ADHD & ADD #28 Waar we de doseringen veranderen

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 13:46 schreef Carmw het volgende:
Wat te doen? Naar een huisarts gaan? Of ergens anders heen? Of niks en valt het wel mee?
Omdat ik nu studeer is er veel meer vrijheid en ik ben bang dat ik erin omkom. En ik heb echt geen zin om studievertraging op te lopen
_{Ik heb het er nog nooit met iemand over gehad}

Er zijn instanties die gespecialiseerd zijn hierin , zoals PsyQ. Op die site kun je een simpel testje doen en je daarna aanmelden. Ik kreeg kort daarna een kort telefonisch intakegesprek van 20 minuten.
Enkele weken later mocht ik komen en moest ik een familielid of vriend oid meenemen voor een diagnosegesprek van 3uur (1,5 uur met mij alleen en 1,5 uur met mijn zus erbij). Het enige wat ik verder moest doen was een verwijzing halen bij de huisarts. een paar weken later kreeg ik de diagnose. Zo'n psycholoog daar bepaald of je kenmerken ernstig genoeg zijn aan de hand van die dsm-iv lijst. Hier staat dat een beetje duidelijk uitgelegd. Het is moeilijk te vergelijken in hoeverre je bijvoorbeeld je concentratie sneller verliest dan iemand zonder ADHD of wellicht minder snel dan iemand die daar door ADHD veel last van heeft. Vanuit een post is dat al helemaal onmogelijk. Ze vragen vooral door naar standaard voorbeelden en opmerkingen van bijvoorbeeld leraren en of er iets op rapporten staat wat op adhd kan duiden, zoals dat je druk bent of afwezig (naar buiten kijken).

Je kan ook eerst even naar de huisarts gaan, maar als je denkt dat je AD(H)D hebt laat je dan niet doorsturen naar het GGZ of een 1elijns therapeut, want dan kost het wellicht net zoals bij mij een half jaar extra voordat je een diagnose hebt. Maar ik ging dus voor klachten daarheen, niet omdat ik dacht dat ik adhd heb.

Wat betref die studievertraging: je gaat er in principe minimaal 2x naartoe, 1x voor dat gesprek van 3 uur en 1x voor de uitslag. Heb je geen adhd zal die 2x geen vertraging opleveren en als je het wel hebt kan het je alleen helpen vertraging te voorkomen.
Krijg je een diagnose kom je op de wachtlijst voor behandeling (lengte staat op de psyQ site), maar je maakt wel direct al een afspraak bij een psychiater voor medicijnen als je dat wil. Ik had 2 weken na mijn diagnose al Ritalin.
Verder is het enige wat verplicht is een introductiecursus van 4 x 1,5 uur, maar mocht je door je opleiding even weinig tijd hebben, kun je dat wel even uitstellen. Je hoeft niets, ze willen je alleen helpen.

Dit is dus hoe het gaat bij psyQ, zit er een ander instituut in de buurt zal het daar wellicht anders gaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door northernlight81 op 03-03-2010 17:21:59 ]

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 14:04 schreef frame-saw het volgende:
Ik zou naar de huisarts gaan ja, of de GGD Ik wil het zelf ook doen, maar zit in het buitenland.

Anyway, ik wilde mijn verhaal ook doen. Ik denk ook dat ik ADD heb, ik herken zoveel. Ik dacht altijd dat ik gewoon lui was, maar het is niet dat ik het niet wil, het is dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Ik kom ook altijd te laat (behalve voor de trein). Het is altijd chaos in mijn hoofd, kan daardoor slecht slapen. Heb mezelf wel aangeleerd dat als ik denk: o dat moet ik morgen doen (meestal als ik in bed lig), dat ik het dan op schrijf. Ook lang niet altijd trouwens, maar zo vaak mogelijk. Uitstellen ben ik ook heel goed in, ik loop een jaar achter met mijn studie (zit in het derde jaar). Ik denk ook elke dag: ik moet een lijstje maken met een planning om alles in te halen. Dat doe ik dus niet Het is gewoon te veel, en het wordt steeds meer.
Ook praat ik erg warrig, ik kan vaak wel goed en logisch schrijven (handig, als je journalistiek studeert), maar verhalen vertellen? Nee, totaal niet
Ik vergeet ook vaak simpele dingen om te doen, ik slik al 1,5 jaar de pil maar moet nog steeds een wekker daarvoor zetten. Of naar school gaan, dat vergeet ik soms echt gewoon (als het bijv. om 3 uur pas begint, kom ik er vijf voor drie achter dat ik nog naar school moet). Maar ik vergeet nooit gebeurtenissen in het verleden, heb echt een olifantengeheugen. Lekker contrast daarin ook.
En ik heb nog wel duizenden dingen die kenmerkend zijn voor ADD'ers, maar die had ik gister allemaal in mijn hoofd maar nu niet meer

Maar wat slikken jullie precies tegen ADD? En verandert je persoonlijkheid dat erg? Want het is wel een deel van mijn persoonlijkheid, dat chaotische. Ik weet niet of ik dat wil missen. Aan de ene kant wel natuurlijk, want het levert problemen op, maar aan de andere kant: het is wel 'mij'.

Ik denk dat je de pillen moet laten liggen zolang je zelf het idee hebt dat je redelijk goed functioneert. Volgens mij hebben bijna alle mensen wel bepaalde eigenaardigheden, en zolang de ADD je niet ernstig belemmert in je leven, kun je volgens mij best een eind komen, alleen al door het besef (of het bewustwordingsproces) dat je een zwakke plek hebt.

