Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:57 schreef DeBassist het volgende:

[..]

hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechten ?
ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk

Door proberen te stoppen met te denken voor anderen het is een menselijke maar wel maatschappelijk en sociaal ingestampte gedachte om mensen te helpen.
En met mensen helpen is absoluut niets mis mee, maar men schiet te vaak door en vergeet zichzelf, en vervaagt van zichzelf.
"omdat men mij zo kent en dat dus van mij verwacht, en doe ik dat niet vind men mij niet meer leuk/lief/aardig"
ga je een keer niet mee stappen omdat je geen fut hebt is het snel: och kom doe niet zo saai.
En al snel gaat men dan toch mee, en schuift zichzelf aan de kant.
Dat wordt zo;n natuurlijk ritueel, maar stukje bij beetje verlies je jezelf onbewust meer en meer.
Tot het je gaat opbreken.
En dan snapt men vaak niet ineens de andere houding.
Terwijl die er al was, alleen verborgen achter een masker, alleen dat masker kun je niet eeuwig voorhouden.

<sub>Gedichtje wat ik destijds schreef:

Ik verberg me achter ene masker
want ik weet niet wat ik doen moet
ik weet niet wie ik ben
want ik weet niet wat ik doen moet
ik verberg me achter een masker

Mijn masker</sub>

Probeer voor jezelf te denken, wat wil ik? wat kan ik aan? wat vind ik daarvan?

Dat lijkt heel vreemd omdat zeker in dit topic veel wordt gesproken over ego, maar je hebt ego en je hebt ego.
Er is een goede ego, die relativeert en ratio gebruikt en een stuje gevoel/karakter ook wel het bewustzijn.
Dan heb je nog een slechte ego, dat parasietje in je gevoel/gedachten, gevoed door patronen en rituelen en maatschappelijke druk.

Hetzelfde als je hebt denken en je hebt denken
Niet elk denken is slecht, maar wanneer het piekeren wordt wordt het slecht.

En ja als je voor jezelf leert denken kunnen sommige mensen je laten vallen. je hebt nl. ook mensen waarvan je denkt dat zij jou helpen, maar feitelijk houden ze jou klein zodat jij ze nodig hebt en daardoor hun slechte ego gevoed wordt.
Maar er zijn er ook die je helpen omdat ze om je geven, uit herkenning, uit liefde .
Er is niet voor niets de uitdrukking, in zware tijden leer je je echte vrienden kennen.

Wat ik zelf als heel bijzonder ervaren heb is dat ik een enkel persoon heb zien gaan, maar er nu meer en meer mensen bij komen, omdat ik mezelf ben, en niet ben wat ik dacht dat men van mij verwachtte.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 12:47 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

Door proberen te stoppen met te denken voor anderen het is een menselijke maar wel maatschappelijk en sociaal ingestampte gedachte om mensen te helpen.
En met mensen helpen is absoluut niets mis mee, maar men schiet te vaak door en vergeet zichzelf, en vervaagt van zichzelf.
"omdat men mij zo kent en dat dus van mij verwacht, en doe ik dat niet vind men mij niet meer leuk/lief/aardig"
ga je een keer niet mee stappen omdat je geen fut hebt is het snel: och kom doe niet zo saai.
En al snel gaat men dan toch mee, en schuift zichzelf aan de kant.
Dat wordt zo;n natuurlijk ritueel, maar stukje bij beetje verlies je jezelf onbewust meer en meer.
Tot het je gaat opbreken.
En dan snapt men vaak niet ineens de andere houding.
Terwijl die er al was, alleen verborgen achter een masker, alleen dat masker kun je niet eeuwig voorhouden.

<sub>Gedichtje wat ik destijds schreef:

Ik verberg me achter ene masker
want ik weet niet wat ik doen moet
ik weet niet wie ik ben
want ik weet niet wat ik doen moet
ik verberg me achter een masker

Mijn masker</sub>

Probeer voor jezelf te denken, wat wil ik? wat kan ik aan? wat vind ik daarvan?

Dat lijkt heel vreemd omdat zeker in dit topic veel wordt gesproken over ego, maar je hebt ego en je hebt ego.
Er is een goede ego, die relativeert en ratio gebruikt en een stuje gevoel/karakter ook wel het bewustzijn.
Dan heb je nog een slechte ego, dat parasietje in je gevoel/gedachten, gevoed door patronen en rituelen en maatschappelijke druk.

