abonnement Unibet Coolblue
pi_85174061
12-08-2010

Langeafstandsrelatie Aarde en Venus

De Aarde zou een zodanige invloed uitoefenen op de kern van Venus dat onze planeet ook de controle over de rotatie van Venus beheerst. Wanneer de Aarde en Venus in hun baan rond de zon op hun dichtste punt ten opzichte van elkaar staan - de eerstvolgende keer is op 29 oktober 2010 - laat Venus steeds haar zelfde kant zien. Deze eigenaardigheid zou het gevolg kunnen zijn van de subtiele invloed van de aantrekkingskracht van de aarde op Venus waardoor de rotatiesnelheid van de tweede planeet van ons zonnestelsel beïnvloed wordt.



Toen deze veronderstelling decennia geleden het daglicht zag werd ze genegeerd toen bleek dat Venus te snel roteerde om een dergelijke zwaartekrachtresonantie te ontwikkelen. Maar volgens de berekeningen van Gérard Caudal van de Universiteit van Versailles-Saint Quentin kan de Aarde (nog steeds) een invloed uitoefenen op de kern van Venus en zo mede de rotatiesnelheid controleren.

Om de hypothese van Caudal enige geloofwaardigheid aan te meten zou Venus, net als de Aarde, een vaste kern in een vloeibare toestand moeten hebben. Deze samenstelling moet de kern toelaten langzamer te roteren dan de rest van de planeet. De kern zou ook nog asymmetrisch of homogeen moeten zijn zodat de aantrekkingskracht van de Aarde een variabele trekkracht op een roterende Venus uitoefent.



Het is net deze laatste vereiste die volgens Jean-Luc Margot van de Universiteit van Californië de hypothese van Caudal voor een probleem stelt: "Om een resonantie te handhaven moet de kern van Venus zich serieus uit het centrum bevinden." En volgens David Stevenson van het California Institute of Technology in Pasadena neigen onvolmaaktheden in planetaire kernen te verdwijnen omdat kernen heet zijn en onder hoge druk staan.

Toch vinden zowel Margot als Stevenson de resonantietheorie van Caudal het onderzoeken waard: "De veranderingen in de rotatie van Venus door middel van radarobservaties in de gaten houden zou kunnen onthullen wat er binnenin de planeet gaande is."

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85218303
12-08-2010

Ontplofte ster ontdekt met gewone thuiscomputers



Drie amateurwetenschappers uit de VS en Duitsland hebben met hun eigen thuiscomputer een nieuwe neutronenster ontdekt, die nog 'verstopt' zat in signalen uit het heelal (Science Express, 12 augustus). Zulke neutronensterren, of pulsars, ontstaan als zware sterren aan het einde van hun leven ontploffen. Net als 250.000 andere vrijwilligers uit 192 landen stellen deze drie amateurwetenschappers iedere dag hun thuis- of werkcomputer beschikbaar voor sterrenkundige zoektochten met het project Einstein@Home. Dit internationale project maakt het voor iedereen mogelijk nieuwe sterren te ontdekken.

Jason Hessels en Joeri van Leeuwen van het Nederlandse instituut voor radioastronomie ASTRON voeren, met een internationaal team van astronomen, een zoektocht naar zulke neutronensterren uit met de Arecibo-radiotelescoop in de Verenigde Staten. Deze zoektocht wordt door de honderdduizenden thuiscomputers geanalyseerd. Met de Westerbork Synthese Radio Telescoop van ASTRON werd de nieuw ontdekte ster daarna precies gelokaliseerd. Dit is de eerste sterrenkundige ontdekking die gedaan is door 'computervrijwilligers'.

De neutronenster, PSR J2007+2722 genaamd, tolt 41 keer per seconde om zijn as. De meeste snel draaiende neutronensterren worden vergezeld door een tweede ster, die de snelle draaiing van de neutronenster veroorzaakt. De net ontdekte pulsar is echter alleen. Dat maakt de ster extra interessant: waarschijnlijk is de andere ster weggelanceerd.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85218310
11-08-010

Sommige sterrenstelsels hebben ultraviolette ring



Astronomen hebben een aantal zware sterrenstelsels ontdekt die omgeven zijn door een reusachtige ring van materie die ultraviolette straling uitzendt. Op de een of andere manier zijn deze volgroeide stelsels voorzien van nieuw gas, waaruit nieuwe sterren ontstaan.

De onderzochte stelsels zijn zogeheten elliptische sterrenstelsels. Tot nog toe gingen astronomen er vanuit dat zulke stelsels geen nieuwe sterren meer kunnen produceren, omdat hun voorraad waterstof gas tot vrijwel nul is gereduceerd. Maar uit deze nieuwe ontdekking, die gedaan is met de satelliet GALEX en de Hubble-ruimtetelescoop, blijkt dat er uitzonderingen zijn. Op de een of andere manier kunnen deze uitgeputte sterrenstelsels toch weer worden geactiveerd.

Waar het gas vandaan komt dat de ringen heeft doen ontstaan, is vooralsnog onduidelijk. De meest voor de hand liggende verklaring is dat de stelsels in botsing zijn gekomen met een kleinere soortgenoot, maar dat scenario wordt toch niet zo waarschijnlijk geacht. Om een ringvormige structuur te veroorzaken, zou die botsing precies het hart van het grote sterrenstelsel moeten treffen, en die kans is niet groot. Vooralsnog gaan de onderzoekers er vanuit dat het benodigde gas gewoon afkomstig is uit de ruimte rond de stelsels.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85271746
12-08-2010

Bescheiden sterexplosie produceerde energierijke gammastraling



Astronomen hebben met behulp van de Amerikaanse satelliet Fermi gammastraling waargenomen van een zogeheten nova (Science, 13 augustus). Dat is verrassend, omdat tot nog toe werd aangenomen dat deze sterexplosies niet krachtig genoeg zijn om zulke energierijke straling te produceren.

