R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Deels inderdaad.quote:Op zondag 16 mei 2010 14:13 schreef Waterhoentje het volgende:
Is die eenzaamheid ook deels het feit dat ze zich onbegrepen voelen?
Wat veroorzaakt BPS eigenlijk? Dus als je er niet mee geboren wordt, wat moet er dan in je jeugd gebeuren zodat je zoiets krijgt?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Er wordt beweerd dat er een genetische factor is die iedereen bezit. Alleen als je er gevoelig voor bent en je bepaalde triggers in je leven krijgt, dan is de kans aanwezig dat je BPS ontwikkelt. De kans is ook groter dat je BPS ontwikkelt als een van de ouders (meestal de moeder) BPS heeft.quote:Op zondag 16 mei 2010 21:18 schreef Keep_Walking het volgende:
Wat veroorzaakt BPS eigenlijk? Dus als je er niet mee geboren wordt, wat moet er dan in je jeugd gebeuren zodat je zoiets krijgt?
Het is niet 1 oorzaak, het is een combinatie van verschillende factoren. De grootste factor is onveilige hechting met de ouders in de (vroege) jeugd. Als jij bij je ouders geen veilig gevoel / veilige omgeving kunt ontwikkelen is de kans groot dat je daardoor gaat denken dat je het bij niemand kunt krijgen.
Dan zijn er nog de levenservaringen die de kans op BPS zeer vergroten. Denk hier bijvoorbeeld aan het scheiden van ouders, verhuizingen (geen stabiele omgeving om op te groeien), (seksueel) misbruik, mishandeling, mensen om je heen hebben die je constant naar beneden halen etc.
De mensen die dit ontwikkelen zijn meestal op jonge leeftijd op hun manier door een hel gegaan.
dat is best wel waar, daarom is het ook een soort PTSS achtig. Maar het heeft wel met verleden en onverwerkte dingen te maken en een fucked up jeugd en al.
Een handboek? Een HANDBOEK??? neuh.. sorry.. ik heb een hoofd.
Zelf ben ik anders dan een standaard jongere.
Vier jaar geleden is de diagnose ASS vastgesteld, al heb ik lang gedacht dat ik borderline had.
Ik leef graag in een eigen wereldje, en ik maak moeilijk contact.
Vrienden heb ik wel, al moet ik hun 100% vertrouwen.
Zodra ik merk dat hun over me roddelen oid, hoef ik al gelijk niets meer van hun.
Een handjevol vertrouwde vrienden, daar heb ik eigenlijk wel genoeg aan.
(Al betekend dat niet dat ik voor nieuwe contacten klaar sta)
En over die eenzaamheid: ik voel me vaak eenzaam ja, maar op den duur raak je er aan gewend
en besef je gewoon dat je jezelf er bij neer moet leggen ook al kan dat moeilijk zijn.
edit: en wat waterhoentje zegt herken ik wel, van dat onbegrepen voelen.
Dit zou je ook eens moeten lezen.
Vier jaar geleden is de diagnose ASS vastgesteld, al heb ik lang gedacht dat ik borderline had.
Ik leef graag in een eigen wereldje, en ik maak moeilijk contact.
Vrienden heb ik wel, al moet ik hun 100% vertrouwen.
Zodra ik merk dat hun over me roddelen oid, hoef ik al gelijk niets meer van hun.
Een handjevol vertrouwde vrienden, daar heb ik eigenlijk wel genoeg aan.
(Al betekend dat niet dat ik voor nieuwe contacten klaar sta)
En over die eenzaamheid: ik voel me vaak eenzaam ja, maar op den duur raak je er aan gewend
en besef je gewoon dat je jezelf er bij neer moet leggen ook al kan dat moeilijk zijn.
edit: en wat waterhoentje zegt herken ik wel, van dat onbegrepen voelen.
Dit zou je ook eens moeten lezen.
Life is Music
Ik heb ook een ASS en ADHD en mede daardoor een beetje rare en fucked up puberteit gehad en belangrijke periode in mijn leven verneukt en daardoor weer BPS en een Dystymische stoornis ontwikkeld.quote:Op maandag 17 mei 2010 18:47 schreef Fredo55 het volgende:
Zelf ben ik anders dan een standaard jongere.
Vier jaar geleden is de diagnose ASS vastgesteld, al heb ik lang gedacht dat ik borderline had.
Ik leef graag in een eigen wereldje, en ik maak moeilijk contact.
Vrienden heb ik wel, al moet ik hun 100% vertrouwen.
Zodra ik merk dat hun over me roddelen oid, hoef ik al gelijk niets meer van hun.
Een handjevol vertrouwde vrienden, daar heb ik eigenlijk wel genoeg aan.
(Al betekend dat niet dat ik voor nieuwe contacten klaar sta)
En over die eenzaamheid: ik voel me vaak eenzaam ja, maar op den duur raak je er aan gewend
en besef je gewoon dat je jezelf er bij neer moet leggen ook al kan dat moeilijk zijn.
edit: en wat waterhoentje zegt herken ik wel, van dat onbegrepen voelen.
Dit zou je ook eens moeten lezen.
Een handboek? Een HANDBOEK??? neuh.. sorry.. ik heb een hoofd.
Interessante site. Zelf schijn ik een persoonlijkheidsstoornis (alleen nog niet bekend welke) te hebben en ik herken me wel in jouw verhaaltje. Zelf leef ik ook erg in mijn eigen wereld. Is ook een reden waarom ik zougraag dagdroom.quote:Op maandag 17 mei 2010 18:47 schreef Fredo55 het volgende:
Zelf ben ik anders dan een standaard jongere.
