Eenzaamheid bij borderliners

quote:

Op zondag 6 juni 2010 14:26 schreef goofy_goober het volgende:
Maar borderliners trekken mensen ook net zo snel weer aan als dat ze ze afstoten.

Niet altijd, maar bepaalde aandachtsgeile typjes wel ja. Net als narcisten. Er zijn ook borderliners die heel erg moeilijk nieuwe contacten aangaan.

Aandachtsgeil, mwah...
Maar dat impulsieve kan voor een buitenstaander ook heel makkelijk te verwarren zijn met spontaniteit.

Ik dacht in het begin ook dat mijn ex een vrij zelfverzekerd, spontaan en een tikkeltje arrogant type was. Daar is op den duur niks van waar gebleken (ze was juist heel onzeker, schuchter en zocht constant bevestiging van Jan en alleman dat ze gewild en populair was), maar zo presenteerde ze zichzelf naar de buitenwereld. Ze durfde zich niet breekbaar op te stellen, want dat was, zoals ze zelf zei, een teken van zwakte waar mensen graag misbruik van willen maken.

quote:

Op zondag 6 juni 2010 16:11 schreef goofy_goober het volgende:
Ik dacht in het begin ook dat mijn ex een vrij zelfverzekerd, spontaan en een tikkeltje arrogant type was. Daar is op den duur niks van waar gebleken (ze was juist heel onzeker, schuchter en zocht constant bevestiging van Jan en alleman dat ze gewild en populair was), maar zo presenteerde ze zichzelf naar de buitenwereld. Ze durfde zich niet breekbaar op te stellen, want dat was, zoals ze zelf zei, een teken van zwakte waar mensen graag misbruik van willen maken.

dit stukje herken ook wel,ik had altijd het idee dat het in fase kwam en ging en dat het afhankelijk is van hoe je zelf erop reageert op zo'n moment.
Dan merkte ik dat hij zich aanpaste,herkent iemand dit?

Interessant topic.

Zelf sinds enige tijd in een beginnend iets verwikkeld met een borderliner. Dat gaat zeker niet makkelijk worden, maar ik ga het er zeker op wagen. Ik ben namelijk nog nooit iemand tegen gekomen waar ik zo goed dingen mee kan delen volgens mij, maar ik ben me bewust van het feit dat dit kan veranderen, snel kan veranderen.

Heel intelligent, mooi en lief meisje, en de sex is idd heftig. Maar niet alleen dat, het hele gevoel is dat een beetje. Ik hou me vast aan het feit dat ze er zelf actief mee bezig is (therapie, en ze geeft duidelijk aan dat ze behoefte heeft aan een rustpunt wanneer de spanning zich opbouwt).

Geen idee waar dit gaat eindigen, maar ik reken nergens op. Ben mezelf flink aan het inlezen over de problematiek en ik hoop dat we met openheid, communicatie en rust waar nodig een eind komen.

Ook zij doet aan AM, en ergens kan ik het wel bevatten. Ben zelf ook niet altijd emotioneel stabiel geweest, maar heb zelf een vrij stormachtige ontwikkeling meegemaakt, ten goede. Anders had het sowieso absoluut geen kans verdiend ook.

Ben op het (bijna) ergste voorbereid. Time will tell

Is borderline erfelijk? Want zoals ik het lees heeft mijn moeder er heel erg veel last van. Ze denkt dat iedereen haar wil toppen, schiet zomaar uit haar slof, zegt altijd dat ze er alleen voor staat, wilt graag domineren, zwaar egocentrisch, voor de buitenwereld perfect etc. etc. etc.

_{En stiekem herken ik mezelf er gedeeltelijk in.}

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 @ 02:35 schreef Terrorizing_Cookie het volgende:
Is borderline erfelijk? Want zoals ik het lees heeft mijn moeder er heel erg veel last van. Ze denkt dat iedereen haar wil toppen, schiet zomaar uit haar slof, zegt altijd dat ze er alleen voor staat, wilt graag domineren, zwaar egocentrisch, voor de buitenwereld perfect etc. etc. etc.