Maar goed, dat is mijn persoonlijke idee. Ik zou niet zo snel pillen gaan slikken, het idee staat me tegen, daarom zou ik dat pas serieus overwegen als ik er 1) heel veel vanaf weet, 2) heel goed begeleid wordt door iemand die me precies kan vertellen wat ik ervan kan verwachten, 3) echt in de problemen zit. Dat laatste is het belangrijkste. (En als ik dit topic zo eens doorlees, krijg ik bij voorbaat al de kriebels van alle Ritalin-verhalen, want blijkbaar werkt dat pilletje bij iedereen anders. Ook de steeds wisselende doseringen maken me een beetje argwanend.)

Maar voor mijn zoon sta ik wel open voor het idee. Hij heeft serieuze problemen. Die jongen is de grootste chaoot en stuntelaar die je je kunt voorstellen. Hem is precies hetzelfde overkomen als mij destijds: ze wilden hem op school geen CITO-toets laten maken omdat hij een opgegeven geval was. Wij hebben hem toen zelf bijgespijkerd, gedurende een paar maanden, en na een prima CITO-toets zit hij nu op het VWO. Dat zijn toch wel dingen waarvan je denkt: godzijdank hebben wij op tijd ingegrepen. Maar het hele traject is zo enorm frustrerend geweest, vooral voor hemzelf, dat er nu toch wel serieus iets moet gebeuren. Want op de middelbare school zie ik het opnieuw mis gaan: hij maakt nooit huiswerk, verliest zich volledig in de PlayStation, gaat veel te laat slapen etc. Hij zou het VWO gemakkelijk kunnen halen, maar dan moet ik hem elke dag bij de hand houden. En helaas... ik kan zelf geen dubbelleven leiden

Kortom: ik zou die medicijnen alleen overwegen als de last van de ADD te zwaar is.

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 14:36 schreef northernlight81 het volgende:

Je kan ook eerst even naar de huisarts gaan, maar als je denkt dat je AD(H)D hebt laat je dan niet doorsturen naar het GGZ of een 1elijns therapeut, want dan kost het wellicht net zoals bij mij een half jaar extra voordat je een diagnose hebt. Maar ik ging dus voor klachten daarheen, niet omdat ik dacht dat ik adhd heb.

Even voor de duidelijkheid: PsyQ is dus wél een aanrader? Op hun site zag ik achter ADD een wachtlijst staan van 8 maanden.

Ik heb morgen een afspraak met de huisarts, voor een doorverwijzing. Ik wilde eigenlijk vragen of mijn zoon kan worden doorverwezen naar een kinderneuroloog waar hij een paar jaar terug is geweest ivm onverklaarbare hoofdpijnen. Dat leek me wel efficiënt. Zoals de meeste mensen, wil ik natuurlijk de snelste route kiezen

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 17:14 schreef Nadine26 het volgende:

Maar voor mijn zoon sta ik wel open voor het idee. Hij heeft serieuze problemen. Die jongen is de grootste chaoot en stuntelaar die je je kunt voorstellen. Hem is precies hetzelfde overkomen als mij destijds: ze wilden hem op school geen CITO-toets laten maken omdat hij een opgegeven geval was. Wij hebben hem toen zelf bijgespijkerd, gedurende een paar maanden, en na een prima CITO-toets zit hij nu op het VWO. Dat zijn toch wel dingen waarvan je denkt: godzijdank hebben wij op tijd ingegrepen. Maar het hele traject is zo enorm frustrerend geweest, vooral voor hemzelf, dat er nu toch wel serieus iets moet gebeuren. Want op de middelbare school zie ik het opnieuw mis gaan: hij maakt nooit huiswerk, verliest zich volledig in de PlayStation, gaat veel te laat slapen etc. Hij zou het VWO gemakkelijk kunnen halen, maar dan moet ik hem elke dag bij de hand houden. En helaas... ik kan zelf geen dubbelleven leiden

Kortom: ik zou die medicijnen alleen overwegen als de last van de ADD te zwaar is.

Maar wat is te zwaar? Sowieso is het een vereiste voor het verkrijgen van een diagnose dat de ernst van de klachten groot genoeg is. Daarnaast zijn de medicijnen slechts een onderdeel van de behandeling. Bij PsyQ krijg ik nu bijvoorbeeld de vaardighedengroep die zich richt op aspecten als planning, uitstel-gedrag, prioriteiten leggen en dat soort dingen.
Al ga je er alleen heen voor een diagnose en besluit hij geen behandeling te willen, het kan al best veel helpen dat jij en hij weten wat de oorzaak is van enigszins 'afwijkend' gedrag en wat hij eventueel alsnog kan gaan doen indien hij door bepaalde eigenschappen toch vast loopt. Doordat jij mogelijk anders (begripvoller) reageert op bepaalde situaties kunnen escalaties voorkomen worden. Ook zal zijn zelfbeeld minder snel negatief worden indien anderen meer begrip zullen hebben voor bepaalde eigenschappen.

VWO scholen zijn vaak vrij onschuldige scholen, wellicht gaat hij later kennismaken met jongeren die soms drugs gebruiken en ADHD'ers zijn vaak veel gevoeliger voor verslavingen.
Mensen met adhd krijgen meer prikkels binnen, waardoor het druk wordt in je hoofd. Misschien heeft hij daar onbewust veel last van en kan hij door te gamen tot rust komen. Hij weet zelf ook niet beter dan dat het zo is, heeft geen vergelijkbaar materiaal om te bepalen hoe onrustig het in zijn hoofd is en hoeveel dit kan verbeteren door behandeling/medicatie. Door de medicijnen te proberen kan hij zelf de baten ervaren en beslissen wat hij wil. Nadat ik daar 2x ben geweest wist ik al dat ik adhd heb, dat is de relatief kleine moeite zeker waard vind ik.

