abonnement bol.com Unibet Coolblue
  zaterdag 12 december 2009 @ 13:53:17 #1
14811 Asyniur
Nu met 2 jommetjes <3
pi_75547627
Vervolg op Depressief door de hormonen, deel 8

Enkele van de laatste posts:
quote:
Op donderdag 10 december 2009 20:17 schreef Nijna het volgende:
Ik geef maar eens een schopje omhoog, gaat niet zo lekker.
Laatst al bij de huisarts geweest en toen wat opties gekregen en afspraak om nog een keer langs te komen, toen net een wat betere dag dus ik zat weer gezellig . Nieuwe afspraak voor het nieuwe jaar gemaakt, maar vanmorgen gebeld of ik niet eerder kan, want ik denk dat we toch maar wat moeten gaan doen nu. Mag volgende week, moest even een momentje zoeken dat ik kinders even thuis kan laten. Ik vermoed dat ik toch gewoon beter functioneer met medicatie... dit was al de 3e stoppoging geloof ik.
De vermoeidheid op het moment werkt in elk geval niet mee, misschien die hormonen die nog niet weer op hun plek gevallen zijn ook wel en ik denk ook, gewoon hoe ik ben .
quote:
Op donderdag 10 december 2009 20:20 schreef miss_sly het volgende:
He Nijn, wat jammer toch. Wel goed dat je al bij de huisarts bent geweest en nu ook weer snel gaat. Als je met medicatie nou toch een fijnere, blijere moeder bent, dan is dat natuurlijk jammer voor je dat dat zo is, maar niet verkeerd om dat dan ook te gebruiken, toch?
Dikke
quote:
Op donderdag 10 december 2009 20:28 schreef YPPY het volgende:
Nijna, medicijnen zijn niet erg als ze maken dat je je beter voelt (hahahaha, hoor wie het zegt, echt, ik heb zelfs al in mijn hoofd zitten dat het ms voor altijd is).
Ik vind het echt heel erg superstoer dat je hebt gebeld om eerder te gaan, echt! Dat is zo erg, toegeven dat het niet goed gaat.
quote:
Op donderdag 10 december 2009 20:32 schreef AncientSound het volgende:
Wat jammer dat het weer niet zo goed gaat, Nijna. Goed dat je aan de bel trekt. Medicatie is natuurlijk ook niet alles, maar als dat voor jou werkt dan is dat alleen maar heel fijn. Als je maar van 't leven en je dochters kunt genieten, toch? Sterkte, en hopelijk ben je er snel weer bovenop
quote:
Op donderdag 10 december 2009 21:33 schreef Nijna het volgende:
Dank jullie . Ik vind het niet erg hoor om weer aan de medicatie te gaan en dan maar misschien ook niet meer afbouwen... (* Nijna is een eigenwijze drol)
quote:
Op donderdag 10 december 2009 21:36 schreef YPPY het volgende:
Of ga pas afbouwen over langere tijd. Over twee jaar ofzo, zodat je je eerst in kunt stellen op een langere periode medicijnen. Ik mag op z'n vroegst in januari af gaan bouwen, maar ik wacht ermee. Die nieuwe baan nu en alles stress en spanning erbij is niet handig. Misschien als Anna naar school gaat.
quote:
Op zaterdag 12 december 2009 13:02 schreef Moonah het volgende:
Hé Nijna, wat rot voor je dat het niet zo lekker gaat.
Goed dat je zo adequaat gehandeld hebt. Ik hoop van harte dat je je snel beter zult voelen met je medicatie en dat je heerlijk kunt gaan genieten van je twee meiskes. Sterkte.

Gisteren kwam het met een vriendin nog ter sprake, mijn PPD. Bah, wat voelde ik me afgrijselijk, onmachtig, waardeloos en beroerd. Zó onvoorstelbaar eigenlijk. Je bent eigenlijk een ander mens. Ik tenminste. Ik ben zó blij met mijn pillen. En tja, als het levenslang is, dan maar levenslang.
  zaterdag 12 december 2009 @ 13:54:28 #2
14811 Asyniur
Nu met 2 jommetjes <3
pi_75547662
Mijn reactie waarmee ik het topic sloot:
't is wat ik al eens eerder gezegd heb: sommige mensen hebben gewoon medicijnen nodig. Een suikerpatiënt kan ook niet zonder insuline, mensen met een schildklierstoornis niet zonder thyrax en sommige mensen hebben AD nodig om goed te kunnen functioneren. Helemaal geen schande hoor...
voor alle dappere en moedige moeders hier
pi_75548120
Dat is waar Asy.

Yppy, ik heb het afbouwen steeds na langere tijd gedaan, ik zie het wel. Eerst van de week maar naar de huisarts.

Moonah, dank je.
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_75548507
Wat is langere tijd Nijna? Ik moet minimaal een jaar 'goed' zijn voor ik mag gaan afbouwen.

Omdat het topic omhoog is geschopt, kan ik het hier wel vertellen.
Vorige week had ik een etentje en natuurlijk kreeg ik de vraag of er een tweede komt. Voor het eerst kon ik nu echt, naar waarheid, (weet ik volgende week 100% zeker) zeggen dat het niet kan. En heel rustig. Wat was dat fijn, er werd niet doorgevraagd, gepushed helemaal niks. Het was mijn antwoord en het was klaar. Echt heel erg goed zo. Volgende week de echo, als de arts dan zegt dat het gelukt is, ga ik vast janken.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_75550468
Ik weet het. Ik heb tussen Mirte en Iris in denk ik anderhalf jaar medicatie gehad, toen ook afgebouwd omdat het einde van de zwangerschap naderde en ik bv wilde geven. Maar het ging ook eigenlijk best wel ok (maar wellicht niet het ideale moment). Keren daarvoor langer geslikt en ook dat het langer goed ging.

Oh wat fijn Yppy!
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_75701954
In overleg met de huisarts maar weer aan de medicatie. Over 2 weken weer even langskomen.
En nu hebben we de kleine uit logeren gedaan, heeft peuter haar billen kapot en is elke verschoning 1 drama en jank ik gezellig mee . En ik was nog wel van plan om wat leuks met haar te gaan doen...
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_75704653
Yppy, wat goed! En duim voor je dat de echo positief is.

Nijna, goed dat je de stap genomen hebt. En het is ook niet makkelijk met een zieke kleine.

Hoe is het hier met de rest van de 'vechters'?
pi_75704820
Nijna, zie je het zelf zitten om weer aan de medicijnen te gaan? En iets leuks doen kan alsnog he? Ook al merk je niet direct dat je het leuk vindt, het is wel goed.

De controle is geweest. Eerst een student die de rontgenfoto moest maken. Of er een vergruizing was geweest? Blijkbaar had de arts nogal slordig geschreven. Hij drie keer z'n excuses aanbieden. Wel zachte handen hoor.
Bij het inwendig gebeuren kon de stagiair (ja joh, nog 1) de veertjes niet vinden. Haha, was echt grappig om dat te volgen en de arts stond te kijken. Ze heeft geen punten gescoord. Gelukkig zat het wel allemaal goed. Het is klaar nu dus. Het dringt nog niet echt door, maar het is wel geweldig.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_75705218
Yppy, ja het was mijn eigen voorstel om weer medicatie te gaan slikken en daar kon ze zich in vinden,
Iets leuks doen kan wel, maar door die kapotte billen is zitten naar, lopen wil ook niet lekker, kind is gewoon niet lekker. Dus wat leuks doen, doen we wel als het weer beter gaat.

Je trof het wel zeg in het ziekenhuis met al die studenten!
Maar fijn joh dat het allemaal goed zit en klaar is
Mama van 2 lieve meiden :)
  donderdag 27 mei 2010 @ 12:36:17 #10
1762 YPPY
Yppiaans
pi_81965469
Nijna, hoe is het bij jou nu? Ben je gestart met de medicijnen?

Omdat ik niet zo goed weet waar ik het kan vragen, maar even hier. Omdat er hier ook niet-ervaringsdeskundigen komen. Op zich gaat het nu allemaal best wel goed, maar ik ben gisteren wel even ergens tegenaan gelopen (figuurlijk dan, mijn bril werkt prima) en ik denk dat het verstandig is aan iemand uit te leggen wat ik nu heb gehad. Maar hoe leg ik dat uit? Ik kan wel romans aanbevelen die hierover gaan, of een linkje geven naar een uitleg, maar wat is nu helder? Wel duidelijk, maar omdat het nu best ok gaat, niet te dramatisch? Nou was het wel dramatisch en wie weet wordt het dat weer zonder medicijnen, maar dat vind ik zelf zo confronterend. Maar misschien is dat wel beter, dat het wel echt eerlijk is, dan maar wat heftiger. Alleen hoe leg ik zoiets uit?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 27 mei 2010 @ 12:52:47 #11
37367 Memmel
Beppie, gekke meid.
pi_81966060
Yppy, ik moet je post echt even een paar keer lezen. Probeer het mij eens uit te leggen (in een PM?) en dan kan ik beoordelen of het "aankomt"? Is dat wat je graag wilt?
Cavia's zijn geen varkentjes en ze komen niet uit Guinea. Waarom cavia's dan toch als 'biggetjes' werden betiteld is onzeker maar dit heeft waarschijnlijk te maken met de piepende en knorrende geluiden die ze frequent maken.
pi_81966403
quote:
Op donderdag 27 mei 2010 12:36 schreef YPPY het volgende:
Nijna, hoe is het bij jou nu? Ben je gestart met de medicijnen?

Omdat ik niet zo goed weet waar ik het kan vragen, maar even hier. Omdat er hier ook niet-ervaringsdeskundigen komen. Op zich gaat het nu allemaal best wel goed, maar ik ben gisteren wel even ergens tegenaan gelopen (figuurlijk dan, mijn bril werkt prima) en ik denk dat het verstandig is aan iemand uit te leggen wat ik nu heb gehad. Maar hoe leg ik dat uit? Ik kan wel romans aanbevelen die hierover gaan, of een linkje geven naar een uitleg, maar wat is nu helder? Wel duidelijk, maar omdat het nu best ok gaat, niet te dramatisch? Nou was het wel dramatisch en wie weet wordt het dat weer zonder medicijnen, maar dat vind ik zelf zo confronterend. Maar misschien is dat wel beter, dat het wel echt eerlijk is, dan maar wat heftiger. Alleen hoe leg ik zoiets uit?
Ik denk dat wat "kale info" (d.m.v. een link) in combinatie met je ervaringen het meest duidelijk is. En als je het moeilijk vindt jouw ervaringen te delen, dan d.m.v. andermans ervaringen (boek ofzo).

Ik zou het niet verzachten, een depressie is een van de meest afschuwelijke dingen die je mee kunt maken, dus neem jezelf serieus en doe niet of het wel meeviel, want dat deed het vast niet. Verder is mijn eigen ervaring dat het éigenlijk niet volledig over te brengen is wat je mee hebt gemaakt. Een depressie is (gelukkig) nauwelijks invoelbaar voor wie het niet kent. Verwacht dus maar niet teveel, dan kan het altijd positief uitpakken.
  donderdag 27 mei 2010 @ 13:03:09 #13
4089 BE
Gewoon gelukkig!
pi_81966416
Je mag mij evt. ook wel testen hoor Yppy.
***
  donderdag 27 mei 2010 @ 13:10:15 #14
1762 YPPY
Yppiaans
pi_81966737
quote:
Op donderdag 27 mei 2010 12:52 schreef Memmel het volgende:
Yppy, ik moet je post echt even een paar keer lezen. Probeer het mij eens uit te leggen (in een PM?) en dan kan ik beoordelen of het "aankomt"? Is dat wat je graag wilt?
Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik wil.
Meestal is het zo, dat als ik vertel dat ik een ppd heb gehad, dat mensen het wel begrijpen. Nou ja, niet echt begrijpen natuurlijk (gelukkig!) maar wel snappen dat het vervelend was en dat ik daardoor niet alles kan en alles doe wat een ander wel kan. Ik krijg dan de vraag of ik medicijnen had of therapie en dat het knap is dat het nu beter gaat enzo. Dat is allemaal prima.

Nu heb ik een situatie dat het noemen van een depressie niet genoeg is, dat ik het gevoel heb me te moeten verantwoorden om dat ik voor mezelf kies als ik iets niet doe. Ik weet, als ik dat wel doe, dan val ik 10 stappen terug. En ik kies dus voor mezelf. Maar dat uitleggen, waarom ik voor mezelf kies (en mijn gezin), hoe doe ik dat dan?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  † In Memoriam † donderdag 27 mei 2010 @ 13:13:37 #15
7074 moussy
kuttekop
pi_81966909
quote:
Op donderdag 27 mei 2010 13:10 schreef YPPY het volgende:


Nu heb ik een situatie dat het noemen van een depressie niet genoeg is, dat ik het gevoel heb me te moeten verantwoorden om dat ik voor mezelf kies als ik iets niet doe. Ik weet, als ik dat wel doe, dan val ik 10 stappen terug. En ik kies dus voor mezelf. Maar dat uitleggen, waarom ik voor mezelf kies (en mijn gezin), hoe doe ik dat dan?
Is zo uitleggen zoals het hier staat niet voldoende? Ik vind het heel duidelijk juist.
Je zou er haast een boek over schrijven!
  donderdag 27 mei 2010 @ 13:17:13 #16
4089 BE
Gewoon gelukkig!
pi_81967062
Ik ook hoor.
Het lijkt mij ook moeilijk, want het klinkt als 'opkomen voor jezelf' en dat is nou eenmaal niet altijd makkelijk.
Maar ik zou ook proberen aan te geven, en ik kom dan uit bij mss wel heel defensieve woorden maar 'ik ben xx jaar oud en dit is mijn achtergrond en inmiddels zijn we xx jaar verder en weet ik prima wat mijn grenzen zijn en ik ben niet bereid daar overheen te gaan'.

Zoiets.
Maar goed, zoals gezegd, makkelijker gezegd dan gedaan.
***
pi_81969334
Oh lastig Yppy. Maar ik vind dat je het duidelijk uitlegt. Het voor jezelf kiezen omdat je weet dat je anders 10 stappen terug valt. Het ligt er ook maar net aan aan wie je iets moet uitleggen.
Maar het is wel lastig.

Ik slik alweer een tijdje medicatie, gaat wel beter, maar er zitten echt nog van die gaten in de weg zo nu en dan. Als alles loopt zoals ik het het liefst zie dan red ik het wel, maar dat gaat natuurlijk niet altijd zo... Of ik echt wat aan mn gesprekken heb weet ik niet zo goed...
Mama van 2 lieve meiden :)
  donderdag 27 mei 2010 @ 15:52:06 #18
37367 Memmel
Beppie, gekke meid.
pi_81973667
Yppy, ik vermoed dat de persoon aan wie je het gevoel hebt dit te moeten uitleggen, dus eigenlijk niet begrijpt wat voor impact dit heeft (gehad).
Misschien kun je het, ook om het voor jezelf makkelijker te maken, zeggen dat je weet dat het voor anderen moeilijk te begrijpen is wat voor impact een PPD heeft en dat het daarom niet uit te leggen is waarom je de keuzes maakt die je maakt en dat dus liever ook niet doet.
Cavia's zijn geen varkentjes en ze komen niet uit Guinea. Waarom cavia's dan toch als 'biggetjes' werden betiteld is onzeker maar dit heeft waarschijnlijk te maken met de piepende en knorrende geluiden die ze frequent maken.
pi_81980494
quote:
Op donderdag 27 mei 2010 13:10 schreef YPPY het volgende:

[..]

Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik wil.
Meestal is het zo, dat als ik vertel dat ik een ppd heb gehad, dat mensen het wel begrijpen. Nou ja, niet echt begrijpen natuurlijk (gelukkig!) maar wel snappen dat het vervelend was en dat ik daardoor niet alles kan en alles doe wat een ander wel kan. Ik krijg dan de vraag of ik medicijnen had of therapie en dat het knap is dat het nu beter gaat enzo. Dat is allemaal prima.

Nu heb ik een situatie dat het noemen van een depressie niet genoeg is, dat ik het gevoel heb me te moeten verantwoorden om dat ik voor mezelf kies als ik iets niet doe. Ik weet, als ik dat wel doe, dan val ik 10 stappen terug. En ik kies dus voor mezelf. Maar dat uitleggen, waarom ik voor mezelf kies (en mijn gezin), hoe doe ik dat dan?
Ik begrijp heel goed dat je het gevoel hebt dat je je moet verantwoorden, maar moet je dat ook echt? Is het niet voldoende dat je zegt dat je iets niet doet omdat jij dat niet wilt/kunt? De ander hoeft het niet per se te begrijpen of er begrip voor te hebben, toch?
Misschien geldt dit helemaal niet voor jouw situatie maar het doet met denken aan iets waar ik zelf geregeld tegen aan loop/liep. Ik ben/was namelijk vaak bezig om te zorgen dat de begrijpt waarom ik iets doe of juist niet doe, alsof ik dan pas voor mezelf mág kiezen, alsof de ander me daar toestemming voor moet geven.
Maar dat is natuurlijk niet juist en het kan niet anders dan dat er altijd mensen zullen zijn die het nîet begrijpen en het ook niet begrijpen (of willen begrijpen). Jij hoeft er niet altijd voor te zorgen dat de ander het begrijpt. Jij hoeft alleen voor jezelf te zorgen. De ander mag denken wat hij/zij wil. Dat verandert niets aan wat jij wel of niet kunt en wilt doen.

Misschien gaat dat in deze situatie ook op? Dat je geen verdere uitleg hoeft te geven. Je geeft je grens aan en zegt zelfs waarom. Is wat de ander daarmee doet of daarvan vindt echt belangrijk?
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
  donderdag 27 mei 2010 @ 19:56:30 #20
144006 chacama
Ondernemend!
pi_81983693
Nijna, goed dat je weer met kleine stapjes doorvecht. En het is al zo vaak gezegd medicijnen zijn soms noodzakelijk om te leven.

Yppy, ik heb net 'de gelukkige huisvrouw' uit. Niet dat ik jouw gevoel of situatie zou kunnen of durven te verglijken met wat er allemaal in dat verhaal gebeurd, maar toen ik het gelezen had, snapte ik een heel klein beetje meer van wat pdd met een vrouw kan doen. Ik zou bijna zeggen.... laat de persoon in kwestie het boek lezen en/of naar de film gaan met de opmerking erbij dat je dat dus probeert te voorkomen. Dat je gelukkig tijdig aan de bel hebt getrokken en dat je geen zin hebt om weer door de wringer gehaald te worden alleen maar omdat het niet genoeg is om te begrijpen dat jij voor jezelf en je gezin kiest.
pi_81984261
quote:
Op donderdag 27 mei 2010 19:56 schreef chacama het volgende:
Yppy, ik heb net 'de gelukkige huisvrouw' uit.
Zat ik ook nog aan te denken. Schijnt best rauw en realistisch te zijn. Eigenlijk vind ik het best goed dat dit onderwerp daardoor (weer) eens in de schijnwerpers komt te staan. Er zijn zoveel vrouwen die er in meer of mindere mate mee te maken krijgen...

Even daarop doorgaand over mezelf: meerdere mensen hebben me aangeraden vooral _niet_ naar 'De gelukkige huisvrouw' (film) te gaan. Ik heb vorig jaar een depressie gehad en ik ben best wel eens bang dat ik er na de geboorte ook last van ga krijgen. Natuurlijk hoeft het helemaal niet, maar ik wil zoiets echt niet nog een keer meemaken, en zeker niet met een kind in huis.
  donderdag 27 mei 2010 @ 20:22:01 #22
144006 chacama
Ondernemend!
pi_81985016
Cantare, het feit alleen al dat jij je bedenkt dat het een mogelijkheid is dat je na de bevalling depresief zou kunnen worden, geeft je al een voorsprong. Je kunt het wrs. herkennen of in elk geval bij je kraam aangeven dat ze er alert op moet zijn.

Voor wat betreft de film. Ik zou hem persoonlijk ook niet gaan kijken in jouw geval. Zelf ben ik nieuwsgierig naar hoe ze alles verfilmd hebben, maar voorlopig ga ik hem ook niet zien. Ik heb zelf zitten janken bij het boek, heb me misselijk gevoeld van de schrijfwijze, dus om dit verfilmd te zien worden, neuh voorlopig hoef ik dat niet te zien.

Als iemand me zou vragen is het een goed boek. Dan zou ik eerlijk zeggen dat ik het verschrikkelijk vond. Als je wilt weten waar iemand met een zware vorm van ppd toe in staat kan zijn, dan moet je het vooral lezen. En ik zeg zware vorm, omdat ik diep in mijn hart gewoon hoop dat degene die hier posten of gepost hebben, zich nooit in een positie hebben gevonden waarbij ze hun eigen kind weg deden om vervolgens opgesloten te worden in een gesloten inrichting voor een maand. Mocht dit wel zo zijn weet dan dat ik je niet veroordeel, maar nu na het lezen van het boek iets meer begrijp.
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
pi_81996989
Boek onlangs gelezen en ik vond het heftig. Maar wel goed denk ik dat er meer aandacht is door de film nu.
Mama van 2 lieve meiden :)
  zondag 6 juni 2010 @ 20:45:56 #24
1762 YPPY
Yppiaans
pi_82412813
Nijna, je schrijft dat je niet zo goed weet of je wat aan de gesprekken hebt. Wat voor gesprekken heb je? Zelf heb ik er namelijk ontzettend veel aan gehad. Ik gebruik nog steeds wat ik heb geleerd en dat zorgt er zeker voor dat ik functioneer zoals ik nu functioneer. Het is jammer als je veel energie steekt in gesprekken en je er geen nieuwe energie voor terug krijgt.