Vier jaar geleden is de diagnose ASS vastgesteld, al heb ik lang gedacht dat ik borderline had.
Ik leef graag in een eigen wereldje, en ik maak moeilijk contact.
Vrienden heb ik wel, al moet ik hun 100% vertrouwen.
Zodra ik merk dat hun over me roddelen oid, hoef ik al gelijk niets meer van hun.
Een handjevol vertrouwde vrienden, daar heb ik eigenlijk wel genoeg aan.
(Al betekend dat niet dat ik voor nieuwe contacten klaar sta)
En over die eenzaamheid: ik voel me vaak eenzaam ja, maar op den duur raak je er aan gewend
en besef je gewoon dat je jezelf er bij neer moet leggen ook al kan dat moeilijk zijn.
edit: en wat waterhoentje zegt herken ik wel, van dat onbegrepen voelen.
Dit zou je ook eens moeten lezen.
Ik voel me vooral sinds de puberteit best eenzaam en ik heb ook het idee dat ik mijn emoties niet met andere mensen kan delen. Heb het wel geprobeerd met mijn moeder, maar dan wordt het altijd zo emotioneel en zeg ik dingen waar ik spijt van krijg. Sowieso heb ik problemen met mijn emoties, want het wordt altijd gelijk weer zo heftig.
signatuurloos
Ik weet niet of je nou uit eigen ervaring spreekt, maar ik heb heel close contact met een man (29) met borderline, en die weet precies wat er met zijn emoties aan de hand is hoor. Hij weet dondersgoed dat hij van 1 verkeerd woord totaal uit zijn slof kan schieten of van een emotioneel liedje meteen 2 uur als een huilend hoopje mens doorbrengt. Hij probeert daarom ook zoveel mogelijk zulke situaties te ontwijkenquote:Op maandag 10 mei 2010 18:33 schreef jantco het volgende:
[..]
Die disregulatie van hun emoties is voor een psycholoog een kenmerk.
Voor de persoon in kwestie niet. Die handelt gewoon naar zijn gevoel. Hij weet niet beter.
Van anderen hoort hij dat hij wisselende buien en zo heeft.
Jou.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 14:08 schreef jantco het volgende:
[..]
Tegen wie heb je het? Zie mijn eerste opmerking over verkouden mensen.
Borderliners zijn geen grijze muizen. Je kan veel plezier met ze hebben.
Ze zijn spontaan ( impulsief), meestal intelligent (jouw te slim af) en creatief (onvoorspelbaar), belust op seks (helaas ook met anderen).
Maar je moet dus wel de gebruiksaanwijzing kennen, anders wordt het ellende.
Oh fuck, misschien ben ik er wel één. Ik voldoe aan de criteria.
Die Lebenslust bringt dich um.
quote:Op zondag 16 mei 2010 22:52 schreef Autidude het volgende:
dat is best wel waar, daarom is het ook een soort PTSS achtig. Maar het heeft wel met verleden en onverwerkte dingen te maken en een fucked up jeugd en al.
hoeft niet hoor 
Dit doet me denken aan het boek "Menuet" van Louis Paul Boon, waarbij die fundamantele eenzaamheid de grote hoofdrol speelt. Iedereen in het boek voelt zich op een of andere manier eenzaam en leeg, desondanks dat ze in het gezelschap van andere mensen zijn waarmee ze op de een of andere manier toch een band hebben.
Een vriend van me is borderline (is ook vastgesteld); hij heeft moeite met relaties, voelt zich eenzaam/kan zich heel moeilijk hechten aan mensen, stemmingswisselingen en is enorm apathisch. Hij kan de liefste en grappigste man zijn, heb veel leuke hereinneringen maar af en toe slaat het zo om dat die een enorme asociale en ongevoelige lul is, wat ik hem dan ook zeg waarop die eerst "meh" reageert en pas later zich verontschuldigt wanneer zijn stemming het toestaat.
Hij wilt heel graag een relatie waarbij hij kan genieten van de kleine dingen en met iemand waarmee hij zich verbonden voelt, maar op een of andere manier lukt het hem gewoon niet, gevolg is dat die zich juist nog eenzamer voelt. Het is een lelijke vicieuze circkel die je toch moet doorbreken om er enigzins uit te komen.
Het grootste probleem met borderliners, vanuit het perspectief van hun omgeving, is dat zulke mensen enorm veel energie en geduld kosten om mee om te gaan en dat is helemaal niet voor iedereen weggelegd. Wat ze soms niet inzien is dat juist hun gedrag mensen wegjaagt wat die eenzaamheid alleen nog maar meer in de hand werkt :/. Als ze op dit gedrag kunnen letten en zich wat "meegaander" opstellen, zullen ze veel sneller en vaker contact hebben met mensen. Dit is geen middel tegen die diepe eenzaamheid, maar de afleiding die je krijgt door het contact verlicht het wel, althans toch voor die vriend van me.
Dusja, tldr, zoek afleiding, praat er met iemand over waarmee je toch wel aansluiting hebt (die zich kan inleven / jou begrijpt) en die het geduld kan opbrengen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Musyn op 20-05-2010 13:06:53 ]
Een vriend van me is borderline (is ook vastgesteld); hij heeft moeite met relaties, voelt zich eenzaam/kan zich heel moeilijk hechten aan mensen, stemmingswisselingen en is enorm apathisch. Hij kan de liefste en grappigste man zijn, heb veel leuke hereinneringen maar af en toe slaat het zo om dat die een enorme asociale en ongevoelige lul is, wat ik hem dan ook zeg waarop die eerst "meh" reageert en pas later zich verontschuldigt wanneer zijn stemming het toestaat.