Hetzelfde als je hebt denken en je hebt denken
Niet elk denken is slecht, maar wanneer het piekeren wordt wordt het slecht.

En ja als je voor jezelf leert denken kunnen sommige mensen je laten vallen. je hebt nl. ook mensen waarvan je denkt dat zij jou helpen, maar feitelijk houden ze jou klein zodat jij ze nodig hebt en daardoor hun slechte ego gevoed wordt.
Maar er zijn er ook die je helpen omdat ze om je geven, uit herkenning, uit liefde .
Er is niet voor niets de uitdrukking, in zware tijden leer je je echte vrienden kennen.

Wat ik zelf als heel bijzonder ervaren heb is dat ik een enkel persoon heb zien gaan, maar er nu meer en meer mensen bij komen, omdat ik mezelf ben, en niet ben wat ik dacht dat men van mij verwachtte.

mooi geschreven bedankt

ik heb alleen wel het gevoel dat ik mezelf juist steeds meer verlies ipv dat ik meer mezelf ben. Ik ben juist iemand die altijd voor iedereen kan klaarstaan en dat ook altijd kan. Het feit dat ik dat nu niet meer kan en me heel de dag ziek voel breekt me ook echt op denk ik

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 12:58 schreef DeBassist het volgende:

[..]

mooi geschreven bedankt

ik heb alleen wel het gevoel dat ik mezelf juist steeds meer verlies ipv dat ik meer mezelf ben. Ik ben juist iemand die altijd voor iedereen kan klaarstaan en dat ook altijd kan. Het feit dat ik dat nu niet meer kan en me heel de dag ziek voel breekt me ook echt op denk ik

omdat je al die tijd bezig geweest bent met anderen , en elk klein dingetje van jezelf wegewuift heb als "ach het is niks" . En al die kleine dingetjes stapelen zich op en worden groot.
Het klinkt heel bizar, maar je gaat juist weer een stukje meer naar jezelf, en omdat je dus uit een vertrouwd ritueel/patroon valt is dat eng, en dat kan idd psychosomatische klachten geven

En het gaat vaak even slechter, voor het weer beter gaat

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:03 schreef DeBassist het volgende:

[..]

wel geprobeerd idd, positief denken en tegen jezelf zeggen dat je weer doorkan met leven.
Wil ik vanochtend naar school gaan, kots ik opeens alles er weer uit

ik snap er echt helemaal niks van
en ik weet ook echt niet hoe ik op deze manier door moet leven ..

Ik ben van mening dat je lichaam aangeeft wat je (psychisch) wel of niet aankan.
Blijkbaar zat dat dus nog niet goed. En geeft je lichaam aan dat wat je van plan was niet een goed idee was.

Toen ik een te stressvolle baan had dan goed voor me was kreeg ik pijn in mijn schouders en nek. Ongeloofelijk, soms kon ik mijn hoofd haast niet draaien. Zelf had ik toch niet het gevoel dat ik verkrampt zat of zo, het was er gewoon ineens en ging niet weg.
Toen ik thuis kwam te zitten duurde het een 1 week en toen was het weg.
Als ik weer ging werken was het ook zo weer terug
(enne dit was jaren geleden, ik werk alweer jaren hoorrrrrr )

Het is wel zaak om alle lichamelijke kwalen uit te sluiten, voordat je het wijt aan de psychische gemoedstoestand!!!!!!

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 11:57 schreef DeBassist het volgende:

[..]

hoe kan je trouwens gewoon voor jezelf vechten ?
ik zit er als ik ziek ben meer mee dat ik anderen laat zitten dan dat ik mezelf laat zitten eigenlijk

Zeer herkenbaar.
Wat jij zou moeten doen is meer "egoistischer" worden.
Dat betekend niet dat je niks meer voor anderen over kunt hebben, of anderen altijd laat zitten.
Maar je maakt je te druk om de "buitenwereld".
Je moet jezelf meer waarderen!!!!!! Dat bedoel ik met meer egoistischer.
Praat tegen jezelf, hou het bij feiten. Jij bent ziek, (feit) de wereld vergaat niet als jij een paar dagen thuis blijft of in je bed (feit).
Misschien moeten anderen harder werken omdat jij ziek bent, maar zo is het, ze storten niet ineen omdat ze dat moeten doen.
Als hun ziek zijn moet jij weer harder werken.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 13:08 schreef TimeJumper het volgende:

[..]