_{En stiekem herken ik mezelf er gedeeltelijk in.}

Dat lijkt mijn moeder ook te beschrijven .

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 02:48 schreef VASND het volgende:

[..]

Dat lijkt mijn moeder ook te beschrijven .

Maar hoe heftig?

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 @ 02:52 schreef Terrorizing_Cookie het volgende:

[..]

Maar hoe heftig?

Genoeg om op te vallen.

In mijn situatie loopt het de spuigaten uit. Altijd als de hele familie bij elkaar is (wanneer dan ook), moet ze juist het samenzijn verpesten door gewoon random te gaan zeiken over iets wat we weer fout doen, wat er haar toe drijft te gaan zeuren over hoe erg we haar tegen werken, hoe zwaar ze het heeft (ze heeft geen werk en doet niet veel aan het huishouden usw) en allerlei zaken verdraaien/oude koeien uit de sloot halen. Niks geen rationaliteit gaat er bij haar in tegenwoordig. Alles resulteert in ruzie, wat mijn vader tot wanhoop drijft, mijn zus tot het breken van deuren en mij tot waanzin. Het is gewoon NOOIT gezellig thuis.

Ze is eerder naar de psycholoog geweest nadat ze geopereerd is aan een hersentumor, maar daar vonden ze haar allemaal de shit, omdat ze zichzelf heel goed perfect voor kan doen. Maar dit speelt al veel langer dan sinds die hersentumor (plusminus 6 jaar geleden).

Nu mijn ouders samen op vakantie zijn en ik alleen met mijn zus woon voor 2 weken valt er echt een last van mijn schouders en hoop ik vooral voor mijn pa dat ze het een beetje gezellig houdt.

Ik weet niet of ik haar moet haten of medelijden met haar moet hebben.

_{zo voelt goed}

beetje warrige kwart voor 5 taal, maargoed

bij mijn weten is borderline niet ervelijk..

Borderline kan wel degelijk erfelijk zijn.
Dan bedoel ik dat de aanleg er is, maar dan ligt het ook aan andere factoren of je het daadwerkelijk krijgt.

Iemand kan de aanleg hebben , maar een heel stabiel leven hebben en het kan er dan totaal niet uitkomen, maar iemand kan ook de aanleg hebben wat minder stabiel leven hebben en dan kan het er ook uit komen.

Wel zeg ik hierbij dat je niet naar dingen die je gelezen hebt te gauw het labeltje erop plakken, zoiets kan je beter aan een professioneel overlaten.

quote:

Op maandag 26 juli 2010 17:25 schreef In4aRide het volgende:
Interessant topic.

Zelf sinds enige tijd in een beginnend iets verwikkeld met een borderliner. Dat gaat zeker niet makkelijk worden, maar ik ga het er zeker op wagen. Ik ben namelijk nog nooit iemand tegen gekomen waar ik zo goed dingen mee kan delen volgens mij, maar ik ben me bewust van het feit dat dit kan veranderen, snel kan veranderen.

Heel intelligent, mooi en lief meisje, en de sex is idd heftig. Maar niet alleen dat, het hele gevoel is dat een beetje. Ik hou me vast aan het feit dat ze er zelf actief mee bezig is (therapie, en ze geeft duidelijk aan dat ze behoefte heeft aan een rustpunt wanneer de spanning zich opbouwt).

Geen idee waar dit gaat eindigen, maar ik reken nergens op. Ben mezelf flink aan het inlezen over de problematiek en ik hoop dat we met openheid, communicatie en rust waar nodig een eind komen.

Ook zij doet aan AM, en ergens kan ik het wel bevatten. Ben zelf ook niet altijd emotioneel stabiel geweest, maar heb zelf een vrij stormachtige ontwikkeling meegemaakt, ten goede. Anders had het sowieso absoluut geen kans verdiend ook.

