Teveel nadenken - Kracht van het Nu topic #4

Ik heb vandaag een dag zoals ik om de zoveel tijd heb.
Ik voel me ellendig en niet in staat om veel anders te doen dan fok!ken, 4chan, en andere simpele dingen waar prikkels makkelijk binnenkomen.

Ik ben ook niet in staat om naar stage te gaan.. Ik heb het wel geprobeerd als ik me zoals nu voelde maar dan wordt het meestal de tijd uitzitten in doorbijten.

Jullie kunnen je hier vast wel iets bij voorstellen, mijn vraag, hoe gaan jullie ermee om

quote:

Op dinsdag 6 april 2010 01:02 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Tja.... sinds ik allleen nog maar avonddiensten werk en niet meer 's ochtens vroeg mn bed uit moet heb ik niet meer zoveel last van mindere buien. Door dit ritme vermijd ik ook een beetje het contact met de "gewone" wereld en dat vind ik heerlijk. Lekker 's nachts leven doet voor mij wonderen.

Ik ben trouwens nog nieuwsgierig naar waarom je geband was

Ik voel me ook fijner snachts. Nu voel ik me helemaal op mijn gemak in tegenstelling tot vanmiddag/vroege avond...

Ik was 2 dagen gebanned wegens een opmerking in de SBS6 reeks

quote:

Op maandag 5 april 2010 23:47 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Aha! Zelfs onbenullen kunnen dus verlichting vinden

Het is inderdaad wel handig om te zien dat de mensen hier ook "maar mensen" zijn, en niet per definitie lui die zwevend op een zolderkamertje zitten te mediteren met een kopje groene thee
Niet dat daar iets mis mee is, maar toegankelijkheid is wel zo fijn.

Ik ben wat dat betreft ongeveer een doorsnee IT figuur, aangezien ik intern werk zonder pak En doe mij maar iets met gitaren.

quote:

Op dinsdag 6 april 2010 03:37 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ja best wel raar aan de ene kant. Mensen verklaren me soms voor gek omdat ik zo'n nachtmens ben, maar ik voel me gewoon heerlijk relaxed zo in de nacht. Dat heb jij dus ook wel?
[..]

Ik snap er zelf de balle van, maar ik weet wel dat nooit goed werkt ivm ritme. Het beste moment van mijn dag is 23:00 - 01:00. Ik verklaar het zelf met: "als iedereen slaapt, dan is er minder drukte" Oid.

Ik ben ook een nacht/avondmens denk ik dan.

Heb vandaag trouwens vrij genomen en heb er nu minder terrorgedachtes bij dan andere keren. Ik ga dan ook mijn dag nuttig besteden met het regelen van verloren spullen ivm portemonnee. Althans dat is mijn voornemen

quote:

Nu wil ik weten wat je gezegd hebt

In de SBS6 reeks/fok kan het soms een beetje grof worden, bij reportage was er een programma over moordenaars die kleine meisjes te grazen namen, mijn reactie: "13 jaar ", werd niet op prijs gesteld..

quote:

Op dinsdag 6 april 2010 09:29 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Het is inderdaad wel handig om te zien dat de mensen hier ook "maar mensen" zijn, en niet per definitie lui die zwevend op een zolderkamertje zitten te mediteren met een kopje groene thee
Niet dat daar iets mis mee is, maar toegankelijkheid is wel zo fijn.

Ik ben wat dat betreft ongeveer een doorsnee IT figuur, aangezien ik intern werk zonder pak En doe mij maar iets met gitaren.

Het is waar dat onze ego's graag mensen als 'boeddha', of hogere leraar willen zien. Bijv. mensen die razend fan zijn van een band (bijv. tokio hotel) zien de leden als goden, ze weten dat ze de bandleden nooit zullen ontmoeten dus moet het wel prachtig hemels zijn om een van hun te mogen ontmoeten als perfecte persoon.

Als we teruggaan naar ons onderwerp, dan zien we mensen zoals eckhart tolle. Ik vind het lastig om een figuur zoals hem als 'zomaar een mens' te zien. Hij zegt zelf al dat hij 2 jaar op parkbankjes heeft doorgebracht, dat geeft ons verstand een seintje 'hij is op een hoger level dan ik (geweest)'.

