Pfffffff.. Ik kom hier even binnen rollen.
Het gaat hier.. Ja, hoe gaat het hier eigenlijk? Raar, niet te bevatten, vreemd.
Weten jullie nog dat ik laatst even op het speeltuinbankje was en dat mijn vriendin zou bevallen? Nou dat duurde dus nog wel even.
Zo sneu, zó lang in de (voor)weeën. Maar eindelijk was daar dan op de 29e na een heel heftig avontuur (thuis persweeën, ambulance, net op tijd in het ziekenhuis) dat mooie meisje!
En toen.. De volgende dag.. We waren bij onze andere vrienden (een straat naast hun) hoorden een ambu vlakbij en vriendin keek even snel op P2000. De schrik sloeg ons om het hart toen daar hún straatnaam stond. Dan is er nog maar één ding, rennen! De pleegvader van vriendin stond buiten met de jongens en die heb ik meteen naar het andere huis gebracht (ook hun oppas-adres) En daarna meteen weer terug. En daar sta je dan.. Bij een ambu en even later bij een traumaheli. Een week lang in wisseldienst op de jongens passen en her en der wat andere kleine dingetjes voor je vrienden doen.
Het kleine meisje komt weer thuis en het is feest! De jongens slapen nog twee keer een nachtje keer bij vriendin en ons zodat de ouders de eerste nacht even kunnen wennen met het meisje en de monitormat en omdat het de laatste schooldag is..
En dan, vandaag, gaat 's ochtends te telefoon.. Té vroeg.....
De pleegmoeder van vriendin, haar álles heeft een hartaanval gehad en is plotseling overleden. En dan heb je een jongetje beneden die nog van niks weet en vanochtend zijn laatste schooldag met spelletjes, lawaaioptocht en pannenkoeken heeft. Kinderen naar school, juffen ingelicht en meteen naar hun huis, daar zat andere vriendin met een inieminie-mensje wat een paar dagen terug nog helemaal vanuit het niks blauw aanliep en in het ziekenhuis terecht kwam.
Het is zó onwerkelijk, dit kán gewoon niet, dit mág niet.. Zoveel pijn en verdriet wat deze mensen in zo'n korte tijd op hun bord krijgen. En toch gebeurt het.. Ík kan het allemaal al niet bevatten, hóe moeten zíj zich wel niet voelen?
Momenteel zit mijn
bij de pappa van de kindjes.
En dan was er vanavond ook nog de diploma-uitreiking van de oudste van andere vriendin.
Ik weet dat ik hier niet zo heel vaak meer post en het is een heel warrig verhaal geworden maar ik moet het gewoon even kwijt.
Maxi,
Midi &
Mini(My) Timing sucks.... Always.
Al lang niet meer aan het ontzwangeren. En nog steeds NIET voor rede vatbaar!