Ben op het (bijna) ergste voorbereid. Time will tell

Je nickname says it all
Hoogtepunten met een borderliner zijn echt hoog, maar dieptepunten kunnen veel verder gaan dan je ooit had verwacht

quote:

Op maandag 26 juli 2010 17:25 schreef In4aRide het volgende:
Interessant topic.

Zelf sinds enige tijd in een beginnend iets verwikkeld met een borderliner. Dat gaat zeker niet makkelijk worden, maar ik ga het er zeker op wagen. Ik ben namelijk nog nooit iemand tegen gekomen waar ik zo goed dingen mee kan delen volgens mij, maar ik ben me bewust van het feit dat dit kan veranderen, snel kan veranderen.

Heel intelligent, mooi en lief meisje, en de sex is idd heftig. Maar niet alleen dat, het hele gevoel is dat een beetje. Ik hou me vast aan het feit dat ze er zelf actief mee bezig is (therapie, en ze geeft duidelijk aan dat ze behoefte heeft aan een rustpunt wanneer de spanning zich opbouwt).

Geen idee waar dit gaat eindigen, maar ik reken nergens op. Ben mezelf flink aan het inlezen over de problematiek en ik hoop dat we met openheid, communicatie en rust waar nodig een eind komen.

Ook zij doet aan AM, en ergens kan ik het wel bevatten. Ben zelf ook niet altijd emotioneel stabiel geweest, maar heb zelf een vrij stormachtige ontwikkeling meegemaakt, ten goede. Anders had het sowieso absoluut geen kans verdiend ook.

Ben op het (bijna) ergste voorbereid. Time will tell

Dit meisje komt op mij over als een redelijk meisje die ook genoeg inzicht heeft in haar stoornis, dat maakt het voor beiden ook makkelijker omdat ze dan haar grenzen ook aan kan geven.

Een tip kan ik wel geven wat een hele belangrijke is, als ze haar grens aangeeft van even niet ofzo, dan haar ook de ruimte daarin te geven.
Het is namelijk dat iemand met borderline dat doet , ze juist echt die ruimte nodig heeft om de boel niet te laten escaleren .

Dan doet ze het namelijk niet alleen voor haarzelf maar voor beiden. Het koste mij in het begin namelijk heel veel moeite om die grens te kennen (later juist beter) en ik heb juist situaties beter kunnen maken door mezelf rust en inzicht te gunnen , in plaats het te laten escaleren.

Hoe stom het ook klinkt bij een borderliner is in een ruzie soms een time out gewenst en dat kan even bizar zijn , maar snap dan ook dat het voor beiden bestwil is.

Bij mijn vriend is het zo dat ik hem met rust moet laten, maar wel in de buurt moet blijven.
Als ik wegga neemt de verlatingsangst over en die is erger dan de woede om een ruzie bijvoorbeeld.

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 11:45 schreef GimmeGore het volgende:
Bij mijn vriend is het zo dat ik hem met rust moet laten, maar wel in de buurt moet blijven.
Als ik wegga neemt de verlatingsangst over en die is erger dan de woede om een ruzie bijvoorbeeld.

oej dat lijkt me moeilijk, dat heb ik gelukkig niet. Maar is dat voor jou ook haalbaar , je moet jezelf namelijk niet wegcijferen als partner van een borderliner.
Trouwens er zijn cursussen voor partners en familie van borderliners hoe het beste om te gaan met borderliners . Het kan je helpen en ook wat meer inzicht geven.
Mijn vader deed het toen die mijn diagnose kreeg te horen.

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 11:38 schreef GimmeGore het volgende:

[..]

Je nickname says it all

Klopt

quote:

Hoogtepunten met een borderliner zijn echt hoog, maar dieptepunten kunnen veel verder gaan dan je ooit had verwacht

Dat snap ik. Ik hou rekening met de ergste dingen, maar weet ook dat ze echt ervaren veel van me zal vragen. Wat ik nu eerst moet doen, is een juiste balans vinden in de benadering. Zeker over haar probleem praten en blijven praten, maar ondertussen toch ook vooral leuk samen ouwehoeren, dingen doen, etc.

