Zwanger... en dan gaat het mis #8

Ik kan dus ook totaal niet de woorden vinden dus, Inca, bij deze een dikke kus en knuffel.

Inca; heel veel sterkte de komende tijd, wat ontzettend heftig allemaal

Inca, ik volg je gedachtengang helemaal, natuurlijk wil je de leuke dingen juist nu niet verzetten. Doe het dus lekker zoals jij wilt, zoals het voor jullie goed voelt.
Sterkte, al klinkt dat nu zo hol en gevoelloos, maar ik weet even geen beter woord. Het is ook zo enorm oneerlijk allemaal.

Lieve Inca, wat staat jullie leven ineens weer op de kop.
Heel begrijpelijk dat je nog even wil wachten en de dingen met je gezin wil doen waar je je op verheugd hebt. Ook lijkt het me wel fijn dat je Gabriel nog zo met je mee kunt nemen een tijdje, daar hij ook zijn plek heeft in jullie gezin. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Sterkte meis, in deze tijd van verdriet en afscheid maar ook van samenzijn en plezier.
Hele hele dikke zoen!

Lieve Inca, ik kan het niet beter verwoorden dan dat oeke hierboven heeft gedaan en sluit me daar dus volledig bij aan. Mijn gedachten zijn bij jullie. Een dikke .

Lieve inca net zoals velen kan ik de woorden niet vinden, maar deze woorden van oeke , daar sluit ik me bij aan.

quote:

Op zaterdag 3 december 2011 23:34 schreef oeke het volgende: Ook lijkt het me wel fijn dat je Gabriel nog zo met je mee kunt nemen een tijdje, daar hij ook zijn plek heeft in jullie gezin.

Heel veel sterkte de komende tijd

Lieve Inca, hopelijk voel je je een piepklein beetje prettiger (hoewel dat bijna helemaal niet kan) door het posten van je verhalen hier en ons medeleven.Blijf vooral posten als je dat goed doet!
Hele dikke
_{wij zijn komende midweek ook op Texel! Zo groot is het er niet, mocht ik je zien dan kom ik nog even een echte knuffel uitdelen}

Ik wil iedereen even knuffelen omdat jullie verhalen me zo geraakt hebben.



(ik ben nog nooit zwanger geweest maar m'n zus heeft ooit een miskraam gehad. Nu heeft ze 4 gezonde kinderen)

Inca, wat een rollercoaster van emoties. Ondanks dat ik ook de woorden niet kan vinden en velen voor mij het veel beter kunnen verwoorden wil ik je toch heel veel sterkte wensen.

Inca, als ik je berichten lees, heb ik veel respect voor je/jullie. Hoe jullie met deze situatie omgaan, echt zo krachtig en weloverdacht.
Ik hoop en denk dat het jullie lukt, om dit een plekje te geven. Gabriël heeft in ieder geval voor altijd een plekje in jullie hart!

Dikke knuffel

Incantrix

Inca, heel veel sterkte de komende weken. Ik heb je verhaal ook meegelezen de afgelopen tijd. Weet niet zo goed wat ik moet zeggen, net zoals wel meer dames geloof ik.. maar ik hoop dat je sterk kunt blijven in deze moeilijke tijd

Verder wil ik eigenlijk nog wel even iets vragen. Vorige maand heb ik een miskraam gehad bij 5wkn. Wij gaan voor ons eerste kindje en dit was de eerste miskraam. Mijn lichaam heeft het vrij snel afgestoten, na 4dagen bij de echo alweer schoon en negatieve zwangerschapstest. Ik heb tijdens de bloeding heel veel verdriet gehad, want je droom valt ineens in duigen..

We zijn deze ronde wel meteen weer begonnen met klussen, dat voelde goed voor ons allebei. Gelukkig ben ik meteen weer regelmatig en heb ik mijn ei kunnen spotten ,en daar natuurlijk optimaal gebruik van gemaakt.

Ik lees op internet veel over extra vruchtbaar zijn na een miskraam, dat geeft goede moed.
Mijn vraag is eigenlijk of er hier dames zijn die na een vroege miskraam snel zwanger zijn geworden. Ik zit nu in de wachtweken en heb wel wat behoefte aan succesverhalen. Ook niet-succesverhalen zijn welkom, dat bespaart me dan misschien een teleurstelling..