Wat Nadine26 zegt
Ik zou het trouwens niet zo snel nemen.
Medicijnen bestrijden niet de ziekte(in dit geval)maar de/wat symptomen.
De adhd verdwijnt er niet door..
Ik heb in ieder geval zelf besloten om enkel slaap medicijnen te gebruiken, anders kom ik amper in slaap, maar ik heb asperger weer heel wat anders.
Het hangt ook echt van je leeftijd af hoe je bent en je je gedraagt(misschien is een jongen van 8 jaar 2.5 keer zo actief als een "normaal" kind en bij 18 is ie nog maar 1.1 keer zo actief ofzo, raar voorbeeld ik weet het maarja)

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 17:28 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Even voor de duidelijkheid: PsyQ is dus wél een aanrader? Op hun site zag ik achter ADD een wachtlijst staan van 8 maanden.

Ik heb morgen een afspraak met de huisarts, voor een doorverwijzing. Ik wilde eigenlijk vragen of mijn zoon kan worden doorverwezen naar een kinderneuroloog waar hij een paar jaar terug is geweest ivm onverklaarbare hoofdpijnen. Dat leek me wel efficiënt. Zoals de meeste mensen, wil ik natuurlijk de snelste route kiezen

Vergeten te zeggen... Maar PsyQ behandelt alleen ADHD voor volwassenen, geen kinderen .
Voor kinderen zijn er andere instellingen, hier moet je wel iets kunnen vinden. Ik weet verder geen instelling dat kinderen behandelt wat goed aangeschreven staat.
Ik vind PsyQ absoluut een aanrader, maar het ligt vooral ook veel aan de mensen coaches die je helpen. De psychologen die ik heb gehad vond ik niet geweldig, maar die schrijven toch alleen medicijnen voor. De coach die ik heb vind ik heel goed en de behandel-groepen die ik gehad heb ook wel, al is het soms wel een hoop gezever.

Tsja, ik word gewoon echt gek van mezelf, mijn hersenen draaien voor mijn gevoel op 50000%, ik wil ze graag uitzetten. Als ik iets wil doen (huiswerk) dan heb ik voordat ik 1 woord heb opgeschreven al weer 10 andere dingen gedaan. Slapen is ook moeilijk. Ik ga er toch maar eens op aandringen dat ze er wat meer aandacht aan besteden @ accare

Oké, ik ga vanaf 1 juni in Amsterdam wonen en daar heb ik veel zin in. Maar ik ben er echt de hele dag mee bezig, kom op duizenden ideeën, wil dit en dat, kom op die en die sites en ik sta echt op springen omdat ik zo blij ben. Terwijl dat pas over 3 maanden is, en ik me nu moet concentreren op school en de eerdergenoemde achterstanden. Is dat ook 'typisch ADD' of niet? Ik ga er in ieder geval heel gepassioneerd mee bezig, en dat heb ik wel met meer dingen. Waar uiteindelijk niets van terecht komt. Ik word dan heel enthousiast, zet me er helemaal in vast en als het dan niet in 1 keer lukt dan denk ik: laat ook maar.
Herkenbaar?

quote:

Mensen met adhd krijgen meer prikkels binnen, waardoor het druk wordt in je hoofd

Niet helemaal waar, ADHD-ers krijgen net zoveel prikkels binnen als iedereen, maar wij hebben een dopaminetekort waardoor impulsen slecht of niet geremd worden, vandaar de concentratieproblemen: zodra er bijvoorbeeld een vogel langsvliegt hebben de hersenen de impuls om er aandacht aan te geven. Normale hersenen worden dan afgeremd omdat die vogel niet relevant is voor waar ze mee bezig zijn, maar wij ADHD-ers niet. Door Ritalin wordt de aanmaak van dopamine gestimuleerd (of de opname afgeremd, dat weet ik niet precies meer) waardoor onze hersenen meer controle krijgen over al die impulsen.

Ik kan iig aanraden om Ritalin een kans te geven, het mooie ervan is dat het niet verslavend is, geen lange-termijn-effecten heeft, en dat je binnen 24 uur weet of het werkt of niet.

Verder: één dag zonder medicijnwekker en ik ben ál m'n pillen vergeten te slikken :x Zo'n kutverhaal dat je voor Concerta bij moet betalen

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 19:19 schreef HeaRt_woRm het volgende:

[..]

Ik krijg alleen de originele, van de cheapass 'Ritalin' krijg ik last van mijn maag van. Maar de tabletten zijn precies hetzelfde. Vreemd...

Die groepscoach die we toen hadden zei dat het wellicht aan hulpstoffen die erin zitten ligt. Maar zij wist het ook niet zeker.

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 18:54 schreef frame-saw het volgende:
Oké, ik ga vanaf 1 juni in Amsterdam wonen en daar heb ik veel zin in. Maar ik ben er echt de hele dag mee bezig, kom op duizenden ideeën, wil dit en dat, kom op die en die sites en ik sta echt op springen omdat ik zo blij ben. Terwijl dat pas over 3 maanden is, en ik me nu moet concentreren op school en de eerdergenoemde achterstanden. Is dat ook 'typisch ADD' of niet? Ik ga er in ieder geval heel gepassioneerd mee bezig, en dat heb ik wel met meer dingen. Waar uiteindelijk niets van terecht komt. Ik word dan heel enthousiast, zet me er helemaal in vast en als het dan niet in 1 keer lukt dan denk ik: laat ook maar.
Herkenbaar?

