Boek aan het schrijven - hoofdstuk 2

Ho ho, niet iedereen in dit topic is "amateur" hoor

Volgpost. Ik heb al jaren en plot in mijn hoofd en op m'n 16e al eens wat ideeën genoteerd waar ik niks mee heb gedaan.
'k ga eens kijken of ik mezelf ertoe kan zetten om bijv. met yWriter daar een verhaal van te bakken

TVP

Hoi allemaal,
De laatste jaren ook al meermalen keren vastgelopen met schrijven, vanwege meerdere factoren; waarvan gebrek aan discipline en echte zin doorslaggevend was.

tot een paar maanden terug...
Goeie vriend van me stelde voor om eens een toneelstuk te gaan maken. Hoe hij er zo opkwam doet er niet toe, zo geniaal was het plan ook niet. We zijn al jaren aan het aanklooien met goede idee-en die we vervolgens niet ten uitvoer brengen. Maar goed, onderlinge feedback zou wellicht stimulerend zijn voor het schrijfproces... en hoewel we eigenlijk geen zak afweten van toneelstukken gingen we gewoon aan de slag, ongecompliceerd denken, en gewoon werken met aktes (gunstig om de verhaalstructuur in de gaten te houden) Bovendien vind ik dialogen schrijven makkelijker dan beschrijving van tijd en ruimte e.d.; in toneelvorm moet je het doen met de zichtbare middelen die je hebt. Een echt verhaal ervan maken kan altijd nog. Niet makkelijk, maar toch.

Het onderwerp was snel gevonden. Ik had nog een oude opzet liggen van een verhaal dat zich afspeelt in de gouden eeuw, en hij had onlangs een boek gelezen over Jan Pieterszn Coen dat hem wel inspireerde.
Doel was om er een soort van klucht van te maken, want hoewel ingebed in ware historische feiten, het moest vooral niet al te serieus worden

Ik mailde hem 10 korte idee-en, die ik grotendeels tijdens de mail aan hem verzon en in telegramstijl uitlegde, en vervolgens wilde ik 2 van die idee-en combineren, om tot een -hilarisch - plot te komen. Andere idee-en zouden in een evt. vervolg uitgewerkt kunnen worden, aldus mijn bescheiden mening.

Vervolgens begon met het uitwerken van een plot, dat eigenlijk steeds in 1 a 2 zinnen samengevat zou moeten kunnen worden, om vooral de verhaallijn in de gaten blijven te houden.
Of dat gelukt is?

Ik begon de hoofdpersonen kort schematisch uit te werken, met -al dan niet precieze- geboortedatum, uiterlijke en innerlijke kenmerken, vaste uitspraken etc.
Daarna maakte ik een schema (A5-vel met pijlen tussen de verschillende personages hoe de onderlinge verhoudingen/motieven lagen) Dit schema leek haast wel wiskunde, maar door de overzichtelijkheid kwam ik weer op een aantal aardige ideeen mbt deze onderlinge verhoudingen, en het vergroten/lichtelijk overdrijven van de onderlinge tegenstellingen en overeenkomsten. Zodoende moest het plot ook telkens aangescherpt worden, en soms veranderd. Elke wijziging leverde namelijk weer een kettingreactie van gevolgen op, die ook van invloed waren op de persoonlijke motieven van de personages.
Langzaamaan ontstond ook een documentje met een tijdlijn met jaartallen van non-fictieve en fictieve zaken, en denk eraan om van ieder personage een aparte levensloopdocje te maken van +/- 500 woorden.

Tenslotte heb ik ook een documentje gemaakt waar ik belangrijke elementen van de tijdsgeest noteer, met bronnenlijst zodat ik fragmenten voor research beter kan terugzoeken. Dat had ik natuurlijk al veel eerder moeten doen, maar de vele research die ik heb moeten doen was op zich ook al leuk. Veel musea bezocht, stedentripjes gemaakt, boeken gekocht/geleend over het tijdvak e.d. Juist over het tijdvak waar ik eigenlijk niet al teveel afwist heel veel geleerd.

Situatie nu:
Heb het toneelstuk/verhaal ongemerkt steeds verder naar me toegetrokken, omdat ik een steeds duidelijker beeld heb welke kant het op moet, en ook vanwege gebrek aan tijd/daadkracht van zijn zijde.

