Weight Loss Surgery (deel 16)

Voor de laatste operatie kon ik wel 'goed' sla eten . Nu nog niet geprobeerd, maar geef het weinig kans van slagen. Bloemkool gaat wel goed hier maar dan is ie ook wel tot snot gekookt .

Zo zie ik maar ik denk dat ik goed kan eten maar dat valt nog best tegen als ik jullie zo lees. Nou ja ik ben er happy mee hoe het nu gaat .

Ik heb het topic niet echt gelezen, maar ik kan me voorstellen dat mensen hier vooral hun positieve ervaringen opschrijven. Vermoedelijk heeft mijn zus voordat ze de beslissing nam deze procedure te ondergaan op dit soort fora gekeken. Zij is maandag geopereerd door middel van een kijk operatie.

Bij de mislukte procedure zijn er 3 gaten in haar maag en darmen geprikt die lang genoeg open hebben gelegen om rechtstreeks tot haar dood vandaag te leiden. Toen ik vanacht zat te wachten op het onvermijdelijke heb ik eens gekeken in de folder van het ziekenhuis over de risico's. En inderdaad, het risico stond erbij, in een opsomming die het woord dood niet gebruikte.

Als je aan deze operatie denkt, denk dan niet alleen aan de kilo's die je dwars zitten, maar realiseer je dat je 'levensverlengende operatie', zomaar kan betekenen dat je dood bent en dat je nabestaanden zijn getraumatiseerd door hoe je dood bent gegaan.

Gecondoleerd Hiz.

Ik ben me aan het orienteren wat ik wil enz, en ik ben me heel erg bewust van de risico's. Maar ik weet ook dat als ik er niet iets aan ga doen, ik ook heel snel dood zal zijn. En ik heb echt al alles geprobeerd op het gebied van dieeten enz.

Dood in drie dagen he, en als rechtstreeks gevolg van de ingreep. Ik begrijp heel goed waarom je je hopeloos voelt over je mogelijkheden om af te vallen. Mijn zus had dat ook; zij wilde ook niet dood door de neveneffecten van haar overgewicht. Zij wilde langer leven, het werden 3 dagen. Op maandag was de operatie, op dinsdag was de schade onomkeerbaar, op donderdag was ze dood.

Ikzelf kon mijn zus niet meer herkennen in het opgeblazen lijf dat in de ICU lag.

Jeetje HiZ, wat afschuwelijk voor jullie Ik kan me voorstellen dat je verschrikkelijk boos bent, en mensen wilt waarschuwen.

Maar een goede arts waarschuwt zijn patiënten dat het mis kan gaan, het is mij in elk geval nadrukkelijk verteld en als je je goed inleest weet je dat het risico op overlijden als direct gevolg van de ingreep bestaat. Afhankelijk van het soort operatie ligt dat rond de 1,5% meen ik. Alleen gebeurt het - gelukkig - bijna nooit.

Waar en door wie is je zus geopereerd? Als je daar iets over kwijt wilt tenminste - mag ook via PM.

Ik wens je in elk geval heel veel sterkte

Gecondoleerd met je zus HiZ. Heel veel sterkte met het verlies.

Voor ik aan de operatie begon heb ik alle verhalen gelezen, ook die met, helaas, fatale afloop.

Waar is ze geopereerd? Maar dat is natuurlijk privé.

Heel veel sterkte nogmaals voor je hele familie.

quote:

Op vrijdag 17 december 2010 00:44 schreef HiZ het volgende:
Dood in drie dagen he, en als rechtstreeks gevolg van de ingreep. Ik begrijp heel goed waarom je je hopeloos voelt over je mogelijkheden om af te vallen. Mijn zus had dat ook; zij wilde ook niet dood door de neveneffecten van haar overgewicht. Zij wilde langer leven, het werden 3 dagen. Op maandag was de operatie, op dinsdag was de schade onomkeerbaar, op donderdag was ze dood.

