C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Russian who 'cremated' Adolf Hitler refuses to reveal where he scattered his ashes
Exactly 65 years after Adolf Hitler perished in his Berlin bunker, the man who Moscow claims destroyed his bones today refused to reveal the exact spot in Germany where he 'cremated' the Fuhrer.
Vladimir Gumenyuk, a 73 year old retired KGB officer, vowed to take his secret to his grave so that the location in the countryside around Magdeburg would not become the focus of pilgrimages by neo-Nazis.
The veteran is said to be the last man alive from a team of three who were secretly tasked in 1970 by Yuri Andropov - then KGB leader and later head of the Soviet Union - with digging up the bones of Hitler, his mistress Eva Braun along with the remains of Joseph Goebbels and his family.
He told a Russian newspaper that having burned the bones of the Nazi leader and his entourage, he and two colleagues drove the ashes to the top of 'a cliff on a small unnamed stream' before they were released to the wind.
It was a pre-determined location decided by Moscow. 'No-one was there,' he said. 'Twenty seconds - and job was done. It was just the last flight of the Fuhrer.'
Gumenyuk's role was first claimed by Moscow in revelations from the secret services in 2001.
Yesterday he gave a few additional details but said he had turned down large sums from the German media to identify the exact spot he disposed of Hitler.
'I believe that the coverage of this subject is not appropriate,' he said.
Making clear he would go to his grave with his knowledge, he said: 'There are still too many neo-Nazis around. There would be pilgrimages. They would even put up a monument.'
He said that the had been haunted by a fear of 'failure' since 1970, concerned that knowledge of the operation might leak out before its disclosure was officially sanctioned.
'I and two other colleagues were given a secret order - due to the transfer of a Soviet military town - to burn the remains of Hitler and all his entourage, and blow them to the wind,' said Gumenyuk, who served in a special KGB department linked to the Red Army in East Germany.
'They had been buried there after the war in a secret place. And we were told the coordinates under conditions of such secrecy that even now I cannot tell you everything.'
The burial location at the Soviet military base was surrounded by German-built tower blocks, he said.
When they went to dig up the macabre remains, they pretended to be fishermen on a trip, and pitched a tent over the site where the bones had been hidden in the aftermath of the war.
Their initial dig failed to produce any results. But then they realised they had counted 45 metres instead of 45 paces from a secret co-ordinate, so they moved the tent.
Five feet below the surface, they found the rotting wooden crates that the German high command had been buried in.
'The remains had been lying for a long time in the ground, and I'm generally a squeamish person, so I took rubber gloves, boots, and a special suit of chemical protection.
'I thought the smell would be terrible, and even took the mask.
'But when they began to dig, nothing like that happened. Sometimes when digging in the garden, you find a bone - it was the same thing here. We shifted the bones and put the ground back.'
Their order was to burn the bones 'but in Germany the fire at night, even at the river bank is something quite unusual. The people here are disciplined, and it wasn't allowed to make fires outside in the GDR.'
So they waited until morning, he said, drove around Magdeburg making sure they were not being followed, and went to a river, a sport screened by trees, posing as fishermen.
They lit a fire to make soup - and then a second blaze to burn Hitler's remains.
'We wasted the whole canister of gasoline on him,' he said.
Later he collected the ashes in his rucksack and 'went to a pre-determined location' - by the cliff - where they disposed of Hitler.
'It was over in no time at all. I opened up the rucksack, the wind caught the ashes up in a little brown cloud, and in a second they were gone.'
He wrote a report saying they had completed the task, never talking about it, even to his wife.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)s.html#ixzz0mcUEG83v
Exactly 65 years after Adolf Hitler perished in his Berlin bunker, the man who Moscow claims destroyed his bones today refused to reveal the exact spot in Germany where he 'cremated' the Fuhrer.
Vladimir Gumenyuk, a 73 year old retired KGB officer, vowed to take his secret to his grave so that the location in the countryside around Magdeburg would not become the focus of pilgrimages by neo-Nazis.
The veteran is said to be the last man alive from a team of three who were secretly tasked in 1970 by Yuri Andropov - then KGB leader and later head of the Soviet Union - with digging up the bones of Hitler, his mistress Eva Braun along with the remains of Joseph Goebbels and his family.
He told a Russian newspaper that having burned the bones of the Nazi leader and his entourage, he and two colleagues drove the ashes to the top of 'a cliff on a small unnamed stream' before they were released to the wind.
It was a pre-determined location decided by Moscow. 'No-one was there,' he said. 'Twenty seconds - and job was done. It was just the last flight of the Fuhrer.'
Gumenyuk's role was first claimed by Moscow in revelations from the secret services in 2001.
Yesterday he gave a few additional details but said he had turned down large sums from the German media to identify the exact spot he disposed of Hitler.
'I believe that the coverage of this subject is not appropriate,' he said.
Making clear he would go to his grave with his knowledge, he said: 'There are still too many neo-Nazis around. There would be pilgrimages. They would even put up a monument.'
He said that the had been haunted by a fear of 'failure' since 1970, concerned that knowledge of the operation might leak out before its disclosure was officially sanctioned.
'I and two other colleagues were given a secret order - due to the transfer of a Soviet military town - to burn the remains of Hitler and all his entourage, and blow them to the wind,' said Gumenyuk, who served in a special KGB department linked to the Red Army in East Germany.
'They had been buried there after the war in a secret place. And we were told the coordinates under conditions of such secrecy that even now I cannot tell you everything.'
The burial location at the Soviet military base was surrounded by German-built tower blocks, he said.
When they went to dig up the macabre remains, they pretended to be fishermen on a trip, and pitched a tent over the site where the bones had been hidden in the aftermath of the war.
Their initial dig failed to produce any results. But then they realised they had counted 45 metres instead of 45 paces from a secret co-ordinate, so they moved the tent.
Five feet below the surface, they found the rotting wooden crates that the German high command had been buried in.
'The remains had been lying for a long time in the ground, and I'm generally a squeamish person, so I took rubber gloves, boots, and a special suit of chemical protection.
'I thought the smell would be terrible, and even took the mask.
'But when they began to dig, nothing like that happened. Sometimes when digging in the garden, you find a bone - it was the same thing here. We shifted the bones and put the ground back.'
Their order was to burn the bones 'but in Germany the fire at night, even at the river bank is something quite unusual. The people here are disciplined, and it wasn't allowed to make fires outside in the GDR.'
So they waited until morning, he said, drove around Magdeburg making sure they were not being followed, and went to a river, a sport screened by trees, posing as fishermen.
They lit a fire to make soup - and then a second blaze to burn Hitler's remains.
'We wasted the whole canister of gasoline on him,' he said.
Later he collected the ashes in his rucksack and 'went to a pre-determined location' - by the cliff - where they disposed of Hitler.
'It was over in no time at all. I opened up the rucksack, the wind caught the ashes up in a little brown cloud, and in a second they were gone.'
He wrote a report saying they had completed the task, never talking about it, even to his wife.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)s.html#ixzz0mcUEG83v
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
03-05-2010
Mammoeten hadden antivriessysteem in bloed
Mammoeten hadden meer dan een dikke vacht om zich te beschermen tegen de ijzige koude van hun habitat. De uitgestorven kolossen hadden antivriesbloed dat hun lichamen van zuurstof voorzag bij vriestemperaturen.
De Britse krant The Guardian geeft de resultaten van wetenschappelijk onderzoek weer, gebaseerd op het dna dat aan 43.000 jaar oude resten van een mammoet werd onttrokken.
Eiwit houdt warmte bij
Een genetische aanpassing in de hemoglobine, een eiwit dat in het bloed voorkomt, verloren mammoeten in koude streken veel minder lichaamswarmte dan gebruikelijk is.
Voorouders van de mammoet kwamen zeven miljoen jaar geleden vooral voor in Afrika, maar dik een miljoen jaar geleden migreerden een aantal populaties noordwaarts. Dat gebeurde in een periode waarin de temperatuur op aarde als gevolg van klimaatsverandering sterk daalde.
In tegenstelling tot de hedendaagse olifanten, die heel wat eigenschappen ontwikkelden om beter bestand te zijn tegen de hitte, overleefden de oeroude mammoeten dankzij manieren om warmte te bewaren. Zo hadden ze veel kleinere oren en staarten dan hun hedendaagse afstammelingen.
Bloed stroomt koud
In de jongste studie over het onderwerp, uitgevoerd aan de Universiteit van Manitoba, in Canada, ontdekte met een andere fysiologische eigenschap de mammoeten aanwendden om de ijstijd door te komen.
Het team van onderzoeksleider Kevin Campbell isoleerde hemoglobine-dna dat bij een Siberische mammoet uit de ijstijd werd aangetroffen, en vergeleek het met de genetische code van olifanten die vandaag in Azië en Afrika leven.
Het dna van de mammoet vertoonde kleine maar belangrijke verschillen. Aanpassingen in één procent van de bestudeerde eiwitten toonden aan dat de hemoglobine van mammoeten veel minder energie nodig had om zuurstof in het lichaam te laten. "Dankzij de aanpassing kon het bloed van mammoeten letterlijk koud stromen", stelde Campbell vast.
Geen extra voedsel nodig
"Zonder deze genetische aanpassing, zouden de mammoeten veel meer energie verliezen gedurende de winter. Dat energieverlies zouden ze dan moeten opvangen door meer te eten, uitgerekend in een periode waarin voedsel schaars is. Het extra eten vermijden, is dus duidelijk een voordeel."
Volgens de wetenschapper wordt het dankzij nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen steeds beter mogelijk om oude natuurgeheimen te ontrafelen. "Dna van een mammoet opbouwen, dat is alsof we met een tijdmachine 40.000 jaar terug in de tijd kunnen gaan en een bloedstaaltje van het dier nemen", zegt hij. (tw)
(HLN)
Mammoeten hadden antivriessysteem in bloed
Mammoeten hadden meer dan een dikke vacht om zich te beschermen tegen de ijzige koude van hun habitat. De uitgestorven kolossen hadden antivriesbloed dat hun lichamen van zuurstof voorzag bij vriestemperaturen.
De Britse krant The Guardian geeft de resultaten van wetenschappelijk onderzoek weer, gebaseerd op het dna dat aan 43.000 jaar oude resten van een mammoet werd onttrokken.
Eiwit houdt warmte bij
Een genetische aanpassing in de hemoglobine, een eiwit dat in het bloed voorkomt, verloren mammoeten in koude streken veel minder lichaamswarmte dan gebruikelijk is.
Voorouders van de mammoet kwamen zeven miljoen jaar geleden vooral voor in Afrika, maar dik een miljoen jaar geleden migreerden een aantal populaties noordwaarts. Dat gebeurde in een periode waarin de temperatuur op aarde als gevolg van klimaatsverandering sterk daalde.
In tegenstelling tot de hedendaagse olifanten, die heel wat eigenschappen ontwikkelden om beter bestand te zijn tegen de hitte, overleefden de oeroude mammoeten dankzij manieren om warmte te bewaren. Zo hadden ze veel kleinere oren en staarten dan hun hedendaagse afstammelingen.
Bloed stroomt koud
In de jongste studie over het onderwerp, uitgevoerd aan de Universiteit van Manitoba, in Canada, ontdekte met een andere fysiologische eigenschap de mammoeten aanwendden om de ijstijd door te komen.
Het team van onderzoeksleider Kevin Campbell isoleerde hemoglobine-dna dat bij een Siberische mammoet uit de ijstijd werd aangetroffen, en vergeleek het met de genetische code van olifanten die vandaag in Azië en Afrika leven.
Het dna van de mammoet vertoonde kleine maar belangrijke verschillen. Aanpassingen in één procent van de bestudeerde eiwitten toonden aan dat de hemoglobine van mammoeten veel minder energie nodig had om zuurstof in het lichaam te laten. "Dankzij de aanpassing kon het bloed van mammoeten letterlijk koud stromen", stelde Campbell vast.
Geen extra voedsel nodig
"Zonder deze genetische aanpassing, zouden de mammoeten veel meer energie verliezen gedurende de winter. Dat energieverlies zouden ze dan moeten opvangen door meer te eten, uitgerekend in een periode waarin voedsel schaars is. Het extra eten vermijden, is dus duidelijk een voordeel."
Volgens de wetenschapper wordt het dankzij nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen steeds beter mogelijk om oude natuurgeheimen te ontrafelen. "Dna van een mammoet opbouwen, dat is alsof we met een tijdmachine 40.000 jaar terug in de tijd kunnen gaan en een bloedstaaltje van het dier nemen", zegt hij. (tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Executie Anton Mussert staat op film
AMSTERDAM - De executie van NSB-leider Anton Mussert is op film vastgelegd om te voorkomen dat geruchten zouden opduiken dat Mussert nog leefde.
De beelden worden bewaard door het ministerie van Justitie. Dat zei programmamaker Han Peekel dinsdagochtend in Goedemorgen Nederland.
Peekel sprak in het programma over zijn nieuwe tweeluik over Mussert. De beelden van de executie staan niet op de dvd en Peekel heeft ze ook niet gezien, zei hij. Volgens de programmamaker is druk overlegd of hij de beelden mocht zien, maar dat ging op het allerlaatste moment niet door.
Omdat na de dood van Adolf Hitler werd beweerd dat hij nog zou leven, bestond de angst dat hetzelfde na de dood van Mussert zou gebeuren. Daarom werd besloten de executie op 7 mei 1946 op de Waalsdorpervlakte te filmen.
AMSTERDAM - De executie van NSB-leider Anton Mussert is op film vastgelegd om te voorkomen dat geruchten zouden opduiken dat Mussert nog leefde.
De beelden worden bewaard door het ministerie van Justitie. Dat zei programmamaker Han Peekel dinsdagochtend in Goedemorgen Nederland.
Peekel sprak in het programma over zijn nieuwe tweeluik over Mussert. De beelden van de executie staan niet op de dvd en Peekel heeft ze ook niet gezien, zei hij. Volgens de programmamaker is druk overlegd of hij de beelden mocht zien, maar dat ging op het allerlaatste moment niet door.
Omdat na de dood van Adolf Hitler werd beweerd dat hij nog zou leven, bestond de angst dat hetzelfde na de dood van Mussert zou gebeuren. Daarom werd besloten de executie op 7 mei 1946 op de Waalsdorpervlakte te filmen.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Romeinse weg ontdekt
VALKENBURG (ZH) - Op voormalig Vliegkamp Valkenburg hebben archeologen de resten van een Romeinse weg aangetroffen. De weg bestaat uit een dijk opgebouwd uit plaggen, aan weerszijden verstevigd met een palenrij en aflopend talud. Het is de eerste Romeinse weg binnen het voormalige vliegkamp, maar al de derde weg die archeologen door de jaren heen in het dorp hebben ontdekt.
Zo is in 1996 bij de aanleg van de wijk Veldzicht een stuk weg ontdekt die dateert uit de periode van keizer Hadrianus. De andere weg loopt over het Marktveld en de Woerd en is in het jaar 123/124 na Christus aangelegd voor het bezoek dat keizer Hadrianus bracht aan de noordgrens van zijn rijk.
De laatste vondst wijst erop dat de militaire Limes-zone waar Valkenburg zo beroemd om is, zich uitstrekt tot in het plangebied Locatie Valkenburg, de bouwlocatie op het voormalige vliegkamp.
VALKENBURG (ZH) - Op voormalig Vliegkamp Valkenburg hebben archeologen de resten van een Romeinse weg aangetroffen. De weg bestaat uit een dijk opgebouwd uit plaggen, aan weerszijden verstevigd met een palenrij en aflopend talud. Het is de eerste Romeinse weg binnen het voormalige vliegkamp, maar al de derde weg die archeologen door de jaren heen in het dorp hebben ontdekt.
Zo is in 1996 bij de aanleg van de wijk Veldzicht een stuk weg ontdekt die dateert uit de periode van keizer Hadrianus. De andere weg loopt over het Marktveld en de Woerd en is in het jaar 123/124 na Christus aangelegd voor het bezoek dat keizer Hadrianus bracht aan de noordgrens van zijn rijk.
De laatste vondst wijst erop dat de militaire Limes-zone waar Valkenburg zo beroemd om is, zich uitstrekt tot in het plangebied Locatie Valkenburg, de bouwlocatie op het voormalige vliegkamp.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Figes schreef recensies toch zelf
Orlando Figes heeft toch zelf onder pseudoniem negatieve recensies over concurrenten geschreven op Amazon. Eerder wees de Britse historicus zijn echtgenote als schuldige aan. Figes is 'beschaamd' om zijn gedrag.
26 april 2010 | bron: Mail Online
Figes, een succesvol schrijver over Russische geschiedenis, heeft jarenlang anoniem het werk van collega-historici afgekraakt op de boekensite Amazon. Twee van zijn slachtoffers, Rachel Polonsky en Robert Service, vermoedden al dat achter het pseudoniem 'Historian' Figes schuilging. Zij verspreidden hierover kort geleden een e-mail onder vakgenoten. Figes liet daarop zijn advocaat verklaren dat 'Historian' stond voor zijn echtgenote, Stephanie Palmer.
Figes heeft er nu spijt van dat hij zijn vrouw voor zijn eigen foute gedrag heeft laten opdraaien. Toen hij hoorde van de mail van Polonsky en Service, zou hij 'in paniek geraakt' zijn. 'Ik instrueerde mijn advocaat zonder rationeel na te denken'. Ook schaamt hij zich voor de gewraakte recensies. 'Het was stom. Ik zie nu dat sommige recensies kleingeestig en onaardig waren, maar ze waren niet bedoeld om iemand te kwetsen.'
Op Amazon noemde Figes een boek van Rachel Polonsky, Molotov’s Magic Lantern, ‘gebrekkig’, ‘pretentieus’ en ‘het soort boek, waarvan je jezelf afvraagt waarom het ooit is gepubliceerd’. De Trotski-biografie van Robert Service zou ‘saai’ zijn, zijn biografie over Stalin ‘teleurstellend’ en zijn A History of World Communism ‘een verschrikkelijk boek’ en ‘rotzooi’. Zichzelf daarentegen prees Figes de hemel in. De auteur van De fluisteraars was een ‘uitstekende verhalenverteller’, zo schreef hij.
Figes zou kampen met gezondheidsproblemen. Volgens zijn werkgever Birkbeck College is hij momenteel met ziekteverlof.
http://www.historischnieu(...)nsies_toch_zelf.html
Orlando Figes heeft toch zelf onder pseudoniem negatieve recensies over concurrenten geschreven op Amazon. Eerder wees de Britse historicus zijn echtgenote als schuldige aan. Figes is 'beschaamd' om zijn gedrag.
26 april 2010 | bron: Mail Online
Figes, een succesvol schrijver over Russische geschiedenis, heeft jarenlang anoniem het werk van collega-historici afgekraakt op de boekensite Amazon. Twee van zijn slachtoffers, Rachel Polonsky en Robert Service, vermoedden al dat achter het pseudoniem 'Historian' Figes schuilging. Zij verspreidden hierover kort geleden een e-mail onder vakgenoten. Figes liet daarop zijn advocaat verklaren dat 'Historian' stond voor zijn echtgenote, Stephanie Palmer.
Figes heeft er nu spijt van dat hij zijn vrouw voor zijn eigen foute gedrag heeft laten opdraaien. Toen hij hoorde van de mail van Polonsky en Service, zou hij 'in paniek geraakt' zijn. 'Ik instrueerde mijn advocaat zonder rationeel na te denken'. Ook schaamt hij zich voor de gewraakte recensies. 'Het was stom. Ik zie nu dat sommige recensies kleingeestig en onaardig waren, maar ze waren niet bedoeld om iemand te kwetsen.'
Op Amazon noemde Figes een boek van Rachel Polonsky, Molotov’s Magic Lantern, ‘gebrekkig’, ‘pretentieus’ en ‘het soort boek, waarvan je jezelf afvraagt waarom het ooit is gepubliceerd’. De Trotski-biografie van Robert Service zou ‘saai’ zijn, zijn biografie over Stalin ‘teleurstellend’ en zijn A History of World Communism ‘een verschrikkelijk boek’ en ‘rotzooi’. Zichzelf daarentegen prees Figes de hemel in. De auteur van De fluisteraars was een ‘uitstekende verhalenverteller’, zo schreef hij.
Figes zou kampen met gezondheidsproblemen. Volgens zijn werkgever Birkbeck College is hij momenteel met ziekteverlof.
http://www.historischnieu(...)nsies_toch_zelf.html
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
04-05-2010
'Familie Darwin leed onder inteelt'
AMSTERDAM – Bioloog Charles Darwin en zijn kinderen hadden een relatief slechte gezondheid doordat er veel inteelt in de familie voorkwam. Dat blijkt uit een analyse van Amerikaanse en Spaanse wetenschappers.
De onderzoekers van de Universiteit van Ohio en de Universiteit van Santiago de Compostela hebben een verband gevonden tussen de vele ziektes en sterfgevallen in de familie van Charles Darwin en de grote mate van inteelt in het geslacht.
Uit de analyse blijkt dat de kinderen van Charles Darwin een zogenaamde inteeltfactor van 0,063 hadden. Dat betekent dat 6,3 procent van de genen die ze erfden van hun vader en moeder identiek waren. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift BioScience.
Identieke genen
Hoe meer ‘identieke’ genen iemand erft, hoe groter de kans dat daar ‘defecte’ genen bijzitten die niet kunnen worden gecompenseerd door een gen van de andere ouder. De kinderen van Darwin werden inderdaad geplaagd door ziektes en biologische afwijkingen.
De bioloog kreeg tien kinderen met zijn vrouw en eerstegraads nicht Emma Wedgwood, maar daarvan overleden er drie. Dat percentage sterfgevallen (30 procent) ligt twee keer zo hoog als de gemiddelde kindersterfte in negentiende eeuw.
Onvruchtbaar
Twee van Darwin's nakomelingen die wel in leven bleven, kregen geen kinderen. Volgens de wetenschappers wijst dat op onvruchtbaarheid. De onderzoekers wijzen er verder op dat de gezondheidsproblemen die Darwin ondervond na zijn reis de met de Beagle mogelijk ook een genetische oorzaak hadden.
Darwin was zich overigens bewust van de gevaren van inteelt. Hij toonde zich meerdere malen bezorgd over het aantal huwelijken tussen genetisch verwante personen in zijn familie. Ook stelde hij in 1870 voor om huwelijken tussen eerstegraads neven en nichten voortaan te verbieden.
Sterfelijkheid
“Wanneer je naar de sterfelijkheid van zijn kinderen kijkt en de onvruchtbaarheid binnen zijn familie, kun je volgens mij wel stellen dat Darwin terecht bezorgd was over deze kwestie”, verklaart hoofdonderzoeker Tim Berra in het Britse tijdschrift New Scientist.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Familie Darwin leed onder inteelt'
AMSTERDAM – Bioloog Charles Darwin en zijn kinderen hadden een relatief slechte gezondheid doordat er veel inteelt in de familie voorkwam. Dat blijkt uit een analyse van Amerikaanse en Spaanse wetenschappers.
De onderzoekers van de Universiteit van Ohio en de Universiteit van Santiago de Compostela hebben een verband gevonden tussen de vele ziektes en sterfgevallen in de familie van Charles Darwin en de grote mate van inteelt in het geslacht.
Uit de analyse blijkt dat de kinderen van Charles Darwin een zogenaamde inteeltfactor van 0,063 hadden. Dat betekent dat 6,3 procent van de genen die ze erfden van hun vader en moeder identiek waren. De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift BioScience.
Identieke genen
Hoe meer ‘identieke’ genen iemand erft, hoe groter de kans dat daar ‘defecte’ genen bijzitten die niet kunnen worden gecompenseerd door een gen van de andere ouder. De kinderen van Darwin werden inderdaad geplaagd door ziektes en biologische afwijkingen.
De bioloog kreeg tien kinderen met zijn vrouw en eerstegraads nicht Emma Wedgwood, maar daarvan overleden er drie. Dat percentage sterfgevallen (30 procent) ligt twee keer zo hoog als de gemiddelde kindersterfte in negentiende eeuw.
Onvruchtbaar
Twee van Darwin's nakomelingen die wel in leven bleven, kregen geen kinderen. Volgens de wetenschappers wijst dat op onvruchtbaarheid. De onderzoekers wijzen er verder op dat de gezondheidsproblemen die Darwin ondervond na zijn reis de met de Beagle mogelijk ook een genetische oorzaak hadden.
Darwin was zich overigens bewust van de gevaren van inteelt. Hij toonde zich meerdere malen bezorgd over het aantal huwelijken tussen genetisch verwante personen in zijn familie. Ook stelde hij in 1870 voor om huwelijken tussen eerstegraads neven en nichten voortaan te verbieden.
Sterfelijkheid
“Wanneer je naar de sterfelijkheid van zijn kinderen kijkt en de onvruchtbaarheid binnen zijn familie, kun je volgens mij wel stellen dat Darwin terecht bezorgd was over deze kwestie”, verklaart hoofdonderzoeker Tim Berra in het Britse tijdschrift New Scientist.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://knack.rnews.be/nl/(...)le-1194727229711.htmquote:150 jaar ‘Max Havelaar’
150 jaar geleden verscheen ‘Max Havelaar' van Multatuli, de bekendste roman uit de moderne Nederlandstalige literatuur die in Brussel werd geschreven.
‘Het is geen roman, het is een aanklacht!’ Toen op 14 mei 1860 'Max Havelaar' van Eduard Douwes Dekker op 1300 exemplaren van de persen rolde, baalde Dekker van het predicaat ‘roman’ dat men zijn pamflet tegen de onderdrukking van de Javanen wou meegeven. Dat hij zijn boek onder het pseudoniem Multatuli – Latijn voor ‘ik heb veel geleden’ – de wereld in stuurde, is veelzeggend. Dekker-Multatuli wou in ‘Max Havelaar’ op de eerste plaats het eigen leed documenteren. Als assistent-resident in Lebak op het Indonesische eiland Java was hij in conflict gekomen met de resident-gouverneur, die geen oren had naar Dekkers klachten. Exit Dekker, die ontslag nam en verbitterd terugkeerde naar Nederland omdat zijn verhoopte carrière in de Nederlandse kolonie schipbreuk had geleden.
Het was op een Brussels zolderkamertje van een goedkoop logement schuin tegenover de Sint-Michielskathedraal dat Dekker in september-oktober 1859 het onrecht dat hem door de Nederlandse overheid werd aangedaan te boek stelde. Hij stileerde zijn persoonlijke sores tot het collectieve onheil dat de Javaan door de Nederlandse kolonisator overkwam. Zoals Harriet Beecher-Stowe in ‘De hut van oom Tom’ (1851) het hem voordeed, wou hij een origineel schotschrift plegen tegen slavernij en uitbuiting. Dekker zat tijdens het schrijven van Max Havelaar financieel aan de grond. Zijn desastreuze gokverslaving, die hij in Baden-Baden en Spa botvierde, deed hem voor schuldeisers op de vlucht slaan naar Brussel. De hoofdstad bood in die jaren asiel aan talloze bekende politieke en economische vluchtelingen, onder wie Karl Marx, Michail Bakoenin en Victor Hugo.
