W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Wat hoort er in dit topic thuis?
Kleine wetenschappelijke vragen waar geen (weinig) discussie over mogelijk is.
Zoals: \"Waarom is de lucht blauw?\" of \"Waarom geeft een xenonzaklamp met een blauw lampje geen blauwe kleur licht af? \"
Al je kleine wetenschappelijke vragen dus.
Vorige delen:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
Kleine wetenschappelijke vragen waar geen (weinig) discussie over mogelijk is.
Zoals: \"Waarom is de lucht blauw?\" of \"Waarom geeft een xenonzaklamp met een blauw lampje geen blauwe kleur licht af? \"
Al je kleine wetenschappelijke vragen dus.
Vorige delen:
Deel 1
Deel 2
Deel 3
Deel 4
Deel 5
Deel 6
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Helaas heb ik net met mijn vraag het vorige topic volgooit, dus bij deze een nieuwe episode in deze erg interessante topicreeks.
Mijn vraag was:
Volgens de wiki pagina, is de plancklengte de kleinst mogelijk voorkomende lengte. Blijkbaar bestaat er niets kleiner. Ervan uitgaande dat dat klopt, bestaat er dan ook een planck tijd? Ik weet dat dit de tijd voor zou stellen wat licht in een vacuüm nodig heeft om de plancklengte te overbruggen.
Als de plancklengte het kleinst mogelijke lengte is, zou dat betekenen dat de planck tijd de kleinst mogelijke tijdseenheid is? Met andere woorden dat tijd geen continue proces is, maar trapsgewijs "toeneemt"?
Mijn vraag was:
Volgens de wiki pagina, is de plancklengte de kleinst mogelijk voorkomende lengte. Blijkbaar bestaat er niets kleiner. Ervan uitgaande dat dat klopt, bestaat er dan ook een planck tijd? Ik weet dat dit de tijd voor zou stellen wat licht in een vacuüm nodig heeft om de plancklengte te overbruggen.
Als de plancklengte het kleinst mogelijke lengte is, zou dat betekenen dat de planck tijd de kleinst mogelijke tijdseenheid is? Met andere woorden dat tijd geen continue proces is, maar trapsgewijs "toeneemt"?
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Het is toch niet de kleinst mogelijke tijdsduur. maar de kleinst mogelijke BETEKENISVOLLE hoeveelheid 'tijd'. Korter kan wel maar is niet nuttig in wat voor experiment of berekening dan ook. Niets kan sneller dan het licht en niets kan een verplaatsing hebben van minder dan 1 plancklengte.. dus wat je ook gaat onderzoeken, nooit zul je iets vinden met een tijdsduur kleiner dan dat.quote:Op vrijdag 19 maart 2010 21:22 schreef The_stranger het volgende:
Als de plancklengte het kleinst mogelijke lengte is, zou dat betekenen dat de planck tijd de kleinst mogelijke tijdseenheid is? Met andere woorden dat tijd geen continue proces is, maar trapsgewijs "toeneemt"?
Dat is ook wat ik ervan begrepen heb.quote:Op vrijdag 19 maart 2010 21:35 schreef Robin__ het volgende:
[..]
Het is toch niet de kleinst mogelijke tijdsduur. maar de kleinst mogelijke BETEKENISVOLLE hoeveelheid 'tijd'. Korter kan wel maar is niet nuttig in wat voor experiment of berekening dan ook. Niets kan sneller dan het licht en niets kan een verplaatsing hebben van minder dan 1 plancklengte.. dus wat je ook gaat onderzoeken, nooit zul je iets vinden met een tijdsduur kleiner dan dat.
"You know what Hell really is? It's not lakes of burning oil or chains of ice. It's being removed from God's sight."
Ik snap dat een "groot" deeltje zoals een elektron sowieso moeilijk een plancklengte kan "opschuiven", maar geldt dat ook voor deeltjes zoals fotonen en gravitonen (mits bestaand)?quote:Op vrijdag 19 maart 2010 21:35 schreef Robin__ het volgende:
[..]