Een nova is een ster die plotseling en kortstondig helderder wordt. De uitbarsting ontstaat als een onopvallende witte dwergster zo veel materie van een begeleidende ster heeft aangezogen, dat er aan zijn oppervlak een thermonucleaire explosie optreedt.

Vergeleken met supernova-explosies, waarbij de ontploffende ster compleet aan flarden wordt geblazen, zijn nova-explosies van bescheiden omvang. Toch was de nova V407 Cygni, die op 11 maart verscheen, een krachtige bron van gammastraling - de meest energierijke vorm van straling die we kennen. De astronomen denken dat het ontstaan ervan op een toevalligheid berust: de begeleidende ster van de witte dwerg van V407 is een rode reuzenster die momenteel veel gas de ruimte in blaast. Hierdoor zou het tot een ongewoon harde botsing zijn gekomen tussen de schokgolf van de nova-explosie en het gas in de omgeving.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85271760
12-08-2010

Saturnusmaan verschrompelt als een rozijn



Op de grote Saturnusmaan Titan wemelt het van de bergketens die evenwijdig aan elkaar lopen. Volgens wetenschappers ontstaan deze 'rimpels' in het landschap doordat het inwendige van Titan afkoelt en krimpt.

Titan koelt langzaam af, doordat hij geleidelijk de warmte uitstraalt die hij bij zijn ontstaan heeft verkregen en door het natuurlijke verval van de radioactieve isotopen in zijn gesteenten. Modelberekeningen laten zien dat zich onder het ijsoppervlak van de Saturnusmaan nog vloeibaar water moet bevinden, dat door de afkoeling steeds meer bevriest. Hierdoor krimpt het inwendige van Titan en verschrompelt de (steeds dikker wordende) buitenste ijskorst als een rozijn.

Door dit proces zijn op Titan gebergten ontstaan die hoogten van twee kilometer kunnen bereiken. Sinds zijn ontstaan, meer dan vier miljard jaar geleden, is de Saturnusmaan al een kilometer of zeven gekrompen. Maar er is nog voldoende warmte over om deze geologische activiteit nog een hele tijd door te laten gaan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85271790
12-08-2010

Langdurig zonneminimum was gevolg van veranderde plasmastromen



Een nieuwe analyse van de ongewoon lange zonnecyclus die in 2008 ten einde kwam, wijst er op dat de oorzaak gezocht moet worden bij de 'lopende band' in het inwendige van de zon. Dit omvangrijke circulatiesysteem, dat heet plasma van de evenaar richting polen transporteert, kwam bij de laatste zonnecyclus dichter bij de polen uit dan voorheen.

De activiteit van de zon volgt een cyclus die ruwweg elf jaar duurt. Op het hoogtepunt van deze cyclus zijn er meer zonnevlekken en uitbarstingen op de zon. De 'motor' achter dit proces bestaat uit plasmastromen in het inwendige van de zon die magnetische velden meevoeren.

Uit onderzoek door Amerikaanse wetenschappers blijkt dat het plasma dat van de evenaar naar de polen stroomt bij de afgelopen zonnecyclus verder kwam dan bij eerdere zonnecycli. Bovendien had de retourstroom van plasma, die zich op grotere diepte afspeelt, een lagere snelheid. Modelberekeningen laten zien dat de combinatie van deze beide factoren de oorzaak kan zijn van de lange duur van de afgelopen zonnecyclus.

Volgens de wetenschappers benadrukt dit onderzoek het belang van metingen van de plasmacirculatie in de zon. Om het verloop van komende zonnecycli te kunnen voorspellen, moeten de grootschalige plasmastromen in de zon beter begrepen worden.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85424418
17-08-2010

Eerste eclipserende röntgenpulsar ontdekt



Sterrenkundigen van de Universiteit van Amsterdam en van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA hebben een snel rondtollende neutronenster ontdekt die pulsen van röntgenstraling uitzendt en een baan beschrijft rond een gewone ster, waardoor hij met de regelmaat van de klok aan het zicht wordt onttrokken. De ontdekking van de eclipserende röntgenpulsaar maakt het binnenkort hopelijk mogelijk om de middellijn en de massa van de neutronenster heel nauwkeurig te bepalen. Daardoor komen astronomen meer te weten over de inwendige opbouw van deze bizarre sterren.

Neutronensterren zijn de compacte overblijfselen van zware sterren die hun leven hebben beëindigd in een supernova-explosie. Ze zijn zwaarder dan de zon, maar niet groter dan een kilometer of twintig. De nieuw ontdekte ster (J1749 geheten) zuigt gas op van zijn begeleider. Dat gas wordt sterk verhit en zendt röntgenstraling uit. Doordat de neutronenster 518 keer per seconde (!) om zijn as draait, zien sterrenkundigen die röntgenstraling in de vorm van heel korte pulsen.

Tijdens een röntgenuitbarsting op 10 april werd de ster waargenomen door de Amerikaanse Rossi X-ray Timing Explorer. Uit de precisiemetingen blijkt dat de neutronenster en de begeleider eens in de 8,8 uur om elkaar heen bewegen. Daarbij wordt de neutronenster regelmatig door de begeleider bedekt - vanaf de aarde kijken we kennelijk vrijwel exact 'van opzij' tegen de baan van de dubbelster aan.