Philip Vermoortel, hoogleraar Nederlandse en Europese letterkunde aan de HUB, organisator van de herdenkingsactiviteiten in Brussel op 14 mei en bovenal multatuliaan in hart en nieren, vertelt waarom Multatuli voor Brussel koos: ‘Het was de enige stad waar hij zonder geld kon overleven.’ Na zijn vlucht uit Java in 1856 vond Multatuli in Brussel in januari 1858 een baantje als correspondent van L’Indépendance Belge, een liberale krant die dagelijks een buitenlands persoverzicht bracht. Monsieur Dekèèèr, zoals Multatuli in het Frans werd aangesproken, werd er echter al vlug de laan uit gestuurd omdat hij in de nieuwsbulletins eigen commentaren verwerkte. De mythomaan Multatuli was geboren, en de schrijver diende zich aan.
Multatuli maakte toen van de nood een deugd en begon zijn persoonlijk levensverhaal dan maar neer te pennen in het pension Au Prince Belge in de Arenbergstraat 52. Met verkleumde vingers en zonder overjas – ‘Er is ook een ruit stuk in mijn kamer en dat waait’ schrijft hij in een brief – maakte hij in een schrijfkoorts die drie weken duurde het manuscript van zijn debuut Max Havelaar. Laurent Prince, de West-Vlaamse hoteleigenaar, gaf hem soms gratis een portie uiensoep, maar voor de steenkool in het kacheltje moest hij op de pof betalen. ‘Ze zullen mij weer een bak kolen geven, dus kan ik voortschrijven’, aldus de veelgeplaagde debutant aan zijn Antwerpse vrouw Tine. Toen hij in oktober 1859 een punt zette achter zijn bijzondere pamflet, was hij tegenover haar euforisch: ‘Lieve hart, mijn boek is af, mijn boek is af! (…) Ik sta u borg dat het opgang maakt. Het zal als een donderslag in het land vallen, dat beloof ik je.’
Multatuli, die zoals zijn nom de plume verraadt geen last had van bescheidenheid, sloeg voor een keer de nagel op de kop. Toen het boek in mei 1860 effectief werd gepubliceerd, kwam het onmiddellijk tot bitse discussies in de Nederlandse Tweede Kamer over de weinig fraaie manier waarop de Nederlandse koloniale overheid de autochtone Indonesische bevolking behandelde. Maar een donderslag was het niet helemaal. Daarvoor waren de ingrepen van uitgever Jacob van Lennep te groot geweest. Volgens Vermoortel deed Van Lennep, die aartsconservatief was, er alles aan om het explosieve politieke gehalte van het oorspronkelijke Brusselse handschrift te ontmijnen. Hij wou van ‘Max Havelaar’ – in tegenstelling tot de auteur – een heuse roman maken en geen opruiend schotschrift, en verving alle plaatsnamen door de initialen gevolgd door drie puntjes. Ook de jaartallen, zo Vermoortel, werden op die manier gereduceerd tot 18… Bovendien dwong Van Lennep het geheel in een romanesk korset en versneed hij het origineel in hoofdstukken die Multatuli niet had aangebracht.
Kwam daarbij dat Van Lennep de prijs van ‘Max Havelaar’, dat oorspronkelijk in twee delen verscheen, ook nog eens onredelijk hoog maakte zodat het zeker geen spek voor de bek van Jan Modaal zou zijn. Een arbeider verdiende in 1860 drie gulden per week, en ‘Max Havelaar’ kostte bij verschijnen vier gulden. Niet meteen een leesvriendelijke prijs dus. Multatuli zelf kon geen verhaal halen omdat hij in geldnood zijn manuscript voor een forfaitaire prijs had verpatst, zonder verdere auteursrechten. Het gevolg was een slaande ruzie tussen de uitgever en de schrijver, en een groeiende afkeer van Multatuli tegenover zijn eigen kind.
Multatuli, aldus Vermoortel, vond ‘Max Havelaar’ zeker niet zijn boeiendste werk. Hij liep wel hoog op met zijn latere ‘Ideeën’ – een compilatie van allerlei geschriften, zoals ‘Woutertje Pieterse’ en ‘Vorstenschool’, maar ook van parabels en aforismen – en ‘Minnebrieven’.
Multatuli beschouwde zich na zijn ontslag bij L’Indépendance Belge immers als een geëngageerde journalist. Hij ging zijn vrijzinnige Vlaamse vrienden bedelen om fondsen voor een eigen journalistiek project, dat hij onder de titel ‘Ideeën’ als een soort tegendraads feuilleton wou uitbrengen. In de kring rond de Antwerpse vrijzinnige flamingant Julius de Geyter vond Multatuli oorspronkelijk heel wat bijval voor zijn plannen. Multatuli hield in 1867 drie succesvolle lezingen in Antwerpen die in het teken stonden van zijn kruistocht tégen de schijnheiligheid en vóór individuele zelfverwerkelijking. De titels van die toenmalige lezingen zeggen veel over het credo van Multatuli: ‘Het streven naar waarheid’, ‘De leugen van het huwelijk’ en ‘De leugen in de godsdienst’.
Multatuli werd in Antwerpen binnengehaald als de vrijzinnige paus die het liberale Vlaanderen kon helpen in zijn strijd voor ontvoogding en tegen klerikale betutteling. Hij liet zich die blijde intrede welgevallen, en ging in zijn enthousiasme zelfs zo ver dat hij in Vlaanderen een nieuw vaderland ontdekte: ‘Juist 10 jaar zwierf ik, als Ulysses. Wie weet of ik niet door mijn reis naar Antwerpen mijn Ithaka gevonden heb.’ In Gent mocht hij zijn Antwerpse lezingen overdoen voor eenzelfde vrijzinnig publiek, maar toen was het vat af voor Multatuli in Vlaanderen. Daadwerkelijke financiële steun voor zijn journalistiek Ideeën-project bleef uit, en Multatuli keerde zich na 1869 als een ontgoochelde minnaar van Vlaanderen af. Alleen zijn contacten met De Geyter bleef hij nog aanhouden.
En ‘Max Havelaar’? In 1910 – Multatuli was toen al 23 jaar dood – dook bij een vijftigjarige herdenking van de eerste druk van het boek eindelijk de niet-gecensureerde versie, op zonder puntjes en hoofdstukken, die Multatuli echt had bedoeld. Dit handschrift is nu te bewonderen op een Amsterdamse tentoonstelling. Philip Vermoortel laat wel de officiële eerste druk in twee delen zien, op 14 mei in de gebouwen van de EHSAL (nu HUB) vlak bij het adres waar Multatuli zijn boek neerpende. Maar Vermoortel geeft toe dat Max Havelaar vandaag lezen niet meer vanzelfsprekend is. ‘Uiteraard is de roman deel van een gemeenschappelijk Nederlands-Vlaams erfgoed’, zegt hij.
En natuurlijk dient iedereen het boek één keer in zijn leven te hebben gelezen. Maar om het op de secundaire schoolbanken tot zich te nemen, zoals vroeger in het leerplan van de retorica gebruikelijk was, ligt allesbehalve voor de hand. ‘Het valt dan allicht als een steen op de maag.’ En dat was alvast niet de bedoeling toen Multatuli in ‘Max Havelaar’ zijn heilige verontwaardiging om eigen en andermans lot op een hoogst eigenzinnige, meesterlijke manier uitschreeuwde.
Frank Hellemans
05-05-2010
Nieuw beeld Stalin onthuld in Oekraïne
In Oekraïne is woensdag een controversieel, nieuw beeld onthuld van de oud-dictator van de Sovjet-Unie, Jozef Stalin. Ongeveer duizend mensen woonden de ceremonie bij in de stad Zaporizjia in het zuidoosten van het land, waar vooral Russischtaligen wonen.
Het meer dan 2 meter hoge beeld staat op het eigen terrein van de Communistische Partij. Tegenstanders van Stalin wilden betogen tijdens de ceremonie, wat de lokale autoriteiten hadden verboden. Het beeld werd in het geheim gemaakt en zal 24 uur per dag bewaakt worden om te voorkomen dat er iets mee gebeurt.
Jozef Stalin heerste tot aan zijn dood in 1953 drie decennia over de Sovjet-Unie. Hij is verantwoordelijk voor de dood van miljoenen mensen, die omkwamen in strafkampen. "Het was de Sovjet-Unie die onder leiding van Stalin Europa bevrijdde'", aldus een woordvoerder van de lokale Communistische Partij. (anp/mvdb)
(HLN)
Nieuw beeld Stalin onthuld in Oekraïne
In Oekraïne is woensdag een controversieel, nieuw beeld onthuld van de oud-dictator van de Sovjet-Unie, Jozef Stalin. Ongeveer duizend mensen woonden de ceremonie bij in de stad Zaporizjia in het zuidoosten van het land, waar vooral Russischtaligen wonen.
Het meer dan 2 meter hoge beeld staat op het eigen terrein van de Communistische Partij. Tegenstanders van Stalin wilden betogen tijdens de ceremonie, wat de lokale autoriteiten hadden verboden. Het beeld werd in het geheim gemaakt en zal 24 uur per dag bewaakt worden om te voorkomen dat er iets mee gebeurt.
Jozef Stalin heerste tot aan zijn dood in 1953 drie decennia over de Sovjet-Unie. Hij is verantwoordelijk voor de dood van miljoenen mensen, die omkwamen in strafkampen. "Het was de Sovjet-Unie die onder leiding van Stalin Europa bevrijdde'", aldus een woordvoerder van de lokale Communistische Partij. (anp/mvdb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
'Geheim Duits Eichmanndossier moet open'
BERLIJN - De Duitse geheime dienst BND moet volledige openheid van zaken geven over zijn geheim dossier over Adolf Eichmann, een van de belangrijkste organisatoren van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit staat in een motie die de linkse parlementariër Jan Korte donderdag heeft ingediend in de Bondsdag.
Er zijn al langer aanwijzingen dat de West-Duitse geheime dienst ervan op de hoogte was dat Eichmann zich na de oorlog in Argentinië schuilhield. Hij werd daar alsnog opgespoord door de Israëlische geheime dienst, in 1960 ontvoerd en na een proces in Jeruzalem in 1962 geëxecuteerd.
De BND heeft tegenover onderzoeksjournaliste Gaby Weber toegegeven over meer dan drieduizend pagina's dossier over het verblijf van Eichmann in Argentinië te beschikken. De BND wil die echter geheim houden, naar eigen zeggen om informanten te beschermen en om de relatie met buitenlandse geheime diensten niet te schaden.
Weber kwam er pikant genoeg dankzij inmiddels wel gepubliceerde stukken van de Amerikaanse geheime dienst CIA achter dat de BND over een dik Eichmanndossier beschikt, zo meldt de krant Märkische Allgemeine.
Korte, parlementariër van Die Linke, een partij van ex-communisten en voormalige linkse sociaaldemocraten, neemt de Eichmannaffaire als aanleiding om een onderzoek naar het hele rechtse verleden van de BND te eisen. In West-Duitsland konden na de oorlog ex-nazi's weer snel klimmen op de maatschappelijke ladder, ook in overheidsfuncties. Zo liet bondskanselier Konrad Adenauer zijn geheime dienst opbouwen door Reinhard Gehlen, een omstreden voormalig nazigeneraal, die elke menselijkheid bij de ondervraging van krijsgevangenen afwees.
In West-Duitsland werd destijds het toekennen van hoge functies aan mensen als Gehlen gerechtvaardigd met het argument dat het communisme moest worden bestreden en dat er geen andere geschikte kandidaten beschikbaar waren. Korte wil dat er nu alsnog een uitgebreid onderzoek komt naar ex-nazi's in West-Duitse overheidsdienst. Volgens de voormalige communistische partijkrant Neues Deutschland heeft de BND geheime dossiers over 146 oud-SS'ers en andere ex-nazi's die na de oorlog in dienst genomen zijn.
BERLIJN - De Duitse geheime dienst BND moet volledige openheid van zaken geven over zijn geheim dossier over Adolf Eichmann, een van de belangrijkste organisatoren van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit staat in een motie die de linkse parlementariër Jan Korte donderdag heeft ingediend in de Bondsdag.
Er zijn al langer aanwijzingen dat de West-Duitse geheime dienst ervan op de hoogte was dat Eichmann zich na de oorlog in Argentinië schuilhield. Hij werd daar alsnog opgespoord door de Israëlische geheime dienst, in 1960 ontvoerd en na een proces in Jeruzalem in 1962 geëxecuteerd.
De BND heeft tegenover onderzoeksjournaliste Gaby Weber toegegeven over meer dan drieduizend pagina's dossier over het verblijf van Eichmann in Argentinië te beschikken. De BND wil die echter geheim houden, naar eigen zeggen om informanten te beschermen en om de relatie met buitenlandse geheime diensten niet te schaden.
Weber kwam er pikant genoeg dankzij inmiddels wel gepubliceerde stukken van de Amerikaanse geheime dienst CIA achter dat de BND over een dik Eichmanndossier beschikt, zo meldt de krant Märkische Allgemeine.
Korte, parlementariër van Die Linke, een partij van ex-communisten en voormalige linkse sociaaldemocraten, neemt de Eichmannaffaire als aanleiding om een onderzoek naar het hele rechtse verleden van de BND te eisen. In West-Duitsland konden na de oorlog ex-nazi's weer snel klimmen op de maatschappelijke ladder, ook in overheidsfuncties. Zo liet bondskanselier Konrad Adenauer zijn geheime dienst opbouwen door Reinhard Gehlen, een omstreden voormalig nazigeneraal, die elke menselijkheid bij de ondervraging van krijsgevangenen afwees.
In West-Duitsland werd destijds het toekennen van hoge functies aan mensen als Gehlen gerechtvaardigd met het argument dat het communisme moest worden bestreden en dat er geen andere geschikte kandidaten beschikbaar waren. Korte wil dat er nu alsnog een uitgebreid onderzoek komt naar ex-nazi's in West-Duitse overheidsdienst. Volgens de voormalige communistische partijkrant Neues Deutschland heeft de BND geheime dossiers over 146 oud-SS'ers en andere ex-nazi's die na de oorlog in dienst genomen zijn.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
http://www.duitslandweb.n(...)pitaal+kan+weer.htmlquote:Marx is weer salonfähig
Karl Marx. Wie hem noemde als inspirator viel de afgelopen 20 jaar toch vooral hoon ten deel. Maar toen de financiele crisis de economie op haar grondvesten deed schudden, werd zijn belangrijkste werk 'Het Kapitaal' uit menig boekenkast getrokken en afgestoft. En na 1 mei is het officieel: Marx kan weer.
“Ik ken niemand die kans heeft gezien een boek te schrijven dat zo'n enorme indruk heeft gemaakt en perspectief heeft geboden aan miljoenen mensen”, stelt professor Arnold Heertje tijdens een Marx-middag in de Amsterdamse Singelkerk. Samen met collega-academici Ad Verbrugge, Elsbeth Etty en Esther-Mirjam Sent praat hij over de inspiratie die van Marx uitgaat. Zonder gêne.
In zijn vaderland Duitsland maakte Marx vorig jaar al een comeback. Zijn werk wordt daar goed verkocht, er wordt weer over zijn theorie gediscussieerd, hij wordt aangehaald in de media en onlangs werden Duitse bankiers tijdens een ludiek tribunaal zelfs veroordeeld tot het lezen van Das Kapital. De Nederlandse comeback is een feit nu afgelopen weekend Het Kapitaal in een herziene vertaling is uitgebracht, tegelijk met een vertaalde biografie van Marx, geschreven door Rolf Hosfeld.
Heertje laat op de boekpresentatie trots zijn originele eerste druk van 'Das Kapital' zien, waarvan er maar drie in de wereld zijn. Hij roemt de wetenschappelijke aanpak van Marx:”Marx bewijst langs analytische weg, bijna op wiskundige wijze, dat het kapitalistische systeem vanzelf aan z'n einde komt.”
“Het is een dik boek,maar de essentie is eenvoudig deze: Marx heeft als eerste gezien dat technische ontwikkeling een van de belangrijkste krachten in de samenleving is.” Heertje legt de driehonderd aanwezigen in 3 minuten Marx' theorie uit: ondernemingen voeren onder druk van concurrerende bedrijven nieuwe technieken in en stoten daarmee arbeid uit. De werklozen nemen in aantal toe. Nieuwe technieken zorgen voor een steeds grotere productiestroom, dus in de winkels komen steeds meer nieuwe goederen maar er ontstaat een massa zonder koopkracht. Dat geeft spanning en dat leidt uiteindelijk tot een dictatuur van het proletariaat. Heertje: “Is het zo gegaan? Nee. De veronderstelling dat technische ontwikkeling zuiver arbeidsbesparend was, blijkt niet juist. Hij is ook kapitaalbesparend.”
Verontwaardiging
Columniste Elsbeth Etty is om andere redenen in de jaren zeventig voor Marx gevallen. Het was de morele verontwaardiging over onrecht die haar aansprak in zijn werk. "Hij brulde het uit voor de slachtoffers van hebzucht en tirannie." Die morele verontwaardiging is volgens Etty ook wat Marx nog steeds relevant maakt, meer dan zijn wetenschappelijke theorie. "Zijn taal en beschrijving is me bijgebleven. Het is de taal en retoriek van Multatuli's 'Max Havelaar' en Melvilles 'Moby Dick'. Alle drie auteurs jagen een ideaal na en proberen iets te ontmaskeren."
Marx moest je in die jaren in de linkse studentenkringen gelezen hebben, vertelt Etty. Ze begon met het Communistisch Manifest. Haar toenmalige vriendje spoorde haar aan om ook Het Kapitaal te lezen. Ze probeerde het eerst in het Duits, maar dat bleek ondoenlijk. Voor haar verjaardag kreeg ze de Nederlandse vertaling en de zomer van 1971 bracht ze door met het boek, in het Vondelpark of aan de rand van het zwembad. "Marx gaf perspectief, je kon zelf iets doen om een betere wereld tot stand te brengen."
Etty sloot zich aan bij de Communistische Partij Nederland (CPN) en werd redacteur voor partijkrant De Waarheid. "Maar ik heb vaker teruggegrepen op Multatuli dan op Marx", bekent Etty. "Het Kapitaal heb ik sindsdien eigenlijk alleen nog gebruikt om geld in te verbergen. Inbrekers stelen nooit boeken, ik koos een titel waardoor ik het nog terug kon vinden. Toen ik het opensloeg voor deze gelegenheid vond ik een briefje van 25 gulden."
Multatuli had het volgens Etty helemaal niet op zijn tijdgenoot Marx. 'De man schrijft slecht', zou hij hebben geschreven. En hij begreep dat 'het' van 'Het Kapitaal' niet.
Filosoof Ad Verbrugge meent dat Marx het lidwoord gebruikt in de titel om aan te geven dat het om kapitaal als zelfstandige macht gaat. Marx beschrijft het fenomeen dat geld zich los maakt van waar de waarde tot stand komt. Het wordt van een ruilmiddel een eigen macht met geheel eigen processen. "Dat zie je in deze crisis ook", zegt Verbrugge. Hij doceert Marx' theorieën over geld daarom aan zijn Leidse studenten.
De crisis was ook voor hoogleraar Economische Theorie Esther-Mirjam Sent van de Radboud Universiteit Nijmegen aanleiding om terug te grijpen op de Duitse denker. "Volgens Marx verandert het kapitalisme in een systeem van gokken en schulden. Need I say more? De tegenstellingen nemen toe. Politici doen alleen aan symptoombestrijding. Deze crisis biedt kansen maar dan moet je die wel grijpen. We moeten aandacht schenken aan de fundamentele weeffouten in het economische systeem. Dat maakt Marx tot een comeback-kid."
06-05-2010
"Lede was wellicht belangrijke Romeinse plaats"
De voorbije maanden troffen archeologen in Lede Romeinse bewoningssporen, twaalf brandgraven en wegtracés aan uit de eerste tot derde eeuw na Christus. Omdat er vroeger al verschillende archeologische vondsten uit de Romeinse tijd gedaan werden, denkt archeoloog Bart Cherretté (Solva) dat het huidige Lede wellicht een centrale plaats voor de omgeving was.
"Op zich zijn de vondsten aan Domein Mesen niet zo uniek. Maar het geheel, samen met wat vroeger uit de Romeinse periode in Lede is aangetroffen, maakt de opgraving wel heel interessant. Was de omgeving landelijk met verspreide boerderijen, of nam de plaats een grotere centrale rol in? Ik denk eerder aan het laatste", aldus archeoloog Bart Cherretté. Een Romeinse vicus (hoofdplaats), zoals het nabijgelegen Velzeke, was de omgeving van het huidige Lede alvast niet.
Behalve de Romeinse sporen werden de afgelopen negen maanden kuilen, greppels, waterputten en mogelijk een wegtracé uit de volle en late middeleeuwen gevonden, maar geen bewoningssporen uit die periode. Er zijn wel kelders en funderingen van het 17de eeuwse markizaat teruggevonden. Het gaat om twee L-vormige gebouwen aan weerszijden van de oprijlaan, waarop afbeeldingen stonden op de kaart van Ferraris. (belga/adb)
(HLN)
"Lede was wellicht belangrijke Romeinse plaats"
De voorbije maanden troffen archeologen in Lede Romeinse bewoningssporen, twaalf brandgraven en wegtracés aan uit de eerste tot derde eeuw na Christus. Omdat er vroeger al verschillende archeologische vondsten uit de Romeinse tijd gedaan werden, denkt archeoloog Bart Cherretté (Solva) dat het huidige Lede wellicht een centrale plaats voor de omgeving was.
"Op zich zijn de vondsten aan Domein Mesen niet zo uniek. Maar het geheel, samen met wat vroeger uit de Romeinse periode in Lede is aangetroffen, maakt de opgraving wel heel interessant. Was de omgeving landelijk met verspreide boerderijen, of nam de plaats een grotere centrale rol in? Ik denk eerder aan het laatste", aldus archeoloog Bart Cherretté. Een Romeinse vicus (hoofdplaats), zoals het nabijgelegen Velzeke, was de omgeving van het huidige Lede alvast niet.
Behalve de Romeinse sporen werden de afgelopen negen maanden kuilen, greppels, waterputten en mogelijk een wegtracé uit de volle en late middeleeuwen gevonden, maar geen bewoningssporen uit die periode. Er zijn wel kelders en funderingen van het 17de eeuwse markizaat teruggevonden. Het gaat om twee L-vormige gebouwen aan weerszijden van de oprijlaan, waarop afbeeldingen stonden op de kaart van Ferraris. (belga/adb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.independent.co(...)s-italy-1968243.htmlquote:150 years after uniting it, Garibaldi divides Italy
By Peter Popham in Milan
Saturday, 8 May 2010
Giuseppe Garibaldi's status as a national hero has been questioned as Italy celebrates unification
Italy, Metternich said, was "only a geographical expression", but 150 years ago the greatest revolutionary the peninsula ever produced set about proving him wrong.
In the most dramatic episode in the long story of Italy's unification, Giuseppe Garibaldi, set sail from Genoa with two small steamers crammed with red-shirted comrades from northern Italy. They were known as the Mille, "the thousand", and they sailed south to conquer Sicily. In less than a month, and against all odds, they had seized Palermo. Soon Garibaldi was master of Sicily and had crossed over to the mainland to continue the rout.
This event has long been regarded as a crucial moment in the creation of the Italian nation, celebrated in romantic paintings and public monuments. The anniversary this week was the starting gun for a whole year of celebrations as Italy looks back on its short but tumultuous history as an independent nation. Organisers promise four major exhibitions and "an extraordinary programme of culture, sport and entertainment". The central exhibition, in Turin, examines Italy's independent history.
The only problem is that, despite the exhortations of the head of state, President Giorgio Napolitano, and lectures from on high by the establishment media, Italians appear conflicted about even marking the anniversary.
The Northern League's founder and leader, Umberto Bossi, called the celebrations "useless things." The party's newspaper demanded rhetorically, "The unity of Italy – what's there to celebrate?" and described the birth of the unitary state as "contrary to nature and history."
Another senior figure, Robert Cota, went so far as to describe Garibaldi as "a criminal who sowed death and destruction".
The League began life as a coven of extremists in the prosperous north, inveighing against "Big Thief Rome" and demanding secession from the supposedly blood-sucking south.
Silvio Berlusconi brought League members into his first government in 1994, and though they pulled the plug on that fragile administration, today they are his strongest coalition allies. They may have backtracked on their secession demands but they never tire of reminding people that the unity of the nation should not be taken for granted while they are around.
President Napolitano was on the defensive when he travelled to Genoa this week to honour the Thousand. "To celebrate the unity of Italy is not a waste of time or money," he declared. He urged Italians to show "a stronger sense of Italy and of being Italian".
And he defended Garibaldi, long regarded as the national hero but recently, as he put it, "incomprehensibly the object of gross denigration by new detractors".
"Let us incite ourselves," he said, "to have a bit more national pride."
The President's problem is that, a century and a half after the founders of the unified state set about, as they put it, "making Italians," the work is still only half done.
In Garibaldi's day, all the peoples of the peninsula spoke the dialect of their own region, so when the red shirts turned up on the shores of Sicily, they were regarded as scarcely less foreign than the British naval sailors who backed them up.
National wars, a national education system and nationwide television helped to forge a national language, but dialects are still alive. Pride in one's home town and its culture and food is still far more commonly encountered than pride in being Italian.
Colosseum brokkelt af
ROME - Van het Colosseum in Rome is zondag een stuk antiek pleisterwerk van bijna een vierkante meter afgebrokkeld. Het gebeurde voor de openstelling van het amfitheater voor publiek. Niemand raakte gewond.
Volgens de Italiaanse Confederatie van Archeologen is de Italiaanse hoofdstad „aan een tragedie ontsnapt”. Het ministerie van Cultuur wees erop dat het gedeelte van het Colosseum waar het pleisterwerk losliet, op de wachtlijst staat om gerestaureerd te worden.
Het Colosseum uit de klassieke oudheid, een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Rome, blijft gewoon open voor publiek, zo meldden Italiaanse media.
ROME - Van het Colosseum in Rome is zondag een stuk antiek pleisterwerk van bijna een vierkante meter afgebrokkeld. Het gebeurde voor de openstelling van het amfitheater voor publiek. Niemand raakte gewond.
Volgens de Italiaanse Confederatie van Archeologen is de Italiaanse hoofdstad „aan een tragedie ontsnapt”. Het ministerie van Cultuur wees erop dat het gedeelte van het Colosseum waar het pleisterwerk losliet, op de wachtlijst staat om gerestaureerd te worden.
Het Colosseum uit de klassieke oudheid, een van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Rome, blijft gewoon open voor publiek, zo meldden Italiaanse media.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
10-05-2010
Fossielen van gigantische vliegende dinosaurus gevonden
Zo zag de vliegende dinosaurus er 95 miljoen jaar geleden uit, vermoeden wetenschappers. (Illustratie Karen Carr)
Op een bouwwerf nabij de Amerikaanse stad Dallas, in Texas, werden fossielen gevonden die toebehoren aan een enorme vliegende dinosaurus, die zo'n 95 miljoen jaar geleden leefde. De gigant had een spanwijdte van bijna drie meter en een bek met meer dan 100 messcherpe tanden.