Ikzelf kon mijn zus niet meer herkennen in het opgeblazen lijf dat in de ICU lag.

Heel veel sterkte, HiZ En je verwacht idd niet dat jij degene zal zijn die dood gaat aan de ingreep, dat overkomt alleen andere mensen. Zo denken we nou eenmaal graag en je zus zal niet anders hebben gedacht, ze zal echt wel hebben geweten dat het voor sommigen (die andere mensen dus) wel eens fataal verloopt. En dan blijk je het zelf te zijn. Heel verdrietig.

Wat afschuwelijk. Heel veel sterkte. Wat Isa zegt, je verwacht nooit zelf bij die procenten te horen.

HiZ heel veel sterkte voor jou en je familie.

Voor ik aan de operatie begon wist ook dat het risicovol was. En door mijn spierziekte ben ik extra risicovol. Ze hebben ook grote foute gemaakt in veldhoven. Ze hebben me gewoon een morfinepomp gegeven wat de afspraak was van niet. Ik was ook de eerste met de spierziekte MD die deze operatie kreeg. Mijn neuroloog dr Faber uit maastricht zei vorige week nog tegen me je hebt geluk dat je hier nog zit. Want ik had extreem veel morfine gebruikt las ik in mijn dossier. En ik mag helemaal geen morfine. Wat word er toch slecht overleg gepleegd en in dossiers gelezen door verpleging. Ik weet ook nog ik lag op de IC en ik had heel veel pijn en die broeder drukt gewoon 2 keer achter elkaar op die pomp. Het had mijn dood kunnen zijn. En dan had het niet aan de operatie gelegen maar aan de verpleging. Zo is het ook fout gegaan bij een neef van mij die had een blindedarm operatie was allemaal goed gegaan maar door de morfine is hij overleden. Maar om terug te komen op de operatie zelf als ik hem niet had gehad denk ik dat ik er nu niet meer geweest was. Als ik niet zo dood gegaan was was het anders wel door zelfdoding. Ik ben nog steeds erg blij dat ik het heb gedaan. Ik word nu veel gebruikt voor andere patienten met dezelfde spierziekte MD. Mijn neuroloog heeft nu ook iemand de doorverwijzing gegeven voor een gastric by pass omdat het bij mij zo goed gaat.

Riann,

En waarom mag je dan geen morfine? Vanwege het feit dat je MD hebt kan ik het begrijpen! Maar als je een morfine pomp hebt lijkt het mij dat de arts dit voorgeschreven heeft (en als dit van te voren afgesproken is dit niet te doen, lijkt het mij een grote fout). Hij is verantwoordelijk voor welke medicatie hij voorschrijft en zal moeten checken of je allergisch hiervoor bent of contra-indicaties hebt. Daarnaast een morfine overdosis in het ziekenhuis lijdt bijna nooit tot de dood, laat hier geen misverstand over bestaan. Ik wil het niet opnemen voor die bepaalde broeder, maar wanneer iets verkeerd wordt voorgeschreven én gegeven ligt deze fout mijns inziens bij zowel de arts als de verpleegkundige. Zij moeten hier beiden op letten.
Wat voor soort pomp was dit trouwens? Mocht het een PCA (patiënt controlled anesthesie) pomp zijn, is het naar mijn weten niet mogelijk om 2 maal een dosis te geven kort achter elkaar.

Ik ben wel benieuwd naar hoe je precies dood gaat door morfine binnen het ziekenhuis. Mocht dit werkelijk zo zijn lijkt het mij eerder door de onoplettendheid van verpleging/medici, want de werking van morfine kan je met naloxon antagoneren en mocht iemand respiratoir insufficient worden kan deze beademend worden. En als dit niet gebeurt is dit natuurlijk een hele kwalijke zaak.

quote:

Op vrijdag 17 december 2010 14:44 schreef anotherday het volgende:
Riann,

En waarom mag je dan geen morfine? Vanwege het feit dat je MD hebt kan ik het begrijpen! Maar als je een morfine pomp hebt lijkt het mij dat de arts dit voorgeschreven heeft (en als dit van te voren afgesproken is dit niet te doen, lijkt het mij een grote fout). Hij is verantwoordelijk voor welke medicatie hij voorschrijft en zal moeten checken of je allergisch hiervoor bent of contra-indicaties hebt. Daarnaast een morfine overdosis in het ziekenhuis lijdt bijna nooit tot de dood, laat hier geen misverstand over bestaan. Ik wil het niet opnemen voor die bepaalde broeder, maar wanneer iets verkeerd wordt voorgeschreven én gegeven ligt deze fout mijns inziens bij zowel de arts als de verpleegkundige. Zij moeten hier beiden op letten.
Wat voor soort pomp was dit trouwens? Mocht het een PCA (patiënt controlled anesthesie) pomp zijn, is het naar mijn weten niet mogelijk om 2 maal een dosis te geven kort achter elkaar.

Ik ben wel benieuwd naar hoe je precies dood gaat door morfine binnen het ziekenhuis. Mocht dit werkelijk zo zijn lijkt het mij eerder door de onoplettendheid van verpleging/medici, want de werking van morfine kan je met naloxon antagoneren en mocht iemand respiratoir insufficient worden kan deze beademend worden. En als dit niet gebeurt is dit natuurlijk een hele kwalijke zaak.

Omdat ik MD heb mag ik geen morfine. Dit is duidelijk met de anesthesist afgesproken. Ik heb een brief vanuit maastricht van mijn neuroloog aan mijn anethesist gegeven en hij had goed nagezocht hoe het zat bij MD. Ik heb op de bewuste dag dat ik opgenomen werd ook nog een formulier afgegeven. Toen zat er op mijn bed een rood kaartje wat betekende dat ik geen morfine mocht hebben. Toen ik de volgende dag uit de operatiekamer kwam hing dat rode kaartje er niet meer aan. Maar in mijn dossier stond duidelijk dat ik geen morfine mocht hebben. Ik had heel veel pijn toen was er een zaalarts langs gekomen bij mij. Die begonne tegen de verpleegster over morfine. Toen zei mijn moeder tegen hem heb je haar dossier gelezen ze mag helemaal geen morfine. Die zaalarts had mijn dossier nog niet eens doorgelezen. Mijn moeder doe dat eerst maar en dan mag je terug komen vervolgens is hij niet meer terug gekomen. Dit is niet de fout van de chirurg die bij mij de gastric bypass heeft aangebracht.

Wat voor pomp het was dat weet ik niet. En als je MD hebt en een groot gebruik morfine hebt lijd dit wel degelijk tot de dood en heb ik heel veel geluk dat ik hier nog zit.

quote:

Op vrijdag 17 december 2010 14:44 schreef anotherday het volgende:

Wat voor soort pomp was dit trouwens? Mocht het een PCA (patiënt controlled anesthesie) pomp zijn, is het naar mijn weten niet mogelijk om 2 maal een dosis te geven kort achter elkaar.

Klopt. je kan sowieso niet meer dan de ingestelde hoeveelheid per 24 uur nemen en je kan klikken wat je wilt maar je kan niet meer krijgen dan ingesteld staat (en dat delen ze dus op per 24 uur) en als je een dosis gehad hebt doet de pomp t pas weer na zoveel tijd.

[ Bericht 4% gewijzigd door DarkElf op 17-12-2010 16:02:01 ]

quote:

Op vrijdag 17 december 2010 15:25 schreef Riann het volgende:

[..]

