abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_87617372
Welkom T_A_P :* Niet leuk dat je hier 'hoort', maar ik vind het wel fijn dat dit topic weer een beetje loopt. Dan is het toegankelijker om je verhaal kwijt te kunnen. Maar ook om te weten dat je niet te enige bent, dat het eigenlijk heel vaak voorkomt. Maar hopelijk ook om te lezen dat het over gaat, dat je beter wordt.
Hoe was het bij de huisarts? Ben je serieus genomen?

Davinia, Aviva, is misschien dan al een jaar, maar het is zeker geen uitzondering als een PDD twee jaar duurt. Dus je hebt nog even. ;) En bij jou zit er dan meer doorheen. Verkijk je niet naar een tijdsperiode, je weet nooit hoe het loopt. Luister vooral heel goed naar jezelf. Laat je niet opjagen. :*
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  dinsdag 19 oktober 2010 @ 15:13:16 #177
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87715185
Zo, weer ff een update van mijn kant:
Ben vorige week bij Arboarts geweest. Die ziet me voor het eind van het jaar niet beginnen aan reïntegratie. Dat geeft wel een boel rust. Veel eerder zou ik het zelf ook niet willen. Voelt niet goed. Het dal was erg diep, en daar moet je ook van recupereren. En dat kost ook tijd.

ik ben inmiddels op insteldosering. en het gaat goed! *O* Nergens last van! *O* en Aviva ook niet (via de borstvoeding). dus dat is erg fijn. Punt is nu alleen, hoe nu verder? Ik leefde hier erg naar toe (met de spanning van bijwerkingen bij mezelf en dochter), en nu is deze mijlpaal bereikt. En dan?
Deze medicatie geeft een rust in mijn hoofd die ik niet had kunnen verwachten (waar ik niet op durfde te hopen). Helemaal fijn. Het licht is ook weer aan, zeg maar. (Sluier goeddeels weg) Maar ik ben er zeker nog niet. Zeer weinig belastbaar en zo.
Wat moet ik dan nog verder doen? Gewoon wachten tot het beter gaat? Kan je zelf iets extra's doen om het herstel te bespoedigen? Ik vind het maar moeilijk. Je hebt niet echt een stappenplan met mijlpalen die je kan volgen. Dat je dan op je eigen tempo die mijlpalen kan afvinken en dat je weet waar je aan toe bent, of zo.
*Loslaten* *zennnn* *accepteren* *(volledige) controle is een illusie* en meer van zulks...

Donderdag weer afspraak met de psychiater. (Is een nwe, ben benieuwd. Academisch zkh, dus ieder halfjaar rouleren ze van plek.) Dan zullen we dat gaan bespreken. We gaan het meemaken.

Wat ik wel heel bijzonder vind, is hoe je ineens *patsboem* volledig emotioneel invalide raakt. Gewoon klaar. Gedaan. Er komt niets meer binnen, er gaat niets meer uit. Je wordt compleet stilgelegd door je systeem. Heel bizar. En dan maar heel langzaam en heel voorzichtig herstellen.

Ergens ben ik wel blij met de biploaire component. Dat maakt het een puur biologisch probleem. Het is een soort tijdbom, en als die gebarsten is, en je bent van je evenwicht af, kan je alleenmaar kunstmatig, door medicatie, stabiel gehouden worden. Heel simpel. Maar dat geeft hopelijk wel een soort bescherming tegen terugvallen. En dat geeft ook weer rust.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87723244
Davinia, wat fijn dat de medicatie zijn werk doet, zonder bijwerkingen!
Geniet maar lekker van het licht :*
  dinsdag 19 oktober 2010 @ 18:43:22 #179
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87723529
Davinia, fijn voor je dat de medicatie zijn werk doet. Maf ja, 'gewoon een pilletje'. Ik sta er ook nog regelmatig bij stil dat dat toch een medisch/wetenschappelijk wonder is (ik slik chronisch stemmingsstabilisatoren ;) ).