Hij wilt heel graag een relatie waarbij hij kan genieten van de kleine dingen en met iemand waarmee hij zich verbonden voelt, maar op een of andere manier lukt het hem gewoon niet, gevolg is dat die zich juist nog eenzamer voelt. Het is een lelijke vicieuze circkel die je toch moet doorbreken om er enigzins uit te komen.
Het grootste probleem met borderliners, vanuit het perspectief van hun omgeving, is dat zulke mensen enorm veel energie en geduld kosten om mee om te gaan en dat is helemaal niet voor iedereen weggelegd. Wat ze soms niet inzien is dat juist hun gedrag mensen wegjaagt wat die eenzaamheid alleen nog maar meer in de hand werkt :/. Als ze op dit gedrag kunnen letten en zich wat "meegaander" opstellen, zullen ze veel sneller en vaker contact hebben met mensen. Dit is geen middel tegen die diepe eenzaamheid, maar de afleiding die je krijgt door het contact verlicht het wel, althans toch voor die vriend van me.
Dusja, tldr, zoek afleiding, praat er met iemand over waarmee je toch wel aansluiting hebt (die zich kan inleven / jou begrijpt) en die het geduld kan opbrengen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Musyn op 20-05-2010 13:06:53 ]
Acceptatieproces idd... de "slechte" of "mindere" kanten in je achterhoofd planten en op het moment dat iets opspeelt altijd even over nadenken. Ik denk dat het geen kwaad kan dat iedereen zo naar zichzelf zou kijken...quote:Op maandag 10 mei 2010 17:18 schreef Satsuma het volgende:
Geen borderliner maar wel andere klachten waardoor ik me ook veel eenzaam en leeg voel. Ik probeer me maar gewoon te realiseren dat als ik me eenzaam voel, dat niet komt omdat ik eenzaam ben, maar omdat ik een 'afwijking' heb waar dat gevoel bij hoort. Op momenten dat het heel hevig is, dan ben ik niet met veel anders bezig dan de eenzaamheid overleven, door gewoon te blijven zitten waar ik zit en de dag voorbij te laten gaan.
Verder ken ik twee borderliners redelijk goed... maar ik heb niet de indruk dat zij geen waarde hecht(t)en aan relaties, integendeel. Het lijkt me eerder alsof ze zich er compleet in storten en zo'n relatie allesoverheersend is. Kan iemand dat uitleggen?
Wat betreft relaties: Het is volgens mij voor borderliners onmogelijk zich niet erin te storten, de ups zijn zo hoog dat je wel moet. Het is als niet borderliner dan ook heel gemakkelijk daarin mee te gaan (en vervolgens na 2 maanden keihard gedropped te worden... )
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
Toch wel denk ik. Het kan zijn dat iemand met borderline op het eerste gezicht een normale jeugd heeft gehad: niet misbruikt of mishandeld en opgegroeid in een gezin waar het huisje boompje beestje is. Maar als je ouders bijvoorbeeld vaak om wat voor reden dan ook hebben gezegd dat je niks kan of iemand bent die altijd voor problemen zorgt, groei je wel op met het idee dat je minderwaardig bent. Het zou logisch zijn dat je beter je best gaat doen als dat telkens tegen je wordt gezegd, maar je voelt je klote erdoor en dat zorgt er juist voor dat het je niet lukt om te doen wat er van je wordt verwacht. Ondertussen zie je dat je leeftijdgenoten tot veel meer in staat zijn dan jij en dan ga je jezelf ook een minderwaardigheidscomplex aanpraten en grijp je op den duur duur naar middelen om jezelf toch enigzins beter te kunnen voelen: geld uitgeven, drank, drugs, gokken, etc. Je leert dan niet om te gaan met je emoties, waardoor je emotionele ontwikkeling stil komt te liggen. En dan zou je dus een borderline-stoornis kunnen krijgen.quote:
Dat zou kunnen, maar ik denk wel dat je er ook aanleg voor nodig hebt dat het zo ver gaat. Zelf ben ik op de basisschool door sommige leraren vaak vernederd. Ik zou dom en raar zijn en daardoor heb ik wel een minderwaardigheidscomplex gekregen. Of dat ook wat met mijn persoonlijkheidsstoornis te maken heeft, durf ik niet te zeggen.
signatuurloos
Een vroegere kennis van mij heeft borderline en een hele roedel honden. Neemt er af en toe weer eentje die voor even een stukje leegte opvult (ik zeg het wat cru maar hoewel ze dit zelf niet onderkent, komt het daarop neer), maar dat effect is maar van korte duur. En dan wordt de leegte weer groter en pijnlijker. Ze houdt van haar honden, maar ook met al die dieren om zich heen voelt ze zich intens eenzaam.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 17:00 schreef jogy het volgende:
Een praktische tip: Kan een huisdier niet helpen?
Antwoord op de vraag heb ik niet echt. Vanuit mijn werk heb ik zowel mensen gezien die het sociaal redelijk konden redden (binnen wat voor hen haalbaar is), maar ook mensen die er niet in 'groeien' zoals je zegt, en waarbij het gevoel van eenzaamheid misschien nog wel erger is geworden indien mogelijk. Ik zou zo niet kunnen bedenken wat maakt dat de één dit beter lukt dan de ander.
