeeld: hij heeft tijdens de bevrijding een Rus leren kennen die hem een paar jaar later inhuurt om te spioneren voor de KGB. Het toeval wil dat hij in die rol een van zijn oude kameraden moet schaduwen.

quote:

Op zaterdag 14 augustus 2010 20:06 schreef hetzwartegat het volgende:

[..]

Oke, maar het kan wel een uitgangspunt zijn voor een verhaal.

Bijvoorbeeld: hij heeft tijdens de bevrijding een Rus leren kennen die hem een paar jaar later inhuurt om te spioneren voor de KGB. Het toeval wil dat hij in die rol een van zijn oude kameraden moet schaduwen.

Dan wordt het een fictieve thriller met een toefje historische feiten.

Hoi schrijvers,

Na nachtenlang vage dromen heb ik als ik deze vage dromen aan elkaar knoop een lang en goed verhaal (Elk nadeel hebt zijn voordeel "Johan Cruijf")

Ik ben vandaag na dagenlang nadenken en niet meer vaag te dromen en nog steeds rusteloos te slapen begonnen aan een karakterschets, een korte en lange samenvatting zodat ik niets vergeet. Al jaren lang heb ik vage dromen een paar dromen daarvan heb ik goed onthouden andere niet maar nu komen die goed onthouden dromen van pas het gaat namelijk allemaal om dezelfde persoon met dezelfde omgeving en zelfde vrienden en kennissen

Uiteindelijk lijkt het bizar maar ik wil er voor gaan. Ik weet dat ik naast de vakanties niet veel tijd zal hebben voor te schrijven maar ik zie het als een uitdaging om het boek voor mijn 25ste levens jaar (ben nu achttien) af te hebben. Hopelijk lukt het. Heb het niemand anders in mijn omgeving verteld maar goed dat komt nog wel eerst schrijven

Groetjes,

FurtiveAffaire

Leuk topic, heb het even vluchtig doorgelezen.
Ik wil ook graag schrijven, maar ben nog redelijk rusteloos en denk dat ik het nog niet kan opbrengen om lang stil te zitten en aan 1 verhaal te werken.
Wel heb ik in dromen meerdere verhalen klaarliggen. In de dromen lopen ze als een trein (beetje onrealistisch hier een daar, een uiteraard ben ik de hoofdpersoon die uiteraard de held is en alle vrouwen krijgt ) Dus daar acht ik mij nog niet klaar voor.

Wel heb ik een ruw reisverslag klaarliggen van 37 pagina's. Dit is allemaal in samenvatting geschreven aan het thuisfront. Dit wil ik gaan uitwerken. Echter ben ik een totaal beginnend schrijver, en weet ik totaal niet waar ik op moet letten.

Als ik zelf nadenk, denk ik dat het belangrijk is dat de:
- Personages goed uitgewerkt zijn
- Het beeldend geschreven is
- Er vaart in zit.

Aan een plot hoef ik niet te denken, dat scheelt. Ik heb al een verhaal, wat allemaal waar gebeurt is.

Nu zit ik te twijfelen aan de opzet. Ik wil dat het een beeld geeft van de reis als backpacker. Dat mensen dit lezen ter inspiratie om te gaan backpacken. Maak ik er een waarheidsgetrouw verhaal van wat feitelijk is, of dik ik het hier en daar aan, om de situaties herkenbaarder te maken of grappiger te maken. Wat zouden jullie doen?

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 11:27 schreef maffemaniak het volgende:


Als ik zelf nadenk, denk ik dat het belangrijk is dat de:
- Personages goed uitgewerkt zijn
- Het beeldend geschreven is
- Er vaart in zit.

Aan een plot hoef ik niet te denken, dat scheelt. Ik heb al een verhaal, wat allemaal waar gebeurt is.

Nu zit ik te twijfelen aan de opzet. Ik wil dat het een beeld geeft van de reis als backpacker. Dat mensen dit lezen ter inspiratie om te gaan backpacken. Maak ik er een waarheidsgetrouw verhaal van wat feitelijk is, of dik ik het hier en daar aan, om de situaties herkenbaarder te maken of grappiger te maken. Wat zouden jullie doen?