Een onderkaak van het dier, ruim 35 centimeter lang, werd gevonden door amateur-fossielenjager Lance Hall. Die mag van een succesvolle ontdekking spreken, want paleontologen hebben het over een 'opmerkelijke ontdekking'. Het beest werd 'Aetodactylus halli' gedoopt, naar zijn vinder.
Reusachtig
Hall wist nauwelijks wat hij gevonden had toen hij een stuk van de kaak uit de grond van een heuveltop op een bouwwerf zag uitsteken. "Toen ik het fossiel bloot legde, besefte ik dat het de kaak van iets was", zegt hij. "Maar ik had geen idee van welk dier. Pas toen ik het fossiel helemaal bloot legde, kon ik me een beetje beginnen voorstellen aan welk reusachtig dier het toebehoorde."
Opvallend goed bewaard
Hall schonk het fossiel aan het Shuler Museum voor Paleontologie in Dallas, waar experts het onder de loep namen. Volgens professor Timothy Myers hadden de vleugels van de vliegende dinosaurus een spanwijdte van zo'n drie meter en had het in zijn onderkaak plaats voor 54 scherpe tanden. "De vondst is extra belangrijk omdat dit been zo goed bewaard bleef", zegt de prof. "De beenderen van zulke vliegende dieren zijn enorm licht en dus slecht bestand tegen de tand des tijds."
De Aetodactylus halli behoort tot de pterosaurussen, vliegende reptielen die zo'n 200 miljoen jaar geleden het luchtruim beheersten. Zo'n 65 miljoen jaar geleden verdwenen deze dinosaurussen, de eerste gewervelde dieren die konden vliegen, van onze planeet. (tw)
(HLN)
Fossielen van gigantische vliegende dinosaurus gevonden
Zo zag de vliegende dinosaurus er 95 miljoen jaar geleden uit, vermoeden wetenschappers. (Illustratie Karen Carr)
Op een bouwwerf nabij de Amerikaanse stad Dallas, in Texas, werden fossielen gevonden die toebehoren aan een enorme vliegende dinosaurus, die zo'n 95 miljoen jaar geleden leefde. De gigant had een spanwijdte van bijna drie meter en een bek met meer dan 100 messcherpe tanden.
Een onderkaak van het dier, ruim 35 centimeter lang, werd gevonden door amateur-fossielenjager Lance Hall. Die mag van een succesvolle ontdekking spreken, want paleontologen hebben het over een 'opmerkelijke ontdekking'. Het beest werd 'Aetodactylus halli' gedoopt, naar zijn vinder.
Reusachtig
Hall wist nauwelijks wat hij gevonden had toen hij een stuk van de kaak uit de grond van een heuveltop op een bouwwerf zag uitsteken. "Toen ik het fossiel bloot legde, besefte ik dat het de kaak van iets was", zegt hij. "Maar ik had geen idee van welk dier. Pas toen ik het fossiel helemaal bloot legde, kon ik me een beetje beginnen voorstellen aan welk reusachtig dier het toebehoorde."
Opvallend goed bewaard
Hall schonk het fossiel aan het Shuler Museum voor Paleontologie in Dallas, waar experts het onder de loep namen. Volgens professor Timothy Myers hadden de vleugels van de vliegende dinosaurus een spanwijdte van zo'n drie meter en had het in zijn onderkaak plaats voor 54 scherpe tanden. "De vondst is extra belangrijk omdat dit been zo goed bewaard bleef", zegt de prof. "De beenderen van zulke vliegende dieren zijn enorm licht en dus slecht bestand tegen de tand des tijds."
De Aetodactylus halli behoort tot de pterosaurussen, vliegende reptielen die zo'n 200 miljoen jaar geleden het luchtruim beheersten. Zo'n 65 miljoen jaar geleden verdwenen deze dinosaurussen, de eerste gewervelde dieren die konden vliegen, van onze planeet. (tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-05-2010
Ook Oude Grieken moesten besparen
Zo'n 2.300 jaar voor hun afstammelingen moesten de Oude Grieken die in de derde eeuw voor Christus in centraal-Macedonië leefden, zware bezuiningsmaatregelen ondergaan. Dat heeft een Griekse archeoloog, Manthos Besios, dinsdag verklaard.
Hij legde twee graftombes bloot uit de vierde en derde eeuw voor Christus op de plaats waar zich het oude Pydnas bevond in centraal-Macedonië. Daaruit leidt Besios af dat er in het gebied een periode van bezuinigingen heeft plaatsgevonden.
De tombes uit de vierde eeuw die ongeschonden bleven, bevatten gouden juwelen en ivoren objecten. Minder dan een eeuw later bleken de tombes soberder en kleiner en waren de offers in rook opgegaan, legt de archeoloog uit in de Griekse krant Ta Nea.
"Aan het einde van de vierde eeuw had de prefect Demetrios van Phalerum, die was benoemd door koning Cassandra, het verbod uitgevaardigd op de bouw van weelderige grafconstructies en een beperking opgelegd op verspilling bij begrafenisplechtigheden", stelt Besios.
"Het was in zekere zin zoals de periode die we nu meemaken (...) Indien je de huidige toestand wil vergelijken met die uit de Oudheid, zet dan Cassandra in de plaats van het IMF en Demetrios van Phalerum in de plaats van de premier of de minister van Financiën", besluit de archeoloog. (belga/jv)
(HLN)
Ook Oude Grieken moesten besparen
Zo'n 2.300 jaar voor hun afstammelingen moesten de Oude Grieken die in de derde eeuw voor Christus in centraal-Macedonië leefden, zware bezuiningsmaatregelen ondergaan. Dat heeft een Griekse archeoloog, Manthos Besios, dinsdag verklaard.
Hij legde twee graftombes bloot uit de vierde en derde eeuw voor Christus op de plaats waar zich het oude Pydnas bevond in centraal-Macedonië. Daaruit leidt Besios af dat er in het gebied een periode van bezuinigingen heeft plaatsgevonden.
De tombes uit de vierde eeuw die ongeschonden bleven, bevatten gouden juwelen en ivoren objecten. Minder dan een eeuw later bleken de tombes soberder en kleiner en waren de offers in rook opgegaan, legt de archeoloog uit in de Griekse krant Ta Nea.
"Aan het einde van de vierde eeuw had de prefect Demetrios van Phalerum, die was benoemd door koning Cassandra, het verbod uitgevaardigd op de bouw van weelderige grafconstructies en een beperking opgelegd op verspilling bij begrafenisplechtigheden", stelt Besios.
"Het was in zekere zin zoals de periode die we nu meemaken (...) Indien je de huidige toestand wil vergelijken met die uit de Oudheid, zet dan Cassandra in de plaats van het IMF en Demetrios van Phalerum in de plaats van de premier of de minister van Financiën", besluit de archeoloog. (belga/jv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-05-2010
Voorouder van krokodil opgegraven
AMSTERDAM – Wetenschappers hebben de resten opgegraven van een krokodilachtige reptiel die ongeveer 238 miljoen jaar geleden in het huidige Brazilië leefde.
© Het reptiel met de naam Prestosuchus chiniquensis was ongeveer zeven meter lang en woog bijna een ton (900 kilo).
Het dier leefde nog voor het dinosaurustijdperk en was een voorouder van de krokodillen die nu in Brazilië voorkomen.
De paleontologen van de Lutheraanse Universiteit van Brazilië in Rio Grande hebben het fossiel opgegraven in een steenformatie in het dorpje Dona Francisca.
De botresten zijn zeer compleet en in goede staat, meldt persbureau AFP. Zo bevat het fossiel voor het eerst een goed bewaard gebleven achterpoot van een Prestosuchus.
Onvoorstelbaar
“Dit is iets wat we ons niet konden voorstellen”, verklaart hoofdonderzoeker Sergio Furtado Cabreira. “De kwaliteit en het formaat van het fossiel is sensationeel. Deze ontdekking zal ons in staat stellen om de anatomie van de Prestosuchus beter te begrijpen, zodat we zijn skelet precies kunnen nabouwen.”
Gekartelde tanden
Over het uiterlijk van de Presosuchus zijn wetenschappers tot nu toe nog relatief weinig te weten gekomen. Wel is bekend dat het dier een grote schedel had, gekartelde tanden en een lange staart.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Voorouder van krokodil opgegraven
AMSTERDAM – Wetenschappers hebben de resten opgegraven van een krokodilachtige reptiel die ongeveer 238 miljoen jaar geleden in het huidige Brazilië leefde.
© Het reptiel met de naam Prestosuchus chiniquensis was ongeveer zeven meter lang en woog bijna een ton (900 kilo).
Het dier leefde nog voor het dinosaurustijdperk en was een voorouder van de krokodillen die nu in Brazilië voorkomen.
De paleontologen van de Lutheraanse Universiteit van Brazilië in Rio Grande hebben het fossiel opgegraven in een steenformatie in het dorpje Dona Francisca.
De botresten zijn zeer compleet en in goede staat, meldt persbureau AFP. Zo bevat het fossiel voor het eerst een goed bewaard gebleven achterpoot van een Prestosuchus.
Onvoorstelbaar
“Dit is iets wat we ons niet konden voorstellen”, verklaart hoofdonderzoeker Sergio Furtado Cabreira. “De kwaliteit en het formaat van het fossiel is sensationeel. Deze ontdekking zal ons in staat stellen om de anatomie van de Prestosuchus beter te begrijpen, zodat we zijn skelet precies kunnen nabouwen.”
Gekartelde tanden
Over het uiterlijk van de Presosuchus zijn wetenschappers tot nu toe nog relatief weinig te weten gekomen. Wel is bekend dat het dier een grote schedel had, gekartelde tanden en een lange staart.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Thoroughly modern Mummy: 500-year-old remains of Korean woman discovered with her handbag
They were traditionally buried with their most treasured possessions to take with them into their afterlife.
And for this female mummy, her most important item was her handbag.
The corpse of the Korean woman, which is thought to date back 500 years, was also discovered with her finest clothes as well as a the intricate satchel and ornaments.
Discovery: A female mummy was discovered at an industrial complex site in Osan, near Seoul, South Korea. It is believed to be about 500 years old
Researchers at the Seogyeong Cultural Properties Research Institute in Seoul believe the woman was the wife of a high-level government official during the Joseon Dynasty and who died during the 16th century.
Early analysis of the wooden coffin in which she was interred has revealed characters which indicate she was a woman of importance.
The coffin was found at an industrial complex site in Osan, Gyeonggi Province in South Korea.
It hails from the Joseon Dynasty, which ruled between 1392 until 1910.
The clothes found with the mummy will help researchers in the study of how women lived during the era.
Treasured possessions: A satchel and ornaments worn by and buried with the Joseon Dynasty woman whose remains were found at an industrial complex site
Although mummies are normally associated with ancient Egypt, mummification was common in Korea.
Unlike the Egyptian process, Korean corpses were not deliberately mummified. It was a naturally occurring phenomenon of the way they were buried.
During the dynasty, the upper classes were buried in a way that prevented the body's decay.
They placed their dead in hoegyeok, a type of tomb, and corpses were buried in double-sided coffins and covered with a layer of a limestone mixture which completely isolated the body from water and air.
Final resting place: Researchers inspect the wooden coffin which contained the woman's mummified remains
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)g.html#ixzz0nng5pDZy
They were traditionally buried with their most treasured possessions to take with them into their afterlife.
And for this female mummy, her most important item was her handbag.
The corpse of the Korean woman, which is thought to date back 500 years, was also discovered with her finest clothes as well as a the intricate satchel and ornaments.
Discovery: A female mummy was discovered at an industrial complex site in Osan, near Seoul, South Korea. It is believed to be about 500 years old
Researchers at the Seogyeong Cultural Properties Research Institute in Seoul believe the woman was the wife of a high-level government official during the Joseon Dynasty and who died during the 16th century.
Early analysis of the wooden coffin in which she was interred has revealed characters which indicate she was a woman of importance.
The coffin was found at an industrial complex site in Osan, Gyeonggi Province in South Korea.
It hails from the Joseon Dynasty, which ruled between 1392 until 1910.
The clothes found with the mummy will help researchers in the study of how women lived during the era.
Treasured possessions: A satchel and ornaments worn by and buried with the Joseon Dynasty woman whose remains were found at an industrial complex site
Although mummies are normally associated with ancient Egypt, mummification was common in Korea.
Unlike the Egyptian process, Korean corpses were not deliberately mummified. It was a naturally occurring phenomenon of the way they were buried.
During the dynasty, the upper classes were buried in a way that prevented the body's decay.
They placed their dead in hoegyeok, a type of tomb, and corpses were buried in double-sided coffins and covered with a layer of a limestone mixture which completely isolated the body from water and air.
Final resting place: Researchers inspect the wooden coffin which contained the woman's mummified remains
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)g.html#ixzz0nng5pDZy
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
13-05-2010
Reuzedinosaurussen lieten voetsporen na in Argentinië
Deze voetafdrukken, gevonden in Frankrijk, zijn lang niet zo spectaculair als die in Argentinië.
Er zijn voetsporen van gigantische dinosaurussen ontdekt in Patagonië (Argentinië). Dat meldt Jorge Calvo, geoloog aan de nationale universiteit van Comahue. De sporen hebben een diameter van wel 1,20 meter.
"Er zijn heel wat sporen van Sauropoda dinosaurussen gevonden van verschillend formaat", verklaarde de wetenschapper. Calvo omschrijft de vondst als "spectaculair" wegens de diepte van de sporen en de beenderen die er zijn gevonden.
Het gebied waar de sporen werden aangetroffen, in de Argentijnse zuidelijke provincie Neuquen, krijgt ook wel de bijnaam het Argentijnse "Jurassic Park".
Yogaprofessor
De sporen werden toevallig ontdekt door een yogaprofessor die er oefeningen deed in de buitenlucht. "Ik zag eerst een zeer vreemde kuil, en toen nog een, en nog een en toen drong het tot me door dat het ging om een voetspoor van een dinosaurus", vertelde Silvia Cuevas.
Goed bewaard
"De sporen zijn erg goed bewaard", aldus Jorge Calvo, die ook directeur is van het paleontologisch onderzoekscentrum Lago Los Barreales. Volgens de onderzoeker zijn de sporen "90 miljoen jaar oud". (belga/edp)
(HLN)
Reuzedinosaurussen lieten voetsporen na in Argentinië
Deze voetafdrukken, gevonden in Frankrijk, zijn lang niet zo spectaculair als die in Argentinië.
Er zijn voetsporen van gigantische dinosaurussen ontdekt in Patagonië (Argentinië). Dat meldt Jorge Calvo, geoloog aan de nationale universiteit van Comahue. De sporen hebben een diameter van wel 1,20 meter.
"Er zijn heel wat sporen van Sauropoda dinosaurussen gevonden van verschillend formaat", verklaarde de wetenschapper. Calvo omschrijft de vondst als "spectaculair" wegens de diepte van de sporen en de beenderen die er zijn gevonden.
Het gebied waar de sporen werden aangetroffen, in de Argentijnse zuidelijke provincie Neuquen, krijgt ook wel de bijnaam het Argentijnse "Jurassic Park".
Yogaprofessor
De sporen werden toevallig ontdekt door een yogaprofessor die er oefeningen deed in de buitenlucht. "Ik zag eerst een zeer vreemde kuil, en toen nog een, en nog een en toen drong het tot me door dat het ging om een voetspoor van een dinosaurus", vertelde Silvia Cuevas.
Goed bewaard
"De sporen zijn erg goed bewaard", aldus Jorge Calvo, die ook directeur is van het paleontologisch onderzoekscentrum Lago Los Barreales. Volgens de onderzoeker zijn de sporen "90 miljoen jaar oud". (belga/edp)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-05-2010
Taal in Teotihuacan
Over Teotihuacan weten we dat de ouderdom niet te bepalen valt. De Azteken betrokken de stad toen hij allang verlaten was. Niemand weet door wie of waarom Teotihuacan gebouwd is, al wordt er natuurlijk veel gespeculeerd op basis van de archeologische puzzelstukjes die men blijft vinden. Aan het nog onbekende totaalplaatje is nu een nieuw stukje toegevoegd: sporen van een geschreven taal.
In Teotihuacan werden voorheen alleen maar stenen gevonden. Weliswaar in de vorm van prachtige gebouwen, maar het blijft steen zonder enige vorm van duiding. Niet zo heel lang geleden vond men enkele inscripties die erop duiden dat de oude bouwers ook een geschreven taal kenden. Het blijft onduidelijk wie precies de inscripties gemaakt heeft. Steen valt immers niet zo makkelijk zonder context te dateren. Werden deze inscripties gemaakt door de bouwers van de indrukwekkende stad of zijn het graffiti-uitingen van de Azteken? Betekenen ze iets en zo ja, welk verhaal vertellen de hiërogliefen van Teotihuacan?
(Grenswetenschap)
Taal in Teotihuacan
Over Teotihuacan weten we dat de ouderdom niet te bepalen valt. De Azteken betrokken de stad toen hij allang verlaten was. Niemand weet door wie of waarom Teotihuacan gebouwd is, al wordt er natuurlijk veel gespeculeerd op basis van de archeologische puzzelstukjes die men blijft vinden. Aan het nog onbekende totaalplaatje is nu een nieuw stukje toegevoegd: sporen van een geschreven taal.
In Teotihuacan werden voorheen alleen maar stenen gevonden. Weliswaar in de vorm van prachtige gebouwen, maar het blijft steen zonder enige vorm van duiding. Niet zo heel lang geleden vond men enkele inscripties die erop duiden dat de oude bouwers ook een geschreven taal kenden. Het blijft onduidelijk wie precies de inscripties gemaakt heeft. Steen valt immers niet zo makkelijk zonder context te dateren. Werden deze inscripties gemaakt door de bouwers van de indrukwekkende stad of zijn het graffiti-uitingen van de Azteken? Betekenen ze iets en zo ja, welk verhaal vertellen de hiërogliefen van Teotihuacan?
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ook Oude Grieken moesten besparen
Zo'n 2.300 jaar voor hun afstammelingen moesten de Oude Grieken die in de derde eeuw voor Christus in centraal-Macedonië leefden, zware bezuiningsmaatregelen ondergaan. Dat heeft een Griekse archeoloog, Manthos Besios, dinsdag verklaard.
Hij legde twee graftombes bloot uit de vierde en derde eeuw voor Christus op de plaats waar zich het oude Pydnas bevond in centraal-Macedonië. Daaruit leidt Besios af dat er in het gebied een periode van bezuinigingen heeft plaatsgevonden.
De tombes uit de vierde eeuw die ongeschonden bleven, bevatten gouden juwelen en ivoren objecten. Minder dan een eeuw later bleken de tombes soberder en kleiner en waren de offers in rook opgegaan, legt de archeoloog uit in de Griekse krant Ta Nea.
"Aan het einde van de vierde eeuw had de prefect Demetrios van Phalerum, die was benoemd door koning Cassandra, het verbod uitgevaardigd op de bouw van weelderige grafconstructies en een beperking opgelegd op verspilling bij begrafenisplechtigheden", stelt Besios.
"Het was in zekere zin zoals de periode die we nu meemaken (...) Indien je de huidige toestand wil vergelijken met die uit de Oudheid, zet dan Cassandra in de plaats van het IMF en Demetrios van Phalerum in de plaats van de premier of de minister van Financiën", besluit de archeoloog. (belga/jv)
(HLN)
Zo'n 2.300 jaar voor hun afstammelingen moesten de Oude Grieken die in de derde eeuw voor Christus in centraal-Macedonië leefden, zware bezuiningsmaatregelen ondergaan. Dat heeft een Griekse archeoloog, Manthos Besios, dinsdag verklaard.
Hij legde twee graftombes bloot uit de vierde en derde eeuw voor Christus op de plaats waar zich het oude Pydnas bevond in centraal-Macedonië. Daaruit leidt Besios af dat er in het gebied een periode van bezuinigingen heeft plaatsgevonden.
De tombes uit de vierde eeuw die ongeschonden bleven, bevatten gouden juwelen en ivoren objecten. Minder dan een eeuw later bleken de tombes soberder en kleiner en waren de offers in rook opgegaan, legt de archeoloog uit in de Griekse krant Ta Nea.
"Aan het einde van de vierde eeuw had de prefect Demetrios van Phalerum, die was benoemd door koning Cassandra, het verbod uitgevaardigd op de bouw van weelderige grafconstructies en een beperking opgelegd op verspilling bij begrafenisplechtigheden", stelt Besios.
"Het was in zekere zin zoals de periode die we nu meemaken (...) Indien je de huidige toestand wil vergelijken met die uit de Oudheid, zet dan Cassandra in de plaats van het IMF en Demetrios van Phalerum in de plaats van de premier of de minister van Financiën", besluit de archeoloog. (belga/jv)
(HLN)
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Zie 6 posts hierbovenquote:Op zondag 16 mei 2010 12:49 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Ook Oude Grieken moesten besparen
Zo'n 2.300 jaar voor hun afstammelingen moesten de Oude Grieken die in de derde eeuw voor Christus in centraal-Macedonië leefden, zware bezuiningsmaatregelen ondergaan. Dat heeft een Griekse archeoloog, Manthos Besios, dinsdag verklaard.
Hij legde twee graftombes bloot uit de vierde en derde eeuw voor Christus op de plaats waar zich het oude Pydnas bevond in centraal-Macedonië. Daaruit leidt Besios af dat er in het gebied een periode van bezuinigingen heeft plaatsgevonden.
De tombes uit de vierde eeuw die ongeschonden bleven, bevatten gouden juwelen en ivoren objecten. Minder dan een eeuw later bleken de tombes soberder en kleiner en waren de offers in rook opgegaan, legt de archeoloog uit in de Griekse krant Ta Nea.
"Aan het einde van de vierde eeuw had de prefect Demetrios van Phalerum, die was benoemd door koning Cassandra, het verbod uitgevaardigd op de bouw van weelderige grafconstructies en een beperking opgelegd op verspilling bij begrafenisplechtigheden", stelt Besios.
"Het was in zekere zin zoals de periode die we nu meemaken (...) Indien je de huidige toestand wil vergelijken met die uit de Oudheid, zet dan Cassandra in de plaats van het IMF en Demetrios van Phalerum in de plaats van de premier of de minister van Financiën", besluit de archeoloog. (belga/jv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.rnw.nl/nederla(...)dement-op-middelburgquote:Vergeten bombardement op Middelburg
Vrijdag 17 mei 1940 is de geschiedenis ingegaan als Vreselijke Vrijdag. Op die datum werd de Zeeuwse hoofdstad Middelburg gebombardeerd. Zeventig jaar later wordt deze gebeurtenis groots herdacht onder de noemer Het Vergeten Bombardement. NL Magazine sprak met een ooggetuige en een historicus.
Jo Witte weet het nog precies. De geboren en getogen Middelburger is nu 81 jaar oud en maakte het bombardement zeventig jaar geleden als 11-jarige jongen van nabij mee. Zijn ouderlijk huis was al op 15 mei vernield, toen een neergeschoten Duits vliegtuig zijn bommen afgooide voordat het neerstortte in de Oosterschelde.
Daarom schuilde hij in het Oostindisch Huis, een historisch VOC-pand. Maar dat brandde na het bombardement op 17 mei volledig af. ‘De stad was een brandende massa en middenin stond de Lange Jan, de hoogste toren van de stad, in brand als een fakkel. Tegen middernacht zagen we de bovenste helft neerstorten.’
Historische schade
In de herinnering is het bombardement op Middelburg helemaal overschaduwd door het bombardement op Rotterdam, drie dagen eerder op 14 mei. Er kwamen in Middelburg weliswaar ‘slechts’ tweeëntwintig mensen om het leven, maar de schade aan het historische centrum van de stad was enorm.
Historicus Peter Sijnke: ‘Er zijn bijna 600 gebouwen in de middeleeuwse binnenstad volledig verwoest. Een ongelofelijk cultureel verlies was de Provinciale Zeeuwse Bibliotheek in de Lange Delft. Niet alleen het 18de-eeuwse pand, maar 160.000 boeken, waaronder middeleeuwse handschriften zijn verbrand. 20.000 boeken die in de kelder stonden zijn beschadigd door bluswater.’
17-05-2010quote:Op donderdag 13 mei 2010 11:33 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Thoroughly modern Mummy: 500-year-old remains of Korean woman discovered with her handbag
500 jaar oude mummie gevonden in Zuid-Korea
In de buurt van de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul is afgelopen maand een ongeveer 500 jaar oude mummie opgegraven. Onderzoekers denken dat de vrouwelijke mummie de echtgenote was van een vooraanstaande functionaris in de Joseon-dynastie (1392-1910).
De mummie werd begraven in een houten kist. Ze werd begraven met waardevolle bezittingen als sieraden en een handtas. Aan de hand van die voorwerpen hopen de onderzoekers een beter beeld te krijgen van de manier waarop vrouwen in die tijd leefden.
In de Joseon-dynastie was mummificatie erg gebruikelijk, al verschilt de manier waarop wel met die van de Egyptische. In Korea werden de lichamen ingesmeerd met een mengsel van kalksteen en vervolgens in een dubbelzijdige kist begraven, zodat ze als het ware 'vacuum verpakt' werden. De onderzoekers denken op de site ook nog het lichaam van de echtgenoot te vinden. (sps)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-05-2010
Oudste tombe Midden-Amerika gevonden
MEXICO-STAD - Archeologen hebben in Mexico naar eigen zeggen de oudste graftombe van Midden-Amerika gevonden.
Dat heeft het Mexicaanse nationale instituut voor antropologie en geschiedenis (INAH), maandag bekendgemaakt.
De tombe, aangetroffen in de zuidelijke deelstaat Chiapas, is ongeveer 2700 jaar oud en behoort tot de vroege Zoque-cultuur.
De vondst werd vlakbij het toeristische plaatsje Chiapa de Corzo gedaan. De tombe is ongeveer 12 vierkante meter groot en bevindt zich in een kleine piramide van 6 of 7 meter hoog, waarop een tempeltje is gebouwd. Vermoedelijk is het de laatste rustplaats van een edelman.
Bijzonder
Dat het graf zich in een kleine piramide bevindt wordt door het INAH ''bijzonder'' genoemd. Tot nu toe werd algemeen aangenomen dat dergelijke constructies pas veel later werden gebouwd. ''De tombe is zo'n duizend jaar ouder dan de graven in de piramides van de Maya's'', licht een van de archeologen toe.
In het graf zijn de resten van vier mensen gevonden, waarvan twee gekleed in jaden kostuums. Daarnaast troffen de archeologen meer dan duizend voorwerpen aan, waaronder aardewerk en sieraden van edelstenen.
De Zoques, waarvan er nu nog steeds zo'n 40.000 in Chiapas wonen, stammen af van de Olmeken, één van de oudste volken van Latijns-Amerika. Chiapas en het nabijgelegen schiereiland Yucatán staan vooral bekend om de Maya's, die het gebied beheersten tot de komst van de Spaanse veroveraars. Ruïnes van de Maya's zoals Palenque, Chichén Itzá, Uxmal en Tulum lokken jaarlijks vele honderdduizenden toeristen naar het zuiden van Mexico.