Het kan inderdaad zijn dat acceptatie van de stoornis en de gevolgen één en ander draaglijker maakt. En begrip, wat waterhoentje al noemde. Wat dat betreft zou het prettig kunnen zijn om contact te hebben met andere mensen met deze stoornis die wéten wat je voelt, waar je tegen aan loopt, etc. Bijvoorbeeld via de stichting.
Ik ken iemand die een training heeft gevolgd voor mensen met borderline en hoewel ze eerst helemaal niet heen wilde, was het toch wel heel prettig om herkenning in/bij andere cursisten te vinden. En dat gaf wel wat verlichting. Want het gevoel dat niemand je begrijpt, isoleert (nog meer). Ik denk ook niet dat iemand met borderline zich door een buitenstaander volledig begrepen kan voelen (en/of dat een buitenstaander het volledig kan begrijpen).
"The problem with common sense is that most people are morons."
Je kan er zeker aanleg voor hebben. Je hebt een bepaald karakter waardoor je problemen over jezelf afroept. Wat ik al zei, als je als kind iemand was zoals in dat voorbeeld, ben je een makkelijk slachtoffer voor anderen. Je bent dan niet zo sterk in het verbergen van je zwakke punten.quote:Op zaterdag 22 mei 2010 13:32 schreef Captain_Maximum het volgende:
Dat zou kunnen, maar ik denk wel dat je er ook aanleg voor nodig hebt dat het zo ver gaat. Zelf ben ik op de basisschool door sommige leraren vaak vernederd. Ik zou dom en raar zijn en daardoor heb ik wel een minderwaardigheidscomplex gekregen. Of dat ook wat met mijn persoonlijkheidsstoornis te maken heeft, durf ik niet te zeggen.
Maar dat hoeft niet persé ertoe te leiden dat je borderline krijgt. Had je iemand in je omgeving die je goed vertelde wie je was en ook je positieve kanten benadrukte, dan was de kans veel groter geweest dat je uiteindelijk toch opgroeide als een stabiel en evenwichtig persoon. Dan was er balans geweest in je ontwikkeling; dan kon je leren van je nare ervaringen en je positieve ervaringen gebruiken om het te relativeren.
Dus het is te vergelijken met PTSS. Je hebt het als borderliner niet getroffen en een reeks van psychische problemen zijn het gevolg.
Maar ik vind het te cru en te makkelijk om het heel erg af te doen als stoornis. Dat zou betekenen dat je het ermee moet doen. Is ook wel zo, maar je kan wel veranderen zoals ieder mens zijn hele leven blijft veranderen.
Wat helpt tegen het gevoel van eenzaamheid:
Oprecht van jezelf gaan houden.
Oprecht van jezelf gaan houden.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zou je dat willen onderbouwen?quote:Op zondag 23 mei 2010 23:43 schreef Moonah het volgende:
Wat helpt tegen het gevoel van eenzaamheid:
Oprecht van jezelf gaan houden.
Omnia dicta fortiora, si dicta Latina
Dan moet je wel eerst beseffen dat je niet van jezelf houd, niet echt borderline-gedrag.quote:Op zondag 23 mei 2010 23:43 schreef Moonah het volgende:
Wat helpt tegen het gevoel van eenzaamheid:
Oprecht van jezelf gaan houden.
Goede therapie kan daar uitstekend bij helpen.quote:Op maandag 24 mei 2010 21:26 schreef wachtwoordalweerkwijt het volgende:
[..]
Dan moet je wel eerst beseffen dat je niet van jezelf houd, niet echt borderline-gedrag.
Tja, wat valt er aan te onderbouwen...quote:
Voor mij zit hem daarin de crux. Sinds ik langzaam maar zeker van mijzelf ben gaan houden, mezelf ben gaan begrijpen, mezelf waardeer om wie ik werkelijk ben (niet om wat ik doe/kan etc), mezelf ook kan accepteren met mijn onvolkomenheden, gaat het echt stukken beter met me. Eerlijk is eerlijk, ik heb daar wel een jaar of 10 over gedaan met behulp van stevige therapieën, maar het resultaat mag er wezen.
Ik ben over het algemeen gelukkig als mens, als moeder, in mijn werk. Ik ben flexibeler geworden, ik sta open voor kritiek, ik dóe er ook wat mee, ik voel mij eigenlijk nooit meer eenzaam. Terwijl ik ook best vaak alleen ben.
En ja, ik ben inmiddels 41, dus wellicht zouden de borderlinesymptomen ook vanzelf zijn verminderd. Maar dat betwijfel ik. Want heel diep van binnen liggen oude gedragspatronen nog wel eens op de loer. In tijden van hevige stress (bv na mijn bevalling) steekt er nog wel eens iets de kop op. Maar punt één: ik heb geleerd om stress zoveel mogelijk voor te zijn. En punt twee: áls het zich voordoet herken ik signalen van mezelf en kan ik die heel gericht ombuigen zodat eea absoluut niet meer uit de hand loopt. Dat kan ik me als moeder natuurlijk ook zeker niet permitteren.
Eerlijk gezegd denk ik dat uiteindelijk mijn reacties op stress/ruzie/lastige situaties volwassener en meer weloverwogen zijn dan van menig ander persoon die geen therapie heeft gehad.
Nah, beetje offtopic, maar er is dus nog hoop voor mensen met borderline.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Heb zelf Borderline, heb relaties en vrienden gehad, had een goede band met familie, een goede baan een eigen woning, dus zeg maar het traditionele vinexwoning-bonsaiboompje-golden retriever gedoe ik functioneerde "normaal." Voor anderen dan. Maar ik was wel mezelf kwijt, ik was zoals anderen me graag zouden zien. Dat kon, voor mij althans, niet de bedoeling zijn. Dus bleef ik lekker borderliner en tevreden met mezelf. Eenzaamheid geen enkel probleem mee. Ik heb mezelf toch? En daar zul je het in eerste instantie mee moeten doen, met jezelf.