Ik ben van mening dat je lichaam aangeeft wat je (psychisch) wel of niet aankan.
Blijkbaar zat dat dus nog niet goed. En geeft je lichaam aan dat wat je van plan was niet een goed idee was.

Toen ik een te stressvolle baan had dan goed voor me was kreeg ik pijn in mijn schouders en nek. Ongeloofelijk, soms kon ik mijn hoofd haast niet draaien. Zelf had ik toch niet het gevoel dat ik verkrampt zat of zo, het was er gewoon ineens en ging niet weg.
Toen ik thuis kwam te zitten duurde het een 1 week en toen was het weg.
Als ik weer ging werken was het ook zo weer terug
(enne dit was jaren geleden, ik werk alweer jaren hoorrrrrr )

Het is wel zaak om alle lichamelijke kwalen uit te sluiten, voordat je het wijt aan de psychische gemoedstoestand!!!!!!
[..]

Zeer herkenbaar.
Wat jij zou moeten doen is meer "egoistischer" worden.
Dat betekend niet dat je niks meer voor anderen over kunt hebben, of anderen altijd laat zitten.
Maar je maakt je te druk om de "buitenwereld".
Je moet jezelf meer waarderen!!!!!! Dat bedoel ik met meer egoistischer.
Praat tegen jezelf, hou het bij feiten. Jij bent ziek, (feit) de wereld vergaat niet als jij een paar dagen thuis blijft of in je bed (feit).
Misschien moeten anderen harder werken omdat jij ziek bent, maar zo is het, ze storten niet ineen omdat ze dat moeten doen.
Als hun ziek zijn moet jij weer harder werken.

ik heb ook echt wel eigenwaarde
ben ook absoluut niet onzeker ofzo, denk ook niet slecht over mezelf
Een paar daagjes ziek thuis zitten vind ik ook absoluut niet erg, echt geen problemen mee
maar als het 6 maanden aanhoudt begin ik me toch echt zorgen te maken

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 12:26 schreef Thrackan het volgende:

[..]

De kroeg is leuk, maar niet heilig. Ook al kom ik al jaren in de kroeg in het weekend.
Vind ik het daadwerkelijk leuk om naar de kroeg te gaan? Of probeer ik mezelf te verliezen met een paar biertjes?
Die vaste "traditie" om naar de kroeg te gaan is slechts één van de dingen die voor mij nu ter discussie staan. Is dit wat ik wil? Zo nee dan doe ik het niet. Voor dingen met consequenties moet je natuurlijk wel rekening houden met die consequenties, en deze meenemen in je afweging.

Ik hou er gewoon heel erg van, maar ik constateer gewoon dat het anders wordt naarmate je ouder wordt. Maar ik ga echt nog steeds graag een avondje wat drinken met vrienden. En ik word gewoon wat losser van wat biertjes, dat is gewoon een feit. Maar sowieso is de keer dat ik écht bezopen ben geweest al heel lang geleden inmiddels.

quote:

[..]

Er zijn zat broodschrijvers. En blijkbaar heeft meneer Pavlina een mooie constructie gemaakt.
Wil je echt niet meer werken? Zoek een spotgoedkope woning, klus wat bij met iets wat je leuk vindt en leg een moestuin aan oid. Als je met die consequenties kunt leven kun je je droom prima waarmaken.

Tja, ook een klein huis kost tegenwoordig al heel wat. Momenteel heb ik wel een goedkope huurwoning, maar ik zie het toch als geld weggooien en voor een koopwoning met hypotheek zul je toch echt een gegarandeerd inkomen moeten hebben. Leuk dat meneer Pavlina het wel kan, maar van de 100 mensen die dit willen, kunnen er 99 niet van leven. Ik ben overigens niet tevreden met een zo goedkoop mogelijke woning, er is meestal niet voor niets een reden waarom die zo goedkoop zijn. Niet werken lijkt me sowieso leuk voor 2 weken en dan ben je het volgens mij helemaal zat. Ik snap het hele "consequenties van je keuzes" verhaal wel, maar het is allemaal niet zo makkelijk als het lijkt. Het heeft volgens mij ook een keerzijde.

quote:

[..]

