Engelse les, deel IIIDe eerste les zit er op! Het was nog wel even zweten, de afgelopen dagen. Het nieuws dat ik Engelse les zou geven, met als doel om de presentatiecapaciteiten van de studenten te verbeteren, was uitgelekt naar andere departementen, en blijkbaar waren er nogal wat hoogleraren die maar al te graag aan deze gratis cursus mee hadden willen doen. Ze voelden zich een beetje buitengesloten. Van ons eigen departement hadden zich naast studenten ook nog 1 postdoc en 1 hoogleraar aangemeld, en tot mijn verbazing zat er plots ook een hele groep van chemie, 7 man, pardon vrouw sterk, in de klas. Van die giebeldametjes. Die hielden zich gelukkig erg rustig, alhoewel dat wel eens zou kunnen veranderen.
Ik had de klas dus op z'n
inquiry-based opgezet. Eerst uitgelegd wat mijn doel van deze lessen was (het Engels van studenten zo verbeteren, dat ze hun presentaties in het Engels konden geven), en daarna hoe ik, maar vooral ook zijzelf, dat ging(en) doen. Door te oefenen! Mijn eigen Engels was zo verschrikkelijk slecht na 6 jaar VWO, dat ik een onvoldoende kreeg voor mijn boekenlijst/schoolonderzoek, omdat mijn Engelse leraar dacht dat ik de boeken niet had gelezen. Die had ik wel gelezen, maar ik kon 'm niks in het Engels vertellen, dus ja, dan houdt 't snel op. In mijn Philipsjaren moest ik wel Engels spreken, omdat een aantal collega's geen Nederlands sprak, en na een jaar Amerika spreekt (bijna) iedereen vloeiend Amerikaans Engels. Ik ook. Maar ook jarenlang BBC kijken, Beavis & Butthead nadoen en op buitenlands fora lurken heeft zijn steentje bijgedragen. Dus Japanse studenten, jullie kunnen het ook! Daar werd een beetje glazig op gereageerd, je kon duidelijk merken dat ze het niet helemaal begrepen hadden. Een
wakarimaskaaa? van mij was genoeg om het zaakje een beetje op te schudden. Een paar schuchtere vragen, meer voorbeelden van mij. Bottom line: blijven oefenen! Nadat ik de voorbeelden had gegeven, waren zij aan zet.
In vijf groepjes van vijf heb ik ze toen gevraagd om zich voor te bereiden op twee vragen van hun medestudenten, die niet aanwezig waren:
0) stel je voor aan elkaar, in het Engels
1) wat is het doel van deze lessen?
2) hoe gaan we dat aanpakken?
Nou maakt het mij weinig uit of ze hun medestudenten antwoord kunnen geven in het Engels, maar het doel van deze oefening was dat iedereen begreep wat er verwacht kan worden van deze cursus.
Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt, dus heel onwennig zijn er toen groepjes gevormd. Gelukkig zat er 1 hoogleraar bij, die het vormen van groepen heel voortvarend aanpakte (ik mis het natuurlijke leiderschap om dat soort dingen te doen). De groepjes waarin iemand zat die mij goed had begrepen, hadden minder problemen dan de groepjes die er geen hout van snapten. Die heb ik alsnog op weg geholpen. Het kostte ze behoorlijk wat moeite om deze vragen te doorgronden. De volgende keer dit soort cruciale vragen ook in het Japans vertalen?
Daarna moest ieder groepje 1 persoon afvaardigen, die voor de klas het antwoord van hun groepje, op vragen 1 en 2, voor zou dragen. Dat ging heel erg redelijk, eigenlijk bijna vlekkenloos. Applaus applaus. Dat vonden ze toch wel mooi. Dit waren overigens bijna zonder uitzondering de groepsleden die het beste Engels spraken, maar die hoeven volgende week niet.
Daarna heb ik ze nog een stukje tekst meegegeven als huiswerk, met de opdracht om er een review over te schrijven. Vond je het stuk leuk, ja/nee en waarom. Op die manier hoop ik inzicht te krijgen in hoe goed ze kunnen schrijven.
Het commentaar van de hoogleraar in deze les was lovend: hij vertelde me dat Japanse studenten nooit in een les met elkaar in discussie gaan, dus dit was volledig nieuw, maar zag wel in dat dit een efficiente manier was om ze aan de praat te krijgen.
Voor de volgende les staat op het programma dat ze een groepslid aan de rest van de groep moeten introduceren: This is Suzuki-san, sorry, Mr. Suzuki. He works in Lyrebird's lab on lasers and was born in Tokyo. He plays guitar, blah blah blah. Zoiets. Ik kijk er naar uit, en het klinkt misschien raar, maar na vandaag denk ik dat de studenten dat ook doen.
Het feit dat er nu 7 bloedmooie (nou ja, niet overdrijven) vrouwen in een klas zitten, in een faculteit waar 99% man is, zal er misschien bij helpen. Alhoewel, met die Japanners weet je het nooit. Zo ben ik wel eens met een groep van onze studenten door ons winkelcentrum heengelopen, waarbij we langs een groepje langgewimperde dames struinden, zij uitgedost in hoge hakken, korte rokjes en wolken verrukkelijke parfum, en ik hoorde geen kick of zag die jongens niet eens omkijken. Soms denk ik wel eens dat ze echt alleen in lasers geintereseerd zijn.
[ Bericht 6% gewijzigd door Lyrebird op 24-02-2010 13:33:19 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson