Zwanger... en dan gaat het mis #8

Samenlevingstest is inderdaad een vreemde start... Ik zal straks na m'n werk even wat uitgebreider reageren met de tests die ik allemaal doorlopen heb. Ik heb ook 4 miskramen gehad voor ik m'n knulletje in de armen mocht sluiten.

Enne, gewoon even thuisblijven. Als je wel naar je werk gaat ben je er toch niet bij... Komt echt allemaal wel goed meid (ik herken het gevoel echter wel, de derde miskraam voelde ik me ook zo bezwaard dat ik gewoon doorgewerkt heb)

missmuppet sterkte
en lekker thuis blijven hoor het is allemaal al naar genoeg

Dank jullie wel allemaal, fijn om het hier kwijt te kunnen Ik ben inderdaad thuisgebleven, de tranen zitten erg hoog en ik denk dat ik ook fouten zou maken op mijn werk, omdat mijn hoofd ergens anders is. De bloeding is vanochtend ineens stukken minder. Dit was de afgelopen dagen al een paar keer eerder, maar ik hoop eigenlijk dat dit nu echt een beetje het begin van het einde is.

Chromosomenonderzoek heb ik ook wel eens van gehoord, dank je wel voor de tip. Flugeltje, ik wacht jou antwoord dan ook even af, wat aardig dat je me zo wil helpen Aan de ene kant wil ik er graag naar laten kijken, omdat ik bang ben dat er toch iets mis is. Waar ik alleen wel bang voor ben is dat als we eenmaal in zo'n traject zitten, het een soort van trein blijkt te zijn die doorraast en dat je dan, als je eenmaal in bent gestapt, niet meer goed weet waar je eruit moet of wil. Ik zeg het een beetje raar, maar ik hoop dat jullie toch begrijpen wat ik bedoel. Ik ben erg gelukkig en dankbaar dat wij al een zoon hebben en ik wil niet ten koste van alles een tweede kind (zeg ik nu). Maar misschien past dit verhaal wel beter in het topic dat Mijsje postte, sorry dat ik offtopic ga.

MissMuppet, goed dat je thuisblijft

Wat betreft de trein die MMM heet: als je samen met je partner instapt en goed blijft bespreken wat je wil, waar je mee bezig bent, een adem- en denkpauze neemt voor er een nieuw onderdeel van het traject start, kortom: je er bewust in staat, hoeft het geen doorrazende trein te zijn. Je kunt op ieder gewenst moment aan de rem trekken om een pauze in te lassen of helemaal uitstappen als jullie het voldoende vinden. Mijn ervaring is wel dat artsen heel voortvarend kunnen zijn en dat je je eigen tempo zelf moet bewaken. Ze zijn doorgaans (er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk) echter heel erg goed in staat om te begrijpen waar de stellen waar ze mee te maken hebben doorheen gaan.

Als je zover bent, kun je je eens melden in het betreffende topic, of iig vast eens wat meelezen.

Ik denk dat we dat inderdaad goed in de gaten moeten houden. Ik heb dat alleen wel eens meegemaakt in een ander traject en inderdaad, de arts ging 'als een trein'. Nouja, zo ver zijn we nog niet.

De bloeding is bijna geheel weg nu. Een beetje roze bij het afvegen, dat is het zo ongeveer wel. Zou ik mijn verloskundige alweer kunnen bellen?

Hoe lang ben je zwanger en hoe lang heb je bloedverlies gehad? Zou je naar je vk willen voor een echo om te zien hoe of wat?

Ik was 4,5 week zwanger en omdat de bloeding niet op gang kwam zoals bij de vorige 2 miskramen en ik ook helemaal geen kramp heb gehad vond mijn verloskundige een echo wel nodig. Ik kon bellen zodra het bloedverlies over was. Nu is dat nog niet helemaal 100 % het geval, maar ik vraag me af of het nog terug kan komen of dat het nu klaar is.

ik zou gewoon maar even bellen missmuppet...dat kan de vk vast beter beoordelen dan wij op het forum...

Wat mijsje zegt Zeker als ze het gezegd heeft, gewoon ook even doen! Daar zijn ze voor en ze begrijpen het prima

Bel maar gewoon. Dan heb je alleen maar zekerheid

quote:

Op woensdag 13 april 2011 13:48 schreef MissMuppet het volgende:
Ik was 4,5 week zwanger en omdat de bloeding niet op gang kwam zoals bij de vorige 2 miskramen en ik ook helemaal geen kramp heb gehad vond mijn verloskundige een echo wel nodig. Ik kon bellen zodra het bloedverlies over was. Nu is dat nog niet helemaal 100 % het geval, maar ik vraag me af of het nog terug kan komen of dat het nu klaar is.

