[OUD] Hoe gaat het met ons? #5

Kaatjejannie, ben je verpleegkundige? Hoe kan het dat zo'n jong iemand aan een hartstilstand overlijdt?
Sterkte want het lijkt me idd heel wat om zo van dichtbij mee te maken...

ik ben geen verpleegkundige, ik werk op een woonvorm voor (jong)volwassenen met een stoornis in het autistisch spectrum. En hoe het kan? Dat is een raadsel, hij had al een tijdje wat klachten. Maar niets ernstigs. Is meerdere malen door meerdere doktoren gezien en niemand die wat zag.
Vannacht is hij overleden, hoorde ik vlak na mijn vorige bericht. Er is inmiddels autopsie geweest, en daar is niks uitgekomen. Het is zo bizar, ik kan er echt niet bij...

Dat is inderdaad heel bizar... extra moeilijk dan als het niet te verklaren is he?

Kaatjejannie, tijdens mijn zwangerschap hebben twee vrienden van me hun vader verloren, ik had het daar zo moeilijk mee, inderdaad, jij draagt (zichtbaar in mijn geval) nieuw leven en zij begraven hun vader. Het voelt zo oneerlijk. Sterkte!

Karin, hoe was de verjaardag van Meike vandaag? Trok je het een beetje? Ik hoop het voor je!

En ik weet het niet meer hoor, ik dacht echt dat de infectie weg was, maar hmm, ik voel weer vanalles. Ga denk ik sowieso maar weer langs bij de huisarts, wie weet wat er stiekem nog vernield is tijdens de bevalling.

quote:

Op zondag 28 februari 2010 23:09 schreef mefke79 het volgende:
Kaatjejannie, tijdens mijn zwangerschap hebben twee vrienden van me hun vader verloren, ik had het daar zo moeilijk mee, inderdaad, jij draagt (zichtbaar in mijn geval) nieuw leven en zij begraven hun vader. Het voelt zo oneerlijk. Sterkte!

Karin, hoe was de verjaardag van Meike vandaag? Trok je het een beetje? Ik hoop het voor je!

En ik weet het niet meer hoor, ik dacht echt dat de infectie weg was, maar hmm, ik voel weer vanalles. Ga denk ik sowieso maar weer langs bij de huisarts, wie weet wat er stiekem nog vernield is tijdens de bevalling.

Het was heel druk! Ik was ook blij toen iedereen weg was hoor.
Het ging goed zolang de visite er was, daarna kwam het weer in alle hevigheid opzetten.
Het gaat nog lang niet goed, het is veel erger als in het begin.
Liep zaterdag even de stad in, taart halen voor Meikes verjaardag, en dat was wel heftig.
Echt het gevoel snel weg te moeten daar, alles wat op je afkomt, erg naar.
Ben er nog lang niet... Dinsdag weer naar de huisarts, en ws het laatste gesprek met hem, want hij gaat met pensioen,... en daar baal ik zo van....

Meike heeft wel genoten van dr verjaardag, hoewel het voor haar zelfs nog te druk was!
Maar die bergen kado's maken natuurlijk veel goed!

Wat naar dat het bij jou nog steeds niet hersteld is, het mag nu wel een keer klaar zijn zeg....

Karin, heftig . Heb je genoeg aan die gesprekken met de huisarts? En ga je dat straks met de nieuwe ook doen?
Of is het anders een optie om je te laten verwijzen naar een psycholoog ofzo...?! Hoop dat je je gauw weer wat beter gaat voelen!

Mefke, wat naar zeg dat die infectie nog steeds niet weg lijkt te zijn...

Kaatjejannie, wat naar

Hier gaat het op en af. Heeft iemand nog een doosje geduld liggen...?!

Nijna, een beetje zen.... accepteerrrrrrr wil ook nog wel eens helpen Nee, zonder gekheid, als ik m had, stuurde ik m naar je toe!

