Op woensdag 31 maart 2010 21:58 schreef tong80 het volgende:'Ik ben een theatermens.'Vijfenvijftig haar lang was Letta actief voor het amateurtoneel.
Zaterdag speelde ze haar laatste voorstelling.
Met pijn in haar hart heeft Letta van Tongerlo ( 69 ) afgelopen weekend afscheid genomen van het amateurtoneel. Ze vindt zichzelf niet mobiel genoeg meer om op het podium actief te zijn.
'Maar het kost me heel veel moeite,' zegt ze. 'Ik ben echt een theatermens.'
De meeste Bommelaren kennen haar wel. Als meisje van 13 voerde ze al toneelstukjes op met de buurtvereniging in de binnenstad.
Letta groeide op in een groot gezin met 12 kinderen aan de Heilige geeststraat. Ze werd geboren als één van een drieling. 'Het was altijd gezellig bij ons thuis', zegt ze. 'We maakten muziek met elkaar en we zongen. Mijn vader speelde mondharmonia en mijn moeder kon heel mooi verhalen vertellen. Ik weet nog heel goed dat ze dat ook altijd met Kerstmis deed. Ik kom wat liefde en gezelligheid uit een heel warm nest.'
Toen ze als verpleegster aan de slag ging in het ziekenhuis in Zaltbommel, werd ze lid van toneelgroep de Groentjes. Ze trouwde en kreeg twee kinderen en ze bleef actief bij het toneel. Bij de Groentjes heeft ze jarenlang allerlei rollen gespeeld. Ondertussen werd ze ook wel gevraagd om de regie van stukken te doen. 'Bij de brandweer in Waardenburg bijvoorbeeld,' weet ze nog goed. 'En ik heb ook wel eend de eindproduktie van scholengemeenschap Cambium gedaan. En ik werkte mee aan elke Bommelrevue. Ik heb daar erg goede herinneringen aan.'
Vijf jaar geleden nam ze het initiatief om een seniorentoneelgroepje op te richten in de Schans. 'Dat is echt heel leuk om te doen,' zegt ze. 'Maar ook wel eens moeilijk, want iemand van 80 kaat zich niet zoveel meer zeggen.' Ook financiëel was het wel eens zwaar. De toneelgroep van de Schans is anders dan de meeste toneelgroepen geen vereniging met een bestuur en veel vrijwilligers. 'Het is gewoon een activiteit zoals bijvoorbeeld het kaarten of het sjoelen. Er is dus geen extra geld beschikbaar,' vertelt ze. Toch kreeg Letta het voor elkaar om één keer per jaar een toneelstuk op de planken te brengen. Daarbij deed ze niet alleen de regie, ze speelde ook zelf een belangrijke rol in het stuk, bemoeide zich met de kaartverkoop en organiseerde de verloting. 'Eigenlijk een éénmansbedrijf,' lacht ze.
Nu het doek is gevallen, verwacht Letta niet in een gat te vallen. 'Ik ben dol op mijn twee kleinkinderen, daar daar zal ik veel tijd aan besteden,' verteld ze. 'Ook lees ik graag en ik heb veel aanloop. Samen met een vriendin probeer ik elk jaar een keer op vakantie te gaan. En ik wil heel graag een computercursus gaan volgen. Maar ik ga het toneel wel heel erg missen.'
Mag ik trots zijn ?