Banverhalen

Enige tijd geleden kreeg ik afschuwelijk bericht:

quote:

We hebben genoeg van de baggerplaatjes van Monopoly en we doen het even 48 uur zonder hem.

Die 48 uur waren verschrikkelijk!

Deel I ( 0 tot 5 uur )
Huilen, ongeloof, paniek, blijdschap, verdriet... Een achtbaan van emoties gingen door mijn hoofd heen. De meest verschrikkelijke woorden floepte uit mijn mond, terwijl ik het volgende moment mijn penis vastpakte van blijdschap.


Deel II ( 5 tot 20 uur )

Paniek voerde de boventoon. Ik kon niet meer reageren op Fok, wat nu?
Huilend , urenlang vocht ik tegen de gedachte dat ik niet meer kon reageren. Ik zocht meerdere malen een hoekje op om huilend minutenlang klaagliederen uit de Tora te zingen. De daarop volgende uren probeerde ik mijzelf te vergiftigen door naar Dumpert.nl te gaan, en Geenstijl.nl te bezoeken.
Uiteindelijk, toen ik dacht dat ik het leven helemaal achter mij kon laten, heb ik in mijn URL balk het volgende ingevoerd:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Deel III ( 20 tot 40 uur )

Nadat ik mijzelf had vergiftigd met walgelijke websites heb ik besloten het onmogelijke te doen:
Ik ben de deur uitgestapt, het zonlicht in!
Dit enkel, om een fles Vodka te halen om mijn verdriet en walgelijkheid weg te drinken. In al die uren had ik mij ook niet gedouchd, niet geschoren en geen andere kleren aangetrokken. Je kon wel met recht zeggen dat ik eruit zag als een gebande pauper.
Op de weg naar de slijterij kwam ik over de laan van gebande users. In een hoekje zag ik Donthate met een bordje om zijn nek : "Need money for whores"! Ook BrauN zat daar: "Bendeleider FTW".
Ik verafschuwde het beeld dat mij deed huiveren tot op het bot. Eindelijk aangekomen in de slijterij stond daar mijn vijand. Midden op straat voor de Dirck II stond hij dan : Remlof. Jij hebt mij geband schreeuwde ik nog in vol ornaat.
Hij schrok. Ik gooide direct de driewieler van het jochie van 4 die naast mij fietste naar hem toe (Laten hem voor het gemak even Ludolf noemen)



De vechtpartij die daarop volgde was er een die mij deed inzien wat voor walgelijk gedrag een ban kan veroorzaken.
Ik liet Remlof voor wat het was. Hij lag daar bloedend en huilend op straat.
Toen ik de hoek omging om de slijterij in te lopen zag ik daar vanuit een hoekje Michelos aan komen rennen om het klusje af te maken. Wat een held is het toch dacht ik terwijl ik mensen hoorde schreeuwen vol ongeloof.
De slijterij was leeg door de angst die op straat heerste. Ik bevochtigde mijn lippen en ik rekende de fles vodka af.


De bewuste slijterij

Deel IV ( 40 tot 48 uur )

De algehele optimist in mij kwam omhoog. Ik wist mijn angsten te overwinnen en voorzichtig de laatste 8 uur van mijn walgelijke non-fok bestaan in te gaan.
Inmiddels - nog beduust van mijn avonturen op de straat van de afgelopen paar uur - dronken dat ik was besloot ik dat het een verstandig idee zou zijn, om iedereen op MSN duidelijk te maken dat ik snel weer terug zou zijn.
Een aantal userts ( helden ) steunde mij en gaven mij sterke woorden om deze moeilijke doch dwaze tijd door te komen
Een moment van euforie veranderde mijn vernietigende impulsieve gedachtes naar blijde gedachtes. Nog een half uur te gaan. Zal ik al mailen of nog niet? Nee, ik wil niet kansloos over komen... Godverdomme ik wil posten..
De laatste minuten gingen tergend langzaam. Ik besloot om een fles champagne open te trekken en de laatste 12 minuten per seconde af te tellen : 720, 719, 718, 717 etc



Deel V : A new beginning

Na het mailtje kwam de meest prachtige knop ter wereld weer op mijn scherm :


Daar kon ik weer....
Opeens begreep ik weer wat het doel van leven is....


Hoe ging het bij jullie, deel hier deze memoriabele verhalen!

Pixie. zal binnenkort haar verhaal hier neerzetten. Ze is inmiddels aan een weekban toegekomen, het arme kind.

Free Pixie, Heal The World!