Ik mag idd wel wat meer zen... . Wordt aan gewerkt ook wel, maar ik ben niet zo geoefend in het maar laten gaan zeg maar, komt vast... later als ik groot ben ofzo

Karin, vervelend dat het gevoel nog steeds zo heftig is. Het klinkt heel akelig.
En morgen dus al weer het laatste gesprek.. jammer hoor. Ik ben ook wel benieuwd of je al gedacht hebt aan hoe het nu verder moet?

Nijna, bij jou blijft het ook maar op en neer gaan he?

Appelsap, het schiet niet zo erg op hier. Maar dat is denk ik ook een beetje de aard van het beestje.
Toch weer aan het kijken of ik er nog wat mee kan om het voor mezelf wat makkelijker te maken allemaal, maar ook al aardig wat geprobeerd, dus ben benieuwd...

Pff, Nijna en Karin, klinkt niet heel goed nog...sterkte!

En ik heb morgen weeeeer een afspraak bij de huisarts, zucht.

Nou Mefke, nu dan hopelijk een blijvende oplossing, want dit is ook niet wat ...

Al nieuws Mefke?
Naar dat dat zo lang blijft naslepen zeg.

Ik ben vanmorgen weer bij de huisarts geweest, en het goeie nieuws is dat hij er nog 3 weken is.
Het was weer een heftig gesprek, maar het vuurtje is nog eens extra aangewakkerd door de wvk die mij gister toevallig aansprak toen ik bij de dietiste vandaan kwam (daar was ik voor Lars ivm bijvoeding)
Ze wist nl precies waar het vandaan kwam dat ik nu een burnout heb, en dat had nl volgens haar met mijn verleden te maken. Ze zei een aantal dingen waar ik op dat moment niet op kon reageren, maar eenmaal thuis was ik daar heeeeel erg boos over. Ze zei nl dat ik als kind zijnde aandacht tekort ben gekomen, doordat mijn moeder teveel met mijn gehandicapte zus is bezig geweest. Ik ervaar dat helemaal niet zo.
Het voelt zelfs als een aanval richting mijn moeder, want ik heb enorm veel bewondering voor haar, en hoe ze alles altijd heeft gedaan. Volgens de wvk projecteer ik wat ik heb gemist nu op mijn eigen kids.
De huisarts wuifde dit meteen weg.
Hij noemde het amateur-psychologie en ik moest me niks laten aanpraten. Zij kent ons gezin niet, ze weet niet wat er gebeurd is, hoe ik dat als kind heb ervaren.
De huisarts vond het heel naar dat ze deze dingen tegen mij heeft gezegd.
Ik heb nog een nieuwe afspraak met de wvk staan, maar de huisarts zei ook dat ik dat beter kon afzeggen. Zij is niet degene voor mij om mee te praten. Daar was ik ook al achter inmiddels. Ik kon haast wel vuur spugen gister zo boos was ik!!

Verder lijkt de burnout alleen maar erger te worden, alsof het er nu allemaal uitkomt.
Ik slaap slecht, heb veel nachtmerries, ben er met de gedachten helemaal niet bij (ben al een paar keer door rood licht gereden zelfs)
Ik heb volgende week een nieuwe afspraak bij de huisarts.
Ben heel blij dat ik in ieder geval nog 3 weken vooruit kan....

Karin, och meisje En laat die wvk maar kletsen, stom mens.

Ik heb goed nieuws en minder nieuws. Het goede nieuws: alles is heel (juh). Het slechte nieuws: er staat weer vanalles op kweek en de pijn die ik heb is van mijn knip-litteken. De huidzenuwen zijn doorgeknipt en die voel je heel goed zodra er spanning op komt (auw). Maaaar...dat gaat vanzelf weer over, duurt alleen effe. En is een beetje vertraagd door de infecties.
Voor komende week een schimmelkuurtje, want zo zag het er nu uit. En als het anders is hoor ik dat over een week. En die schimmelzooi kan geen kwaad en lost het dus hopelijk op.