Zelfde hier hoor. Ik heb geen idee wat "mijn grote droom" is, aangezien ik mezelf al jaren vertel dat ik niks anders zou doen als ik de loterij won.
Maar wellicht kom ik daar nog wel achter. Ik denk persoonlijk dat het schrappen van dingen die ik niet wil de kans vergroten dat ik een helder beeld ga krijgen van wat ik wel wil.

Heb daar ook wel eens over gedacht wat ik zou doen als ik de staatsloterij zou winnen. Ik zou in elk geval een leuk huis laten bouwen naar mijn wensen. Werk zou ik wel willen doen, maar niet meer de functie die ik nu doe. Het is voor mij nu echter geen optie om dit zomaar op te zeggen, ik kan echt niet leven zoals ik dat wil met het wegvallen van (een groot deel van) het inkomen. Verder had ik dan nog geen idee wat ik precies zou willen doen.

Voor jou is af en toe een pilsje een manier blijkbaar, bij mij past dat niet. Daarnaast weet ik van mijzelf dat ik moeite heb om het bij "maar 1 of 2 biertjes" te houden.

quote:

Ik snap het hele "consequenties van je keuzes" verhaal wel, maar het is allemaal niet zo makkelijk als het lijkt. Het heeft volgens mij ook een keerzijde.

Dat is juist precies wat ik bedoel. Het is niet zo makkelijk als gewoon stoppen met werken en doen wat je wilt. Daar zitten gevolgen aan, en flink veel ook.
En als je het per sé wilt dan moet je die gevolgen voor lief nemen, zoals bijvoorbeeld een spotgoedkope woning, het wegdoen van je auto, het (deels) in je eigen voedselbehoefte voorzien enz.
Dat is volgens mij precies de keerzijde die jij bedoelt, of bedoel je iets anders?

Maar goed, ik ben voorlopig nog wel even bezig met het uitzoeken van de dingen die ik nu doe. Als ik daar wat schot in heb ben ik wel benieuwd of ik meer weet van wat ik daadwerkelijk wil.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 13:42 schreef Thrackan het volgende:
Voor jou is af en toe een pilsje een manier blijkbaar, bij mij past dat niet. Daarnaast weet ik van mijzelf dat ik moeite heb om het bij "maar 1 of 2 biertjes" te houden.

Het zijn er wel meer dan 1 of 2, maar dan ben ik nog niet bezopen

quote:

[..]

Dat is juist precies wat ik bedoel. Het is niet zo makkelijk als gewoon stoppen met werken en doen wat je wilt. Daar zitten gevolgen aan, en flink veel ook.
En als je het per sé wilt dan moet je die gevolgen voor lief nemen, zoals bijvoorbeeld een spotgoedkope woning, het wegdoen van je auto, het (deels) in je eigen voedselbehoefte voorzien enz.
Dat is volgens mij precies de keerzijde die jij bedoelt, of bedoel je iets anders?

Ik bedoel eigenlijk meer dat er bij die consequenties ook weer andere consequenties horen. Leuk, zo'n spotgoedkope woning, maar als je dan in een buurt komt te wonen waarin de buren je volledig terroriseren, de vocht door de muren heen komt, je je arm stookt vanwege de gebrekkige isolatie enz., komen er nieuwe problemen om de hoek kijken en dat gaat zich opstapelen tot je helemaal aan de grond zit. Ik krijg er een beetje het "het gras is altijd groener bij de buren" idee van. In de praktijk blijkt het vaak tegen te vallen, je schetst een romantischere situatie dan de realiteit. In je eigen voedselbehoefte te voorzien is volgens mij ook een te hippie-achtig ideaalbeeld.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 14:25 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Het zijn er wel meer dan 1 of 2, maar dan ben ik nog niet bezopen
[..]

Ik bedoel eigenlijk meer dat er bij die consequenties ook weer andere consequenties horen. Leuk, zo'n spotgoedkope woning, maar als je dan in een buurt komt te wonen waarin de buren je volledig terroriseren, de vocht door de muren heen komt, je je arm stookt vanwege de gebrekkige isolatie enz., komen er nieuwe problemen om de hoek kijken en dat gaat zich opstapelen tot je helemaal aan de grond zit. Ik krijg er een beetje het "het gras is altijd groener bij de buren" idee van. In de praktijk blijkt het vaak tegen te vallen, je schetst een romantischere situatie dan de realiteit. In je eigen voedselbehoefte te voorzien is volgens mij ook een te hippie-achtig ideaalbeeld.