Zeer herkenbaar Die 'alles of niets'-houding is doodvermoeiend. En uiteindelijk werkt het demotiverend, omdat een heel grote passie na een tijdje altijd begint te slijten. En dan? Iets anders proberen, maar.

Ook geestig: ik heb me vanochtend verslapen voor de afspraak met de huisarts Hoe typisch. Dit zijn precies de 'dagelijkse problemen' waarmee ik altijd worstel. Ik heb een afspraak die eigenlijk te vroeg is voor mijn 'biologische klok', zeg maar. Ik ga pas rond 2 (of 3) uur slapen, eerder lukt niet, en van tevoren maak ik me al grote zorgen: word ik wel op tijd wakker, lukt het me om daar enigszins 'helder' te verschijnen etc.? In principe maak ik nooit afspraken vóór de middag, dat heb ik in de loop der tijd wel geleerd. Maar soms kan het niet anders... En aangezien ik alleen kan slapen met oordopjes, hoor ik mijn wekker meestal niet. Morgen gaan we het nog een keer proberen; ik heb een nieuwe afspraak (en ik zal twee wekkers zetten)

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 11:52 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Zeer herkenbaar Die 'alles of niets'-houding is doodvermoeiend. En uiteindelijk werkt het demotiverend, omdat een heel grote passie na een tijdje altijd begint te slijten. En dan? Iets anders proberen, maar.

Ook geestig: ik heb me vanochtend verslapen voor de afspraak met de huisarts Hoe typisch. Dit zijn precies de 'dagelijkse problemen' waarmee ik altijd worstel. Ik heb een afspraak die eigenlijk te vroeg is voor mijn 'biologische klok', zeg maar. Ik ga pas rond 2 (of 3) uur slapen, eerder lukt niet, en van tevoren maak ik me al grote zorgen: word ik wel op tijd wakker, lukt het me om daar enigszins 'helder' te verschijnen etc.? In principe maak ik nooit afspraken vóór de middag, dat heb ik in de loop der tijd wel geleerd. Maar soms kan het niet anders... En aangezien ik alleen kan slapen met oordopjes, hoor ik mijn wekker meestal niet. Morgen gaan we het nog een keer proberen; ik heb een nieuwe afspraak (en ik zal twee wekkers zetten)

Lijkt net of ik dit heb geschreven. Moet er op maandag om 9 uur uit, de rest van de dagen hoef ik er niet uit te komen of is 2 uur 's middags ook wel goed. Komt echt zelden voor dat ik in die les ben En dat komt dus ook omdat ik laat slaap én zonder oordopjes niet kan slapen. Lukt wel, maar dat duurt lang, dus dan blijf ik 's morgens echt liever slapen (ik word nooit écht wakker van de wekker, altijd enkele seconden, te weinig om te beseffen dat je er ECHT uit moet).
Afspraak om elf uur of later? Prima, daarvoor? Liever niet. Best kut als je over 1,5 jaar afstudeert en wss een 9 tot 5-baan krijgt

Hallo,

ik heb net een aantal topics in deze 'reeks' door zitten lezen en heb wat vragen/een verhaal.

Sinds een tijd nu ong 3/4jaar (ligt denk ik ook aan de leeftijd) merk ik steeds bewuster dat ik me vaak niet kan concentreren. Ik wil graag, probeer mezelf te stimuleren, zet 'beloningen' en 'straffen' tegenover het behalen of juist niet behalen van een prestatie maar ook dit werkt niet. Het is alsof ik het gewoon niet KAN. Ik weet dat dit slap klinkt, krijg dit ook vaak te horen van docenten/ouders en noem maar op, maar zo voelt het wel voor mij, omdat ik het echt wel graag wil. Ik heb het idee dat het niet aan mijn instelling ligt, maar na jaren van 'kan niet ligt op het kerkhof, wil ik niet ligt ernaast' en 'Je bent gewoon lui', 'je verpest alles' e.d. weet ik het ook niet meer.
Ik ben enorm snel afgeleid, tijdens het typen van dit berichtje was ik halverwege een tekenfilmserie aan het volgen, heb ik een tijdje zitten staren, mijn FB gecheckt en nagedacht over mijn colleges, werk, avondeten en noem maar op.
Ik stel uit, kan me er niet toezetten, raak afgeleid, en het word vermoeiend want ik weet niet waarom.

Daartegenover merk ik wel dat ik bij sommige taken echt kan hyperfocussen. (geen echt woord maar het geeft een goede omschrijving).
Ik ben niet uit mn concentratie te halen en stop ook niet voordat ik klaar ben met mijn taak/mijn doel behaald heb.

Ook merk ik dat ik op heel veel prikkels tegelijk kan reageren. Als ik met iemand in gesprek ben merkt diegene wel eens op (ofja, ik zie ze vreemd kijken ofwel ze vragen me of ze niet boeiend zijn) dat het lijkt alsof ik niet luister omdat ik diegene niet aankijk tijdens het praten, ik kijk om me heen, begin halverwege mijn zin over iets anders, raak de draad kwijt, maak een opmerking over de mensen naast me en noem maar op. Dit terwijl ik in sommige gesprekken ook zo gefocust kan zijn dat het MIJ doet lijken dat ik waarschijnlijk met kinderlijk veel enthousiasme dingen uit ga leggen of een blik in mijn ogen heb van die van een bezetene.