Door in de toekomst met een gewone telescoop ook nauwkeurige metingen te verrichten aan de beweging van de begeleider, is het mogelijk om de massa van de neutronenster te bepalen. Uit de waarnemingen van de onderlinge bedekkingen kan ook de middellijn worden afgeleid. Op die manier zal het mogelijk zijn om informatie te verkrijgen over de dichtheid en de inwendige structuur van de neutronenster.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85424464
17-08-2010

Amerikaanse astronomie stelt prioriteitenlijstje op



Amerikaanse sterrenkundigen hebben hun prioriteitenlijstje voor de komende tien jaar opgesteld. Astro2010, een onderzoekscommissie van de National Research Council onder voorzitterschap van Stanford-astronoom Roger Blandford, presenteerde afgelopen vrijdag het rapport 'New Worlds, New Horizons in Astronomy and Astrophysics', waarin aanbevelingen staan voor overheidsinvesteringen in het komende decennium.
Het is de zesde keer dat een dergelijke 'Decadal Survey' is uitgevoerd.

Op het gebied van sterrenkundig onderzoek vanuit de ruimte staat de Wide Field Infra-Red Survey Telescope (WFIRST) op nummer één in het wensenlijstje; voor onderzoek vanaf het aardoppervlak gaat de nummer één-positie naar de Large Synoptic Survey Telescope - een telescoop met een spiegel van 8,4 meter in middellijn die wordt uitgerust met een kolossale digitale camera van 3,2 gigapixels. Ook de 25-meter CCAT-telescoop voor submillimeterstraling, die op 5200 meter hoogte in Noord-Chili gebouwd moet gaan worden, krijgt in het rapport een sterke aanbeveling.

De afgelopen decennia zijn de aanbevelingen van de Decadal Surveys doorgaans in grote lijnen opgevolgd door de Amerikaanse National Academy of Sciences.

© Govert Schilling

Astro2010-rapport

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501189
19-08-2010

Maan met 100 meter gekrompen



De straal van de Maan is het voorbije miljard jaren met zowat 100 meter gekrompen, schrijven wetenschappers in de jongste uitgave van het vakblad Science. Die inkrimping heeft vermoedelijk te maken met de algemene afkoeling van de Wachter van de Aarde.

Het team wetenschappers onderzocht duizenden foto's van het Maanoppervlak en zag zo sporen van een inkrimingsproces op de Maankorst. Beslissend is dat de Maan maar één tektonische plaat heeft, aldus Carolyn van der Bogert van de Universiteit van Münster. Op onze planeet zijn er veel platen die tegen elkaar schuiven, zich opnieuw gaan vormen en ook vernietigd worden. Door deze tektonische dynamiek is het onmogelijk de inkrimping van de hele planeet te bestuderen. (belga/kh)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501221
19-08-2010

Zwaartekrachtlens levert informatie over donkere energie



Sterrenkundigen zijn erin geslaagd om meer te weten te komen over de mysterieuze donkere energie in het heelal, door metingen te verrichten aan een zwaartekrachtlens. De nieuwe resultaten, die donderdag gepubliceerd worden in het wetenschappelijke weekblad Science, leveren een 30% nauwkeuriger waarde op voor de zogeheten toestandsvergelijking van de donkere energie. Donkere energie is de weinig zeggende naam voor een mysterieuze 'anti-zwaartekracht' in het heelal, die ervoor zorgt dat de uitdijing van de lege ruimte in de loop van de tijd steeds sneller gaat. Niemand kent de ware aard van deze mysterieuze kracht; de 'toestandsvergelijking' is een maat voor de verhoiuding tussen de druk en de dichtheid van de donkere energie.

Met behulp van de Hubble Space Telescope is de zwaartekrachtlenswerking in kaart gebracht van Abell 1689, een ver verwijderde cluster van sterrenstelsels. De zwaartekracht van de zichtbare en de donkere materie in deze cluster buigt de lichtstralen van sterrenstelsels op de achtergrond af. De afstanden en vluchtsnelheden (als gevolg van de uitdijing van het heelal) van die extreem ver verwijderde achtergrondstelsels zijn nauwkeurig opgemeten met grote telescopen op aarde. Uit die informatie, en uit de waargenomen vervormingen van de verre stelsels door de lenswerking van de cluster, kon niet alleen de materieverdeling in Abell 1689 worden afgeleid, maar ook informatie worden verkregen over de toestandsvergelijking van de donkere energie. Soortgelijke maar preciezere metingen in de toekomst zullen naar verwachting nog veel nauwkeuriger informatie opleveren over de donkere energie, waardoor het uiteindelijk misschien mogelijk is om de ware aard van de 'anti-zwaartekracht' te achterhalen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501226
18-08-2010

Sterrenstelsel M87 is kosmische supervulkaan



Amerikaanse astronomen hebben ontdekt dat een actief sterrenstelsel in de Virgo-cluster, op 50 miljoen lichtjaar afstand, zich net zo gedraagt als de Eyjafjallajokull-vulkaan op IJsland. Uitbarstingen in de kern van het sterrenstelsel, waar zich een groot zwart gat bevindt, blazen elektrisch geladen deeltjes de ruimte in. Die wolken van geladen deeltjes creëren openingen in het hete gas dat zich tussen de sterrenstelsels in de cluster bevindt, en in hun kielzog zuigen ze koel gas uit de omgeving van het exploderende stelsel mee naar buiten. Op vergelijkbare manier werden tijdens de uitbarsting van de Eyjafjallajokull koele aswolken mee naar buiten gezogen door heet gas dat zich een weg baande door de donkere rookwolken van de vulkaan.