Maar dat moet wel lukken volgens mij.

Ik vind het een heel bijzonder meisje, dus ik wil er sowieso uithalen wat er inzit

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 11:42 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dit meisje komt op mij over als een redelijk meisje die ook genoeg inzicht heeft in haar stoornis, dat maakt het voor beiden ook makkelijker omdat ze dan haar grenzen ook aan kan geven.

Een tip kan ik wel geven wat een hele belangrijke is, als ze haar grens aangeeft van even niet ofzo, dan haar ook de ruimte daarin te geven.
Het is namelijk dat iemand met borderline dat doet , ze juist echt die ruimte nodig heeft om de boel niet te laten escaleren .

Dan doet ze het namelijk niet alleen voor haarzelf maar voor beiden. Het koste mij in het begin namelijk heel veel moeite om die grens te kennen (later juist beter) en ik heb juist situaties beter kunnen maken door mezelf rust en inzicht te gunnen , in plaats het te laten escaleren.

Hoe stom het ook klinkt bij een borderliner is in een ruzie soms een time out gewenst en dat kan even bizar zijn , maar snap dan ook dat het voor beiden bestwil is.

Die ruimte gaat ze ook krijgen. Ik denk dat dat sowieso gezond is, anders kan het nog wel eens iets te heftig worden. Maar zolang zij duidelijk aangeeft hoe en wat (voor de boel escaleert) dan kan ze ruimte en steun krijgen. Zij weet beter wat ze nodig heeft dan ik nu, al doe ik m'n best het zoveel mogelijk te gaan begrijpen.

Ik ga niet zeggen dat ik weet hoe ze zich voelt, maar ben zelf ooit door een héél diep dal gegaan en ik merk wel degelijk dat ik sommige dingen kan plaatsen die voor een 'normaal' mens

Ik werd echt helemaal simpel van de borderliner uit m'n vriendenkring, ik heb altijd voor haar gezorgd alsof het familie van me was, voor een groot deel doordat ze borderline had, maar op een gegeven moment heb ik moeten zeggen, tot hier en niet verder en dan kun je wel raden hoe ze reageerde, impulsief, kwaad en de rest van de ongein en dan even later komt het rationale weer naar boven en deed ze alsof er niets gebeurd was.

Je moet er maar mee om kunnen gaan, ik kon dat op een gegeven moment zeker niet meer.
En die eenzaamheid heb ik bij haar zeker gemerkt, een dag geen vrienden om d'r heen en ze zocht alweer allerlei vluchtwegen, een keer een woordenwisseling betekende op dat moment het doorsnijden van alle banden en gewoon niets leek langdurig te werken, zoveel qua werk, hobbies als relaties.
Dat maakte het voor mij wel een stuk lastiger om de boel definitief af te kappen, maar je moet ook aan jezelf denken.

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 13:13 schreef Lastpost het volgende:
Ik werd echt helemaal simpel van de borderliner uit m'n vriendenkring, ik heb altijd voor haar gezorgd alsof het familie van me was, voor een groot deel doordat ze borderline had, maar op een gegeven moment heb ik moeten zeggen, tot hier en niet verder en dan kun je wel raden hoe ze reageerde, impulsief, kwaad en de rest van de ongein en dan even later komt het rationale weer naar boven en deed ze alsof er niets gebeurd was.

Je moet er maar mee om kunnen gaan, ik kon dat op een gegeven moment zeker niet meer.
En die eenzaamheid heb ik bij haar zeker gemerkt, een dag geen vrienden om d'r heen en ze zocht alweer allerlei vluchtwegen, een keer een woordenwisseling betekende op dat moment het doorsnijden van alle banden en gewoon niets leek langdurig te werken, zoveel qua werk, hobbies als relaties.
Dat maakte het voor mij wel een stuk lastiger om de boel definitief af te kappen, maar je moet ook aan jezelf denken.