Bedankt voor jullie reacties Ik heb er zeker veel aan, maar moet over 'dit soort onderwerpen' altijd even goed nadenken. Nadenken wat ik zelf vind, wat mijn eerste ingeving is en wat iets meer doordacht en wat ik hier in het openbaar neer wil zetten.

Ik heb besloten het te noemen, maar het verder niet uit te leggen. Dat heb ik genoeg gedaan. Vragen beantwoorden doe ik natuurlijk wel, maar omdat het voor mij te dicht kwam bij 'mezelf verantwoorden', heb ik besloten hier zelf verder niet het initiatief toe te nemen.

De gelukkige huisvrouw heb ik niet gelezen of gezien. Niet echt bewust. Het boek van Brooke Shields gaat ook over een PPD, dat heb ik wel gelezen. Dat vond ik gedeeltelijk geruststellend, omdat ik er heel veel van herkende, van de andere kant ook moeilijk. Ik schoot juist naar de andere kant. Heb juist wel het zorgen altijd gedaan, ik durf zelfs te zeggen dat ik meer heb gezorgd, dan een gemiddelde moeder. Wat ik ook alleen 'dankzij' de depressie volhield. Anders was het me niet gelukt, maandenlang zo weinig slaap en daarnaast gewoon zorgen en werken. De meeste verhalen vertellen dus juist niet mijn kant, waardoor ik niet zomaar durf te zeggen van 'lees dit en je weet wat ik heb meegemaakt', terwijl ik de gevoelens wel herken. Nou ja, ik weet zelf niet eens meer hoe ik wat uit wil leggen.

O ja, sinds gisteren is mijn dosis medicijnen omlaag gegaan, met de kleinst mogelijke afbouwhoeveelheid. Nu kijken hoe dit gaat lopen. Of het echt 'alleen maar' een paar jaar was of levenslang.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  zondag 6 juni 2010 @ 21:30:01 #25
267451 Smikke
Formerly known as Smirre
pi_82415971
Yppy, tijdens het lezen van het boek van Brooke Shields heb ik nog aan je gedacht. Ze legde zo goed uit waarom ze perse borstvoeding wilde geven. Misschien is dat niet de herkenning die jij had, maar ik dacht op dat moment wel aan je.
Succes met de medicatie, wat de uitkomst ook zal zijn! Neem je tijd en thumbs up!
Opinions are like assholes, everybody's got one.
  † In Memoriam † zondag 6 juni 2010 @ 21:53:23 #26
141844 Macka66
Ingewikkeld doekiemonster
pi_82417452
Yppy, spannend dat afbouwen van de medicijnen.

Ik geloof niet dat ik snap wat je probleem is, maar als ik zo lees over die tien stappen terug denk ik dat het misschien wel goed is om tegenover de persoon in kwestie niet alleen de ppd te noemen maar ook de moeite en tijd die het je gekost heeft om van daar uit te komen waar je nu bent.
Dat maakt het misschien wat begrijpelijker dat je niet tien stappen terug wilt vallen (en hoe groot die stappen zijn).
DancingPhoebe op &lt;a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" &gt;23/10/09&lt;/a&gt;:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
  zondag 6 juni 2010 @ 22:38:21 #27
11682 Moonah
Jolie femme
pi_82420803
quote:
Op zondag 6 juni 2010 20:45 schreef YPPY het volgende:
Ik heb besloten het te noemen, maar het verder niet uit te leggen. Dat heb ik genoeg gedaan. Vragen beantwoorden doe ik natuurlijk wel, maar omdat het voor mij te dicht kwam bij 'mezelf verantwoorden', heb ik besloten hier zelf verder niet het initiatief toe te nemen.
Heel verstandig. Je hoeft niet altijd het achterste van je tong te laten zien. Je bent alleen verantwoording aan jezelf schuldig. Wat 'die ander' ook beweert (en wellicht manipuleert).
Succes met afbouwen. Wat is je reden?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  zondag 6 juni 2010 @ 22:47:35 #28
1762 YPPY
Yppiaans
pi_82421467
Smikke, bij dat stuk over de borstvoeding moest ik huilen. Juist omdat ik tegen alles en iedereen (voor mijn gevoel dan, ik weet niet of het echt zo was) heb moeten vechten om door te 'mogen' gaan. Het was zo fijn te lezen, dat een ander het ook zo voelde.

Macka, dat noemen van de moeite en de tijd is niet verstandig. Ik wil je via pm wel uitleggen waarom, maar het is niet handig dat hier neer te zetten.

Moonah, de eerst keer afbouwen heb ik te vroeg gedaan, ik was toen nog geen jaar 'goed', maar het ging echt niet meer toen ik in de auto in slaap viel. En die 20kg en 4 maanden tijd vond ik ook wel heftig. Na het afbouwen ben ik weer achteruit gegaan, maar ik weet niet of dat is omdat ik 'levenslang' heb, of omdat ik te vroeg gestopt ben. Daarom ben ik met andere medicijnen begonnen, met andere bijwerkingen (mochten eerst niet ivm bv) en daarmee gaat het nu al een hele tijd goed.
Van de psychiater mocht ik op zo'n vroegst in januari naar de huisarts om het afbouwen te bespreken. Ik heb nu dus die stap gezet en morgen ga ik weer. (fijne, aardige, huisarts gelukkig) Ik wil de zekerheid of het zonder medicijnen goed gaat of dat ik ze nodig blijfthebben. Statistisch gezien is de kans 75% dat het zonder kan. Bij mij iets lager, maar ik wil het wel heel graag weten.
Stel dat ik ze 'levenslang' nodig heb, dan ben ik nu zover dat ik dat accepteer. Maar dan wil ik wel zeker weten dat het echt nodig is, dat ik ze niet voor niks slik. Want de bijwerkingen zijn redelijk vervelend, die wil ik niet onnodig langer hebben.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  zondag 6 juni 2010 @ 22:55:22 #29
11682 Moonah
Jolie femme
pi_82422021
quote:
Op zondag 6 juni 2010 22:47 schreef YPPY het volgende:

Stel dat ik ze 'levenslang' nodig heb, dan ben ik nu zover dat ik dat accepteer. Maar dan wil ik wel zeker weten dat het echt nodig is, dat ik ze niet voor niks slik. Want de bijwerkingen zijn redelijk vervelend, die wil ik niet onnodig langer hebben.
Ja, is ook wel logisch dat je weer wil kijken of je ook zonder kunt.
Wat rot dat jij chronisch bijwerkingen hebt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_82429830
Yppy, naar zeg die bijwerkingen. Goed om te kijken of het zonder ook kan. Kleine stapjes!

De gesprekken, eigenlijk heb ik al best veel gesprekken enzo gehad en nu lijkt het een beetje neer te komen op "het is zoals het is, je moet het er maar mee doen" en daar ben ik niet zo goed in, want ik vind het niet ok zoals het is en ik wil het daar niet mee doen. Maar ik weet ook niet zo goed wat me dan wel zou helpen... iemand die kan toveren in de buurt misschien?
Mama van 2 lieve meiden :)
  Moderator maandag 7 juni 2010 @ 20:52:25 #31
5428 crew  miss_sly
pi_82464446
Nijna, ik zou willen dat ik kon toveren dan toverde ik ook meteen voor YPPY!

Ik heb toevallig de gelukkige huisvrouw hier liggen, van de bieb. Ben er nog niet in begonnen, weet eigenlijk neit waarom. Het boek van Brooke Shields ken ik niet.

Yps succes met afbouwen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
  maandag 7 juni 2010 @ 21:01:50 #32
1762 YPPY
Yppiaans
pi_82465101
Nou ja, feitelijk gezien is de realiteit een gegeven en die kun je niet veranderen Nijna. Ik heb daar ook lang mee geworsteld. Ik wilde het anders, maar nu accepteer ik dat bepaalde zaken gaan zoals ze gaan, dat het buiten mijn macht ligt om het te veranderen. Wat echter wel binnen mijn macht ligt, is hoe ik daar mee om ga. Hoeveel invloed ik het geef in mijn leven. Die omslag was lastig (en nu soms nog steeds), maar ik ben zo blij dat ik dit geleerd heb. Het bespaart me veel irritaties, toestanden, paniekbuien, zakdoekjes en J. een hoop gezeur.

Het boek van Brookee Shiels lag voor 4 euro bij de AH, dus dat kon ik niet laten liggen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  maandag 7 juni 2010 @ 21:02:55 #33
177580 maffemuts
Maf en mutsig
pi_82465190
Yppy, als jij het gevoel hebt dat je iemand iets 'moet' uitleggen, kun je dit het beste in je eigen woorden doen. Er is geen voorbeeldboekje die jouw situatie exact uitlegt (gelukkig). Als iemand het dan nog niet begrijpt, is de kans groot dat desbetreffende persoon het gewoon niet begrijpen wil

Nijna voor jou geldt eigenlijk het zelfde, alleen is voor jou het onderwerp meer wat verwacht je er van, i.p.v. wat is het. gebruik zoveel mogelijk je eigen woorden en illustratie's en vergeet ook zeer zeker niet de frustratie's die je kunt tegen komen door onbegrip.

Een ieder die het nodig heeft, een hele dikke knuf.
Afgezien van een nerveus en angstig gevoel hier alles nog redelijk onder controle, moet ook eerlijk toegeven dat ik me volledig op mijn werk stort om maar niet met mezelf bezig te zijn zolang t gaat. Vrees dus nog wel een trugslag medio mijn verlof Maar t gaat goed komen! ooit...
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
pi_82473433
quote:
Op maandag 7 juni 2010 21:01 schreef YPPY het volgende:
Ik heb daar ook lang mee geworsteld. Ik wilde het anders, maar nu accepteer ik dat bepaalde zaken gaan zoals ze gaan, dat het buiten mijn macht ligt om het te veranderen. Wat echter wel binnen mijn macht ligt, is hoe ik daar mee om ga.
Precies! Is voor mij een van de belangrijkste lessen die ik uit mijn depressie heb getrokken. Voor mij was dat inzicht misschien zelfs wel noodzakelijk om er helemaal bovenop te komen.

Spannend, dat je af gaat bouwen! Hopelijk blijkt dat je weer zonder kunt, dat zou toch wel super zijn. Succes in elk geval!

Ik heb trouwens 'De gelukkige huisvrouw' voor mijn verjaardag gehad en in één ruk uitgelezen. Ik vond het erg meevallen met de heftigheid, doordat het vooral humoristisch is geschreven. En doordat het weinig herkenbaar is voor mezelf, want een psychose kun je je eigenlijk niet voorstellen, denk ik.

Ben wel van plan om binnenkort eens naar de huisarts te gaan om te vragen wat ik kan doen om een PPD te voorkomen. Misschien krijg ik het helemaal niet, dat weet ik wel, maar ik heb nu eenmaal een "verhoogd risico" en het geeft toch wat gevoel van controle.
  zaterdag 12 juni 2010 @ 11:04:03 #35
1762 YPPY
Yppiaans
pi_82700047
Verstandig Cantare, je weet nooit of het jou overkomt, maar zeker als je meer kans hebt, kun je je wel voorbereiden. Zelf, maar ook je omgeving. Dat je die nu al instrueert (nu je zeker weet dat het goed gaat met je) dat ze echt heel goed op moeten passen en eerlijk moeten zijn. ik vond tenslotte ook dat er niks met me aan de hand was in eerste instantie. Was ook in shock dat ik binnen een 2 dagen bij de psychiater zat.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  Moderator woensdag 16 juni 2010 @ 09:18:18 #36
5428 crew  miss_sly
pi_82869223
Hoelang na de bevalling kan een ppd eigenlijk optreden? En kan die ook een tijd door allerlei zaken onderdrukt worden? Dit gaat niet over mij, hoor, maar over mijn zusje. Het gaat helemaal niet goed met haar, door allerlei zaken (ook de naam van Senna speelt daarbij een grote rol), maar het woord depressie is inmiddels wel gevallen, geloof ik.

Met mij gaat het eigenlijk heel goed, en daar ben ik nog steeds heel blij mee. Ik ben me ervan bewust dat een ppd heel best had kunnen optreden na de prenatale depressie die ik toch heb gehad.
Misschien moet schaap binnenkort echter weer 10 dagen naar de VS en dat vind ik wel een lastig, confronterend iets. Mijn zwangerschapsdip begon toen de dag nadat hij naar dezelfde conferentie vertrokken was als waar hij nu eventueel heen moet. Ik weet niet of het de termijn van de zwangerschap was, of dat het getriggerd werd door zijn vertrek, maar het idee dat hij dadelijk weer 10 dagen daarheen is, vind ik best eng. Maar aangezien ik nergens last van heb en nu een klein meisje heb om mijn dagen mee te vullen, alsmede lieve ouders die het prima vinden als we een paar dagen komen logeren, maakt dat het eigenlijk niet iets zou moeten zijn om tegenop te zien. Komt vast goed!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
pi_82869590
Miss, fijn dat het met jou goed gaat. 10 dagen lijkt mij ook lang, zou er zelf ook de kriebels van krijgen. Maar gelukkig zit je nu in een positievere situatie dan vorig jaar..

Ik geloof dat de pieken van een ppd doorsnee rond de 4-6 maanden na de bevalling liggen. Ik weet niet hoelang geleden je zusje bevallen is?
  Moderator woensdag 16 juni 2010 @ 09:39:17 #38
5428 crew  miss_sly
pi_82869699
13 maanden geleden. We hebben echter wel een heel heftig jaar achter de rug met dus oa twee moeilijke zwangerschappen (zij en ik allebei pre-dep), problemen met de naam van ons meisje en heel veel problemen met mijn broer. Dat het dus niet zo lekker liep hier en daar, leek alleen maar logisch. De laatste tijd gaat het echter ineens weer heel slecht, vandaar mijn vraag eigenlijk of dit nog een ppd kan zijn, of 'gewoon' een depressie.

Ja, gelukkig gaat het met mij echt veel beter, maar vorig jaar toen hij wegging ging het ook goed. Ik heb hem vrolijk en blij weggebracht op vrijdagochtend en op zaterdag is het bij mij begonnen. Zo duidelijk als ik me dat nog herinner, die omslag van de ene dag op de andere.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
pi_82870493
Heeft ze lang borstvoeding gegeven? Dan kan de hormoon verandering bij het stoppen ook nog meespelen. Maar als je zoveel meemaakt, dan houd het natuurlijk ook gewoon eens op. Zou het nog een burn-out/overspannenheid kunnen zijn, dat de grens gewoon bereikt is?

Misschien kun je dat 1e dagje iets leuks inplannen? Dat je niet thuis kunt gaan zitten sippen? Ergens koffiedrinken, ochtendje park.. En gewoon lekker de hele dag genieten van je meisje
  Moderator woensdag 16 juni 2010 @ 11:03:03 #40
5428 crew  miss_sly
pi_82872508
BV is ze al een tijdje geleden mee gestopt, ook mede door omstandigheden, geen helemaal vrije keus. Maar idd, al met al kan het ook een 'gewone' burn out/depressie zijn. Ik vroeg het me gewoon af, omdat het ook tijdens de zwangerschap zo vreselijk fout gegaan is.

Ik ga zeker leuke dingen doen, en logeren bij mijn ouders. En ik moet een paar dagen werken en al met al zal het zeker wel goed komen, denk ik. En het is nog niet eens zeker dat hij gaat, maar ik kreeg gisteravond echt even heel erg de kriebels en eennaar gevoel toen hij vertelde dat hij misschien weer weg moet. Ik wist wel dat hij in februari weer zou moeten, maar daar kon ik me dan veel langer op voorbereiden. Dit is over een maand, een paar dagen na Senna's eerste verjaardag!
Nou ja, komt vast goed, en deze vervuiling hoort hier dan ook verder niet. het wierp me gewoon even erg terug in de tijd.

En het verlossende woord: het gaat in juli niet door! Rustig dus de tijd om me voor te bereiden op februari

[ Bericht 10% gewijzigd door miss_sly op 16-06-2010 11:16:52 ]
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
  woensdag 16 juni 2010 @ 11:53:55 #41
177580 maffemuts
Maf en mutsig
pi_82874869
Oh wat fijn Miss! dan heb je nu toch je voorbereidingstijd in iedergeval
En vwb je zusje, heeft ze al eens met de huisarts gesproken? ppd lijkt het niet op het eerste gezicht, maar natuurlijk is het niet uit te sluiten. Als in: misschien heeft ze constant wel vervelende gevoelens gehad, maar valt het nu op voor jou en de omgeving.
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
  woensdag 16 juni 2010 @ 13:31:35 #42
11682 Moonah
Jolie femme
pi_82879365
Slybeeb, gelukkig niet al volgende maand. Maar ik denk dat het al veel kan schelen als je op eea bent voorbereid en je omgeving om steun kunt vragen. plus dat ze je in de gaten kunnen houden wat betreft symptomen. En wat naar voor je zus. Tja, die naam, dat herinner ik me nog wel. En je broer ja, dat heb ik zijdelings in de SC meegekregen (is dat goed afgelopen??). Maar weet je, eigenlijk doet het er toch niet zo heel veel toe of het een PPD of een andere depressie is? Qua gevoel is het even kut, en qua behandeling gelijk. Toch?

Yppeke, hoe gaatie met afbouwen??
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_82879858
Speelt dat met de naam van Senna nog steeds miss_sly? Vervelend lijkt me dat, voor jullie allebei
Fijn dat het met jou weer goed gaat!
  Moderator woensdag 16 juni 2010 @ 14:01:58 #44
5428 crew  miss_sly
pi_82880770
Moonah, je hebt gelijk, met je hele post eigenlijk wel. Mijn broer zit voorlopig een kleine 4 jaar vast, wellicht begin volgend jaar overgeplaatst naar Nederland. Het grootste punt bij mijn zus is toch kennelijk nog steeds de naam. Zoals ik het begrijp, is dat een van de belangrijkste factoren nu. En misschien dat ik juist daarom ook wel nog denk aan een hormonale oorzaak voor de depressie, maar wellicht is dat helemaal niet relevant en hebben hormonen er weinig mee te maken. En idd, lood om oud ijzer: het is kut en er moet gehandeld/behandeld worden.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
  zaterdag 19 juni 2010 @ 16:11:06 #45
73004 Oxymoron
zoekt rust en ruimte
pi_83023797
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
  zaterdag 19 juni 2010 @ 21:34:44 #46
1762 YPPY
Yppiaans
pi_83033633
Wat fijn dat schaap nu toch niet weg hoeft miss_sly!

Het afbouwen gaat goed Moonah. Het valt me echt zo ontzettend mee. Ik heb wat last gehad van duizeligheid en 'licht in mijn hoofd' en trillende handen, maar zeker niet dramatisch. Het kan nog komen, maar dat verwacht ik niet. Echt heel fijn. Op zich mag ik nu een afspraak maken met de huisarts, maar ik denk ik dat ik nog twee weken wacht, voor de zekerheid. Ben echt zo blij, dat het niet ging als de vorige keer.

Bedankt voor dat artikeltje oxy. Goed dat er aandacht voor is. Eerlijk gezegd ben ik wel verbaasd dat veel vrouwen schijnbaar na drie gesprekken al genoeg hulp hebben gehad. Als ik dan mijn hele traject bekijk.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  zondag 20 juni 2010 @ 10:05:25 #47
11682 Moonah
Jolie femme
pi_83046781
Hé Yp, wat fijn zeg!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_83047048
Echt goed om te lezen Yppy!!!
Mama van 2 lieve meiden :)
  Moderator zondag 20 juni 2010 @ 10:31:42 #49
5428 crew  miss_sly
pi_83047112
Yps, wat fijn dat het afbouwen zo meevalt en goed gaat!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
  zondag 20 juni 2010 @ 19:49:37 #50
73004 Oxymoron
zoekt rust en ruimte
pi_83067413
Yppy, omdat het zo goed gaat , zet ik hier mijn lievelingsliedje (van Acda & de Munnik) neer.
Inclusief de tekst, want daar gaat het om!
Ik hoop, dat het ook voor jou een symbool (of hoe zeg je dat, voor mij betekent het nummer heel veel ) zal worden. Loop!!!

Vandaag ben ik gaan lopen

Vandaag ben ik gaan lopen
Ik was het maanden al van plan
Maar pas toen iedereen gezegd had, dat het niet kon,
Ging ik lopen
Kijk me lopen toch
Hier loop ik dan

Vandaag ben ik gaan lopen
Ik heb de meningen geteld
En heb bedacht dat het niets uitmaakt
Ook als men niks vind, wordt zelfs dat nog als een mening je verteld

Vandaag ben ik gaan lopen
En waar ik loop
Is van nu af aan een weg

Vandaag ben ik gaan lopen
Maak me klein bij elk geluid
Ben veel banger dan ik was,
Toen ik nog stil stond

Mag zo wezen
Maar ik kom eindelijk, ik kom eindelijk vooruit

Vandaag ben ik gaan lopen
Waar ik loop, is van nu af aan een weg

Kijk me lopen, zeven sloten
Hoogste bergen, andersom
Ik ben hoe dan ook gaan lopen
Ik zie wel waar ik kom

Diepe dalen, mooie paden
Ik glim bij wat ik zachtjes haast onhoorbaar fluisterend zeg
Waar ik gelopen heb, is van nu af aan een weg

Vandaag ben ik gaan lopen
Omdat dat is wat ik wou
Ik heb geen idee waarom men zei dat het niet kon
Zeg liever ga maar, dat is leuk,
En moet je doen
Want kijk me lachen, man

Hier loop ik nou



Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
  maandag 9 augustus 2010 @ 21:30:14 #51
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85068087
Tsja, laten we dit topic maar eens een goede schop geven.