Er is nog een boekenplank actief op ons mooie forum, dat is boekenplank. jawel deze creatieve geest jat mijn naam en zet er een punt achter. Deed hij dat laatste maar.
Ken ook iemand met borderline en in het begin kon ik zeer goed met hem opschieten tot hij altijd dacht dat iedereen tegen hem was en iedereen tegen elkaar ging opzetten. Hij was zeg maar iedereen´s vriend en niemand vriend meer door al het opstoken. Als we elkaar nu nog tegen komen dan is het gewoon oorlog.
Kon er supergoed mee opschieten de eerste jaren maar toen werd het gewoon te veel.
Kon er supergoed mee opschieten de eerste jaren maar toen werd het gewoon te veel.
rice rice baby tututututedudududum
Hallo allemaal,
Ik ben net hier op deze site terecht gekomen,en na wat posts gelezen dacht laat ik ook even een post achterlaten,voel je vrij om erop te reageren:-)
Zelf heb ik 2jaar een heftige en intensieve relatie gehad met een jongeman die sinds 6jaar gediagnostiseerd is met het borderlinestoornis.
Als ik soms verhalen hoor en lees begrijp ik dat mensen zoiets hebben van hier wil ik niks van doen hebben.
Het is ook heel erg moeilijk,vergt energie en soms op momenten wordt je rondgeslingerd en moet jezelf grenzen stellen,ik kan alleen voor mijzelf spreken dat het de moeite waard was,en heb ik in het proces mijn sterke en zwakke kanten ook leren kennen.
We zijn nu 2jaar uitelkaar en hebben een heel mooi kindje van 2jaar,ondanks dat we het onderste van de kan hebben gezien en gevoeld,hebben wij hulp gezocht en handvaten gekregen om manieren te zoeken waardoor wij konden communiceren,proberen inteleven en het vertrouwen er was dat wij het goed met elkaar voor hadden.
Ik ben van mening niks is onmogelijk.
Als ik naar hem kijk zie ik een persoon die mooi,veelzijdig en soms meer mens is dan je soms tegenwoordig in het dagelijks leven tegenkomt.
Inplaats van over ze,hen en borderliners praten,is hij in eerste plaats een mens,een individu.
Hij vertelde mij een keer "ik voel mij niet sterk genoeg voor deze wereld"...
Ik vind dat heel erg als iemand zo het leven beleefd.
Als laatst wil ik zeggen dat ik dit stukje niet gepost heb om amdere mensen die andere ervaringen hebben meegemaakt,hun gevoelens te bagetaliseren,maar meer om een stukje over mijn eigen ervaring te delen.
Voel je vrij om hierop te reageren:-)
Ik ben net hier op deze site terecht gekomen,en na wat posts gelezen dacht laat ik ook even een post achterlaten,voel je vrij om erop te reageren:-)
Zelf heb ik 2jaar een heftige en intensieve relatie gehad met een jongeman die sinds 6jaar gediagnostiseerd is met het borderlinestoornis.
Als ik soms verhalen hoor en lees begrijp ik dat mensen zoiets hebben van hier wil ik niks van doen hebben.
Het is ook heel erg moeilijk,vergt energie en soms op momenten wordt je rondgeslingerd en moet jezelf grenzen stellen,ik kan alleen voor mijzelf spreken dat het de moeite waard was,en heb ik in het proces mijn sterke en zwakke kanten ook leren kennen.
We zijn nu 2jaar uitelkaar en hebben een heel mooi kindje van 2jaar,ondanks dat we het onderste van de kan hebben gezien en gevoeld,hebben wij hulp gezocht en handvaten gekregen om manieren te zoeken waardoor wij konden communiceren,proberen inteleven en het vertrouwen er was dat wij het goed met elkaar voor hadden.
Ik ben van mening niks is onmogelijk.
Als ik naar hem kijk zie ik een persoon die mooi,veelzijdig en soms meer mens is dan je soms tegenwoordig in het dagelijks leven tegenkomt.
Inplaats van over ze,hen en borderliners praten,is hij in eerste plaats een mens,een individu.
Hij vertelde mij een keer "ik voel mij niet sterk genoeg voor deze wereld"...
Ik vind dat heel erg als iemand zo het leven beleefd.
Als laatst wil ik zeggen dat ik dit stukje niet gepost heb om amdere mensen die andere ervaringen hebben meegemaakt,hun gevoelens te bagetaliseren,maar meer om een stukje over mijn eigen ervaring te delen.
Voel je vrij om hierop te reageren:-)
Jazz2007:-)
Waarom zijn jullie uit elkaar gegaan?
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Hai,
Omdat een onderdeel van het stoornis borderline ook inhoudt,dat je in fases verafgod wordt en op andere momenten niet.
Ik werd lichamelijk ziek na de bevalling van mijn zoon,ik voldeed niet aan het beeld wat er van mij verwacht werd.
Het klinkt heel cru:-)
Omdat een onderdeel van het stoornis borderline ook inhoudt,dat je in fases verafgod wordt en op andere momenten niet.
Ik werd lichamelijk ziek na de bevalling van mijn zoon,ik voldeed niet aan het beeld wat er van mij verwacht werd.