© ANP
(nu.nl)
Oudste tombe Midden-Amerika gevonden
MEXICO-STAD - Archeologen hebben in Mexico naar eigen zeggen de oudste graftombe van Midden-Amerika gevonden.
Dat heeft het Mexicaanse nationale instituut voor antropologie en geschiedenis (INAH), maandag bekendgemaakt.
De tombe, aangetroffen in de zuidelijke deelstaat Chiapas, is ongeveer 2700 jaar oud en behoort tot de vroege Zoque-cultuur.
De vondst werd vlakbij het toeristische plaatsje Chiapa de Corzo gedaan. De tombe is ongeveer 12 vierkante meter groot en bevindt zich in een kleine piramide van 6 of 7 meter hoog, waarop een tempeltje is gebouwd. Vermoedelijk is het de laatste rustplaats van een edelman.
Bijzonder
Dat het graf zich in een kleine piramide bevindt wordt door het INAH ''bijzonder'' genoemd. Tot nu toe werd algemeen aangenomen dat dergelijke constructies pas veel later werden gebouwd. ''De tombe is zo'n duizend jaar ouder dan de graven in de piramides van de Maya's'', licht een van de archeologen toe.
In het graf zijn de resten van vier mensen gevonden, waarvan twee gekleed in jaden kostuums. Daarnaast troffen de archeologen meer dan duizend voorwerpen aan, waaronder aardewerk en sieraden van edelstenen.
De Zoques, waarvan er nu nog steeds zo'n 40.000 in Chiapas wonen, stammen af van de Olmeken, één van de oudste volken van Latijns-Amerika. Chiapas en het nabijgelegen schiereiland Yucatán staan vooral bekend om de Maya's, die het gebied beheersten tot de komst van de Spaanse veroveraars. Ruïnes van de Maya's zoals Palenque, Chichén Itzá, Uxmal en Tulum lokken jaarlijks vele honderdduizenden toeristen naar het zuiden van Mexico.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-05-2010
Prehistorische dildo diende ook om vuurtje te stoken
Het oudste tot dusver bekende seksspeeltje had meer in z'n mars dan vrouwen te bevredigen. De stenen fallus diende namelijk ook om een vuurtje te stoken. Dat meldt de website van The Independent.
Het 30.000 jaar oude kleinood werd gevonden in een grot in Duitsland. Het stenen geval geval wordt nu bestudeerd door wetenschappers van de universiteit van Tübingen.
Uitzonderlijk
De vondst wordt als uitzonderlijk bestempeld. Fallussymbolen uit die periode zijn erg zeldzaam. Kunstwerken die vrouwen afbeelden komen meer voor.
Inkervingen
Op de voorhistorische penis uit siltsteen zijn sporen te zien van vuursteen die er tegen gewreven werd. Ook zijn inkervingen rond een gepolijst uiteinde aangebracht. Volgens wetenschappers ligt het voor de hand dat deze steen ook gebruikt werd als seksspeeltje.
Aan diggelen geslagen
Archeologen hebben het multifunctionele gebruiksvoorwerp weer in elkaar gepuzzeld uit meer dan een dozijn fragmenten. Blijkbaar werd de 'vuurdildo' stukgeslagen. Vraag is of dit gebeurde door een jaloerse holbewoner of een malcontente holbewoonster die vond dat de stenen penis zijn werk niet naar behoren verrichtte. (eb)
(HLN)
Prehistorische dildo diende ook om vuurtje te stoken
Het oudste tot dusver bekende seksspeeltje had meer in z'n mars dan vrouwen te bevredigen. De stenen fallus diende namelijk ook om een vuurtje te stoken. Dat meldt de website van The Independent.
Het 30.000 jaar oude kleinood werd gevonden in een grot in Duitsland. Het stenen geval geval wordt nu bestudeerd door wetenschappers van de universiteit van Tübingen.
Uitzonderlijk
De vondst wordt als uitzonderlijk bestempeld. Fallussymbolen uit die periode zijn erg zeldzaam. Kunstwerken die vrouwen afbeelden komen meer voor.
Inkervingen
Op de voorhistorische penis uit siltsteen zijn sporen te zien van vuursteen die er tegen gewreven werd. Ook zijn inkervingen rond een gepolijst uiteinde aangebracht. Volgens wetenschappers ligt het voor de hand dat deze steen ook gebruikt werd als seksspeeltje.
Aan diggelen geslagen
Archeologen hebben het multifunctionele gebruiksvoorwerp weer in elkaar gepuzzeld uit meer dan een dozijn fragmenten. Blijkbaar werd de 'vuurdildo' stukgeslagen. Vraag is of dit gebeurde door een jaloerse holbewoner of een malcontente holbewoonster die vond dat de stenen penis zijn werk niet naar behoren verrichtte. (eb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-05-2010
Karel de Grote ligt toch niet begraven in kathedraal Aken
Op zoek naar het graf van de middeleeuwse heerser Karel de Grote hebben archeologen de populaire theorie weggewuifd dat hij in het atrium van de kathedraal van Aken is begraven.
Een Akens team van archeologen rond Andreas Schaub heeft drie jaar gezocht naar bewijzen voor de uit de jaren tachtig daterende theorie dat de "eerste echte Europeaan" in het kerkgebouw is begraven na zijn dood in het jaar 814. Maar de oudste tijdens de laatste opgravingen gevonden voorwerpen dateren van de dertiende eeuw.
De plaats waar Karel de Grote is begraven, houdt deskundigen al eeuwen bezig. Nu de laatste zoekpoging is mislukt, wordt het vinden van het graf wellicht nog moeilijker. Karel de Grote is op zijn sterfdag, 28 januari 814, haastig begraven. Zowat 250 jaar later lokaliseerde keizer Friedrich Barbarossa het graf en verhuisde hij de beenderen. Die bevinden zich nu in een schrijn in de kathedraal van Aken. (dpa/gb)
(HLN)
Karel de Grote ligt toch niet begraven in kathedraal Aken
Op zoek naar het graf van de middeleeuwse heerser Karel de Grote hebben archeologen de populaire theorie weggewuifd dat hij in het atrium van de kathedraal van Aken is begraven.
Een Akens team van archeologen rond Andreas Schaub heeft drie jaar gezocht naar bewijzen voor de uit de jaren tachtig daterende theorie dat de "eerste echte Europeaan" in het kerkgebouw is begraven na zijn dood in het jaar 814. Maar de oudste tijdens de laatste opgravingen gevonden voorwerpen dateren van de dertiende eeuw.
De plaats waar Karel de Grote is begraven, houdt deskundigen al eeuwen bezig. Nu de laatste zoekpoging is mislukt, wordt het vinden van het graf wellicht nog moeilijker. Karel de Grote is op zijn sterfdag, 28 januari 814, haastig begraven. Zowat 250 jaar later lokaliseerde keizer Friedrich Barbarossa het graf en verhuisde hij de beenderen. Die bevinden zich nu in een schrijn in de kathedraal van Aken. (dpa/gb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-05-2010
Hunebedscan Borger brengt veel aan licht
BORGER - Een scan van een hunebed in Borger (Drenthe) heeft zo veel aan het licht gebracht dat het komend half jaar nieuw bodemonderzoek onder het hunebed volgt.
Dat maakte het Hunebedcentrum in Borger dinsdag bekend.
Uit bodemscans die afgelopen maanden werden uitgevoerd, blijkt onder meer dat de oorspronkelijke kleivloer nog geheel intact is.
Ook de belangrijkste bodemlaag van 30 centimeter daarboven is nog steeds in goede staat. Dit maakt de kans groot dat voorwerpen uit de oudheid, zoals trechterbekers, vuistbijlen en sieraden nog ongeschonden in de bodem liggen.
Trechterbekervolk
Bovendien zijn opmerkelijke bodemstructuren onder de oorspronkelijke grafkelder aangetroffen.
Dit duidt mogelijk op een vroegere cultuur dan het Trechterbekervolk, dat de hunebedden bouwde. Om dit vast te stellen wordt de grond rondom het hunebed opnieuw onderzocht.
© ANP
(nu.nl)
Hunebedscan Borger brengt veel aan licht
BORGER - Een scan van een hunebed in Borger (Drenthe) heeft zo veel aan het licht gebracht dat het komend half jaar nieuw bodemonderzoek onder het hunebed volgt.
Dat maakte het Hunebedcentrum in Borger dinsdag bekend.
Uit bodemscans die afgelopen maanden werden uitgevoerd, blijkt onder meer dat de oorspronkelijke kleivloer nog geheel intact is.
Ook de belangrijkste bodemlaag van 30 centimeter daarboven is nog steeds in goede staat. Dit maakt de kans groot dat voorwerpen uit de oudheid, zoals trechterbekers, vuistbijlen en sieraden nog ongeschonden in de bodem liggen.
Trechterbekervolk
Bovendien zijn opmerkelijke bodemstructuren onder de oorspronkelijke grafkelder aangetroffen.
Dit duidt mogelijk op een vroegere cultuur dan het Trechterbekervolk, dat de hunebedden bouwde. Om dit vast te stellen wordt de grond rondom het hunebed opnieuw onderzocht.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
19-05-2010
Schuilkelder uit WOII blootgelegd in Ursel
Bij wegwerkzaamheden in Ursel (Knesselare) stootte een aannemer gisteren op een schuilkelder uit de Tweede Wereldoorlog. De ondergrondse constructie blijkt in perfecte staat en het gemeentebestuur vroeg een archeoloog van Universiteit Gent om deze voormiddag de kelder te bestuderen.
Andere toegang
"We wisten van de kelder dankzij een foto van een Engelse soldaat, maar ik vermoed dat sinds de jaren zestig de toegang in het trottoir met straatstenen afgedekt was", zegt cultuurschepen Hilde Trenson (Groep 9910). "Bij het openleggen van het wegtracé in Urseldorp stootte de aannemer gisteren echter op een andere toegang. Een brandladder in een schacht kwam uit op een ondergrondse ruimte van vijf op zes meter die met faiencetegels is afgewerkt. De schuilkelder blijkt in perfecte staat en dat is verrassend."
Een archeoloog van de Gentse universiteit zal de kelder bestuderen. "We willen de kelder graag behouden, maar de toegankelijkheid zal wellicht een probleem worden," aldus de schepen. (belga/ddh)
(HLN)
Schuilkelder uit WOII blootgelegd in Ursel
Bij wegwerkzaamheden in Ursel (Knesselare) stootte een aannemer gisteren op een schuilkelder uit de Tweede Wereldoorlog. De ondergrondse constructie blijkt in perfecte staat en het gemeentebestuur vroeg een archeoloog van Universiteit Gent om deze voormiddag de kelder te bestuderen.
Andere toegang
"We wisten van de kelder dankzij een foto van een Engelse soldaat, maar ik vermoed dat sinds de jaren zestig de toegang in het trottoir met straatstenen afgedekt was", zegt cultuurschepen Hilde Trenson (Groep 9910). "Bij het openleggen van het wegtracé in Urseldorp stootte de aannemer gisteren echter op een andere toegang. Een brandladder in een schacht kwam uit op een ondergrondse ruimte van vijf op zes meter die met faiencetegels is afgewerkt. De schuilkelder blijkt in perfecte staat en dat is verrassend."
Een archeoloog van de Gentse universiteit zal de kelder bestuderen. "We willen de kelder graag behouden, maar de toegankelijkheid zal wellicht een probleem worden," aldus de schepen. (belga/ddh)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Machinehersteller ontdekt naziplannen voor supermuseum
Een fotoalbum met gedetailleerde plannen voor een supermuseum van de nazi's, waarin duizenden gestolen kunststukken zouden komen, werd bij toeval ontdekt door een hersteller van wasmachines. De man vond het onschatbare werk bij een ex-soldaat, die het na WO II mee naar huis nam.
Oorlogsveteraan John Pistone bewaarde het historisch waardevolle werk onwetend 65 jaar bij zich thuis.
De Amerikaanse soldaat John Pistone had er geen benul van hoe belangrijk het zware, groene, in leder gebonden boek 'Fotogalerij Linz XIII' was dat hij in 1945 als aandenken meenam uit Hitlers bergverblijf in Berchtesgarden. Hij hield het al die jaren gewoon bij in zijn woning in Ohio, Cleveland.
Maar een hersteller die bij Pistone thuis kwam, en die een grote liefde voor geschiedenis koestert, wist meteen dat het werk iets speciaals was. Via internet legde hij contacten met de vereniging Monuments Men Foundation for the Preservation of Art in Dallas, die twee gelijkaardige boeken in haar bezit had. Samen met Monuments Men-stichter Robert Edsel ontdekte hij precies hoé belangrijk de boeken zijn.
Nazi-obsessie
Hitler, in zijn vroege jaren zelf gezakt kunstschoolstudent en amateurschilder, was geobsedeerd door kunst, en zag de expansie van nazi-Duitsland als een kans om zijn collectie uit te breiden met topwerken uit alle bezette gebieden.
Elke Kerstmis, en bij elke verjaardag, kreeg de Führer een deel van een boekencollectie cadeau waarin alle buitgemaakte kunst netjes werd opgelijst. De kunstverzameling zou uiteindelijk moeten resulteren in een gigantisch 'Führermuseum', in Hitlers Oostenrijkse geboortestad Linz.
Megalomane plannen
Adolf Hitler wou dat het nieuwe museum de grote kunsttempels in Dresden en München naar de kroon zou steken. Hij tekende zelfs mee de megalomane plannen uit, waarin ook plaats was voor een theater, een opera en een hotel. Op foto's is te zien hoe hij aan de museumvoorstellen werkt. Een schaalmodel prijkte zelfs in de bunker van de Führer in Linz, het laatste bastion waarin de nazileider zich ophield.
"De kunstcollecties die ik opbouwde, dienden niet om mezelf te verrijken, maar om een galerij te bouwen in Linz", schreef de Führer in zijn testament, net voor hij zelfmoord pleegde in april 1945.
Souvenir
In totaal kreeg Hitler 31 boeken cadeau. Het pas ontdekte deel bevat foto's van 19de-eeuwse Duitse en Oostenrijkse werken, de kunst die Hitler het meest bewonderde omdat het Germaanse volk - in heroïsche poses en tegen een idyllische achtergrond - er zo vaak in werd afgebeeld.
"Voor mij was het gewoon een boek met foto's van oude schilderijen", zegt Pistone, die nu 88 jaar oud is. "Een aandenken om te bewijzen dat ik op die berg van Hitler was geweest."
Vandaag ontbreken nog elf delen in de collectie. Vermoed wordt dat het merendeel van de boeken werd meegenomen door soldaten die op souvenirjacht waren in Hitlers vesting. De kans dat ze allemaal teruggevonden worden, is dan ook bijzonder klein. (tw)
Een fotoalbum met gedetailleerde plannen voor een supermuseum van de nazi's, waarin duizenden gestolen kunststukken zouden komen, werd bij toeval ontdekt door een hersteller van wasmachines. De man vond het onschatbare werk bij een ex-soldaat, die het na WO II mee naar huis nam.
Oorlogsveteraan John Pistone bewaarde het historisch waardevolle werk onwetend 65 jaar bij zich thuis.
De Amerikaanse soldaat John Pistone had er geen benul van hoe belangrijk het zware, groene, in leder gebonden boek 'Fotogalerij Linz XIII' was dat hij in 1945 als aandenken meenam uit Hitlers bergverblijf in Berchtesgarden. Hij hield het al die jaren gewoon bij in zijn woning in Ohio, Cleveland.
Maar een hersteller die bij Pistone thuis kwam, en die een grote liefde voor geschiedenis koestert, wist meteen dat het werk iets speciaals was. Via internet legde hij contacten met de vereniging Monuments Men Foundation for the Preservation of Art in Dallas, die twee gelijkaardige boeken in haar bezit had. Samen met Monuments Men-stichter Robert Edsel ontdekte hij precies hoé belangrijk de boeken zijn.
Nazi-obsessie
Hitler, in zijn vroege jaren zelf gezakt kunstschoolstudent en amateurschilder, was geobsedeerd door kunst, en zag de expansie van nazi-Duitsland als een kans om zijn collectie uit te breiden met topwerken uit alle bezette gebieden.
Elke Kerstmis, en bij elke verjaardag, kreeg de Führer een deel van een boekencollectie cadeau waarin alle buitgemaakte kunst netjes werd opgelijst. De kunstverzameling zou uiteindelijk moeten resulteren in een gigantisch 'Führermuseum', in Hitlers Oostenrijkse geboortestad Linz.
Megalomane plannen
Adolf Hitler wou dat het nieuwe museum de grote kunsttempels in Dresden en München naar de kroon zou steken. Hij tekende zelfs mee de megalomane plannen uit, waarin ook plaats was voor een theater, een opera en een hotel. Op foto's is te zien hoe hij aan de museumvoorstellen werkt. Een schaalmodel prijkte zelfs in de bunker van de Führer in Linz, het laatste bastion waarin de nazileider zich ophield.
"De kunstcollecties die ik opbouwde, dienden niet om mezelf te verrijken, maar om een galerij te bouwen in Linz", schreef de Führer in zijn testament, net voor hij zelfmoord pleegde in april 1945.
Souvenir
In totaal kreeg Hitler 31 boeken cadeau. Het pas ontdekte deel bevat foto's van 19de-eeuwse Duitse en Oostenrijkse werken, de kunst die Hitler het meest bewonderde omdat het Germaanse volk - in heroïsche poses en tegen een idyllische achtergrond - er zo vaak in werd afgebeeld.
"Voor mij was het gewoon een boek met foto's van oude schilderijen", zegt Pistone, die nu 88 jaar oud is. "Een aandenken om te bewijzen dat ik op die berg van Hitler was geweest."
Vandaag ontbreken nog elf delen in de collectie. Vermoed wordt dat het merendeel van de boeken werd meegenomen door soldaten die op souvenirjacht waren in Hitlers vesting. De kans dat ze allemaal teruggevonden worden, is dan ook bijzonder klein. (tw)
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
21-05-2010
De Romeinse Germanenpolitiek
120 v. Chr. - 16 n. Chr.
Behalve in het Teutoburgerwoud leverde Rome nog vele andere malen slag tegen de ‘barbaarse’ Germanen. Wat was op lange termijn eigenlijk de bedoeling van de Romeinse militaire inspanningen? Van een zorgvuldig voorbereide veroveringsoorlog of ‘Germanenpolitiek’ lijkt geen sprake te zijn geweest. De situatie doet denken aan die van de Verenigde Staten in Irak.
Zelden leefde de westerse wereld zo in angst voor terroristische dreiging als sinds ‘9/11’. Het gezag van de supermacht Amerika was in één klap aan het wankelen gebracht. Een rechtstreeks gevolg van de aanslagen in New York en Washington was dat de Verenigde Staten, als voorvechter van vrijheid en democratie, de strijd aanbonden met de corrupte en fundamentalistische regimes van Afghanistan en Irak. Op dit moment duren de oorlogen in deze landen respectievelijk al weer zeven en vijf jaar en het ziet er niet naar uit dat de Amerikanen deze op korte termijn in hun voordeel zullen beslechten. Hun op papier veel zwakkere tegenstanders weten, gesterkt door hun kennis van het terrein en het verrassingselement, de Amerikanen regelmatig gevoelige klappen toe te brengen. Deze zijn op hun beurt niet in staat hun militair-technisch surplus ten volle te benutten. Zoals zo vaak vertoont het heden historische parallellen met het verleden. Ook de Romeinen hadden een op het eerste oog ondergeschikte tegenstander die zij ondanks herhaalde pogingen niet definitief op de knieën kregen: de Germanen.
Het grote trauma
Julius Caesar, de eerste Romein die de Rijn overstak om de Germanen te bestrijden. Afbeelding: © Wikimedia commons
De vroegste vermelding van Germanen in de antieke geschiedschrijving dateert uit het eerste kwart van de eerste eeuw v.Chr. Het betreft een fragment van de Griekse geograaf, etnograaf en filosoof Posidonius (ca. 135-51), die over hen weet te melden dat zij gebraden vlees als ontbijt eten, waarbij zij onversneden wijn en melk drinken. Dit eetgedrag maakte de bewoners van het Middellandse-Zeegebied veel duidelijk over de woeste inborst van de Germaanse volkeren: alleen barbaren aan de rand van de wereld dronken hun wijn immers onversneden!
Toen Posidonius over de eetgewoonten van de Germanen schreef, hadden de Romeinen al een aantal stevige confrontaties met de Cimbren en de Teutonen achter de rug. Deze twee volkeren waren afkomstig uit het noorden van Europa en waren waarschijnlijk van Germaanse origine, hoewel ze door de Romeinen niet als zodanig werden aangeduid. Ze waren rond 120 v.Chr. zuidwaarts getrokken en bedreigden na verloop van tijd het zuiden van Gallië, dat toen al een Romeinse provincie was. De weg werd hen diverse malen versperd door Romeinse legers, maar die waren tot vijfmaal toe door de woeste meute verslagen. De Romeinen waren in deze tijd duidelijk nog niet op de hoogte van de krijgszuchtige reputatie van de Germanen. Hier zou volgens de Romeinse geschiedschrijver Velleius Paterculus (eerste eeuw n. Chr.) echter snel verandering in komen: ‘Deze volkeren werden spoedig vermaard vanwege de rampspoed die zij ons brachten en wij hen.’ Het was uiteindelijk Gaius Marius (ca. 157-86) die in 102-101 de Cimbren en Teutonen definitief een halt toeriep. Dat er eeuwen later nog altijd werd gesproken over de ‘Teutoonse razernij’ (furor Teutonicus), laat zien dat de Germanen hun visitekaartje hadden afgegeven.
Caesar en de Germanen
Zoals gezegd werden de Cimbren en Teutonen aanvankelijk niet aangeduid als Germanen. Deze naam raakte pas in de loop van de eerste eeuw v. Chr. in zwang ter aanduiding van de bewoners van Noord-Europa. In zijn verslag van de Gallische Oorlogen (midden eerste eeuw v. Chr.) kan Julius Caesar de noordelijke barbaren inmiddels herhaaldelijk ten tonele voeren zonder dat hij hen nog hoeft te introduceren bij zijn lezerspubliek.
Gedurende het eerste jaar van zijn campagnes in Gallië, in 58 v. Chr., raakte Caesar in conflict met de Germanenvorst Ariovistus. Niet lang daarvoor had deze nog de eretitel ‘vriend van het Romeinse volk’ ontvangen, maar volgens Caesar had Ariovistus zich ontpopt tot een arrogante en wrede machtswellusteling. Diverse Gallische stammen deden hun beklag over de Germanen, die zich in groten getale links van de Rijn hadden gevestigd. Als dit zo doorging, zo was hun angst, zouden binnen een paar jaar alle Galliërs door de Germanen uit hun land verdreven zijn.
Sokkel van een zuil gevonden in Mainz Kästrich, afgebeeld zijn twee gevangen barbaren die met een ketting om de hals aan elkaar vastzitten (tweede helft van de 1e eeuw n. Chr.) Afbeelding: © Wikimedia Commons
Deze smeekbeden boden Caesar een uitgelezen mogelijkheid zich te mengen in een binnenlandse Gallische kwestie. Wat graag vergelijkt hij de Germaanse krijgshorden van Ariovistus met de angstaanjagende Cimbren en Teutonen. Ariovistus wordt in de bronnen afgeschilderd als een onbetrouwbare leider die met zijn volk een serieuze bedreiging vormde voor de stabiliteit in de regio en de Romeinse bezittingen in Zuid-Gallië en Italië.
Het diplomatieke steekspel tussen Caesar en de Germaanse vorst was gedoemd te mislukken. In de onvermijdelijke veldslag die in september 58 v. Chr. ergens in de Vogezen plaatsvond, werden de Germanen weggevaagd door de superieure Romeinse legioenen van Caesar. Volgens de Griekse schrijver Plutarchus waren er aan Germaanse zijde 80 000 doden gevallen. Caesar kon zich nu volledig toeleggen op de onderwerping van de Gallische stammen.
Hoewel Caesar de Rijn beschouwde als de grens tussen Rome en de Germanen lieten deze zich niet tegenhouden door deze rivier bij hun zuidwaartse plundertochten. In 55 v. Chr. waagden twee Germaanse stammen, de Usipeten en de Tencteren, de oversteek om huis te houden op Gallisch grondgebied. Met een buitenproportionele geweldsuitspatting vernietigde Caesar het merendeel van de vijand. De fanatieke politicus Cato de Jongere (95-46) bestempelde Caesar hierop zelfs als een oorlogsmisdadiger die aan de Germanen diende te worden uitgeleverd!
Caesar was geïrriteerd over het gemak waarmee barbaarse stammen het Romeinse gezag in het noorden trotseerden. Daarom besloot hij zijn Germaanse tegenstanders op hun eigen terrein te bestrijden, ‘zodat ook zij eens de angst zouden voelen om hun bezittingen te verliezen’. Nog datzelfde jaar trok hij voor een strafexpeditie de Rijn over. De Germanen trokken zich echter onmiddellijk terug in de bossen en vermeden angstvallig iedere confrontatie. Caesar zag zich genoodzaakt zijn troepen na achttien dagen terug te trekken zonder iets wezenlijks te hebben bereikt. Een tweede Overrijnse veldtocht in 53 v. Chr. was evenmin succesvol.
De veldtochten onder Augustus
Caesar was kennelijk realistisch genoeg om zich niet te laten verleiden tot een langdurige en risicovolle oorlog op vreemd en moeilijk toegankelijk terrein. Nadat hij Gallië als overwinnaar achter zich had gelaten bleef het bij tijd en wijle echter onrustig in het Rijngebied. De climax volgde toen de Romeinse gouverneur van Gallië, Marcus Lollius, in een confrontatie met enkele Germaanse stammen in 17 of 16 v.Chr. een legerstandaard verloor. Toen enkele jaren later opnieuw enkele stammen de Rijn overstaken, was voor keizer Augustus (27 v. Chr.-14 n. Chr.) de maat vol. In 12 v.Chr. stuurde hij zijn stiefzoon Nero Claudius Drusus naar het noorden met de opdracht de meest agressieve Germaanse stammen aan te pakken.
Of er ooit sprake is geweest van een serieuze veroveringspolitiek in Germanië, is maar de vraag. Romeinse schrijvers zijn vaak geneigd een erg flatteus beeld te geven van de militaire vorderingen rechts van de Rijn, maar wat er nu daadwerkelijk is bereikt is lastig uit te maken uit de bronnen. Hierin zijn campagnes nagenoeg altijd ‘zegerijk’, waarbij Germaanse stammen niet zelden worden ‘onderworpen’ of ‘verpletterd’. Velleius Paterculus beweert dat Germanië door de latere keizer Tiberius rond 7 v. Chr. ‘bijna was teruggebracht tot een schatplichtige provincie.’ De schrijver Florus (2de eeuw) gaat zelfs zover dat onder Drusus ‘de inwoners [van Germanië] veranderd leken… Ja zelfs het klimaat was zachter en aangenamer dan het gewoonlijk was.’