Aan de ene kant heb ik best zin om een heel verhaal neer te kalken, aan de andere kant, toch ook weer niet.
Naja, gewoon de basics dan maar:
ik ben een paar weken geleden door een psychiater gediagnosticeerd met een matig tot ernstige PPD (met manische trekken). Das fijn, hè, als een officieel persoon zegt dat je ernstig depressief bent. :')

ik was eerst bij een 'gewone' GGZinstelling, maar dat duurde maar en dat duurde maar, dus ben ik naar een poli psychiatrie van een academisch zkh gegaan, zodat ik sneller geholpen kon worden.
eerlijk: dit is eigenlijk niet te harden.

ik wilde eerst mss onder een kloon hier posten, zodat ik enige controle zou hebben over wie het zag / las, maar mijn gevoel zegt ook wel dat juist de illusie van controle een onderdeel van het probleem is.

maar ja, als ik de controle over mijn stemming los laat, wordt de wereld helemaal grijs en zwart en zijn de cognitieve filters helemaal weg, en heb ik helemaal geen ruimte meer om te reageren op mijn kinderen. :'( Dus dan hou je eea maar weer vast. En krop je het maar weer op. En komt het er via alle andere kanten weer knetterhard uit :')

naja, ik weet ook niet wat ik hier nu mee wil bereiken eigenlijk. ik weet dat ik niet de enige ben met dit probleem (1 op 10 of 20 versbakken moeders krijgt het in min of meerdere mate, geloof ik?), maar hoe zijn de 'ervaringsdeskundigen' er mee omgegaan?
hoe ga je om met je kinderen als je eigenlijk naar je bed wil met de dekens over je heen en jammerend wil wachten tot het weggaat? (is niet altijd zo, maar de laatste tijd wel meer. masker gaat er steeds meer en blijvender vanaf. en dan voel je echt wat je voelt. en dat is zwaar k*t met peren. dan liever weer vechten en het masker op. maar dat heeft geen zin en verlies je toch...)
hebben jullie het verborgen gehouden voor de kinders? voor zover mogelijk? Eli ziet het wel. En ik probeer het hem ook uit te leggen (niet altijd, paar keer gedaan), dat mama au in haar hoofd heeft, maar dat eli nog steeds lief is en het niet zijn schuld is en zo. dat helpt dat wel. Maar dan nog, ik ben niet de mama / persoon die ik wil zijn.
Aviva ontwikkelt zich supersnel (vandaag eerste tandje, zat weer te janken :') ) en ik heb het gevoel van alles te missen. Omdat het niet binnenkomt of zo. Het is zó naar. Ik heb dit zó niet gewild. Ik heb ieder keer als in dit topic gepost werd, mezelf gelukkig geprezen dat ik daar geen last van had...

en in de tussentijd besef ik prima dat de tijd doorgaat. ik blijf mijn best doen om sociale contacten te behouden, om gezellige dingen te doen. hoort erbij. we zijn net terug van vakantie, heb me zelden zo beroerd gevoeld als de afgelopen week, maar toch naar buiten met de kinders. gezellig spelen met ze. en dat blijf ik ook voor mezelf doen. het kan niet anders....

oké, toch een heel verhaal geworden. en een beetje warrig, maar ik heb geen zin om te gaan schaven, dan ben ik om half 1 s nachts nog steeds bezig. :')
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85068282
Je bent stoer en dapper. :*
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  maandag 9 augustus 2010 @ 21:36:07 #53
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85068442
quote:
Op maandag 9 augustus 2010 21:33 schreef YPPY het volgende:
Je bent stoer en dapper. :*
:'( heuj, nou heb ik het toch niet droog gehouden! o|O

:*
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85068693
En toch is het zo, ik weet hoeveel moeite het je kost om dit te vertellen. Niet zozeer tegen anderen, maar om het zo in de openbaarheid tegen jezelf te vertellen. Die drempel is gigantisch! Dus het is knap en stoer en dapper en nog veel meer. Echt! :*
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_85069451
Davinia ik vind het echt heel knap dat je dit hier neerzet :* Het is tenslotte niet niks om zoiets persoonlijks even op te schrijven. Ik schrik er wel van moet ik zeggen. Ik zag toevallig vanmiddag je andere berichtjes over dit onderwerp toen ik iets zocht voor iemand anders (je weet wie). :@ Ik wil eigenlijk gewoon zeggen dat je bij me terecht kunt als je wilt praten, maar dat komt beroerd mijn toetsenbord uit omdat het toch wel herkenbaar is. :@ :*

[ Bericht 50% gewijzigd door Stiemie op 09-08-2010 22:21:57 (toch wel erg moeilijk om zo neer te zetten...) ]
  maandag 9 augustus 2010 @ 21:55:39 #56
593 sjak
Juffie Bloem
pi_85069664
Helemaal met Yppy eens. Wat dapper dat je het opschrijft en het op die manier weer verder voor jezelf onderkent. Heel veel sterkte de komende tijd, ik wens dat je snel jouw eigen manier zult vinden om hiermee om te gaan :*
Lekker douchen!
  maandag 9 augustus 2010 @ 21:57:20 #57
11682 Moonah
Jolie femme
pi_85069769
Oh Davinia, wat naar. :{
Knap en goed dat je hulp hebt gezocht. En rot dat er zo'n lange wachttijden zijn. Hopelijk kun je snel terecht.
Dat masker, ja, dat is zó kenmerkend voor depressief zijn. Je zó groot houden. En zeker tov. je kinderen. Eli zal het idd vast al wel merken. Wat dat betreft heb ik geen ervaring. Ik wil je wel heel veel sterkte wensen. :*
En schrijf vooral hier van je af.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  Moderator maandag 9 augustus 2010 @ 22:05:27 #58
5428 crew  miss_sly
pi_85070264
Davinia :*
Dapper dat je het open gooit, erkent voor jezelf, hulp zoekt. Moeilijk en stoer!
Heel veel sterkte! En als je eens wilt meeten ofzo, praten, dan weet je me te vinden :*
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
pi_85070868
Oh Davina. :*
Wat heftig allemaal, en wat dapper ben je. Poeh.
Heel veel sterkte. En wat miss Sly zegt, als je eens wil praten of even afleiding wil zoeken, je bent welkom. :*
Meer dan een paar ochtendzoenen
heb ik nood aan stoute schoenen.
https://www.etsy.com/nl/shop/byLisdottir
pi_85070967
quote:
naja, ik weet ook niet wat ik hier nu mee wil bereiken eigenlijk. ik weet dat ik niet de enige ben met dit probleem (1 op 10 of 20 versbakken moeders krijgt het in min of meerdere mate, geloof ik?), maar hoe zijn de 'ervaringsdeskundigen' er mee omgegaan?
hoe ga je om met je kinderen als je eigenlijk naar je bed wil met de dekens over je heen en jammerend wil wachten tot het weggaat? (is niet altijd zo, maar de laatste tijd wel meer. masker gaat er steeds meer en blijvender vanaf. en dan voel je echt wat je voelt. en dat is zwaar k*t met peren. dan liever weer vechten en het masker op. maar dat heeft geen zin en verlies je toch...)
hebben jullie het verborgen gehouden voor de kinders? voor zover mogelijk? Eli ziet het wel. En ik probeer het hem ook uit te leggen (niet altijd, paar keer gedaan), dat mama au in haar hoofd heeft, maar dat eli nog steeds lief is en het niet zijn schuld is en zo. dat helpt dat wel. Maar dan nog, ik ben niet de mama / persoon die ik wil zijn.
ik heb geen ervaring met ppd, wel met sterke emoties binnen het gezin, maar daarin is alles nog wel vers. tot nu toe kiezen wij ervoor om heel open te zijn. tot nu toe lijkt dat heel goed uit te pakken voor iedereen. we waken ervoor dat emotie zich nooit (al dan niet verbaal) agressief uit tegen de kinderen. dus het is wel ok om ontroerd (dus tranen) te zijn als ravi en selene iets schattigs doen. en het is ook ok om eens tegen elkaar uit te vallen (zonder schelden of gedoetjes, dat wel), ook al is het niet gewenst (beter om dingen úit te vechten op een ander tijdstip dan!), het is wel ok dan en het is ook ok om overstuur te zijn zonder reden. wel praten we dingen altijd uit en gaan we gewoon door met wat we deden. dus het 'schema' van de kinderen gaat altijd door, wat er ook gebeurt, hoe dan ook!

en wat de anderen al zeggen: heel knap en dapper dat je zo open bent :*
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
pi_85071149
Davinia :*, dapper dat je het post en goed dat je hulp hebt gezocht.
Ik vind het lastig om verder wat te schrijven, maar misschien ga ik je nog wel een PM sturen...
Mama van 2 lieve meiden :)
  maandag 9 augustus 2010 @ 22:51:38 #62
177580 maffemuts
Maf en mutsig
pi_85073100
Davinia, de eerste stappen heb je gezet, bekennen dat er iets niet goed gaat, het "vertellen" aan je 'omgeving' als je zo sterk blijft zoals je nu deze stappen hebt gezet ga je het echt redden!
Zorg er voor dat je hulp krijgt waar nodig, en dit hoeft niet alleen medicatie te zijn, maar kan ook lotgenotencontact, kinderoppas en schoonmaakhulp krijgen zodat je af en toe ook even de kans krijgt je batterij op te laden.
Dikke knuf en kus :*
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
  dinsdag 10 augustus 2010 @ 11:06:02 #63
144006 chacama
Ondernemend!
pi_85086500
:* Davina. Wat ontzettend stoer van je dat je deze stap gezet hebt. De 'ervaringsdeskundigen' hebben het al gezegd. Het leven van je kinderen draait door en jij speelt daarin een rol. Nu is het belangrijk dat jij weer een lekker gevoel gaat krijgen zodat je niet meer hoeft te spelen, maar gewoon jezelf kun zijn. Heel veel suuces bij het doorgaan van dit zware proces. En weet wat ze hier zeggen..... iets met een put, een bodem en afzetten...
  dinsdag 10 augustus 2010 @ 11:26:14 #64
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85087098
Jullie zijn lief! O+ Dank!
Ik weet niet precies wat ik nou 'wil' met dit topic. Het is toch openbaar, het is toch internet...
Ik ben nog een beetje aan het zoeken wat goed voelt. Maar de start was iig fijn! :)

@chaca, weet je, ik ben een beetje bang dat de bodem nog niet eens bereikt is...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85087871
Weet je Davinia, als je zo diep zit, dan zal de psych vast de optie van medicatie opperen. Heb je daar al over nagedacht? Hoe je daar tegenover staat? Ik weet nog wel dat ik het indertijd ontzettend heftig vond, en ernstig twijfelde. Immers, ik vond dat ik het allemaal maar zelf moest doen. Tot ik werkelijk helemaal óp was, toen was de keuze snel gemaakt. En binnen een week scheen de zon weer voor me. Op die manier was ik ook veel ontvankelijker voor therapie.
Denk er maar vast eens over na. Als het aanslaat (als je pech hebt is het even zoeken naar de juiste medicatie) is het een wereld van verschil en kun je van daaruit gesprekken aangaan om 'aan jezelf te werken'.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  dinsdag 10 augustus 2010 @ 12:01:19 #66
144006 chacama
Ondernemend!
pi_85088297
Ook dat geeft niets. Je beseft dat dit misschien wel het geval zou kunnen zijn. Prima. Zodra jij die bodem onder je voeten voelt, weet je dat je af kunt gaan zetten en de weg weer naar boven zult vinden. Nee, niet makkelijk. Absoluut niet, maar zo ontzettend belonend als je eenmaal boven bent.

Ooit heeft iemand die heel bijzonder voor me was, me uitgelgd wat je allemaal kunt doen als je in de problemen zit. Ik (en wrs. velen met mij) lieten de bekende emmer overstromen. Die lieve persoon gaf mij toen de uitleg dat dat slechts één manier was. Maar er waren meerdere manieren. Bijvoorbeeld het vroegtijdig leegkiepen van de emmer. Maar dat gaat meestal met een kleine overstoming (van gevoelens) gepaard. Een andere manier was (en daar kreeg ik letterlijk een boor voor aangerijkt) Het boren van kleine gaatjes in die emmer.

een gaatje voor elke dag een kopje thee en 5 minuten even wegdromen in het niets.
een gaatje voor gewoon lekker op de bank met een boek.
een gaatje voor even lekker uitwaaien op het strand.
en ga zo maar door....

Soms maak ik de fout dat ik vuil water (te veel negatieve dingen) in mijn emmer laat stromen en de gaatjes verstopt raken. Dan moet ik mezelf tot de orde roepen en die gaatjes doorprikken. Maar de lessen die ik de afgelopen jaren geleerd heb, zijn me dierbaar.

Ik hoop dat je er iets mee kunt. :*
pi_85088423
Davinia :* Ik vind het ook heel dapper dat je zo open bent.
pi_85088512
quote:
Op dinsdag 10 augustus 2010 11:26 schreef DaviniaHR het volgende:
Jullie zijn lief! O+ Dank!
Ik weet niet precies wat ik nou 'wil' met dit topic. Het is toch openbaar, het is toch internet...
Ik ben nog een beetje aan het zoeken wat goed voelt. Maar de start was iig fijn! :)

@chaca, weet je, ik ben een beetje bang dat de bodem nog niet eens bereikt is...
Weetje Davinia, soms hoef je ook niks te willen bereiken, en kan van je afschrijven (bijvoorbeeld hier) al een steuntje in de rug geven, en de adviezen die je er voor niks bijkrijgt kun je bekijken en als het je aanspreekt toepassen in je leven, en wat niet bij jou aansluit leg je lekker naast je neer ;)
misschien moet je dit berichtje vaker lezen dan een keer om het te snappen, kan het iig niet duidelijker uitleggen sorry :*
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
  dinsdag 10 augustus 2010 @ 12:12:28 #69
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85088757
moonah, de optie medicatie is al genoemd, ja. AD wil ik pertinent niet. persoonlijke redenen en zo. Stemmingsstabilisatoren is zeker een optie. (en er zijn minimaal 2 types die prima samen gaan met bv, dus dat is weer een probleem minder.)

chaca, ik moest ff een paar keer lezen tot ik het snapte, maar het spreekt me wel aan ja!
ik probeer nu wel al alles wat me enigszins dwars zit of in mijn hoofd zit, zo snel mogelijk eruit te krijgen, want er is dus echt helemaal niets nodig om weer die put in te lazeren... en dat lijkt te helpen (ik zit dus nog steeds in pyjama, :o :@ maar ja, ik wilde eerst andere dingen doen)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85089817
Wat een mooie metafoor, Chaca! Ik ben dol op metaforen, die maken vaak zo goed duidelijk hoe een situatie in elkaar steekt.

En Davinia, goed dat je je al hebt georienteerd. Fijn ook, dat er medicatie is die met BV samen gaat, dat vergemakkelijkt de evt keuze lijkt me.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_85093543
Davinia, ondanks het negatieve, lijk je wel duidelijk te weten wat je wil: je zoekt zelf de goede hulp, denkt na over de beste medicatie. Dat je in actie komt is al een goed teken!
En ik vind het dapper dat je hier zo open durft te zijn. Ook al een hele stap om te zetten.
Ik herken het wel deels van toen Chris klein was, maar niet zoals heftig als sommige andere OUD-mama's denk ik
:*

Chaca, dat klinkt erg mooi.
pi_85093599
Chaca wat zeg je dat mooi! Zo is het inderdaad allemaal een stuk duidelijker en overzichtelijker :Y
  maandag 16 augustus 2010 @ 09:42:32 #73
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85338903
Waarom is alles toch zo ingewikkeld?

Ik vind het zó moeilijk om dat masker af te zetten, af te laten. Het is zo fijn met masker. Dan hoef ik tenminste niet te voelen. Gewoon negeren, mss gaat het dan wel weg. Wat je niet ziet, bestaat niet, enzo.

En wanneer moet je dan je masker aflaten? Op je werk? Geen optie. Thuis? Dan zijn de kinderen er, en dat wil ik ze ook niet aandoen. Dan gaat Eli muiten, en zit PR met een mokkende vrouw die niks kan hebben qua prikkels, en een gillende peuter die het niet snapt. En dan is Aviva er ook nog. Maar die is meestal wel lief, dus dat scheelt dan weer. :P Maar ja, wanneer laat je eea dan toe? Ik weet het niet meer. Ik werk halve dagen, dus ’s middags heb ik wel even tijd, maar dan heb ik ook geen zin om uitgebreid me k*t te gaan zitten voelen, dan moet er van alles gedaan worden. En dingen op de to-do-lijst zijn weer stressoren, dus dat moet weg. Maar als je dan steeds bezig bent, gaat het gevoel weer op de negeermodus. Fijn, hè, vrouwenlogica :’)

Maar ja, als ik het masker op houd, alles (mezelf) onder controle houd, komt er ook geen vooruitgang. Hoe is het toch mogelijk dat een mens zich continue met alles steeds blijft tegenwerken? Dat is toch irritant?

Om maar te zwijgen over mijn angsten voor de hechting tussen mij en Aviva…

Naja, ik ga maar werken of zo. Moet ook gebeuren. :7

en ik begin em steeds meer te ergeren aan de ^O^ TI van dit topic :@ het is helemaal niet ^O^
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85339054
Moet je dat masker zo vaak af doen dan? Hoezo krijg je dan geen vooruitgang?

Het toelasten kostte mij ook veel energie, meer dan het 'er niet zijn'. Dus deed ik dat maar weinig. Bij mij is het meer langzaam vervaagd dan dat het op en af en op en af en op en af ging. En als het masker af ging, was het vaak onverwachts, als ik alleen was.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  maandag 16 augustus 2010 @ 10:10:24 #75
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85339388
omdat ik het idee heb dat daar een groot deel van het probleem ook zit.

het helpt ook niet dat ik bij alles dan ga denken 'ik voel dit wel, maar is dat wel echt wat ik voel, of is een masker dat ik voor mezelf ophoud?' :')
leuk, manische trekken :') dan kan je helemaal nergens meer van op aan. want tja, wat is nou de 'manische trekken', wat is nou echt 'ikke' zoals ik normaal ben? is het masker wellicht een uiting van de manische trekken? ik weet het niet meer, en das best irritant (understatement :X ). dat je niet eens meer zeker kunt zijn van je eigen gevoel(ens)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 16 augustus 2010 @ 10:15:33 #76
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_85339488
oh davinia, dat klinkt flink ellendig zeg... ;( veel sterkte ermee. :* gevoelens zijn ook rare dingen, en de bijbehorende gedachten al helemaal. ik zou me niet teveel afvragen welke gevoelens nou echter zijn dan andere, je kunt ze ook allemaal tegelijk/door elkaar voelen natuurlijk, ze hebben vast elk hun eigen waarheid/nut. waaruit leidde de psychiater trouwens die manische trekken af?
in de haak.
pi_85339563
Lastig om in woorden te vangen..

Misschien is het een kwestie van tijd, dat je dat masker steeds vaker kunt laten gaan. Maar dat je eerst meer "rust" moet hebben in wat erachter zit?

Ik weet nog van mijn (lichte) periode dat ik in het begin maar in een paar situaties dat masker afdeed. Bij mijn man als we 's avonds rustig konden praten, bij de psych, bij mijn zusje, of als de bom echt barste..
Door de verschillende gespreken ging ik me steeds beter voelen, kreeg meer rust&licht in mijn hoofd, en had ik het masker minder nodig. Dat ging vanzelf.

Zoiets :*
  maandag 16 augustus 2010 @ 10:20:55 #78
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85339608
daarvoor had hij drie redenen:
- positieve familieanamnese (verder geen details op internet)
- PPD heeft meestal biploaire component
- dat ik toch onrustig en gejaagd blijf, ondanks de stevige depressieve klachten. meestal word je daar ook helemaal 'sloom' van, schijnt. heb ik dus niet. behalve als het echt-echt-echt niet gaat, maar das du niet zo vaak (omdat ik het tegenhoud? niet helemaal zoals het hoort. ik probeer wel de analogie van chaca's emmer te volgen, maar das niet makkelijk. ik gun mezelf die tijd niet, lijkt het wel.)

EDIT: dat ik dus kan werken en F5'en tegelijk, zal vast ook wel een symptoom zijn. of niet, en betrek ik er weer teveel bij.
voilà, het cirkeltje is weer rond...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 16 augustus 2010 @ 12:29:16 #79
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85343649
quote:
Op maandag 16 augustus 2010 09:51 schreef YPPY het volgende:
Moet je dat masker zo vaak af doen dan? Hoezo krijg je dan geen vooruitgang?