Omdat ik MD heb mag ik geen morfine. Dit is duidelijk met de anesthesist afgesproken. Ik heb een brief vanuit maastricht van mijn neuroloog aan mijn anethesist gegeven en hij had goed nagezocht hoe het zat bij MD. Ik heb op de bewuste dag dat ik opgenomen werd ook nog een formulier afgegeven. Toen zat er op mijn bed een rood kaartje wat betekende dat ik geen morfine mocht hebben. Toen ik de volgende dag uit de operatiekamer kwam hing dat rode kaartje er niet meer aan. Maar in mijn dossier stond duidelijk dat ik geen morfine mocht hebben. Ik had heel veel pijn toen was er een zaalarts langs gekomen bij mij. Die begonne tegen de verpleegster over morfine. Toen zei mijn moeder tegen hem heb je haar dossier gelezen ze mag helemaal geen morfine. Die zaalarts had mijn dossier nog niet eens doorgelezen. Mijn moeder doe dat eerst maar en dan mag je terug komen vervolgens is hij niet meer terug gekomen. Dit is niet de fout van de chirurg die bij mij de gastric bypass heeft aangebracht.

Wat voor pomp het was dat weet ik niet. En als je MD hebt en een groot gebruik morfine hebt lijd dit wel degelijk tot de dood en heb ik heel veel geluk dat ik hier nog zit.

Een effect van morfine dat soms vervelend is, is dat het voor een ademhalingsdepressie kan zorgen doordat de ademhalingsspieren worden verslapt. In het geval van iemand die MD heeft, lijkt het mij ook logisch dat dit extra gevaarlijk is (óók vanwege mogelijke hartproblemen). Maar dat dit tot directe dood kan lijden heb ik nog nooit van gehoord en hier geloof ik eerlijk gezegd ook niet zo in. (wel door aritmie en ademhalingsdepressies etc, (dus ongewenste bijwerkingen))
Daarnaast geef ik ook aan dat het dan de schuld moet zijn van de verpleging/medici dat zij het dossier niet goed hebben geraadpleegd terwijl dit toch wel meerdere malen is aangegeven en dus niet van de operateur die de operatie heeft uitgevoerd.

Toch begrijp ik je verhaal niet helemaal, er is een broeder die 2x op die pomp heeft gedrukt en je hebt daardoor een overdosis morfine gekregen? Maar je moeder was erbij die uitdrukkelijk tegen de arts heeft gezegd dat je geen morfine mag hebben? Heb je nu uiteindelijk wel morfine gehad?

Ik ben trouwens gewend dat de anesthesioloog het post-operatieve pijn beleid bepaald voor zeker de eerste 24 uur na de operatie. Deze had dan sowieso gebeld moeten worden om na te vragen welke pijnmedicatie er dan gegeven kon worden.

Maar misschien ga ik er iets te diep op in, ik ben snel geneigd me met iets te bemoeien dat mijn "collega's" aangaat namelijk

Er is aangifte gedaan bij justitie over het gebeurde door het ziekenhuis zelf. De chirurg heeft een naam die iedereen die over dit onderwerp leest waarschijnlijk wel kent. Ik denk dat het verstandiger is nu om nog niet al te gedetailleerd in te gaan op wie en waar. Ik zal er misschien later nog wel op terugkomen. Laat ik maar zeggen dat ik de arts het voordeel van de twijfel geef, vooralsnog.

Maar ik kan niet voldoende benadrukken, dat haar dood niets te maken had met neveneffecten, maar een rechtstreeks gevolg van de ingreep zelf was.

quote:

Op vrijdag 17 december 2010 16:36 schreef anotherday het volgende:

[..]

Een effect van morfine dat soms vervelend is, is dat het voor een ademhalingsdepressie kan zorgen doordat de ademhalingsspieren worden verslapt. In het geval van iemand die MD heeft, lijkt het mij ook logisch dat dit extra gevaarlijk is (óók vanwege mogelijke hartproblemen). Maar dat dit tot directe dood kan lijden heb ik nog nooit van gehoord en hier geloof ik eerlijk gezegd ook niet zo in. (wel door aritmie en ademhalingsdepressies etc, (dus ongewenste bijwerkingen))
Daarnaast geef ik ook aan dat het dan de schuld moet zijn van de verpleging/medici dat zij het dossier niet goed hebben geraadpleegd terwijl dit toch wel meerdere malen is aangegeven en dus niet van de operateur die de operatie heeft uitgevoerd.

