Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #5

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 16:53 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ik ben zelf ook passiever geworden maar ervaar dit niet als iets negatiefs. Het is op zulk soort momenten blijkbaar iets dat ik nodig heb. Ik heb nu sinds lange tijd weer een aantal weken vakantie en ik merk dat ik pas na anderhalve week van chillen weer zin heb om actieve dingen te doen.

Blijkbaar hebben mijn lichaam en geest gewoon behoefte aan rust. Vergeet niet dat wij in onze maatschappij de hele dag gebombardeerd worden met allerlei input. Ik zie die passiviteit dus gewoon als het moeten nemen van de nodige rust.

Passiviteit an sich is ook geen probleem, maar ik merk dat ik mezelf (weer) aan het isoleren ben en sociaal contact uit de weg ga. Passiviteit terwijl je ontevreden bent werkt niet, dan heb je volledige acceptatie nodig, en eventueel actie.

Ik heb een aardig momentje afgekoeld, mijn hoofd is toen ook een stuk rustiger geworden, maar nu merk ik dus dat ik zo weinig onderneem dat mijn hersenen weer de overhand beginnen te krijgen en langzaam weer gaan malen.

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 19:35 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

Maar had jij last van angsten of depressie's?
Ik bedoel daar niks mee maar aan hen was mijn vraag gericht.
en ik ook heb een verlichtende ervaring gehad die duurde echter maar een week.
mijn basis niveau verslechtert alleen maar.
Ik ben best bereid een middelmatig leven te leiden met af en toe een dipje en een hoogtepuntje, maar het leven wat ik nu leid is niet vol te houden.
dat merk ik gewoon aan mijn lichaam, radical hoounesty beschrijft het heel goed.
Het ergste van alles is dus dat ik mezelf continue voorlieg(heb ik ook gemerkt) maar ik kan mijn eigen patronen niet doorzien laat staat verbreken.
en het nadeel van al deze methode's is dat je er dag in dag uit mee bezig moet zijn, wat ik dus juist niet wil.

Angsten ja, depressies ook. Voor mijn angsten ben ik ook met professionele hulp bezig. Echter valt me op hoeveel de professionele aanpak overeenkomt met de basisbeginselen van de KVHN.
Ik merk alleen, zoals ik hierboven ook zeg, dat ik mezelf begin te isoleren. En zonder mensen als klankbord of referentie zak je zo weer weg, want zonder weerwoord heb je altijd zelf gelijk.

Ik denk ook dat hier enigzins aan wordt gerefereerd als Tolle zegt dat je eigenlijk niet eens zozeer een individu bent, maar deel uitmaakt van de complete mensheid, als geheel. Je hebt die andere mensen nodig, en zij jou ook.

Dag in dag uit ben ik er niet mee bezig. Je went jezelf dingen aan, waardoor het steeds minder moeite kost.
Maar waarom zou je er niet dag in dag uit mee bezig willen zijn? Het alternatief is blijven piekeren en gespannen zijn. A of B, simpele keuze.

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 22:41 schreef DeZoektocht het volgende:
dat kan ik niet.
ik wordt voortgedreven door mijn geest die niet zal rusten voordat 'de' oplossing daar is.
ik vraag me af wat er eerder komt innerlijke vrede of de capitulatie van mijn lichaam.
En nu schrijf ik daar redelijk rustig over, maar de angsten die dit met zich meebrengt zijn niet mals.

Wat geef je je geest een hoop kracht zeg die geest van je heeft helemaal niks in te brengen. Het opblazen van die spanning en angst komt me enorm bekend voor hoor, begrijp me niet verkeerd, maar sinds ik weet dat het grootste gedeelte van de spanning bestaat uit opgeblazen angst neemt het al langzaam aan in kracht af.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 00:15 schreef Stefanovich het volgende:

[..]

Dat is je ego die zegt dat je dat niet kan. En wat is ''de'' oplossing dan? Is er wel een oplossing? Misschien is de oplossing juist dat je je innerlijke zelf de kans moet geven, ipv alles te willen controleren, te willen begrijpen en te beoordelen, dus vanuit je ego te leven. Dat is erg vermoeiend. Ik bedoel, dat zoeken/malen/constant veroordelen brengt je nu toch ook niet wat je werkelijk wilt?

En hoe jij je voelt, hoe je je leven ervaart, daar heb jij zelf (meestal dan, tenzij er medisch gezien iets niet goed is) de volledige controle over, iedereen beleefd het leven anders en het denken is dan ook puur subjectief en er is niet 1 waarheid.
Innerlijke vrede zal je ook niet vinden als je zoekt. Als je zoekt ben je eigenlijk dus ontevreden en verzet je je tegen jezelf. Pas als je alles loslaat(ofwel accepteert) zal het tot je komen, dat is het enige wat je hoeft te doen.