Wat betreft je andere opmerkingen: Eerlijk gezegd lijkt het me verstandig om toch ook gesprekstherapie aan te gaan. Ik bespeur in je posts hier best wel een hoge lat. En een soort van perfectionisme. Wat ik bv heel typerend vind is je opmerking in je laatste post. Dat je 'blij' bent met de bipolaire component. Omdat 'de schuld' dan blijkbaar buiten je zelf ligt. Correct me if I'm wrong, maar zo interpreteer ik het iig. Zou het niet fijn zijn als je leert om daar wat relaxter mee om te gaan? Dat gewoon goed ook goed genoeg kan zijn. En dat je niet perfect hoeft te zijn/te doen. Vergis je niet, een dergelijke instelling draag je ook over op je kinderen...

En voor Take-a-picture een welgemeend sterkte. Wat rot om zo je zwangerschap door te (moeten?) maken....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  dinsdag 19 oktober 2010 @ 20:53:33 #180
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87728869
Moonah, over de hoge lat heb je zeker gelijk. Daar probeer ik nu zelf ook al aan te werken. Ik ben zeker perfectionistisch en (soms te) hard voor mezelf. Niet op alle gebieden, trouwens.

En idd, het effect dat zo'n klein pilletje heeft! :o Niet gezond! Maar wel fijn. :)

vwb de medicatie en blij met de biploaire component, dat heb je verkeerd geïnterpreteerd. Depressie is per definitie een biologische aandoening, waarbij je in sommige gevallen met enkele gesprekstherapie het evenwicht weer vindt, en soms ook medicamenteuze steun nodig hebt.
Door de bipolaire component heb je wat dat betreft duidelijkheid. Als je eenmaal van je (zwakke) evenwicht afgeschopt bent, kom je op eigen kracht nooit meer terug. Dat MOET medicamenteus. Tot het einde der tijden. Ik hoef geen hoop te hebben dat ik na een x aantal jaar zal kunnen afbouwen. Dat is helder. En dat vind ik er fijn aan. Niet zozeer de schuldvraag. Die is al beantwoord door mijn genen (positieve familieanamnese, zoals dat mooi heet). Is het zo helderder?

En hoe gaat het met de andere dames?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87742492
quote:
Op dinsdag 19 oktober 2010 20:53 schreef DaviniaHR het volgende:
Moonah, over de hoge lat heb je zeker gelijk. Daar probeer ik nu zelf ook al aan te werken. Ik ben zeker perfectionistisch en (soms te) hard voor mezelf. Niet op alle gebieden, trouwens.
* stem van Yoda: do or do not. There is no try! *
:*
  woensdag 20 oktober 2010 @ 10:41:49 #182
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87744462
quote:
Op dinsdag 19 oktober 2010 20:53 schreef DaviniaHR het volgende:


vwb de medicatie en blij met de biploaire component, dat heb je verkeerd geïnterpreteerd.
Oké, excuus! :)
quote:
Depressie is per definitie een biologische aandoening,
Ik weet niet of het per definitie biologisch is hoor. Depressie ontstaat ook vaak doordat ongeuite emoties als woede, verdriet en/of onmacht naar binnen slaan.
quote:
Is het zo helderder?
Niet echt. ;) Maar dat geeft niet. Het gaat erom dat jij er vrede mee leert hebben en dat je je beter gaat voelen!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:07:14 #183
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87745316
quote:
Op woensdag 20 oktober 2010 10:41 schreef Moonah het volgende:

[..]

Oké, excuus! :)
Maakt niet uit. Met enkel tekst is het toch moeilijker om iets over te brengen.

quote:
Ik weet niet of het per definitie biologisch is hoor. Depressie ontstaat ook vaak doordat ongeuite emoties als woede, verdriet en/of onmacht naar binnen slaan.
Die info had ik van een folder die PR had gekregen. Ging over bipolaire stoornis. Wellicht hebben zij dan teveel gegeneraliseerd, want bij Dokterdoker vind ik het volgende:

quote:
Hoe ontstaat het?
Onderzoek laat zien dat bij een bipolaire stoornis biologische factoren, zoals een aangeboren kwetsbaarheid, een grotere rol spelen dan bij depressie. Dit blijkt onder meer uit het feit dat eerstegraads familieleden van mensen met een bipolaire stoornis, een grotere kans hebben om de ziekte ook te krijgen.