Wat mijsje en Miss zeggen. Hoeveel heb je ongeveer gebloed? Was het een flinke menstruatie? Of minder?

quote:

Op woensdag 13 april 2011 13:53 schreef happyme28 het volgende:

[..]

Wat mijsje en Miss zeggen. Hoeveel heb je ongeveer gebloed? Was het een flinke menstruatie? Of minder?

en toch wil de hoeveelheid bloed niet altijd veel zeggen... bij mijn laatste miskraam was had ik in totaal misschien 1 maandverbandje bloed, maar was ik wel helemaal schoon toen ik voor de echo bij de nacontrole ging... ik was wel verbaasd...

MissMuppet, vraag een verwijzing naar het ziekenhuis om de oorzaak van je miskramen te achterhalen en laat niet je huisarts of verloskundige zelf onderzoeken bedenken. Hoe lief bedoeld ook, zij hebben hier niet voor gestudeerd.
Ik heb na mijn eerste miskraam een curretage gehad en dan onderzoeken ze standaard het weefsel wat ze wegnemen. Daar kwamen toen geen rare dingen uit en dan is het dus een gevalletje pech. Maar ik zou er dus altijd voor kiezen om dit traject bij de juiste deskundige in gang te zetten en dat is een gynaecoloog.

Enne, sterkte! Tuurlijk voel je je rot, logisch toch? En of dat nou na 4,5 week, na 7 of na 10 weken is, dat maakt geen klap uit.

Uiteindelijk heb ik niet meer gebeld. Ik heb mezelf een schop onder mijn kont gegeven omdat ik niet denk dat ik er beter van word om de hele dag te twijfelen over dat soort stomme dingen, dus ik ben met mijn man en mijn zoon naar de speeltuin gegaan en we hebben van het weer genoten. Als het morgen nog zo weinig/praktisch niks is dan bel ik de verloskundige wel Het is zoiets stoms om daar dan zo over in te gaan zitten, maar ik wil eigenlijk gewoon dat het voorbij is. Ik wil niet meer elke keer dat ik naar het toilet ga zien dat het niet goed gaat. Als het stopt en uit de echo blijkt dat ik schoon ben is het gewoon klaar, nu hangt het er zo tussenin.

Wat bloedverlies betreft: het was minder als een flinke menstruatie. Er is denk ik één verband geweest dat vergelijkbaar was met de hoeveelheid op een 'gewone' menstruatiedag, de rest was allemaal minder. Als ik een flinke periode heb lek ik binnen een uur of 2 door, zoiets heb ik nu niet gezien. Bij mijn vorige twee miskramen was het trouwens wel van dien aard. Maar als ik het zo lees zegt dat dus ook vrij weinig.

Mefke79, dank je wel voor je advies! De verloskundige had het ook over een doorverwijzing, ze zei dat ik in aanmerking kwam voor deze test. Ik kreeg er het idee van dat dit volgens een bepaald protocol zo ging.

Ik wilde nog zeggen dat ik jullie adviezen en medeleven zéér op prijs stel! In mijn omgeving weet niemand dit, dus ik voel me soms een beetje verloren en alleen. Als mijn op zijn werk is kan ik er niet echt over praten ofzo, maar met jullie wel. Bedankt

Laat ik deze maar even omhoog gooien. Ik heb erg veel behoefte om te schrijven.

Afgelopen donderdag de eerste echo gehad en daarop was n vruchtje van 3 mm groot te zien, gelijk aan o zwangerschapsduur van..... Tja 2 weken? Gewoon direct na innesteling zeg maar. Terwijl ik bijna 12 weken moest zijn.

Ik ben dus ongeveer 9 of 10 weken bezig geweest met het idee dat Jasmijn grote zus zou worden. Dat dit niet meer het geval is, daar ben ik inmiddels aan gewend.

Gisteren heeft de vk contact gehad met de gyn. Ze hadden eerst n afspraak gemaakt voor over 2 weken!! Gelukkig ging de vk daar niet mee akkoord. Ik zou dan 14 weken zwanger zijn. Nu heb ik woensdag n afspraak staan. Dan gaan we de optie curretage bespreken.
Die currretage vindt dan zo snel mogelijk plaats maar de vk zei dat dat ook wél weer n week kon duren.....
Echt heel vervelend dat het ziekenhuis niet sneller werkt. Het klopt ook wél met de media berichten hoor. Ons ziekenhuis is één van de slechtste van het land, zeker de gynaecologie afdeling.