...
omdat de bekkenklachten weer hard de verkeerde kant op gaan
omdat de raynauds steeds sterker terug komt (wordt ook beïnvloed door emoties en kennelijk ook stemming)

dus tja, er zit energie die eruit moet. en dan het liefst op de minst pijnlijke manier.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85369433
Davinia :* Ik lees het nu pas joh.
Energie die je kwijt moet... Het hielp bij mij om gewoon te gaan hardlopen... niet bij een PPD, maar bij een 'gewone' depressie. Misschien idee? Misschien ook helemaal niet, kijk maar :)
pi_85380798
o lieve Davinia; wat vind ik het ontzettend knap van je dat je je zo blootgeeft en eerlijk durft te vertellen hoe je je voelt. Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen met het omgaan met deze moeilijke gevoelens en het ontdekken van de beste manier om weer positiever in het leven te staan...

Ik had dit topic nog nooit gezien :@ Ik ben ook depressiegevoelig... heb een jaar of 5 geleden een burn out gehad, werkgerelateerd. Was heftig, inclusief paniekaanvallen, hyperventileren etc. Oftewel; al veel te lang met dat masker rondgelopen waar jij het over hebt Davinia. Inmiddels voel ik me goed, geen medicatie gehad; alleen rust, andere baan, en mezelf beter leren kennen.
het enige wat ik eraan heb overgehouden is claustrofobische neigingen... :@

ik hoop echt dat jij je ook snel beter voelt... :*
05-12-2009 is ons lieve meisje geboren! Evie (L)
17-08-2011 Onze 2e prachtige meid maakt het gezinnetje compleet: Liene (L)
  dinsdag 17 augustus 2010 @ 11:18:01 #82
144006 chacama
Ondernemend!
pi_85385389
Even een :* voor jou Davina. Omdat je bezig bent jezelf weer terug te vinden. Omdat je niet meer weet waar je kunt beginnen, maar ook weet dat je ermee moet beginnen. Omdat je de vraag stelt die iedereen stelt in deze situatie, wanneer en hoe en waarom. Maar niet weet waar je het antwoord kunt zoeken. Omdat je bang bent voor de toekomst, maar die toekomst ook niet wilt zoals je je nu voelt. Lieve meid....... stel kleine eisen aan jezelf, leg de lat op de grond en vooral en bovenal, probeer (en ja dat is moeilijk) probeer te stoppen met anderen tevreden te houden. Hoe moeilijk het ook is... zet het masker in elk geval bij PR af. Overleg met hem, geef hem aan dat hij juist de persoon zou moeten zijn, waarbij het masker af mag. En geef ook aan dat hij niet constant hoeft te reageren op jouw gevoel, maar dat jullie een wachtwoord afspreken, waarbij jij kunt aangeven dat je hem nu wel even nodig hebt. Jij mag dan gewoon huilen, mopperen, brullen, schelden, dingen kapot gooien enz. enz. Maar als jij dat ene woordje zegt, dan moet hij er voor je zijn en anders.... dan mag hij er voor je zijn.... nog een keer een :*
  vrijdag 20 augustus 2010 @ 18:11:57 #83
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85520164
free, hardlopen met mijn bekken is geen strak plan. zwemmen ook niet. gister gefietst, ook geen bijster goed idee geweest :X dus qua sport ben je dan erg snel klaar, eigenlijk :')

chacama, wat je schrijft over PR, ik heb wel echt het gevoel dat we het 'samen' doen. voor zover dat mogelijk is, natuurlijk ;)

kheb tegen mn baas gezegd dat ik wellicht vakantie wil een paar weken. werken gaat eigenlijk ook niet meer... dinsdag esprek met psych, dan gaan we het even goed bespreken. woensdag de bedrijfsarts, en dan heb je dikke kans dat een grote angst uitkomt: wederom volledig arbeidsongeschikt.

maar ja, ik heb geen keuze. moet mijn gevoel volgen. moet opnieuw leren te voelen wat ik voel, en daar direct en volledig naar handelen. alleen als dat masker volledig af kan (of onder zeer gecontroleerde condities op en dan zs weer af) kom ik vooruit. met halve dagen werken heb ik daar nog steeds geen tijd voor.

ben het wel een beetje beu dat al mijn angsten achter elkaar uitkomen ;( maar ja, mss betekent dat ook wel dat ik mn lijf stiekem toch wel goed ken.

maar ja, en als ik dan weer volledig eruit ga, zal iedereen dus weten wat er aan de hand is, maar dan snappen ze ook meteen wel dat het ernstig is. dat scheelt dan. hoop ik. en dan mss alleen therapeutisch werken, maar niet meer de druk voelen om echt wat te moeten doen. ik krijg mijn hoofd er gewoon niet omheen. en dat kost zoveel energie. en dat is zo frustrerend. zit je daar: 'ik wil nu DIT doen.' en dan ga je zitten staren naar je scherm, komt er geen gedachte, haal je nog een kop koffie, check je maar weer eens je mail, druk je wat op F5, nog steeds geen gedachtes. is het al tijd om te kolven? top! kolven klaar, een nwe poging om iets te produceren, lukt niet. gelukkig bijna lunchtijd. en dan na de lunch wil het een klein beetje lukken, maar toch niet helemaal. en dan is het gewoon helemaal klaar. wat heb je dan gedaan op zo'n dag? helmaal geen ene fl*kker. -O- en ik wil zo graag! maar het gaat niet.

accepteren, accepteren, accepteren...

zoals nick en simon dat dan zeggen...
"En je hoofd vol zorgen
Houd je lichaam in zn macht
Er komt altijd een morgen
Ook naar de langste nacht

kijk omhoog, naar de zon
zoek niet naar een antwoord
laat het los, hou je vast aan mij!
deze weg wijst zichzelf
hij leidt je naar de toekomst
deze wolk drijft snel voorbij"
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85523136
och davinia, ik kan je enkel maar toewensen dat je je snel beter voelt. ik heb geen kant en klare oplossing, hoe graag ik die ook zou willen voor je.

vind je het echt zo erg als mensen zien dat het ff niet meer gaat?
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
  vrijdag 20 augustus 2010 @ 22:21:20 #85
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85528119
thx!
en ja, eigenlijk wel. het gaat de mensen niks aan hoe ik me echt voel. de mensen zijn irl in de regel toch niet oprecht geïnteresseerd, behalve je echte vrienden, dan. en als je eigenlijk toch niet wil weten dat het niet gaat, hoef je het ook niet te weten.

klinkt hard, maar ik heb in het ziektejaar van mn moeder iets te vaak quasi-net-niet-meelevende reacties gehad van mensen met wie ik helemaal niets heb. die vonden dat ze wat moesten zeggen, maar ze waren eigenlijk niet geïnteresseerd. zeg dan niets :{w nee, dat kan ook niet, want dat mag niet van de sociale regels :r

dus neuh, tgaat ze niks aan.

zet ze op een openbar forum :')
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85537324
quote:
Op vrijdag 20 augustus 2010 22:21 schreef DaviniaHR het volgende:
thx!
en ja, eigenlijk wel. het gaat de mensen niks aan hoe ik me echt voel. de mensen zijn irl in de regel toch niet oprecht geïnteresseerd, behalve je echte vrienden, dan. en als je eigenlijk toch niet wil weten dat het niet gaat, hoef je het ook niet te weten.

klinkt hard, maar ik heb in het ziektejaar van mn moeder iets te vaak quasi-net-niet-meelevende reacties gehad van mensen met wie ik helemaal niets heb. die vonden dat ze wat moesten zeggen, maar ze waren eigenlijk niet geïnteresseerd. zeg dan niets :{w nee, dat kan ook niet, want dat mag niet van de sociale regels :r

dus neuh, tgaat ze niks aan.

zet ze op een openbar forum :')
:D mooi is dat he.... je kan het hier zetten, juist omdat het een openbaar forum is. IRL zie je die mensen elke dag. Zie je elke dag dat ze naar je kijken en twijfelen of ze nu wel of niet wat moeten zeggen, wel of niet vragen hoe het gaat. Terwijl jij zoiets hebt van: doe maar niet. Het hoeft niet. Je weet het, maar je hoeft er niets mee te doen. Je echte vrienden die zijn eerlijk tegen je, die menen wat ze zeggen. Dus al dat halfslachtige gedoe, is niet nodig. Dat kost alleen maar energie.

Ik hoop van harte dat de gesprekken met de psych en bedrijfsarts goed verlopen. Dat je de druk van het werken weg kan laten en kan doen wat Nick en Simon zingen.
  maandag 23 augustus 2010 @ 17:51:59 #87
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85615971
en toen waren we een eerste dag thuis.
weer thuis.
"papa naar zijn werk!" ja, papa wel. mama kan weer niet. ;(

en dan zit je lekker achter je computertje en zo, en dan denk je "het valt allemaal wel mee". en dan moet ik toch iets doen voor mn werk en dan komt er weer niets.
gaat dus echt niet.
maar dat betekent dat de mensen dus zullen gaan weten wat er echt aan de hand is. en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. ik wil het zelf niet weten, en als anderen het weten, wordt het weer zo echt, of zo. tis echt best wel heel irritant.

vroeger dacht ik altijd 'wat slap dat je niet kan werken om zo'n butreden (wat dan ook)' als je geen koorts hebt, gewoon werken. tsja... of niet dus. zit je thuis. weer.

valt het op dat ik een slechte dag heb? :')

en dan probeer ik me voor te houden dat dit een prachtige kans is om mezelf psychisch even goed schoon te maken. alle bagger en troep wat in de jaren heeft opgebouwd, eruit te laten gaan. word je beter van. maar ja, wie word ik dan? en wat voor impact heeft dat op mijn ongeving?
en waarom kan het niet op een simpeler, 'vriendelijker', manier dan deze noodstop? naja, oostindisch doofheid mijnerzijds zal ook niet geholpen hebben :')

morgen naar de psych. zou hij het weg kunnen toveren? vast niet.
zucht.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85616884
Ach Davinia, dat klinkt rot..

iets wat mijn laatste psych zei:
Probeer ook af en toe leuke dingen te doen. Niet op zo'n baaldag maar de hele dag naar de computer staren tot er iets uit je vinger komt, maar ga lekker wandelen, een hobby uitoefenen, een achterstallig klusje (ruimt je hoofd ook op) of om mijn part het huis soppen. Probeer, als het op de computer/met werk niet wil, er niet te lang aan te besteden. Doe gewoon even wat anders, en probeer het later nog eens. Of dat later nou een uur of een dag is, dat hangt gewoon van je humeur af, niet van je baas.

:*
pi_85617307
quote:
Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:
en toen waren we een eerste dag thuis.
weer thuis.
"papa naar zijn werk!" ja, papa wel. mama kan weer niet. ;(

en dan zit je lekker achter je computertje en zo, en dan denk je "het valt allemaal wel mee". en dan moet ik toch iets doen voor mn werk en dan komt er weer niets.
gaat dus echt niet.
maar dat betekent dat de mensen dus zullen gaan weten wat er echt aan de hand is. en dat wil ik eigenlijk helemaal niet. ik wil het zelf niet weten, en als anderen het weten, wordt het weer zo echt, of zo. tis echt best wel heel irritant.
En daar ga je de mist in denk ik lieve davinia.
Dit komt me zo bekend voor, ik wou er ook niks van weten, dat ik me kut voelde, niet genoot van het moederschap, alles eigelijk....
En toch, als je het op een gegeven moment echt toegeeft aan jezelf, het gaat niet, dan ben je alweer een stapje verder in het genezingsproces, hoe raar dat misschien ook klinkt ;)

Ik wens je veel sterkte :*
"I'm not expecting to grow flowers in a desert, but i can live and breathe and see the sun in wintertime"
https://www.youtube.com/watch?v=jbhtJh1LXHQRoll
  † In Memoriam † maandag 23 augustus 2010 @ 19:12:29 #90
141844 Macka66
Ingewikkeld doekiemonster
pi_85618745
quote:
Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:
valt het op dat ik een slechte dag heb? :')
Ik denk op basis van wat je geschreven hebt (en wat ervaring) dat een goede dag opvallender zou zijn :{
Heb je je al ziek gemeld? Dat geeft iedereen meer duidelijkheid en verlost jou van de plicht (niet het gevoel) tot werken, bovendien geeft het je de tijd die je nodig hebt voor herstel. Want ook van hormonaal bepaalde depressies kun je niet parttime herstellen. :*
DancingPhoebe op &lt;a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" &gt;23/10/09&lt;/a&gt;:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
pi_85618845
quote:
Op maandag 23 augustus 2010 19:12 schreef Macka66 het volgende:

[..]

Ik denk op basis van wat je geschreven hebt (en wat ervaring) dat een goede dag opvallender zou zijn :{
Heb je je al ziek gemeld? Dat geeft iedereen meer duidelijkheid en verlost jou van de plicht (niet het gevoel) tot werken, bovendien geeft het je de tijd die je nodig hebt voor herstel. Want ook van hormonaal bepaalde depressies kun je niet parttime herstellen. :*
Goed punt!
En ik vind het heel dapperdat je er uberhaupt mee naar buiten bent gekomen :*
pi_85623158
quote:
Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:


morgen naar de psych. zou hij het weg kunnen toveren? vast niet.
zucht.
Ik denk het niet dat hij kan toveren... althans ik ben er nog steeds geen tegen gekomen die dat kan :{
Ik vind dat je hard bent voor jezelf, je zit niet lekker achter je computertje volgens mij, je probeert je uit alle macht overeind te houden, dingen weg te proppen... misschien kost dat je nog wel meer energie dan die zooi laten gaan, maar dat is wel eng :*
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_85645144
Davina, ik heb helaas niks zinvols te zeggen :*

Ik heb papieren ontvangen van de afdeling prenatale depressie. Hoop vragenlijsten die ingevuld moeten worden. Ik moet 23 september dus tot die tijd steek ik nog maar even mijn kop in het zand :X
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
pi_85645676
quote:
Op maandag 23 augustus 2010 17:51 schreef DaviniaHR het volgende:
morgen naar de psych. zou hij het weg kunnen toveren?
"accio ongemakken" of anders "reparo hersenen" ? Wellicht dat "Balsemio" wonderen doet? En tot slot raad ik "Vulnera Sanentur" aan...

:* en sterkte, meis :) je weet me te vinden als je wil praten ;)
  dinsdag 24 augustus 2010 @ 14:08:51 #95
144006 chacama
Ondernemend!
pi_85645755
Davina hoe is het gegaan? Of moet je straks pas?

Dizzy, succes. Ik vond die lijsten altijd zo confronterend. "Heeft u er ooit al eens aan gedacht om uit het leven te stappen?" Uhm..... gedacht.....ja, gedacht.....maar ook weer weg geredeneerd.....telt het dan wel...of niet?
pi_85650275
DML :*, nog best lang wachten... sterkte!
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_85652706
Davinia heel veel sterkte. De eerste goede stap, die veel moed zal hebben vereist, namelijk hulp te zoeken heb je al genomen. :*

Ik hoop heel erg voor je dat je snel weer van de kleine dingen in het leven kunt genieten. Als je je wilt afleiden, weet je me te bereiken.
Carpe Diem- Pluk de Dag
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
  dinsdag 24 augustus 2010 @ 18:31:08 #98
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85656390
Jeuj, gezelschap! *O* *O* Het wordt nog leuk hier :P

nah, das niet lief :@

DML, wat naar dat je een prenatale depressie hebt! Oei, en je bent pas 16 wk heen! Heb je ervaring met stemmingsstoornissen dat je eea al zo snel weet te duiden? Of gaat het bij jou net zo subtiel als bij mij? :')

"reparo hersenen" is wel een goede, ja! :D (ik heb helemaal geen geduld meer voor dat topic in TV. Steeds spoilers en stills en zo. ... wacht gewoon ff tot de film uit is, dan zie je alles! maar offtopic en zo... )

tinu, thx! :* mss bel ik vanavond wel ff. als ik tijd heb ;)

ik zal morgen wel wat meer reageren op de reacties. ik vind het echt heel lief dat jullie de moeite nemen om in dit moeilijke topic te reageren. maar heb nu ff geen ruimte in mijn kop.

gesprek met de psych was nogal heftig, zullen we maar zeggen. het is nog allemaal heel vers, en ik weet nog niet helemaal wat ik hierover wel en niet zo op internet wil pleuren, mss morgen een uitgebreider verslag.
de psych zocht het iig enkel in de medicamenteuze hoek en ik twijfel. wellicht dat ik een second opinion ga vragen.

op een gegeven moment zei hij ".... maar dat is niet het ideale pad"
toen dacht ik "ik ben toch al van het padje af, dus dat past dan wel" :o

galgenhumor FTW :P
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85659876
galgenhumor is soms best grappig ;) :s)

[ Bericht 2% gewijzigd door Nijna op 24-08-2010 21:04:44 ]
Mama van 2 lieve meiden :)
  dinsdag 24 augustus 2010 @ 21:06:27 #100
144006 chacama
Ondernemend!
pi_85662522
quote:
Op dinsdag 24 augustus 2010 20:11 schreef Nijna het volgende:
galgenhumor is soms best grappig ;) :s)
soms wel. In elk geval weer een stapje gedaan. :* davina
  Moderator dinsdag 24 augustus 2010 @ 21:11:54 #101
5428 crew  miss_sly
pi_85662764
Davinia, ik zou zo graag een hele wijze post hier neerzetten waar je echt iets mee kan. Maar ik heb geen wijze woorden, hoe vaak ik het topic ook open en lees wat jullie allemaal posten. Ik weet alleen dat ik het zo naar vind dat dit je overkomt en ik hoop zo erg dat je een goed padje vindt :*

DML, ene prenatale depressie, dat klinkt wel bekend, achteraf. Daar wilde ik tijdens de zwangerschap niet echt aan, maar achteraf denk ik dat ik er toch iig niet erg ver vanaf zat. Goed dat je hulp zoekt, ik hoop dat je er wat aan hebt en het niet je hele zwangerschap zal overschaduwen :*
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
  woensdag 25 augustus 2010 @ 20:36:29 #102
283712 Basboussa
Tuo neito noita on
pi_85703002
quote:
Op vrijdag 20 augustus 2010 18:11 schreef DaviniaHR het volgende:
maar ja, en als ik dan weer volledig eruit ga, zal iedereen dus weten wat er aan de hand is, maar dan snappen ze ook meteen wel dat het ernstig is. dat scheelt dan. hoop ik. en dan mss alleen therapeutisch werken, maar niet meer de druk voelen om echt wat te moeten doen. ik krijg mijn hoofd er gewoon niet omheen. en dat kost zoveel energie. en dat is zo frustrerend. zit je daar: 'ik wil nu DIT doen.' en dan ga je zitten staren naar je scherm, komt er geen gedachte, haal je nog een kop koffie, check je maar weer eens je mail, druk je wat op F5, nog steeds geen gedachtes. is het al tijd om te kolven? top! kolven klaar, een nwe poging om iets te produceren, lukt niet. gelukkig bijna lunchtijd. en dan na de lunch wil het een klein beetje lukken, maar toch niet helemaal. en dan is het gewoon helemaal klaar. wat heb je dan gedaan op zo'n dag? helmaal geen ene fl*kker. -O- en ik wil zo graag! maar het gaat niet.
Oh zo herkenbaar! Net een nieuwe baan, en heb nu al een soort waarschuwing dat het 'te langzaam gaat'. Nu ben ik van nature al lichtelijk laks (zelfkennis), maar ik heb altijd wel dingen af, net op tijd, maar wel af. Nu lukt het allemaal gewoon niet zo. Kan niets afsluiten, geen normale email tikken, want halverwege vind ik het alweer te stom en sluit ik de computer maar af. En dan gaat er weer een dag voorbij. En ook niet dat ik kan aangeven waarom of wat ik voel. Misschien wel niets? Ik doe wat ik moet doen, luiers verschonen en de rest gaat matigjes. Ik functioneer. Ik besta. Zoiets. En alhoewel de man heel hard probeert, vind ik het moeilijk mijn grenzen en behoeftes aan te geven. Hij is nogal ego-centrisch van aard, niets mis mee, vind ik erg aantrekkelijk en kan ik goed op bouwen, maar daardoor zijn mijn kwaliteiten door mijn uitleg gewoon van mindere 'kwaliteit', wat me nog meer bevestigd dat ik het 'niet kan'.

En ik vind het werk zo leuk, eindelijk een baan, en het lukt gewoon niet. Durf ook niet goed te zeggen dat ik zwanger ben (19 weken deze week) en wil al helemaal niet ontslagen worden, want dan heb ik gewoon niets 'voor mezelf' meer. Maar eigenlijk wil ook gewoon helemaal stoppen en niets meer... En al helemaal geen kind in huis, want een lieve moeder ben ik gewoon vaak niet. Neem haar niet mee naar buiten, ga geen dingen meer met haar doen, behalve sporadisch een toren bouwen en geef haar de makkelijkste sncks die je kan bedenken. En het komt allemaal niet eens in me op, terwijl ik het wel zou willen ofzo.

Wacht voor nu maar afspraak af met die kliniek whatever, maar de vk zei dat dat nog wel even kon duren. Had trouwens geen trieste vragenlijst, DML ;) Gewoon ben je nu minder vrolijk, lach je minder, maak je je meer zorgen etc.
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
  woensdag 25 augustus 2010 @ 22:37:59 #103
37150 livelink
keek op mijn week ( © DJ11)
pi_85709079
Jeetje, Basboussa. Dat is wel even heftig om te lezen. Ik had geen idee dat het niet zo goed met je ging. Denk je dat het ook door je zwangerschap komt dat je je zo voelt? Ik wou dat ik iets zinvols kon schrijven. Iets waar je wat aan hebt, maar helaas heb ik de antwoorden ook niet. Maar ik wou wel even reageren, want het is niet niks om dit op te schrijven. Dat vergt ook erg veel moed.

Davinia, ook jij veel sterkte gewenst in dit moeizame proces. Ik heb niet de juiste woorden, maar ik hoop echt dat je je weg omhoog zal vinden. :*
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
pi_85729623
Ach Basboussa toch. Wat rot. :{ En helemaal in jouw situatie lijkt me, zonder een echt sociaal netwerk om je heen. Probeer toch écht je behoeften aan je man kenbaar te maken hoor, zeker als hij dat niet uit zichzelf opmerkt. Hoe moeilijk ook... Wat voor kliniek is dat waar je over spreekt?

En DizzyMissLizzy ook al een prenatale depressie. Sterkte. Zo rot. Ik heb echt met jullie te doen. :*
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  donderdag 26 augustus 2010 @ 17:15:54 #105
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85736961
Fannie, je hebt een mooie geboortedag ;) En het moederschap vind ik wel leuk. Het is alleen heel moeilijk om te accepteren dat je ziek in je hoofd bent. En iedereen die ik een beetje vertel hoe ik me voel(de), valt van zijn stoel. Dus dan denk je, het is dus heel duidelijk dat er iets mis is. Maar ja, dat ben ik, en zo erg zal het toch niet zijn? Naja, kennelijk wel. En dat is best ingewikkeld om toe te geven. Al is het makkelijker om te accepteren dat het een biologisch probleem is. Het is heel simpel:
Er is een biploaire component, dus het is een biologisch probleem
Bipolaire trekken krijg je eigenlijk alleenmaar als je er een (genetische) gevoeligheid voor hebt in je systeem. Gooi daar een psychologische trigger overheen en het is feest.
Maar dan is het wel ECHT niet mijn schuld, of zo. Dan is het vergelijkbaar met diabetes of zo. Je mist een stofje. Foutje in het lichaam. Aanvullen/fixen en klaar.

Ik ben per afgelopen maandag volledig ziek gemeld weer. En eigenlijk voelt dat best fijn! :@
Dus, basboussa, heel herkenbaar wat je schrijft. :*

Nijna, toen PR jouw respons zag, zei hij dat je zo door me heen prikte! :o Dusseh… :P
Nah, ik ben ook hard voor mezelf. Altijd al geweest. Ik weet niet anders. Als je hard bent, en hoge eisen stelt, is het fijn als je alles haalt. En als je het niet haalt, ga je net zolang door tot je het wel hebt gehaald. Dus tsja, loslaten is nogal een toer hier idd. Maar ik doe mijn best.
Probeer mijn gevoel te volgen. Wat dat ook moge zijn/zeggen. En te ‘genieten’ van deze mogelijkheid om schoon schip te maken. Gewoon ff rust. Gewoon ff niks.

Basboussa, een heel groot deel van wat je schrijft is erg herkenbaar. De delen over je concentratie, de omgang met de kinderen, sommige dingen gewoon niet meer kunnen bedenken, “ik functioneer. Ik besta.” Check, check, check. -O-
Zouden ze je ontslaan wegens zwangerschap? Je woont in canada, toch? Maar ja, als je je niet kan concentreren, kan je ook niet werken, dus dan worden ze ontevreden over je werk, en dan ben je nog verder van huis, want dan kunnen ze je ontslaan wegens slecht werk leveren. Is er daar iets van een vertrouwenspersoon of zo?

Ik ben dus dinsdag bij de psychiater geweest. Het voorgesteld behandelplan is primair (en eigenlijk alleenmaar) medicijnen. Door het biploaire karakter is dat de enige optie. Maar, zegt hij, dat kan niet samen met bv. Cognitieve gedragstherapie is niet bewezen voor mijn problematiek, dus dat bieden ze niet (als eerste) aan. Medicatie is wel bewezen. Ik wilde niet meteen beslissen, dus we hadden een belafspraak voor vandaag gepland. Omdat ik de bv niet zonder slag of stoot wilde opgeven, heb ik p_iglet gesms’t of zij mss alternatieven wist. Het antwoord was dat het voorgestelde spul wellicht WEL met bv kon! :o (en dan kwam ze ook met bronnen die medisch gezien heel standaard zijn). Hoe meer we (naja, vooral anderen) zoeken, hoe meer indicaties er zijn dat het prima zou moeten kunnen in mijn geval.
Waar ik dus eerst al bijna afscheid ging nemen van de bv, ligt nu alles nog open. De psychiater gaat nogmaals bij de POPpoli (kenniscentrum voor psychiatrie rond zwangerschap, die dus zegt dat het niet kan met bv… ) overleggen, ook met de notie dat Aviva bijna 8 mnd is, en dus geen minibaby meer is, en in de tussentijd probeer ik een casus op te bouwen. Heb ook een medicijnconsult aangevraagd bij Lonneke (een bekende lactatiekundige die heel veel weet van medicijnen en bv). En als zij zegt dat het veilig is, dan is het gewoon veilig. Zij is op de hoogste van de laatste ontwikkelingen rondom borstvoeding en zo, bij de POPpoli is het vooral psychiatrie en weinig bv.

Naja, het houdt me van de straat, zullen we maar zeggen.

En zo thuis, niets doen (naja, achter de computer zitten en zo, en afwasdingen doen, wasjes niet opvouwen, weblogs niet bijwerken), niets hoeven, doet heel veel goed voor mijn gemoed. Wat op zich tekenend is voor het feit dat er dus echt iets mis is. Anders zou ik na een dag al gillend gek worden. Nu vind ik het juist superfijn dat ik die tijd heb. Zo ben ik normaal niet. Naja, ik geniet maar van het feit dat ik me op deze manier staande kan houden en dus een betere moeder kan zijn voor mijn kinderen en een betere vrouw voor mijn man. Als dit is wat het is tot de medicatie is ingeregeld, dan is het maar zo. Ben de strijd tegen mezelf een beetje zat. Gelukkig kan ik nog strijden voor de bv, anders had ik me verveeld :o

Het is een beetje een dagboekpost geworden, excuses daarvoor :*
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85737753
Acceptatie en loslaten.... Twee sleutelwoorden. :)

Succes met de keuze van al dan niet medicatie Davinia.
En ook al zou het níet (alleen) iets biologisch zijn, dan is het nóg niet iets om je voor te schamen. Ik functioneer nu al een jaar of wat (met een onderbreking ivm zwangerschap) prima op stemminngsstabilisatoren, heb bergen therapie achter de rug en het gaat super met me. Niks om me voor te schamen. :s) Want het gaat er om dat ik me goed voel. En dat ik gelukkig ben en een fijne moeder en etc etc. En wat anderen daarvan zouden vinden dat doet er toch niet toe?
Mwoah, die acceptatie heb ik ook moeten leren hoor. ;)
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_85740569
Ik ga vanavond weer ff reageren, voor nu ff een dikke knuffel voor davinia en Basboussa :*
"I'm not expecting to grow flowers in a desert, but i can live and breathe and see the sun in wintertime"
https://www.youtube.com/watch?v=jbhtJh1LXHQRoll
  donderdag 26 augustus 2010 @ 21:44:20 #108
283712 Basboussa
Tuo neito noita on
pi_85747602
Oh Davinia, het is (bijna) allemaal zo herkenbaar hier... Maar ik vind het juist heerlijk om een beetje te werken, werk ver onder mijn niveau, en eigenlijk meestal alleen of met een paar (leuke) mensen om me heen, part-time, dus kan eigenlijk gewoon een dag neits doen, of gewoon een beetje komen en zitten fokken onder het mom van 'ik ben er wel!' Het hele ontslag gebeuren had ik mezelf natuurlijk weer wijsgemaakt, dat gebeurt als je niet zo goed kan slapen en ik ben een pro in piekeren. Ook kan ik heel goed neutrale emails negatief uitleggen en daar vervolgens een halve dag over gaan lopen schreien... Zonder er iets aan te doen natuurlijk, want zo ben ik dan ook wel weer. Maar goed, heerlijk even zonder kind, een paar uurtjes hier, paar uurtjes daar, en het 'geld inbrengen' doet me veel goed. Hier krijg ik geen uitkering oid, dus 'niets inbrengen' vind ik echt lastig om mee om te gaan, helemaal nu ik niets productiefs doe.

Ik word doorverwezen, net als DML, naar een soort pre/postnatale depressie kliniek. Ik weet er verder niet zoveel van, maar het kon nog even duren voordat ze daar ruimte voor me hadden... (Hoe gaat ie DML?)

Lastige keuze met bv en medicatie, Davinia, vooral meerdere mensen naar laten kijken, ervaring leert dat het al gauw makkelijk is om te roepen dat het 'vast niet kan', en met 8 maanden is bv 'ook toch niet echt meer nodig', maar ik kan me voorstellen dat het voor jou (misschien wel met name nu) gewoon wel erg belangrijk is.
Ne ne placha az,veche niamam glas
niamam nishto az na tozi sviat.
Amali dayman kan ya baladi Enni argaelek ya baladi
Wafdal dayman gambek alatoul
pi_85761930
@ Davinia, ja natuurlijk is het ongelofelijk moeilijk om zoiets toe te geven en te accepteren vooral.
Helemaal ook als anderen het helemaal niet van je verwachten.
Ik bedoelde alleen dat, zodra je het kan toegeven aan jezelf, je al een klein stapje verder bent.
Ik weet van mezelf nog dat ik er weken heb tegenaan lopen te hikken om het alleen maar aan manlief te durven vertellen :o , want zo hoor je je toch niet te voelen als alles in principe goedgaat?
En tuurlijk vond ik het moederschap wel leuk, alleen doordat ik me zo rot voelde dacht ik dat het daardoor kwam, maar m'n gevoelens hadden met hele andere dingen te maken.

Ow en ga je absoluut niet schuldig voelen, niemand vraagt toch om dit soort gevoelens? :*

Basboussa, ik hoop voor je dat je toch snel een plekje kan krijgen in die kliniek, klinkt ook helemaal niet fijn zoals het met jou gaat.

Sterkte voor jullie allebei, ook voor DML :*
"I'm not expecting to grow flowers in a desert, but i can live and breathe and see the sun in wintertime"
https://www.youtube.com/watch?v=jbhtJh1LXHQRoll
  vrijdag 27 augustus 2010 @ 14:25:59 #110
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85771362
basboussa, zelfs als je ver onder je niveau werkt, is het zwaar om steeds de schone schijn op te houden! :* heb je mss voldoende vakantie-uren om iets kortere dagen te kunnen maken?

ik heb vandaag goed nieuws gehad mbt de combinatie medicatie en borstvoeding. op zich superfijn om goed nieuws te krijgen, maar dat geeft toch wel weer even een soort realisatie van hoe depressief ik toch ben...
waar ik vroeger minstens een half uur lang op de bank had staan springen van geluk, (bij wijze van spreken)en de rest van de dag met een idiote grijns op mn kop had gelopen, was ik nu maar heel eventjes echt heel erg blij. daarna was het meer 'wat een opluchting! :) ' ipv *O* x 100...

alles went, en dat is de pest. de chaos in het hoofd, de melancholieke stemming, het veel te korte lontje, de verhoogde irritatiegrens. maar als je dan in een uitzonderlijke situatie zoals dit nws met de combinatie bv-medicatie wordt toch weer pijnlijk duidelijk hoe erg het is. dan kan je weer het verschil ijken.

naja, ik heb in ieder geval genoten van mijn boterhammetjes osseworst die ik heb gekocht om het goede nieuws te 'vieren'. :)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85775360
Dat is fijn nieuws Davinia , van de combi medicatie/bv natuurlijk.

En nee, in een yippiekayee stemming zit je nu nog niet, maar dat komt wel weer, echt. ;)
Osseworst, was mijn vader ook gek op :P
"I'm not expecting to grow flowers in a desert, but i can live and breathe and see the sun in wintertime"
https://www.youtube.com/watch?v=jbhtJh1LXHQRoll
pi_85775725
Ik pas de kop in het zand methode toe. Wat me gemiddeld minimaal 1x per dag niet lukt.
Ik vind het daarom lastig om op de rest te reageren en vind het niet eerlijk om alleen maar over mezelf te praten hier.

Ik wacht braaf tot de intake 23 september. Voor die tijd hebben we eigenlijk nog een vakantie van twee weken gepland staan maar ik ben zo ontzettend moe en energieloos dat ik er een hard hoofd in heb al heeft de meneer me een relax vakantie beloofd. Ik ben gewoon liever thuis geloof ik ;( Maar hij heeft het ook moeilijk en deze vakantie hard nodig.

Mijn werkgever heeft wel eindelijk mijn ziek zijn erkend. Toen ik 'm dan maar mijn donkere gedachten vertelde omdat ie zo'n hork was, zag hij het eindelijk in.

Verder doe ik wel braaf het babylijstje bij elkaar sprokkelen e.d. maar echt enthousiast word ik er niet van om het in huis te hebben. Maar goed dat zal komen doordat ik die baby niet hoef. Ik wil me alleen maar weer gewoon voelen.

Davina en Basboussa :*
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
  vrijdag 27 augustus 2010 @ 16:51:50 #113
11682 Moonah
Jolie femme
pi_85776781
quote:
Op vrijdag 27 augustus 2010 16:20 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Ik pas de kop in het zand methode toe. Wat me gemiddeld minimaal 1x per dag niet lukt.
Ik vind het daarom lastig om op de rest te reageren en vind het niet eerlijk om alleen maar over mezelf te praten hier.
Weet je, dat zijn juíst symptomen van depressie, weinig interesse (want geen fut!) voor je omgeving en vooral over je eigen sores praten. Het lijkt me dus juist goed als je hier lekker je ei kwijt kunt. Als je die behoefte voelt tenminste.
Goed dat je naar je werkgever bent gegaan. En jullie vakantie, tja, da's rotttig. Ik ben een keer met vakantie geweest toen ik depressief was. Ik dobberde op mijn luchtbedje op de Middellandse Zee en het enige wat ik kon denken was: "Wat dóe ik hier?" Lastige keuze. Maar wellicht als je er met je vriend/man goed over kunt praten is het toch wel te doen.

Davinia, gefeliciteerd met de medicatie.
Echt, als je het neemt en het slaat aan zul je je wél helemaal blij voelen. ;)
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  dinsdag 31 augustus 2010 @ 12:03:15 #114
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85905689
moonah, heb jij eigenlijk ook gedragstherapie gehad, of enkel medicatie?

de psychiater belde net. heel verhaal met wie hij allemaal had gebeld en dat hij zelf in de literatuur was gedoken, maar zijn conclusie is ook dat de medicatie VEILIG is icm bv! *O*
hij verontschuldigde zich nog voor de dubbele berichtgeving en zo. vond k wel heel aardig. :)
oef, opluchting! blij!

echt een last van mn schouders hierzo :o
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_85905795
wat fijn Davinia!!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
  Moderator dinsdag 31 augustus 2010 @ 12:13:19 #116
5428 crew  miss_sly
pi_85906000
Davinia, wat goed! Ben echt blij voor je.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
  dinsdag 31 augustus 2010 @ 12:18:41 #117
216602 mikoxx
Trotse tweelingmama!!
pi_85906147
quote:
Op vrijdag 27 augustus 2010 16:20 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Ik pas de kop in het zand methode toe. Wat me gemiddeld minimaal 1x per dag niet lukt.
Ik vind het daarom lastig om op de rest te reageren en vind het niet eerlijk om alleen maar over mezelf te praten hier.

Ik wacht braaf tot de intake 23 september. Voor die tijd hebben we eigenlijk nog een vakantie van twee weken gepland staan maar ik ben zo ontzettend moe en energieloos dat ik er een hard hoofd in heb al heeft de meneer me een relax vakantie beloofd. Ik ben gewoon liever thuis geloof ik ;( Maar hij heeft het ook moeilijk en deze vakantie hard nodig.

Mijn werkgever heeft wel eindelijk mijn ziek zijn erkend. Toen ik 'm dan maar mijn donkere gedachten vertelde omdat ie zo'n hork was, zag hij het eindelijk in.

Verder doe ik wel braaf het babylijstje bij elkaar sprokkelen e.d. maar echt enthousiast word ik er niet van om het in huis te hebben. Maar goed dat zal komen doordat ik die baby niet hoef. Ik wil me alleen maar weer gewoon voelen.

Davina en Basboussa :*
Wilde je even een :* en een knuffel 'geven'. Sterkte, en goed dat je wel hulp zoekt hoor! Wat de vakantie betreft, je moet doen waar je je goed bij voelt hoor. Maar, soms kan het wel erg fijn zijn om even in een andere omgevng te vertoeven. Ga je ver weg? Anders kan je natuurlijk ook altijd nog teruggaan, als het niet gaat.... :)
pi_85906568
Davinia, wat fijn dat het gewoon kan icm BV *O*. Hopelijk gaat het vlot zn werk doen voor jou!
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_85907518
Davinia, wat ontzettend fijn dat je BV en dit medicijn kunt combineren! *O*
:*
  dinsdag 31 augustus 2010 @ 14:09:31 #120
144006 chacama
Ondernemend!
pi_85909909
DML, als jij je gevoel wilt delen, dan doe je dat. Niemand zal je hier beschuldigen van het niet hebben van medeleven. dat komt allemaal wel. Zorg maar eerst dat jij je weer beter kunt voelen. En wat betreft de vakantie. Dat wat bij jou goed voelt. En als jij je goed voelt bij thuis blijven, dan moet je thuisblijven. Maar als je lief er tussenuit wilt datn zal hij dat ook moeten kunnen. Zou je daar mee om kunnen gaan.... Hijwel op vakantie en jij niet?

Davina, wat super dat je bv kan blijven geven. Dat geeft bij mij al een gevoel van opluchting. Op naar de meer positieve gevoelens. :*
  dinsdag 31 augustus 2010 @ 14:59:28 #121
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_85911783
DML, hoe is het nu? Als je niet op vakantie wil, dan ga je niet. En als je het doet voor je man, dan is dat alles. Stel je dan niet in op een geweldige tijd, want dat wordt het niet. Dan is het vooral voor je partner. Is ook niks mis mee. Is ergens juist goed, lijkt me. Zolang je jezelf niet overbelast om hem te ontlasten, tenminste.
we zijn weer lekker warrig, geloof ik :P

een gewetensvraag: hebben jullie je ooit schuldig gevoeld dat je vanalles gemist hebt van de kinderen toen jullie depressief waren? ik vond eli's verjaardag bizar moeilijk, eigenlijk :@ poging doen tot herbeleven, maar er niks bij voelen... proberen doen terug te denken aan 3 jaar geleden, en dan gewoon *niets*
hoeveel mis ik dan van het nu, als eli's bevalling niet eens meer wat doet bij me?
en als ik dan zie hoe sommigen zo intens genieten van hun kind(eren), tsja, dan voel ik me schuldig dat ik dat nu niet heb. dat ik dus eigenlijk vanalles mis, ookal ben ik fysiek wel aanwezig...

naja, tis niet anders, maar leuk is anders.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  dinsdag 31 augustus 2010 @ 15:04:38 #122
144006 chacama
Ondernemend!
pi_85911968
Davina, herkenning heb ik op dit vlak niet. Maar, ik denk wel dat het persoonsafhankelijk is van hoever je iets van die herbeleving maakt. En of dat wel of niet iets is waar je je schuldig over voelt. Ikzelf houd er meer van om naar de toekomst te kijken en niet zo in het verleden te kijken. Ik weet dat dit jaar het 7 worden van Fleur wel impact had, maar waar daar de oorzaak van lag weet ik niet zeker.

Ik weet dat Yppy in het begin ook dat gevoel omschreef. Maar, dat laat ik even aan haar over om daar het antwoord op te geven... dat het er bij hoort, dat is zeker.... maar dan...
  Moderator dinsdag 31 augustus 2010 @ 15:16:13 #123
5428 crew  miss_sly
pi_85912322
In zekere zin wel herkenbaar, Davinia. Ik had dan wel geen kind, maar ik was niet blij met het zwanger zijn en daar voelde ik me ook heel stom en schuldig over. Ik wilde het al zo lang en nu was het zover en nu voelde ik me zo. Ik heb mezelf op dat punt staande kunnen houden door me vooral maar rationeel voor te houden dat ik wist dat ik dit wilde, ook al paste mijn gevoel er niet bij, maar kan me voorstellen dat dat voor jou nu niet lukt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
pi_85983520
Davinia, wat een opluchting dat de psycholoog heeft ingezien dat de medicatie samen kan met borstvoeding. Dat hij zich nog heeft verontschuldigd is idd aardig.

Ik vind het moeilijk de juiste woorden te vinden over het niet kunnen herinneren/ kunnen herbeleven. Dat is geenszins fijn en ik kan me voorstellen, dat je er zwaar aan tilt. Heb jij het idee dat je je gevoel van toen vroeger wel terug kon halen? Dan is het misschien iets wat weer terugkomt nadat de medicatie goed op gang is en je je leven weer op kunt pakken. Het grotere probleem is als ik het goed begrijp dat je nu niet blij kunt zijn of bijzondere vreugde voelen bij het zien opgroeien van je kinderen en dat je het gevoel hebt op die manier belangrijke dingen in hun leven te missen. Ik weet hier niets over te zeggen dat je zou kunnen helpen ermee om te gaan of dat iets kan veranderen. Ik hoop met heel mijn hart, dat je met de medicatie snel weer kunt genieten van je kinderen en je niet meer blije gevoelens zult missen, die met je kinderen te maken hebben. Ga in ieder geval geen schuldgevoelens ontwikkelen daarover. Het is echt niet jouw schuld. Het is niet zo alsof je ervoor gekozen hebt om de gevoelens niet te hebben en je kan er zelf ook niets aan doen. Geen moeder zou dat fijn vinden, dus moet je jezelf echt geen schuld eraan geven.
Carpe Diem- Pluk de Dag
Life is unfair and then you die
Wat U niet wil dat u geschiedt doe dat ook een ander niet
  donderdag 2 september 2010 @ 14:40:27 #125
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_85985610
Hallo mensjes,

Ik zit hier al een hele poos mee te lezen en wil steeds ook posten, maar het komt er gewoon niet van. Nu wordt het dan toch eens tijd vind ik zelf.
Enige tijd geleden is bij mij ook een PPD vastgesteld. Mijn dochtertje is intussen ruim 7 maanden en ik zit nu zo'n 4 weken ongeveer thuis. Ik wacht nog tot de behandeling van start gaat en er wordt gekeken naar medicatie. De laatste dagen voel ik me echt zwaar k#t! En net nu gaat mijn "kleine" meisje van alles leren, ontdekken, doen en ik heb het gevoel dat ik maar overal achter de feiten aan loop. Ik probeer te genieten, maar het is lastig. Als mijn vriend naar z'n werk is, zit ik de tijd weg te kijken en maar iets te bedenken om de dag door te komen. Ik hoop dat ik snel bericht krijg dat ik met de behandeling en medicatie kan beginnen, want ik weet niet hoe lang ik het zo nog trek.

Zo, ik heb ff mijn hart gelucht, door de snotterbuien :'( heen...........

Davinia, ik ken je dan niet, maar ik heb dus al ff meegelezen hier (waardoor je toch niet meer helemaal een vreemde lijkt!) en ik wil je veel sterkte wensen en ben blij voor je dat de medicatie icm de bv kan!! En ook de anderen waarvan ik de namen nu niet weet (ik ben een vergiet met grote gaten) ook veel sterkte! :*
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
pi_86004765
Elmo, welkom in dit topic... -O-
Wat rot voor je. En wat goed dat je meeleest/-schrijft. Hopelijk verlicht de (h)erkenning iets van je afgrijselijke leegte.

Davinia, ik heb ook het gevoel dat ik uit de beginperiode veel heb gemist. Bij vlagen. Kraamtijd was knudde. Daarna een poos wel fijn. En vanaf een maand of 4 afschuwelijke gedachten en een vreselijke leegte. Maar ik heb een aantal momenten heel bewust en heel intens beleefd. Expres. Omdat ik dat absoluut wilde ervaren en opslaan. Dat is wel fijn. Maar ik voel ook weemoed als ik eraan terugdenk, zo jammer, dat ik niet op en top kon genieten. Nah, dat heb ik dubbel en dwars ingehaald. ;)
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_86053802
Elmo, helaas welkom hier :{. Ik hoop dat je gauw met behandeling en medicatie kan beginnen :*
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_86071534
Davinia, je weet niet half hoe blij ik voor je bent dat het toch kan, borstvoeding en medicijnen. Zo goed dat je zelf onderzoek hebt gedaan en niet meteen die andere optie hebt gekozen. Juist omdat dit voor jou zo speelde.
De eerste tijd heb ik inderdaad veel gemist, maar daar heb ik me nooit schuldig over gevoeld. Ik was tenslotte niet met opzet ziek. Ik wist niet beter of het was het eerste half jaar normaal hoe het ging. En ik ben sowieso een mens dat belangrijke gebeurtenissen 'opslaat'. Het gevoel daarbij is wel anders nu, maar ik maak mezelf dus zeker geen verwijten oid.
Mijn psycholoog waarschuwde me al voor, maar die 'klap' kwam inderdaad pas toen het beter ging, toen begon ik te beseffen wat ik had gemist. In die tijd heb ik ook nagedacht of ik een tweede wilde. Om het mee te maken, alsnog. Tot ik me besefte dat ik het niet mee wilde maken van een tweede kindje, maar van de eerste. En die tijd is niet terug te draaien. Met een tweede zou ik die momenten van de eerste keer dus nooit terugkrijgen. Dat sterkte me zeker in de beslissing om me te laten steriliseren.


DML, wat ontzettend vervelend dat je zo lang moet wachten. Ben eerlijk op die vragenlijsten en tijdens gesprekken. Die mensen daar zijn wel wat gewend en hoe eerlijker jij bent, hoe sneller je de juiste hulp krijgt. En schrijf hier gewoon lekker over jezelf, echt, dat maakt niet uit. Het is nu voor jou een uitlaatklep om wat kwijt te kunnen en als het over een tijd beter gaat met jou, kun je er weer voor een ander zijn. Die tijd komt.. Eerst voor jezelf zorgen nu. :*

Basboussa, jij ook al in dit topic. :* Het verbaasd me niet, na wat je al postte, maar om het dan hier te zien is toch een bevestiging die je eigenlijk niet wilt.

Elmo, jij ook welkom hier. Al is dat wat vreemd om te zeggen. Het heeft mij geholpen om het als een gegeven te zien dat 'genieten' niet bestond. Om de tijd door te komen, gingen we vaak naar buiten. Lekker in de frisse lucht, niet nadenken, wandelen, naar de kinderboerderij. Maar ik werkte nog wel, dus die tijd was beperkt.

En dames, voor jullie allemaal: mijn pm box staat open. ;)
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  zondag 5 september 2010 @ 10:12:52 #129
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_86082403
YPPY, had je mn PM van de 25e nog gehad? (Ik vertrouw mn PM-box niet meer ;( )
Eerst douchen, dan maar weer eens updaten hier :)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  zondag 5 september 2010 @ 14:58:10 #130
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_86089662
zo, uitgedoucht :+

afgelopen donderdag ben ik meteen begonnen met de medicatie. en we hebben er geen last van! *O* *O* dat is een hele opluchting. over 1,5 wk gaan we weer verhogen, dus dat wordt weer ff spannend, maar vooralsnog gaat het goed. :)
dit spul moet langzaam opgebouwd worden, dus het is nog even wachten tot het echt weer beter wordt, dus daar hoop ik ook niet op. maar dat deze eerste stap goed is gegaan, helpt wel al een beetje. haalt wat onzekerheden weg. eventjes.

en als het even kan, en ik heb wat energie over, doe ik mijn uiterste best om zo beuwst mogelijk van de kinders te genieten. dat komt eerst. dat ik daarna weer compleet afgedraaid ben, is een tweede. ze hebben eventjes hun oude, vertrouwde mama weer kunnen hebben.

op mn werk heb ik het nu ook aan een paar mensen verteld. als je zegt dat je medicatie nodig hebt, kijken ze meteen van 'owh, dan is het dus best ernstig :{ ' nooit geweten dat medicatie nog een dergelijk voordeel had. :P ach, en het geeft ook rust. het is een medisch probleem, het is niet mijn schuld. met mijn gestel was het een kwestie van WANNEER ik iets zou ontwikkelen, niet OF ik een stemmingsstoornis zou ontwikkelen. iets met tikkende tijdbommen en zo.

elmo, hoe herkenbaar wat je schrijft! :o ;( vooral ook de tijd wegkijken... dat had ik heel sterk afgelopen woensdag met beide kinders thuis. hoe kom je in vredesnaam de dag door? waarom kan ik nu niks leuks doen met de kinderen? mag ik weer naar bed? nee, kan niet, want de kinderen moeten verzorgd worden. tsja, dat doe je dan. maar vraag me niet hoe ;(

en soms denk ik: wat nou als de kinderen later gaan googlen en dit vinden? naja, dan zien ze dat hun mama een moeilijke tijd heeft gehad. dat ik ook maar menselijk ben. dat ik ondanks alles probeer van ze te genieten. dat dat niet echt lukt nu, en dat ik daar veel verdriet van heb. mogen ze prima weten.

hoe is het met DML en basboussa?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  dinsdag 7 september 2010 @ 14:18:12 #131
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_86163330
was net bij orea op kraamvisite.
woei, dat kwam hard binnen! :o hoe klein Leia nog is! hoeveel aviva zich dus al heeft ontwikkeld! :o
en hoeveel daarvan heb ik dus niet volledig meegemaakt nu? ;(

moest best ff slikken ;(

pfff...
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 13 september 2010 @ 11:03:51 #132
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_86375591
hoe gaat het met de andere dames hier?

ik heb vanochtend mijn servicedagen op het kdv geïncasseerd voor eli. de komende weken gaat hij op mijn mamadag ook naar het kdv. het is me te zwaar. :'( aviva blijft wel thuis op woensdag. ik mis al teveel van haar nu, ik ga haar niet nog een extra dag wegbrengen. dan hebben we een dagje samen. kan mss wel gezellig zijn. ofzo.

vorige week ben ik met eli gaan peuterzwemmen. hartstikke leuk, tot ik door de inspanning (vrolijk en vriendelijk blijven tegen peuter die zijn eigen plan trekt ipv gewoon mee te doen met de les) in de kleedkamer bijna van mn stokje ging. werd echt helemaal naar, en thuis was ik nog steeds aan het trillen.

donderdag en vrijdag waren de kinderen ook thuis, en hebben we bij de schoonouders gecrashed. letterlijk gecrashed. we zouden thuis zijn, maar de inspanning van woensdag, in de synagoge mooie schijn spelen "hoe gaat het? goed, hoor! en op je werk? ja, prima!" was echt te veel. ;(

kzal maar niet uitwijden over mijn schuldgevoelens dat ik niet meer voor mijn kinderen kan zorgen. dat ik ze moet uitbesteden. ik kan ze prima een luiertje omdraaien en eten geven, maar ECHT verzorgen, gezellige dingen met ze doen, gaat nu niet. en ze verdienen meer dan dat. Als dat betekent dat ze die verzorging beter krijgen op het kdv, of dat ik daar hulp bij nodig heb, dan moet dat gedaan worden. hoeveel pijn dat ook doet. het is beter voor ze dat ik over mijn eigen ego (of wat daarvoor door moet gaan) heen stap en doe wat het beste is voor de kinderen. zegt mijn ratio.

in de tussentijd gaat het wel ietsjes beter. ik heb meer goede momenten, waarbij ik dan primair me op de kinderen richt, om van de goede momenten te genieten. wat dan zoveel energie kost, dat ik weer finaal instort, maar dat terzijde. de kinderen hebben hun 'oude' moeder eventjes weer gehad.ik val in herhaling, geloof ik. 2 posts terug staat hetzelfde. boeit verder ook niet.
of die verbetering nou komt door de rust die we 'gekocht' hebben door bij de schoonouders te crashen, door een bepaalde acceptatie, of door de medicijnen, ik weet het niet. kan me ook niet schelen. de dalen zijn echter nog steeds even diep, dus zoveel zal de medicatie nog niet doen... ach, we zitten pas op 10% van de verwachte werkbare dosering. kan geen wonderen verwachten.

verder is het vooral hopen dat het na donderdag (verhoging van de dosis) weer ietsjes beter gaat.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 13 september 2010 @ 11:04:14 #133
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_86375597
kwartet! :o *O* :P
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 13 september 2010 @ 11:09:17 #134
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_86375750
Ik zal later vandaag ook ff updaten hier! Heb nu maar 1 hand ter beschikking om te typen, aangezien Tirza net op mijn arm in slaap is gevallen......... :Z

Maar als ik jouw 'verhaal' lees Davinia, dan lijkt het wel alsof ikzelf heb meegetypt, brrrrrrrr, erg herkenbaar. :*
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
  maandag 13 september 2010 @ 11:18:00 #135
108648 cattie
lieve moeder
pi_86375978
DaviniaHR, ik heb geen tips of wijze woorden voor je, maar wel een knuffel. :*
pi_86376111
Davinia, ik hoop dat er steeds meer goede dagen zullen komen, met minder diepe dalen.
Knap hoe je bezig bent, pas goed op jezelf :*
Mama van 2 lieve meiden :)
  maandag 13 september 2010 @ 20:27:57 #137
144006 chacama
Ondernemend!
pi_86395113
quote:
Op maandag 13 september 2010 11:22 schreef Nijna het volgende:
Davinia, ik hoop dat er steeds meer goede dagen zullen komen, met minder diepe dalen.
Knap hoe je bezig bent, pas goed op jezelf :*
Dat! En uiteraard ook van mij een :*
  donderdag 16 september 2010 @ 09:47:37 #138
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_86488723
Hallo,

Hier dan mijn update (wat ik eigenlijk al een paar dagen geleden zou doen, maar toen kwam het er weer eens niet van). :@
Het gaat hier nog steeds niet zo jofel. Ik ben intussen bij de bedrijfsarts geweest en ik hoef voorlopig nog niet te werken (fjoewww). Was ff bang dat ze me weer een paar uurtjes wilde laten proberen, maar gelukkig zag ze in dat dat totaal nog niet gaat!
Wat hier aangegeven werd om lekker te gaan wandelen om de tijd door te komen...............ik zou wel willen, maar het komt er gewoon niet van. Ik kan mezelf daar echt niet toe zetten en zie het dan alleen maar als een hele opgave om dat te "moeten" doen.
Ik merk dat ik steeds feller reageer op Tirza, en dit wil ik helemaal niet! ;( Ze is zo lief en leuk, maar ze is een pittige tante met een gigantisch eigen willetje :Y en daar kan ik op dit moment gewoon niet goed mee overweg. Ze gaat nog steeds 2 dagen naar de gastouderopvang en 1 dag is vriendlief thuis en de andere 2 dagen zoek ik altijd wel iets om de dag door te komen. Als ik maar niet de hele dag met Tirza alleen hoef te zijn.
Vaak heb ik zin om gewoon ff een potje te janken :'( , maar dan komt het er gewoon niet uit.
Ben weer begonnen met hardlopen, men zegt dat dat goed is bij een depressie, en ik wilde ook graag weer gaan lopen. Ook al moet ik dan wel weer uitkijken met mijn bekken, aangezien dat ook nog niet helemaal jofel gaat!
En dan krijg je te horen dat je goed bezig bent! ^O^ Jippie! Waarom voel ik me dan zo kut?! :? En is alles wat ik doe zo'n gigantische opgave om het daadwerkelijk voor elkaar te krijgen?! Ja poepoe, goed bezig! Het zal wel.
De arts bij wie ik 4 weken geleden ongeveer een intake gesprek heb gehad, heeft tegen vriendlief gezegd nadat ik 'besproken' ben, dat de behandeling/medicatie obv een psychiater over max. 4 weken zou starten. Dit was dan soort van spoed omdat er ook een baby bij betrokken is, anders zou het zo 2-3 maanden kunnen duren voordat ik aan de beurt ben. Maar goed, van die 4 weken zijn er morgen 3 om, dus het zal mij benieuwen! Ook krijg ik dan een PIT-verpleegkundige thuis om de boel hier weer een beetje op gang te krijgen en meer vertrouwen te krijgen in mezelf wat betreft de verzorging van Tirza.
Dat was weer ff een updeetje van mijn kant.
:* voor iedereen die er eentje kan gebruiken!
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
  donderdag 16 september 2010 @ 10:14:44 #139
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_86489438
hmm, dan zijn 4 weken best lang. flauw/vervelend dat 't niet eerder kan. veel sterkte met het doorkomen van de overige 3! :* en ik vind 't knap dat je wel begonnen bent met hardlopen. ^O^ hopelijk helpt dat binnenkort al een beetje.
in de haak.
pi_86489674
quote:
Op donderdag 16 september 2010 09:47 schreef Elmo76 het volgende:
Ben weer begonnen met hardlopen, men zegt dat dat goed is bij een depressie, en ik wilde ook graag weer gaan lopen. Ook al moet ik dan wel weer uitkijken met mijn bekken, aangezien dat ook nog niet helemaal jofel gaat!
En dan krijg je te horen dat je goed bezig bent! ^O^ Jippie! Waarom voel ik me dan zo kut?! :? En is alles wat ik doe zo'n gigantische opgave om het daadwerkelijk voor elkaar te krijgen?! Ja poepoe, goed bezig! Het zal wel.
Ja, goed bezig. Dat dat niet zo voelt, hoort bij de depressie. Het kloterige is (in mijn ervaring tenminste) dat je, als je depressief bent, per definitie géén zin hebt in alles wat goed voor je is: bewegen, praten, op tijd je bed uitkomen, relativeren. Het lijkt gewoon niet te gaan en steeds blijft een stemmetje maar zeggen dat het toch geen zin heeft. En toch moet je het doen, omdat je met je verstand weet dat het het beste is. Je hoeft het niet leuk te vinden, je moet het gewoon doen, gewoon doorgaan met die zogenaamd goede dingen. Het resultaat laat misschien even op zich wachten maar het komt er wel. :) Sterkte!

Davinia, ik las dat je in de synagoge mooi weer speelde. Waarom? Tenminste, ik snap het wel, dat je die neiging hebt, maar is het ook een keuze om het niet met de mensen daar te delen?
  vrijdag 17 september 2010 @ 10:24:14 #141
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_86528088
dames, dank voor jullie reacties! :*

khad eerder weer willen posten, maar was ff niet in de juiste stemming (huhu :') ) ervoor

elmo, idd, iedereen roept dat je het zo goed aanpakt, maar dat voelt helemaal niet zo! zeer herkenbaar.
helpt het hardlopen? had je niet ook bekkenklachten? gaat het lopen dan wel?

cantare, de mensen in de synagoge spreek ik mss 1x per maand of zo, max. het zijn geen vrienden, dus die hoeven echt niet van de hoed en de rand te weten. het is meer beleefd dat ze ff vragen, dan dat ze het echt willen weten. dit soort dingen wil ik toch bespreken met mensen die je vertrouwt, zeg maar. en hier, maar das anders. niet heel erg anoniem met zo'n doorzichtige nick, maar ook niet heel persoonlijk. kweetniet, voelt anders.

hier gaat het een beetje de goede kant op. *O*
maar dat doet me wel beseffen hoe diep ik zat/zit. het is al echt beter, maar ik ben er nog LANG niet. hoe diep zat ik dan wel niet, als de top nog superver weg, maar het diepste dal ook al een stukje gepasseerd is? ik weet nog niet wat ik ervan vind, eigenlijk. (en of ik er iets van moet vinden.)

het begon met een overvol hoofd dat steeds verder volliep, tot het ahw op tilt sloeg, en er dus niets meer in of uit kwam (zitten metje ogen dicht, wachten tot je weer enigszins coherent kan denken). en dat is best heel erg naar. en dan soms, heel soms, ging het licht weer aan en zag ik de mooie kleuren van de bomen en zo.
nu, als ik alleen ben en rustig kan scharrelen, gaat het eigenljik best prima. naar verhouding. er is helemaal niks nodig om weer in zo'n dip te zakken (boodschappenlijstje wat net te lang is, of vlokken willen eten, maar die niet in huis hebben, dat werk). maar ze duren minder lang en ik kom er sneller weer uit.
tsja, en als de kinderen thuis zijn is het nog wel moeilijk. dingen in de juiste volgorde doen, reageren als ze erom vragen, terwijl mijn hoofd ergens anders is. dat snelle schakelen lukt nog totaal niet. maar ja, ik kan geen wonderen verwachten. ik ken mn grenzen beter en die bewaak ik als een leeuwin. want als ik dat niet doe, verzand je weer in zo'n akelig dal.

dit gezegd hebbende moet ik er nog steeds niet aan denken om weer te gaan werken :@ dan moet je echt de hele dag coherent denken en zo. die paar uur samen met de kinderen (en PR) is al veel. en dat stelt eigenlijk niks voor vergeleken met de eisen die een werkdag aan je stellen.
maar gelukkig heb ik pas medio oktober gesprek met de bedrijfsarts, alwaar we langzaam aan gaan denken over herintegratie. duurt nog een maand.

heb gisteravond de dosis verhoogd. kvoel het wel een beetje (bijwerkingen). gisteravond helemaal, maar nu toch ook nog wel. aviva reageerde iig niet na de ochtendvoeding, dus dat geeft ook wel rust.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  vrijdag 17 september 2010 @ 11:51:43 #142
144006 chacama
Ondernemend!
pi_86530903
Elmo, wat een moelijke situatie. Ik hoop dat je snel je beter gaat voelen en je snel medicijnen kunt krijgen.

Davina, kleine stapjes..... :*
pi_86717159
Davina, zoals chacama zegt, kleine stapjes zorgen er ook voor dat je er uiteindelijk komt.

Elmo, wat balen dat je zolang moet wachten op hulp. Maar het klinkt wel alsof je goede hulp gaat krijgen en dat is ook belangrijk.

Er werd gevraagd hoe mijn vakantie was ergens anders.
Ik vond het moeilijk. De eerste week in Zwitserland is een erg bekende omgeving voor ons dus veel dichtbij uitstapjes kenden we al wat het vermaak lastig maakte.
Sowieso heb ik nog steeds zetpillen nodig tegen de misselijkheid en die hebben als bijwerking slaperigheid en ik MOET dus echt 's middags wat slapen. Als het zonnetje dan niet schijnt is het voor Mr.DML ook moeilijker zich te vermaken. Ik had hier dus de hele vakantie nogal een schuldig gevoel over wat volgens hem niet nodig was maar ja wat in de kop zit...

De tweede week in Italie zaten iets meer goede dagen tussen. De meneer vermaakte zich bij het zwembad en vond me gezellig bij het eten 's avonds. Toch telde ik elke dag de dagen af tot we de thuisreis zouden aanvaarden en dacht ik elke morgen 'nog zoveel uren voordat deze dag weer voorbij is.'

Als we eenmaal ergens waren ging het meestal trouwens best aardig voor eventjes. Mr.DML heeft niet moeilijk gedaan over korte bezoekjes aan stadjes en zei na afloop telkens dat hij trots was op me. Ook zijn we twee keer uit eten geweest met vrienden in Zwitserland en dat ging heel goed. Afleiding helpt zeker wel maar ik zie er van te voren zoooooooooo tegenop. Het idee van dingen doen maakt al moe en lam terwijl het verwachte nare gevoel tijdens de activiteit lang niet altijd op komt.

Ik vind het thuis zijn wel weer heel prettig. Ik hoef niet sociaal te zijn omdat de meneer is werken maar hij vindt mij somberder.
Ik heb gewoon niet zo'n zin om te praten geloof ik.
Morgen ga ik naar Psyq en zal ik vast een hoop moeten praten. Ik zie er al tegenop. Vandaag moest ik naar de arbo-arts en ik had zo geen zin gewoon omdat ik niet wil praten over hoe ik me voel. Maar goed ik hoef de komende vijf weken nog niet te werken dus schijnbaar toch genoeg verteld daar.
Ook allerlei vragenlijsten ingevuld voor morgen en als je die antwoorden op een rijtje ziet is het allemaal wel een erge -O- stemming.
Ik hoop echt dat ik via hen toch nog een beetje lol er in ga zien want zoals ik me nu voel zie ik ook al heel erg op tegen alles na de geboorte. Ik zou het liefst met terugwerkende kracht niet zwanger geworden zijn en dat is voor velen die zoveel moeite er voor doen lastig te begrijpen denk ik.
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
pi_86722262
Lieve dames, ik lees hier net weer een stukje mee en ga vanavond alles beter lezen. Ik herken zoveel (van toen) en wens jullie écht alle sterkte die ik maar kan bedenken. Het doet me heel wat om de dingen die jullie schrijven te lezen. :'(

Als ik iets voor iemand kan doen: durf het te vragen, oké? :*
pi_86722794
quote:
Op vrijdag 17 september 2010 10:24 schreef DaviniaHR het volgende:

maar gelukkig heb ik pas medio oktober gesprek met de bedrijfsarts, alwaar we langzaam aan gaan denken over herintegratie. duurt nog een maand.

Davinia laat je niet opjagen! Mijn arbo-arts (een schat!!!) heeft indertijd gezegd dat ik pas aan het werk moest gaan als ik me weer voelde zoals ik me graag zou willen voelen. Eerst mezelf op orde, dan mijn gezin, en pas daarna weer aan het werk. Ik vond het wel erg prettig dat hij daar zo over dacht.

DML, vijf weken, ze zijn optimistisch bij die arbo van je. ;)
Succes morgen. Zie het als een start om weer uit je dal te klimmen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_86723417
Davinia, je hebt helemaal gelijk dat jouw kinderen beter verdienen. En dat is juist waar jij nu aan werkt. Je gaat ervoor zorgen dat ze weer helemaal JOUW als mama krijgen. En dat is moeilijk, maar je kunt het. Zij krijgen weer een mama en jij krijgt jezelf.
quote:
in de tussentijd gaat het wel ietsjes beter. ik heb meer goede momenten, waarbij ik dan primair me op de kinderen richt, om van de goede momenten te genieten. wat dan zoveel energie kost, dat ik weer finaal instort, maar dat terzijde. de kinderen hebben hun 'oude' moeder eventjes weer gehad.ik val in herhaling, geloof ik. 2 posts terug staat hetzelfde. boeit verder ook niet.
Onthoud dit. Voor momenten dat het niet goed gaat, dat het zwart is, of grijs. Lees het dan weer, zeg het hardop tegen jezelf, het gaat ietsjes beter. Met stijgen en dalen, maar de momenten dat het beter gaat zijn er. :*

Doe ook echt rustig aan met weer gaan werken. Je bent nog ziek. In oktober zul je echt niet beter zijn. En als je 'beter' bent, dan juist komt de klap pas. Dan pas besef je hoe het nu gaat. En dan weer in een opbouwtraject zitten, lijkt me ontzettend zwaar.

DML, wat een zware vakantie is dat geweest. Wat moeilijk zul je het hebben gehad. Als je praten lastig vind, kan het ook fijn zijn om het stukje dat je schreef over je vakantie uit te printen. En met de lijst erbij die je hebt ingevuld, weten ze al zoveel. En daar zijn, dat is al heel veel. Toen ik voor de eerste keer naar de spv'er ging, was ze verbaasd dat ik er op tijd was. Schijnbaar gaat de eerste afspraak vaak al niet door. Dus daar over de drempel stappen, dat is zo'n goed iets. Zo stoer en dapper en knap. Ook al voelt dat niet zo. Toch is het goed. :*


Elmo, ook al ben je goed bezig met hardlopen, het is logisch dat je je kut voelt! Totaal normaal en logisch. Als je je niet kut voelde, was je niet ziek geweest en had je niet in dit topic gepost. En ik snap helemaal dat het voor jou niet zo voelt. Ik voelde het ook niet goed toen, wat ik ook deed. Hoe knap anderen het ook vonden. Ik vond het *niks*. En dat maakt niet uit. Je doet het toch, en daar gaat het om. Wat ontzettend vervelend dat je zo lang moet wachten voor een afspraak, maar elke dag dat je hebt gehad, is weer een dag. :*
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  woensdag 22 september 2010 @ 19:59:01 #147
68900 Saffier
Tobias en Ylana
pi_86723903
Ik lees hier weinig want het doet gewoon nog te veel zeer om het te lezen maar hier wil ik toch even op reageren;


quote:
Op woensdag 22 september 2010 17:10 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
-knip-

Ik hoop echt dat ik via hen toch nog een beetje lol er in ga zien want zoals ik me nu voel zie ik ook al heel erg op tegen alles na de geboorte. Ik zou het liefst met terugwerkende kracht niet zwanger geworden zijn en dat is voor velen die zoveel moeite er voor doen lastig te begrijpen denk ik.
Het is voor mij helemaal niet lastig te begrijpen maar juist heel erg herkenbaar. Zwanger geworden via ICSI en dan je man sméken of hij je naar het ziekenhuis wil brengen 'om ermee te stoppen'. Niet een keer, niet twee keer, maar wel drie keer vragen of het zwarte gevoel als-je-blieft gestopt kon worden. En de enige manier was naar mijn idee om te stoppen met de zwangerschap. En ja, dan heb je zoveel moeite gedaan om zwanger te worden maar daar werd het echt niet minder zwart van.
Voel je niet schuldig naar 'de moeilijk zwanger kunnen worden groep' toe, jij hebt niet om dat zwarte gevoel gevraagd, NIEMAND vraagt daarom.
Heel veel sterkte, het wordt echt weer beter :*


Yppy een hele dikke :* voor jou, omdat jij jij bent :*
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
pi_86724008
Saffier jij slaat precies de spijker op zijn kop. Hoe vaak ik wel niet gedacht heb dat ik er mee wilde stoppen of nu ik niet meer kan stoppen waarom ik het eerder dan niet gestopt heb :X
Dank je wel voor je berichtje :*
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
  woensdag 22 september 2010 @ 20:06:04 #149
68900 Saffier
Tobias en Ylana
pi_86724203
:*

ik verdwijn weer hier... te veel zeer merk ik. Als je wil pm-en mag dat altijd.
Hij weet alleen van lekker slapen, en ver daarbuiten lopen schapen.
De zon schijnt op zijn donk're haren, zo blijf ik heel lang naar hem staren.
Wie ben jij in dit leven om je droom op te geven?
Ylana
pi_86724412
quote:
Op woensdag 22 september 2010 17:10 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
Ik zou het liefst met terugwerkende kracht niet zwanger geworden zijn en dat is voor velen die zoveel moeite er voor doen lastig te begrijpen denk ik.
Ik doe heel veel moeite om zwanger te worden maar als ik jouw verhaal (en dat van de anderen) lees, voel ik alleen maar medeleven voor jou. Ik vind het zo verdrietig dat alles nu zo zwart is, dat je het liefst niet meer zwanger zou zijn. Heel veel sterkte, Dizzy-Miss-Lizzy.

Net als Livelink, lees en leef ik mee met jullie allemaal. Omdat ik zelf op het moment niet lekker in mijn vel zit (zwak uitgedrukt), heb ik niet veel puf om te reageren. Maar ik bewonder jullie kracht (die jullie niet zien, maar ik wel) en ik wens jullie toe dat het leven snel weer leefbaar wordt voor jullie.
This life was not for you
though I learned from you
that beauty need only be a whisper
pi_86724448
:* dames... :*
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_87283590
Even een :* hier.

het nieuws over Antonie Kamerling sloeg bij mij al heftig in, en dan is het voor mij een gedeelte dat ik min of meer hebt afsloten. Het confronteert weer even hoe ontzettend slecht je je kunt voelen, dat je zelf voor je kinderen niet meer verder wil.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 7 oktober 2010 @ 14:53:57 #153
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_87285580
:* ook voor jou Yppy.

Bij mij kwam het nieuws over A. ook nogal als een bom binnen. Zit hier al de hele dag te jenken. :'(
Gelukkig is Tirza bij de opvang en hoef ik die pas om 4 uur te halen.

Ik ben blij dat ik niet in zo'n staat verkeer dat ik niet meer wil, en ik hoop ook dat het zover nooit zal komen. Ik voel me al sjit genoeg op dit moment. ;(
Gisteren weer gaan hardlopen, leek lekker te gaan, ondanks dat ik absoluut geen zin had, totdat m'n kuiten strak gingen staan, ik stekende pijn kreeg aan mijn litteken (keizersnede) en, als slagroom op de taart, mijn bekken dienst weigerde. 8)7 Jankend aan de kant van de baan gestaan omdat ik het niet voor elkaar kreeg en verrekte van de pijn en iedereen maar zeggen dat het zo goed ging! ^O^

Ik ga maar weer eens een pakje zakdoeken pakken..........
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
pi_87297591
*ego post*

Ik heb vanaf a.s. maandag voor minimaal een week elke ochtend lichttherapie en a.s. dinsdag mijn eerste gesprek met de mevrouw die mij met gesprekstherapie gaat ondersteunen.
Ik heb er totaal geen zin in maar goed er is investering van mijn kant nodig om me weer beter te voelen.

/einde ego post.
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
  Moderator vrijdag 8 oktober 2010 @ 09:20:30 #155
5428 crew  miss_sly
pi_87313549
lieve meiden, dikke :*

DML, geen zin is zo begrijpelijk, maar goed dat je gaat. Ik hoop zo dat het je wat helpt en dat je je wat beter gaat voelen :*

ik heb laatst wat terug zitten lezen van mezelf, en ik schrok er toch wel een beetje van. Zowel over wat ik had gepost als ook de wetenschap dat ik nergens, ook niet hier, het achterste van mijn tong heb laten zien en het in mij slechter ging dan iemand ooit geweten heeft. En als ik dan kijk naar Senna en hoe ik geniet en hoeveel ik van haar hou, dan voel ik me bijna alsnog schuldig dat ik me zo voelde tijdens de zwangerschap. Maar wat ben ik blij dat dat meteen na de bevalling over was!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
pi_87315690
Heftig om terug te denken aan zo'n periode in je leven, he? Berichten over mensen met een depressie komen bij mij ook wel hard aan. Je wenst het simpelweg niemand toe.

Verder is de post van Miss Sly voor mij herkenbaar. Tijdens de zwangerschap van Elise was ik niet echt depressief, maar wel heel moe, lusteloos en zag ik het helemaal niet zo vrolijk in. Of er een deken over me heen lag. Ik was ook echt heel bang in dat zwarte gat terecht te komen, was het niet tijdens de zwangerschap dan misschien wel erna. Gelukkig zijn al die dingen na de bevalling direct verdwenen. Maar ik voel(de) me er soms wel een beetje rot over dat ik er niet volop van heb kunnen genieten, zeker nu ik zie dat het was voor zo'n prachtig meisje. Maar goed, toen ze geboren was, voelde ik me vrijwel gelijk weer normaal en nu geniet ik wel volop. Het hoeft niet zo te gaan, helaas is er altijd een kans dat je na de bevalling depressieve gevoelens houdt/hebt. Maar: het hoeft niet, en er komt hoe dan ook een einde aan, ook al kan je je dat op het moment niet voorstellen. Sterkte meiden!
  vrijdag 8 oktober 2010 @ 14:15:18 #157
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87322366
tsja, of je hoopt met heel je wezen dat het donkergrijze na de bevalling weggaat en dan krijg je het na een kort roze-wolkperiode zwarter terug dan je had durven vrezen...

K*T heel verhaal getikt, verkeerde knop en het is weg! :(

dus....

Elmo, wat balen dat je lijf niet meewerkt. en natuurlijk gaat het fantastisch! :')
Want als het echt niet goed gaat, zien ze je niet. en als je er wel bent, zien ze niet hoe slecht het gaat. danwel omdat jij het niet laat zien, danwel omdat ze gewoon niet goed kijken. Conclusie: het gaat fantastisch. Dat je het ff weet. :')

DML, het voelt niet zo, maar het is wel heel goed dat je die lichttherapie begint! Je probeert er nu wat aan te doen dat je je zo slecht voelt. Of het wat gaat doen is een tweede, maar je probeert tenminste. En dat is knap. (Zeggen ze.)

Over de zelfmoord van antonie kamerling, tsja, ik kan me wel (wellicht iets te goed) voorstellen dat hij heeft heeft gedaan. Als je het gevoel hebt uitbehandeld te zijn, dat alles is geprobeerd en niets of niemand je kan helpen, dan kan je vechten tot je een ons weegt, maar op een gegeven moment houdt het gewoon op. En daar doet het achterlaten van een vrouw en kinderen niets aan af. Het is bijna een soort euthanasie bij terminale patiënten.

Hoe gaat het met mij dan?
Steeds een beetje beter. en dan weer niet. omdat je verwacht dat het beter gaat, waardoor je meer gaat doen, waardoor je dus per definitie teveel gedaan hebt, waardoor je weer terug valt. waar je je dan weer schuldig over voelt naar man en kinderen, wat allemaal geen ene zak helpt, uiteraard.

Ik ben er nog lang niet. En ik kom al van zover. Hoe diep was het dal dan? Dat was dus heel ver heen. Dat verklaart wel waarom iedereen zo van zn stoel viel als ik echt liet zien (niet eens alles verteld) hoe ik me voelde. Maar ja, hoe beter het gaat, terwijl ik er nog niet ben, hoe meer ik me realiseer dat het dal wel heel erg diep was. En dat is nogal confronterend. vooral omdat je het op het moment zelf helemaal niet doorhebt.

Soms gaat het goed. En dan is er nog maar heel erg weinig nodig om me weer van het padje af te schoppen. Een e-mail van een collega waar ik me dan aan erger. Het feit dat ik meer dan 2 dingen te doen heb op een dag. Afspraken op kantoor worden steeds confronterender op de een of andere manier.
En gister waren we uit eten met de familie. Ik zag er best tegenop, maar je moet toch gaan, en dan probeer je maar het beste ervan te maken. 8 mensen, 3 gesprekken en heel heleboel geroezemoes op de achtergrond. Resultaat: davinia volledig van de wap vandaag. Van een etentje! Met mijn eigen familie! Van een e-mail! Dat is toch van de zotten?!

Ach ja, ik ben weer te hard voor mezelf. Ik weet het. Maar dat ben ik. En ik heb geen geduld. De medicatie slaat goed aan. Haalt een hoop onrust weg. Onrust die ik me eigenlijk had geaccepteerd als zijnde een onderdeel van mij. Maar ja, dan is nog steeds niet alle onrust weg. Ik moet nog 1 verdubbeling, dus je moet geen wonderen verwachten, maar dan nog. Het helpt, dus dan moet het klaar zijn. Nu. Gister.

Nu maar eerst een kop koffie of zo. En dan mss een wasje vouwen. of de vaatwasmachine uitruimen. Of allebei. Dan heb ik weer mijn taken voor vandaag volbracht. :')
Naja, ik moet herstellen van gister. Net als tijdens de zwangerschap. Alleen nu moet ik niet herstellen van een fysieke overbelasting, maar van een cognitieve overbelasting. En er zijn maar weinig mensen die dat echt kunnen snappen. Helaas.

NB: toch nog een epistel geworden :@

[ Bericht 3% gewijzigd door DaviniaHR op 08-10-2010 14:20:59 (Hoofdletters toegevoegd :P) ]
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  vrijdag 8 oktober 2010 @ 16:53:22 #158
73004 Oxymoron
zoekt rust en ruimte
pi_87327838
Cognitieve overbelasting snap ik juist heel goed :*

Gisteren in de SC wilde ik nog iets zeggen, maar toen ging het alweer op een ander onderwerp. Ik weet zelf ook van zelfdodingsplannen en pogingen en flats en pillen. :{ en ook heb ik in mijn omgeving 4 mensen verloren aan zelfdoding. Waaronder een klasgenoot. Dat is helemaal kapotgezwegen. En daar heb ik toen niks aan kunnen doen, omdat ik zelf toen amper communiceren kon.

Weet je wat ik heb gedaan? Een kaart gestuurd naar zijn ouders, om te laten weten dat ik na al die jaaaaaren nog wel eens aan hem denk. En ik ben naar de begraafplaats geweest vandaag om een edelsteen neer te leggen op zijn graf.
Ik hoop dat de familie dat goedvindt. Dat hoop ik zó. :Y En als ik daar dan sta, en dan moet denken aan mijn eigen depressies, en als ik lees wat YPPY dan schreef gisteren over 'blauw gras'....

Dan denk ik zo
Aan jullie hier
Je zou gelukkig "moeten" zijn
Een kind
Een man
Of zonder man
En soms een eigen huis

Een boom
In een tuin
Waar een hond onder ligt
Met één oog open
Slaapt hij toch
En droomt hij ergens heen

Zelfs met een kind
En met een man
Een huis, met tuin en hond
Komt het vaak voor
Dat wat rond lijkt
On af blijkt
En stomp

(c) Oxymoron, voor jullie

:*
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
pi_87328348
Oxy, wat mooi geschreven :*
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_87329176
prachtig oxy. zo mooi en helder!

verder een hele welgemeende :* dames.
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
  vrijdag 8 oktober 2010 @ 18:57:53 #161
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87331617
Davinia, heb jij ook hulp in de vorm van therapie? Of alleen medicatie?
Want als ik zo je epistels lees lijkt een omslag in jouw denken over jezelf me geen overbodige luxe.
Ik denk echt dat jij beter voor je zelf moet leren zorgen en beter naar je eigen behoeften zou moeten luisteren (disclaimer: op basis van hetgeen je post uiteraard...).
quote:
Op vrijdag 8 oktober 2010 14:15 schreef DaviniaHR het volgende:

Soms gaat het goed. En dan is er nog maar heel erg weinig nodig om me weer van het padje af te schoppen. Een e-mail van een collega waar ik me dan aan erger. Het feit dat ik meer dan 2 dingen te doen heb op een dag. Afspraken op kantoor worden steeds confronterender op de een of andere manier.
En gister waren we uit eten met de familie. Ik zag er best tegenop, maar je moet toch gaan, en dan probeer je maar het beste ervan te maken. 8 mensen, 3 gesprekken en heel heleboel geroezemoes op de achtergrond. Resultaat: davinia volledig van de wap vandaag. Van een etentje! Met mijn eigen familie! Van een e-mail! Dat is toch van de zotten?!
Waarom ga je naar een etentje als je weet dat het je te veel zal zijn nu? Van wie moet dat dan? Waarom die veroordeling dat het van de zotten is? Je belastbaarheid is momenteel laag. Soit. Doe het jezelf dan ook niet aan om je zelf over te belasten denk ik dan.
Iemand met een gebroken been doet ook niet mee aan de avondvierdaagse...
quote:
Ach ja, ik ben weer te hard voor mezelf. Ik weet het. Maar dat ben ik.
En is dat laatste een excuus? Juíst als je dat weet van jezelf zou je eraan kunnen werken dat om te buigen.
Mss ben ik wat streng nu, maar ik bedoel het niet verkeerd. :o
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  vrijdag 8 oktober 2010 @ 21:13:41 #162
1762 YPPY
Yppiaans
pi_87337233
Elmo, je bent gegaan, en dat is goed. En het voelt niet goed, logisch, het ging ook niet zoals je wilde. Maar je hebt wel je sportkleren aangetrokken en bent gegaan. Dat is goed. Feitelijk ging het hardlopen dus niet goed, maar het proberen ging wel goed. :*

DML, wat goed dat je start met de lichttherapie. En de mevrouw die je gaat ondersteunen, wat voor iemand is dat? Ben eerlijk, je bent niet de eerste die daar komt (hoop ik, als je een stagiaire krijgt, heb ik voorgaande niet geschreven). Het is confronterend zoiets, om het te vertellen, maar wel nodig. :*

miss_sly, het ging hormonaal verkeerd, dus geef jezelf er vooral niet de schuld van. Ook niet stiekem dame. }:| Je steunt ook weer anderen, het geeft moed dat het na de bevalling zo over kan zijn.