De vulkaanwerking van het actieve sterrenstelsel in de Virgo-cluster (M87 geheten) is ontdekt met behulp van het Amerikaanse Chandra X-ray Observatory, een grote vliegende sterrenwacht voor röntgenstraling. Het 'vulkaan-effect' zuigt zó veel koel gas uit de omgeving van M87 mee naar buiten dat de vorming van nieuwe sterren in het stelsel vrijwel volledig tot stilstand is gekomen. Normaalgesproken zouden uit het koele gas honderden miljoenen nieuwe sterren kunnen zijn ontstaan. De uitbarstingen van het stelsel, waarbij krachtige straalstromen van elektrisch geladen deeltjes de ruimte in schieten, ontstaan in de directe omgeving van het superzware zwarte gat dat zich in de kern van het stelsel bevindt. Kennelijk zijn zulke superzware zwarte gaten van grote invloed op de stervormingsactiviteit van een sterrenstelsel.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85501231
19-08-2010

'Lange ruimtereis verzwakt spieren met 40 procent'

AMSTERDAM – De spieren van astronauten verzwakken tijdens lange ruimtereizen zo erg dat hun kracht tijdens een reis naar Mars mogelijk zal halveren. Dat hebben Amerikaanse wetenschappers vastgesteld in een nieuwe studie.

© AFP
De verzwakking van de spieren van astronauten die 180 dagen in de ruimte verblijven is vergelijkbaar met de achteruitgang van het spiergestel die mensen op aarde tussen hun 30e en 80e levensjaar meemaken. Dat schrijven wetenschappers van de Universiteit van Marquette in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Physiology.

De achteruitgang van de spieren kan oplopen tot 40 procent. Het effect wordt veroorzaakt door de invloed van gewichtsloosheid op het menselijk lichaam.

Mars

Bij eventuele reizen naar Mars zou de spierkracht van astronauten zelfs met 50 procent kunnen aftakelen, zo hebben de onderzoekers berekend. Een reis naar Mars (heen en terug) zou volgens de huidige schattingen ongeveer drie jaar duren.

De studie van de Amerikaanse wetenschappers is het eerste gedetailleerde onderzoek naar de invloed van ruimtereizen op menselijke spieren. De wetenschappers onderzochten spierweefsel van negen astronauten vlak voor en vlak na hun verblijf van 180 dagen in het Internationaal Ruimtestation ISS.


Conditie

Een goede conditie voor vertrek bleek niet te helpen om het verlies aan spierkracht te beperken. Opvallend genoeg vertoonden de astronauten met de grootste spierbundels ook de meeste achteruitgang tijdens hun verblijf in de ruimte.

Volgens hoofdonderzoeker Robert Fitts zal een eventuele reis naar Mars extra gevaarlijk worden door de voorspelde aftakeling van de spieren. Zo zullen astronauten bij de terugreis naar de aarde mogelijk te zwak zijn om zichzelf in veiligheid te brengen tijdens een noodsituatie.


Oefeningen

Volgens Fitts moeten er dan ook nieuwe trainingsprogramma’s worden ontwikkeld voor astronauten in de ruimte. Specifieke oefeningen kunnen de verzwakking van hun spieren mogelijk beperken.

De onderzoeker vindt wel dat ruimtereizen naar Mars in de toekomst doorgang moeten vinden. “Bemande reizen naar Mars zijn de toekomst”, verklaart Fitts op nieuwssite ScienceDaily. “Zonder die ontdekkingsreizen zullen we nooit in staat zijn om het heelal volledig te begrijpen.”

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85596110
22-8-2010

Zonnestelsel ouder dan gedacht



Het zonnestelsel zou weleens bijna twee miljoen jaar ouder kunnen zijn dan tot nu toe werd aangenomen. Dat schrijven onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Geoscience, dat zondag is gepubliceerd.

De onderzoekers van de universiteit van de Amerikaanse staat Arizona baseren zich op een 1,5 kilo zware meteoriet die in 2004 in de Marokkaanse woestijn is gevonden. Het brok steen bevat sporen van een mineraal dat werd gevormd na het ontstaan van de zon.

Volgens de wetenschappers is het mineraal 4.45682 miljard jaar oud. Daardoor is de meteoriet het oudste object dat ooit is gevonden. Uit de bevindingen concluderen de wetenschappers verder dat het zonnestelsel tussen de 300.000 en 1,9 miljoen jaar ouder is dan eerder werd geschat. (anp/sps)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85596150
22-08-2010

Het heelal zal eeuwig uitdijen

In een nieuwe studie openbaart een internationaal team van wetenschappers, onder leiding van professor Eric Jullo van het Jet Propulsion Laboratory van NASA, dat door de verspreiding van de mysterieuze donkere energie het heelal nooit zal stoppen met groeien en uiteindelijk een koude - met een temperatuur die het absolute nulpunt zal benaderen - en dode woestenij zal worden. De studie werpt ook een nieuw licht op donkere energie zelf, nog steeds één van de grootste astronomische raadsels.



De astronomen bij het Amerikaanse ruimteagentschap maakten gebruik van de Hubble telescoop en de Very Large Telescope van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht om in te zoomen op de reusachtige galactische cluster Abell 1689 in het sterrenbeeld Maagd, die dienst deed als een galactische lens, een kosmisch vergrootglas zeg maar.

Door de manier waarop het licht van omringende sterren door Abell 1689 vervormd wordt kregen de onderzoekers een idee over de hoeveelheid donkere energie die aanwezig is in het universum. De vervorming van het licht van sterren door Abell 1689 hangt af van drie factoren: de afstand tot de ster, de massa van Abell 1689 en de verspreiding van donkere energie. De astronomen konden de eerste twee variabele factoren opmeten zodat ze de essentiële derde factor konden berekenen.


(Abell 1689 Warps Space - Fotobron: NASA)

Donkere energie is een geheimzinnige kracht die de uitdijing van het heelal versnelt. Donkere energie werd in 1998 ontdekt en sindsdien weten astronomen nog steeds niet wat deze geheimzinnige kracht inhoudt. We weten enkel dat donkere energie onzichtbaar is en een zeer groot deel van het heelal uitmaakt: 72 procent, om er een getal op te plakken.

Van de 28 procent die overblijft, denkt men dat 24 procent uit donkere materie bestaat. Donkere materie is net als donkere energie een mysterieus gegeven, maar is gemakkelijker te bestuderen door zijn invloed op de zwaartekracht. De resterende 4 procent bestaat uit atomen waar sterren, planeten, gassen, mensen en nog veel andere substantiële dingen uit bestaan.

