Bloed geven, #11

quote:

Op dinsdag 20 april 2010 21:20 schreef Yuki het volgende:
Nu, 2 weken na data, is de bloeduitstorting BIJNA weg.
Rood-paars vlekje van ongeveer een vierkante cm zit er nog.

Duurt echt wel extreem lang in mijn beleving, of ligt dat aan mij?

ik heb er nooit last van, met plasma geven dan. Meestal twee dagen en dan ziet het er weer mooi uit. Ligt er echt wel aan wie je prikt hoor. Sommige mensen kunnen het echt niet. Dan doet het vaak ook nog pijn met geven. Ik heb wel zo mijn voorkeur wie wel of niet mag prikken. Elke vier weke plasma geven dan kom je vaak dezelfde mensen tegen en dan vinden ze het niet eens gek dat je vraagt of je door een bepaald persoon geprikt mag worden.

Nog even wachten tot ik 18 ben, dan ga ik het ook zeker doen.

ik kreeg van de week een brief dat ik weer een 'actieve' donor ben ivm tekort aan bloeddonoren.

Ik hoop erg dat er inmiddels een betere Hepatitis C test ontwikkeld is, zodat ik inderdaad weer kan gaan doneren.
Jaaaaaren geleden ben ik toen ze begonnen met testen op Hepatitis C uit het bestand gegooid omdat ik vals positief testte (test was wel positief, maar had de ziekte niet dus)

Ze hadden altijd grote koektrommels met donkerbruintjes

Net voor de keuring geweest, alles was prima. Toen moest er nog bloed geprikt worden... De 2e keer ging gelukkig wél goed.

Ik heb gisteren voor het eerst bloed gegeven en dat was eigenlijk niet zo'n leuke ervaring . Ik ben tijdens het doneren flauw gevallen, behoorlijk diep weggeweest en toen ik bijkwam wist ik even niet waar en wie ik was. Vriendin vertelde achteraf dat ze moeite hadden om me bij te krijgen en dat ik helemaal aan 't shaken was. Ik heb nog ruim een half uur daar gelegen om bij te komen; ik voelde me flink beroerd. Gelukkig was m'n vriendin erbij en was iedereen bij de bloedbank heel vriendelijk.

Snap niet hoe het komt, ik was wel een beetje gespannen maar niet extreem, verder was alles goed, bloeddruk, hb, ik had goed gegeten en gedronken. Verder ben ik ben echt geen watje, ben niet bang voor naalden en heb de nodige injecties, operaties etc. gehad. Ben daar normaal altijd erg nuchter onder, dus hoe dit nou weer kan...

Moet nu echt wel even nadenken of ik het nog een keer wil proberen. Iemand hier ervaring mee?

Hee wat vervelend...nee ik heb er geen ervaring mee, heb wel begrepen dat er regelmatig iemand tegen de vlakte gaat bij of vlak na het bloedgeven.

In het begin toen ik bloed gaf had ik er wel meer last van dan later (momenteel geef ik plasma, dus sowieso geen problemen meer). De eerste keren stond ik een dag later nog trillend op m'n benen, ben 1x een dag na het bloedgeven flauwgevallen. Later had ik dat nooit meer, geen idee waarom. Maar misschien is het dus toch een beetje een kwestie van wennen, dat je later onbewust weet wat voor jou wel en niet goed werkt rondom het bloedgeven. Misschien werkt dat voor jou ook zo, dat het later vanzelf beter gaat? Ik weet niet of mensen vaker flauwvallen als het de eerste keer is.

Kan me voorstellen dat je nu twijfelt. Als het alleen maar flauwvallen was zou ik zeggen: "geef het nog 1 kansje". Maar moeite om je weer bij te krijgen, shaken, dat klinkt toch wel erg naar. Zeiden de verplegers daar nog iets over, hadden ze zoiets eerder meegemaakt? Komt het vaker voor?

Oeh wat naar, PiperMaru.

Mocht je besluiten het nog een keer te proberen: veel succes. En probeer je er niet druk over te maken, want het zou toch heel goed met de spanning te maken kunnen hebben.

Thx wyccie en shadylane; het kan idd zijn dat het toch met de spanning te maken had. Ik moest ook vrij lang wachten tot ik aan de beurt was, misschien speelde dat mee. De verplegers zeiden niets over dat het vreemd of raar was; het kwam vaker voor zeiden ze. Ze kwamen wel elke 5 minuten vragen hoe ik me voelde en ik mocht pas naar huis toen ik echt goed tot rust gekomen was.

Ik denk dat ik het nog een kans geef en als het dan nog een keer gebeurt, hou ik het voor gezien.

quote:

Op zondag 11 april 2010 01:41 schreef Judeljuud het volgende:
Mag je bloed geven als je een chronisch B12-tekort hebt?
De meningen zijn daarover nogal verdeeld...

