Zwanger... en dan gaat het mis #8

Overleggen met je VK is vooral handig omdat zij waarschijnlijk wel weet in welk ziekenhuis je sneller terecht kunt, en het sowieso wel handig is als zij zorgt dat je daar een afspraak hebt.

Ik heb even nagedacht. Ik viel mij verrassend goed, naar omstandigheden. Ik heb niet veel last van kwaaltjes ofzo, dus ik word er nu niet steeds aan herinnerd. Ik wacht het gesprek van woensdag af. Kunnen zij mij dan nog te laat helpen, ga ik ergens anders kijken. De andere ziekenhuizen zijn niet echt in de buurt, allebei minimaal 40 minuten rijden. En ik heb ook geen zin om er n lange reis voor te maken.
Ik hoef komende week niet te werken, en als het nodig is ook niet de week erna. Ik krijg dus alle tijd om rustig dit te verwerken.

Toch maar even gebeld. Maandag belt de vk naar het zkh hier, mochten ze fan nog niet eerder kunnen, dan gaan misschien ergens anders heen.

Kom vandaag dit topic tegen.
Heb de oude topics ook gelezen.
Zit nu jankend op de bank om de verhalen en eigen herinnering.
Mijn ex was in 2009 zwanger van een tweeling. Nu achteraf niet eens wetend of ze wel van mij waren omdat ze al een paar jaar voordat we trouwden bezig bleek te zijn met een ander.
Moet het toch ff kwijt.
Nou, in 2009 is mijn ex dus zwanger geraakt. Ik helemaal hotel-de-botel gek aan het worden.
Eindelijk is het dan zover. Ik ben al jaren aan het wachten tot ik eindelijk vader kan worden.
Is misschien vreemd voor een man maar ik wilde al voor mijn 20e vader worden, mijn ex heeft er nooit behoefte aan gehad en is na 10 jaar samen zijn voor mij gestopt met de pil.
Na een paar maanden was het raak, de ongesteldheid bleef uit.
1 week, 2 weken, toch maar naar de drogisterij gegaan.
Testje gedaan en vol spanning wachten op de uitslag.
JA, ze was al een paar weken zwanger. Meteen een afspraak gemaakt bij een verloskundige, We konden die week nog langskomen.
Daar aangekomen een echo laten maken.
Zij schrok zich kapot, ik zag het nog niet. De verloskundige begon al over een verwijzing naar het ziekenhuis. Ik begreep het niet, wat kon er zijn? Ze bleek zwanger te zijn van een tweeling en de verloskundige mocht daar blijkbaar niets mee doen.
Ik was toen helemaal hyper, 2 tegelijk.
Wij gingen een week later naar het ziekenhuis voor een nieuwe echo.
Ja, de verloskundige had het goed gezien, we kregen een tweeling.
Nu bleek al dat een van de vruchtjes veel actiever was dan de ander maar dat kon nog veranderen, niet iets om ons druk over te maken. De arts wilde wel dat we 2 weken later nog even terug kwamen.
Toen we weer daar waren was de ene nog steeds actiever dan de ander, dit was dus niet goed.
En ze waren nog te jong om testen te kunnen doen. De verwachting was dat we 2 meisjes met het Syndroom van Turner zouden krijgen maar dat moest getest worden.
Wij zijn toen elke week terug gegaan om via echo toch na te kijken of er verbetering was en dat ze nog leefde.
Na een aantal weken konden de tests gedaan worden.
De uitslag: we kregen 2 jongens met Down Syndroom.
Ik was opgelucht en gelukkig, het was maar Down en die 99% viel weg. De kans dat ze ter wereld kwamen was ineens vele malen groter.
Helaas was dat geluk van zeer korte duur. Na een zwangerschap van 20 weken zijn ze overleden. Doordat de weeën opgewekt moesten worden kon degeboorte een paar dagen duren hebben we deze uitgesteld omdat ze ter wereld zouden kunnen komen op de verjaardag van mijn ex.
Een paar dagen later op onze trouwdag zijn ze gecremeerd.