De Romeinse veldheer Germanicus (16 v. Chr- 19 n. Chr.) viel na de nederlaag in het Teutoburgerwoud een paar maal Germanië binnen. Het lukte hem echter niet Arminius te pakken te krijgen. Afbeelding: © Flickr / Paral lax
In werkelijkheid werd er juist regelmatig gekozen voor diplomatieke oplossingen. In dat kader kregen Germaanse stammen soms nieuwe woongebieden toegewezen en werden gijzelaars naar Rome gezonden. Weliswaar zouden de Romeinen reeds begonnen zijn met het stichten van steden (een opgegraven nederzetting bij Lahnau-Waldgirmes (Hessen) vormt hiervoor het schamele bewijs) maar al te veel moeten we ons bij de Romeinse controle over de Germaanse stammen niet voorstellen. De Griekse historicus Cassius Dio (derde eeuw) komt tot de conclusie dat de Romeinen na bijna twintig jaar strijd op Germaans grondgebied slechts delen van het land beheersten, ‘geen totale gebieden, maar louter die delen die toevallig onderworpen waren’. En dat is geen wonder: het moeilijk toegankelijke landschap met zijn uitgestrekte wouden, de slechte wegen en de onoverzichtelijke Germaanse stamstructuren boden de Romeinen weinig aanknopingspunten voor een vlotte afwikkeling van het Germanenprobleem. Bovendien bleek de guerrilla-achtige strijdwijze van de vijand in de praktijk moeilijk te bestrijden.
September 9 n. Chr.
Na de aanslagen van september 2001 hield de wereld haar adem in. De westerse beschaving was in het hart getroffen. Deze aanslagen zouden ongetwijfeld op korte termijn gevolgd worden door nog meer geweld, zo was de vrees. Eenzelfde gevoel van angst en machteloosheid moet de Romeinse wereld hebben getroffen in september van het jaar 9 n. Chr. toen drie Romeinse legioenen onder aanvoering van Publius Quinctilius Varus werden weggevaagd bij een Germaanse hinderlaag in het Teutoburgerwoud. Geruchten gingen dat Germaanse stammen na het bloedbad begonnen waren aan een zuidwaartse opmars tegen Rome.
Als moderne wereldleider zou keizer Augustus volledig door de mand zijn gevallen. In plaats van zijn bevolking tot kalmte te manen liet hij alle in Rome aanwezige Galliërs en Germanen in paniek de stad uitzetten. Tevens werd een soort dienstplicht in het leven geroepen en werd de hoofdstad dag en nacht bewaakt. Het nieuws van Varus’ nederlaag verspreidde zich spoedig door het rijk. Zelfs de dichter Ovidius, enige jaren ervoor door keizer Augustus verbannen naar een desolaat oord aan de Zwarte Zee, was de onheilstijding binnen enkele maanden ter ore gekomen, getuige een van zijn klaagzangen (Tristia). Een ware ‘code rood’ dus voor de Romeinen, maar uiteindelijk bleek de angst voor een barbaarse invasie ongegrond.
De Romeinen lieten zich door het echec in het Teutoburgerwoud niet uit het veld slaan. Onder aanvoering van Nero Claudius Germanicus, de zoon van Drusus, werden nieuwe troepen naar het noorden gestuurd om de opstandelingen een lesje te leren. Als we de historicus Tacitus mogen geloven, slaagde Germanicus er binnen een paar jaar tijd bijna in de Germanen definitief te onderwerpen. Hiermee geeft Tacitus wel een erg optimistisch beeld van de vorderingen onder Germanicus. Ondanks enkele overwinningen blijkt uit Tacitus’ verslag van de veldtochten tussen 14 en 16 dat Germanicus diverse vergissingen en tactische blunders beging die het leven van vele soldaten hebben gekost. Sommige geleerden menen zelfs dat deze veldtochten meer slachtoffers aan Romeinse kant hebben gemaakt dan de oorwassing in het Teutoburgerwoud.
Confrontaties tussen Romeinen en Germanen bleven tot de val van het Romeinse Rijk in de 5e eeuw voortduren. Deze marmeren sarcofaag verbeeldt gevechten tussen Romeinen en Germanen aan het eind van de 2e eeuw. Afbeelding: © Flickr / M. Pardy
Onbegrijpelijk is waarom Germanicus ervoor koos het slagveld van Varus te bezoeken, diep op Germaans grondgebied. Op de terugweg van deze risicovolle missie liep een deel van de troepen opnieuw in een Germaanse hinderlaag. Met de grootst mogelijke moeite wist Aulus Caecina, een generaal van Germanicus, zijn troepen veilig terug te loodsen naar hun legerplaatsen.
Germanicus had het geluk niet aan zijn zijde. In het jaar 16 ging een groot deel van zijn vloot verloren tijdens een zware zuiderstorm op de Waddenzee. Wel wist hij uiteindelijk twee van de drie legioenstandaards terug te veroveren die onder Varus verloren waren gegaan, alvorens hij door keizer Tiberius werd teruggeroepen van het front. Deze vond het na achtentwintig jaar strijd welletjes. De Germanen, zo was zijn mening, hadden inmiddels dusdanige onderlinge twisten dat zij niet langer meer een serieuze bedreiging vormden voor het rijk.
Het einde van de strijd
Vanaf 12 v. Chr. hebben de Romeinen geprobeerd meer veiligheid in een regio te creëren door de meest opstandige Germaanse stammen in het noorden het zwijgen op te leggen. Het belangrijkste doel was de onveilige situatie aan de noordgrenzen van het rijk te stabiliseren, maar evenals het Amerikaanse optreden in het Midden-Oosten ging dat niet zonder slag of stoot. De geschiedenis leert ons telkens weer dat oorlogvoeren op vreemd en ontoegankelijk terrein een vrijwel onmogelijke opgave is. De Romeinen zagen in dat een volledige onderwerping van de Germaanse stammen alleen kon worden afgedwongen met een enorme troepenmacht, en daaraan hadden zij weinig behoefte. De risico’s waren simpelweg te groot. Germanië had hun bovendien niets te bieden dat de enorme aanslag op de Romeinse schatkist kon compenseren. Het is een les waarmee de Amerikanen vandaag de dag hun voordeel zouden kunnen doen.
Bernt Kerremans is docent geschiedenis en opleidingsdocent voor aankomende leraren. Momenteel werkt hij aan een boek over de Romeinen in Germanië.
Lees verder:
• K.-P. Johne, Die Römer an der Elbe. Das Stromgebiet der Elbe im geographischen Weltbild und im politischen Bewusstsein der griechisch-römischen Antike, Berlijn, 2006
• U. Riemer, Die römische Germanienpolitik. Von Caesar bis Commodus, Darmstadt, 2006
(Kennislink)
De Romeinse Germanenpolitiek
120 v. Chr. - 16 n. Chr.
Behalve in het Teutoburgerwoud leverde Rome nog vele andere malen slag tegen de ‘barbaarse’ Germanen. Wat was op lange termijn eigenlijk de bedoeling van de Romeinse militaire inspanningen? Van een zorgvuldig voorbereide veroveringsoorlog of ‘Germanenpolitiek’ lijkt geen sprake te zijn geweest. De situatie doet denken aan die van de Verenigde Staten in Irak.
Zelden leefde de westerse wereld zo in angst voor terroristische dreiging als sinds ‘9/11’. Het gezag van de supermacht Amerika was in één klap aan het wankelen gebracht. Een rechtstreeks gevolg van de aanslagen in New York en Washington was dat de Verenigde Staten, als voorvechter van vrijheid en democratie, de strijd aanbonden met de corrupte en fundamentalistische regimes van Afghanistan en Irak. Op dit moment duren de oorlogen in deze landen respectievelijk al weer zeven en vijf jaar en het ziet er niet naar uit dat de Amerikanen deze op korte termijn in hun voordeel zullen beslechten. Hun op papier veel zwakkere tegenstanders weten, gesterkt door hun kennis van het terrein en het verrassingselement, de Amerikanen regelmatig gevoelige klappen toe te brengen. Deze zijn op hun beurt niet in staat hun militair-technisch surplus ten volle te benutten. Zoals zo vaak vertoont het heden historische parallellen met het verleden. Ook de Romeinen hadden een op het eerste oog ondergeschikte tegenstander die zij ondanks herhaalde pogingen niet definitief op de knieën kregen: de Germanen.
Het grote trauma
Julius Caesar, de eerste Romein die de Rijn overstak om de Germanen te bestrijden. Afbeelding: © Wikimedia commons
De vroegste vermelding van Germanen in de antieke geschiedschrijving dateert uit het eerste kwart van de eerste eeuw v.Chr. Het betreft een fragment van de Griekse geograaf, etnograaf en filosoof Posidonius (ca. 135-51), die over hen weet te melden dat zij gebraden vlees als ontbijt eten, waarbij zij onversneden wijn en melk drinken. Dit eetgedrag maakte de bewoners van het Middellandse-Zeegebied veel duidelijk over de woeste inborst van de Germaanse volkeren: alleen barbaren aan de rand van de wereld dronken hun wijn immers onversneden!
Toen Posidonius over de eetgewoonten van de Germanen schreef, hadden de Romeinen al een aantal stevige confrontaties met de Cimbren en de Teutonen achter de rug. Deze twee volkeren waren afkomstig uit het noorden van Europa en waren waarschijnlijk van Germaanse origine, hoewel ze door de Romeinen niet als zodanig werden aangeduid. Ze waren rond 120 v.Chr. zuidwaarts getrokken en bedreigden na verloop van tijd het zuiden van Gallië, dat toen al een Romeinse provincie was. De weg werd hen diverse malen versperd door Romeinse legers, maar die waren tot vijfmaal toe door de woeste meute verslagen. De Romeinen waren in deze tijd duidelijk nog niet op de hoogte van de krijgszuchtige reputatie van de Germanen. Hier zou volgens de Romeinse geschiedschrijver Velleius Paterculus (eerste eeuw n. Chr.) echter snel verandering in komen: ‘Deze volkeren werden spoedig vermaard vanwege de rampspoed die zij ons brachten en wij hen.’ Het was uiteindelijk Gaius Marius (ca. 157-86) die in 102-101 de Cimbren en Teutonen definitief een halt toeriep. Dat er eeuwen later nog altijd werd gesproken over de ‘Teutoonse razernij’ (furor Teutonicus), laat zien dat de Germanen hun visitekaartje hadden afgegeven.
Caesar en de Germanen
Zoals gezegd werden de Cimbren en Teutonen aanvankelijk niet aangeduid als Germanen. Deze naam raakte pas in de loop van de eerste eeuw v. Chr. in zwang ter aanduiding van de bewoners van Noord-Europa. In zijn verslag van de Gallische Oorlogen (midden eerste eeuw v. Chr.) kan Julius Caesar de noordelijke barbaren inmiddels herhaaldelijk ten tonele voeren zonder dat hij hen nog hoeft te introduceren bij zijn lezerspubliek.
Gedurende het eerste jaar van zijn campagnes in Gallië, in 58 v. Chr., raakte Caesar in conflict met de Germanenvorst Ariovistus. Niet lang daarvoor had deze nog de eretitel ‘vriend van het Romeinse volk’ ontvangen, maar volgens Caesar had Ariovistus zich ontpopt tot een arrogante en wrede machtswellusteling. Diverse Gallische stammen deden hun beklag over de Germanen, die zich in groten getale links van de Rijn hadden gevestigd. Als dit zo doorging, zo was hun angst, zouden binnen een paar jaar alle Galliërs door de Germanen uit hun land verdreven zijn.
Sokkel van een zuil gevonden in Mainz Kästrich, afgebeeld zijn twee gevangen barbaren die met een ketting om de hals aan elkaar vastzitten (tweede helft van de 1e eeuw n. Chr.) Afbeelding: © Wikimedia Commons
Deze smeekbeden boden Caesar een uitgelezen mogelijkheid zich te mengen in een binnenlandse Gallische kwestie. Wat graag vergelijkt hij de Germaanse krijgshorden van Ariovistus met de angstaanjagende Cimbren en Teutonen. Ariovistus wordt in de bronnen afgeschilderd als een onbetrouwbare leider die met zijn volk een serieuze bedreiging vormde voor de stabiliteit in de regio en de Romeinse bezittingen in Zuid-Gallië en Italië.
Het diplomatieke steekspel tussen Caesar en de Germaanse vorst was gedoemd te mislukken. In de onvermijdelijke veldslag die in september 58 v. Chr. ergens in de Vogezen plaatsvond, werden de Germanen weggevaagd door de superieure Romeinse legioenen van Caesar. Volgens de Griekse schrijver Plutarchus waren er aan Germaanse zijde 80 000 doden gevallen. Caesar kon zich nu volledig toeleggen op de onderwerping van de Gallische stammen.
Hoewel Caesar de Rijn beschouwde als de grens tussen Rome en de Germanen lieten deze zich niet tegenhouden door deze rivier bij hun zuidwaartse plundertochten. In 55 v. Chr. waagden twee Germaanse stammen, de Usipeten en de Tencteren, de oversteek om huis te houden op Gallisch grondgebied. Met een buitenproportionele geweldsuitspatting vernietigde Caesar het merendeel van de vijand. De fanatieke politicus Cato de Jongere (95-46) bestempelde Caesar hierop zelfs als een oorlogsmisdadiger die aan de Germanen diende te worden uitgeleverd!
Caesar was geïrriteerd over het gemak waarmee barbaarse stammen het Romeinse gezag in het noorden trotseerden. Daarom besloot hij zijn Germaanse tegenstanders op hun eigen terrein te bestrijden, ‘zodat ook zij eens de angst zouden voelen om hun bezittingen te verliezen’. Nog datzelfde jaar trok hij voor een strafexpeditie de Rijn over. De Germanen trokken zich echter onmiddellijk terug in de bossen en vermeden angstvallig iedere confrontatie. Caesar zag zich genoodzaakt zijn troepen na achttien dagen terug te trekken zonder iets wezenlijks te hebben bereikt. Een tweede Overrijnse veldtocht in 53 v. Chr. was evenmin succesvol.
De veldtochten onder Augustus
Caesar was kennelijk realistisch genoeg om zich niet te laten verleiden tot een langdurige en risicovolle oorlog op vreemd en moeilijk toegankelijk terrein. Nadat hij Gallië als overwinnaar achter zich had gelaten bleef het bij tijd en wijle echter onrustig in het Rijngebied. De climax volgde toen de Romeinse gouverneur van Gallië, Marcus Lollius, in een confrontatie met enkele Germaanse stammen in 17 of 16 v.Chr. een legerstandaard verloor. Toen enkele jaren later opnieuw enkele stammen de Rijn overstaken, was voor keizer Augustus (27 v. Chr.-14 n. Chr.) de maat vol. In 12 v.Chr. stuurde hij zijn stiefzoon Nero Claudius Drusus naar het noorden met de opdracht de meest agressieve Germaanse stammen aan te pakken.
Of er ooit sprake is geweest van een serieuze veroveringspolitiek in Germanië, is maar de vraag. Romeinse schrijvers zijn vaak geneigd een erg flatteus beeld te geven van de militaire vorderingen rechts van de Rijn, maar wat er nu daadwerkelijk is bereikt is lastig uit te maken uit de bronnen. Hierin zijn campagnes nagenoeg altijd ‘zegerijk’, waarbij Germaanse stammen niet zelden worden ‘onderworpen’ of ‘verpletterd’. Velleius Paterculus beweert dat Germanië door de latere keizer Tiberius rond 7 v. Chr. ‘bijna was teruggebracht tot een schatplichtige provincie.’ De schrijver Florus (2de eeuw) gaat zelfs zover dat onder Drusus ‘de inwoners [van Germanië] veranderd leken… Ja zelfs het klimaat was zachter en aangenamer dan het gewoonlijk was.’
De Romeinse veldheer Germanicus (16 v. Chr- 19 n. Chr.) viel na de nederlaag in het Teutoburgerwoud een paar maal Germanië binnen. Het lukte hem echter niet Arminius te pakken te krijgen. Afbeelding: © Flickr / Paral lax
In werkelijkheid werd er juist regelmatig gekozen voor diplomatieke oplossingen. In dat kader kregen Germaanse stammen soms nieuwe woongebieden toegewezen en werden gijzelaars naar Rome gezonden. Weliswaar zouden de Romeinen reeds begonnen zijn met het stichten van steden (een opgegraven nederzetting bij Lahnau-Waldgirmes (Hessen) vormt hiervoor het schamele bewijs) maar al te veel moeten we ons bij de Romeinse controle over de Germaanse stammen niet voorstellen. De Griekse historicus Cassius Dio (derde eeuw) komt tot de conclusie dat de Romeinen na bijna twintig jaar strijd op Germaans grondgebied slechts delen van het land beheersten, ‘geen totale gebieden, maar louter die delen die toevallig onderworpen waren’. En dat is geen wonder: het moeilijk toegankelijke landschap met zijn uitgestrekte wouden, de slechte wegen en de onoverzichtelijke Germaanse stamstructuren boden de Romeinen weinig aanknopingspunten voor een vlotte afwikkeling van het Germanenprobleem. Bovendien bleek de guerrilla-achtige strijdwijze van de vijand in de praktijk moeilijk te bestrijden.
September 9 n. Chr.
Na de aanslagen van september 2001 hield de wereld haar adem in. De westerse beschaving was in het hart getroffen. Deze aanslagen zouden ongetwijfeld op korte termijn gevolgd worden door nog meer geweld, zo was de vrees. Eenzelfde gevoel van angst en machteloosheid moet de Romeinse wereld hebben getroffen in september van het jaar 9 n. Chr. toen drie Romeinse legioenen onder aanvoering van Publius Quinctilius Varus werden weggevaagd bij een Germaanse hinderlaag in het Teutoburgerwoud. Geruchten gingen dat Germaanse stammen na het bloedbad begonnen waren aan een zuidwaartse opmars tegen Rome.
Als moderne wereldleider zou keizer Augustus volledig door de mand zijn gevallen. In plaats van zijn bevolking tot kalmte te manen liet hij alle in Rome aanwezige Galliërs en Germanen in paniek de stad uitzetten. Tevens werd een soort dienstplicht in het leven geroepen en werd de hoofdstad dag en nacht bewaakt. Het nieuws van Varus’ nederlaag verspreidde zich spoedig door het rijk. Zelfs de dichter Ovidius, enige jaren ervoor door keizer Augustus verbannen naar een desolaat oord aan de Zwarte Zee, was de onheilstijding binnen enkele maanden ter ore gekomen, getuige een van zijn klaagzangen (Tristia). Een ware ‘code rood’ dus voor de Romeinen, maar uiteindelijk bleek de angst voor een barbaarse invasie ongegrond.
De Romeinen lieten zich door het echec in het Teutoburgerwoud niet uit het veld slaan. Onder aanvoering van Nero Claudius Germanicus, de zoon van Drusus, werden nieuwe troepen naar het noorden gestuurd om de opstandelingen een lesje te leren. Als we de historicus Tacitus mogen geloven, slaagde Germanicus er binnen een paar jaar tijd bijna in de Germanen definitief te onderwerpen. Hiermee geeft Tacitus wel een erg optimistisch beeld van de vorderingen onder Germanicus. Ondanks enkele overwinningen blijkt uit Tacitus’ verslag van de veldtochten tussen 14 en 16 dat Germanicus diverse vergissingen en tactische blunders beging die het leven van vele soldaten hebben gekost. Sommige geleerden menen zelfs dat deze veldtochten meer slachtoffers aan Romeinse kant hebben gemaakt dan de oorwassing in het Teutoburgerwoud.
Confrontaties tussen Romeinen en Germanen bleven tot de val van het Romeinse Rijk in de 5e eeuw voortduren. Deze marmeren sarcofaag verbeeldt gevechten tussen Romeinen en Germanen aan het eind van de 2e eeuw. Afbeelding: © Flickr / M. Pardy
Onbegrijpelijk is waarom Germanicus ervoor koos het slagveld van Varus te bezoeken, diep op Germaans grondgebied. Op de terugweg van deze risicovolle missie liep een deel van de troepen opnieuw in een Germaanse hinderlaag. Met de grootst mogelijke moeite wist Aulus Caecina, een generaal van Germanicus, zijn troepen veilig terug te loodsen naar hun legerplaatsen.
Germanicus had het geluk niet aan zijn zijde. In het jaar 16 ging een groot deel van zijn vloot verloren tijdens een zware zuiderstorm op de Waddenzee. Wel wist hij uiteindelijk twee van de drie legioenstandaards terug te veroveren die onder Varus verloren waren gegaan, alvorens hij door keizer Tiberius werd teruggeroepen van het front. Deze vond het na achtentwintig jaar strijd welletjes. De Germanen, zo was zijn mening, hadden inmiddels dusdanige onderlinge twisten dat zij niet langer meer een serieuze bedreiging vormden voor het rijk.
Het einde van de strijd
Vanaf 12 v. Chr. hebben de Romeinen geprobeerd meer veiligheid in een regio te creëren door de meest opstandige Germaanse stammen in het noorden het zwijgen op te leggen. Het belangrijkste doel was de onveilige situatie aan de noordgrenzen van het rijk te stabiliseren, maar evenals het Amerikaanse optreden in het Midden-Oosten ging dat niet zonder slag of stoot. De geschiedenis leert ons telkens weer dat oorlogvoeren op vreemd en ontoegankelijk terrein een vrijwel onmogelijke opgave is. De Romeinen zagen in dat een volledige onderwerping van de Germaanse stammen alleen kon worden afgedwongen met een enorme troepenmacht, en daaraan hadden zij weinig behoefte. De risico’s waren simpelweg te groot. Germanië had hun bovendien niets te bieden dat de enorme aanslag op de Romeinse schatkist kon compenseren. Het is een les waarmee de Amerikanen vandaag de dag hun voordeel zouden kunnen doen.
Bernt Kerremans is docent geschiedenis en opleidingsdocent voor aankomende leraren. Momenteel werkt hij aan een boek over de Romeinen in Germanië.
Lees verder:
• K.-P. Johne, Die Römer an der Elbe. Das Stromgebiet der Elbe im geographischen Weltbild und im politischen Bewusstsein der griechisch-römischen Antike, Berlijn, 2006
• U. Riemer, Die römische Germanienpolitik. Von Caesar bis Commodus, Darmstadt, 2006
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Copernicus herbegraven in Polen
De overblijfselen van de zestiende eeuwse astronoom Nicolaas Copernicus zijn zaterdag herbegraven in de kathedraal van Frombork, in het noorden van Polen. De ceremonie werd geleid door het hoofd van de Poolse katholieke kerk, aartsbisschop Jozef Kowalczyk.
Archeologen vonden de overblijfselen van de beroemde sterrenkundige vijf jaar geleden onder de kathedraal. Met DNA-tests werd bewezen dat de schedel en de beenderen daadwerkelijk aan Copernicus toebehoorden. Die woonde in Frombork van 1503 tot zijn dood in 1543.
Het bekendste manuscript van Copernicus is "De revolutionibus orbium coelestium" (Over de omlopen van de hemellichamen), uit 1530. Daarin zet hij zijn heliocentrische theorie uiteen, die stelt dat de planeten rond de zon draaien en dat de sterren zich op grote afstand van de aarde bevinden.
Destijds werd aangenomen dat de aarde en de mens het centrum van het heelal vormen. De katholieke Kerk liet Copernicus bij leven met rust, maar toen zijn denkbeelden honderd jaar later werden overgenomen door Galileo Galilei kwam zijn werk op de Index terecht. Pas in 1993 werd de wetenschapper gerehabiliteerd door paus Johannes Paulus II.
Copernicus kreeg zaterdag een zwart marmeren altaar in de rechter zijbeuk van de kathedraal. Een afbeelding van ons zonnestelsel herinnert aan zijn theorie.
(belga/jv)
De overblijfselen van de zestiende eeuwse astronoom Nicolaas Copernicus zijn zaterdag herbegraven in de kathedraal van Frombork, in het noorden van Polen. De ceremonie werd geleid door het hoofd van de Poolse katholieke kerk, aartsbisschop Jozef Kowalczyk.
Archeologen vonden de overblijfselen van de beroemde sterrenkundige vijf jaar geleden onder de kathedraal. Met DNA-tests werd bewezen dat de schedel en de beenderen daadwerkelijk aan Copernicus toebehoorden. Die woonde in Frombork van 1503 tot zijn dood in 1543.
Het bekendste manuscript van Copernicus is "De revolutionibus orbium coelestium" (Over de omlopen van de hemellichamen), uit 1530. Daarin zet hij zijn heliocentrische theorie uiteen, die stelt dat de planeten rond de zon draaien en dat de sterren zich op grote afstand van de aarde bevinden.
Destijds werd aangenomen dat de aarde en de mens het centrum van het heelal vormen. De katholieke Kerk liet Copernicus bij leven met rust, maar toen zijn denkbeelden honderd jaar later werden overgenomen door Galileo Galilei kwam zijn werk op de Index terecht. Pas in 1993 werd de wetenschapper gerehabiliteerd door paus Johannes Paulus II.
Copernicus kreeg zaterdag een zwart marmeren altaar in de rechter zijbeuk van de kathedraal. Een afbeelding van ons zonnestelsel herinnert aan zijn theorie.
(belga/jv)
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
quote:Op zondag 23 mei 2010 09:05 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Copernicus herbegraven in Polen
(belga/jv)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
23-05-2010
57 oude graftombes ontdekt in Egypte
AMSTERDAM - Archeologen hebben 57 oude Egyptische graftombes opgegraven. De meeste bevatten een beschilderde houten sarcofaag met een mummie.
De Egyptische hoogste raad voor antiquiteiten zegt dat de oudste graftombe dateert van 2750 jaar voor het begin van onze jaartelling.
Twaalf van de tombes behoren tot de achttiende dynastie die over Egypte heerste tijdens het tweede millennium voor het begin van onze jaartelling.
De ontdekking zal volgens de raad nieuw licht werpen op oude Egyptische religies. De tombes zijn opgegraven bij Lahoun, in Fayoum, zo'n honderd kilometer ten zuiden van Caïro.
© Novum
(nu.nl)
57 oude graftombes ontdekt in Egypte
AMSTERDAM - Archeologen hebben 57 oude Egyptische graftombes opgegraven. De meeste bevatten een beschilderde houten sarcofaag met een mummie.
De Egyptische hoogste raad voor antiquiteiten zegt dat de oudste graftombe dateert van 2750 jaar voor het begin van onze jaartelling.
Twaalf van de tombes behoren tot de achttiende dynastie die over Egypte heerste tijdens het tweede millennium voor het begin van onze jaartelling.
De ontdekking zal volgens de raad nieuw licht werpen op oude Egyptische religies. De tombes zijn opgegraven bij Lahoun, in Fayoum, zo'n honderd kilometer ten zuiden van Caïro.
© Novum
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-05-2010
Nieuw snufje zegt of dino's koud- of warmbloedig waren
"Het is bijna alsof we een thermometer in de anus van al lang verdwenen wezens stoppen"Amerikaanse wetenschappers hebben een nieuwe techniek ontwikkeld om uit te maken of dinosauriërs warm- of koudbloedig waren.
De zogenaamde 'paleothermometer' zal onder meer kunnen aantonen of prehistorische vogels warmbloedig werden vóór of nadat ze pluimen ontwikkelden. De techniek zou ook kunnen uitwijzen waarom de evolutie een voorkeur gaf aan warmbloedige organismen, terwijl deze meer energie nodig hebben.