Het is toch niet de kleinst mogelijke tijdsduur. maar de kleinst mogelijke BETEKENISVOLLE hoeveelheid 'tijd'. Korter kan wel maar is niet nuttig in wat voor experiment of berekening dan ook. Niets kan sneller dan het licht en niets kan een verplaatsing hebben van minder dan 1 plancklengte.. dus wat je ook gaat onderzoeken, nooit zul je iets vinden met een tijdsduur kleiner dan dat.
Als er een object "verschijnt" oefent dat een (zwaarte)kracht uit op andere objecten. Als die kracht een ander object nadert, en je bekijkt het op een schaal van plancklengtes, dan lijkt het me niet meer vloeiend te verlopen, maar in stapjes van 1 plancklengte per keer.
(beetje spastisch omschreven, hoop dat jullie mijn vraag begrijpen)
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
begrijp het niet echt.. lijkt me ook een vrij theoretisch iets voor in deze topic reeks (?)
Ik zie in het feit dat niets in de natuur korter kan duren dan een plancktijd geen enkele aanleiding om te stellen dat er een 'stap' is van 0 naar 1 plancktijd.
Ik zie in het feit dat niets in de natuur korter kan duren dan een plancktijd geen enkele aanleiding om te stellen dat er een 'stap' is van 0 naar 1 plancktijd.
Zoals ik het zie is als volgt. Als een kracht zich uitbreidt met de snelheid van het licht en je per plancktijd kijkt, "schuift deze kracht steeds een plancklengte op. niet een halve, niet een kwart, maar een vaste afstand. Daartussen is niets, het enige wat je kan zien(*) is een stapsgewijze voortgang van de kracht.quote:Op zaterdag 20 maart 2010 13:54 schreef Robin__ het volgende:
begrijp het niet echt.. lijkt me ook een vrij theoretisch iets voor in deze topic reeks (?)
Ik zie in het feit dat niets in de natuur korter kan duren dan een plancktijd geen enkele aanleiding om te stellen dat er een 'stap' is van 0 naar 1 plancktijd.
(*)voor zover je het al kan waarnemen)
Maar goed, dat gaat misschien te ver voor dit topic, dus bij deze laat ik het maar zitten
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Sterrenstelsel 10 miljard lichtjaar van ons vandaan.
Dus, dat licht heeft er 10 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Maar, is dat sterrenstelsel dan nu 10 miljard lichtjaar van ons verwijderd, of was dat 10 miljard jaar geleden zo en staat ie nu nog verder?
Dus, dat licht heeft er 10 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Maar, is dat sterrenstelsel dan nu 10 miljard lichtjaar van ons verwijderd, of was dat 10 miljard jaar geleden zo en staat ie nu nog verder?
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Het was niet bedoeld om je weg te jagen hoor, maar ik las 'gravitonen {mits bestaand)' dus dat leek mij persoonlijk wel erg complex en theoretisch.. Maar deze omschrijving is duidelijkerquote:Op zaterdag 20 maart 2010 17:01 schreef The_stranger het volgende:
[..]
Zoals ik het zie is als volgt. Als een kracht zich uitbreidt met de snelheid van het licht en je per plancktijd kijkt, "schuift deze kracht steeds een plancklengte op. niet een halve, niet een kwart, maar een vaste afstand. Daartussen is niets, het enige wat je kan zien(*) is een stapsgewijze voortgang van de kracht.