Waarom zou je dat überhaupt willen? Lijkt mij toch verstandiger om het niet te doen.

PiperMaru, wat jammer dat je eerste keer zo tegenviel. Het lijkt dat je door het lange wachten er wat teveel mee bezig was, dus meer gespannen... maar ik kan alleen maar raden.

Heb al heel wat keertjes bloed en plasma gegeven maar dit heb ik nog niet meegemaakt (ook niet zien gebeuren).

Dit zal bij je volgende donatiekeuring vanzelf ter sprake komen omdat het in de vragenlijst zit. Hopelijk laten ze je dan van de keuring meteen door naar de afname.

En by the way, je bent een kanjer dat je het gewoon nog eens een kans geeft!

@ PiperMaru naar dat je zo'n vervelende ervaring hebt gehad . Vaak kun je wel een oorzaak voor het flauwvallen vinden. Veel voorkomende redenen zijn: te weinig gegeten/gedronken, haast hebben, nervositeit, stress(werk/privé), vermoeidheid. Helaas komt het ook wel eens voor dat je er gewoon niet achter komt waardoor het kwam. Dit komt zelfs voor bij mensen die al jaren plasma geven en ja... ook bij de geijkte grote "stoere "kerels

Ik zou het gewoon nog een kans geven, probeer de de boven genoemde veel voorkomende redenen uit te sluiten en vraag de assistente de stoel al te kantelen voor het aanprikken. Na het doneren niet gelijk van de stoel springen maar even iets eten en drinken in de stoel. Succes verzekerd

Oh en die spiertrekkingen... dat is iets wat we zeer regelmatig zien bij mensen die flauwvallen. Het ziet er naar uit voor omstanders maar kan verder geen kwaad

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 22:52 schreef Loena-tik- het volgende:
Oh en die spiertrekkingen... dat is iets wat we zeer regelmatig zien bij mensen die flauwvallen. Het ziet er naar uit voor omstanders maar kan verder geen kwaad

Da's fijn om te weten, thanks!

Inderdaad!

quote:

Op vrijdag 7 mei 2010 19:40 schreef Japsnars het volgende:

[..]

Waarom zou je dat überhaupt willen? Lijkt mij toch verstandiger om het niet te doen.

Nouja, het lijkt me om dezelfde reden als andere mensen bloed willen geven?

Ik ging de derde keer oid ook bijna onderuit, ik was net klaar met bloedgeven en voelde me niet lekker worden. Mijn zicht ging weg zeg maar. Gelukkig kon ik het nog net aangeven en hebben ze me gewoon plat gelegd met mijn benen wat naar boven.... Na een kwartiertje zo te zitten en wat eten en drinken was het weer prima.
Ik had wat weinig gegeten en ook een wat lage bloeddruk voor mij die dag.

Daarna nooit meer gebeurd...

quote:

Op zondag 11 april 2010 01:41 schreef Judeljuud het volgende:
Mag je bloed geven als je een chronisch B12-tekort hebt?
De meningen zijn daarover nogal verdeeld...

Dat lijkt me niet een al te handig plan. Aangezien je vit B12 indirect nodig hebt voor de aanmaak van de bloedcellen (alle cellen eigenlijk) doe je er waarschijnlijk beter aan het verbruik er van niet op te voeren.

Wiens meningen zijn daar eigenlijk over verdeeld?

Zijn er hier ook stamcel-/bloedplaatjesdonoren? Ik heb vandaag folders hierover in de bus gehad, maar zie het eigenlijk niet zitten. Alleen bloedplaatjes nog wel, dat is vrijwel hetzelfde als bloed doneren, alleen duurt het wat langer. Stamcellen lijkt me erg vervelend - gaat een lange procedure aan vooraf + algehele narcose. Vind het wel moeilijk om te weigeren, aangezien het wel veel voor iemand kan betekenen, maar t lijkt me eigenlijk te belastend. Andere meningen hierover?

Mijn is zojuist zijn eerste donatie wezen doen.

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 17:39 schreef PurePoisonPerfume het volgende:
Zijn er hier ook stamcel-/bloedplaatjesdonoren?

Ik heb 2 keer trombocyten gedoneerd, maar dit ging niet zo goed. Mijn bloed stroomde niet snel genoeg en het klonterde teveel. Overigens heb je hierbij ook wel wat dingen die je bij een volbloeddonatie niet hebt. De naald kan op een gegeven moment zeer gaan doen en door het antistollingsmiddel kun je het ook koud krijgen en kramp krijgen in je arm.

Momenteel is er iemand die stamcellen nodig heeft, waarbij mijn HLA goed matcht. 2 maanden geleden heb ik wat bloed gegeven voor een gedetailleerdere typering. Er worden nog een aantal donoren verder getest (tussen de 3 en 9). Op basis daarvan wordt besloten welke donor gaat doneren.