Jullo vindt het belangrijk om verschillende methodes te hebben om donkere energie te meten: "We hebben nu een nieuwe, zeer krachtige methode. Deze nieuwe methode is enorm visueel, men kan de zwaartekracht en de donkere energie letterlijk in bogen zien buigen op de beelden van de melkwegstelsels op de achtergrond."

Professor Priyamvada Natarajan, een belangrijk kosmoloog en mede-auteur van de studie zegt dat de bevindingen definitief bewijzen welk lot ons universum beschoren is. De resultaten van de studie zijn gepubliceerd in het vakblad Science.

(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85676395
24-08-2010

Denen bouwen raket voor toeristische ruimtereizen



Wil je naar de ruimte? Dan moet je als toerist miljoenen neertellen om mee te mogen met het ruimteschip van bijvoorbeeld Richard Branson. Deense ingenieurs verkozen een andere piste. Ze bouwden hun eigen raket.

De Denen Peter Madsen en Kristian von Bengston richtten het bedrijfje Copenhagen Suborbitals op om de bijzondere raket annex ruimteschip te ontwikken. Het ding lijkt wel uit een stripverhaal te komen maar toch is het de ingenieurs menens. Het plan van de genieën kreeg reeds de nodige media-aandacht en Discovery Channel maakte er een reportage over.

De raket zal het bijhorende ruimteschip vanop een sloep in de zee honderd kilometer de ruimte inschieten. Het biedt slechts plaats aan één persoon.

Het project wordt gefinancierd door sponsorbijdragen en donaties van 'fans'. Als alles goed gaat, wordt de raket dit weekend voor de eerste maal gelanceerd. (kve)



(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85700123
Die vlucht van Richard Branson kost toch maar een paar ton? En dat ding lijkt me wel verschrikkelijk link zeg :P
Beneath the gold, the bitter steel
pi_85760197
27-08-2010

Zonlicht produceert planetoïden-paren



Planetoïden - kleine, rotsachtige objecten die tussen de banen van Mars en Jupiter om de zon heen draaien - kunnen zich 'vermeningvuldigen', en zonlicht staat aan de basis van dat voortplantingsproces. Tot die opzienbarende conclusie komt een internationaal team van astronomen in een artikel dat deze week in Nature verschijnt.

De sterrenkundigen deden onderzoek aan zogeheten planetoïden-paren: twee kleine planetoïden die in vergelijkbare banen rond de zon bewegen. Baanberekeningen wijzen uit dat de twee objecten in zo'n paar zich enkele honderdduizenden jaren geleden heel dicht bij elkaar bevonden. Bovendien is de kleinste van de twee altijd kleiner dan 60% van de middellijn van de grootste. Dat doet vermoeden dat ze ooit een dubbelplanetoïde vormden, zoals er inmiddels vele bekend zijn.

Dubbelplanetoïden ontstaan wanneer een klein object onder invloed van de stralignsdruk van zonlicht steeds sneller om zijn as gaat draaien, en uiteindelijk in twee stukken uiteenvalt. Dat proces treedt alleen op bij planetoïden die kleiner zijn dan een kilometer of tien, en vermoedelijk ook alleen bij planetoïden die een poreuze structuur hebben.

Het nieuwe onderzoek, waarvoor onder andere metingen zijn verricht met een telescoop op de Europese sterrenwacht op La Silla in Chili, maakt duidelijk dat planetoïden geen statische, saaie steenklompen zijn, maar dat ze in de loop van de tijd ingrijpende veranderingen ondergaan.

© Govert Schilling
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85861353
16-08-2010

Korte cyclus ontdekt bij grote, hete ster



Sterrenkundigen hebben ontdekt dat de ster HD 49933 een activiteitscyclus vertoont zoals de zon, maar dan veel korter. De activiteitscyclus van de zon duurt ongeveer 11 jaar: tijdens elk maximum zijn er veel meer zonnevlekken en zonnevlammen zichtbaar dan tijdens het minimum. De cyclus van HD 49933, op 100 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Eenhoorn, duurt echter minder dan één jaar, waarschijnlijk doordat de ster aanzienlijk groter en heter is dan de zon.

De ontdekking van de cyclus werd gedaan met behulp van de Franse satelliet CoRoT, die stertrillingen opmeet. Het is voor het eerst dat de activiteitscyclus van een ster is ontdekt op basis van deze asteroseismologie-techniek.

Onderzoek aan de cycli van andere sterren biedt mogelijk ook een beter inzicht in de cyclus van onze eigen zon. De nieuwe resultaten zijn deze week gepubliceerd in Science .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85938134
30-08-2010

Historische NASA-beelden te zien op foto-site Flickr



De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een deel van zijn historisch foto-archief op de interactieve website Flickr Commons geplaatst.

De foto's waren al langer toegankelijk voor publiek op NASA's eigen website, maar via Flickr Commons krijgen bezoekers nu de gelegenheid om er korte beschrijvingen ('tags') en ander commentaar bij te plaatsen.

Daardoor zijn specifieke foto's in de NASA-archieven in de toekomst gemakkelijker terug te vinden.

© Govert Schilling

NASA-foto's op Flickr Commons

(allesversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85975081
01-09-2010

Vlaamse wetenschappers ontdekken waterdamp in oude ster



CW Leonis.
Een team wetenschappers verbonden aan de K.U.Leuven heeft waterdamp en koolstof in een oude ster ontdekt. Net die twee elementen zijn de basisvoorwaarden voor de vorming van leven zoals op de aarde. De spectaculaire ontdekking wordt morgen gepubliceerd in het tijdschrift Nature.