Het klinkt heel cru:-)
Jazz2007:-)
Hallo goofy goofer mischien een beetje snel gereageerd,om mijn antwoord te corrigeren komt het er op neer dat in heftige tijden hij behoefte had aan een wat sterkere factor waar hij hou vast aan had,ik kon dat niet bieden.
Het zwart denken komt dan ook om het hoekje,het hoekje meer wegen leiden naar rome is er dan niet.
Uiteindelijk is dat ook gebeurt hoor,alleen op een andere manier dan ik had gedacht toen die tijd!:-)
Het zwart denken komt dan ook om het hoekje,het hoekje meer wegen leiden naar rome is er dan niet.
Uiteindelijk is dat ook gebeurt hoor,alleen op een andere manier dan ik had gedacht toen die tijd!:-)
Jazz2007:-)
Nog maar een keer.quote:Heb zelf Borderline, heb relaties en vrienden gehad, had een goede band met familie, een goede baan een eigen woning, dus zeg maar het traditionele vinexwoning-bonsaiboompje-golden retriever gedoe ik functioneerde "normaal." Voor anderen dan. Maar ik was wel mezelf kwijt, ik was zoals anderen me graag zouden zien. Dat kon, voor mij althans, niet de bedoeling zijn. Dus bleef ik lekker borderliner en tevreden met mezelf. Eenzaamheid geen enkel probleem mee. Ik heb mezelf toch? En daar zul je het in eerste instantie mee moeten doen, met jezelf.
[ Bericht 31% gewijzigd door boekenplank op 06-06-2010 02:05:07 ]
Er is nog een boekenplank actief op ons mooie forum, dat is boekenplank. jawel deze creatieve geest jat mijn naam en zet er een punt achter. Deed hij dat laatste maar.
Volgens mij bij je zelf ook zwakzinnig.quote:Op zondag 6 juni 2010 01:05 schreef jazz2007 het volgende:
Hallo goofy goofer mischien een beetje snel gereageerd,om mijn antwoord te corrigeren komt het er op neer dat in heftige tijden hij behoefte had aan een wat sterkere factor waar hij hou vast aan had,ik kon dat niet bieden.
Het zwart denken komt dan ook om het hoekje,het hoekje meer wegen leiden naar rome is er dan niet.
Uiteindelijk is dat ook gebeurt hoor,alleen op een andere manier dan ik had gedacht toen die tijd!:-)
Er is nog een boekenplank actief op ons mooie forum, dat is boekenplank. jawel deze creatieve geest jat mijn naam en zet er een punt achter. Deed hij dat laatste maar.
Heel apart ik dacht dat dit een forum was jij je mening of ervaring kon neerzetten(boekenplank)hoezo zwakzinning....?
Jazz2007:-)
Dat heb ik aan den lijve ondervonden helaas en dat heeft mijn zelfvertrouwen toch wel aardig beschadigd, al die keren dat je het ene moment de liefste van de hele wereld bent en het andere moment een ontiegelijke klootzak die het verdient om verlaten te worden. Maar ik ben enigszins verbitterd omdat mijn ex ook niet wil toegeven dat ze ongelijk had. Ik heb hier nooit een excuus voor gehad. 'Tja, zo ben ik nu éénmaal. Je wist waar je mee in zee ging.'quote:Op zondag 6 juni 2010 00:53 schreef jazz2007 het volgende:
Hai,
Omdat een onderdeel van het stoornis borderline ook inhoudt,dat je in fases verafgod wordt en op andere momenten niet.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
quote:
Heb zelf Borderline, heb relaties en vrienden gehad, had een goede band met familie, een goede baan een eigen woning, dus zeg maar het traditionele vinexwoning-bonsaiboompje-golden retriever gedoe ik functioneerde "normaal." Voor anderen dan. Maar ik was wel mezelf kwijt, ik was zoals anderen me graag zouden zien. Dat kon, voor mij althans, niet de bedoeling zijn. Dus bleef ik lekker borderliner en tevreden met mezelf. Eenzaamheid geen enkel probleem mee. Ik heb mezelf toch? En daar zul je het in eerste instantie mee moeten doen, met jezelf.
Nog maar een keer
quote:
Op zondag 6 juni 2010 01:05 schreef jazz2007 het volgende:
Hallo goofy goofer mischien een beetje snel gereageerd,om mijn antwoord te corrigeren komt het er op neer dat in heftige tijden hij behoefte had aan een wat sterkere factor waar hij hou vast aan had,ik kon dat niet bieden.
Het zwart denken komt dan ook om het hoekje,het hoekje meer wegen leiden naar rome is er dan niet.
Uiteindelijk is dat ook gebeurt hoor,alleen op een andere manier dan ik had gedacht toen die tijd!:-)
Volgens mij bij je zelf ook zwakzinnig
Dat jij je zelf blijft is goed,dan blijf je eerlijk tegenover je zelf.
Alleen het stukje waarin je iemand zwakzinnig noemt begrijp ik niet:-)
Leg ns uit hoe je iemand die je niet kent zwakzinnig noemt?
Heb zelf Borderline, heb relaties en vrienden gehad, had een goede band met familie, een goede baan een eigen woning, dus zeg maar het traditionele vinexwoning-bonsaiboompje-golden retriever gedoe ik functioneerde "normaal." Voor anderen dan. Maar ik was wel mezelf kwijt, ik was zoals anderen me graag zouden zien. Dat kon, voor mij althans, niet de bedoeling zijn. Dus bleef ik lekker borderliner en tevreden met mezelf. Eenzaamheid geen enkel probleem mee. Ik heb mezelf toch? En daar zul je het in eerste instantie mee moeten doen, met jezelf.