En dan de slaap, dit kan ook wel aan mijn ritme liggen, maar ik merk dat ik vaak tot 3 uur klaar wakker ben en dan onrustig inslaap, vervolgens om 7u wakker ben, chaggerijnig word van de tijd, weer inslaap, en vervolgens vaak tot een uur of 1 niet in staat ben iets te doen. Ik start als het ware heel langzaam op, de rest van de dag gaat dan in speedtempo voorbij en eer dat het avond is ben ik pas mijn 'ware' zelf. Komt dit bekend voor?

Mijn broertje is vrij vroeg geconstateerd met ADHD, mijn vader heeft trekjes van ADD.

Nu is jullie antwoord waarschijnlijk: Ga je laten testen!
logic.. maar mocht hier iets uitkomen dan ben ik bang dat dit mijn carriere mogelijk in de weg ligt ofzo, ik weet niet precies. Het zou bevrijdend zijn maar ergens ook weer zo'n stempel drukken heb ik het idee.

Graag hoor ik iets van jullie, als jullie tijd/zin hebben om mijn onsamenhangende verhaal even te lezen en iets weten.


Oh; Samenvatting van lap tekst:
Niet kunnen concentreren/afgeleid/uitstellen. Wel kunnen hyperfocussen. Van omgeving te horen krijgen dat ik lui ben/dingen verpest/het wel kan en harder moet proberen. Tevens slecht slapen.
ADHD/ADD in familie, enerzijds bang, anderzijds uitkijkend naar test.
meningen?

Oh. afspraken maken doe ik ook niet voor de middag haha,
Hoe vaak assistenten enzo aan de telefoon opperen: Dinsdag ??-??, om 10.15 oid en ik zeg: Kan het ook later?

Wat wel grappig is trouwens, is dat mijn moeder nu in het ADHD traject bij PsyQ zit, en we zijn erachter dat mijn vader hoogstwaarschijnlijk ook ADD heeft.
Het effect van de ritalin op mij is al iets prettiger, ik voel het wel minder sterk, maar merk toch nog wel een subtiel verschil (heb nu ook 5mg denk ik). Ook was de rebound vandaag wat minder vervelend. Gister voelde ik me echt zwaar naar de klote door de rebound.
Wat wel vervelend is, is dat ik steeds vergeet óf ik nou al me pilletje genomen heb. Me moeder gaf hem aan me, en ik vroeg me 5 minute later af wel of ik hem wel ingenomen had, of ergens neergelegd had

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 14:28 schreef puravida. het volgende:
Hallo,

ik heb net een aantal topics in deze 'reeks' door zitten lezen en heb wat vragen/een verhaal.

Sinds een tijd nu ong 3/4jaar (ligt denk ik ook aan de leeftijd) merk ik steeds bewuster dat ik me vaak niet kan concentreren. Ik wil graag, probeer mezelf te stimuleren, zet 'beloningen' en 'straffen' tegenover het behalen of juist niet behalen van een prestatie maar ook dit werkt niet. Het is alsof ik het gewoon niet KAN. Ik weet dat dit slap klinkt, krijg dit ook vaak te horen van docenten/ouders en noem maar op, maar zo voelt het wel voor mij, omdat ik het echt wel graag wil. Ik heb het idee dat het niet aan mijn instelling ligt, maar na jaren van 'kan niet ligt op het kerkhof, wil ik niet ligt ernaast' en 'Je bent gewoon lui', 'je verpest alles' e.d. weet ik het ook niet meer.
Ik ben enorm snel afgeleid, tijdens het typen van dit berichtje was ik halverwege een tekenfilmserie aan het volgen, heb ik een tijdje zitten staren, mijn FB gecheckt en nagedacht over mijn colleges, werk, avondeten en noem maar op.
Ik stel uit, kan me er niet toezetten, raak afgeleid, en het word vermoeiend want ik weet niet waarom.

Daartegenover merk ik wel dat ik bij sommige taken echt kan hyperfocussen. (geen echt woord maar het geeft een goede omschrijving).
Ik ben niet uit mn concentratie te halen en stop ook niet voordat ik klaar ben met mijn taak/mijn doel behaald heb.

Ook merk ik dat ik op heel veel prikkels tegelijk kan reageren. Als ik met iemand in gesprek ben merkt diegene wel eens op (ofja, ik zie ze vreemd kijken ofwel ze vragen me of ze niet boeiend zijn) dat het lijkt alsof ik niet luister omdat ik diegene niet aankijk tijdens het praten, ik kijk om me heen, begin halverwege mijn zin over iets anders, raak de draad kwijt, maak een opmerking over de mensen naast me en noem maar op. Dit terwijl ik in sommige gesprekken ook zo gefocust kan zijn dat het MIJ doet lijken dat ik waarschijnlijk met kinderlijk veel enthousiasme dingen uit ga leggen of een blik in mijn ogen heb van die van een bezetene.

En dan de slaap, dit kan ook wel aan mijn ritme liggen, maar ik merk dat ik vaak tot 3 uur klaar wakker ben en dan onrustig inslaap, vervolgens om 7u wakker ben, chaggerijnig word van de tijd, weer inslaap, en vervolgens vaak tot een uur of 1 niet in staat ben iets te doen. Ik start als het ware heel langzaam op, de rest van de dag gaat dan in speedtempo voorbij en eer dat het avond is ben ik pas mijn 'ware' zelf. Komt dit bekend voor?