Karin, is het niet een idee om, nu je toch weet dat hij weg gaat, te kijken of je niet nu al iemand anders kan vinden waar je mee kan praten? Ten eerste hoef je dan niet alles opnieuw te zeggen en te vertellen en dan heb je kans dat je al iemand hebt als de 3 weken om zijn. Anders zit je straks ineens zonder. Nu kan je nog dubbelop, met je ha en zoeken naar een ander zeg maar. Of zie je het wel zitten om naar de nieuwe huisarts te gaan hiermee?

Ik vraag me af of het niet, zeker als het erger wordt, verstandig is iemand te zoeken die wat meer gespecialiseerd is in dit soort problematiek ipv een algemeen geschoolde huisarts... (Ik wil niemand beledigen verder hoor! )

quote:

Op dinsdag 2 maart 2010 13:39 schreef Brighteyes het volgende:
Karin, is het niet een idee om, nu je toch weet dat hij weg gaat, te kijken of je niet nu al iemand anders kan vinden waar je mee kan praten? Ten eerste hoef je dan niet alles opnieuw te zeggen en te vertellen en dan heb je kans dat je al iemand hebt als de 3 weken om zijn. Anders zit je straks ineens zonder. Nu kan je nog dubbelop, met je ha en zoeken naar een ander zeg maar. Of zie je het wel zitten om naar de nieuwe huisarts te gaan hiermee?

Ik vraag me af of het niet, zeker als het erger wordt, verstandig is iemand te zoeken die wat meer gespecialiseerd is in dit soort problematiek ipv een algemeen geschoolde huisarts... (Ik wil niemand beledigen verder hoor! )

Ik heb het hier ook met mijn huisarts over gehad, ik praat het liefst met hem omdat ik hem al mijn hele leven ken, ik niet het hele verhaal hoef te doen, en hij me begrijpt.
Vandaag zat zijn opvolger erbij trouwens.
Mijn huisarts kende evt ook een psych waarvan hij dacht dat ik me daarbij wel op mijn gemak zou voelen.
Dat hou ik in mijn achterhoofd. Ik kan de eerste 3 weken nog zo vooruit, thank god, en dan zien we het wel, wie weet gaat het tegen die tijd ook wel een stuk beter. Ik hoop het.


Ohhhh ik zit me zo op te fokken, locatiehoofd van mijn werk stond op de voicemail, die wil weten hoe het gaat, en ze belt nog terug straks.
Ik heb de tranen al zo hoog zitten. Bah.

Oh, dan is het wel fijn, als de opvolger er bij zit, dan is het niet helemaal nieuw en kan hij/zij ook een beetje meekijken hoe de interactie tussen de ha en jou is.

Kan je niet je locatiehoofd mailen en vertellen dat je even een slechte middag hebt en dat je liever zelf op een ander tijdstip even belt. Dan kan je zelf bepalen wanneer het beter uit komt, morgenochtend of morgenmiddag bijvoorbeeld.

Ik heb inderdaad maar eens een mail de deur uit gedaan.
Als ze nou nog belt (want ik weet niet of ze de mail wel op tijd leest) dan neem ik de telefoon gewoon niet op heb ik besloten.

Ze snapt het vast wel.

Karin wat een geitewollensok die wvk!
Als je al niet prettig in je vel zit (genuanceerd uitgetikt) dan is dat wel het laatste wat je wil horen van een "onbekende"
Blij om te lezen dat je bij je huisarts goed terrecht kan met je probleem, en ook goed om te zien dat hij zijn opvolger ook betrekt in deze gesprekken, dan komt die niet in ene onbekend voor je neus straks.
En inderdaad, als je het af kan zeggen zou ik dat zeer zeker doen, of eventueel kijken of iemand die je door en door vertrouwd eventueel met Lars er heen kan als het niet anders kan.
*maffe aan Karin een doos tissues en een schouder geeft en wat tranentrekkende films* laat het maar eens goed gaan, lucht soms ook op en helpt je weer overzicht te krijgen. En heel cliché "schrijf het van je af".