Nog maar een keer
quote:
Op zondag 6 juni 2010 01:05 schreef jazz2007 het volgende:
Hallo goofy goofer mischien een beetje snel gereageerd,om mijn antwoord te corrigeren komt het er op neer dat in heftige tijden hij behoefte had aan een wat sterkere factor waar hij hou vast aan had,ik kon dat niet bieden.
Het zwart denken komt dan ook om het hoekje,het hoekje meer wegen leiden naar rome is er dan niet.
Uiteindelijk is dat ook gebeurt hoor,alleen op een andere manier dan ik had gedacht toen die tijd!:-)
Volgens mij bij je zelf ook zwakzinnig
Dat jij je zelf blijft is goed,dan blijf je eerlijk tegenover je zelf.
Alleen het stukje waarin je iemand zwakzinnig noemt begrijp ik niet:-)
Leg ns uit hoe je iemand die je niet kent zwakzinnig noemt?
Jazz2007:-)
at heb ik aan den lijve ondervonden helaas en dat heeft mijn zelfvertrouwen toch wel aardig beschadigd, al die keren dat je het ene moment de liefste van de hele wereld bent en het andere moment een ontiegelijke klootzak die het verdient om verlaten te worden. Maar ik ben enigszins verbitterd omdat mijn ex ook niet wil toegeven dat ze ongelijk had. Ik heb hier nooit een excuus voor gehad. 'Tja, zo ben ik nu éénmaal. Je wist waar je mee in zee ging.' 
goofy_goober: [PM] [Profel] [Quote]
Hai,
Daarom begon ik met ik begrijp de reacties wel.
Het is echt niet zo dat het van het een op andere moment ik er vrede mee had...
Ik voelde mij afgewezen en niks waard zoiets maakt je eigenwaarde met de grond gelijk.we hebben veel gepraat ,gehuild en gevoelens hoe moeilijk ook geuit.
goofy_goober: [PM] [Profel] [Quote]
Hai,
Daarom begon ik met ik begrijp de reacties wel.
Het is echt niet zo dat het van het een op andere moment ik er vrede mee had...
Ik voelde mij afgewezen en niks waard zoiets maakt je eigenwaarde met de grond gelijk.we hebben veel gepraat ,gehuild en gevoelens hoe moeilijk ook geuit.
Jazz2007:-)
Het voelde voor haar waarschijnlijk ook zo dat je een ontiegelijke klootzak was. De gevoelens zijn voor iemand met borderline heel echt, alleen niet altijd passend bij de grootte van het 'conflict'.quote:Op zondag 6 juni 2010 02:22 schreef goofy_goober het volgende:
[..]
Dat heb ik aan den lijve ondervonden helaas en dat heeft mijn zelfvertrouwen toch wel aardig beschadigd, al die keren dat je het ene moment de liefste van de hele wereld bent en het andere moment een ontiegelijke klootzak die het verdient om verlaten te worden. Maar ik ben enigszins verbitterd omdat mijn ex ook niet wil toegeven dat ze ongelijk had. Ik heb hier nooit een excuus voor gehad. 'Tja, zo ben ik nu éénmaal. Je wist waar je mee in zee ging.'
et voelde voor haar waarschijnlijk ook zo dat je een ontiegelijke klootzak was. De gevoelens zijn voor iemand met borderline heel echt, alleen niet altijd passend bij de grootte van het 'conflict'.
-Strawberry-: [PM] [Profiel] [Quote]
Precies:-)
Mag ik jou wat vragen,ze zeggen dat als meisjes een borlinestoornis hebben het heftiger tot uiting komt dan bij jongens,is dat zo of zijn dat weer van die praatjes?
-Strawberry-: [PM] [Profiel] [Quote]
Precies:-)
Mag ik jou wat vragen,ze zeggen dat als meisjes een borlinestoornis hebben het heftiger tot uiting komt dan bij jongens,is dat zo of zijn dat weer van die praatjes?
Jazz2007:-)
Geen idee, maar het wordt toch sneller herkend bij meisjes geloof ik. Of meiden worden sneller bestempeld als borderline.quote:Op zondag 6 juni 2010 10:37 schreef jazz2007 het volgende:
et voelde voor haar waarschijnlijk ook zo dat je een ontiegelijke klootzak was. De gevoelens zijn voor iemand met borderline heel echt, alleen niet altijd passend bij de grootte van het 'conflict'.
-Strawberry-: [PM] [Profiel] [Quote]
Precies:-)
Mag ik jou wat vragen,ze zeggen dat als meisjes een borlinestoornis hebben het heftiger tot uiting komt dan bij jongens,is dat zo of zijn dat weer van die praatjes?
De heftigheid varieert per persoon, maar is tussen mannen en vrouwen niet zoveel verschillend qua omvang. Bij mannen komt het (meestal) anders naar buiten; door bijvoorbeeld vechtpartijen, regeloverschrijdend gedrag vertonen en de kroeg in duiken en het daar op een zuipen zetten.quote:Op zondag 6 juni 2010 10:37 schreef
Precies:-)
Mag ik jou wat vragen,ze zeggen dat als meisjes een borlinestoornis hebben het heftiger tot uiting komt dan bij jongens,is dat zo of zijn dat weer van die praatjes?
Dat denk ik ook.quote:Op zondag 6 juni 2010 11:53 schreef -Strawberry- het volgende:
Of meiden worden sneller bestempeld als borderline.
okee,en het stukje dat tussen de dertig en het veertigste jaar de pieken milder of minder worden?