Ik zou het wel een beetje aandikken, en een beetje humor is ook niet verkeerd.
Maar moet het een educatief verslag worden, een avontuurlijk verhaal of een waar gebeurde spannend verhaal.

Als je eenmaal bezig bent zit je er lekker in, en stop je minder snel. Je moet die flow weten te pakken.
Tenminste dat heb ik altijd, ik zie schrijven namelijk als het naar de sportschool gaan. Ik heb dan niet veel zin om twee te gaan staan zweten. Maar als ik eenmaal op tempo ben loopt alles vlotjes.

Succes met schrijven, wie weet schuilt er wel een uitstekend schrijver in jou.

Het moet meer de sfeer weergeven die ik als backpacker gevoelt heb. Het moet ter inspiratie zijn voor andere backpackers en het moet mij met weemoed terug laten denken aan mijn avonturen daar. Ik neig zelf al vaak naar het aandikken van verhalen om het wat grappiger te maken. Ik wil dat het een vermakelijk verhaal wordt dus ik denk idd dat ik eea ga aandikken.

Bedankt! Ik ga er weer aan beginnen. Nu het rotwerk. De grote lijjnen staan er al, nu het schrappen en uitbreiden.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 11:59 schreef maffemaniak het volgende:

Bedankt! Ik ga er weer aan beginnen. Nu het rotwerk. De grote lijjnen staan er al, nu het schrappen en uitbreiden.

Hou ons op de hoogte, vraag wat je wilt vragen en veel succes. Evenaar het schrijven als het avontuur die je als backpacker hebt beleefd.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 11:27 schreef maffemaniak het volgende:
Leuk topic, heb het even vluchtig doorgelezen.
Ik wil ook graag schrijven, maar ben nog redelijk rusteloos en denk dat ik het nog niet kan opbrengen om lang stil te zitten en aan 1 verhaal te werken.
Wel heb ik in dromen meerdere verhalen klaarliggen. In de dromen lopen ze als een trein (beetje onrealistisch hier een daar, een uiteraard ben ik de hoofdpersoon die uiteraard de held is en alle vrouwen krijgt ) Dus daar acht ik mij nog niet klaar voor.

Wel heb ik een ruw reisverslag klaarliggen van 37 pagina's. Dit is allemaal in samenvatting geschreven aan het thuisfront. Dit wil ik gaan uitwerken. Echter ben ik een totaal beginnend schrijver, en weet ik totaal niet waar ik op moet letten.

Als ik zelf nadenk, denk ik dat het belangrijk is dat de:
- Personages goed uitgewerkt zijn
- Het beeldend geschreven is
- Er vaart in zit.

Aan een plot hoef ik niet te denken, dat scheelt. Ik heb al een verhaal, wat allemaal waar gebeurt is.

Nu zit ik te twijfelen aan de opzet. Ik wil dat het een beeld geeft van de reis als backpacker. Dat mensen dit lezen ter inspiratie om te gaan backpacken. Maak ik er een waarheidsgetrouw verhaal van wat feitelijk is, of dik ik het hier en daar aan, om de situaties herkenbaarder te maken of grappiger te maken. Wat zouden jullie doen?

Beeldend geschreven, je bedoeld in details zodat de lezer weet in welk huis het hoofdpersoon zich bevindt?

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 16:57 schreef FurtiveAffaire het volgende:

[..]

Beeldend geschreven, je bedoeld in details zodat de lezer weet in welk huis het hoofdpersoon zich bevindt?

Boeiend hoeft niet persé overspoelingen met details te zijn.
Dan zoek je het meer op in de genuanceerde dialogen.

Boeiend is, in mijn optiek, de lezer in spanning houden en ervoor zorgen dat die het boek blijven lezen.
Je moet de lezer prikkelen.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 17:07 schreef wolferl het volgende:

[..]

Boeiend hoeft niet persé overspoelingen met details te zijn.
Dan zoek je het meer op in de genuanceerde dialogen.

Boeiend is, in mijn optiek, de lezer in spanning houden en ervoor zorgen dat die het boek blijven lezen.
Je moet de lezer prikkelen.