Ik heb een beetje dezelfde overwegingen gehad als jij toen ik me destijds aanmeldde. Gezien het echter vrij zeldzaam is dat er een match is, vond ik het belangrijk genoeg. Het feit dat ik éénmalig wat ongemakken er aan beleef (op een heel mensenleven is dat niet zoveel) vind ik in schril contrast staan met iemand die doodziek is en overlijdt als ik het niet doe.

Overigens is de methode onder narcose niet de enige methode. Er is ook een methode om via een transfusie stamcellen af te tappen. Daar kleven dan ook wel weer nadelen aan, maar in ieder geval bespaart het een narcose en de nawerking er van.

Ik zou jezelf alleen opgeven als je er voor de volle 100% achter staat. De kans dat je ooit stamcellen doneert is niet erg groot, maar als het er wel op aankomt, moet je er wel mee door kunnen/willen gaan imo.

Ik weet niets van stamcellen, ben wel beenmergdonor. Heb indertijd er speciaal om gevraagd, registreer me aub in elke database die maar zinvol kan zijn want het kan heel erg belangrijk zijn. Het kost niets, bij de eerste afname gewoon een paar extra buisjes zodat ze alle typeringen kunnen doen en zelfs in de uiterst kleine kans dat je wordt opgeroepen, kan je altijd nog nee zeggen. (Niet dat ik dat van plan ben natuurlijk!)

Ik was volbloed donor en ben nu plasma donor. Deze week feest want ik kreeg de oproep voor volgende week in de post

stamceldonor=beenmergdonor

Verhalen:
http://www.stamceldonor.o(...)_bm_en_pbsc_2003.pdf
http://www.europdonor.nl/index.php?id=94

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 18:50 schreef krakkemieke het volgende:

[..]

Stamcellen kunnen tegenwoordig toch ook uit je bloed gehaald worden? Daar gaat ook een procedure aan vooraf, maar je hoeft er niet voor onder narcose. Ik ben er niet voor geschikt, denk ik, vandaar dat ik twijfel.

Heb het foldertje doorgelezen net. Het kan idd soms uit je bloed gehaald worden (ook dan is het trouwens een langdurige en belastende procedure), maar als er veel nodig is, gebeurt het alsnog onder algehele narcose.

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 18:56 schreef Alicey het volgende:

[..]

Ik heb 2 keer trombocyten gedoneerd, maar dit ging niet zo goed. Mijn bloed stroomde niet snel genoeg en het klonterde teveel. Overigens heb je hierbij ook wel wat dingen die je bij een volbloeddonatie niet hebt. De naald kan op een gegeven moment zeer gaan doen en door het antistollingsmiddel kun je het ook koud krijgen en kramp krijgen in je arm.

Momenteel is er iemand die stamcellen nodig heeft, waarbij mijn HLA goed matcht. 2 maanden geleden heb ik wat bloed gegeven voor een gedetailleerdere typering. Er worden nog een aantal donoren verder getest (tussen de 3 en 9). Op basis daarvan wordt besloten welke donor gaat doneren.

Ik heb een beetje dezelfde overwegingen gehad als jij toen ik me destijds aanmeldde. Gezien het echter vrij zeldzaam is dat er een match is, vond ik het belangrijk genoeg. Het feit dat ik éénmalig wat ongemakken er aan beleef (op een heel mensenleven is dat niet zoveel) vind ik in schril contrast staan met iemand die doodziek is en overlijdt als ik het niet doe.

Overigens is de methode onder narcose niet de enige methode. Er is ook een methode om via een transfusie stamcellen af te tappen. Daar kleven dan ook wel weer nadelen aan, maar in ieder geval bespaart het een narcose en de nawerking er van.

Ik zou jezelf alleen opgeven als je er voor de volle 100% achter staat. De kans dat je ooit stamcellen doneert is niet erg groot, maar als het er wel op aankomt, moet je er wel mee door kunnen/willen gaan imo.

Hierom twijfel ik dus. Ik wil me idd alleen opgeven als ik ook zeker weet dat ik 'ja' zeg als het ooit nodig blijkt te zijn. Ik denk dat ik nu nog teveel twijfel om me ervoor in te schrijven, misschien dat ik het nog wel doe als ik er wat langer over heb nagedacht.

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 19:18 schreef caroline88 het volgende:
Ik weet niets van stamcellen, ben wel beenmergdonor. Heb indertijd er speciaal om gevraagd, registreer me aub in elke database die maar zinvol kan zijn want het kan heel erg belangrijk zijn. Het kost niets, bij de eerste afname gewoon een paar extra buisjes zodat ze alle typeringen kunnen doen en zelfs in de uiterst kleine kans dat je wordt opgeroepen, kan je altijd nog nee zeggen. (Niet dat ik dat van plan ben natuurlijk!)

Ik was volbloed donor en ben nu plasma donor. Deze week feest want ik kreeg de oproep voor volgende week in de post

Stamceldonor en beenmergdonor is hetzelfde.