Ik herken dit ook wel, het zoeken naar iets terwijl je niet moet zoeken. Maar het niet moeten zoeken, is hetzelfde als proberen "niet aan iets te denken". Of met alle macht proberen te slapen. Dat werkt ook niet.

Ik laat het dan ook even voor wat het is. Ik herken het nu wel, de patronen in gedachten en wat het ego probeert te doen, maar het is nog altijd een stuk sterker dan de echte "ik"... het overruled gewoon met een trein aan gedachten en ik ben weer terug in mn gedachtenwereld. Misschien komt dat ook wel door te weinig slaap. Ik merk dat als ik weinig geslapen heb, die gedachtentrein erger wordt.

quote:

Op dinsdag 29 juni 2010 18:59 schreef DeZoektocht het volgende:
Mag ik jullie eens iets vragen?
is er al aan de hand van deze methode's iemand die zijn leven een positieve wending heeft gegeven?

Deze methode was een onderdeel van 'De Zoektocht.' Het grootste gedeelte van de dag ben ik nu bewust, en dat wordt alleen maar meer. Kan me niet meer herinneren wat de laatste keer is geweest dat ik boos, of geïrriteerd was, nu lach ik erom . Ik kan mijn ego de mond snoeren, ben van een pessimist naar een optimist gegaan en alles wat ik doe brengt me geluk, liefde en voldoening...

Dus ja, het heeft me wel wat gebracht

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 09:52 schreef Handschoen het volgende:

[..]

Deze methode was een onderdeel van 'De Zoektocht.' Het grootste gedeelte van de dag ben ik nu bewust, en dat wordt alleen maar meer. Kan me niet meer herinneren wat de laatste keer is geweest dat ik boos, of geïrriteerd was, nu lach ik erom . Ik kan mijn ego de mond snoeren, ben van een pessimist naar een optimist gegaan en alles wat ik doe brengt me geluk, liefde en voldoening...

Dus ja, het heeft me wel wat gebracht

Wauw!!

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 09:24 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Passiviteit an sich is ook geen probleem, maar ik merk dat ik mezelf (weer) aan het isoleren ben en sociaal contact uit de weg ga. Passiviteit terwijl je ontevreden bent werkt niet, dan heb je volledige acceptatie nodig, en eventueel actie.

Klopt. Heb ik ook. Denk ik ( ) dat ik rustig thuis me aan t vermaken ben, ondertussen wringt er vanalles en baal ik dat ik alleen ben..

quote:

Angsten ja, depressies ook. Voor mijn angsten ben ik ook met professionele hulp bezig. Echter valt me op hoeveel de professionele aanpak overeenkomt met de basisbeginselen van de KVHN.
Ik merk alleen, zoals ik hierboven ook zeg, dat ik mezelf begin te isoleren. En zonder mensen als klankbord of referentie zak je zo weer weg, want zonder weerwoord heb je altijd zelf gelijk.

Ik heb ook last van depressies en angsten. Ga volgende week weer starten met prof hulp.
KVHN dringt bij mij niet door de laatste tijd dus heb ik laten liggen.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 11:11 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Klopt. Heb ik ook. Denk ik ( ) dat ik rustig thuis me aan t vermaken ben, ondertussen wringt er vanalles en baal ik dat ik alleen ben..
[..]

Ik heb ook last van depressies en angsten. Ga volgende week weer starten met prof hulp.
KVHN dringt bij mij niet door de laatste tijd dus heb ik laten liggen.

Het is ook vaak een kwestie van perspectief en wat dat betreft zit er natuurlijk een duidelijk verschil tussen de reguliere professionele aanpak en de aanpak van de KVHN. Laten we hopen dat professionele hulp je dat perspectief kan bieden.

Mocht je trouwens een klankbordje nodig hebben om even tegenaan te ouwehoeren, en misschien een ander perpectiefje te krijgen over dingen waar je op vastloopt kun je me gerust een PM sturen. Compleet vrijblijvend, maar het kan fijn zijn.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 09:52 schreef Handschoen het volgende:

[..]

Deze methode was een onderdeel van 'De Zoektocht.' Het grootste gedeelte van de dag ben ik nu bewust, en dat wordt alleen maar meer. Kan me niet meer herinneren wat de laatste keer is geweest dat ik boos, of geïrriteerd was, nu lach ik erom . Ik kan mijn ego de mond snoeren, ben van een pessimist naar een optimist gegaan en alles wat ik doe brengt me geluk, liefde en voldoening...