Mijn broertje is vrij vroeg geconstateerd met ADHD, mijn vader heeft trekjes van ADD.

Nu is jullie antwoord waarschijnlijk: Ga je laten testen!
logic.. maar mocht hier iets uitkomen dan ben ik bang dat dit mijn carriere mogelijk in de weg ligt ofzo, ik weet niet precies. Het zou bevrijdend zijn maar ergens ook weer zo'n stempel drukken heb ik het idee.

Graag hoor ik iets van jullie, als jullie tijd/zin hebben om mijn onsamenhangende verhaal even te lezen en iets weten.


Oh; Samenvatting van lap tekst:
Niet kunnen concentreren/afgeleid/uitstellen. Wel kunnen hyperfocussen. Van omgeving te horen krijgen dat ik lui ben/dingen verpest/het wel kan en harder moet proberen. Tevens slecht slapen.
ADHD/ADD in familie, enerzijds bang, anderzijds uitkijkend naar test.
meningen?

Mij klinkt het allemaal heel bekend in de oren. Wat voor jou geldt, en ook voor Frame-saw, is dat jullie nog aan een carrière moeten beginnen. Ik ben al ruimschoots begonnen - en het zal geen toeval zijn dat ik de omstandigheden naar mijn hand heb gezet. Ik ben zelfstandig (schrijfster/ freelance journalist) en kan mijn eigen tijden indelen. Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat ik NOOIT op een kantoor had kunnen werken, om veel redenen, maar vooral ook omdat ik voor 11 uur 's morgens gewoon niet functioneer. Als dat bij jullie ook het geval is (en ik lees jullie posts met enorm veel herkenning), zouden jullie er misschien slim aan doen om nú al rekening te houden met dit probleem, met andere woorden: verdiep je nu al in werk dat je ruimte en vrijheid geeft om goed te kunnen functioneren. Ik werk meestal 's nachts. Geen feest, want ik heb kinderen en moet dus vroeg op, maar het is de enige manier. Ik heb heel lang gedacht dat het te maken had met iets dat ook wel 'inspiratie' wordt genoemd: mijn hoofd moet eerst goed opgewarmd zijn voordat ik überhaupt gedachten heb, laat staan gedachten die de moeite van het opschrijven waard zijn, maar nu besef ik dat het waarschijnlijk een neurobiologische oorzaak heeft. Ik ben 's morgens gewoon een flatliner. Tegen de middag voel ik me goed, en na 10 uur 's avonds begint de boel lekker op stoom te komen en kan ik onvermoeibaar doorschrijven tot 4 uur 's morgens. Volgens mij zijn er wel meer beroepen waarbij je niet aan 9 - 5 werktijden gebonden bent.
Ik zou daar serieus over gaan nadenken, want of je straks nou een officiële ADD- of ADHD-diagnose krijgt of niet, dat probleem zal je hoe dan ook blijven achtervolgen. Dan kun je beter het heft in eigen hand nemen en zoeken naar een oplossing die bij jou past.

quote:

Op woensdag 3 maart 2010 13:46 schreef Carmw het volgende:
Hallo!

Ik ben Carmen, 19 jaar oud en ik denk dat ik misschien ADD zou kunnen hebben, Maar ik heb er ook zo mijn twijfels bij dus ik dacht ik ga het even aan jullie vragen.

Ik lees al een tijdje mee met het topic en herken in veel verhalen toch wel mezelf. Ik heb er al redelijk wat over opgezocht en als ik lees wat de symptomen zijn dan heb ik ze toch meestal wel bijna allemaal, chaotisch, afzwezig, snel afgeleid, te veel gedachten, perfectionistisch in contrast met chaos (heb hele hoge verwachtingen van mezelf, ik weet dat ik het wel kan, maar ik doe het gewoon niet, en daarna vind ik het altijd heel stom van mezelf en sta ook altijd onder stress) etc etc. Maar aan de andere kant zie ik dat ADDers vaak te laat zijn en dat heb ik dus niet, ik ben altijd consequent veel te vroeg, wat ook niet altijd handig is. Ik stel alles uit tot het einde, maar als ik het dan uiteindelijk toch echt moet doen omdat ik anders de deadline niet haal kan ik me meestal wel concentreren. Maar ook niet altijd. Ik zat al een tijdje met de gedachte en ik dacht er laatst aan naar een huisarts te gaan, maar ik ben dit jaar gaan studeren en ook op kamers en ik heb me nog niet bij een huisarts aangemeld want ik vergeet het steeds

Wat te doen? Naar een huisarts gaan? Of ergens anders heen? Of niks en valt het wel mee?
Omdat ik nu studeer is er veel meer vrijheid en ik ben bang dat ik erin omkom. En ik heb echt geen zin om studievertraging op te lopen
_{Ik heb het er nog nooit met iemand over gehad}

herkenbare dingen die je schrijft ja...
huisarts is een optie. je kan ook (evt zelfs via de website) aanmelden bij psyQ, moet je eerst een klein testje doen op de website en dan kan jeje gegevens invullen en bellen ze je terug. Dan geloof ik nog een telefoongesprek en als ze dan nog steeds reden zien om het bij je te testen moet je langskomen en dan pas heb je een verwijzing van je huisarts nodig, zover ik weet. Dan heb je meteen wat meer een stok achter de deur om er eentje te gaan zoeken
succes!