Noah en Sora

Zo klein, zo teer, zo uniek
en nog zoveel meer.
Te vroeg geboren.
Te klein om te overleven.
Te kwetsbaar bovendien.
De ultieme tweeling,
die niet zonder elkaar kan.
Maar helaas ook niet met elkaar,
stoer zouden kunnen worden.
We zullen jullie ontzettend missen
en sluiten jullie voor eeuwig in ons hart.

02 juli 2009 – Veel te vroeg gekomen, veel te vroeg gegaan.

Thorgar, wat een ontzettend heftig verhaal Miskramen en vroeggeboorten zijn ook voor de papa vaak enorm ingrijpend, zeker op de termijn waar jullie de tweeling verloren. Zulke dingen zul je voor altijd bij je dragen en de kindjes zullen nooit volledig verdwijnen uit je gedachten en uit je hart. Ze wáren er, dus ze gaan niet meer weg.

Ik hoop voor je dat het oplucht om je gevoel hierover hier te uiten en een eruit te gooien, zo zittend op de bank. Sterkte

Overigens, in jullie geval is er dan toch sprake van vroeggeboorte, en niet echt van een miskraam? Excuus, ik pas het even aan. En wanneer waren jullie uitgerekend? Volgens mij ging mijn zwangerschap aardig gelijk op met jouw tweeling..

Over een week ongeveer zouden ze 2 jaar zijn geworden.
Dank je voor je woorden.
Ze blijven idd altijd bij me.

Mijn zoon is van 24-11 van dat jaar. Bizar hoe verschillend zulke verhalen kunnen lopen.. Nogmaals sterkte!

Ja, als er maar een was geweest was ze ook eind november uitgeteld maar omdat het een tweeling was zouden ze eerder komen.
Nogmaals dank.

Eigenlijk had ik vandaag afspraak in het ziekenhuis hier in de buurt. Maar de vk heeft haar best gedaan en zo kon ik gisteren al terecht, en weet je? Vandaag curretage gehad! Het is dus n goede keuze geweest om naar n ander ziekenhuis te gaan.
Bedankt, jullie hebben mij met de neus op de feiten gedrukt.

fijn dat het zo snel kon Baldria, dan is het maar achter de rug. Hoe gaat het nu met je?

Het gaat eigenlijk wel. Alleen n keelontsteking ..... Maar dat heeft vrij weinig met de ingreep te maken.
O ja, bek af van alle indrukken. Gisteren hele ziekenhuis door geweest voor allerlei onderzoeken en gesprekken. Vandaag was ik er klaar voor om het hoofdstuk in grote lijnen af te sluiten. Deze week nog lekker vrij en ook volgende week is er n invaller op het werk. Ik krijg alle tijd en dat is reuze fijn.

fijn dat het op het werk zo goed geregeld wordt, nu eerst even bijkomen

Baldria, fijn dat het achter de rug is. Kom maar even rustig bij van deze achtbaan

Fijn dat het toch zo snel kon plaatsvinden Baldria, sterkte

Nou, daar ben ik maar weer eens dan Ik voel me niet echt gemakkelijk meer in Z&G, nu ik nog wel zwanger ben, maar niet meer in verwachting. Denk dus maar dat ik mijn ei voorlopig maar even hier van me afklets, if that's ok.