Kwisted, volgens mij moet je daarvoor bij Susie zijn.

quote:

Op zondag 4 december 2011 12:06 schreef Kwisted het volgende:
Inca, heel veel sterkte de komende weken. Ik heb je verhaal ook meegelezen de afgelopen tijd. Weet niet zo goed wat ik moet zeggen, net zoals wel meer dames geloof ik.. maar ik hoop dat je sterk kunt blijven in deze moeilijke tijd

Verder wil ik eigenlijk nog wel even iets vragen. Vorige maand heb ik een miskraam gehad bij 5wkn. Wij gaan voor ons eerste kindje en dit was de eerste miskraam. Mijn lichaam heeft het vrij snel afgestoten, na 4dagen bij de echo alweer schoon en negatieve zwangerschapstest. Ik heb tijdens de bloeding heel veel verdriet gehad, want je droom valt ineens in duigen..

We zijn deze ronde wel meteen weer begonnen met klussen, dat voelde goed voor ons allebei. Gelukkig ben ik meteen weer regelmatig en heb ik mijn ei kunnen spotten ,en daar natuurlijk optimaal gebruik van gemaakt.

Ik lees op internet veel over extra vruchtbaar zijn na een miskraam, dat geeft goede moed.
Mijn vraag is eigenlijk of er hier dames zijn die na een vroege miskraam snel zwanger zijn geworden. Ik zit nu in de wachtweken en heb wel wat behoefte aan succesverhalen. Ook niet-succesverhalen zijn welkom, dat bespaart me dan misschien een teleurstelling..

Kwisted... ik heb ong. 10-11 jaar geleden een miskraam gehad bij 7 weken zwangerschap. Na de miskraam zijn wij ook gewoon "verder gegaan" en kwam er maar geen menstruatie. Op een gegeven moment naar de huisarts gegaan om medicijn te vragen om menstruatie op te wekken. Ook omdat ik wat last van m'n buik had. Niet gekregen, ik moest maar eerst een zwangerschapstest doen. Voor mijn gevoel kon ik niet zwanger zijn, dus die maar even laconiek gedaan en tot mijn grote verrassing en nog grotere verbazing stond daar een tweede streepje. Ik was flabbergasted. Omdat ik tussen miskraam en zwangerschap geen menstruatie had gehad en onbekend was wat de termijn zou zijn, mocht ik 4 weken later naar de gynaecoloog voor een echo. Uit de echo bleek dat ik op dat moment al bijna 12 weken zwanger was! Uit deze zwangerschap is een jongetje voortgekomen die in maart 2012 alweer 10 jaar wordt!

Dit is dus een zgn. succesverhaal... maar het is geen regel. Er zijn denk ik meer niet-succesverhalen. Als ik jou was, zou ik er dus niet van uit gaan! Maar het kan dus wel. Ik wens je in ieder geval heel veel succes en geluk toe! Dat jullie droom maar snel uit mag komen.

Inca

Ik kan me voorstellen dat het dubbel voelt om in Z&G te posten, maar je hoort er nog gewoon hoor. En wat mij betreft mag je daar gewoon mee lachen en huilen

Uit wat je schrijft elke keer, vind ik het zo bewonderenswaardig hoe jullie er mee omgaan.
Volgens mij hebben jullie fijne mensen om jullie heen en Gabriël zal straks van boven vast en zeker trots op jullie neerkijken.

Inc. Lieverd. Alle dames hierboven hebben eigenlijk al veel gezegd, wat ik niet anders had kunnen zeggen. Ik vind je héél dapper en krachtig. .

Inca, veel succes de komende tijd! Fijn dat je het allemaal rustig kunt oppakken.
Is er nog een kans dat er vanzelf iets op gang komt?

Kwisted, ik geloof dat mijn zusje binnen 2 maand zwanger was na haar miskraam. En sindsdien 2 kids en nog 1 onderweg zonder problemen (behalve dan dat het zwanger worden 6-9 maand duurt)..

Inc. Alles is gezegd en ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Blijf dicht bij jezelf. Dikke knuffel!