Is het ernstig en wat kunt u verwachten?
Manische depressie is een stoornis die niet overgaat. Als u een manische periode heeft gehad, is de kans groot (ongeveer negentig procent) dat u er in de toekomst weer last van krijgt.
Dat bedoelde ik met de duidelijkheid. Een unipolaire stoornis kan overgaan (door verwerking van ongeuite emoties, wat je noemt). Dit gaat nooit meer over, dus ik hoef niet te hopen dat ik ooit van de medicijnen af kom. Kan ik in dat opzicht ook niet teleurgesteld raken. (Moet ik dus op een ander gebied onrealistische verwachtingen hebben, anders zou mn leven nog saai worden ;) GRAPJE! )
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:13:41 #184
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87745589
Ah kijk! Miscommunicatie bi- en unipolair. En nu snap ik je wel: er is geen hoop op een medicijnloos leven! Hoera! *O* ;)
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:16:01 #185
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_87745686
davinia, een rot idee dat je de rest van je leven aan medicijnen vast zit. ik hoop dat ze goed gaan werken en je met behulp daarvan die ziekte toch in bedwang zult kunnen houden. een vriendin van me heeft ook in hele sterke mate last van gehad, inclusief psychoses, maar die is nu met behulp van de medicatie al meer dan 10 jaar stabiel. ze heeft zelfs nog 2 kinderen gekregen intussen, waarvoor ze dus tijdelijk van de medicijnen af moest. heel spannend allemaal, maar het is goed gegaan.
in de haak.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:23:46 #186
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87745968
Moonah, Jeuj! *O* En ik heb een actieve depressie, maar door de manische trekken (atypische depressie) wordt het behandeld uit een bipolair oogpunt. Vandaar :)

trui, ik zie het maar als hoge bloeddruk of diabetes. Kom je ook nooit meer vanaf. Nu nog de discipline om iedere keer als we ergens blijven slapen om de pillen mee te nemen. Ach ja, dat went vast ook wel ;)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87746340
quote:
Op woensdag 20 oktober 2010 11:23 schreef DaviniaHR het volgende:
trui, ik zie het maar als hoge bloeddruk of diabetes. Kom je ook nooit meer vanaf.
Als je geen last van bijwerkingen hebt dan is het ook niet echt erg, toch? Ik slik nu nog antidepressiva en wil daar binnenkort wel mee stoppen omdat ik waarschijnlijk wel zonder kan, maar als je wéét dat dat niet kan... nouja, dan is dat ook wel een rustig idee.
quote:
Nu nog de discipline om iedere keer als we ergens blijven slapen om de pillen mee te nemen. Ach ja, dat went vast ook wel ;)
Ik deed er altijd een paar in mijn portemonnee, kan je ze nooit vergeten. :)
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:43:59 #188
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87746737
quote:
Op woensdag 20 oktober 2010 11:34 schreef Cantare het volgende:


Ik deed er altijd een paar in mijn portemonnee, kan je ze nooit vergeten. :)
Yup, heb ik ook! Als ik een paar uur te laat slik word ik echt hardstikke ziek (fysiek dan he).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 12:20:31 #189
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_87747978
Davinia, wat fijn dat de medicijnen hun werk goed doen! ^O^
Hopelijk gaat het voor de rest straks ook beter. :*

Hier gaat het nog steeds min of meer hetzelfde. Ben intussen 2 keer bij de psycholoog geweest, soort van kennismaken. Volgende week moet ik naar de psychiater en krijg ik, als het goed is, ook medicatie. Normaal gesproken had ik daar eerst naartoe gemoeten, maar omdat ze pas de 27ste kan, heeft ze het zo geregeld dat ik wel al bij de psycholoog terecht kon. Ook is maandag voor de eerste keer een PITverpleegkundige thuis geweest en ze komt zometeen weer. Hopelijk kom ik dan weer een beetje op het goede spoor!
Ik ben gestopt met hardlopen. Kreeg echt gigiantisch last van m'n bekken en was iedere keer dat het niet lukte zwaar teleurgesteld en had echt zoiets van "waar ben ik mee bezig? :'( waar doe ik het voor?" Ik zou me goed moeten gaan voelen, niet alleen maar nog ellendiger.