Met behulp van spectrometers op de Herscheltelescoop, de in 2009 gelanceerde satelliet van het European Space Agency (ESA), ontdekten wetenschappers grote hoeveelheden waterdamp in de atmosfeer van de koolstofrijke CW Leonis. Dat is een "rode reus" (oude ster) in het sterrenbeeld Leo.

Basiselementen voor leven
"Waterdamp en koolstof zijn de basiselementen voor de vorming van leven zoals op aarde. We gingen er van uit dat de vorming van waterdamp in CW Leonis niet mogelijk was", aldus Leen Decin van het Instituut voor Sterrenkunde van de K.U.Leuven.

Rode reuzen
"Koofstof en waterdamp worden in grote hoeveelheden gevormd door sterren van het type zoals onze zon. Die stoten hun atmosfeer uit wanneer ze aan het einde van hun leven komen (rode reuzen). Voorheen werden ofwel watermoleculen ofwel koolstofmoleculen in dergelijke rode reuzen gevonden."

Dichtste oude ster bij de aarde
CW Leonis is een koolstofster die op 500 lichtjaren afstand, de dichtste oude ster bij de aarde is. Met de grootste telescopen is de ster nauwelijks te detecteren in het zichtbare licht. "In het infrarood, waarbij de golflengtes tien keer langer zijn dan het zichtbare licht, is het de helderste ster aan de hemel. De enorme hoeveelheid stofdeeltjes die haar omringen, absorberen bijna al het zichtbare licht en stralen zelf infrarood licht uit."

Kernfusiereacties diep in de ster zetten helium om naar koolstof, die in de buitenste lagen van de atsmosfeer van de ster terecht kwam. In sterrenwinden vonden astronomen grote hoeveelheden koofstofmoleculen. "Daardoor zou zowat alle zuurstof gebonden moeten zijn in koofstofmonoxide, wat betekent dat er geen water aanwezig kan zijn."

Tot 1000 graden
In 2001 al werd van CW Leonis straling opgemeten die op de aanwezigheid van waterdamp wees. "Er werd toen gedacht dat de sterrenwind watermoleculen losmaakte uit een wolk ijskometen rondom de ster. Maar die verklaring bleef niet overeind omdat de Herscheltelescoop waterdamp bij temperaturen tot 1000 graden over de hele sterrenwind terugvond."

Ultraviolet licht kan koolstofmonoxide afbreken en zuurstofatomen vrijgeven, die met waterstof kunnen reageren en watermolecules vormen. "De sterrenwind rond CW Lewis bestaat uit 'klonters' en laat vermoeden dat bepaalde gebieden rondom de ster bijna leeg zijn. Via die lege zones kan ultraviolet licht doordringen tot de diepste lagen van de steratmosfeer en die chemische reacties in gang zetten die water produceren."

Atmosfeer
De aarde wordt beschermd tegen de ultraviolette straling van de zon door de atmosfeer. Die atmosfeer was echter nog niet aanwezig rondom de primitieve aarde. "Mogelijk heeft ultraviolet licht een cruciale rol gespeeld bij de chemische processen die geleid hebben tot het ontstaan van de bouwstenen van het leven. De nieuwe resultaten tonen aan dat gelijkaardige processen ook gebeuren rond rode reuzen en materiaal leveren voor nieuwe generaties sterren en planeten." (belga/lb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_85975127
01-09-2010

ESO fotografeert 'superwind-sterrenstelsel'



De Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) heeft een foto gepubliceerd van het 'superwind-sterrenstelsel' NGC 4666, die gemaakt is met de Wide Field Imager op de 2,2-meter MPG/ESO-telescoop op de La Silla-sterrenwacht in Noord-Chili.

NGC 4666 staat op 80 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Maagd. Het is een zogeheten 'starburst-stelsel', waarin een enorme geboortegolf van nieuwe sterren heeft plaatsgevonden. In de kern van het stelsel bevinden zich daardoor veel extreem hete, heldere sterren, en vinden bovendien veel energierijke supernova-explosies plaats.

De sterrenwinden van de reuzensterren en de supernova's blazen gezamelijk grote hoeveelheden ijl maar zeer heet gas de ruimte in: de zogeheten 'superwind' van het stelsel. Het hete gas is alleen met röntgentelescopen te zien.

© Govert Schilling





(allesversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86051243
Solar Probe+ to Plunge Directly into Sun's Atmosphere

Sept. 2, 2010: NASA's daring plan to visit the sun took a giant leap forward today with the selection of five key science investigations for the Solar Probe+ spacecraft.

Slated to launch no later than 2018, the smart car-sized spacecraft will plunge directly into the atmosphere of the sun, aiming to solve some of the biggest mysteries of solar physics. Today's announcement means that researchers can begin building sensors for unprecedented in situ measurements of the solar system's innermost frontier.

"Solar Probe+ is going where no spacecraft has gone before," says Lika Guhathakurta, Solar Probe+ program scientist at NASA HQ. "For the first time, we'll be able to 'touch, taste and smell' the sun."



Last year, NASA invited top researchers around the world to submit proposals detailing possible science investigations for the pioneering spacecraft. Thirteen proposals were received and five have been selected:

--SWEAP,
the Solar Wind Electrons Alphas and Protons Investigation: The most abundant particles in the solar wind are electrons, protons and helium ions. SWEAP will count these particles and measure their properties, even "sweeping up" some of them in a special Solar Probe Cup for direct analysis. The principal investigator is Justin C. Kasper of the Smithsonian Astrophysical Observatory in Cambridge, Mass.


An artist's concept of Solar Probe+, heat shield up and solar panels folded. [more] --WISPR, the Wide-field Imager for Solar Probe Plus: WISPR is a telescope that will make 3D images of the sun's atmosphere similar to medical CAT scans. WISPR can actually see the solar wind, allowing it to image clouds and shock waves as they approach and pass the spacecraft. This telescope is an important complement to the spacecraft's in situ instruments, which sample the plasmas that WISPR images. The principal investigator is Russell Howard of the Naval Research Laboratory in Washington, DC.