Dan kan hij wel 100 keer zeggen dat het allemaal geen reet uitmaakt wie hij is, zolang we nadenken is hij een hoger figuur.

quote:

Op dinsdag 6 april 2010 13:14 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Het is waar dat onze ego's graag mensen als 'boeddha', of hogere leraar willen zien. Bijv. mensen die razend fan zijn van een band (bijv. tokio hotel) zien de leden als goden, ze weten dat ze de bandleden nooit zullen ontmoeten dus moet het wel prachtig hemels zijn om een van hun te mogen ontmoeten als perfecte persoon.

Als we teruggaan naar ons onderwerp, dan zien we mensen zoals eckhart tolle. Ik vind het lastig om een figuur zoals hem als 'zomaar een mens' te zien. Hij zegt zelf al dat hij 2 jaar op parkbankjes heeft doorgebracht, dat geeft ons verstand een seintje 'hij is op een hoger level dan ik (geweest)'.

Dan kan hij wel 100 keer zeggen dat het allemaal geen reet uitmaakt wie hij is, zolang we nadenken is hij een hoger figuur.

En dat terwijl mijn eerste indruk bij een vent die zijn dagen op parkbankjes doorbrengt nou niet bepaald inhoudt dat ie verlicht is

Maar inderdaad, wat je doet zegt niet veel over wat je bent. Uiteindelijk zijn we allemaal gewoon mens.
Hier snijden we wat mij betreft een heel belangrijk onderwerp aan: het oordelen, en dan met name be-, ver- en vooroordelen.
Als iets een duidelijk mechaniek van het ego is dan is dit het wel. Het proberen op allerlei manieren je anders te voelen dan anderen, hetzij beter, hetzij slechter.

quote:

Op dinsdag 6 april 2010 13:14 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:Dan kan hij wel 100 keer zeggen dat het allemaal geen reet uitmaakt wie hij is, zolang we nadenken is hij een hoger figuur.

En toch is hij hetzelfde als jij en ik... Wat hij kan, kan jij ook...

quote:

Op dinsdag 6 april 2010 03:37 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ja best wel raar aan de ene kant. Mensen verklaren me soms voor gek omdat ik zo'n nachtmens ben, maar ik voel me gewoon heerlijk relaxed zo in de nacht. Dat heb jij dus ook wel?

Dat ken ik heel goed. 's nachts voel ik me veel beter en ik vind het heerlijk om in de nacht te gaan autorijden/fietsen. Ik zit zelfs over te denken om na mijn studie een deeltijd baan met nachtdiensten te nemen.

Naar aanleiding van dit topic net te hebben gevonden, nu gelijk het boek besteld op bol.
(verkapte tvp eigenlijk dus )

Boek is bij mijn ouders binnengekomen. Vanmiddag ga ik het boek ophalen. Ben benieuwd!

Net terug. Paniekaanval gehad op de fiets. Dacht dat ik om zou vallen, dat ik bewusteloos zou raken. Enge ervaring. Ik ga zo het boek maar eens lezen.

Ik heb een soort van depressie terugval. Ik kan ook niet slapen (zie net dat het over 5:00 AM is). Vooral met mijn vriendin is het lastig want die kan zich er gewoon niet in plaatsen, bovendien steel ik energie van haar in deze staat...

Super irritant en vervelend. Kracht VHN en aanverwanten komen gewoon niet binnen, ik ben alleen maar angstig en ben constant bang om keuzes te maken. En dan ook nog schuldgevoelens... Jakkes.

quote:

Op zondag 11 april 2010 22:38 schreef tomtomkortom het volgende:
Net terug. Paniekaanval gehad op de fiets. Dacht dat ik om zou vallen, dat ik bewusteloos zou raken. Enge ervaring. Ik ga zo het boek maar eens lezen.

Heb je daar vaker last van? Paniekaanvallen zijn een schrijnend voorbeeld van jezelf verliezen in een (vervelend) gevoel, en je hebt goede kans dat wanneer je bewust wordt van je gevoel, dat je je er niet meer zo snel in verliest

quote:

Op dinsdag 13 april 2010 05:08 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb een soort van depressie terugval. Ik kan ook niet slapen (zie net dat het over 5:00 AM is). Vooral met mijn vriendin is het lastig want die kan zich er gewoon niet in plaatsen, bovendien steel ik energie van haar in deze staat...