Anyway, wilde even vertellen dat we na veel beraad hebben besloten maandag te vragen of we op 13 december de inleiding kunnen beginnen. Da's nog best een eindje weg, maar de deze twee weekenden hebben we afspraken waar ik heel lang naar uit heb gekeken, en het inleiden met alles erop en eraan kan zomaar een (werk)week in beslag nemen dus moet de tijd krijgen. Ik voel me er niet fijn bij om dingen waar ik naar heb uitgekeken te laten schieten voor iets waar ik enórm tegenop zie en waar ik echt de tijd en de rust voor wil hebben. We vieren morgen Sinterklaas en komend weekend gaan we met mijn schoonfam een weekend naar Texel, om uit te waaien, te kletsen en uit te huilen. Het leven gaat door hoor, er wordt hier gewoon gelachen en geleefd, maar ik denk dat we nu in een soort van gevoelsvacuum zitten, zeg maar het oog van de storm, dus dan ís het er wel, maar dan is er ook weer veel afleiding.

Waar Ik wel veel moeite mee heb zijn de nachten: als ik wakker word om te plassen (zwanger, hè? ) kan ik daarna vaak niet meer slapen en dan ga ik liggen malen. Dan is er natuurlijk ook 0,0 afleiding, dus dan kan ik de nacht eigenli alleen maar weghuilen tot ik zo uitgeput ben dat ik in slaap val vlak voordat Stef wakker wordt. Heb mezelf nu een regime opgelegd dat ik móet opblijven tot 10 uur en dan slaap ik de nacht wel beter door, heb ik gemerkt.

Nou, lief dagboek, dat was het weer even moest het gewoon ff kwijt denk ik..

lieve lieve inca .. de koude rillingen lopen over m'n rug bij het lezen van je berichtje. Ik heb meegelezen, meegeduimd, maar niet de moed gehad om te reageren gewoon omdat ik geen woorden heb .. ik heb bewondering voor je moed en doorzettingsvermogen. Het enige wat ik zou ik willen zeggen is heel veel sterkte en blijf praten! waar en wanneer jij het nodig vind om van je af te praten/schrijven.

Doe het vooral zoals jij vindt dat jullie het moeten doen, neem de tijd en verwerk het zoals jij het wilt verwerken, wat anderen daarvan vinden boeit niet.

Heel veel sterkte in deze enorm moeilijke strijd

heel veel sterkte

quote:

Op zaterdag 3 december 2011 21:35 schreef Incantrix het volgende:
Nou, daar ben ik maar weer eens dan Ik voel me niet echt gemakkelijk meer in Z&G, nu ik nog wel zwanger ben, maar niet meer in verwachting. Denk dus maar dat ik mijn ei voorlopig maar even hier van me afklets, if that's ok.
..
[indrukwekkend verhaal]
Nou, lief dagboek, dat was het weer even moest het gewoon ff kwijt denk ik..

Lieve Inca, wat straal je weer een kracht uit
ik moet huilen van je verhaal ...
en vind t zo moedig van je dat je een datum hebt kunnen kiezen die bij jullie past...
uitwaaien/uithuilen op Texel je hebt zo te lezen een hele goeie groep mensen om je heen
weet dat ik aan je blijf denken en wens je een hanteerbaar proces toe ... (omg woorden zijn zo stom.. )

samengevat: je bent een topwijf en een topmoeder ! heel veel virtuele knuffels vanuit t zuiden

Ik kan steeds maar geen woorden vinden, maar jullie zijn steeds in mijn gedachten.

Inca wat een achtbaan. 'Fijn' dat jullie nog even gaan uitwaaien met familie, klinkt als een warm bad, dat ze er echt voor jullie zijn.

Praat, tik. Gooi het eruit, wanneer jij maar wilt! voel je nooit teveel!

Knuffel vrouw!

Natuurlijk is dat oké, lieve In <3

trixje, ik zou zoveel willen zeggen, maar niets dekt de lading. Of, wat ik nog liever zou willen, verandert alles zodanig dat je deze hele verdrietige tijd niet zou hoeven doormaken.

Dikke kus, ook voor P, want die zal het ook erg moeilijk hebben

Inca, even een hele dikke kus voor jou Gewoon omdat ik even niet de juiste woorden kan vinden, maar je toch een soort van troost wil bieden.