Dat is iets wat duidelijk moet borderliners , je moet niet mee laten zuigen in haar wereldje (dat zeg ik zelf als borderliner al )
Borderliners hebben soms grote moeite met verantwoordelijkheden en dan is juist belangrijk dat je mensen in je buurt hebt die zeggen sorry je eigen verantwoordelijkheid in plaats van alles te doen om ze te helpen.
Mijn raad aan mensen die een borderliner kennen en mee omgaan , heb begrip maar denk ook om jezelf en je eigen grenzen en als het contact ook echt niet meer mogelijk is omdat het gewoon te veel is, zeg dan ook gerust sorry maar ik kies voor mezelf

Ik moet er niet aan denken om nu een relatie te beginnen.

Hmm, interesant topic. Een neef van mij is borderliner, en ik mag die neef heel graag, maar de meeste punten hier in dit topic herken ik wel.

quote:

Op dinsdag 27 juli 2010 13:13 schreef Lastpost het volgende:
Ik werd echt helemaal simpel van de borderliner uit m'n vriendenkring, ik heb altijd voor haar gezorgd alsof het familie van me was, voor een groot deel doordat ze borderline had, maar op een gegeven moment heb ik moeten zeggen, tot hier en niet verder en dan kun je wel raden hoe ze reageerde, impulsief, kwaad en de rest van de ongein en dan even later komt het rationale weer naar boven en deed ze alsof er niets gebeurd was.

Je moet er maar mee om kunnen gaan, ik kon dat op een gegeven moment zeker niet meer.
En die eenzaamheid heb ik bij haar zeker gemerkt, een dag geen vrienden om d'r heen en ze zocht alweer allerlei vluchtwegen, een keer een woordenwisseling betekende op dat moment het doorsnijden van alle banden en gewoon niets leek langdurig te werken, zoveel qua werk, hobbies als relaties.
Dat maakte het voor mij wel een stuk lastiger om de boel definitief af te kappen, maar je moet ook aan jezelf denken.

Mijn ex is ook borderliner...
die heeft me helemaal leeg gezogen qua energie.
En ondertussen bedroog ze mij overal mee en loog ze me vanalles voor
vervelend als je het hebt, maar ik heb er helemaal niets meer mee.

quote:

Op woensdag 28 juli 2010 10:37 schreef Olle. het volgende:

En ondertussen bedroog ze mij overal mee en loog ze me vanalles voor

Zoals?

Ik weet ook niet zo goed wat ik moet geloven en wat niet. Ik doe het ook rustig aan en laat mezelf niet zomaar verliefd worden. Aan de ene kant reken ik er gewoon een beetje op, aan de andere kant heb ik een paar ontboezemingen voor mn kiezen gekregen die dan weer niet in het plaatje van een geraffineerde leugenaar zouden passen.

Geen idee dus. Ik neem het voorlopig zoals het komt.

quote:

Op woensdag 28 juli 2010 11:14 schreef In4aRide het volgende:

[..]

Zoals?

Ik weet ook niet zo goed wat ik moet geloven en wat niet. Ik doe het ook rustig aan en laat mezelf niet zomaar verliefd worden. Aan de ene kant reken ik er gewoon een beetje op, aan de andere kant heb ik een paar ontboezemingen voor mn kiezen gekregen die dan weer niet in het plaatje van een geraffineerde leugenaar zouden passen.

Geen idee dus. Ik neem het voorlopig zoals het komt.

zoals?
ondertussen met andere jongens het bed delen.
Drankverslaafd zijn, en maar gewoon dom mee door gaan, terwijl ze zou stoppen
Niet op komen dagen bij afspraken, omdat mevrouw dan nog in bed lag te slapen (had ze weer teveel gezopen de nacht ervoor)
zelf pijnigen, ook niet mee stoppen.
mja ach het heeft een half jaar geduurd, maar kan er wel een boek overschijven