Toch begrijp ik je verhaal niet helemaal, er is een broeder die 2x op die pomp heeft gedrukt en je hebt daardoor een overdosis morfine gekregen? Maar je moeder was erbij die uitdrukkelijk tegen de arts heeft gezegd dat je geen morfine mag hebben? Heb je nu uiteindelijk wel morfine gehad?

Ik ben trouwens gewend dat de anesthesioloog het post-operatieve pijn beleid bepaald voor zeker de eerste 24 uur na de operatie. Deze had dan sowieso gebeld moeten worden om na te vragen welke pijnmedicatie er dan gegeven kon worden.

Maar misschien ga ik er iets te diep op in, ik ben snel geneigd me met iets te bemoeien dat mijn "collega's" aangaat namelijk

Nou, in mijn dossier stond later las ik dat ik extreem veel morfine had gehad op de uitslaapkamer daar is mijn moeder niet bij geweest. En 'snachts is mijn moeder er ook niet bij geweest. En morfine kan wel degelijk lijden tot de dood bij mensen met de spierziekte MD. Ik neem aan dat je mijn neuroloog en de rest van het team die gespecialiseerd zijn in MD niet in twijfel wilt trekken. Je doet net of ik overdrijf maar dat is dus echt niet zo.

laat ook maar als jij het in twijfel neemt dat morfine fatale gevolgen kan hebben voor een patiënt met MD ben je misschien nog wel erger dan de verpleging in Veldhoven.

[ Bericht 84% gewijzigd door Riann op 17-12-2010 20:49:45 ]

Ik zeg nergens dat het geen fatale gevolgen kan hebben, ik zeg dat ik niet geloof dat morfine een directe doodsoorzaak kan zijn voor mensen die MD hebben. Dát trek ik in twijfel. Daar zit volgens mij wel een verschil tussen.
Je hoeft mij niet meteen aan te vallen, maar ik begrijp ook dat je boos bent op de mensen die dat hebben gedaan en ik ben het er ook mee eens dat dit totaal niet zo hoort.
En ik wilde gewoon een beetje duidelijk wat betreft je verhaal, het was namelijk een beetje onduidelijk voor mij wat je bedoelde met "broeder, zaalarts, verpleegster". Ik kon daar de samenhang niet helemaal tussen ontdekken.

Excuus dat jij je misschien aangevallen voelde in ieder geval. Dat was niet de bedoeling.

Ik voelde me idd aangevallen. Je kwam over op mij als iemand die mij niet geloofde en ik denk dat ik als persoon met MD. Zoveel informatie weet over MD. o.a. bijna alle infosites over MD gezien. Ik ga niet voor niks helemaal naar Maastricht omdat daar de mensen zitten die gespecialiseerd zijn in MD. En dat onsamenhangend verhaal geloof ik wel hoor. Is ook een kenmerk van de spierziekte. Het is niet alleen lichamelijk maar ook verschillende karakter eigenschappen zijn typerend voor MD patienten. Misschien is het wel interessant voor je om je eens te gaan verdiepen in Myotone Dystrofie. Mijn ervaring is dat mensen die in de medische wereld zijn of er in geintereseerd zijn dit een boeiende ziekte vinden. Vooral omdat dit gezien word als 1 van de meest complexe spierziektes vooral omdat hier ALLES aan mee doet.

Ik weet inmiddels meer over wat er is gebeurd met mijn zus. Haar drie kinderen en ik zijn vorige week in het Slotervaart ziekenhuis geweest om een nadere uitleg te krijgen. De uitkomst is dat we het ziekenhuis aansprakelijk gaan stellen voor haar dood en de uitvoerend chirurg tuchtrechterlijk gaan aanpakken. De eerste gesprekken met een advocaat zijn gepland.