:* voor iedereen en ik post later wel meer, nu is het boterhamtijd voor dochterlief! :Y)
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
  vrijdag 29 oktober 2010 @ 10:18:49 #190
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88097040
Zal ik maar weer even een update doen van mijn kant :)

We hebben nu een nieuwe psychiater, omdat de vorige doorging naar de volgende opleidingsplek. (Academisch ziekenhuis) Nou, het is zeker te merken dat zij nieuw is. En dat vind ik (wij) niet helemaal prettig. Dus ik ben heel blij dat ik al ben ingeregeld en het nu alleenmaar doorverwijzen naar de juiste instelling voor verdere psychologische ondersteuning is. En dat doet ze in overleg met de rest, zei ze zelf al. Mss wil ze het binnenshuis houden, weet nog niet. Eerst maar eens bedenken wat ik (we) nou precies nog verder willen. Anders dan opnieuw leren lopen (psychologisch gezien, dan ;) ) De metafoor met het gebroken been gaat echt geweldig op, en maakt het ook makkelijker uitleggen. Dat is wel fijn.

Afgelopen woensdag had ik weer mijn eerste mamadag met beide kinders in 6 weken (7?). Laatste keer was schoonzus erbij, en daarna 5 keer servicedag op het kdv voor Eli. Ik vond het superspannend (met bijbehorende opvlammend eczeem (JEUK!) ), maar het ging eigenlijk best heel goed. PR kwam om 4 uur thuis, en toen heb ik even goed mijn rust gepakt. Was ook wel nodig. Maar tot 4 uur ging het dus best redelijk. Eigenlijk dus tot Eli’s middagslaapje. Ik heb nog getwijfeld of ik niet met ze mee zou gaan slapen, even resetten, maar tegen beter weten (gevoel) in toch niet gedaan…

Tsja, en toen werd het donderdag. Er moesten echt een paar dingen gedaan worden (naar het zkh dingen regelen voor Eli’s neusamandelen-uittrek-sessie (ook erg spannend voor me, maar gelukkig niet genoeg om me van mijn evenwicht te brengen. Met moeite, maar het lukt wel.) En nog wat andere dingen die toch echt niet meer konden wachten. En ’s middags gezellig met PR gepuzzeld. Maar dat laatste was toch wel stressvol. Hij heeft veel meer ervaring, ik heb het overzicht niet (ofwel door gebrek aan puzzelervaring ofwel door psychologische beperkingen die er nog zijn), en dan voelde ik me onder druk gezet om ook sneller te puzzelen. PR bood wel aan om me alleen te laten puzzelen, maar dat vond ik dan ook weer ongezellig. Het resultaat laat zich raden… Weer redelijk van de wap. Verdrietig, niet meer in staat om verschillen taken (van het niveau koken of boodschapjes uithalen) te prioriteren, algehele malaise weer.

Gisteravond dus nog in een boze bui meteen het papier weggebracht, dan heb ik vandaag tenminste de hele dag “vrij”. Anders wordt die taak in mijn hoofd alleenmaar groter, en het is zo gedaan, nietwaar? Dacht ik. Vanmiddag heb ik dus kennismaking met mijn casemanager van werk. Ik ga tzt met hem de herintegratie inrichten.

Naja, tot die tijd en daarna weer, ga ik lekker helemaal niks doen. Bijkomen van de afgelopen dagen. Is al genoeg werk, nietwaar?