Kwisted, ik heb en een succesverhaal en een niet-succesverhaal.
Voor mijn eerste heb ik een miskraam gehad met 8 weken. We kwamen er alleen pas achter bij de echo met 11 weken. Missed abortion dus. Uiteindelijk curettage gehad. Tussen de curettage en de nieuwe zwangerschap heeft meer dan een half jaar gezeten. Heel mijn cyclus was van slag, ik liep zelfs in het ziekenhuis omdat men het niet vertrouwde.

Het succesverhaal ken ik ook: vorig jaar augustus was ik ongeveer 5 weken zwanger toen het misging. Ik had me ergens al voorbereid op een miskraam, het streepje was ook niet echt heel snel zichtbaar en ik voelde me enorm rot. Dus de teleurstelling viel wel mee. Amper 26 dagen daarna had ik weer een tweede streepje, dat jochie is inmiddels al weer bijna een half jaar.

Dus tja, kies maar wat je lezen wilt. Succes iig!

Hey, lieve allemaal, thnx voor de steun en lieve woorden het is ok dat jullie niet weten wat erover te zeggen valt, dat weten we zelf eigenlijk ook niet zo goed.. Het is klote, that's pretty much it. Ik voel me overigens het tegenovergestelde van sterk hoor, maar het maakt ook niet uit verder

En qua Z&G, ik weet dat ik er nog altijd welkom ben, maar om eerlijk te zijn denk ik dat ik mezelf uit de op ga laten halen. Het voelt misplaatst daar, als ik meelees kan ik, heel egoïstish, alleen maar zien hoe anderen vertellen en blij zijn met vooruitzichten die ik niet meer heb. Ik heb nog maar 1 vooruitzicht gemeen met jullie en dat is de bevalling, maar dat betekent voor mij een einde i.p.v. een begin. Dat klinkt allemaal jaloersiger dan ik bedoel, ik weet heel goed dat élke zwangerschap een verhaal heeft en ik gun het iedereen zo vreselijk, maar het is heel confronterend om te lezen als je zelf geen enkele hoop meer hebt. We weten eerlijkgezegd ook niet of we nog verder willen, de wens zal altijd blijven, maar als ik onze geschiedenis rationeel bekijk vraag ik me af of ik mijn gezin nóg een keer de kans op zoveel verdriet wil aandoen om een biologische drang tegemoet te komen (even plastisch gezegd). Nouja, allemaal van later zorg, dus sla er maar geen acht op

Kwisted, qua zwanger wórden heb ik successtories genoeg voor je, tussen de tweede en de derde zwangerschap na Stef zat bij mij ook geen menstruatie (het systeem van de vk trok dat niet ). Sinds eind oktober afgelopen jaar ben ik 4, misschien 5 keer zwanger geweest. Het jan dus heel goed met die extra vruchtbaarheid te maken hebben bij mij.

[ Bericht 18% gewijzigd door Incantrix op 05-12-2011 08:13:29 ]

Inca, lijkt me ook niet raar dat je anders naar de bevalling kijkt dan de andere z&g-ers.. Het is ook niet niks wat er op je bordje ligt. Neem maar rustig de tijd, ook voor een wel/niet nog eens proberen. Dat hoeft niet vandaag of morgen

Thnx, DF

Nou, het is geregeld: zondagavond om 22 uur pillen nemen, dinsdagochtend om 10 uur melden bij de verloskamers voor het begin van het einde.. ik weet even niet hoe ik me nu voel, alsof het nu pas écht is ofzo. Zo definitief.. Maar wel goed ook, ik kan het wel blijven uitstellen, maar dat schiet ook niet op.

Meiske Moeilijk he om afscheid te nemen van iets wat zo werkelijk voor je is... Ik leef met je mee....

Inca wat is het toch allemaal heftig en oneerlijk!
toen mijn lijf na de geboorte van Roan al tekenen begvon te geven dat het ook niet lang meer zou duren voordat Senna geboren zou worden, heb ik extra veel proberen te genieten van de tijd dat ze nog bij me was... heel erg dubbel, want je weet dat je op een hele korte termijn afscheid moet nemen, maar de tijd dat ze nog in m'n buik zat geeft me wel een hele fijne herinnering, heb ook het gevoel alsof ik alles wat ik haar zou willen zeggen heb kunnen vertellen, die momenten kan niemand me afpakken.
_{beetje lastig uitleggen wat ik bedoel, maar denk dat je me wel begrijpt}

Inca, het aftellen is dus begonnen. Ik vind het zo verdrietig voor jullie