De feiten, voor mensen die geloven dat gastric bypass een verantwoorde keuze is;

1. over de screening; letterlijk gezegd door een van de chirurgen,; 'je weet pas echt of iemand een geschikte kandidaat is voor de procedure als hij op de operatietafel ligt'.
Met andere woorden mensen; dat fijne proces van screening dat je doormaakt vooraf zegt weinig meer dan dat ze inderdaad vinden dat je te dik bent en dat je je niet aan dieten kan houden. Ze gokken erop dat het wel goed gaat als ze in je zitten te poeren.

2. over de operatie; er is een trocar ingebracht met teveel kracht. Daarbij is het bindweefsel rond de buikholte doorboord en zijn er drie (3) perforaties veroorzaakt. Een in de dunne darm, één in de dikke darm en één in de twaalfvingerige darm. Vervolgens is de procedure opnieuw gestart vanaf de een andere locatie omdat de chirurg dacht niet door het bindweefsel heen te zijn geweest. Hij heeft wel gecontroleerd wat er gebeurd was, maar heeft de echte schade die hij heeft veroorzaakt niet gezien.

Toen is hij maar doorgegaan met de procedure, waarbij het bindweefsel rond haar lever begon te scheuren en er een gat werd veroorzaakt in haar maag (in het operatie verslag staat over dat moment dat mijn zus toch geen geschikte kandidaat blijkt). De nieuwste veroorzaakte schade is levensbedreigend, de maag wordt dichtgemaakt en de procedure wordt afgebroken.

In de paniek wordt geen aandacht meer gegeven aan de initiële schade.

Twaalf uur later is mijn zus in een sceptic shock vanwege de lekkages en gaat men er voor het eerst aan denken om eens te kijken of er perforaties zijn. Van de drie perforaties wordt er slechts één gevonden. De andere twee worden weer twaalf uur later gevonden. Die hebben dan ruim 24 uur gelekt. De ontstekingen zijn massaal, en er is een zware bloedvergiftiging. Er is eigenlijk geen hoop meer op herstel, een diagnose die niet wordt verteld aan de familie.

Kortom mensen, je speelt met je leven als je aan zo'n operatie begint. Zij doen ook een gokje (namelijk hopen dat hij/zij geschikt is voor de operatie) maar dat wist je niet. Nu weet je het wel.

[ Bericht 0% gewijzigd door HiZ op 04-02-2011 12:06:26 ('aangetroffen' vervangen voor 'veroorzaakt') ]

afschuwelijk zeg

sjee...

Tja, kun je je ongeveer voorstellen hoe ik bij die uitspraak zat te klapperen met mijn oren.

Na het lezen van het medische dossier was ik al tot de conclusie gekomen dat toen ik er voor het eerst over hoorde (namelijk de tweede dag) en nog leefde met het idee 'hoe erg kan een kijkoperatie nou mis gaan' het eigenlijk al voorbij was. Wat er 48 uur later gebeurde was gewoon het einde van het proces van doodgaan.

Ze vonden overigens dat er niks mis was met hun screening en de chirurg had nog altijd volledig vertrouwen in zijn eigen kunnen. Ik hoop dat het medisch tuchtcollege daar wat anders over denkt.

Afschuwelijk

Maar je scheert nu alle chirurgen over één kam, en ik geloof dat er goede en zeker ook slechte chirurgen.

quote:

Op vrijdag 4 februari 2011 12:14 schreef -Bubseltje- het volgende:
Afschuwelijk

Maar je scheert nu alle chirurgen over één kam, en ik geloof dat er goede en zeker ook slechte chirurgen.

nouja, goed of slecht, iedereen kan fouten maken natuurlijk

quote:

Op vrijdag 4 februari 2011 12:15 schreef Mirjam het volgende:

[..]

nouja, goed of slecht, iedereen kan fouten maken natuurlijk

Vertel mij wat , maar je zal maar net met zo'n fout te maken krijgen.