Weer terug uit La Douce France. 10 dagen in de Bourgogne rondgefietst (rondom Dijon, Paray-le-Monial en Le Creusot). Bijna 1000 km gefietst en iets van 11.000 hoogtemeters gemaakt. En twee cyclo's gereden: de Cote D'Orienne en la Bernard Thevenet.
Cote d'OrienneDe Cote d"Orienne had ik drie jaar geleden ook al eens gedaan. Het parkoers was weer grotendeels hetzelfde dus
7 beklimmingen, 155 km, 2000 hm. 130 man aan de start. Bovenop de eerste klim hing ik nog net aan de eerste groep, maar voor me vielen gaten op het vlakke stuk, dus was ik alsnog gelost
.
Er vormde zich een tweede groep van een man of 40, die flink doorreed. Op de steile 3e klim kon ik net met het eerste stuk van deze groep mee en waren we nog met een man of 20-25. Na de 5e klim hadden we een stuk hoogvlakte, waar er even in waaiers werd gereden
.
Een kilometer of 4 voordat we de afdaling ingingen sprongen twee man weg. Ik ging er achteraan met drie man, we kwamen bij de twee. We hadden achter ons een flink gat. Direct na de afdaling volgde de voorlaatste klim. Halverwege vlakte deze af en toen kwamen een man of 10 van de groep waaruit we weggereden weer bij ons aansluiten. Op het tweede deel van de klim viel onze groep uit elkaar en ik kwam boven met de eerste 8. Na de afdaling volgde een stuk vallei van 20 km waarin we nog wat mensen oppikten die uit de eerste groep waren weggevallen.
Twee kilometer voordat we aan de slotklim begonnen reden er weer twee man weg uit onze groep. Met nog iemand sprong ik ernaartoe. Achter me zag ik ons groepje ook uit elkaar spatten. We kwamen met drie man aan de slotklim aan. In eerste instantie reed ik weg, maar die andere twee pakten me op een vlakker stuk weer terug en lieten me vervolgens op een steil stuk weer achter. Ik wist me nog weer terug naar hen te harken en probeerde nog weg te rijden op 500 meter van de finish. Naar de finish toe liep het steil omhoog. Ik stond toch net iets te groot en viel volledig stil in de laatste 100 meter, dus ze kwamen weer langs me (ik rolde ook echt met 5 km/u over de finish
). Een 42e plek
Bernard ThevenetDe Bernard Thevenet (gisteren) was langer (175 km), maar over een golvende parkoers met beklimmingen die meestal niet langer dan 2 km waren. Ongeveer 140 man aan de start. Ik had het parkoers uitgebreid verkend. Dit betekende dat ik bijna alle lastige passages als eerste opdraaide
De eerste echt lastige klim na 60 km zorgde wel voor wat uitdunning, maar we waren nog steeds met ca. 80 man. De direct daaropvolgende klim was minder lastig, dus ik verwachtte dat daar niet zoveel zou gebeuren. Foutje. Hier reden 8 man weg (niet dat ik daar bij had gezeten) terwijl ik achterin ik zat en er veel gaten vielen. Ik moest dus volle bak om bij te blijven. Uiteindelijk dunde het niet heel veel uit, en waren we nog steeds met ca. 60 man.
Tot ca. 100 km bleef het parkoers lastig, continu op en af, met op 80 km nog een steile klim. Daar leek toch eindelijk echt afscheiding te ontstaan, maar in de (flauwe) afdaling kwam bijna alles weer terug. De rest van het parkoers was de hele tijd over golvende wegen van +5 tot -5%. Met wind tegen gebeurde daar dus helemaal niets, want elke keer na een klim viel het door de tegenwind stil en kon iedereen die was gelost weer terugkomen.
Tussen km 50 en 20 was ik redelijk actief, omdat er wat lastige stukken in zaten. Ik was een paar keer met een paar man weg, maar alles kwam steeds weer terug. Daarna hield ik me rustig tot de voorlaatste klim. Die was niet erg steil, maar ik dacht dat als er vol werd doorgetrokken op het laatste stuk er misschien toch wat te proberen was. Ik zat de hele klim bij de eerste 5 en inderdaad werd er vol doorgetrokken, maar in de afdaling kwam alles weer terug.
De slotklim was nogal steil en dat ligt me sowieso al niet en zeker niet na een lange tocht. Ik begon wel van voren, maar alles kwam vlot over me heen.
Volgens mijn diploma was ik toch nog 39e
Kennelijk was onze groep toch nog aardig uitgedund op die voorlaatste klim, want toen ik bij de finish kwam zaten er niet veel meer van onze groep achter me.