Baldria

Het is duidelijk dat je lichaam dit niet zelf gaat doen, en ik kan me heel goed voorstellen dat je daar geen weken meer wilt wachten.

Is het geen optie naar een andere gynaecoloog/ziekenhuis te gaan?

Ik weet dat de gynaecoloog mij destijds voor de curettage als extra patiënt ingepland heeft, maar dat ze ook een schema hanteerden dat daar ruimte voor bood.
Het is een ingreep met een dagopname, dus als je niet heel erg gehecht bent aan je ziekenhuis dan zou ik proberen een ander ziekenhuis te vinden, het is allemaal al beroerd zat, en het laatste waar je op zit te wachten is een gynaecoloog die het wel op z'n beloop wil laten.

Sterkte

Oh Baldria, wat verdrietig en wat vreselijk dat het ziekenhuis zo rommelt... Is er geen mogelijkheid uit te wijken naar een ander ziekenhuis voor een curretage? Het lijkt me logisch dat je die zo snel mogelijk achter de rug wilt hebben...

Sterkte!

Baldria, had je verhaal al gezien in z&g, maar wat naar dat het allemaal zo lang gaat duren. Veel sterkte

quote:

Op zaterdag 29 oktober 2011 08:56 schreef Orea het volgende:
Oh Baldria, wat verdrietig en wat vreselijk dat het ziekenhuis zo rommelt... Is er geen mogelijkheid uit te wijken naar een ander ziekenhuis voor een curretage? Het lijkt me logisch dat je die zo snel mogelijk achter de rug wilt hebben...

Sterkte!

Dit! Baldria, wat ontzettend slecht en rot van je zh/arts dat ze je niet gauw kunnen helpen, ik dacht dat zulk soort dingen toch wel prioriteit hebben.
Kan me voorstellen dat je dit zo gauw mogelijk achter de rug wilt hebben
Sterkte wat moet het verschrikkelijk verdrietig en een klap zijn om bij een 1e echo zulk nieuws te horen

Baldria

Ik zou ook uitwijken naar een ander ziekenhuis als het niet snel kan...

Ik voel met je mee meis, verwachtingsvol op de echo verschijnen, je bent immers in de 'veilige' zone en er dan achter komen dat je lichaam je al weken voor de gek houdt... Vooral met dat laatste had ik het zo enorm moeilijk... Sterkte

Hè, gatver, wat ontzettend rot Baldria Je gevoel van laat het nu dan ook maar zo snel mogelijk voorbij zijn is erg herkenbaar en ik hoop dat het ziekenhuis daar z'n best voor zal doen. Vind het wel vreemd dat je eerst 'gewoon' langs moet komen, als het al duidelijk is kunnen ze toch meteen verder? Of denk ik nu te simpel.. Pfff, hoe dan ook, veel sterkte met de nog komende procedure en je verlies

lieve baldria wat afschuwelijk
Probeer idd uit te wijken naar een ander ziekenhuis. mijn verhaal staat ook ergens in het topic, maar het kwam erop neer dat ze in mijn ziekenhuis ook absoluut geen haast wilden maken met de curretage, omdat het in hun ogen niet spoedeisend is. Dat dat emotioneel wel degelijk zo is, wilde er ook daar niet in. Uiteindelijk heb ik ze huilend en smekend voor de zoveelste x gebeld en toen trof ik eindelijk een verpleegkundige die wel moeite voor me wilde doen en kon ik binnen een paar uur terecht. Het is destijds niet eens bij mij opgekomen om een ander ziekenhuis te zoeken, tot iemand dat hier zei. Uiteindelijk was het dus nniet nodig maar dat ik ervoor heb moeten huilen en smeken zit me nog steeds niet lekker. Heel, heel veel sterkte meisje, ik hoop dat het snel achter de rug is voor je

Baldria wat verdrietig sterkte
ik hoop dat je snel iemand vind die je op.menselijke wijze behandeld...

Baldria

Zoiets verdrietigs en dan ook nog tegen zoveel "onbegrip" aanlopen.

Bedankt voor de reacties. Ik had zelf ook al nagedacht over n ander ziekenhuis. Ik denk dat ik dit ook eerst moet overleggen met mijn vk. Of niet? Ik kan pas vanmiddag bellen, moet zo nog even vrijwilligerswerk gaan doen. Zou de laatste keer zijn, ivm dieren....