Oh, en ik ga zometeen ff wat pillen afknippen voor in mn portemonnee. :)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  vrijdag 29 oktober 2010 @ 10:30:11 #191
144006 chacama
Ondernemend!
pi_88097387
Goed hoor Davina. En dan vraag wat nu...? wat is nu goed? Nou, heel simpel je hebt nu in dit kleine stukje tekst al een stuk of 5 valkuilen gesignaleerd. Echt super! Dus nu weet je al een aantal valkuilen. Dan is het straks zaak om ze te herkennen voordat je erin valt. Leren lopen... en in dit geval leren om de valkuilen te ontwijken. En straks als je echt weer helemaal op twee benen staat (heerlijk zo'n metafoor) dan kan die kuilen dichtgooien en er overheen stappen. :*

En hoe is het met de rest?
  zondag 31 oktober 2010 @ 14:56:09 #192
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88173708
Weer ff kleine update.
Gesprek met de case manager was erg fijn. We waren allen op elkar aan het wachten :D
Ik zag in de wachtruimte een collega van m'n groep (ons bedrijf heeft meerdere locaties, en dit was niet onze eigen locatie, dus het was 'hee, wat doe jij hier?' beide kanten op. Wel grappig )

Dus gezellig bijgekletst, waardoor de receptiemw niet doorhad dat ik eigenlijk aan het wachten was. 20 min later toch maar ff gevraagd of hij al gebeld was...

Ach ja, het is goed gekomen :)

Maar zoals ik al zei, het was erg fijn. We hebben het eigenlijk niet gehad over de inhoud van heringratie. Het was echt 'we beginnen pas met de herintegratie als jij en je hoofdbehandelaar vinden dat het kan. Eerder niet. Hou me svp wel op de hoogte van je voortgang.'

Nou, top! Weer een zorg minder. :)

Hoe is het met de rest hier?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_88174807
Davinia :*
Wat goed dat het gesprek met de casemanager goed ging, scheelt weer een stukkie zorgen.
Jammer dat je nog zo van de wap raakt, maar gelukkig kun je jezelf ook weer op het rechte spoor zetten. Dat is toch beter, dan dat het was?
  dinsdag 9 november 2010 @ 21:59:22 #194
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88534529
Hoe gaat het met de dames hier?

TAP, ik las dat je kindje overleden was. Heel veel sterkte!
Ik hoop wel dat de depressie snel weg zal gaan. Ook door het verdriet heen. (Komt wellicht een beetje rot mn toetsenbord uit, maar ik bedoel het goed :* )

Zo, maar weer even een update van mijn kant. Ik vind het niet aardig om alleen over mezelf te posten, dus ik heb ff gewacht tot ik een goed moment had om bij te lezen (eerder al gedaan) en te reageren (nu tijd voor gemaakt).
Tsja, hoe gaat het? Ik weet het oprecht zelf niet. Ik dacht dat het wel redelijk ging. Wel wisselend uiteraard. Ik ben nog steeds onwijs verstrooid en weet van voren niet dat ik van achter leef. Maar dat was vooral toen we hoorden dat Eli aan zijn neusamandelen geopereerd zou worden. Ik was op bijkletsgesprek op kantoor, en op de weg naar buiten kwam ik een partner tegen midden op straat. “Hoe gaat het met de gezondheid?” En *plop* masker op. En ik ben dat masker zo zat. ;( Ik wil dat niet meer. Maar ik krijg het er ook niet af in onverwachte situaties. En dat vind ik heel vervelend. (Understatement)
En ik heb op een dag ’s ochtends de resterende halve meloen aan de kinderen gevoerd. Heb me nog uitgebreid verbaasd dat Aviva zoveel meloen at. ’s Middags wist ik even niet wat te doen, en bedacht uiteindelijk dat ik een serie zou kijken. En dan zou ik daarbij lekker die andere halve meloen eten. Dus ik vol enthousiasme de keuken doorzoeken, op zoek naar de meloen… Oh ja, die meloen had ik vanochtend gegeven aan de kinderen… En dat is dan zo pijnlijk. Verheug je je ergens op, is het er niet meer.

De volgende dag probeerde ik bij het afhalen een auto open te krijgen, die helemaal niet mijn auto was. Verkeerde kleur, verkeerde plek. Ineens ging er een lichtje branden om het nummerbord te checken. Verrot, is niet mijn auto. Maar dan ben ik dus oprecht verbaasd dat die auto niet open ging. Nog weer zo’n fijn moment. Niet.