De eerste en (voor-?) laatste akte heb ik redelijk ver uitgewerkt (omdat de 2 aktes op elkaar terugslaan), maar omdat het plot nog niet waterdicht is kan ik de dialogen nog niet definitief uitwerken. Tijdens het uitwerken van de aktes kom ik wel weer op nieuwe idee-en, maar naarmate het verhaal/definitieve plot vordert wordt het inpassen van wijzigingen logischerwijs steeds lastiger. Vooral op het punt waar enkele zeer belangrijke plotwendingen gebeuren moet ik heel sterk in de gaten houden in welke volgorde het gebeurt, en of het plausibel is, want het is inmiddels best een complexe teringzooi geworden


Ehm.. om kort te gaan: een tvp in dit interessante, herkenbare topic

quote:

Op donderdag 20 mei 2010 21:21 schreef Xessive het volgende:

[..]

Ik heb precies het tegenovergestelde. De plot is geen enkel probleem, maar ik heb moeite mijn karakters diepgang te geven, zodat het meer lijkt alsof je een filmscript zit te schrijven.

_{hey, ken ik jou niet van een eerder schrijfverleden}

ik zou het gewoon in die filmscript-stijl afwerken. De karakters diepgang geven kun je dan doen met fragmenten die je later toevoegt, de dingen die ze doen verklaren middels een soort van voice-over die je bij mijn weten ook bij de film 'Amelie' hebt, en die teksten kun je dan ook gewoon subtiel verwerken in je verhaal.
of sla ik nu wartaal uit?

TVp-tje

quote:

Op dinsdag 25 mei 2010 18:08 schreef getikte_rik het volgende:

[..]

_{hey, ken ik jou niet van een eerder schrijfverleden}

ik zou het gewoon in die filmscript-stijl afwerken. De karakters diepgang geven kun je dan doen met fragmenten die je later toevoegt, de dingen die ze doen verklaren middels een soort van voice-over die je bij mijn weten ook bij de film 'Amelie' hebt, en die teksten kun je dan ook gewoon subtiel verwerken in je verhaal.
of sla ik nu wartaal uit?

Ja. Ik vroeg me al af waar je bleef.

Maar dat is inderdaad ongeveer de manier waarop ik het nu doe. Alleen krijg je dan het probleem dat je een vrij visueel verhaal hebt waarin je de karakters wat emoties meegeeft, terwijl ik het ook wel eens mooi zou vinden als het verhaal juist gevormd wordt door de emoties van de karakters.

Dat lijkt me vrij eenvoudig op te lossen door een situatie te creëren waarop je karakter dusdanig reageert dat zijn/haar emotie/reactie daarop het vervolg van het verhaal bepaalt.

Ok een update. Mijn boek ligt stil, niets aan te doen (jawel, schrijven...), maar ik ben verder gegaan met mijn korte verhaal (voor een wedstrijd) waar ik echt een beetje mee worstel en hoe langer het wordt hoe minder blij ik er mee lijk te zijn.

Maar ik ging vandaag van 117 woorden naar 945. Vrij aardig, want ik was bang dat ik volledig was vastgelopen na de eerste 100 woorden (toen al? Ja toen al).

Is dat ie voor "mijn" wedstrijd? Ik ben echt zo benieuwd

nog proeflezers nodig?

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 19:46 schreef wonderer het volgende:
Is dat ie voor "mijn" wedstrijd? Ik ben echt zo benieuwd

Ja, maar ik ben er echt niet bijzonder zeker over , of het wel iets is/wordt.

quote:

Op woensdag 26 mei 2010 19:48 schreef Peter het volgende:
nog proeflezers nodig?

Misschien, ooit. Als ik het aandurf .

Je hebt nog een paar maanden Moet de mijne ook nog insturen.

ik schrijf op het moment af en toe wat in de trein naar werk. blijkt dat ik ongeveer een half uur doe over een bladzijde op die manier. Niet slecht, vind ik zelf

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 16:28 schreef Bensel het volgende:
ik schrijf op het moment af en toe wat in de trein naar werk. blijkt dat ik ongeveer een half uur doe over een bladzijde op die manier. Niet slecht, vind ik zelf

Het is hier volgens mij in het voorgaande topicdeel ook al over gegaan, over woorden tellen. Ik snap dat het tellen van het aantal woorden een goede indicatie is hoe het verhaal ontwikkelt, en of je een beetje op koers ligt in een bepaald schrijftempo. Maar ik kan me voor mijzelf niet voorstellen dat ik denk: "hoera ik heb er weer 1000 woorden bij " eerder andersom.
Ik ben nu bezig om een plot op te zetten, voor een verhaal/toneelstuk, en daarbij merk ik al hoe moeilijk het is om kernachtig te blijven. In principe wil ik gewoon een toneelstuk schrijven waar je uiterraard al een max aan woorden moet hebben, dit toneelstuk wil ik dan nog eens gaan uitwerken naar een verhaal waar ik alle ruimte heb voor alles wat een verhaal een echt verhaal maakt.