(*)voor zover je het al kan waarnemen)
Maar goed, dat gaat misschien te ver voor dit topic, dus bij deze laat ik het maar zitten
ik dacht dat het je om de tijd ging, die 'stapjes' zou maken.. maar het gaat dus over de kracht, die zich stapsgewijs uitbreid.Een plancklengte is de kleinste afstand die KAN voorkomen, de afstand tussen de meeste atomen (of wat dan ook de kleinste deeltjes zijn, daar ben ik echt niet in thuis) is veel groter. Er is een hoop materie in het universum, maar er zitten ook enorme stukken niets tussen (lijkt mij). Als je dan aanneemt dat kracht zich in stapjes van punt naar punt verplaatst.. hoe verplaatst die kracht zich dan door zo'n 'leegte'? In ieder geval niet in stapjs van een plancklengte.. maar in willekeurige stappen, van tenmisnte 1 plancklengte.
Ik denk dat zo'n kracht zich verplaatst met een constante snelheid, geheel zonder stapjes.. en dat het simpelweg niet mogelijk is voor een deetlje om minder te verplaatsen dan 1 plancklengte.Dus als je een deeltje 1 plancklengte verplaatst vanaf de oorsprong van de kracht, wordt deze simpel weg pas 1 plancktijd later beinvloed door deze kracht.. en is het inderdaad niet mogelijk om het deeltje zo te plaatsen dat deze 1/2 plancktijd later beinvloed zou worden.
Of we gaan al de mist in door een 'verplaatsing' te zien als een afstand.. is een plancklengte de kleinst mogelijke afgelegde afstand.. of de kleinst mogelijke onderlinge afstand?
Op het moment van het vertrek van fotonen die er 10 miljard jaar over deden stond het sterrenstelsel 10 miljard lichtjaar weg. Aangezien de ruimte uitdijt en dus sterrenstelsels verder van elkaar verwijderd raken (uitzonderingen daargelaten) zal een foton die NU het sterrenstelsel verlaat over langer dan 10 miljard jaar ons bereikt hebben.quote:Op zondag 21 maart 2010 20:32 schreef Parafernalia het volgende:
Sterrenstelsel 10 miljard lichtjaar van ons vandaan.
Dus, dat licht heeft er 10 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Maar, is dat sterrenstelsel dan nu 10 miljard lichtjaar van ons verwijderd, of was dat 10 miljard jaar geleden zo en staat ie nu nog verder?
Om het wat dichter bij huis te brengen; als je een vliegtuig over hoort komen kost het tijd om het geluid van de motoren naar de luisteraar te brengen. Tegen de tijd dat die afstand is afgelegd is het vliegtuig al weer een eind verderop.
quote:Op dinsdag 23 maart 2010 13:02 schreef NiekL het volgende:
[..]
Op het moment van het vertrek van fotonen die er 10 miljard jaar over deden stond het sterrenstelsel 10 miljard lichtjaar weg. Aangezien de ruimte uitdijt en dus sterrenstelsels verder van elkaar verwijderd raken (uitzonderingen daargelaten) zal een foton die NU het sterrenstelsel verlaat over langer dan 10 miljard jaar ons bereikt hebben.
Om het wat dichter bij huis te brengen; als je een vliegtuig over hoort komen kost het tijd om het geluid van de motoren naar de luisteraar te brengen. Tegen de tijd dat die afstand is afgelegd is het vliegtuig al weer een eind verderop.
Als dat licht 2.4 miljoen jaar geleden vertrokken is, staat dat stelsel nu al een stuk verder weg. Dus al die afstanden zijn gebaseerd op hoe dat miljoenen jaren geleden was?quote:Andromedanevel - De afstand wordt geschat tussen 2,4 en 2,9 miljoen lichtjaren.
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
Ja.
Als je naar een sterrenstelsel kijkt die miljoenen lichtjaren van ons weg staat kijken we hetzelfde getal in jaren terug in de tijd.
Die sterrenstelsels die we nu zien zijn inmiddels verder van ons vandaan gaan staan, veranderd, of bestaan niet meer.
Als je naar een sterrenstelsel kijkt die miljoenen lichtjaren van ons weg staat kijken we hetzelfde getal in jaren terug in de tijd.