--FIELDS,
The Fields Investigation for Solar Probe Plus: This instrument will make direct measurements of electric and magnetic fields, radio emissions, and shock waves which course through the sun's atmospheric plasma. FIELDS also turns Solar Probe Plus into a giant dust detector, registering voltage signatures when specks of space dust hit the spacecraft’s antenna. The principal investigator is Stuart Bale of the University of California in Berkeley.

--ISIS,
Integrated Science Investigation of the Sun: The ISIS EPI-Hi and EPI-Lo instruments will monitor electrons, protons and ions which are accelerated to high energies by shock waves in the sun's atmosphere. These are the very same particles that pose a threat to astronauts in space, disable satellites, and ionize Earth's upper atmosphere.

--Solar Probe+ Observatory Scientist:
This was a proposal not for an instrument, but for a person. The principal investigator, Marco Velli, becomes the mission's Observatory Scientist. In the years ahead, he will become deeply familiar with the spacecraft and its construction, helping to ensure that adjacent in situ instruments do not interfere with one another as they sample the solar environment. He will also guide the mission's "big picture" science investigations after Solar Probe+ enters the sun's atmosphere.

"The sensors we've selected to ride aboard Solar Probe+ are designed to solve some of the biggest mysteries of solar physics," says Dick Fisher, head of NASA's Heliophysics Division in Washington DC.

Solar Probe+ passes Venus en route to the sun. [animations] Why is the sun's atmosphere is so much hotter than its surface? And what propels the solar wind?

"We've been struggling with these questions for decades," says Fisher. "Solar Probe+ should finally provide some answers."

Solar Probe+ will likely discover new mysteries, too, in a realm that no other spacecraft has dared enter. At closest approach, Solar Probe+ will be 7 million km or 9 solar radii from the sun. There, the spacecraft's carbon-composite heat shield must withstand temperatures as high as 2000 degrees C and survive blasts of radiation that would quickly disable other missions. From these near distances inside the sun’s atmosphere, the solar disk will loom 23 times wider than it does in the skies of Earth.

"What will we find there?" wonders Guhathakurta. "This is truly unexplored territory." By design, Solar Probe's winning instruments are sufficiently versatile to investigate many different kinds of phenomena. Whatever comes along--be it electric or magnetic, high- or low-energy, wavy or turbulent--they should be able to measure it.

"The possibilities for discovery," she says, "are off the charts."


Author: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA

[/quote]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_86053146
02-09-2010

UV-straling is cruciaal voor het ontstaan van water



Onderzoek met de Europese infraroodsatelliet Herschel wijst uit dat de ultraviolette straling van sterren een belangrijke factor is bij het ontstaan van water in de ruimte. Dat is althans de enige manier waarop sterrenkundigen de aanwezigheid van een kolossale wolk waterdamp rond een stervende ster kunnen verklaren.

De waterdamp bevindt zich rond de rode reuzenster IRC+10216. Omdat sterren als deze voor zover bekend zelf geen waterdamp produceren, bestond aanvankelijk het vermoeden dat de bron ervan gezocht moest worden bij kometen of planeten die om de ster cirkelen. Maar daarvoor was de waargenomen waterdamp, met temperaturen tot 800°C, eigenlijk veel te heet.

Uit waarnemingen met de Herschel-satelliet blijkt nu dat de waterdamp waarschijnlijk is ontstaan onder invloed van de ultraviolette straling van sterren in de omgeving van IRC+10216. De moleculen die de rode reuzenster uitstoot, zoals koolmonoxide en siliciumoxide, worden door deze straling afgebroken, waardoor zuurstofatomen vrijkomen. Deze zuurstofatomen verbinden zich vervolgens met waterstofmoleculen tot water.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86053153
02-09-2010

'Ingewanden' van ontplofte ster geanalyseerd



Dankzij waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop weten sterrenkundigen nu precies met welke snelheid de 'ingewanden' van een in 1987 ontplofte ster de ruimte in werden geblazen. Ook zijn zij de chemische samenstelling van het sterinwendige te weten gekomen (Science Express, 2 september).

De sterrenkundigen hebben gekeken naar de straling die afkomstig is van een kolossale ring van gas die de ster, ongeveer 20.000 jaar voordat hij uiteindelijk als supernova explodeerde, heeft uitgestoten. Onder invloed van de schokgolven die bij de supernova-explosie vrijkwamen zijn in de gasring de afgelopen jaren steeds meer heldere plekken ontstaan. Uit analyse van de straling van deze hot spots blijkt dat de ontploffende ster materie met een snelheid van 12.000 kilometer per seconde de ruimte in blies. Behalve het alom aanwezige waterstof bevatte deze materie helium, zuurstof, stikstof en schaarsere elementen zoals zwavel, silicium en ijzer.

Supernova 1987A bevindt zich in de Grote Magelhaense Wolk, een relatief nabij sterrenstelsel. Hij is verreweg de meest nabije supernova die met moderne waarnemingsinstrumenten is onderzocht.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_86053173
quote:
Op zaterdag 4 september 2010 02:27 schreef -CRASH- het volgende:
Solar Probe+ to Plunge Directly into Sun's Atmosphere

Sept. 2, 2010: NASA's daring plan to visit the sun took a giant leap forward today with the selection of five key science investigations for the Solar Probe+ spacecraft.

Slated to launch no later than 2018, the smart car-sized spacecraft will plunge directly into the atmosphere of the sun, aiming to solve some of the biggest mysteries of solar physics. Today's announcement means that researchers can begin building sensors for unprecedented in situ measurements of the solar system's innermost frontier.

