Bij deze mijn verhaal, ik hoop dat het allemaal nog een beetje klopt want ik ben het zelf ook nog aan het verwerken:
Ik heb altijd gedacht dat ik in ieder geval over tijd zou gaan, ik had ook helemaal nog geen voortekenen of gerommel in de buik.
Dus toen ik zaterdagnacht rond 04.00 uur wat ongesteldheidsachtige krampjes voelde dacht ik: AH dit is het gerommel waar iedereen het over heeft. Maar dacht ook meteen dat dit wel een tijd kon terug keren en ik kon ook gewoon weer lekker slapen.
Rond 10.00 uur werd ik me weer bewust van de krampjes en dat ze niet om het half uur kwamen, maar wisselend rond de 10 a 15 min.
Ik moest en zou nog een draagdoek voor in huis hebben dus zijn we naar de stad gegaan.
Ook nog even langs de prenetal een broek ruilen en nieuwe schoenen voor mn lief gekeken toen ik het ineens niet meer hield.
In de auto getimed en ik voelde om de 2 a 3 min een heftige kramp die max 20 a 30 sec aanhield.
Thuis aangekomen (rond 14.00) maar wat proberen te eten, maar daar had ik geen trek in en ben dan ook alles weer gaan uitspugen.
Dan maar even onder de douche want het ziekenhuis kon ik bellen wanneer ik om de 5 min weeeen had die 1 min aanhielden.
Nou bleef het wel om de 2 a 3 min komen maar lang geen min.
Onder de douche veranderende er niks, en het werd wel steeds pijnlijker dus toch maar overleg met het ziekenhuis.
Ik kon altijd nog weer terug naar huis zeiden ze.
Rond 16.00 kwamen we in het ziekenhuis aan en werd ik aan de ctg geinstalleerd .
En ja hoor wat ik voelde klopte, om de 2 a 3 min een heftige wee die niet langer aanhield dan 20 a 30 sec.
Rond 17.30 kwam de gyn even kijken hoe het ging, en ze besloot om te kijken of deze weeeen wel wat deden en anders mocht ik naar huis.
Ik bleek 2 cm ontsluiting te hebben en mocht blijven. Mn vliezen waren nog niet gebroken maar ze besloot ook dat zo te laten zodat ik kon doen en laten wat ik wilde. Ik voelde steeds heel veel druk in mn buik en ook mn been bleef naar kramp schieten dus ik wilde graag in bad.
Eerst moest ik nog even 15 min aan de ctg, lief maakte ondertussen het bad in orde. de gyn zou om 19.30 weer komen kijken of ik inmiddels 3 cm onstsluiting zou hebben bereikt. Nog besefte ik niet helemaal dat we nu echt aan het bevallen waren en dat de baby nu echt zou komen.
Rond 18.00 ging ik in bad, na een kwartiertje voelde ik ineens enorme persdwang. maar bedacht me meteen dat dit niet kon, had toch pas 2 cm ontsluiting.We dachten dat dit dan misschien het moment was dat vrouwen de ontlasting kwijt zouden willen dus we hebben me naar de toilet gesleept. Maar ook daar bleef ik persdwang hebben. Dus toch maar op het belletje gedrukt.
De verpleegkundige kwam en we vertelden dat ik dacht dat ik persdwang had, maar ik bleef maar herhalen dat kan niet want ik ben nog lang niet zover!
Ik moest terug op bed en de gyn werd gebeld, ondertussen bleef ik enorme druk voelen en dacht nog ik zou nu wel een ruggenprik willen! ik vond het echt heel zwaar. Qua weeen bleef het steeds om de 2 a 3 min trouwens en steeds wel rond de 30 a 40 max 50 sec.
eindelijk na 20 min ofzo kwam de gyn en ze voelde, ik bleek 7 cm te hebben en terwijl ze dat zei melde ze en nu 8!
Mijn vliezen werden gebroken en ik zat binnen no time op de 10 cm.
Maar het hoofdje was nog niet genoeg ingedaald dus ik moest een uur lang de persweeen weg puffen, en als het echt niet ging mocht ik het laatste wel persen. Ik raakte een beetje in paniek want ik besefte nu pas dat ik echt aan het bevallen was, dat ik geen ruggenprik meer mocht, ik niet meer op de baarkruk kon en ik niet wist hoe ik moest persen, maar ook dat ik dus mn benen moest gaan optrekken en dat zag ik niet zitten.
Maar goed de natuur drang overheersde en ik kreeg duidelijk goede aanwijzingen van zowel gyn als verpleegkundige.
Na een uurtje kon ik echt niet meer, maar kreeg ook de mededeling nu actief te mogen persen en als er met een half uur nog niks was ze konden kijken of ze me konden helpen. Wel bleek dat ons kleintje een sterrenkijkertje was.wat de enorme druk die ik steeds voelde verklaarde.
De gyn werd weg geroepen, maar zei ook dat het goed ging en ze er snel weer zou zijn.
Ze was de deur nog niet uit of de verpleegkundige ging haar terug bellen omdat ze dacht dat bij de volgende wee het hoofdje zou staan en juist op dat moment werd dan ook het hoofd al geboren, doordat niemand dat in de gaten had en ze niet was gedraaid ben ik behoorlijk ingescheurd.nog net niet totaal ruptuur
de gyn kwam meteen terug en kon net haar lichaam mee laten geboren.
Ons kleintje is dus uiteindelijk om 21.28 uur geboren, na een voor mijzelf te snelle bevalling.
Daarna brak de paniek uit, ik bleef maar bloedde, omdat rechts al 2 keer infuus misgeprikt werd moest men nu in links gaan prikken dus werd mn kleintje bij me weggepakt en ging naar mn leif, helaas konden we elkaar niet meer zien en ik voelde me enorm licht in mn hoofd worden.
net op het moment dat ze me klaar wilde maken voor OK bleek ik net zo abrupt te stoppen met bloedden als dat het begonnen was.
Ik mocht dus gelukkig op de verloskamer blijven. Uiteindelijk heb ik tegen een liter bloed verloren.
Ze hebben ons lekker lang laten bijkomen, mij gedoucht, liszie gebadderd en toen kwamen we rond 01.00 uur op de normale kamer.
Na een nachtje ziekenhuis mochten we zondag weer lekker naar huis.
Tis een heel verhaal geworden mijn excuus!