Hmm daar had ik niet aan gedacht, dank voor de tip

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 16:57 schreef FurtiveAffaire het volgende:

[..]

Beeldend geschreven, je bedoeld in details zodat de lezer weet in welk huis het hoofdpersoon zich bevindt?

Ja dat bedoelde ik er idd mee. Helaas is dat niet mijn sterkste punt. Ik ben het al snel zat en wil doorgaan naar de 'nuttige' dingen.

Bijna 1500 woorden nu En het is zo leuk om te schrijven, niet te geloven.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 21:43 schreef Complexiteit het volgende:
Bijna 1500 woorden nu En het is zo leuk om te schrijven, niet te geloven.

Ja het is ook leuk.

Ik zie iedereen telkens maar met aantallen woorden schermen, is dat nou echt zo belangrijk? Mij gaat het er veel meer om dat mijn verhaal klopt en de personages geloofwaardig zijn en zo. Ik houd me er echt niet bezig in hoeveel woorden ik dat opschrijf. Als het af is, en ik het hoofdstuk redigeren dient zich aan, ga ik me er pas eens over buigen welke woorden ik kan schrappen zonder dat de betekenis van mijn zinnen verandert. Maar dan nog interesseert het me geen fluit hoeveel woorden mijn verhaal telt.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 21:56 schreef Gwywen het volgende:
Ik zie iedereen telkens maar met aantallen woorden schermen, is dat nou echt zo belangrijk? Mij gaat het er veel meer om dat mijn verhaal klopt en de personages geloofwaardig zijn en zo. Ik houd me er echt niet bezig in hoeveel woorden ik dat opschrijf. Als het af is, en ik het hoofdstuk redigeren dient zich aan, ga ik me er pas eens over buigen welke woorden ik kan schrappen zonder dat de betekenis van mijn zinnen verandert. Maar dan nog interesseert het me geen fluit hoeveel woorden mijn verhaal telt.

Hier ben ik het geheel mee eens. Ook ik vind het aantal woorden totaal niet belangrijk.
Het lijkt wel alsof sommige mensen bewust bijhouden hoeveel woorden ze per dag schrijven.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 21:56 schreef Gwywen het volgende:
Ik zie iedereen telkens maar met aantallen woorden schermen, is dat nou echt zo belangrijk? Mij gaat het er veel meer om dat mijn verhaal klopt en de personages geloofwaardig zijn en zo. Ik houd me er echt niet bezig in hoeveel woorden ik dat opschrijf. Als het af is, en ik het hoofdstuk redigeren dient zich aan, ga ik me er pas eens over buigen welke woorden ik kan schrappen zonder dat de betekenis van mijn zinnen verandert. Maar dan nog interesseert het me geen fluit hoeveel woorden mijn verhaal telt.

Dat viel me ook op ja. Deed het zelf natuurlijk net ook , maar het was meer een excuus om iets te posten, ik kan me niet voorstellen dat ik dat echt belangrijk ga vinden, om wat je zelf al zegt.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 22:02 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Ik zag het meer als een meetlat voor mezelf, en ook om een doel te stellen hoeveel ik per week van mezelf moest schrijven. En dat heeft prima gewerkt.

Dat kan, maar is het niet belangrijker dat je met je gevoel mee lift.
Zelf schrijf ik zoveel ik wil, en de ene keer is dat voor mij gevoel minder als de andere keer.

Maar ja ieder heeft zijn eigen methode.

quote:

Op maandag 16 augustus 2010 22:02 schreef Biancavia het volgende:

[..]

Ik zag het meer als een meetlat voor mezelf, en ook om een doel te stellen hoeveel ik per week van mezelf moest schrijven. En dat heeft prima gewerkt.

Zo deed ik het ook. Uiteindelijk is het verhaal zelf natuurlijk het belangrijkst, en maakt het niet uit of dat in 30.000 of 300.000 woorden wordt verteld, zolang het verhaal maar goed is. Maar het aantal woorden is wel een objectieve maatstaf om de voortgang van het schrijven te meten. En inderdaad, om jezelf doelen te stellen en een planning te maken. Mij hield het in ieder geval gemotiveerd en het was een extra stimulans om door te schrijven.