Tsja, iedereen is weleens verstrooid, maar dit voelt iedere keer alsof de fundering die je probeert te leggen weer onder je vandaan wordt geschopt. Weer terug bij af. Alweer. Nog een keer. Urg.

De gedachte van een vrijdag t/m maandag met de kinderen (en anderen), dinsdag operatie, woensdag mamadag met beide kinderen sloeg me al flink uit mijn evenwicht. We hebben dus kunnen regelen dat de kinderen maandag naar het kdv gingen, zodat ik ff een dagje rust kon hebben. Ik blijf het moeilijk en pijnlijk vinden dat ze toch een grote belasting zijn.
En toen was het de grote operatiedag. Voor mijn gevoel (of wat daarvoor door moet gaan) ging het wel goed. Ik liep wel compleet shakend de OK uit toen Eli eenmaal sliep, maar oké, dat is logisch. En toen werd meneer wakker, en wilde niet drinken. Eenmaal terug op de kamer wilde hij niet drinken. Toen hebben we hem min of meer gedwongen, want hij ging ook nabloeden en had hele rode wangen en dat vond de verpleegkundige niet goed. En toen kwamen we thuis, ik ging kolven, en PR ging op bed liggen met de opmerking “ik ben gesloopt, jij vast ook”. En toen kwam de realisatie dat ik eigenlijk helemaal niets voelde (emotioneel). Ja, ik had het koud, maar verder? Niet moe, geen honger, weer niets. Wanneer is dat nou weer gebeurd? Waarschijnlijk toen we hem moesten dwingen om te drinken. Of eerder. Ik weet het niet. Misschien wel al meteen ’s ochtends. Maar daar merk ik dan niets van. Later in een telefoongesprek “Davinia en ik waren erg geëmotioneerd toen hij terugkwam van de OK.” Ja, PR was mss geëmotioneerd, ik voelde er helemaal niets bij. Ja, zielig dat hij zich zo slecht voelt, maar verder? Neuh, niet echt. Beschermingsmechanismes en zo. Maar ja, dat wil ik niet meer. Nogmaals urg.

En dan heb je nog de medicatie. Ergens dwaalt de gedachte dat een deel van mijn persoon(lijkheid) nu medicinaal wordt onderdrukt. Daarbij wordt mijn initiële angst werkelijkheid. Wie ben ik nu? Wie ben ik zonder die maskers? Zonder die beschermingsmechanismes? Wie wil ik zijn? Hoe kom ik daar? En op al die vragen is het antwoord “ik heb werkelijk geen idee”. En dat is naar. Heel naar. Dus ik probeer er maar niet te veel bij stil te staan en zoveel mogelijk mijn gevoel volgen. Voor zover dat er is.

En het vervolg laat zo lang op zich wachten. Ik zou donderdag afspraak hebben met de psychiater, gaat niet door. Dus maar een belafspraak en een week later de echte afspraak. Weer twee weken verder dat ik maar zit te ploeteren en op eigen kracht probeer te “revalideren”. Terwijl het zoveel efficiënter zou kunnen. Ik heb geen haast, maar toch. Nu zit ik weer in limbo. Stap 1 is gezet. Wanneer komt stap 2? Ik heb werkelijk geen idee. Geduld hebben maar weer.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_88538406
Herkenbaar, dat je je ineens beseft dat je niet voelt. Ik heb dat nu nog steeds, al is het niet meer zo heftig. Bijvoorbeeld als een collega me erop aanspreek dat ik wel erg taken heb, dat ik het echt aan moet geven als het niet gaat, als ik zie dat andere collega's het amper volhouden. Dan heb ik het wel druk enzo, maar ik sluit me daar vanzelf van af. Ik ga gewoon door. Het is dus makkelijk om crisissen naar mij door te schuiven, want ik ben toch niet onder de indruk. :')

Denk je eraan dat het geen weg omhoog is? Het is omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, omlaag, omhoog... En dus is het heel normaal dat je nu niet kunt wat je voorheen wel kon. En juist heel goed dat je je rust neemt, bijkomt. Daardoor maak je je basis veel steviger. En die stevige basis is nodig om verder te kunnen bouwen.

op je pm ga ik nog reageren, maar het is een beetje druk in m'n hoofd nu, dus ik doe dat als het wat leger is
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 11 november 2010 @ 19:06:44 #196
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88604997
Hmmm, ik had eigenlijk gehoopt dat het afsluiten voor mn gevoel wel een soort eindpunt zou zijn. Als ik dat niet meer zou doen, dat dan deze periode afgesloten kon worden.
Al dacht ik eerst, dat het opheffen van de grijze zweem het eindpunt/doel was...