Werking
De paleothermometer analyseert de concentratie van twee zeldzame isotopen, die de neiging hebben meer of minder samen te klonteren naargelang de temperatuur, zegt onderzoeker Robert Eagle van het California Institute of Technology (Caltech). "Bij hoge temperaturen klonteren de isotopen veel minder samen, terwijl ze dat bij lage temperaturen net meer doen".
Thermometer in anus
Bij levende wezens kan de samenklontering van de isotopen afgelezen worden uit een mineraal waaruit beenderen, tandglazuur en eierschalen ontwikkeld worden. "Wanneer dit mineraal in het bloed beenderen of tanden vormt, dan stolt de isotopische samenstelling. Die kan miljoenen jaren bewaard blijven", vervolgt Eagle. "Het is bijna alsof we een thermometer in de anus van al lang verdwenen wezens stoppen", besluit één van de onderzoekers. (afp/sam)
(HLN)
Nieuw snufje zegt of dino's koud- of warmbloedig waren
"Het is bijna alsof we een thermometer in de anus van al lang verdwenen wezens stoppen"Amerikaanse wetenschappers hebben een nieuwe techniek ontwikkeld om uit te maken of dinosauriërs warm- of koudbloedig waren.
De zogenaamde 'paleothermometer' zal onder meer kunnen aantonen of prehistorische vogels warmbloedig werden vóór of nadat ze pluimen ontwikkelden. De techniek zou ook kunnen uitwijzen waarom de evolutie een voorkeur gaf aan warmbloedige organismen, terwijl deze meer energie nodig hebben.
Werking
De paleothermometer analyseert de concentratie van twee zeldzame isotopen, die de neiging hebben meer of minder samen te klonteren naargelang de temperatuur, zegt onderzoeker Robert Eagle van het California Institute of Technology (Caltech). "Bij hoge temperaturen klonteren de isotopen veel minder samen, terwijl ze dat bij lage temperaturen net meer doen".
Thermometer in anus
Bij levende wezens kan de samenklontering van de isotopen afgelezen worden uit een mineraal waaruit beenderen, tandglazuur en eierschalen ontwikkeld worden. "Wanneer dit mineraal in het bloed beenderen of tanden vormt, dan stolt de isotopische samenstelling. Die kan miljoenen jaren bewaard blijven", vervolgt Eagle. "Het is bijna alsof we een thermometer in de anus van al lang verdwenen wezens stoppen", besluit één van de onderzoekers. (afp/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-05-2010
'Souvenirs' van slachtoffers Holocaust steeds vaker verkocht
Steeds meer mensen kopen memorabilia van de miljoenen Joden die het slachtoffer werden van de Holocaust in de Tweede Wereldoorlog. Tal van Joodse groeperingen wereldwijd reageren woedend op deze trend.
Websites
De internetverkoop van de gele sterren die Joden verplicht moesten dragen, poppen van kinderen in concentratiekampen als Auschwitz, papieren geld dat gebruikt werd in de Poolse getto's zijn de laatste hype bij verzamelaars van militaire spullen. De Amerikaanse 'Jewish Memory' website verzamelt en verkoopt memorabilia uit Duitsland, Polen en andere Europese landen. "Er is tot nu geen plaats waar je broches, armbanden en uniformen gedragen tijdens de Tweede Wereldoorlog in concentratiekampen en Joodse getto's kunt kopen. Als je spullen uit die periode hebt, aarzel dan niet om foto's en beschrijving te sturen. Het is een trieste herinnering aan een droevige periode, maar een onderdeel van de echte Joodse geschiedenis. Deze spullen kunnen helpen om je kinderen bij te leren over geschiedenis. De items uit deze periode helpen mensen deze droevige periode te herinneren en ervoor te zorgen dat de geschiedenis zich nooit meer herhaalt", aldus de oprichters.
De site heeft momenteel een zeldzame houten pop van een Joods kind uit de Holocaust, de verkopers vragen er 2500 euro voor. Een andere website Historama, opereert vanuit Israël en biedt werkvergunningen, arrestatiebevelen en geld uit getto's aan.
Zeep
Eerder deze maand kreeg een souvenirshop in het Canadese Montreal kritiek van Joodse groeperingen nadat het zogezegd zeep gemaakt van vet van slachtoffers van de Holocaust verkocht, er was een swastika in gegraveerd. Deze werd verkocht in een glazen kistje met een kaartje waarop 'Polen 1940' stond. De eigenaar van de winkel Abraham Botines, die zelf Joods is, beweerde dat de zeep gemaakt was van mensen. Hij vindt het belangrijk om dit soort memorabilia te verkopen om de Holocaust te herinneren. Volgens kenners is deze zeep vals, onderzoek toont namelijk aan dat de Nazi's helemaal geen zeep maakten van slachtoffers.
Verkeerde handen
De verkoop van deze memorabilia baren velen zorgen, ze hebben schrik dat ze in de verkeerde, rechtse handen zullen vallen. Een Zweedse neo-nazi stal vorig jaar het onderdeel 'Arbeit macht frei' van de poort aan de ingang van het Poolse concentratiekamp Auschwitz, het werd gelukkig teruggevonden. Alice Herscovitch, directeur van het Holocaustcentrum in Montreal: "De verkoop van objecten die de Nazi's en haat verheerlijken doen me niets. Ze helpen ons zeker niets te herinneren, dit is simpelweg wansmakelijk." (ep)
(HLN)
'Souvenirs' van slachtoffers Holocaust steeds vaker verkocht
Steeds meer mensen kopen memorabilia van de miljoenen Joden die het slachtoffer werden van de Holocaust in de Tweede Wereldoorlog. Tal van Joodse groeperingen wereldwijd reageren woedend op deze trend.
Websites
De internetverkoop van de gele sterren die Joden verplicht moesten dragen, poppen van kinderen in concentratiekampen als Auschwitz, papieren geld dat gebruikt werd in de Poolse getto's zijn de laatste hype bij verzamelaars van militaire spullen. De Amerikaanse 'Jewish Memory' website verzamelt en verkoopt memorabilia uit Duitsland, Polen en andere Europese landen. "Er is tot nu geen plaats waar je broches, armbanden en uniformen gedragen tijdens de Tweede Wereldoorlog in concentratiekampen en Joodse getto's kunt kopen. Als je spullen uit die periode hebt, aarzel dan niet om foto's en beschrijving te sturen. Het is een trieste herinnering aan een droevige periode, maar een onderdeel van de echte Joodse geschiedenis. Deze spullen kunnen helpen om je kinderen bij te leren over geschiedenis. De items uit deze periode helpen mensen deze droevige periode te herinneren en ervoor te zorgen dat de geschiedenis zich nooit meer herhaalt", aldus de oprichters.
De site heeft momenteel een zeldzame houten pop van een Joods kind uit de Holocaust, de verkopers vragen er 2500 euro voor. Een andere website Historama, opereert vanuit Israël en biedt werkvergunningen, arrestatiebevelen en geld uit getto's aan.
Zeep
Eerder deze maand kreeg een souvenirshop in het Canadese Montreal kritiek van Joodse groeperingen nadat het zogezegd zeep gemaakt van vet van slachtoffers van de Holocaust verkocht, er was een swastika in gegraveerd. Deze werd verkocht in een glazen kistje met een kaartje waarop 'Polen 1940' stond. De eigenaar van de winkel Abraham Botines, die zelf Joods is, beweerde dat de zeep gemaakt was van mensen. Hij vindt het belangrijk om dit soort memorabilia te verkopen om de Holocaust te herinneren. Volgens kenners is deze zeep vals, onderzoek toont namelijk aan dat de Nazi's helemaal geen zeep maakten van slachtoffers.
Verkeerde handen
De verkoop van deze memorabilia baren velen zorgen, ze hebben schrik dat ze in de verkeerde, rechtse handen zullen vallen. Een Zweedse neo-nazi stal vorig jaar het onderdeel 'Arbeit macht frei' van de poort aan de ingang van het Poolse concentratiekamp Auschwitz, het werd gelukkig teruggevonden. Alice Herscovitch, directeur van het Holocaustcentrum in Montreal: "De verkoop van objecten die de Nazi's en haat verheerlijken doen me niets. Ze helpen ons zeker niets te herinneren, dit is simpelweg wansmakelijk." (ep)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Brug van 1500 jaar oud in Oegstgeest
OEGSTGEEST - Archeologen in opleiding hebben in Oegstgeest de restanten gevonden van een 1500 jaar oude brug. Het bouwwerk verbond in de jaren 500 tot 700 de beide Rijnoevers. Het is een van de oudste bruggen van West-Nederland, aldus het onderzoeksteam van de Universiteit Leiden dinsdag.
Volgens de faculteit archeologie van Leiden bewijst de vondst in Oegstgeest dat na het vertrek van de Romeinen uit Nederland er ook infrastructurele werken werden aangelegd. Van de brug zijn alleen de houten pijlers nog over.
OEGSTGEEST - Archeologen in opleiding hebben in Oegstgeest de restanten gevonden van een 1500 jaar oude brug. Het bouwwerk verbond in de jaren 500 tot 700 de beide Rijnoevers. Het is een van de oudste bruggen van West-Nederland, aldus het onderzoeksteam van de Universiteit Leiden dinsdag.
Volgens de faculteit archeologie van Leiden bewijst de vondst in Oegstgeest dat na het vertrek van de Romeinen uit Nederland er ook infrastructurele werken werden aangelegd. Van de brug zijn alleen de houten pijlers nog over.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Sunken treasure - divers recover the stunning artefacts of Cleopatra's palace
Divers in the waters off Alexandria today recovered stunning artefacts from the submerged ruins of a palace and temple complex belonging to Egyptian queen Cleopatra.
The international team is painstakingly excavating one of the richest underwater archaeological sites in the world, and retrieving amazing riches from the last dynasty to rule over ancient Egypt before the Roman Empire annexed it in 30BC.
Using advanced technology, the team is surveying ancient Alexandria's Royal Quarters, encased deep below the harbour sediment, and confirming the accuracy of descriptions of the city left by Greek geographers and historians more than 2,000 years ago.
2,500 years old: A statuette of a boy pharaoh dating from the 5th century BC lies among other artefacts brought to the surface from an underwater excavation of a palace and temples of Cleopatra
Since the early Nineties the topographical surveys have allowed the team, led by French underwater archaeologist Franck Goddio, to conquer the harbour's extremely poor visibility and excavate below the seabed.
They are discovering everything from coins and everyday objects to colossal granite statues of Egypt's rulers and sunken temples dedicated to their gods.
'It's a unique site in the world,' said Mr Goddio, who has spent two decades searching for shipwrecks and lost cities below the seas.
The finds from along the Egyptian coast will go on display at Philadelphia's Franklin Institute from June 5 to January 2 - in an exhibition titled Cleopatra: The Search For The Last Queen of Egypt.
Stunning find: Recently excavated artefacts are shown aboard the Princess Duda research boat, anchored in the harbour off Alexandria, Egypt. A team of divers using advanced technology is exploring the ruins
Fit for a queen: Stone plates are a mere fraction of the priceless statues, jewellery and artefacts being brought to the surface from one of the richest underwater archaeological sites in the world
Many archaeological sites have been destroyed by man, with statues cut or smashed to pieces.
Alexandria's Royal Quarters - ports, a cape and islands full of temples, palaces and military outposts - simply slid into the sea after cataclysmic earthquakes in the fourth and eighth centuries.
Mr Goddio's team found it in 1996. Many of its treasures are completely intact, wrapped in sediment protecting them from the salt water.
Under the sea: A diver inspects limestone blocks that form part of the ruins of the Temple of Isis on the royal island of Antirhodos. The structure slid under the sea as a result of a earthquake more than 1,000 years ago
Colossal discovery: This quartzite block has an engraving of a pharaoh, indicated by hieroglyphic inscriptions on the stone as Seti I, father of Ramses II
'It's as it was when it sank,' said Ashraf Abdel-Raouf of Egypt's Supreme Council of Antiquities, who is part of the team.
Today's dive explored the sprawling palace and temple complex where Cleopatra, the last of Egypt's Greek-speaking Ptolemaic rulers, seduced the Roman general Mark Antony before they committed suicide upon their defeat by Octavian, the future Roman Emperor Augustus.
Dives have taken Mr Goddio and his team to some of the key scenes in the dramatic lives of the couple - including the Timonium, commissioned by Antony after his defeat as a place where he could retreat from the world, though he killed himself before it was completed.
Proud relic hunter: French underwater archaeologist Franck Goddio shows a recently excavated bronze cult statue found in the Temple of Isis
They also found a colossal stone head believed to be of Caesarion, son of Cleopatra and previous lover Julius Caesar, and two sphinxes - one of them probably representing Cleopatra's father, Ptolemy XII.
Divers photographed a section of the seabed cleared of sediment, their flashlights glowing in the green murk, the divers photographed ruins from a temple to Isis near Cleopatra's palace on the submerged island of Antirhodos.
Among the massive limestone blocks toppled in the fourth century was a huge quartzite block with an engraving of a pharaoh. An inscription indicates it depicts Seti I, father of Ramses II.
'We've found many pharaonic objects that were brought from Heliopolis, in what is now Cairo,' said Mr Abdel-Raouf.
'So, the Ptolemaic rulers re-used pharaonic objects to construct their buildings.'
On the boat's deck, researchers displayed some small recent finds: imported ceramics and local copies, a statuette of a pharaoh, bronze ritual vessels, amulets barely bigger than a fingernail, and small lead vessels tossed by the poor into the water or buried in the ground as devotions to gods.
Alexandria's eastern harbour was abandoned after another earthquake, in the eighth century, and was left untouched as an open bay - apart from two 20th century breakwaters - while modern port construction went ahead in the western harbour. That has left the ancient Portus Magnus undisturbed below.
'We have this as an open field for archaeology,' Mr Goddio said.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)e.html#ixzz0p0jTFziK
Divers in the waters off Alexandria today recovered stunning artefacts from the submerged ruins of a palace and temple complex belonging to Egyptian queen Cleopatra.
The international team is painstakingly excavating one of the richest underwater archaeological sites in the world, and retrieving amazing riches from the last dynasty to rule over ancient Egypt before the Roman Empire annexed it in 30BC.
Using advanced technology, the team is surveying ancient Alexandria's Royal Quarters, encased deep below the harbour sediment, and confirming the accuracy of descriptions of the city left by Greek geographers and historians more than 2,000 years ago.
2,500 years old: A statuette of a boy pharaoh dating from the 5th century BC lies among other artefacts brought to the surface from an underwater excavation of a palace and temples of Cleopatra
Since the early Nineties the topographical surveys have allowed the team, led by French underwater archaeologist Franck Goddio, to conquer the harbour's extremely poor visibility and excavate below the seabed.
They are discovering everything from coins and everyday objects to colossal granite statues of Egypt's rulers and sunken temples dedicated to their gods.
'It's a unique site in the world,' said Mr Goddio, who has spent two decades searching for shipwrecks and lost cities below the seas.
The finds from along the Egyptian coast will go on display at Philadelphia's Franklin Institute from June 5 to January 2 - in an exhibition titled Cleopatra: The Search For The Last Queen of Egypt.
Stunning find: Recently excavated artefacts are shown aboard the Princess Duda research boat, anchored in the harbour off Alexandria, Egypt. A team of divers using advanced technology is exploring the ruins
Fit for a queen: Stone plates are a mere fraction of the priceless statues, jewellery and artefacts being brought to the surface from one of the richest underwater archaeological sites in the world
Many archaeological sites have been destroyed by man, with statues cut or smashed to pieces.
Alexandria's Royal Quarters - ports, a cape and islands full of temples, palaces and military outposts - simply slid into the sea after cataclysmic earthquakes in the fourth and eighth centuries.
Mr Goddio's team found it in 1996. Many of its treasures are completely intact, wrapped in sediment protecting them from the salt water.
Under the sea: A diver inspects limestone blocks that form part of the ruins of the Temple of Isis on the royal island of Antirhodos. The structure slid under the sea as a result of a earthquake more than 1,000 years ago
Colossal discovery: This quartzite block has an engraving of a pharaoh, indicated by hieroglyphic inscriptions on the stone as Seti I, father of Ramses II
'It's as it was when it sank,' said Ashraf Abdel-Raouf of Egypt's Supreme Council of Antiquities, who is part of the team.
Today's dive explored the sprawling palace and temple complex where Cleopatra, the last of Egypt's Greek-speaking Ptolemaic rulers, seduced the Roman general Mark Antony before they committed suicide upon their defeat by Octavian, the future Roman Emperor Augustus.
Dives have taken Mr Goddio and his team to some of the key scenes in the dramatic lives of the couple - including the Timonium, commissioned by Antony after his defeat as a place where he could retreat from the world, though he killed himself before it was completed.
Proud relic hunter: French underwater archaeologist Franck Goddio shows a recently excavated bronze cult statue found in the Temple of Isis
They also found a colossal stone head believed to be of Caesarion, son of Cleopatra and previous lover Julius Caesar, and two sphinxes - one of them probably representing Cleopatra's father, Ptolemy XII.
Divers photographed a section of the seabed cleared of sediment, their flashlights glowing in the green murk, the divers photographed ruins from a temple to Isis near Cleopatra's palace on the submerged island of Antirhodos.
Among the massive limestone blocks toppled in the fourth century was a huge quartzite block with an engraving of a pharaoh. An inscription indicates it depicts Seti I, father of Ramses II.
'We've found many pharaonic objects that were brought from Heliopolis, in what is now Cairo,' said Mr Abdel-Raouf.
'So, the Ptolemaic rulers re-used pharaonic objects to construct their buildings.'
On the boat's deck, researchers displayed some small recent finds: imported ceramics and local copies, a statuette of a pharaoh, bronze ritual vessels, amulets barely bigger than a fingernail, and small lead vessels tossed by the poor into the water or buried in the ground as devotions to gods.
Alexandria's eastern harbour was abandoned after another earthquake, in the eighth century, and was left untouched as an open bay - apart from two 20th century breakwaters - while modern port construction went ahead in the western harbour. That has left the ancient Portus Magnus undisturbed below.
'We have this as an open field for archaeology,' Mr Goddio said.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)e.html#ixzz0p0jTFziK
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
Coolquote:Op woensdag 26 mei 2010 07:39 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Sunken treasure - divers recover the stunning artefacts of Cleopatra's palace
Divers in the waters off Alexandria today recovered stunning artefacts from the submerged ruins of a palace and temple complex belonging to Egyptian queen Cleopatra.
The international team is painstakingly excavating one of the richest underwater archaeological sites in the world, and retrieving amazing riches from the last dynasty to rule over ancient Egypt before the Roman Empire annexed it in 30BC.
Using advanced technology, the team is surveying ancient Alexandria's Royal Quarters, encased deep below the harbour sediment, and confirming the accuracy of descriptions of the city left by Greek geographers and historians more than 2,000 years ago.
[ afbeelding ]
2,500 years old: A statuette of a boy pharaoh dating from the 5th century BC lies among other artefacts brought to the surface from an underwater excavation of a palace and temples of Cleopatra
Since the early Nineties the topographical surveys have allowed the team, led by French underwater archaeologist Franck Goddio, to conquer the harbour's extremely poor visibility and excavate below the seabed.
They are discovering everything from coins and everyday objects to colossal granite statues of Egypt's rulers and sunken temples dedicated to their gods.
'It's a unique site in the world,' said Mr Goddio, who has spent two decades searching for shipwrecks and lost cities below the seas.
The finds from along the Egyptian coast will go on display at Philadelphia's Franklin Institute from June 5 to January 2 - in an exhibition titled Cleopatra: The Search For The Last Queen of Egypt.
[ afbeelding ]
Stunning find: Recently excavated artefacts are shown aboard the Princess Duda research boat, anchored in the harbour off Alexandria, Egypt. A team of divers using advanced technology is exploring the ruins
[ afbeelding ]
Fit for a queen: Stone plates are a mere fraction of the priceless statues, jewellery and artefacts being brought to the surface from one of the richest underwater archaeological sites in the world
Many archaeological sites have been destroyed by man, with statues cut or smashed to pieces.
Alexandria's Royal Quarters - ports, a cape and islands full of temples, palaces and military outposts - simply slid into the sea after cataclysmic earthquakes in the fourth and eighth centuries.
Mr Goddio's team found it in 1996. Many of its treasures are completely intact, wrapped in sediment protecting them from the salt water.
[ afbeelding ]
Under the sea: A diver inspects limestone blocks that form part of the ruins of the Temple of Isis on the royal island of Antirhodos. The structure slid under the sea as a result of a earthquake more than 1,000 years ago
[ afbeelding ]
Colossal discovery: This quartzite block has an engraving of a pharaoh, indicated by hieroglyphic inscriptions on the stone as Seti I, father of Ramses II
'It's as it was when it sank,' said Ashraf Abdel-Raouf of Egypt's Supreme Council of Antiquities, who is part of the team.
Today's dive explored the sprawling palace and temple complex where Cleopatra, the last of Egypt's Greek-speaking Ptolemaic rulers, seduced the Roman general Mark Antony before they committed suicide upon their defeat by Octavian, the future Roman Emperor Augustus.
Dives have taken Mr Goddio and his team to some of the key scenes in the dramatic lives of the couple - including the Timonium, commissioned by Antony after his defeat as a place where he could retreat from the world, though he killed himself before it was completed.
[ afbeelding ]
Proud relic hunter: French underwater archaeologist Franck Goddio shows a recently excavated bronze cult statue found in the Temple of Isis
They also found a colossal stone head believed to be of Caesarion, son of Cleopatra and previous lover Julius Caesar, and two sphinxes - one of them probably representing Cleopatra's father, Ptolemy XII.
Divers photographed a section of the seabed cleared of sediment, their flashlights glowing in the green murk, the divers photographed ruins from a temple to Isis near Cleopatra's palace on the submerged island of Antirhodos.
Among the massive limestone blocks toppled in the fourth century was a huge quartzite block with an engraving of a pharaoh. An inscription indicates it depicts Seti I, father of Ramses II.
'We've found many pharaonic objects that were brought from Heliopolis, in what is now Cairo,' said Mr Abdel-Raouf.
'So, the Ptolemaic rulers re-used pharaonic objects to construct their buildings.'
On the boat's deck, researchers displayed some small recent finds: imported ceramics and local copies, a statuette of a pharaoh, bronze ritual vessels, amulets barely bigger than a fingernail, and small lead vessels tossed by the poor into the water or buried in the ground as devotions to gods.
Alexandria's eastern harbour was abandoned after another earthquake, in the eighth century, and was left untouched as an open bay - apart from two 20th century breakwaters - while modern port construction went ahead in the western harbour. That has left the ancient Portus Magnus undisturbed below.
'We have this as an open field for archaeology,' Mr Goddio said.
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)e.html#ixzz0p0jTFziK
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
27-05-2010
"Stalin blies twee aanslagen op Hitler af"
Russische communisten droegen spandoeken met de afbeelding van Stalin mee op een recente herdenking van WOII in Moskou.
De Sovjet-Russische dictator Josef Stalin (1879-1953) heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog tot twee keer toe een moordaanslag op Adolf Hitler (1889-1945) afgeblazen.
Stalin vreesde namelijk dat Hitlers vervanger de strijd tegen de westerse geallieerden zou staken, maar niet de oorlog tegen de Sovjet-Unie. Dat heeft de vooraanstaande Russische generaal en ex-minister van Binnenlandse Zaken Anatoli Koelikov gezegd op een conferentie van historici in Moskou. Hij belooft meer details in een nog te verschijnen boek.
Plannen
In 1943 werd in Rusland een plan gesmeed om de bunker van Hitler aan te vallen, en in 1944 werd tot in detail een moordaanslag beraamd met behulp van een geheim agent die het vertrouwen van de nazitop genoot. Stalin blies beide plannen echter af. Hitler pleegde 30 april 1945 zelfmoord in Berlijn, kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa.
Bondgenoot
Stalins Sovjet-Unie was aanvankelijk een bondgenoot en cruciale leverancier van grondstoffen van Hitlers Derde Rijk. Nadat Hitler in juni 1941 ook de Sovjet-Unie had aangevallen, schaarde dat land zich bij de geallieerden. (anp/sam)
(HLN)
"Stalin blies twee aanslagen op Hitler af"
Russische communisten droegen spandoeken met de afbeelding van Stalin mee op een recente herdenking van WOII in Moskou.
De Sovjet-Russische dictator Josef Stalin (1879-1953) heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog tot twee keer toe een moordaanslag op Adolf Hitler (1889-1945) afgeblazen.
Stalin vreesde namelijk dat Hitlers vervanger de strijd tegen de westerse geallieerden zou staken, maar niet de oorlog tegen de Sovjet-Unie. Dat heeft de vooraanstaande Russische generaal en ex-minister van Binnenlandse Zaken Anatoli Koelikov gezegd op een conferentie van historici in Moskou. Hij belooft meer details in een nog te verschijnen boek.
Plannen
In 1943 werd in Rusland een plan gesmeed om de bunker van Hitler aan te vallen, en in 1944 werd tot in detail een moordaanslag beraamd met behulp van een geheim agent die het vertrouwen van de nazitop genoot. Stalin blies beide plannen echter af. Hitler pleegde 30 april 1945 zelfmoord in Berlijn, kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa.
Bondgenoot
Stalins Sovjet-Unie was aanvankelijk een bondgenoot en cruciale leverancier van grondstoffen van Hitlers Derde Rijk. Nadat Hitler in juni 1941 ook de Sovjet-Unie had aangevallen, schaarde dat land zich bij de geallieerden. (anp/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Discovered: The dinosaur that flew back when the Sahara was a lush and green paradise
A new type of giant flying reptile with a wingspan of six metres and which lived in the Sahara 95 million years ago has been discovered, scientists said today.
The pterosaur, which had a lance-shaped lower jaw making it look like a huge heron, was found by a team of scientists from University College Dublin, the University of Portsmouth and Universite Hassan II in Casablanca.
According to the findings published in the scientific journal PLoS ONE yesterday, the scientists believe the newly identified pterosaur to be the earliest example of its kind.
Discovered: An artist's impression of a new pterosaur, named Alanqa saharica, which has been found during a dig in the Sahara desert
The new species of pterosaur was unearthed in three separate well-preserved pieces and, unlike most other pterosaur fossils, retains its original three dimensional shape.
Dr David Martill, a reader in palaeobiology at the University of Portsmouth's School of Earth and Environmental Studies, said: 'This is the first of this type of pterosaur to be recorded in Africa, and is related to the Texan giant pterosaur Quetzalcoatlus, the largest animal ever to fly.'
Expedition leader Nizar Ibrahim, an expert on north African dinosaurs from University College Dublin, said: 'This pterosaur is distinguished from all others by its lance-shaped lower jaw which had no teeth and looked rather like the beak of a gigantic heron.
Slow process: Work at the dig is slow methodical, but it is yielding some significant finds - including new fish species
'During the excavation, we also discovered a partial neck vertebra that probably belonged to the same animal, inferring a wingspan of about six metres.'