Dus ja, het heeft me wel wat gebracht

Ik ben hier echt blij om
Ik hoop zo dat mij dat ook kan lukken, ik weet namelijk wel hoe het voelt(al wordt het steeds meer een vage herinnering).

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 09:24 schreef Thrackan het volgende:

Angsten ja, depressies ook. Voor mijn angsten ben ik ook met professionele hulp bezig. Echter valt me op hoeveel de professionele aanpak overeenkomt met de basisbeginselen van de KVHN.
Ik merk alleen, zoals ik hierboven ook zeg, dat ik mezelf begin te isoleren. En zonder mensen als klankbord of referentie zak je zo weer weg, want zonder weerwoord heb je altijd zelf gelijk.

Ik denk ook dat hier enigzins aan wordt gerefereerd als Tolle zegt dat je eigenlijk niet eens zozeer een individu bent, maar deel uitmaakt van de complete mensheid, als geheel. Je hebt die andere mensen nodig, en zij jou ook.

Dat wegzakken heb je 100% gelijk in jammer genoeg.
Waar volg je reguliere hulp dan? en hoe kom je bij zoiets, gewoon de huisarts?

quote:

Dag in dag uit ben ik er niet mee bezig. Je went jezelf dingen aan, waardoor het steeds minder moeite kost.
Maar waarom zou je er niet dag in dag uit mee bezig willen zijn? Het alternatief is blijven piekeren en gespannen zijn. A of B, simpele keuze.

Is ook zo, mijn probleem is dat ik mezelf continue in twijfel trek en het weer vanuit net een ander angle probeer zeg maar.
Vaak gebeurt er weer iets, een onverklaarbare angst ofzo waardoor ik weer verder ga zoeken.

quote:

Wat geeft je je geest een hoop kracht zeg die geest van je heeft helemaal niks in te brengen. Het opblazen van die spanning en angst komt me enorm bekend voor hoor, begrijp me niet verkeerd, maar sinds ik weet dat het grootste gedeelte van de spanning bestaat uit opgeblazen angst neemt het al langzaam aan in kracht af.

Ik hoop dat ook te leren.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 11:32 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Het is ook vaak een kwestie van perspectief en wat dat betreft zit er natuurlijk een duidelijk verschil tussen de reguliere professionele aanpak en de aanpak van de KVHN. Laten we hopen dat professionele hulp je dat perspectief kan bieden.

Mocht je trouwens een klankbordje nodig hebben om even tegenaan te ouwehoeren, en misschien een ander perpectiefje te krijgen over dingen waar je op vastloopt kun je me gerust een PM sturen. Compleet vrijblijvend, maar het kan fijn zijn.

Thanks!

Heb ook veel last gehad van angsten en sombere buien die op een gegeven oversloegen in depressie. Het is alleen niet echt van belang of ik daar nu vanaf ben of niet. Het kan zijn dat ze terugkomen, maar er is nu gewoon geen enkele reden om me daar druk om te maken. Er is nu geen probleem.

Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 19:25 schreef Loei_koei het volgende:
Heb ook veel last gehad van angsten en sombere buien die op een gegeven oversloegen in depressie. Het is alleen niet echt van belang of ik daar nu vanaf ben of niet. Het kan zijn dat ze terugkomen, maar er is nu gewoon geen enkele reden om me daar druk om te maken. Er is nu geen probleem.

Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.

mooi gesproken en zeker waar

Ik ben heel erg beniewd of iemand die erg bewust kan zijn... dus echt goed in het Nu kan leven, en zn gedachten heel erg onder controle heeft... dit ook kan uitoefenen tijdens drugs zoals LSD of paddo's en wat daar het resultaat van is.

Normaal gesproken overvalt die drug je, met heel zware of magische gedachten/beelden. Dus is het een sterke drug tegen een relatief zwakke geest die de dingen laat zien.

Met zo'n sterke controle over de gedachte, is dat dus een sterke drug vs een sterke geest. Ik ben nieuwsgierig wat daaruit voort komt. Is er iemand die zulke ervaringen heeft?

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 19:25 schreef Loei_koei het volgende:
Heb ook veel last gehad van angsten en sombere buien die op een gegeven oversloegen in depressie. Het is alleen niet echt van belang of ik daar nu vanaf ben of niet. Het kan zijn dat ze terugkomen, maar er is nu gewoon geen enkele reden om me daar druk om te maken. Er is nu geen probleem.

Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 23:14 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 17:54 schreef DeZoektocht het volgende:

[..]

Dat wegzakken heb je 100% gelijk in jammer genoeg.
Waar volg je reguliere hulp dan? en hoe kom je bij zoiets, gewoon de huisarts?
[..]

Is ook zo, mijn probleem is dat ik mezelf continue in twijfel trek en het weer vanuit net een ander angle probeer zeg maar.
Vaak gebeurt er weer iets, een onverklaarbare angst ofzo waardoor ik weer verder ga zoeken.
[..]

Ik hoop dat ook te leren.

Ik ben eigenlijk met een compleet ander probleembeeld (ADD, concentratieproblemen) bij PsyQ terecht gekomen. Verwijzing van de huisarts is wel nodig, maar verder heb ik die huisarts niet eens gesproken.

Na een marathon aan tests en formuliertjes, die ik allemaal zonder mokken heb ingevuld aangezien ik duidelijk wist dat ik daar voor mezelf zat, heb ik een diagnose gekregen in de richting van een "persoonlijkheidsstoornis".
Klinkt allemaal erg zwaar, maar het heeft er voor mij toe geleid dat angsten en problemen die ik 10+ jaar on(der)bewust negeer, voor me uit schuif, probeer weg te stoppen of simpelweg mee zit eindelijk eens een keer het daglicht zien. En daar blijken ze stuk voor stuk vele malen minder imposant als dat ze in mijn hoofd zijn.

Dat neemt niet weg dat ik nog steeds last heb. Het zijn allemaal ook geen wondermiddelen waardoor je direct en zonder nasleep van al je zorgen af bent. Herhaling is key, ook bij reguliere hulp. Herhaling en toewijding.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 19:25 schreef Loei_koei het volgende:
Heb ook veel last gehad van angsten en sombere buien die op een gegeven oversloegen in depressie. Het is alleen niet echt van belang of ik daar nu vanaf ben of niet. Het kan zijn dat ze terugkomen, maar er is nu gewoon geen enkele reden om me daar druk om te maken. Er is nu geen probleem.

Volgens mij heeft het helemaal geen zin om te proberen je problemen op te lossen. Dit proberen houdt alleen maar het geloof in stand dat er een probleem is. En zo blijf je voortdurend bezig met het oplossen van problemen, omdat het mechanisme dat het probleem creëert constant actief blijft. In je verstand vormen zich heel veel verhaaltjes en problemen, maar deze zijn geen van allen waar. Het enige wat er gebeurt is non-acceptatie van dit moment. De verhaaltjes en problemen zijn een uiting hiervan.

De kunst is ook om het on(der)bewuste bewust te maken. Angsten, paniek, dingen waarbij je niet eens kan beredeneren waarom ze getriggerd worden, dat zijn de moeilijkste punten wat mij betreft om bewust van te worden. Achteraf, ja, dat gaat steeds sneller, maar ik zou het zo graag opmerken vóórdat ik in paniek raak.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 23:22 schreef Thrackan het volgende:

De kunst is ook om het on(der)bewuste bewust te maken. Angsten, paniek, dingen waarbij je niet eens kan beredeneren waarom ze getriggerd worden, dat zijn de moeilijkste punten wat mij betreft om bewust van te worden. Achteraf, ja, dat gaat steeds sneller, maar ik zou het zo graag opmerken vóórdat ik in paniek raak.

In het beginsel werkt veelvuldige bloodstelling aan die situaties (gewoon keihard door je angsten heen gaan dus) beter dan bewust worden.

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 09:51 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Ik herken dit ook wel, het zoeken naar iets terwijl je niet moet zoeken. Maar het niet moeten zoeken, is hetzelfde als proberen "niet aan iets te denken". Of met alle macht proberen te slapen. Dat werkt ook niet.

Ik laat het dan ook even voor wat het is. Ik herken het nu wel, de patronen in gedachten en wat het ego probeert te doen, maar het is nog altijd een stuk sterker dan de echte "ik"... het overruled gewoon met een trein aan gedachten en ik ben weer terug in mn gedachtenwereld. Misschien komt dat ook wel door te weinig slaap. Ik merk dat als ik weinig geslapen heb, die gedachtentrein erger wordt.