Mefke dat klinkt vervelend pijnlijk *bibber* hopen dat het gauw gedaan is allemaal

Karin die WVK is echt niet helemaal lekker. Vidn het ook vrij ver gaan dat ze dat soort dingen zegt!


De eerste afspraak in het VU is gemaakt. Eind maart is het eerste gesprek. Daar ben ik nog niet bij, maar het begin is er!

Karin, die wvk denkt zeker dat ze haar roeping is misgelopen... ahum, jemig wat bot zeg... Grrrr
Kan je niet bij een andere wvk terecht of is het niet voor controle op het CB? Met haar praten helpt je in elk geval niet...
Misschien komt het er nu uit omdat het kan...
_{Is het een idee om alvast te kijken voor een oplossing voor over 3 weken. Want het is super dat je nog even terecht kan bij de huisarts, maar het lijkt me ook wel rust geven als je weet hoe het daarna verder kan.
(ook ivm eventuele wachtlijsten enzo...)} Pas goed op jezelf .
Lees al dat de opvolger erbij zat en dat huisarts ook nog wel een psych weet. Ik hoop met je mee dat je je over 3 weken weer beter voelt!

Mefke, fijn dat alles heel is. Beroerd van die pijn en van wellicht weer een schimmel. Hoe kan dat, is het nooit echt weg of komt het steeds weer terug?

Sorbo, spannend.

Sorbo, spannend!!!
@nijna, het was eerst een bacterie en dat was pech, komt vaker voor na een bevalling en vrij lang vloeien. En meestal is ie weg te krijgen met een korte kuur. Bij mij niet, dus lange kuur. En van een ab kuur is bekend dat je er een schimmel aan kan overhouden. En de pech is bij mij dat ik schijnbaar gevoelig ben voor schimmel, heb em ook in mijn gezicht en op mijn hoofd gehad, dus ach. En voor de zekerheid is er dus wel een kweekje gemaakt, wie weet komt er nog wat uit.

Karin, wat Nijna zegt, zorg wel voor een goede voortzetting straks

Sorbo! het gaat gewoon beginnen!

Karin, er is een heel voor de hand liggende verklaring voor je burn-out, namelijk dat je een ongelooflijk zware periode hebt gehad en nu de klap komt. Het is te stom voor woorden dat de wijkverpleegkundige in je verleden gaat zitten graven. Ik heb zo'n tante die alles herleidt tot mijn vroege jeugd (die overigens volstrekt gelukkig was) en daar word ik altijd erg kriegel van. Nu je emotioneel niet zo stevig in je schoenen staat komt dit bij jou natuurlijk vele malen harder aan dan normaliter het geval zou zijn geweest. Het is vast niet makkelijk om haar opmerkingen van je af te laten glijden. Ik heb het misschien gemist, maar moet je met haar geconfronteerd blijven worden? Je wilt toch niet te maken hebben met iemand waar je geen vertrouwen in hebt?

Sorbootje, ik was dit topic helemaal uit het oog verloren en nu besef ik pas dat ik zaterdag naast iemand zat die iets ongelooflijks gaat doen. Wat fijn dat het proces in werking is gezet!

Ik moet ook even iets kwijt. Ik lees in diverse topics vaak opmerkingen als "gelukkig is er de ruggenprik nog" en "oh, wat is die ruggenprik zalig". Bij mij heeft de ruggenprik tot tweemaal toe niets gedaan en nu zit dat me ineens heel dwars. Sterker nog, ik heb een pethidinespuit gehad en die deed ook helemaal niets. Ik heb er sinds de bevalling altijd maar m'n schouders bij opgehaald maar ik merk nu dat ik er toch nog last van heb dat er geen verklaring voor was. Blegh.

Claudia . Dat is naar dat het je zo dwars zit. Weet je ook wat je eraan dwars zit, ik bedoel... het feit dat het ding niks heeft gedaan? Of dat anderen het zo "verheerlijken" of iets anders?
En kan je daar iets mee? Want het lijkt me ook naar als je er zo last van blijft houden.