Tsja, waar houdt het dan op?

Haha! Jij kan ook meta-typen :P
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_88620870
Wat goed!
Mijn helden: Mijn dochter Eline, Oprah Winfrey, Obama, Nederlandse hockeyploeg vrouwen.
Mijn favoriete TV programma's: DWDD, ATWT, Netwerk, Show Nieuws, VI.
Mijn favoriete shops: Hema, H&M shop online, Albert Heijn, IKEA.
  donderdag 25 november 2010 @ 11:21:20 #198
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_89129221
We doen maar weer eens ff een update.

Afgelopen maandag hadden we een draagmeet bij Orea thuis. De donderdag ervoor was een andere afspraak die ik had afgezegd, omdat ik een relatief drukke week had gehad. Met een continue krijsende peuter was het weekend ook niet geheel positief, maar ik ben toch gegaan. Ondanks dat mijn gevoel zei dat ik eigenlijk niet moest gaan. Maar ja, je moet toch door. Ik kan niet tot in de oneindigheid onder mijn steen leven en sociale dingen uit de weg gaan? Als je niet probeert, weet je niet of het lukt, nietwaar?

Het begon prima, maar na een half uur ben ik toch redelijk ingestort. Helemaal bibberen en alles. Dus ik een boterhammetje eten, en stuur PR een sms (was nog best moeilijk met trillende handen) dat het eigenlijk totaal niet gaat. En toen kwam Orea aanlopen, keek naar me en zei “het is te druk voor je, hè?” Hoppa! Ik heb een uur lang gejankt als een kind. ;( Daar gaat de gezellige meet…

Wat wel positief is, is dat ik wel de emoties heb toegelaten, en niet ben gaan maskeren of zo. En eenmaal thuis (het is ook een half uur rijden, dus dat geeft ook wel wat lucht) was het eigenlijk weer goed. Ondanks de heftige instorting was ik weer snel “op de been”. Dus ja, we gaan vooruit. Maar ik durf niet te vertrouwen op die vooruitgang. Want als je erop gaat vertrouwen en er gebeurt weer iets, dan is de klap weer ongenadig hard. Jottem, nog een beschermingsmechanisme. :')

Qua therapie voel ik me al iets beter bij deze mevrouw. Volgende week weer afspraak. Dan heeft zij uitgezocht waar de kortste wachttijd is voor vervolgtherapie (psychotherapie) en waar dat dan is. En mocht er een wachttijd zijn, brengt ze me in contact met een maatschappelijk werker, om de tussentijd te overbruggen. Die doet dan wel geen therapie, maar kan me wel begeleiden met het langzaam proberen op te pakken van dingen. We zullen zien.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_89133338
Wat fijn dat de psycholoog zo met je meedenkt! Fijn dat je ondanks wachttijden dan niet zonder begeleiding komt te zitten.

En voor wat betreft de meet bij Orea....ik vind het knap dat je gegaan bent en dat je ook toe durfde te geven dat het niet ging. En wat instorten betreft, geef ik je de hand. Wat dat betreft verwacht ik ook niets meer. Ik kan het ene moment zo sterk zijn, maar de keer erna hoeft er maar iemand naar me te kijken en de tranen van ? lopen over mijn gezicht.
pi_89173303
Davinia :*
Fijn dat de psych je ook helpt de tijd te overbruggen.

Hoe vervelend zo'n huilbui ook is, het is een stap beter dan maskeren. Het zou zo fijn als het met 1 gesprek bij de psych en 1 pilletje gewoon weg zou zijn. Helaas gaat het met hobbels, bobbels, en tijd. Maar wel vooruit!
:*
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')