Er klopt inderdaad niet veel van het beeld, het was in den beginne ook vooral als voorbeeld bedoeld. Maar wat je zegt is in principe wel wat ik bedoel, al ga jij een stapje verder dan ik schets.

Echter: dat je de káns loopt om in een ragbuurt terecht te komen is wat mij betreft niet genoeg argument om het niet tot op het bot uit te zoeken als je dit écht wilt. En wat betreft voedsel: tsja, ik heb ouders met een moestuin dus ik heb hier misschien een iets ander perspectief op.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 14:52 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Er klopt inderdaad niet veel van het beeld, het was in den beginne ook vooral als voorbeeld bedoeld. Maar wat je zegt is in principe wel wat ik bedoel, al ga jij een stapje verder dan ik schets.

Tja, ik kijk graag vooruit, misschien niet helemaal in lijn met dit topic, maar het is ook niet altijd een negatief iets. Elke keuze heeft weer invloed op je volgende keuze.

quote:

Echter: dat je de káns loopt om in een ragbuurt terecht te komen is wat mij betreft niet genoeg argument om het niet tot op het bot uit te zoeken als je dit écht wilt. En wat betreft voedsel: tsja, ik heb ouders met een moestuin dus ik heb hier misschien een iets ander perspectief op.

Ja, daar heb je gelijk in, maar misschien is het uitzoeken van dat alles wel weer iets dat je écht niet wilt en dan blijft het toch weer een onbereikbaar doel. Tja, het is heel dubbel allemaal
Mijn opa's en oma's hadden ook altijd een moestuin en zo, maar een maaltijd zonder vlees is geen maaltijd En vlees is altijd het hoofddoel van een maaltijd, de rest is bijzaak, maar goed, dat is misschien teveel offtopic

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 15:01 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Tja, ik kijk graag vooruit, misschien niet helemaal in lijn met dit topic, maar het is ook niet altijd een negatief iets. Elke keuze heeft weer invloed op je volgende keuze.
[..]

Ja, daar heb je gelijk in, maar misschien is het uitzoeken van dat alles wel weer iets dat je écht niet wilt en dan blijft het toch weer een onbereikbaar doel. Tja, het is heel dubbel allemaal
Mijn opa's en oma's hadden ook altijd een moestuin en zo, maar een maaltijd zonder vlees is geen maaltijd En vlees is altijd het hoofddoel van een maaltijd, de rest is bijzaak, maar goed, dat is misschien teveel offtopic

Ach, als je dit naar het boeddhisme doortrekt is vlees juist weer helemaal geen deel van de maaltijd. Het is maar net in welke context je ermee wilt werken.

En vooruit kijken is het probleem op zich niet, zolang je maar niet uit het oog verliest dat je nu leeft.

quote:

Op dinsdag 27 april 2010 15:13 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Ach, als je dit naar het boeddhisme doortrekt is vlees juist weer helemaal geen deel van de maaltijd. Het is maar net in welke context je ermee wilt werken.

Groenvoer Het was dan ook vanuit mijn eigen perspectief

quote:

En vooruit kijken is het probleem op zich niet, zolang je maar niet uit het oog verliest dat je nu leeft.

Dat sowieso

Ok gister een best wel bizarre ervaring gehad die ik even met jullie wil delen.
Ik voelde me gister best down en depri enzo en ik zat een beetje achter de pc te kloten.
Opeens allemaal lawaai hier in de flat, ook politie enzo met honden.
Bleek dat er iemand mishandeld was , dus ik naar buiten beetje praten met de overige flatbewoners enz.
En nadat de 1e schrik was gezakt, voelde ik mij heel apart de lucht die ik inademde leek heel zuiver op de een of andere manier, de natuur leek ook heel fris en de vogeltjes zongen mij toe
Toen had ik opeens het besef dat ik door de schok van het gebeuren losgerukt was uit mijn depressieve gedachtenkronkels en op dat moment verkeerde in het prachtige NU
Beetje jammer dat ik nu alweer zit te somberen achter mijn PC maar goed
Ga nu effe douchen en naar de winkel, even lekker wat doen dus, kijken of ik mezelf weer kan losrukken

quote:

Op zaterdag 1 mei 2010 12:08 schreef DeZoektocht het volgende:-knip-

quote:

Op zaterdag 1 mei 2010 18:20 schreef Handschoen het volgende:

[..]