The scientists have named the new pterosaur Alanqa saharica from the Arabic word 'Al Anqa' meaning phoenix, a mythological flying creature that dies in a fire and is reborn from its ashes.
Team leader: Nizar Ibrahim, the University College Dublin PhD research scholar whose team discovered a new pterosaur, named Alanqa saharica
On the same expedition and in the same region the scientists also discovered fossils of two other previously identified types of pterosaur, suggesting several types of pterosaurs lived alongside one another.
Mr Ibrahim said: 'When this pterosaur was alive, the Sahara desert was a river bed basin lush with tropical plant and animal life. This meant there were lots of opportunities for different pterosaurs to co-exist, and perhaps feeding on quite different kinds of prey.'
The team also discovered rare dinosaur footprints, including some that record several animals walking along the same trail.
As well as finding hundreds of dinosaur teeth, they also unearthed bits of giant crocodiles and some new species of fish.
Ibrahim said: 'It's amazing to think that millions of years ago the Sahara was in fact a lush green tropical paradise, home to giant dinosaurs and crocodiles and nothing like the dusty desert we see today.
'Even to a palaeontologist dealing in millions of years it gives one an overwhelming sense of deep time.'
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)e.html#ixzz0p6ulLIjA
A new type of giant flying reptile with a wingspan of six metres and which lived in the Sahara 95 million years ago has been discovered, scientists said today.
The pterosaur, which had a lance-shaped lower jaw making it look like a huge heron, was found by a team of scientists from University College Dublin, the University of Portsmouth and Universite Hassan II in Casablanca.
According to the findings published in the scientific journal PLoS ONE yesterday, the scientists believe the newly identified pterosaur to be the earliest example of its kind.
Discovered: An artist's impression of a new pterosaur, named Alanqa saharica, which has been found during a dig in the Sahara desert
The new species of pterosaur was unearthed in three separate well-preserved pieces and, unlike most other pterosaur fossils, retains its original three dimensional shape.
Dr David Martill, a reader in palaeobiology at the University of Portsmouth's School of Earth and Environmental Studies, said: 'This is the first of this type of pterosaur to be recorded in Africa, and is related to the Texan giant pterosaur Quetzalcoatlus, the largest animal ever to fly.'
Expedition leader Nizar Ibrahim, an expert on north African dinosaurs from University College Dublin, said: 'This pterosaur is distinguished from all others by its lance-shaped lower jaw which had no teeth and looked rather like the beak of a gigantic heron.
Slow process: Work at the dig is slow methodical, but it is yielding some significant finds - including new fish species
'During the excavation, we also discovered a partial neck vertebra that probably belonged to the same animal, inferring a wingspan of about six metres.'
The scientists have named the new pterosaur Alanqa saharica from the Arabic word 'Al Anqa' meaning phoenix, a mythological flying creature that dies in a fire and is reborn from its ashes.
Team leader: Nizar Ibrahim, the University College Dublin PhD research scholar whose team discovered a new pterosaur, named Alanqa saharica
On the same expedition and in the same region the scientists also discovered fossils of two other previously identified types of pterosaur, suggesting several types of pterosaurs lived alongside one another.
Mr Ibrahim said: 'When this pterosaur was alive, the Sahara desert was a river bed basin lush with tropical plant and animal life. This meant there were lots of opportunities for different pterosaurs to co-exist, and perhaps feeding on quite different kinds of prey.'
The team also discovered rare dinosaur footprints, including some that record several animals walking along the same trail.
As well as finding hundreds of dinosaur teeth, they also unearthed bits of giant crocodiles and some new species of fish.
Ibrahim said: 'It's amazing to think that millions of years ago the Sahara was in fact a lush green tropical paradise, home to giant dinosaurs and crocodiles and nothing like the dusty desert we see today.
'Even to a palaeontologist dealing in millions of years it gives one an overwhelming sense of deep time.'
Read more: http://www.dailymail.co.u(...)e.html#ixzz0p6ulLIjA
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
KB digitaliseert krantenpagina's vanaf 1618
Den Haag - Den Haag De Koninklijke Bibliotheek in Den Haag heeft donderdag een website gelanceerd waarop miljoenen in Nederland verschenen krantenpagina’s zijn in te zien en te doorzoeken.
De site kranten.kb.nl is van start gegaan met een miljoen gedigitaliseerde pagina’s. Dat aantal wordt de komende achttien maanden uitgebreid tot acht miljoen, uit de periode 1618-1995. Dat is circa 10 procent van al het krantenmateriaal dat ooit in Nederland verscheen. Daarmee is de site het vooralsnog grootste gratis toegankelijke krantenarchief ter wereld.
De 12,5 miljoen euro kostende operatie is volgens projectleider Edwin Klijn heel belangrijk voor de KB. ‘Het past bij onze taakstelling informatie beschikbaar te stellen voor een groot publiek. Daarnaast kunnen we op deze manier de originelen beter beschermen.’
De Koninklijke Bibliotheek wil in de toekomst ook een groot deel van alle oude Nederlandse tijdschriften, boeken en websites via de eigen site toegankelijk maken.
Het monnikenwerk – elke pagina wordt handmatig gescand – wordt betaald uit een subsidie van de NWO.
http://www.vkgeschiedenis(...)ines/artikel/1383734
Den Haag - Den Haag De Koninklijke Bibliotheek in Den Haag heeft donderdag een website gelanceerd waarop miljoenen in Nederland verschenen krantenpagina’s zijn in te zien en te doorzoeken.
De site kranten.kb.nl is van start gegaan met een miljoen gedigitaliseerde pagina’s. Dat aantal wordt de komende achttien maanden uitgebreid tot acht miljoen, uit de periode 1618-1995. Dat is circa 10 procent van al het krantenmateriaal dat ooit in Nederland verscheen. Daarmee is de site het vooralsnog grootste gratis toegankelijke krantenarchief ter wereld.
De 12,5 miljoen euro kostende operatie is volgens projectleider Edwin Klijn heel belangrijk voor de KB. ‘Het past bij onze taakstelling informatie beschikbaar te stellen voor een groot publiek. Daarnaast kunnen we op deze manier de originelen beter beschermen.’
De Koninklijke Bibliotheek wil in de toekomst ook een groot deel van alle oude Nederlandse tijdschriften, boeken en websites via de eigen site toegankelijk maken.
Het monnikenwerk – elke pagina wordt handmatig gescand – wordt betaald uit een subsidie van de NWO.
http://www.vkgeschiedenis(...)ines/artikel/1383734
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
30-05-2010
Archeologen ontdekken 3.300 jaar oude graftombe in Egypte
Egyptische archeologen hebben in de buurt van Caïro een 3.300 jaar oude graftombe ontdekt. Dat heeft het Egyptische ministerie van Cultuur bekendgemaakt.
In dodenstad Saqqara
Het gaat om het graf van Betah Mes, een hoge ambtenaar uit de negentiende dynastie (1.320 tot 1.200 voor Christus). Het graf is zeventig meter lang en bevat onder meer gebedsruimtes. Het werd ontdekt in de dodenstad van Saqqara, ten zuiden van Caïro. In het graf werden onder meer afbeeldingen ontdekt van de overledene en beeldjes.
Het graf is beschadigd door grafrovers en een deel is gebruikt geweest voor de bouw van kerken.
De archeologen hopen nog de mummie van Betah Mes, die bevelhebber van het leger was, en van zijn vrouw te vinden in de hoofdkamer van de tombe. (belga/lb)
(HLN)
Archeologen ontdekken 3.300 jaar oude graftombe in Egypte
Egyptische archeologen hebben in de buurt van Caïro een 3.300 jaar oude graftombe ontdekt. Dat heeft het Egyptische ministerie van Cultuur bekendgemaakt.
In dodenstad Saqqara
Het gaat om het graf van Betah Mes, een hoge ambtenaar uit de negentiende dynastie (1.320 tot 1.200 voor Christus). Het graf is zeventig meter lang en bevat onder meer gebedsruimtes. Het werd ontdekt in de dodenstad van Saqqara, ten zuiden van Caïro. In het graf werden onder meer afbeeldingen ontdekt van de overledene en beeldjes.
Het graf is beschadigd door grafrovers en een deel is gebruikt geweest voor de bouw van kerken.
De archeologen hopen nog de mummie van Betah Mes, die bevelhebber van het leger was, en van zijn vrouw te vinden in de hoofdkamer van de tombe. (belga/lb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-05-2010
Ondergrondse ruimtes Colosseum opengesteld
Wie de komende weken in Rome arriveert, zal merken dat in de archeologische zone rond het Colosseum, de Palatijnse heuvel en het Forum Romanum verscheidene restauratieprojecten werden afgerond. Daardoor worden sites toegankelijk die al vele jaren gesloten zijn of zelfs nooit eerder door het publiek konden worden bezocht. Vanaf juli zal het mogelijk zijn een boeiend gedeelte van de ondergrondse ruimtes van het beroemde Colosseum te bezoeken.
Bezoekers van het imposante bouwwerk kunnen onder meer de plaatsen bekijken waar de gladiatoren zich voorbereidden op de strijd. Beneden het Colosseum bevonden zich immers gigantische kleedruimtes, cellen en kooien met wilde dieren.
Kleine groepjes
Voor een dergelijk bezoek is het nodig je vooraf ter plaatse aan te melden. De eerste maanden zal de ondergrondse kennismaking gebeuren in groepjes van tien personen. Ook mensen die moeilijk te been zijn kunnen met de lift tot niveau -2 gaan en een kijkje nemen in de kelderruimtes van het monument.
Nachtelijk bezoek
Een andere grote nieuwigheid is dat het Colosseum tijdens de zomermaanden, vanaf juni tot 15 september, elke dinsdag en zaterdag ook 's nachts kan worden bezocht. Twee dagen per week is het monument open van 21 tot 24 uur. Om veiligheidsredenen kan niet overal zomaar worden gewandeld, maar de nieuwe verlichting moet een nachtelijk bezoek aan het Flavische Amphitheater tot iets apart maken.
Tentoonstelling
Overigens kan je op de eerste verdieping van het Colosseum nog tot 3 oktober 2010 een tentoonstelling bezoeken waar de leefwereld van de gladiatoren wordt gereconstrueerd. Je komt er ook meer te weten over het ontstaan en de triomfen, maar ook het harde leven van de gladiatoren wordt belicht. (hlnsydney/kve)
(HLN)
Ondergrondse ruimtes Colosseum opengesteld
Wie de komende weken in Rome arriveert, zal merken dat in de archeologische zone rond het Colosseum, de Palatijnse heuvel en het Forum Romanum verscheidene restauratieprojecten werden afgerond. Daardoor worden sites toegankelijk die al vele jaren gesloten zijn of zelfs nooit eerder door het publiek konden worden bezocht. Vanaf juli zal het mogelijk zijn een boeiend gedeelte van de ondergrondse ruimtes van het beroemde Colosseum te bezoeken.
Bezoekers van het imposante bouwwerk kunnen onder meer de plaatsen bekijken waar de gladiatoren zich voorbereidden op de strijd. Beneden het Colosseum bevonden zich immers gigantische kleedruimtes, cellen en kooien met wilde dieren.
Kleine groepjes
Voor een dergelijk bezoek is het nodig je vooraf ter plaatse aan te melden. De eerste maanden zal de ondergrondse kennismaking gebeuren in groepjes van tien personen. Ook mensen die moeilijk te been zijn kunnen met de lift tot niveau -2 gaan en een kijkje nemen in de kelderruimtes van het monument.
Nachtelijk bezoek
Een andere grote nieuwigheid is dat het Colosseum tijdens de zomermaanden, vanaf juni tot 15 september, elke dinsdag en zaterdag ook 's nachts kan worden bezocht. Twee dagen per week is het monument open van 21 tot 24 uur. Om veiligheidsredenen kan niet overal zomaar worden gewandeld, maar de nieuwe verlichting moet een nachtelijk bezoek aan het Flavische Amphitheater tot iets apart maken.
Tentoonstelling
Overigens kan je op de eerste verdieping van het Colosseum nog tot 3 oktober 2010 een tentoonstelling bezoeken waar de leefwereld van de gladiatoren wordt gereconstrueerd. Je komt er ook meer te weten over het ontstaan en de triomfen, maar ook het harde leven van de gladiatoren wordt belicht. (hlnsydney/kve)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
31-05-2010
Beeldbepalers van het verleden
Munten, inscripties en papyri
Voor de historicus die zich bezig houdt met de antieke wereld is de beschikbaarheid van bronnen verre van vanzelfsprekend. Sommige vragen blijven onbeantwoord omdat er geen documenten voorhanden zijn, anderen worden onverwacht opgelost na de ontdekking van een nieuwe bron of door de toepassing van nieuwe onderzoekstechnieken. Ons beeld van het verleden ligt dus niet vast, maar wordt telkens opnieuw bepaald door wat munten, inscripties en papyri ons zeggen.
In het algemeen bestaat er minder belangstelling voor het proces van het bronnenonderzoek dan voor het onderzoeksresultaat. Toch is dit relevant, zeker omdat er nog altijd nieuwe bronnen opduiken dankzij archeologische campagnes, maar ook omdat het onderzoek door moderne technologische ontwikkelingen wordt vergemakkelijkt. Hoewel conform de wet van de afnemende meerwaarde de meeste nieuwe bronnen niet veel nieuwe informatie opleveren, maar eerder het bestaande beeld bevestigen, gebeurt het nog regelmatig dat er spectaculaire vondsten worden gedaan.
Hoewel het lastig is een exacte categorisering van antieke bronnen te geven, wordt er vaak een onderscheid gemaakt tussen archeologische overblijfselen, literaire teksten en documentaire bronnen. Materiële resten, die onder de archeologie vallen, en literaire bronnen, oftewel de teksten die zijn geschreven door antieke auteurs voor een publiek, worden in deze bijdrage buiten beschouwing gelaten. Hier staan drie belangrijke soorten documentaire bronnen van de klassieke Oudheid centraal: munten, inscripties en papyri. Aan de hand van enige recente voorbeelden zal worden aangetoond dat zij nog altijd nieuwe gegevens opleveren en dat het Oudhistorische bronnenonderzoek volop in beweging is.
Munt van Domitianus II, in 2003 met behulp van een metaaldetector gevonden in Oxfordshire. Uit deze vondst is afgeleid dat Domitianus, die niet op de lijst van keizers voorkwam, gedurende korte tijd en in een beperkt gebied als keizer erkend werd. Afbeelding: © Flickr / Portableantiquities
Munten
Munten zijn een bijzonder waardevolle bron voor de Oudheid. Zij kunnen niet alleen veel gegevens verschaffen voor monetaire of economische vraagstukken, maar ook een schat aan informatie opleveren over de politieke geschiedenis. In de Griekse wereld lieten levende heersers zich sinds de tijd van Alexander de Grote op munten afbeelden en deze praktijk zien we ook terug bij Romeinse keizers. De heerser, of een van zijn familieleden, werd afgebeeld op de beeldzijde van de munt; op de keerzijde kon van alles staan, van militaire attributen tot gepersonifieerde deugden. Ook werden er teksten op munten geslagen. Hierdoor kon een munt een grote hoeveelheid informatie uitdragen in beeld en woord en daardoor zijn munten zeer bruikbaar als medium om te laten zien wie er de baas is en op welke eigenschappen en prestaties de persoon in kwestie zich liet voorstaan.
Recent onderzoek heeft aangetoond dat de vormgeving van munten in Rome in de vroege Keizertijd weloverwogen was en dat naar bepaalde gebieden munten met toepasselijke slogans werden gestuurd. In deze zin is een munt dus een propagandamiddel, dat ook ingezet kon worden in de strijd om het leiderschap. De discussie over wie nu precies de verantwoordelijkheid had voor de gebruikte afbeeldingen en teksten, duurt echter nog altijd voort.
Uit de brief van Claudius aan de Alexandrijnen, 10 november 41
“Keizer Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus, pontifex maximus, drager van de tribunicia potestas en consul designatus, groet de stad Alexandrië. Uw gezanten … hebben met het overbrengen van uw stembesluit aan mij veel informatie over de stad gegeven en mij duidelijkheid verschaft betreffende uw welwillendheid jegens ons. U hebt al heel lang – u bent goed – voor mij goede gevoelens gekoesterd; van nature staat u welwillend tegenover de keizers, zoals mij uit veel zaken gebleken is. U hebt u ook publiekelijk voor mijn huis ingezet en bent ook goed behandeld. Om dit punt af te sluiten en andere voorbeelden over te slaan: mijn broer Germanicus Caesar is daarvan de beste getuige geweest. Hij prees u met een uitsluitend oprechte bewondering. Daarom heb ik graag de door u aan mij bewezen eer aanvaard, al vond ik dat in dit verband niet gemakkelijk. Ten eerste stond ik toe dat u van mijn verjaardag Augustusdag maakt, zoals u tevoren had gevraagd, evenals de opstelling overal in de stad van beelden van mij en mijn geslacht … Van de twee gouden standbeelden zal het ene, dat de Vrede van keizer Claudius voorstelt, in Rome worden opgericht, zoals is gesuggereerd en benadrukt door mijn zeer gewaardeerde Barbillus, hoewel ik dat wilde weigeren om geen foute indruk te wekken. Het andere beeld zal op dagen dat u me eer bewijst, meegaan in processie, zoals u wilde. En er zal dan een wagen, zo mooi mogelijk naar uw wensen opgetuigd, meerijden. Na met zoveel eer in te stemmen, verbied ik niet dat er een phyle Claudiana komt evenals een heilig woud volgens Egyptische gewoonte. Daarom ook bedank ik u voor uw én mijn welzijn.”
Uit: Olivier Hekster en Eric Moormann, Ooggetuigen van het Romeinse Rijk (Amsterdam 2007).
Claudius afgebeeld als de god Jupiter. Beeld uit de eerste eeuw. Afbeelding: © Flickr / Mitko Denev
Interpretatie van munten kan helpen bij het reconstrueren van de politieke geschiedenis. In het algemeen geldt dat het muntrecht is voorbehouden aan de (rechtmatige) heerser. De beeltenis van de Romeinse keizer op munten geldt dus als teken van diens keizerschap. Maar ook troonpretendenten eigenden zich die status toe, en lieten dat zien op munten. Een voorbeeld is de derde eeuw, toen het Romeinse rijk op zijn grondvesten beefde en onder andere de keizerlijke opvolging een netelige zaak was. In de tweede helft van die eeuw claimden in verschillende gebieden troonpretendenten het keizerschap en lieten munten slaan. Zo is in 2003 met behulp van een metaaldetector in Oxfordshire de munt van Domitianus II gevonden. Hoewel Domitianus II verder niet bekend is als keizer, wordt door deze vondst duidelijk dat hij zich het keizerschap wist toe te eigenen, al was zijn succes geografisch beperkt en van zeer korte duur.
Inscripties
Al in tijden dat het schrift nog in ontwikkeling was, werden bepaalde teksten, die blijkbaar een grote waarde hadden voor de opsteller ervan, gebeiteld in steen of ander duurzaam materiaal en zo zichtbaar gemaakt voor het publiek, ook uit latere generaties. Er zijn verschillende soorten inscripties, die zowel betrekking hebben op openbare besluitvorming van steden of instanties, alsook op privéleven.
Een belangrijke tekst die op een bronzen plaat is overgeleverd en in 1989 in Andalusië gevonden is – weer met behulp van een metaaldetector – is het senaatsbesluit in de rechtszaak tegen de Romeinse senator Piso, waarover daarvoor alleen informatie beschikbaar was dankzij de belangrijke Romeinse historicus Tacitus. Deze senator werd in het jaar 20 veroordeeld wegens de moord op Germanicus en verdere majesteitsschennis – in de ogen van de Romeinen een van de zwaarste misdaden die men kon begaan. Voordat het proces voltooid was, pleegde Piso zelfmoord. Maar men vond zelfs de dood geen afdoende straf voor hem. Daarom werd besloten tot maatregelen die doorwerkten na Piso’s dood, maatregelen die datgene troffen wat er nog van hem over was – de herinnering. Tegenwoordig wordt dit aangeduid met de term damnatio memoriae. Zo werd bijvoorbeeld bepaald dat de vrouwen niet zoals gebruikelijk niet om zijn dood mochten treuren. Ook moesten alle portretten en standbeelden van Piso worden verwijderd.
De tekst van het senaatsbesluit geeft niet alleen informatie over de werking van damnatio memoriae, maar ook over de manier waarop een provinciaal bestuurder (in dit geval van de Romeinse provincie Baetica) zich opstelde ten opzichte van de centrale autoriteiten in Rome. Het was de verantwoordelijkheid van gouverneurs om belangrijke besluiten die in Rome werden genomen te publiceren in de provincies, en het feit dat het senaatsbesluit over Piso in meerdere kopieën in Spanje bewaard is gebleven, zegt dus iets over de loyaliteit van de gouverneur van Baetica jegens Rome.
Een andere inscriptie licht toe hoe de Flavische keizers hun geweldige bouwproject dat nu bekendstaat als het Colosseum, konden financieren. Op basis van de in de steen achtergebleven gaten waarin de bronzen letters bevestigd waren, kon de Duitse historicus Geza Alföldy in 1995 de oorspronkelijke inscriptie reconstrueren. Daarin wordt vermeld dat keizer Titus (de zoon van Vespasianus) het nieuwe amfitheater heeft laten bouwen ex manubis, ofwel uit de buit die de Romeinen binnensleepten toen ze de Joodse opstand in het jaar 70 neersloegen. De inscriptie noemde oorspronkelijk Vespasianus, maar omdat hij gestorven was voordat het bouwproject was voltooid, werd de tekst aangepast op Titus.
Het Colosseum in Rome Afbeelding: © Wikimedia commons
.Papyri
Op papyrus, het papier uit de Oudheid, zijn twee groepen teksten overgeleverd. De eerste bestaat uit teksten met een literair karakter, die voor een groot publiek waren bedoeld. Onze kennis van de klassieke literatuur is soms puur gebaseerd op teksten die op papyrus zijn overgeleverd. Een mooi voorbeeld hiervan is de aan Aristoteles toegeschreven beschouwing over het democratische staatsbestel van de Atheners, bekend als de Athenaion politeia. Een ander voorbeeld is de in 2004 gepubliceerde papyrus met tot dan toe onbekende gedichten van de Griekse dichteres Sappho.
Papyrus werd gemaakt van de stengels van de papyrusplant, en werd in de oudheid gebruikt om op te schrijven. De tekst werd bewaard als boekrol, bekend als een papyrusrol. Afbeelding: © Wikimedia commons
Documentaire papyri, de tweede groep, legden allerlei zaken vast en hadden vooral een privé- en direct gebruikskarakter. Belangrijke ontdekkingen van de afgelopen eeuw op dit gebied zijn de teksten die zijn uitgegeven als P. Lond. VI 1912 en P. Giss. 40. De eerste bevat een brief van keizer Claudius (41-54) aan de Alexandrijnen. Keizers schreven aan steden in antwoord op brieven van die steden; tussen de regels door is het mogelijk de inhoud van een eerdere brief van de Alexandrijnen aan Claudius te reconstrueren en krijgen we extra informatie over de organisatie van het bestuur van het Romeinse rijk. Aan de orde komen bijvoorbeeld de manier waarop keizerlijke brieven aan de bevolking (van een stad) werden bekendgemaakt; elementen van de keizercultus; de politieke spanningen tussen de Grieken en Joden in Alexandrië in die tijd, en de manier waarop de Romeinse overheid daarin probeerde te bemiddelen.
De andere tekst bevat een keizerlijk edict van Caracalla (211-217), waarin hij aankondigt dat alle vrije inwoners van het Romeinse rijk het Romeinse burgerrecht krijgen. Sensationeel was ook de identificatie in 2000 van een ondertekening van een officieel document als de handtekening van Egyptes beroemde koningin Cleopatra. Ook voor meer alledaagse praktijken leveren documentaire papyri nieuwe kennis op. Zo is in 2006 een monografie verschenen over Grieks snelschrift die gebruikt heeft gemaakt van de ontdekking van een papyrus met een uitgebreide Griekse woordenlijst in de bibliotheek van Montserrat.
Er duiken dus nog steeds onbekende bronnen op. Daarnaast maken moderne technieken een nieuwe analyse van bekende bronnen mogelijk. De computer is hierbij van cruciale betekenis. Dankzij diverse online databases (zie onder) wordt het opsporen en raadplegen van munten, inscripties en papyri vereenvoudigd. Verder wordt er geëxperimenteerd met het conserveren en lezen van (verkoolde) papyri met behulp van lasertechnieken en scans. Zo kunnen niet alleen papyri die te kwetsbaar zijn om te worden uitgerold worden gelezen, maar ook palimpsesten. Ook het onderzoek naar de kleuren van antieke standbeelden, waarover Geschiedenis Magazine in januari 2006 berichtte, is dankzij technologische ontwikkelingen in nieuw vaarwater gekomen.
De hoofdlijnen van de geschiedenis van de Oudheid mogen bekend zijn, maar er valt zeker nog winst te behalen uit de bronnen die nu nog niet ontdekt of onderzocht zijn. Elke nieuwe bron is als een puzzelstukje dat kan worden ingepast in het grote kader. Juist daarom spelen documentaire bronnen een belangrijke rol en is het spannend om verder te zoeken naar stukken die de puzzel completer maken. Zolang er nog nieuwe bronnen gevonden worden, is er genoeg te ontdekken.
Janneke de Jong is onderzoekster aan de Westfälische Wilhelms-Universität te Münster. Zij promoveerde in 2006 op de machtsrepresentatie van Romeinse keizers in Egypte.
(Kennislink)
Beeldbepalers van het verleden
Munten, inscripties en papyri
Voor de historicus die zich bezig houdt met de antieke wereld is de beschikbaarheid van bronnen verre van vanzelfsprekend. Sommige vragen blijven onbeantwoord omdat er geen documenten voorhanden zijn, anderen worden onverwacht opgelost na de ontdekking van een nieuwe bron of door de toepassing van nieuwe onderzoekstechnieken. Ons beeld van het verleden ligt dus niet vast, maar wordt telkens opnieuw bepaald door wat munten, inscripties en papyri ons zeggen.
In het algemeen bestaat er minder belangstelling voor het proces van het bronnenonderzoek dan voor het onderzoeksresultaat. Toch is dit relevant, zeker omdat er nog altijd nieuwe bronnen opduiken dankzij archeologische campagnes, maar ook omdat het onderzoek door moderne technologische ontwikkelingen wordt vergemakkelijkt. Hoewel conform de wet van de afnemende meerwaarde de meeste nieuwe bronnen niet veel nieuwe informatie opleveren, maar eerder het bestaande beeld bevestigen, gebeurt het nog regelmatig dat er spectaculaire vondsten worden gedaan.
Hoewel het lastig is een exacte categorisering van antieke bronnen te geven, wordt er vaak een onderscheid gemaakt tussen archeologische overblijfselen, literaire teksten en documentaire bronnen. Materiële resten, die onder de archeologie vallen, en literaire bronnen, oftewel de teksten die zijn geschreven door antieke auteurs voor een publiek, worden in deze bijdrage buiten beschouwing gelaten. Hier staan drie belangrijke soorten documentaire bronnen van de klassieke Oudheid centraal: munten, inscripties en papyri. Aan de hand van enige recente voorbeelden zal worden aangetoond dat zij nog altijd nieuwe gegevens opleveren en dat het Oudhistorische bronnenonderzoek volop in beweging is.
