Op donderdag 29 april 2010 12:53 schreef sibbele het volgende:De zin van het leven….
Is een vraag wat de mensheid zich mensenheugenis bezig houdt, wat de zin van het leven is op metaniveau zal ik ook geen enkele moeite voor doen om te begrijpen aangezien ik niet de ambitie heb om dat ooit te begrijpen. Er zijn wel mensen die er een pasklaar antwoord op hebben, de Dalai Lama zegt bijvoorbeeld heel zelfverzekerd dat de zin van het leven liefde is, een kennis van mij zegt dat de zin van het leven de zin in het leven is. Zo zijn er veel uiteenlopende gedachten over.
Aangezien dat onderwerp wel een beetje uitgekauwd is en we er waarschijnlijk toch nooit achter zullen komen vind ik het niet zo heel interessant, ik vind het interessanter hoe alle verschillende facetten in het leven de zin van het leven in stand houden. Zo heeft bijna alles in op en om de aarde zijn functie. neem nu de maan, de maan veroorzaakt de getijden, stabiliseert de kanteling van de assen van de aarde, en vertraagt de omwenteling van de aarde. Zonder de juiste grootte van een maan, zijn ontwikkelde levensvormen niet mogelijk.
Om leven te ondersteunen moeten vele factoren voor de planeet precies goed zijn. Dit zijn onder meer de leeftijd van de planeet (stabiliteit, oppervlakte temperatuur, omwentelingssnelheid), de massa van de planeet (zwaartekracht), het aanwezig zijn van noodzakelijke elementen zoals koolstof en water (het menselijk leven heeft 26 van deze noodzakelijke elementen nodig), de atmosfeer (de juiste samenstelling), het magnetische veld rondom de planeet, de vulkanische activiteiten, de aanwezigheid van tektonische platen, een gekantelde as (wat de seizoenen mogelijk maakt), de ronddraai periode, de oceanen t.o.v. vasteland verhouding, de hoeveelheid van water, de vorm van de omwenteling, het ozon niveau in de atmosfeer en de druk van de atmosfeer.
En doordat de aarde om zijn as heen draait en er voor zorgt dat we dag en nacht hebben op aarde komt de mens aan zijn wel verdiende rust toe, snachts heeft de mens de mogelijkheid zichzelf te herstellen door een heerlijk schoonheidslaapje in het donker, en het donker is ook nodig omdat zonlicht een activerend effect heeft. Ook zouden vele gewassen geen vruchten en bloemen kunnen geven als er geen verduistering was op aarde.
Niet alleen de elementen om de aarde maar ook de menselijke emoties hebben hun nut om het leven in stand te houden, zo is de emotie jaloezie ook van nut, er zijn theorieën dat wanneer de mens geen jaloezie zou hebben we allang uitgestorven zouden zijn. Dit zal dan wel weer met natuurlijke selectie te maken hebben waardoor de mens zichzelf steeds beter ontwikkeld en verder evolueert. Maar niet alleen jaloezie maar ook alle andere emoties hebben hun unieke functie om het leven collectief of individueel in stand te houden.
Je ziet het zelfs bij de dieren terug, de voedselketen is een perfecte afstemming, als er 1 schakel ontbreekt kan het beteken dat alle onderdelen dus al het leven die in de keten zal uitsterven. Dus zelfs het bestaan van diersoorten heeft zijn functie om andere diersoorten in leven te houden. Einstein zei eens; als de
beien uitsterven sterft de mensheid ook uit. Dit onderstreept hoe alles zijn functie op aarde heeft. wat nog een leuk voorbeeld is een klein visje die als sonar fungeert voor een walvis, het visje zuigt zich vast aan de walvis en heeft een veel grotere overlevingskans door in aanwezigheid te verblijven van de walvis en daardoor niet snel ten prooi zal vallen aan andere roofdieren, de walvis heeft daarentegen voordeel van het sonarvisje omdat deze door het visje aanwijzingen krijgt wanneer hij te dicht bij het vaste land komt en zo minder gevaar loopt ongelukkig te sterven door te stranden op het vaste land.
Zo zijn er nog vele voorbeelden te noemen hoe alles op aarde erop gericht is om het leven in stand te houden, alles lijkt gericht op leven en overleven, van de elementen om en op de aarde tot de menselijke emoties die het leven in stand houden. Je kunt je afvragen wat die sturende kracht achter deze intelligentie is of voorgeprogrammeerd instinct, wie is er verantwoordelijk voor al deze perfectie op metaniveau? en waarom en hoe kan het dat deze innerlijke drive tot overleven in alles zit wat direct en indirect te maken heeft met het leven op aarde?
Mensen geven vele verschillende benamingen voor deze "oerkracht" noem het de Big bang, noem het God de schepper en de oerkracht de creator van al het leven op aarde. Geef het beestje maar een naam.
Maar wat ik eigenlijk nooit begrepen heb zijn bepaalde creaties van "God" (ik noem de "oerkracht" voor het gemak even God) Zo is er bijvoorbeeld een vogeltje op aarde wat zijn hele leven eraan weidt om naar de zuidpool te vliegen, als dit vogeltje na alle ontberingen en alle tegenslagen uiteindelijk op de zuidpool is aangekomen vliegt het weer terug naar de Noordpool, en ja dit heeft zoals ik het zie totaal geen enkel nut. En wat voor nut heeft dat visje wat in de Amazone rivier zwemt die wanneer je aan het urineren bent in de Amazone tegen de stroom in van je pisstraal zwemt zo je urinebuis in en dan vervolgens operatief verwijdert moet worden omdat hij zich met weerhaakjes vastzet in je urinebuis. wat the fuck voor nut heeft dat visje in de het grote plan van de almachtige schepper, die oerkracht, God? had God bij het creëren van dit alles ook humor? ja, dat vraag ik mij wel eens af…..