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 15:55 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

of je straks nou een officiële ADD- of ADHD-diagnose krijgt of niet, dat probleem zal je hoe dan ook blijven achtervolgen. Dan kun je beter het heft in eigen hand nemen en zoeken naar een oplossing die bij jou past.

helemaal mee eens

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 15:55 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Mij klinkt het allemaal heel bekend in de oren. Wat voor jou geldt, en ook voor Frame-saw, is dat jullie nog aan een carrière moeten beginnen. Ik ben al ruimschoots begonnen - en het zal geen toeval zijn dat ik de omstandigheden naar mijn hand heb gezet. Ik ben zelfstandig (schrijfster/ freelance journalist) en kan mijn eigen tijden indelen. Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat ik NOOIT op een kantoor had kunnen werken, om veel redenen, maar vooral ook omdat ik voor 11 uur 's morgens gewoon niet functioneer. Als dat bij jullie ook het geval is (en ik lees jullie posts met enorm veel herkenning), zouden jullie er misschien slim aan doen om nú al rekening te houden met dit probleem, met andere woorden: verdiep je nu al in werk dat je ruimte en vrijheid geeft om goed te kunnen functioneren. Ik werk meestal 's nachts. Geen feest, want ik heb kinderen en moet dus vroeg op, maar het is de enige manier. Ik heb heel lang gedacht dat het te maken had met iets dat ook wel 'inspiratie' wordt genoemd: mijn hoofd moet eerst goed opgewarmd zijn voordat ik überhaupt gedachten heb, laat staan gedachten die de moeite van het opschrijven waard zijn, maar nu besef ik dat het waarschijnlijk een neurobiologische oorzaak heeft. Ik ben 's morgens gewoon een flatliner. Tegen de middag voel ik me goed, en na 10 uur 's avonds begint de boel lekker op stoom te komen en kan ik onvermoeibaar doorschrijven tot 4 uur 's morgens. Volgens mij zijn er wel meer beroepen waarbij je niet aan 9 - 5 werktijden gebonden bent.
Ik zou daar serieus over gaan nadenken, want of je straks nou een officiële ADD- of ADHD-diagnose krijgt of niet, dat probleem zal je hoe dan ook blijven achtervolgen. Dan kun je beter het heft in eigen hand nemen en zoeken naar een oplossing die bij jou past.

Dank voor het mooie antwoord Ik word ook journalist, en ik heb nu al een tijdje een echt redactie-verband meegemaakt. Ik moest dan om half 10 op de redactie zijn, maar voor elf uur kon ik echt niet beginnen. Daarna kwam het op gang en meestal zo rond 4/5 uur ging het in een noodgang (als ik een artikel schreef).
Alleen het lijkt mij vrij lastig om freelance te werken in de richting die ik wil: muziekjournalistiek. Of is dat juist heel makkelijk? En welke richting doe jij?
Ik weet natuurlijk niet precies hoe het gaat op een redactie, en dat ik wellicht aangepaste werktijden kan krijgen omdat ze natuurlijk niets aan me hebben die drie uur dat ik stil zit (9 tot 12). Ik zou bijv. prima van 12 tot 8 kunnen werken, dat lijkt me nou echt een fantastische tijd voor mij

Vorig jaar nov. (2009) heb ik de diagnose ADD (ofwel ADHD-I) gekregen, na 3 mnd. testen, gesprekken etc. In dec. 2009 deelgenomen tot medio feb. 2010 aan een coachinggroep via de GGZ terplaatse.

Ik ben als persoon heel rationeel/wetenschappelijk ingesteld en ZEER sceptisch geweest naar ADD etc.
Tot ik in de coachinggroep idd allemaal mensen trof, zeer intelligent etc., met min- of meer dezelfde levensloop als ik, mislukkingen, slecht in relaties onderhouden, impulsief dingen eruit flappen zonder na te denken, alles uitstellen tot het laatste moment en ga maar door.

Na de diagnose wilde ik in eerste instantie geen medicijnen. Ik heb altijd veel gesport, hou van gezonde voeding etc. dus geen polonaise aan mijn body dacht ik.
De psychiater kwam er ook heel snel mee, dus ik vond dat 'bijzonder' zo makkelijk als zij erover dacht.

In de coaching groep zaten twee jongens van rond de twintig die tijdens dat traject aan ritalin begonnen.
Na pos. ervaringen dacht ik: ECG laten maken, bloed laten checken (leverwaarden) en toch maar eens proberen (loop al jaren vast met studie, gedachten die afdwalen op het moment dat ik concentratie nodig heb) en heb net mijn eerste 10mg ritalin genomen (gisteren opgehaald na bezoek vd psych) dit is wat er gebeurde:

(Logbook, Stardate 4 march 2010, Earth time )

20.21 tijdens eten koken iets gegeten (knackebroodje kaas, geen lege maag voor meds) en tab genomen 10mg. Ik wilde het eigenlijk eerder nemen, maar uitstelgedrag (hoe kan het ook anders) noopt mij ertoe het later in te nemen, daarnaast ben ik geen kleuter meer die om 20.00 uur in bed moet liggen, dus de slogan "laatste voor 16.00 uur innemen" ging imo niet op.
Tenslotte dacht ik: stel dat ik giga pijn in mijn schedel krijg, dan kan ik gelijk tukken, als je dat 's ochtends krijgt, dan is je dag verziekt, want dan hang je de hele dag met pijn in je knar rond.