Die sterrenstelsels die we nu zien zijn inmiddels verder van ons vandaan gaan staan, veranderd, of bestaan niet meer.
de afstanden klopt opzich wel. echter met het Andromeda stelsel is het zo dat deze op ramkoers licht met onze sterrenstelsel. dus echter hoeft het licht wat nu vertrekt een kortere afstand af te leggen dan het licht dat 2.4 miljoen jaar geleden is vetrokken.quote:Op dinsdag 23 maart 2010 13:12 schreef Parafernalia het volgende:
[..]
[..]
Als dat licht 2.4 miljoen jaar geleden vertrokken is, staat dat stelsel nu al een stuk verder weg. Dus al die afstanden zijn gebaseerd op hoe dat miljoenen jaren geleden was?
de meeste objecten die van ons af gaan in de ruitme hebben de neiging om binnen het licht spectrum naar het rode spectrum te draaien(lange golf). objecten wat naar ons toe komen in de ruimte hebben de neiging om naar het blauwe spectrum te komen. (kort golf).
Je kunt het vergelijken met het doppler effect van geluid , echter met licht
(same thing)wat linkjes voor meer info:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dopplereffect
http://en.wikipedia.org/wiki/Andromeda_Galaxy
http://www.physlink.com/Education/askexperts/ae384.cfm
Ja oke, dat is allemaal wel duidelijk...andromeda was idd een slecht voorbeeld, maar je begrijpt wat ik bedoelquote:Op dinsdag 23 maart 2010 23:20 schreef Caracca het volgende:
[..]
de afstanden klopt opzich wel. echter met het Andromeda stelsel is het zo dat deze op ramkoers licht met onze sterrenstelsel. dus echter hoeft het licht wat nu vertrekt een kortere afstand af te leggen dan het licht dat 2.4 miljoen jaar geleden is vetrokken.
de meeste objecten die van ons af gaan in de ruitme hebben de neiging om binnen het licht spectrum naar het rode spectrum te draaien(lange golf). objecten wat naar ons toe komen in de ruimte hebben de neiging om naar het blauwe spectrum te komen. (kort golf).
Je kunt het vergelijken met het doppler effect van geluid , echter met licht
wat linkjes voor meer info:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dopplereffect
http://en.wikipedia.org/wiki/Andromeda_Galaxy
http://www.physlink.com/Education/askexperts/ae384.cfm
Eindelijk iemand die denkt wat iedereen zegt
tvp
Want ik heb destijds besloten, dat ik de harde weg ontwijk.
Dus blijf ik lopen door de sloten, het liefst in zeven tegelijk.
BZB - Zeven Sloten
Dus blijf ik lopen door de sloten, het liefst in zeven tegelijk.
BZB - Zeven Sloten
Als ik een kopje thee zet en het theezakje al in de kop doe om daarna het hete water erover te gieten, "blaast" het theezakje zich op met lucht. Zodra ik stop met gieten loopt het zakje weer leeg.
Nu kan ik me voorstellen dat tijdens het gieten de lucht niet kan ontsnappen omdat het zakje totaal omsloten is door water, echter waar komt die hoeveelheid lucht vandaan?
Testen met koud water laten zien dat dat geen effect heeft, het zakje wordt niet "opgeblazen" en het gieten van heet water waarbij slechts een gedeelte van het zakje wordt overgoten resulteert ook niet in een opgeblazen theezakje. Dus dat ondersteunt de hypothese dat de lucht niet kan ontsnappen waardoor de zak opblaast. Maar dat suggereert ook dat hitte het effect (mede) veroorzaakt, mogelijk door toename van gasdruk en dus toenemend volume (zodat de druk gelijk blijft).
Als ik de tweede wet van Gay-Lussac neem, namelijk V / T = constant en uitga van een temperatuurstoename van 293K - 373K (van 20'C naar 100'C) dan kom ik op een volume toename van 1,3. Nu lijkt mij het opgeblazen zakje groter van 1,3 keer het oorspronkelijke volume. (is natuurlijk een subjectief gegeven, kan en heb dat niet gemeten)
Voeg ik dan zuurstof toe aan het zakje? Mogelijk vanuit het stromende water in het zakje terwijl het water er langs gaat?