Super irritant en vervelend. Kracht VHN en aanverwanten komen gewoon niet binnen, ik ben alleen maar angstig en ben constant bang om keuzes te maken. En dan ook nog schuldgevoelens... Jakkes.

Zoek een persoon op waarvan de mening waarde voor je heeft, en laat je even van wat vers perspectief voorzien met een goed gesprek

Ik heb gisteren weer mijn tweewekelijkse opfrisser gehad bij de psych. Ik merk dat ik dat gesprek nog steeds erg verwelkom en waardeer, en dat het toegevoegde perspectief me iets uit de eenzijdige blik haalt.
Ik "kom de twee weken wel door" ondertussen zonder al te veel spanning op te bouwen, maar als er zich een goede stressvolle situatie zich voordoet kan ik mijzelf er nog erg gemakkelijk in verliezen, om vervolgens dagenlang mezelf gespannen te voelen.

quote:

Op woensdag 14 april 2010 11:28 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Ik heb gisteren weer mijn tweewekelijkse opfrisser gehad bij de psych. Ik merk dat ik dat gesprek nog steeds erg verwelkom en waardeer, en dat het toegevoegde perspectief me iets uit de eenzijdige blik haalt.
Ik "kom de twee weken wel door" ondertussen zonder al te veel spanning op te bouwen, maar als er zich een goede stressvolle situatie zich voordoet kan ik mijzelf er nog erg gemakkelijk in verliezen, om vervolgens dagenlang mezelf gespannen te voelen.

Heb ik ook. Altijd weer helder en enthousiast als ik thuiskom van de psych.
En toch elke keer veroordeel ik mezelf, dat ik het zelf moet kunnen zonder hulp van anderen.
Wat is er mis in mijn hoofd dat ik de 'normale dingen' in het leven niet kan handelen??
Daar ben ik me constant bewust van en dat frustreert me ook.
En dan kun je wel zeggen, lief zijn voor jezelf, accepteren, maar dat lukt niet omdat ik me altijd een buitenbeentje blijf voelen...

quote:

Op woensdag 14 april 2010 12:27 schreef NouMooiNiet het volgende:

[..]

Heb ik ook. Altijd weer helder en enthousiast als ik thuiskom van de psych.
En toch elke keer veroordeel ik mezelf, dat ik het zelf moet kunnen zonder hulp van anderen.
Wat is er mis in mijn hoofd dat ik de 'normale dingen' in het leven niet kan handelen??
Daar ben ik me constant bewust van en dat frustreert me ook.
En dan kun je wel zeggen, lief zijn voor jezelf, accepteren, maar dat lukt niet omdat ik me altijd een buitenbeentje blijf voelen...

Tsja, het stukje dat ik erg hard voor mezelf ben en zwart-wit denk over iets wel of niet doen/kunnen/willen is ook precies waar ik nu mee bezig ben.
Accepteren van jezelf, en ook voor jezelf, dat je fouten maakt, dat het niet menselijk zou zijn als je dat niet zou doen, dat is best pittig Maar wel iets waar ik me volledig voor in wil zetten, omdat ik herken en erken dat het een probleempunt van me is.

Maar het zelf kunnen? Als de Kracht van het Nu me iets geleerd heeft, is het wel dat ik niet een op zichzelf staand eilandje ben, maar deel uitmaak van de mensheid En ja, ik doe/deed graag dingen volledig op eigen houtje, houd niet zo van ongevraagde hulp en vraag er niet graag om. Neemt niet weg dat ik ondertussen wel heb geaccepteerd dat het nodig is.

quote:

Op dinsdag 13 april 2010 23:42 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Hoe gaat het nu met je??

Een laat antwoord. Maar beter laat dan nooit. Een hoop gebeurd deze week. Dinsdagmiddag bewust naar buiten gegaan om wat kleine boodschappen te doen midden op de dag, in het drukke stadscentrum. Ging boven verwachting goed. Gelijk doorgegaan naar de supermarkt om te bekijken hoe dat gaat. Ging ook goed. Woensdag ben ik begonnen aan de cognitieve gedragstherapie. Ging eigenlijk ook de hele dag goed.