20.57 zit te eten boven in mijn stoel, ineens trekt er een soort spanning uit mijn vingertoppen via mijn armen (beide armen) en het gejaagde-borst-gevoel weg via mijn benen (lijkt tinteling, maar is het niet, het is gewoon een heel ontspannen gevoel, echt super chill) weg alsof er een deken van spanning wegvloeit via mijn tenen naar euh ja, de vloer ofzo?

Echt, het is nu 21.51 een uur later, als dit ontspannen is, dan heb ik mijn hele leven nog nooit ontspannen!!! Alle geluiden buiten (trein, vliegtuig, verkeer, rare vogels) waar ik mij vroeger op richtte en ook aan ergerde, het lijkt wel alsof het verder weg is, ik stoor mij er niet meer aan, heerlijk!!!

Dit spul is masterlijk, al het malen in mijn hoofd, het piekeren, het is gewoon weg!

Ik heb net een stukje boek gelezen (materie met een hoge informatiedichtheid, iets waar ik mijn koppie bij moet hebben en ook best droog kan zijn) en ik hoef niet meer 3-4 regels terug te lezen, als voorheen- omdat ik al weer elders met mijn hoofd zat.

Ik voel mij echt heel relaxed, ik heb mij gewoon nog nooit zo rustig en ontspannen gevoeld, zelfs niet op vakantie, in de sauna of op een massagebank.
Misschien alleen na een paar vrije vallen (skydiving), met alcohol op (maar dan heb je ook de neveneffecten, het gedempte, het niet meer helder zijn) maar dit is overtreffend.

Goed het is de eerste keer, nu een week testen voor de volgende afspraak.
Je kunt er wel kaal van worden (ja, op je ei), dat had de shrink wel even mogen zeggen.
(Staat op de bijsluiter.)

Ik was sceptisch/spichtig/angstig voor dit middel, vanwege alle verhalen en ben nog steeds van mening dat het geen candy is die je langdurig in moet nemen (slecht voor je body), maar dit spul rocks!
Ik word er niet gejaagd van, niet hyper of wat dan ook (wat ik verwachtte), maar heel relaxed, echt niet normaal meer, dit is het ultieme ontspanningsmiddel.
Ik hoop dat dit effect zo aanblijft...

Nu nog testen met studie...

Het blijft zo, maar over een poosje is het niet meer zo bijzonder als in het begin. Op een gegeven moment is het gewoon normaal

Help je mij gelijk uit mijn illusie?! Beetje jammer..
Maar je hebt dit ook zo ervaren dus?

Heb je zelf ADD of ADHD?

Wordt het effect niet minder, door gewenning?

ik heb idd een hogere dosering gehad. 4 x 10 op een dag.
Maar ik merk eerlijk gezegd weinig verschil.

quote:

Op donderdag 4 maart 2010 19:00 schreef frame-saw het volgende:
Dank voor het mooie antwoord Ik word ook journalist, en ik heb nu al een tijdje een echt redactie-verband meegemaakt. Ik moest dan om half 10 op de redactie zijn, maar voor elf uur kon ik echt niet beginnen. Daarna kwam het op gang en meestal zo rond 4/5 uur ging het in een noodgang (als ik een artikel schreef).
Alleen het lijkt mij vrij lastig om freelance te werken in de richting die ik wil: muziekjournalistiek. Of is dat juist heel makkelijk? En welke richting doe jij?

Ik schrijf nu een roman (mijn derde) en tot voor kort werkte ik als literair recensent. Dáárvoor heb ik voor allerlei bladen/kranten geschreven, maar altijd als freelancer, dus vrij als een vogel. De muziekwereld ken ik niet (hoewel ik tegenwoordig ook songteksten schrijf, maar dat is weer iets anders). Op de redacties waar ik wel eens ben geweest, hing meestal een relaxte werksfeer, ze beginnen daar vast niet heel vroeg. Maar toch... freenlancen is ideaal. Ooit heb ik een tijdje op de redactie van een tijdschrift gewerkt, en ik merkte dat mijn halve werkdag verloren ging aan nutteloze praatjes van collega's die hun nieuwste dieet met me door wilden nemen, of die voortdurend oeverloos en keihard met hun moeder zaten te telefoneren. Thuis heb ik doodse stilte

quote:

Ik weet natuurlijk niet precies hoe het gaat op een redactie, en dat ik wellicht aangepaste werktijden kan krijgen omdat ze natuurlijk niets aan me hebben die drie uur dat ik stil zit (9 tot 12). Ik zou bijv. prima van 12 tot 8 kunnen werken, dat lijkt me nou echt een fantastische tijd voor mij

Je hebt (hier in Amsterdam tenminste) vrij veel journalisten-collectieven, dus groepjes freelancers die samen een kantoor delen. Dan kun je beginnen met werken wanneer je wilt. Bij mij om de hoek zit zo'n kantoortje en daar zie ik vóór 11 uur 's morgens nooit beweging Misschien kun je niet zo maar als freelancer aan de slag, ik weet niet of je goede contacten etc. hebt, maar je kunt dat wel als doel hebben. Dus eerst beginnen op een redactie, en dan voorstellen om als freelancer voor hen aan de slag te gaan. Je kunt ook proberen om via zo'n commercieel tekstbureau aan werk te komen; ik heb ooit geschreven voor bedrijfsbladen (Philips, KLM etc.) en dat verdiende geweldig en ik deed het vanuit huis. Ik werd alleen totaal depressief van het bloedsaaie werk