Nu kan ik me voorstellen dat tijdens het gieten de lucht niet kan ontsnappen omdat het zakje totaal omsloten is door water, echter waar komt die hoeveelheid lucht vandaan?
Testen met koud water laten zien dat dat geen effect heeft, het zakje wordt niet "opgeblazen" en het gieten van heet water waarbij slechts een gedeelte van het zakje wordt overgoten resulteert ook niet in een opgeblazen theezakje. Dus dat ondersteunt de hypothese dat de lucht niet kan ontsnappen waardoor de zak opblaast. Maar dat suggereert ook dat hitte het effect (mede) veroorzaakt, mogelijk door toename van gasdruk en dus toenemend volume (zodat de druk gelijk blijft).
Als ik de tweede wet van Gay-Lussac neem, namelijk V / T = constant en uitga van een temperatuurstoename van 293K - 373K (van 20'C naar 100'C) dan kom ik op een volume toename van 1,3. Nu lijkt mij het opgeblazen zakje groter van 1,3 keer het oorspronkelijke volume. (is natuurlijk een subjectief gegeven, kan en heb dat niet gemeten)
Voeg ik dan zuurstof toe aan het zakje? Mogelijk vanuit het stromende water in het zakje terwijl het water er langs gaat?
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
gas zet uit als het warmer wordt...er zit een kleine hoeveelheid lucht (gas) in je teezakje, als het helemaal omslaten is door koken water zet het gas uit en blaast doordoor het teezakje op...
Daar ging ik ook vanuit, echter (zonder metingen of iets dergelijks) lijkt mij de toename van het volume te groot om geheel van het de aanwezige lucht te komen.quote:Op woensdag 7 april 2010 10:15 schreef ptb het volgende:
gas zet uit als het warmer wordt...er zit een kleine hoeveelheid lucht (gas) in je teezakje, als het helemaal omslaten is door koken water zet het gas uit en blaast doordoor het teezakje op...
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Er zit vrij veel lucht in water. Mogelijk dat deze lucht zich makkelijk in luchtbellen omzet op de scherpe randjes en puntjes van fijnverdeelde theeblaadjes. Als dit waar is, dan zou met langdurig gekookt water het effect minder moeten zijn dan met water wat net even het kookpunt bereikt heeft.
Probeer maar eens.
Probeer maar eens.
Is een goed idee, zal eens kijken of het effect heeft.quote:Op donderdag 8 april 2010 15:03 schreef Torricelli het volgende:
Er zit vrij veel lucht in water. Mogelijk dat deze lucht zich makkelijk in luchtbellen omzet op de scherpe randjes en puntjes van fijnverdeelde theeblaadjes. Als dit waar is, dan zou met langdurig gekookt water het effect minder moeten zijn dan met water wat net even het kookpunt bereikt heeft.
Probeer maar eens.
You can't convince a believer of anything; for their belief is not based on evidence, it's based on a deep seated need to believe
C. Sagan
C. Sagan
Ik denk dat het ook komt omdat het theezakje zelf nat wordt en er water naar binnen gaat en opgenomen wordt door de thee. Doordat je aan het gieten bent heb je dan nog een wat hogere druk waardoor het water als het ware naar binnen geperst wordt en de lucht dus geen kans krijgt om naar buiten te gaan. Zo gauw je stop met gieten zal dat druk verschil opgeheven worden en gaat het dan naar buiten.quote:Op woensdag 7 april 2010 12:02 schreef The_stranger het volgende:
[..]
Daar ging ik ook vanuit, echter (zonder metingen of iets dergelijks) lijkt mij de toename van het volume te groot om geheel van het de aanwezige lucht te komen.
Geen idee of dat ook echt zo is, maar dat lijkt me een logische verklaring.