"Solar Probe+ is going where no spacecraft has gone before," says Lika Guhathakurta, Solar Probe+ program scientist at NASA HQ. "For the first time, we'll be able to 'touch, taste and smell' the sun."

[ afbeelding ]

Last year, NASA invited top researchers around the world to submit proposals detailing possible science investigations for the pioneering spacecraft. Thirteen proposals were received and five have been selected:

--SWEAP,
the Solar Wind Electrons Alphas and Protons Investigation: The most abundant particles in the solar wind are electrons, protons and helium ions. SWEAP will count these particles and measure their properties, even "sweeping up" some of them in a special Solar Probe Cup for direct analysis. The principal investigator is Justin C. Kasper of the Smithsonian Astrophysical Observatory in Cambridge, Mass.


An artist's concept of Solar Probe+, heat shield up and solar panels folded. [more] --WISPR, the Wide-field Imager for Solar Probe Plus: WISPR is a telescope that will make 3D images of the sun's atmosphere similar to medical CAT scans. WISPR can actually see the solar wind, allowing it to image clouds and shock waves as they approach and pass the spacecraft. This telescope is an important complement to the spacecraft's in situ instruments, which sample the plasmas that WISPR images. The principal investigator is Russell Howard of the Naval Research Laboratory in Washington, DC.

--FIELDS,
The Fields Investigation for Solar Probe Plus: This instrument will make direct measurements of electric and magnetic fields, radio emissions, and shock waves which course through the sun's atmospheric plasma. FIELDS also turns Solar Probe Plus into a giant dust detector, registering voltage signatures when specks of space dust hit the spacecraft’s antenna. The principal investigator is Stuart Bale of the University of California in Berkeley.

--ISIS,
Integrated Science Investigation of the Sun: The ISIS EPI-Hi and EPI-Lo instruments will monitor electrons, protons and ions which are accelerated to high energies by shock waves in the sun's atmosphere. These are the very same particles that pose a threat to astronauts in space, disable satellites, and ionize Earth's upper atmosphere.

--Solar Probe+ Observatory Scientist:
This was a proposal not for an instrument, but for a person. The principal investigator, Marco Velli, becomes the mission's Observatory Scientist. In the years ahead, he will become deeply familiar with the spacecraft and its construction, helping to ensure that adjacent in situ instruments do not interfere with one another as they sample the solar environment. He will also guide the mission's "big picture" science investigations after Solar Probe+ enters the sun's atmosphere.

"The sensors we've selected to ride aboard Solar Probe+ are designed to solve some of the biggest mysteries of solar physics," says Dick Fisher, head of NASA's Heliophysics Division in Washington DC.

Solar Probe+ passes Venus en route to the sun. [animations] Why is the sun's atmosphere is so much hotter than its surface? And what propels the solar wind?

"We've been struggling with these questions for decades," says Fisher. "Solar Probe+ should finally provide some answers."

Solar Probe+ will likely discover new mysteries, too, in a realm that no other spacecraft has dared enter. At closest approach, Solar Probe+ will be 7 million km or 9 solar radii from the sun. There, the spacecraft's carbon-composite heat shield must withstand temperatures as high as 2000 degrees C and survive blasts of radiation that would quickly disable other missions. From these near distances inside the sun’s atmosphere, the solar disk will loom 23 times wider than it does in the skies of Earth.

"What will we find there?" wonders Guhathakurta. "This is truly unexplored territory." By design, Solar Probe's winning instruments are sufficiently versatile to investigate many different kinds of phenomena. Whatever comes along--be it electric or magnetic, high- or low-energy, wavy or turbulent--they should be able to measure it.

"The possibilities for discovery," she says, "are off the charts."


Author: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA

[/quote]

03-09-2010

NASA wil de zon 'aanraken'


AMSTERDAM – De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA gaat een ruimtesonde lanceren die onderzoek moet doen naar de hitte van de zon en het ontstaan van zonnestormen.

© NASA
De ruimtesonde met de naam Solar Probe Plus is ongeveer even groot als een auto en moet doordringen tot de atmosfeer van de zon. Het vaartuig zal nog voor 2018 worden gelanceerd, zo heeft de NASA bekend gemaakt.

Het is de bedoeling dat de ruimtesonde diverse experimenten gaat uitvoeren waarmee wetenschappers meer te weten kunnen komen over de warmte van de zon en het ontstaan van zonnestormen die invloed uitoefenen op de aarde.

Proeven

“Dit project stelt het menselijk vernuft in staat plaatsen te bereiken die nog nooit zijn bereikt door een ruimtevoertuig”, verklaart projectleidster Lika Guhathakurta op nieuwssite Space.com. “Voor het eerst zullen we in staat zijn om de zon aan te raken, te proeven en te ruiken.”

De Solar Probe Plus zal verschillende geavanceerde instrumenten bevatten, waarmee informatie kan worden verzameld. Zo moet de ruimtesonde het magnetisch veld van de zon in kaart brengen. Ook worden er tijdens de missie 3D-foto’s van de atmosfeer gemaakt en zullen de kleinste deeltjes in zonnestormen worden gedetecteerd.


Vragen

“De experimenten die zijn geselecteerd voor de Solar Probe Plus zijn speciaal ontworpen om twee belangrijke vragen te beantwoorden,” verklaart Dick Fisher van NASA. “Waarom is de atmosfeer van de zon zo veel warmer dan het oppervlak van de zon? En hoe onstaat de zonnewind die de aarde en ons zonnestelsel beïnvloedt?"

"We worstelen al decennialang met deze vragen en deze missie zou de antwoorden moeten kunnen opleveren”, aldus Fisher.


Temperatuur

De Solar Probe Plus zal tijdens de missie worden blootgesteld aan intense straling. Ook moet de ruimtesonde temperaturen weerstaan van rond de 1400 graden Celsius.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')