Het toneelstuk (een fictieve VOC-affaire die zich rond 1620 afspeelt) is als vorm voor mij een goede oefening om kernachtig te blijven, de plotlijn in de gaten te houden en niet te verzanden in allerlei minder belangrijke verhaallijnen. Hoewel ik in eerste instantie een luchtig toneelstuk wil maken, is er langzaamaan ook een zekere thematiek in gerold, met veel elementen die terugslaan op eerdere gebeurtenissen in eerdere scenes. Heb vooral moeite met de vorm.

- ga ik het historisch zo goed mogelijk onderbouwen? welke anachronismes sta ik toe?
-wordt het een bullshit-achtige klucht?
- of richt ik me teveel op een goed onderbouwd plot?
-wordt het gewoon een jongesnboek-achtig verhaal, waarbij de vorm belangrijker is dan het plot?

Hoe meer ruimte ik krijg, hoe meer aantal woorden, hoe groter de kans dat ik zelf dan verzand in details...
In deze fase streef ik dus het liefst zo min mogelijk woorden na. Ik kom met het schrijven nooit snel op gang, maar als dat eenmaal het geval is, ga ik bij het uitwerken van de dialogen enorm lopen zeveren.
Het aantal woorden gaat dan weer snel uit de klauwen lopen..
(deze post is er weer een aardig voorbeeld van )

Dat lijkt me ook lastig ja, dat je moeite hebt met beknopt blijven. Ik heb eerder last van het tegenovergestelde. Succes ermee!

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 23:16 schreef wonderer het volgende:
Dat lijkt me ook lastig ja, dat je moeite hebt met beknopt blijven. Ik heb eerder last van het tegenovergestelde. Succes ermee!

thnx, jij, (julie allemaal) ook. Het is bij iedereen die een boek/stuk wil schrijven wel wat, lezend in topics als dit is dan ook wel troostend en herkenbaar.

Moet zeggen dat ik nu ik voor het eerst ook gewoon veel tijd steek in het plot, juist op leuke ideeen/motieven/verhaallijnen kom. Personages die aanvankelijk bijrollen waren, hebben nl. ook allemaal hun motieven w.b. hun rol in het verhaal, en om die tot 1 geheel te brengen waardoor er een redelijk 'plausibel' verhaal uit voorkomt is wel een uitdaging (vreselijk woord verder )

Ik moet ook oppassen dat niet veel overdrijf in de uitkomst van het plot; dat uiteindelijk ook werkelijk alle gebeurtenissen en details in het verhaal met elkaar te maken zouden (moeten) hebben, het mag best nog een hoop belachelijk absurde onzin bevatten ipv een of andere pretentieus geniaal slot te willen nastreven, met veel symboliek erin.

Maar hoewel het plot uitwerken een hoop noeste arbeid vergt, is door gestructureerd werken aan het stuk mijn schrijfplezier wel weer ontwaakt . Het is alsof je een puzzel maakt waarbij -als je de kaders/randen afhebt- het steeds makkelijker wordt om de puzzel op te lossen. Maar dan moet je zelf nog wel alle puzzelstukjes knippen, en dat is toch nog wel een hoop werk leuk werk soms, maar soms is het

quote:

Op donderdag 27 mei 2010 22:39 schreef getikte_rik het volgende:

[..]

Het is hier volgens mij in het voorgaande topicdeel ook al over gegaan, over woorden tellen. Ik snap dat het tellen van het aantal woorden een goede indicatie is hoe het verhaal ontwikkelt, en of je een beetje op koers ligt in een bepaald schrijftempo. Maar ik kan me voor mijzelf niet voorstellen dat ik denk: "hoera ik heb er weer 1000 woorden bij " eerder andersom.

Het is een goede motivatie om door te blijven gaan. En het werkt best goed voor mij, moet ik zeggen, zeker de laatste week. Ik heb zelden met een discipline als ik nu heb geschreven. Inmiddels zit ik op 72.000 woorden en daarmee is dit in ieder geval al het langste verhaal dat ik tot nu toe geschreven heb. Vooraf had ik dat een mooi aantal woorden gevonden voor het complete verhaal, maar het worden er dus een stuk meer.