Jazz2007:-)
jazz2007: het is wat overzichtelijker als je de quote knop bij een bericht gebruikt,
Dat grens overschrijdend gedrag wat hier boven bij mannen genoemd wordt herken ik heel goed.
Ik zie dat heel regelmatig terug.
Dat heeft als ik het goed heb begrepen te maken met het feit dat je leven dan wat rustiger wordt.quote:Op zondag 6 juni 2010 12:43 schreef jazz2007 het volgende:
okee,en het stukje dat tussen de dertig en het veertigste jaar de pieken milder of minder worden?
Dat grens overschrijdend gedrag wat hier boven bij mannen genoemd wordt herken ik heel goed.
Ik zie dat heel regelmatig terug.
Borderliners zijn lastige mensen....
kun je geen relatie mee hebben, ze liegen je alles voor waar je bij staat
kun je geen relatie mee hebben, ze liegen je alles voor waar je bij staat
A man's got to do what a man's got to do
at heeft als ik het goed heb begrepen te maken met het feit dat je leven dan wat rustiger wordt.
Dat grens overschrijdend gedrag wat hier boven bij mannen genoemd wordt herken ik heel goed.
Ik zie dat heel regelmatig terug.
GimmeGore: [PM] [Profiel] [Q
Oke,dat is eigenlijk ook wel te plaatsen,rond die leeftijd is er meestal wel meer behoefte naar vastigheid en rust.
Soms zeggen ze dat de liefde in relatie's of vriendschappen schijnliefde en schijnwarmte als het maar in het voordeel is of ten behoeve in het borderlinestoornis,is dat een meing of een feit en gebasseerd waarop?
Ik ben zelf van mening dat het weer alles in het hokje stoppen is...
Dat grens overschrijdend gedrag wat hier boven bij mannen genoemd wordt herken ik heel goed.
Ik zie dat heel regelmatig terug.
GimmeGore: [PM] [Profiel] [Q
Oke,dat is eigenlijk ook wel te plaatsen,rond die leeftijd is er meestal wel meer behoefte naar vastigheid en rust.
Soms zeggen ze dat de liefde in relatie's of vriendschappen schijnliefde en schijnwarmte als het maar in het voordeel is of ten behoeve in het borderlinestoornis,is dat een meing of een feit en gebasseerd waarop?
Ik ben zelf van mening dat het weer alles in het hokje stoppen is...
Jazz2007:-)
Ze plegen toch niet allemaal op hetzelfde moment zelfmoord.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 20:03 schreef Handschoen het volgende:
[..]
Op 17 miljoen mensen zijn dat 14960 zelfmoorden. Lijkt me een beetje veel niet, met 1400/1500 zelfmoorden per jaar in NL
Vorig jaar zijn er 180000 kinderen geboren.
1,1% heeft borderline dus 1980 kinderen
waarvan 8% zelfmoord pleegt dus 158,4 zelfmoorden per jaar ongeveer er vanuitgaande dat er elk jaar 180000 kinderen geboren worden.
Lijkt me best een realistisch cijfer dan.
Wie dit leest is een lezer van dit.
Ik kan me best voorstellen dat Borderliners zich eenzaam voelen, en dit gevoel is denk ik niet een onderdeel van de stoornis maar eerder een gevolg. Want door hun stoornis en het gedrag dat daarmee gepaard gaat jagen ze iedereen om zich heen weg, met eenzaamheid tot gevolg.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Maar borderliners trekken mensen ook net zo snel weer aan als dat ze ze afstoten.
why didn't the kid see the pirate movie? because it was rated Aarrh!
Dank wel voor de tip,ik ben er nog niet echt hoe eem post het makkelijkst te plaatsen is:-)quote:Op zondag 6 juni 2010 13:07 schreef GimmeGore het volgende:
jazz2007: het is wat overzichtelijker als je de quote knop bij een bericht gebruikt,
[..]
Dat heeft als ik het goed heb begrepen te maken met het feit dat je leven dan wat rustiger wordt.
Dat grens overschrijdend gedrag wat hier boven bij mannen genoemd wordt herken ik heel goed.
Ik zie dat heel regelmatig terug.
Jazz2007:-)
Inderdaad,dat is wat helderder gerormuleerd,het oorzaak/gevolgquote:Op zondag 6 juni 2010 14:16 schreef Maanvis het volgende:
Ik kan me best voorstellen dat Borderliners zich eenzaam voelen, en dit gevoel is denk ik niet een onderdeel van de stoornis maar eerder een gevolg. Want door hun stoornis en het gedrag dat daarmee gepaard gaat jagen ze iedereen om zich heen weg, met eenzaamheid tot gevolg.
Jazz2007:-)
Eens. Al zeggen ze wel dat borderliners zich zelfs in een groep mensen en vrienden zich eenzaam kunnen voelen.quote:Op zondag 6 juni 2010 14:16 schreef Maanvis het volgende:
Ik kan me best voorstellen dat Borderliners zich eenzaam voelen, en dit gevoel is denk ik niet een onderdeel van de stoornis maar eerder een gevolg. Want door hun stoornis en het gedrag dat daarmee gepaard gaat jagen ze iedereen om zich heen weg, met eenzaamheid tot gevolg.
ja precies het zijn net players...quote:Op zondag 6 juni 2010 14:26 schreef goofy_goober het volgende:
Maar borderliners trekken mensen ook net zo snel weer aan als dat ze ze afstoten.
of ze nou wel of geen relatie hebben
A man's got to do what a man's got to do
|
|