Ik heb precies hetzelfde ... En ik bedoel met niet moeten zoeken gewoon dat je stopt met zoeken, je je niet meer verzet tegen de situatie d.m.v. gedachten en twijfels, omdat je weet dat het je niks zal brengen. En als je dus zegt dat je iets niet moet doen, of er een andere negatieve draai aangeeft, zo van; ik ben verkeerd bezig, dan word het ook heel moeilijk ja, want in principe is dan nog steeds je ego aan het woord. Alleen wat je al zegt, het blijft zo verdomd lastig steeds omdat je ego (die ik jaren als IK heb ervaren) zoveel sterker is. Logisch ook. Het zit er zo in geramd...

quote:

Op woensdag 30 juni 2010 23:24 schreef EggsTC het volgende:

[..]

In het beginsel werkt veelvuldige bloodstelling aan die situaties (gewoon keihard door je angsten heen gaan dus) beter dan bewust worden.

True, ben alleen bang om over m'n limiet heen te gaan, dan ben ik zo een compleet weekend van slag.

Wanneer t misgaat heb je juist een extra bevestiging dat er iets met je mis is..
Ik heb ook veel moeite met risico's nemen, vooral omdat het zo vaak misgaat.

Ik heb de boeken De kracht van het Nu in de praktijk en De stilte voorbij van Eckhart Tolle geleend, dus ga daar van de week in beginnen.

Ik volg ook al een Voluit leven training, waarbij het vooral gaat om het accepteren van psychische pijn, leven in het nu, leven naar je waarden en meditatie. Ik heb daar nu 4 van de 6 bijeenkomsten van gehad en dat werkt ook wel merk ik.

Alhoewel ik nog vaak mijn dipjes heb en heb al 2 keer eerder een depressie gehad en ben daar ook voor in behandeling geweest. En denk er over na om toch weer prof. hulp te zoeken die dieper op mn problemen ingaat dan dat ik bij die Voluit leven training kan bespreken.

[ Bericht 14% gewijzigd door _Hestia_ op 01-07-2010 13:27:21 ]

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 11:41 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wanneer t misgaat heb je juist een extra bevestiging dat er iets met je mis is..
Ik heb ook veel moeite met risico's nemen, vooral omdat het zo vaak misgaat.

Maar als je je nooit blootstelt aan die situaties zal je altijd dat idee houden dat "het mis kan gaan" op de momenten dat je er toch een keer aan blootgesteld wordt. Op die manier kom je er dus nooit vanaf.

Ik geloof dat het al eerder gepost is door iemand in dit topic, maar die zin is me wel bijgebleven;
Er is geen weg om angst heen, alleen er doorheen.

Besides, je kan het ook van de andere kant zien; zodra je het begint te overwinnen, zal er steeds bevestiging zijn dat er "niets aan de hand is".

ok na mijn negatieve gezeur van gister vandaag een positief puntje van mij
ik ben vandaag in een situatie gekomen waarbij ik stond te grijnzen als een idioot en me naderhand afvroeg wat gebeurde er nu eigenlijk.
en toen dacht ik 'verdorie ik was gewoon kwaad' en door schaapachtig te grijnzen probeerde ik de situatie te ontwijken waarin ik natuurlijk gewoon voor mezelf had moeten opkomen.
enige problemen was dat het leek alsof ik het niet meer wegkreeg ik moest het letterlijk weer inslikken want het leek alsof het me zou overnemen.
dikke hyperventilatie aanval omdat ik bang was te exploderen van woede
Moet er alleen nou 'mee aan de slag' maar weet niet hoe.

Hyperventilatie is niet echt een reactie waar je veel mee opschiet, maar dat is exploderen in woede ook niet.
Wat had je willen zeggen? of doen? om voor jezelf op te komen. Ze zeggen mij altijd om daar over na te denken en dan de woorden in mezelf te repeteren. De theorie is, dat je dan in een vergelijkbare situatie hopelijk sneller uit je woorden komt en jezelf kunt trainen in wat assertiever worden.

quote:

Op donderdag 1 juli 2010 22:14 schreef caroline88 het volgende:
Hyperventilatie is niet echt een reactie waar je veel mee opschiet, maar dat is exploderen in woede ook niet.
Wat had je willen zeggen? of doen? om voor jezelf op te komen. Ze zeggen mij altijd om daar over na te denken en dan de woorden in mezelf te repeteren. De theorie is, dat je dan in een vergelijkbare situatie hopelijk sneller uit je woorden komt en jezelf kunt trainen in wat assertiever worden.

dat weet ik ook maar toen ik het 1 keer benoemd had was de geest dus een beetje uit de fles, maar kon er verder niks mee doen.
over dat exploderen uit woede een stukje uit radical honesty:
'the first blow-up seems like a nuclear explosion both because its magnitude and because it contrasts so dramatically with former politeness.