Waarbij ik wel wil aantekenen dat ik echt alles heb opgeschreven wat ik maar kon bedenken en dat ik verwacht dat er nog wel wat passages zullen gaan sneuvelen, omdat die voor het verhaal achteraf toch niet zo relevant blijken te zijn. De hoofdlijn van het plot zat de hele tijd in mijn hoofd, de details werk ik uit tijdens het schrijven. Dat zorgt voor interessante ontwikkelingen en wendingen die ik vooraf niet had bedacht. En het leuke is dat nu ik het keerpunt in het verhaal alweer even achter me ligt, en er in plaats van vragen antwoorden komen, alles ook perfect lijkt te kloppen.

Ik heb een praktisch probleem als ik schrijf . Ik blijf steken op tekstopmaak. Dat wil zeggen, staar me blind op bijvoorbeeld dialogen. Hoe zeg je ze neer. In de lopende tekst? Elke keer als iemand iets zegt op een nieuwe regel? Ik weet het niet, daar blijf ik dan in hangen.

Dus, heeft iemand een goede "regel" die ik gewoon aan kan houden? Wat gebruikelijk is ofzo (raar, want ik lees veel boeken, maar toch kan ik zo niet voor de geest halen wat vaak gebruikt wordt ).

quote:

Op vrijdag 28 mei 2010 08:57 schreef Tha_Erik het volgende:
Ik heb een praktisch probleem als ik schrijf . Ik blijf steken op tekstopmaak. Dat wil zeggen, staar me blind op bijvoorbeeld dialogen. Hoe zeg je ze neer. In de lopende tekst? Elke keer als iemand iets zegt op een nieuwe regel? Ik weet het niet, daar blijf ik dan in hangen.

Dus, heeft iemand een goede "regel" die ik gewoon aan kan houden? Wat gebruikelijk is ofzo (raar, want ik lees veel boeken, maar toch kan ik zo niet voor de geest halen wat vaak gebruikt wordt ).

Zo doe ik het wel. Iedere keer dat iemand anders iets zegt, begin ik op een nieuwe regel, dat houdt het overzichtelijk. Pas wel op dat je niet achter elke regel ook 'zei Piet' of iets dergelijks zegt. Bij een goede dialoog wordt vanzelf wel duidelijk wie aan het woord is. Je kunt bijvoorbeeld bij ene langere dialoog ook een keer iemand de gesprekspartner bij naam laten noemen, om te zorgen dat de lezer niet de draad kwijt raakt van wie er aan het woord is.

Een handeling die een van de gesprekspartners verricht voor, tijdens of na datgene wat op dat moment gezegd wordt, zet ik overigens in dezelfde regel als het 'citaat'.

Oh en letten jullie bij het schrijven al enorm op alinea's enzo? Want in boeken zijn er soms echt korte alinea's die enkele regels bevatten, maar als ik dit op de computer doe dan haalt het misschien net één regel en vind ik het stom staan .

Alinea's doe ik op gevoel. Als het verhaal een kleine sprong maakt qua tijd, plaats of onderwerp vind ik dat meestal wel een mooi moment voor een witregel, maar ook als ik denk dat een adempauze op zijn plek is, is een nieuwe alinea wenselijk.

Ik merk overigens wel dat ik nu langere alinea's (soms langer dan een pagina ) schrijf dan in het begin.

Ik vind het zo stom dat ik daar zo op blijf hangen, want ik neem aan dat een uitgever daar ook wel voor zorgt als je eenmaal uitgegeven wordt. Al denk ik ook wel dat een uitgever minder geneigd is om een manuscript door te nemen wanneer er één blok tekst is zonder ergens een witregel of alinea oid.

Alinea's en dialogen kom je ook op verschillende manieren tegen in boeken. Het ene boek kent veel korte alinea's, andere kennen amper witregels. Het is maar net wat de schrijfstijl van de auteur is.

Het belangrijkste is denk ik ook om vooral te schrijven op een manier die bij jou past. Schrijf zoals je het zelf prettig vindt om te lezen .

Ik heb ook van die rare visuele fixaties, om gestoord van te worden. Als een alinea precies twee schermregels vult wil ik het liefst nog een woord extra zodat het mooi op de derde regel valt. Een alinea van maar één regel is bij mij ook zeldzaam, tenzij het in een dialoog is (waarbij dus elke gesproken regel weer een tabje krijgt; 0,5 cm en niet 1,25).

Ach het doet er ook helemaal niet toe. Ik ben er alleen wel mee bezig, dat wilde ik even laten weten, je bent niet de enige.