Donderdag een flinke fietstocht gemaakt door de stad. Boodschappen gedaan, ging wederom top. Voelde me op sommige momenten en plaatsen gespannen, maar niet angstig of duizelig. Gisterenmiddag een ritalinpil genomen. De gedachten kon ik er aardig mee stoppen. Alle gedachten leken me niets meer uit te maken (en leken niets meer met me uit te konden halen). Na het uitwerken voelde ik me gestrest, opgejaagd, onrustig en viel vervelend in slaap.

Vanmorgen vermoeid opgestaan, ondanks lange nachtrust. Voelde me licht somber. Vanmorgen een afspraak gehad met een nieuw persoon in mijn leven waar ik (zal er niet omheen draaien) wel een oogje op heb. Tja, dat voelde wel goed. Licht puntje. Ondanks deze afspraak baalde ik wel een beetje van goede prestaties voor inslikken Ritalin en het effect na het uitwerken.

Net terug van buiten voor een photoshoot van een relatie (werk), in wederom de binnenstad. Ging niet lekker. Erg gespannen. Geen paniekaanval, maar wel onrustig, onzeker (angst om controle te verliezen), twijfelen of ik wel wakker blijf (komt voort uit overlijden maat van me, controle verliezen). Net weer binnen en 3x raden: weer helemaal de oude.

Boek ga ik vanavond in verder!

quote:

Op vrijdag 16 april 2010 16:29 schreef tomtomkortom het volgende:

[..]

Een laat antwoord. Maar beter laat dan nooit. Een hoop gebeurd deze week. Dinsdagmiddag bewust naar buiten gegaan om wat kleine boodschappen te doen midden op de dag, in het drukke stadscentrum. Ging boven verwachting goed. Gelijk doorgegaan naar de supermarkt om te bekijken hoe dat gaat. Ging ook goed. Woensdag ben ik begonnen aan de cognitieve gedragstherapie. Ging eigenlijk ook de hele dag goed.

Donderdag een flinke fietstocht gemaakt door de stad. Boodschappen gedaan, ging wederom top. Voelde me op sommige momenten en plaatsen gespannen, maar niet angstig of duizelig. Gisterenmiddag een ritalinpil genomen. De gedachten kon ik er aardig mee stoppen. Alle gedachten leken me niets meer uit te maken (en leken niets meer met me uit te konden halen). Na het uitwerken voelde ik me gestrest, opgejaagd, onrustig en viel vervelend in slaap.

Vanmorgen vermoeid opgestaan, ondanks lange nachtrust. Voelde me licht somber. Vanmorgen een afspraak gehad met een nieuw persoon in mijn leven waar ik (zal er niet omheen draaien) wel een oogje op heb. Tja, dat voelde wel goed. Licht puntje. Ondanks deze afspraak baalde ik wel een beetje van goede prestaties voor inslikken Ritalin en het effect na het uitwerken.

Net terug van buiten voor een photoshoot van een relatie (werk), in wederom de binnenstad. Ging niet lekker. Erg gespannen. Geen paniekaanval, maar wel onrustig, onzeker (angst om controle te verliezen), twijfelen of ik wel wakker blijf (komt voort uit overlijden maat van me, controle verliezen). Net weer binnen en 3x raden: weer helemaal de oude.

Boek ga ik vanavond in verder!

Klinkt in ieder geval alsof je heel bewust bezig bent met registreren wat je voelt en denkt. Dat je dat al doet kan versnellend werken in de bewustwording van de splitsing tussen je ego en je wezen.

Al iets tegengekomen in het boek dat je aansprak?

quote:

Op vrijdag 16 april 2010 16:45 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Klinkt in ieder geval alsof je heel bewust bezig bent met registreren wat je voelt en denkt. Dat je dat al doet kan versnellend werken in de bewustwording van de splitsing tussen je ego en je wezen.

Al iets tegengekomen in het boek dat je aansprak?

Dat klopt inderdaad wel, in die zin ben ik 'druk met mezelf' . Ben helaas nog niet verder gekomen dan de eerste paar bladzijden. Vanavond eindelijk een avond niets, alle tijd om het boek open te slaan. Kom ik op terug!