Pew, ik heb weer even wat meer moeite om opzij te stappen en niet al te zwaar te tillen aan wat me dwars zit. Maar weer eens zorgen dat ik het wat meer van een afstandje bekijk, want hier voel ik me niet goed bij.

ik zit echt helemaal ik de knoop nu

ik voel mezelf ziek maar mn psych zegt dat ik niet ziek ben maar dat alleen maar denk.
Toch voel ik me echt ziek en wil ik gewoon ff helemaal niks

ik weet gewoon niet wat ik moet doen nu

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 11:33 schreef DeBassist het volgende:
ik zit echt helemaal ik de knoop nu

ik voel mezelf ziek maar mn psych zegt dat ik niet ziek ben maar dat alleen maar denk.
Toch voel ik me echt ziek en wil ik gewoon ff helemaal niks

ik weet gewoon niet wat ik moet doen nu

Dan formuleert je psych dat misschien niet goed. Wat hij waarschijnlijk bedoelt is dat je ziek bent omdat je dat denkt, niet dat je niet ziek bent. Kan de beste overkomen.

Wat voor jou wellicht een goede oefening is, is proberen uit te vinden waar je aan denkt vlak voordat je je ziek begint te voelen. Als er iets tussen je oren is dat je ziek maakt, is het ook mogelijk om dat te vinden.
Om dat achteraf nog eens te vinden is vele malen moeilijker, dus je zult waarschijnlijk meer resultaat krijgen door zo vaak mogelijk bewust te zijn van wat je op dat moment denkt.

Komt het vaak rond dezelfde tijd? Of voel je je eigenlijk doorlopend en constant ziek?

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 11:42 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Dan formuleert je psych dat misschien niet goed. Wat hij waarschijnlijk bedoelt is dat je ziek bent omdat je dat denkt, niet dat je niet ziek bent. Kan de beste overkomen.

Wat voor jou wellicht een goede oefening is, is proberen uit te vinden waar je aan denkt vlak voordat je je ziek begint te voelen. Als er iets tussen je oren is dat je ziek maakt, is het ook mogelijk om dat te vinden.
Om dat achteraf nog eens te vinden is vele malen moeilijker, dus je zult waarschijnlijk meer resultaat krijgen door zo vaak mogelijk bewust te zijn van wat je op dat moment denkt.

Komt het vaak rond dezelfde tijd? Of voel je je eigenlijk doorlopend en constant ziek?

24/h per dag idd

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 11:45 schreef DeBassist het volgende:

[..]

24/h per dag idd

Neemt het wel eens af? Heb je wel eens momenten dat je er geen last van hebt?

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 11:57 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Neemt het wel eens af? Heb je wel eens momenten dat je er geen last van hebt?

nope nooit ..

Over leven in het moment gesproken:

geheugen van 30 seconden

Het is wel grappig want het doet je beseffen dat geheugen wel gewoon handig is iets wat natuurlijk ook niet ontkent wordt door Tolle, maar niet nodig om te genieten.
De man in het filmpje lijkt me gewoon gelukkig en beleeft alles heel intens (elke ontmoeting met zijn vrouw is nieuw, elk eten eet hij voor het eerst).
Zijn vrouw zegt dat het het allerergste is wat je kan overkomen, maar het lijkt dat het ergers is voor haar dan voor hem.

Ik heb laatst voor mijn verjaardag een kinderboek gekregen. Klinkt raar, maar het was een kinderversie van De Kracht van het Nu van Eckhart Tolle. Ik heb dat boek al eens eerder gelezen maar vond het moeilijk de essentie tot me door te laten dringen. Het kinderboek daarentegen heeft het echt in de simpelste bewoording uitgelegd, bizar eigenlijk! Sindsdien probeer ik me ook steeds meer te realiseren dat ik Hier nu ben, en dat ik me op het Hier moet focussen. Dat is wel lastig voor mij omdat ik gewoon te veel pieker en nadenk, maar door het kinderboek heb ik dat steeds meer losgelaten! Vind het nog steeds bijzonder.

Kindere leven dan ook in het nu