Munt van Domitianus II, in 2003 met behulp van een metaaldetector gevonden in Oxfordshire. Uit deze vondst is afgeleid dat Domitianus, die niet op de lijst van keizers voorkwam, gedurende korte tijd en in een beperkt gebied als keizer erkend werd. Afbeelding: © Flickr / Portableantiquities
Munten
Munten zijn een bijzonder waardevolle bron voor de Oudheid. Zij kunnen niet alleen veel gegevens verschaffen voor monetaire of economische vraagstukken, maar ook een schat aan informatie opleveren over de politieke geschiedenis. In de Griekse wereld lieten levende heersers zich sinds de tijd van Alexander de Grote op munten afbeelden en deze praktijk zien we ook terug bij Romeinse keizers. De heerser, of een van zijn familieleden, werd afgebeeld op de beeldzijde van de munt; op de keerzijde kon van alles staan, van militaire attributen tot gepersonifieerde deugden. Ook werden er teksten op munten geslagen. Hierdoor kon een munt een grote hoeveelheid informatie uitdragen in beeld en woord en daardoor zijn munten zeer bruikbaar als medium om te laten zien wie er de baas is en op welke eigenschappen en prestaties de persoon in kwestie zich liet voorstaan.
Recent onderzoek heeft aangetoond dat de vormgeving van munten in Rome in de vroege Keizertijd weloverwogen was en dat naar bepaalde gebieden munten met toepasselijke slogans werden gestuurd. In deze zin is een munt dus een propagandamiddel, dat ook ingezet kon worden in de strijd om het leiderschap. De discussie over wie nu precies de verantwoordelijkheid had voor de gebruikte afbeeldingen en teksten, duurt echter nog altijd voort.
Uit de brief van Claudius aan de Alexandrijnen, 10 november 41
“Keizer Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus, pontifex maximus, drager van de tribunicia potestas en consul designatus, groet de stad Alexandrië. Uw gezanten … hebben met het overbrengen van uw stembesluit aan mij veel informatie over de stad gegeven en mij duidelijkheid verschaft betreffende uw welwillendheid jegens ons. U hebt al heel lang – u bent goed – voor mij goede gevoelens gekoesterd; van nature staat u welwillend tegenover de keizers, zoals mij uit veel zaken gebleken is. U hebt u ook publiekelijk voor mijn huis ingezet en bent ook goed behandeld. Om dit punt af te sluiten en andere voorbeelden over te slaan: mijn broer Germanicus Caesar is daarvan de beste getuige geweest. Hij prees u met een uitsluitend oprechte bewondering. Daarom heb ik graag de door u aan mij bewezen eer aanvaard, al vond ik dat in dit verband niet gemakkelijk. Ten eerste stond ik toe dat u van mijn verjaardag Augustusdag maakt, zoals u tevoren had gevraagd, evenals de opstelling overal in de stad van beelden van mij en mijn geslacht … Van de twee gouden standbeelden zal het ene, dat de Vrede van keizer Claudius voorstelt, in Rome worden opgericht, zoals is gesuggereerd en benadrukt door mijn zeer gewaardeerde Barbillus, hoewel ik dat wilde weigeren om geen foute indruk te wekken. Het andere beeld zal op dagen dat u me eer bewijst, meegaan in processie, zoals u wilde. En er zal dan een wagen, zo mooi mogelijk naar uw wensen opgetuigd, meerijden. Na met zoveel eer in te stemmen, verbied ik niet dat er een phyle Claudiana komt evenals een heilig woud volgens Egyptische gewoonte. Daarom ook bedank ik u voor uw én mijn welzijn.”
Uit: Olivier Hekster en Eric Moormann, Ooggetuigen van het Romeinse Rijk (Amsterdam 2007).
Claudius afgebeeld als de god Jupiter. Beeld uit de eerste eeuw. Afbeelding: © Flickr / Mitko Denev
Interpretatie van munten kan helpen bij het reconstrueren van de politieke geschiedenis. In het algemeen geldt dat het muntrecht is voorbehouden aan de (rechtmatige) heerser. De beeltenis van de Romeinse keizer op munten geldt dus als teken van diens keizerschap. Maar ook troonpretendenten eigenden zich die status toe, en lieten dat zien op munten. Een voorbeeld is de derde eeuw, toen het Romeinse rijk op zijn grondvesten beefde en onder andere de keizerlijke opvolging een netelige zaak was. In de tweede helft van die eeuw claimden in verschillende gebieden troonpretendenten het keizerschap en lieten munten slaan. Zo is in 2003 met behulp van een metaaldetector in Oxfordshire de munt van Domitianus II gevonden. Hoewel Domitianus II verder niet bekend is als keizer, wordt door deze vondst duidelijk dat hij zich het keizerschap wist toe te eigenen, al was zijn succes geografisch beperkt en van zeer korte duur.
Inscripties
Al in tijden dat het schrift nog in ontwikkeling was, werden bepaalde teksten, die blijkbaar een grote waarde hadden voor de opsteller ervan, gebeiteld in steen of ander duurzaam materiaal en zo zichtbaar gemaakt voor het publiek, ook uit latere generaties. Er zijn verschillende soorten inscripties, die zowel betrekking hebben op openbare besluitvorming van steden of instanties, alsook op privéleven.
Een belangrijke tekst die op een bronzen plaat is overgeleverd en in 1989 in Andalusië gevonden is – weer met behulp van een metaaldetector – is het senaatsbesluit in de rechtszaak tegen de Romeinse senator Piso, waarover daarvoor alleen informatie beschikbaar was dankzij de belangrijke Romeinse historicus Tacitus. Deze senator werd in het jaar 20 veroordeeld wegens de moord op Germanicus en verdere majesteitsschennis – in de ogen van de Romeinen een van de zwaarste misdaden die men kon begaan. Voordat het proces voltooid was, pleegde Piso zelfmoord. Maar men vond zelfs de dood geen afdoende straf voor hem. Daarom werd besloten tot maatregelen die doorwerkten na Piso’s dood, maatregelen die datgene troffen wat er nog van hem over was – de herinnering. Tegenwoordig wordt dit aangeduid met de term damnatio memoriae. Zo werd bijvoorbeeld bepaald dat de vrouwen niet zoals gebruikelijk niet om zijn dood mochten treuren. Ook moesten alle portretten en standbeelden van Piso worden verwijderd.
De tekst van het senaatsbesluit geeft niet alleen informatie over de werking van damnatio memoriae, maar ook over de manier waarop een provinciaal bestuurder (in dit geval van de Romeinse provincie Baetica) zich opstelde ten opzichte van de centrale autoriteiten in Rome. Het was de verantwoordelijkheid van gouverneurs om belangrijke besluiten die in Rome werden genomen te publiceren in de provincies, en het feit dat het senaatsbesluit over Piso in meerdere kopieën in Spanje bewaard is gebleven, zegt dus iets over de loyaliteit van de gouverneur van Baetica jegens Rome.
Een andere inscriptie licht toe hoe de Flavische keizers hun geweldige bouwproject dat nu bekendstaat als het Colosseum, konden financieren. Op basis van de in de steen achtergebleven gaten waarin de bronzen letters bevestigd waren, kon de Duitse historicus Geza Alföldy in 1995 de oorspronkelijke inscriptie reconstrueren. Daarin wordt vermeld dat keizer Titus (de zoon van Vespasianus) het nieuwe amfitheater heeft laten bouwen ex manubis, ofwel uit de buit die de Romeinen binnensleepten toen ze de Joodse opstand in het jaar 70 neersloegen. De inscriptie noemde oorspronkelijk Vespasianus, maar omdat hij gestorven was voordat het bouwproject was voltooid, werd de tekst aangepast op Titus.
Het Colosseum in Rome Afbeelding: © Wikimedia commons
.Papyri
Op papyrus, het papier uit de Oudheid, zijn twee groepen teksten overgeleverd. De eerste bestaat uit teksten met een literair karakter, die voor een groot publiek waren bedoeld. Onze kennis van de klassieke literatuur is soms puur gebaseerd op teksten die op papyrus zijn overgeleverd. Een mooi voorbeeld hiervan is de aan Aristoteles toegeschreven beschouwing over het democratische staatsbestel van de Atheners, bekend als de Athenaion politeia. Een ander voorbeeld is de in 2004 gepubliceerde papyrus met tot dan toe onbekende gedichten van de Griekse dichteres Sappho.
Papyrus werd gemaakt van de stengels van de papyrusplant, en werd in de oudheid gebruikt om op te schrijven. De tekst werd bewaard als boekrol, bekend als een papyrusrol. Afbeelding: © Wikimedia commons
Documentaire papyri, de tweede groep, legden allerlei zaken vast en hadden vooral een privé- en direct gebruikskarakter. Belangrijke ontdekkingen van de afgelopen eeuw op dit gebied zijn de teksten die zijn uitgegeven als P. Lond. VI 1912 en P. Giss. 40. De eerste bevat een brief van keizer Claudius (41-54) aan de Alexandrijnen. Keizers schreven aan steden in antwoord op brieven van die steden; tussen de regels door is het mogelijk de inhoud van een eerdere brief van de Alexandrijnen aan Claudius te reconstrueren en krijgen we extra informatie over de organisatie van het bestuur van het Romeinse rijk. Aan de orde komen bijvoorbeeld de manier waarop keizerlijke brieven aan de bevolking (van een stad) werden bekendgemaakt; elementen van de keizercultus; de politieke spanningen tussen de Grieken en Joden in Alexandrië in die tijd, en de manier waarop de Romeinse overheid daarin probeerde te bemiddelen.
De andere tekst bevat een keizerlijk edict van Caracalla (211-217), waarin hij aankondigt dat alle vrije inwoners van het Romeinse rijk het Romeinse burgerrecht krijgen. Sensationeel was ook de identificatie in 2000 van een ondertekening van een officieel document als de handtekening van Egyptes beroemde koningin Cleopatra. Ook voor meer alledaagse praktijken leveren documentaire papyri nieuwe kennis op. Zo is in 2006 een monografie verschenen over Grieks snelschrift die gebruikt heeft gemaakt van de ontdekking van een papyrus met een uitgebreide Griekse woordenlijst in de bibliotheek van Montserrat.
Er duiken dus nog steeds onbekende bronnen op. Daarnaast maken moderne technieken een nieuwe analyse van bekende bronnen mogelijk. De computer is hierbij van cruciale betekenis. Dankzij diverse online databases (zie onder) wordt het opsporen en raadplegen van munten, inscripties en papyri vereenvoudigd. Verder wordt er geëxperimenteerd met het conserveren en lezen van (verkoolde) papyri met behulp van lasertechnieken en scans. Zo kunnen niet alleen papyri die te kwetsbaar zijn om te worden uitgerold worden gelezen, maar ook palimpsesten. Ook het onderzoek naar de kleuren van antieke standbeelden, waarover Geschiedenis Magazine in januari 2006 berichtte, is dankzij technologische ontwikkelingen in nieuw vaarwater gekomen.
De hoofdlijnen van de geschiedenis van de Oudheid mogen bekend zijn, maar er valt zeker nog winst te behalen uit de bronnen die nu nog niet ontdekt of onderzocht zijn. Elke nieuwe bron is als een puzzelstukje dat kan worden ingepast in het grote kader. Juist daarom spelen documentaire bronnen een belangrijke rol en is het spannend om verder te zoeken naar stukken die de puzzel completer maken. Zolang er nog nieuwe bronnen gevonden worden, is er genoeg te ontdekken.
Janneke de Jong is onderzoekster aan de Westfälische Wilhelms-Universität te Münster. Zij promoveerde in 2006 op de machtsrepresentatie van Romeinse keizers in Egypte.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
01-06-2010
Rijst gebruikt als 'supercement' in Chinese muur
AMSTERDAM – Bij de constructie van bepaalde delen van de Chinese muur is een mengsel van plakkerige rijst en kalk succesvol gebruikt als cement. Dat hebben wetenschappers uit China ontdekt.
Het 'rijstcement' is gebruikt door bouwers die in de tijd van de Ming-dynastie (ruim 600 jaar geleden) aan de muur werkten. De rijst geeft het voegsel in het bouwwerk een speciale structuur die ervoor zorgt dat de stenen bijna naadloos op elkaar aansluiten.
Door het bijzondere cement groeit er zelfs nu nog weinig onkruid tussen de stenen in bepaalde delen van de Chinese muur. Dat schrijven wetenschappers van Zhejiang Universiteit in het wetenschappelijk tijdschrift Accounts of Chemical Research.
Amylopectine
“Het oude cement is een mix van organische en anorganische stoffen”, verklaart hoofdonderzoeker Zhang Bingjian in de Britse krant The Daily Telegraph. “Het anorganische component is calcium carbonaat. Het organische deel is amylopectine. Dit is afkomstig van de pap van plakkerige rijst die aan het cement werd toegevoegd.”
Het bijzondere cementmengsel zorgde er volgens de wetenschappers voor dat veel bouwwerken uit de tijd van de Ming-dynastie extra stevigheid kregen en beter bestand waren tegen grote natuurrampen zoals overstromingen en aardbevingen.
Onrust
“De amylopectine zorgde voor een compactere microstructuur van het cement en gaf de Chinese muur bijvoorbeeld meer stabiele eigenschappen en grotere mechanische sterkte”, aldus Bingjian.
Het rijstcement zorgde echter ook voor onrust. De keizers legden namelijk vaak beslag op de rijst van de plaatselijke bevolking om het mengsel te maken.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Rijst gebruikt als 'supercement' in Chinese muur
AMSTERDAM – Bij de constructie van bepaalde delen van de Chinese muur is een mengsel van plakkerige rijst en kalk succesvol gebruikt als cement. Dat hebben wetenschappers uit China ontdekt.
Het 'rijstcement' is gebruikt door bouwers die in de tijd van de Ming-dynastie (ruim 600 jaar geleden) aan de muur werkten. De rijst geeft het voegsel in het bouwwerk een speciale structuur die ervoor zorgt dat de stenen bijna naadloos op elkaar aansluiten.
Door het bijzondere cement groeit er zelfs nu nog weinig onkruid tussen de stenen in bepaalde delen van de Chinese muur. Dat schrijven wetenschappers van Zhejiang Universiteit in het wetenschappelijk tijdschrift Accounts of Chemical Research.
Amylopectine
“Het oude cement is een mix van organische en anorganische stoffen”, verklaart hoofdonderzoeker Zhang Bingjian in de Britse krant The Daily Telegraph. “Het anorganische component is calcium carbonaat. Het organische deel is amylopectine. Dit is afkomstig van de pap van plakkerige rijst die aan het cement werd toegevoegd.”
Het bijzondere cementmengsel zorgde er volgens de wetenschappers voor dat veel bouwwerken uit de tijd van de Ming-dynastie extra stevigheid kregen en beter bestand waren tegen grote natuurrampen zoals overstromingen en aardbevingen.
Onrust
“De amylopectine zorgde voor een compactere microstructuur van het cement en gaf de Chinese muur bijvoorbeeld meer stabiele eigenschappen en grotere mechanische sterkte”, aldus Bingjian.
Het rijstcement zorgde echter ook voor onrust. De keizers legden namelijk vaak beslag op de rijst van de plaatselijke bevolking om het mengsel te maken.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-06-2010
Persvrijheid in 19e eeuws België toch niet zo verregaand
De Belgische grondwet van 1831 bevatte verregaande waarborgen voor de persvrijheid die ons land in de 19e eeuw de reputatie gaf een vrijhaven te zijn voor de politieke pers. In de praktijk paste de toenmalige Belgische elite deze regels echter pragmatisch en strategisch toe van zodra haar machtspositie aangevallen werd. Dat stelt de Leuvense jurist Bram Delbecke in het doctoraat dat hij zopas met succes verdedigde.
De grondwet voorzag bijzondere waarborgen voor de persvrijheid, zoals een verbod op preventieve overheidsmaatregelen, een getrapte verantwoordelijkheid om de private censuur van drukkers te beperken en de garantie dat persmisdrijven door een volksjury behandeld moesten worden.
Uit Delbecke's onderzoek blijkt echter dat bij vervolgingen van persmisdrijven in de 19e eeuw zeer tendentieus te werk gegaan werd en publicaties van uitdagers van de Belgische liberale staat geviseerd werden, zoals orangisten die de aansluiting bij Nederland bepleiten of actoren aan de linkerzijde.
Omzeild
Mettertijd werden de vermelde grondwettelijke waarborgen ook uitgehold of omzeild. Omdat de juryprocedure ongewenste ruchtbaarheid aan de vervolgde mening gaf en de uitkomst van een dergelijk vonnis onvoorspelbaar was, werd het begrip persmisdrijf restrictiever omschreven.
Op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheidsregels werd de burgerlijke rechter bevoegd om een schadevergoeding op te leggen.
Door grootschalige toepassing van de mogelijkheid van beslagrecht in het gerechtelijk onderzoek werd ook het verbod op preventieve maatregelen omzeild. Ook uitgevers of drukkers die alle verantwoordelijkheid wensten op te nemen, konden worden gestraft. (belga/mvdb)
(HLN)
Persvrijheid in 19e eeuws België toch niet zo verregaand
De Belgische grondwet van 1831 bevatte verregaande waarborgen voor de persvrijheid die ons land in de 19e eeuw de reputatie gaf een vrijhaven te zijn voor de politieke pers. In de praktijk paste de toenmalige Belgische elite deze regels echter pragmatisch en strategisch toe van zodra haar machtspositie aangevallen werd. Dat stelt de Leuvense jurist Bram Delbecke in het doctoraat dat hij zopas met succes verdedigde.
De grondwet voorzag bijzondere waarborgen voor de persvrijheid, zoals een verbod op preventieve overheidsmaatregelen, een getrapte verantwoordelijkheid om de private censuur van drukkers te beperken en de garantie dat persmisdrijven door een volksjury behandeld moesten worden.
Uit Delbecke's onderzoek blijkt echter dat bij vervolgingen van persmisdrijven in de 19e eeuw zeer tendentieus te werk gegaan werd en publicaties van uitdagers van de Belgische liberale staat geviseerd werden, zoals orangisten die de aansluiting bij Nederland bepleiten of actoren aan de linkerzijde.
Omzeild
Mettertijd werden de vermelde grondwettelijke waarborgen ook uitgehold of omzeild. Omdat de juryprocedure ongewenste ruchtbaarheid aan de vervolgde mening gaf en de uitkomst van een dergelijk vonnis onvoorspelbaar was, werd het begrip persmisdrijf restrictiever omschreven.
Op grond van de buitencontractuele aansprakelijkheidsregels werd de burgerlijke rechter bevoegd om een schadevergoeding op te leggen.
Door grootschalige toepassing van de mogelijkheid van beslagrecht in het gerechtelijk onderzoek werd ook het verbod op preventieve maatregelen omzeild. Ook uitgevers of drukkers die alle verantwoordelijkheid wensten op te nemen, konden worden gestraft. (belga/mvdb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-06-2010
Unieke 'tijdcapsule' onder Swifterbant
SWIFTERBANT - Bij Swifterbant in Flevoland beginnen dinsdag de archeologische opgravingen die uitzonderlijk goed geconserveerde nederzettingresten uit de midden-steentijd moeten blootleggen.
De restanten uit 7500 tot 4500 v. Chr. die tot nu toe zijn gevonden, zijn zelfs voor Europese begrippen zeer bijzonder. Dat heeft Joris Habraken, provinciaal archeoloog van Flevoland, laten weten.
De opgravingen vinden plaats in een gebied van 6800 vierkante meter op maximaal 4,5 meter diepte. ''Doordat de resten zo diep liggen en als het ware luchtdicht zijn verpakt, is een soort tijdcapsule ontstaan'', aldus Habraken.
Er zijn zelfs etensresten gevonden die de tand des tijds goed hebben doorstaan. Vindplaatsen zo groot als die in Swifterbant en waar de resten zo goed bewaard zijn gebleven, zijn volgens de archeoloog in Europa zeldzaam.
© ANP
(nu.nl)
Unieke 'tijdcapsule' onder Swifterbant
SWIFTERBANT - Bij Swifterbant in Flevoland beginnen dinsdag de archeologische opgravingen die uitzonderlijk goed geconserveerde nederzettingresten uit de midden-steentijd moeten blootleggen.
De restanten uit 7500 tot 4500 v. Chr. die tot nu toe zijn gevonden, zijn zelfs voor Europese begrippen zeer bijzonder. Dat heeft Joris Habraken, provinciaal archeoloog van Flevoland, laten weten.
De opgravingen vinden plaats in een gebied van 6800 vierkante meter op maximaal 4,5 meter diepte. ''Doordat de resten zo diep liggen en als het ware luchtdicht zijn verpakt, is een soort tijdcapsule ontstaan'', aldus Habraken.
Er zijn zelfs etensresten gevonden die de tand des tijds goed hebben doorstaan. Vindplaatsen zo groot als die in Swifterbant en waar de resten zo goed bewaard zijn gebleven, zijn volgens de archeoloog in Europa zeldzaam.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Laatste deelnemer 'Great Escape' overleden
LONDEN - Jack Harrison, de laatste overlevende van een massale vluchtpoging uit een krijgsgevangenkamp in nazi-Duitsland, is op 97-jarige leeftijd overleden. Dat meldde de Britse omroep BBC maandag. De ontsnapping vormde de basis voor de film The Great Escape uit 1963.
Harrison was tijdens de Tweede Wereldoorlog piloot voor de Britse luchtmacht. In 1942 werd zijn vliegtuig neergehaald in de buurt van Den Helder. Harrison werd krijgsgevangen gemaakt en overgebracht naar het kamp Stalag Luft III, in het westen van het huidige Polen.
Enkele honderden gevangenen groeven in het diepste geheim een tunnel uit het kamp. In de nacht van 24 op 25 maart 1944 waagden ze hun ontsnapping. Veel ging echter mis, waardoor uiteindelijk maar 76 mensen ontsnapten. Van hen bleven slechts drie uit handen van de nazi's, onder wie de Nederlander Bram van der Stok. Vijftig ontsnapten werden geëxecuteerd.
Harrison zou als 98e naar buiten gaan. Na de mislukte ontsnapping moest hij echter in allerijl het bewijsmateriaal verbranden.
In de film The Great Escape (1963), die over de vluchtpoging is gemaakt, spelen onder meer Steve McQueen, James Garner en Richard Attenborough.
LONDEN - Jack Harrison, de laatste overlevende van een massale vluchtpoging uit een krijgsgevangenkamp in nazi-Duitsland, is op 97-jarige leeftijd overleden. Dat meldde de Britse omroep BBC maandag. De ontsnapping vormde de basis voor de film The Great Escape uit 1963.
Harrison was tijdens de Tweede Wereldoorlog piloot voor de Britse luchtmacht. In 1942 werd zijn vliegtuig neergehaald in de buurt van Den Helder. Harrison werd krijgsgevangen gemaakt en overgebracht naar het kamp Stalag Luft III, in het westen van het huidige Polen.
Enkele honderden gevangenen groeven in het diepste geheim een tunnel uit het kamp. In de nacht van 24 op 25 maart 1944 waagden ze hun ontsnapping. Veel ging echter mis, waardoor uiteindelijk maar 76 mensen ontsnapten. Van hen bleven slechts drie uit handen van de nazi's, onder wie de Nederlander Bram van der Stok. Vijftig ontsnapten werden geëxecuteerd.
Harrison zou als 98e naar buiten gaan. Na de mislukte ontsnapping moest hij echter in allerijl het bewijsmateriaal verbranden.
In de film The Great Escape (1963), die over de vluchtpoging is gemaakt, spelen onder meer Steve McQueen, James Garner en Richard Attenborough.
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
07-06-2010
Archeologen leggen kerkhof van gladiatoren bloot in York
In de tuin van een achttiende eeuws landgoed in York in Engeland, hebben Britse archeologen een begraafplaats ontdekt van Romeinse gladiatoren. De wetenschappers zijn ervan overtuigd dat er in de hele wereld nog nooit zo'n complete begraafplaats van gladiatoren is blootgelegd.
De ontdekking van het grafveld is niet nieuw. In 2004 al legden archeologen een tachtigtal graven uit de eerste tot vierde eeuw na Christus bloot. Tot nu toe werd er altijd vanuit gegaan dat het om Romeinse soldaten ging die onthoofd werden na een opstand, maar nieuw onderzoek deed de archeologen twijfelen.
De skeletten bleken allemaal één opvallend ontwikkelde arm te hebben. "Het lijkt erop dat het gaat om mannen die vanaf jonge leeftijd getraind zijn in het vechten met zware wapens, zoals dat het geval was met gladiatoren", zegt Kurt Hunter-Mann, een van de onderzoekers, in een documentaire die vanavond op Channel 4 wordt uitgezonden.
Een andere zaak die erop moet wijzen dat het om gladiatoren gaat, zijn de verwondingen die op de skeletten gevonden zijn. Zo heeft een van de skeletten een wonde die alleen van een beet van een beer of leeuw afkomstig kan zijn, dieren die de gladiatoren bevochten. Bovendien werden er op de schedels sporen gevonden van een doodsklap met een hamer, waarmee een overwonnen gladiator uit zijn lijden zou kunnen zijn verlost. (sps)
(HLN)
Archeologen leggen kerkhof van gladiatoren bloot in York
In de tuin van een achttiende eeuws landgoed in York in Engeland, hebben Britse archeologen een begraafplaats ontdekt van Romeinse gladiatoren. De wetenschappers zijn ervan overtuigd dat er in de hele wereld nog nooit zo'n complete begraafplaats van gladiatoren is blootgelegd.
De ontdekking van het grafveld is niet nieuw. In 2004 al legden archeologen een tachtigtal graven uit de eerste tot vierde eeuw na Christus bloot. Tot nu toe werd er altijd vanuit gegaan dat het om Romeinse soldaten ging die onthoofd werden na een opstand, maar nieuw onderzoek deed de archeologen twijfelen.
De skeletten bleken allemaal één opvallend ontwikkelde arm te hebben. "Het lijkt erop dat het gaat om mannen die vanaf jonge leeftijd getraind zijn in het vechten met zware wapens, zoals dat het geval was met gladiatoren", zegt Kurt Hunter-Mann, een van de onderzoekers, in een documentaire die vanavond op Channel 4 wordt uitgezonden.
Een andere zaak die erop moet wijzen dat het om gladiatoren gaat, zijn de verwondingen die op de skeletten gevonden zijn. Zo heeft een van de skeletten een wonde die alleen van een beet van een beer of leeuw afkomstig kan zijn, dieren die de gladiatoren bevochten. Bovendien werden er op de schedels sporen gevonden van een doodsklap met een hamer, waarmee een overwonnen gladiator uit zijn lijden zou kunnen zijn verlost. (sps)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Wat meer plaatjes hierover: http://www.dailymail.co.u(...)-unearthed-York.html
En morgen pleurt men in Wuhan
Nog een vleermuis in een pan
Nog een vleermuis in een pan