Potverdriedubbeltjes Davinia, doe jij eens wat rustiger aan. }:| Het gaat niet goed. Je bent ziek. Je bent nog een hele tijd ziek. Je bent misschien ietsjes minder ziek dan je was, maar echt nog niet beter. Nog lang niet. En dus niet doen alsof dat wel zo is. Doe zuinig met je energie, doe geen dingen die niet per se moeten, doe niet alsof je al goed vooruit gaat, terwijl het van binnen niet zo is. Je bent echt niet ineens beter. Rustig aan doen dus, echt! Niet gaan forceren. En wat Moonah al zegt, jouw denken is niet goed voor jezelf. Je verdient het om anders te leren denken. Heus!!!

Oxy, ik vind het echt super dat je een kaart hebt gestuurd! Juist nu zijn ouders het extra moeilijk zullen hebben, zal dat heel waardevol zijn voor ze. Wat een mooi gedichtje weer. :*
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  vrijdag 8 oktober 2010 @ 21:22:02 #163
1762 YPPY
Yppiaans
pi_87337669
Misschien iets voor de meelezers, een vraag die gisteren werd gesteld
quote:
Op donderdag 7 oktober 2010 14:44 schreef Groofsken3 het volgende:
...

Wat hielp je wel? Waar had je wat aan?
mijn antwoord en daarbij het blauwe gras wat Oxy noemde:
quote:
Op donderdag 7 oktober 2010 15:26 schreef YPPY het volgende:

[..]

Als ik het gevoel had dat ik eerlijk kon zijn en geloofd werd. Mijn hersens werkten anders. Dingen die nu logisch zijn, waren dat totaal niet. En andersom. Echt geloven hoefde eigenlijk niet eens, het was meer het niet ontkennen, zeg maar 'erkennen' dat mijn gevoelens bestonden, dat het in mijn perspectief zo was. En het niet bang zijn. Verschillende keren had ik het gevoel dat een ander bang was voor wat ik zei, bang dat ik meteen van een flat zou springen oid. Terwijl ik dat helemaal niet zei.

Stel nu dat ik zei: "het gras is blauw", dan kun jij 100 x zeggen dat het groen is, voor mij is het blauw. Punt. Door dat groene steeds te noemen, maak je de afstand groter. Je kunt ook zeggen: "goh, voor jou is het dus blauw, dan zien wij het anders. Wat is voor jou nog meer blauw?". Dan erken je het verschil, je maakt het niet groter, maar je neemt het wel serieus. Als dit te snappen valt. :+
Er is nog veel meer geschreven, maar ik weet niet of ik dat wil kopiëren, soms wel heftig en niet altijd even bemoedigend voor hier. Dus dat laat ik even daar. Het is zo heftig nu nog.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_87343562


[ Bericht 33% gewijzigd door Cantare op 08-10-2010 23:54:35 ]
  zaterdag 9 oktober 2010 @ 12:34:54 #165
144006 chacama
Ondernemend!
pi_87353485
Alleen een :* Teveel herkenning op dit moment, maar de :* is niet zo maar. Hij is oprecht en voor iedereen die hem nodig heeft....
  zondag 10 oktober 2010 @ 16:12:57 #166
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87386573
Oxy, wat een mooi gedicht weer! O+

quote:
Op vrijdag 8 oktober 2010 18:57 schreef Moonah het volgende:
Davinia, heb jij ook hulp in de vorm van therapie? Of alleen medicatie?
Want als ik zo je epistels lees lijkt een omslag in jouw denken over jezelf me geen overbodige luxe.
Ik denk echt dat jij beter voor je zelf moet leren zorgen en beter naar je eigen behoeften zou moeten luisteren (disclaimer: op basis van hetgeen je post uiteraard...).
[..]
Nu is het enkel medicatie. Na het instellen ga ik wel verder bij een instelling die ervaring heeft met biploaire stoornissen. Maar dat moet ik nog bespreken met de psychiater.

quote:
Waarom ga je naar een etentje als je weet dat het je te veel zal zijn nu? Van wie moet dat dan? Waarom die veroordeling dat het van de zotten is? Je belastbaarheid is momenteel laag. Soit. Doe het jezelf dan ook niet aan om je zelf over te belasten denk ik dan.
Iemand met een gebroken been doet ook niet mee aan de avondvierdaagse...
[..]
ik ben naar dat etentje gegaan omdat er meer gevoeligheden bij zitten qua familiegebeurens. Dit zet ik verder niet op Fok. Maar in een ander geval had ik wellicht wel afgezegd.
Gister was er ook een soort borrel waar ik naar toe zou gaan. Heb ik wel afgezegd. Ik kan dus wel 'nee' zeggen. ;) En dat doe ik ook steeds meer.

quote:
En is dat laatste een excuus? Juíst als je dat weet van jezelf zou je eraan kunnen werken dat om te buigen.
Mss ben ik wat streng nu, maar ik bedoel het niet verkeerd. :o
Weet je wat het is? Als je hard bent voor jezelf, je legt de lat hoog, dan is het heel stoer (vind ik dan) als je het dan haalt. Dan heb je iets bereikt. Voor jezelf. En dat geeft voldoening. Daarom probeer ik mezelf steeds te verbeteren. En zo.
Maar ja, het accepteren dat ik zo weinig belastbaar blijf, vind ik moeilijk.
Ik heb inmiddels bedacht dat ik het maar moet aanpakken zoals met de bekkenklachten. Door heel sterk mijn grenzen te bewaken, ging het bekken aan het eind een stuk beter. Dat ik toen niet ben gaan 'opbouwen', danwel 'aansterken' komt door hoogzwanger zijn, en 5 maal daags indalingsweeën, en maar van zulke leuke zwangerschapsgebeurens. :’)

YPPY, als ik tijd en zin heb componeer ik weer een mooie PM terug. :*

Ik heb verder wel in de SC teruggelezen. Was te nieuwsgierig :@

Ik heb vrijdag niet meer de vaatwasmachine uitgeruimd, en ook niet de was gevouwen. Geen zin meer. Ach ja, morgen weer een dag, nietwaar?
Wat wellicht ook niet heeft geholpen aan mijn stemming afgelopen vrijdag is dat ik wrs ongesteld was. (Dat weet je nooit zeker met een Mirena, maar aan de bv merkte ik het wel.) En gewoon onwijs overbelast. Tsja, dan is het ingesleten cirkeltje weer heel snel gevonden. Ookal is de onderliggende onrust weg.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 11 oktober 2010 @ 10:35:24 #167
144006 chacama
Ondernemend!
pi_87410792
Davina, dat van die lat herken ik heel erg. Mijn psych van toen heeft me gezegd dat als ik de lat op de grond zou leggen, dat ie dan al hoog genoeg lag. Want er overheen stappen zou al een enorme prestatie zijn, waar ik super trots op mocht zijn dan.

Goed, dat je je grenzen aan het verkennen bent. Want alleen dan kun je ze zien en aangeven dat ze bereikt zijn. :*
pi_87418063
Ik kan me hier ook melden. 13 weken zwanger en doodongelukkig met mezelf.
Ik kan een heel verhaal neergooien, maar het wordt te warrig. Maar damn, zelfs vakantie, die op zich leuk was, maakt me niet blij. Als ik terugdenk aan de vakantie krijg ik het benauwd en wil ik gewoon lekker thuis zijn. Vannacht werd ik wakker, gedesorienteerd en dacht ik in een hotelkamer te liggen, voelde me vreselijk!
Ik voel me schuldig tegenover m'n man. Ik heb wel vaker depressieve buien gehad en ben overspannen geweest, maar het ging al zo'n tijd zo ontzettend lekker! En nu ben ik zwanger en voel ik me meer vreselijk dan een leuk mens. En ik gun hem zoveel moois... en dat ben ik momenteel niet, wéér niet!
Vrijdag heb ik de 13-weken controle bij de huisarts en gooi mn depressieve gevoelens maar op tafel daar.

Wat zijn gevoelens - of juist het niet voelen ervan - toch kut zo nu en dan!!!!!
Tralalalaaa
  maandag 11 oktober 2010 @ 16:38:47 #169
144006 chacama
Ondernemend!
pi_87422678
TAP.....welkom.....
Ik wens je vooral sterkte de komende tijd en duim voor je dat je HA wat voor je kan betekenen. Probeer je schuldgevoelens van je af te zetten. Je doet dit niet expres. :*
pi_87431635
TAP :* sterkte!
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_87431955
TAP wat balen dat jij je ook al in dit topic moet melden. Sterkte :*
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
  maandag 11 oktober 2010 @ 21:04:53 #172
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87433867
Chaca, op goede dagen zie ik dat ook wel. zoals vandaag. wasjes gedraaid, wilde mss nwe kleertjes kopen voor de kinders. bleef hangen bij herhaling van SYTYCD en loos frummelen op internet. geen kleertjes gekocht. soit. morgen weer een dag. kan ik me niet druk over maken.
heerlijk dagje kneuteren. doet een mens goed.
en dat heet dan herstellen van een overbelasting! :D
ach ja, ik heb het wel nodig.

TAP, wat naar dat je je zo voelt! hopelijk vind je snel de juiste hulp :*
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87435084
Davinia het voelt misschien als kneuteren, maar kneuteren is soms gewoon nodig (en stiekem soms ook heerlijk) :*
  donderdag 14 oktober 2010 @ 10:42:26 #174
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87525720
Ik ben gister bij de bedrijfsarts geweest. Hij zei eerst iets over dat hij bij de volgende afspraak (over 6 wk) wilde gaan evalueren hoe ik weer ga herintegreren. Toen heb ik gezegd dat ik het toch echt niet zie zitten om over 6 wk alweer aan de slag te gaan. Ja, de medicatie werkt, maar ik ben er nog lang niet. Toen legde hij uit dat hij wel zag dat er een begin van verbetering is, en dat hij niet verwacht dat ik voor het eind van het jaar ga beginnen met herintegreren.

En eigenlijk weet ik niet wat ik daarvan moet vinden. Aan de ene kant ben ik blij dat ik gehoord ben, aan de andere kant is Aviva dan al een jaar.

Blijft moeilijk en dubbel.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87525809
davinia, het lijkt mij juist heel goed in de ogen. je hebt aan de ene kant lekker tijd om bij te komen, uit te rusten en te genezen maar dan wel met uitzicht op het idee dat je zelf therapeutisch (dus niet direct volledig!) aan de slag mag. en je heoft je er nu geen zorgen over te maken want het is pas later aan de orde :*
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
pi_87617372
Welkom T_A_P :* Niet leuk dat je hier 'hoort', maar ik vind het wel fijn dat dit topic weer een beetje loopt. Dan is het toegankelijker om je verhaal kwijt te kunnen. Maar ook om te weten dat je niet te enige bent, dat het eigenlijk heel vaak voorkomt. Maar hopelijk ook om te lezen dat het over gaat, dat je beter wordt.
Hoe was het bij de huisarts? Ben je serieus genomen?

Davinia, Aviva, is misschien dan al een jaar, maar het is zeker geen uitzondering als een PDD twee jaar duurt. Dus je hebt nog even. ;) En bij jou zit er dan meer doorheen. Verkijk je niet naar een tijdsperiode, je weet nooit hoe het loopt. Luister vooral heel goed naar jezelf. Laat je niet opjagen. :*
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  dinsdag 19 oktober 2010 @ 15:13:16 #177
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87715185
Zo, weer ff een update van mijn kant:
Ben vorige week bij Arboarts geweest. Die ziet me voor het eind van het jaar niet beginnen aan reïntegratie. Dat geeft wel een boel rust. Veel eerder zou ik het zelf ook niet willen. Voelt niet goed. Het dal was erg diep, en daar moet je ook van recupereren. En dat kost ook tijd.

ik ben inmiddels op insteldosering. en het gaat goed! *O* Nergens last van! *O* en Aviva ook niet (via de borstvoeding). dus dat is erg fijn. Punt is nu alleen, hoe nu verder? Ik leefde hier erg naar toe (met de spanning van bijwerkingen bij mezelf en dochter), en nu is deze mijlpaal bereikt. En dan?
Deze medicatie geeft een rust in mijn hoofd die ik niet had kunnen verwachten (waar ik niet op durfde te hopen). Helemaal fijn. Het licht is ook weer aan, zeg maar. (Sluier goeddeels weg) Maar ik ben er zeker nog niet. Zeer weinig belastbaar en zo.
Wat moet ik dan nog verder doen? Gewoon wachten tot het beter gaat? Kan je zelf iets extra's doen om het herstel te bespoedigen? Ik vind het maar moeilijk. Je hebt niet echt een stappenplan met mijlpalen die je kan volgen. Dat je dan op je eigen tempo die mijlpalen kan afvinken en dat je weet waar je aan toe bent, of zo.
*Loslaten* *zennnn* *accepteren* *(volledige) controle is een illusie* en meer van zulks...

Donderdag weer afspraak met de psychiater. (Is een nwe, ben benieuwd. Academisch zkh, dus ieder halfjaar rouleren ze van plek.) Dan zullen we dat gaan bespreken. We gaan het meemaken.

Wat ik wel heel bijzonder vind, is hoe je ineens *patsboem* volledig emotioneel invalide raakt. Gewoon klaar. Gedaan. Er komt niets meer binnen, er gaat niets meer uit. Je wordt compleet stilgelegd door je systeem. Heel bizar. En dan maar heel langzaam en heel voorzichtig herstellen.

Ergens ben ik wel blij met de biploaire component. Dat maakt het een puur biologisch probleem. Het is een soort tijdbom, en als die gebarsten is, en je bent van je evenwicht af, kan je alleenmaar kunstmatig, door medicatie, stabiel gehouden worden. Heel simpel. Maar dat geeft hopelijk wel een soort bescherming tegen terugvallen. En dat geeft ook weer rust.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87723244
Davinia, wat fijn dat de medicatie zijn werk doet, zonder bijwerkingen!
Geniet maar lekker van het licht :*
  dinsdag 19 oktober 2010 @ 18:43:22 #179
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87723529
Davinia, fijn voor je dat de medicatie zijn werk doet. Maf ja, 'gewoon een pilletje'. Ik sta er ook nog regelmatig bij stil dat dat toch een medisch/wetenschappelijk wonder is (ik slik chronisch stemmingsstabilisatoren ;) ).

Wat betreft je andere opmerkingen: Eerlijk gezegd lijkt het me verstandig om toch ook gesprekstherapie aan te gaan. Ik bespeur in je posts hier best wel een hoge lat. En een soort van perfectionisme. Wat ik bv heel typerend vind is je opmerking in je laatste post. Dat je 'blij' bent met de bipolaire component. Omdat 'de schuld' dan blijkbaar buiten je zelf ligt. Correct me if I'm wrong, maar zo interpreteer ik het iig. Zou het niet fijn zijn als je leert om daar wat relaxter mee om te gaan? Dat gewoon goed ook goed genoeg kan zijn. En dat je niet perfect hoeft te zijn/te doen. Vergis je niet, een dergelijke instelling draag je ook over op je kinderen...

En voor Take-a-picture een welgemeend sterkte. Wat rot om zo je zwangerschap door te (moeten?) maken....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  dinsdag 19 oktober 2010 @ 20:53:33 #180
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87728869
Moonah, over de hoge lat heb je zeker gelijk. Daar probeer ik nu zelf ook al aan te werken. Ik ben zeker perfectionistisch en (soms te) hard voor mezelf. Niet op alle gebieden, trouwens.

En idd, het effect dat zo'n klein pilletje heeft! :o Niet gezond! Maar wel fijn. :)

vwb de medicatie en blij met de biploaire component, dat heb je verkeerd geïnterpreteerd. Depressie is per definitie een biologische aandoening, waarbij je in sommige gevallen met enkele gesprekstherapie het evenwicht weer vindt, en soms ook medicamenteuze steun nodig hebt.
Door de bipolaire component heb je wat dat betreft duidelijkheid. Als je eenmaal van je (zwakke) evenwicht afgeschopt bent, kom je op eigen kracht nooit meer terug. Dat MOET medicamenteus. Tot het einde der tijden. Ik hoef geen hoop te hebben dat ik na een x aantal jaar zal kunnen afbouwen. Dat is helder. En dat vind ik er fijn aan. Niet zozeer de schuldvraag. Die is al beantwoord door mijn genen (positieve familieanamnese, zoals dat mooi heet). Is het zo helderder?

En hoe gaat het met de andere dames?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87742492
quote:
Op dinsdag 19 oktober 2010 20:53 schreef DaviniaHR het volgende:
Moonah, over de hoge lat heb je zeker gelijk. Daar probeer ik nu zelf ook al aan te werken. Ik ben zeker perfectionistisch en (soms te) hard voor mezelf. Niet op alle gebieden, trouwens.
* stem van Yoda: do or do not. There is no try! *
:*
  woensdag 20 oktober 2010 @ 10:41:49 #182
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87744462
quote:
Op dinsdag 19 oktober 2010 20:53 schreef DaviniaHR het volgende:


vwb de medicatie en blij met de biploaire component, dat heb je verkeerd geïnterpreteerd.
Oké, excuus! :)
quote:
Depressie is per definitie een biologische aandoening,
Ik weet niet of het per definitie biologisch is hoor. Depressie ontstaat ook vaak doordat ongeuite emoties als woede, verdriet en/of onmacht naar binnen slaan.
quote:
Is het zo helderder?
Niet echt. ;) Maar dat geeft niet. Het gaat erom dat jij er vrede mee leert hebben en dat je je beter gaat voelen!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:07:14 #183
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87745316
quote:
Op woensdag 20 oktober 2010 10:41 schreef Moonah het volgende:

[..]

Oké, excuus! :)
Maakt niet uit. Met enkel tekst is het toch moeilijker om iets over te brengen.

quote:
Ik weet niet of het per definitie biologisch is hoor. Depressie ontstaat ook vaak doordat ongeuite emoties als woede, verdriet en/of onmacht naar binnen slaan.
Die info had ik van een folder die PR had gekregen. Ging over bipolaire stoornis. Wellicht hebben zij dan teveel gegeneraliseerd, want bij Dokterdoker vind ik het volgende:

quote:
Hoe ontstaat het?
Onderzoek laat zien dat bij een bipolaire stoornis biologische factoren, zoals een aangeboren kwetsbaarheid, een grotere rol spelen dan bij depressie. Dit blijkt onder meer uit het feit dat eerstegraads familieleden van mensen met een bipolaire stoornis, een grotere kans hebben om de ziekte ook te krijgen.

Is het ernstig en wat kunt u verwachten?
Manische depressie is een stoornis die niet overgaat. Als u een manische periode heeft gehad, is de kans groot (ongeveer negentig procent) dat u er in de toekomst weer last van krijgt.
Dat bedoelde ik met de duidelijkheid. Een unipolaire stoornis kan overgaan (door verwerking van ongeuite emoties, wat je noemt). Dit gaat nooit meer over, dus ik hoef niet te hopen dat ik ooit van de medicijnen af kom. Kan ik in dat opzicht ook niet teleurgesteld raken. (Moet ik dus op een ander gebied onrealistische verwachtingen hebben, anders zou mn leven nog saai worden ;) GRAPJE! )
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:13:41 #184
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87745589
Ah kijk! Miscommunicatie bi- en unipolair. En nu snap ik je wel: er is geen hoop op een medicijnloos leven! Hoera! *O* ;)
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:16:01 #185
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_87745686
davinia, een rot idee dat je de rest van je leven aan medicijnen vast zit. ik hoop dat ze goed gaan werken en je met behulp daarvan die ziekte toch in bedwang zult kunnen houden. een vriendin van me heeft ook in hele sterke mate last van gehad, inclusief psychoses, maar die is nu met behulp van de medicatie al meer dan 10 jaar stabiel. ze heeft zelfs nog 2 kinderen gekregen intussen, waarvoor ze dus tijdelijk van de medicijnen af moest. heel spannend allemaal, maar het is goed gegaan.
in de haak.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:23:46 #186
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_87745968
Moonah, Jeuj! *O* En ik heb een actieve depressie, maar door de manische trekken (atypische depressie) wordt het behandeld uit een bipolair oogpunt. Vandaar :)

trui, ik zie het maar als hoge bloeddruk of diabetes. Kom je ook nooit meer vanaf. Nu nog de discipline om iedere keer als we ergens blijven slapen om de pillen mee te nemen. Ach ja, dat went vast ook wel ;)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_87746340
quote:
Op woensdag 20 oktober 2010 11:23 schreef DaviniaHR het volgende:
trui, ik zie het maar als hoge bloeddruk of diabetes. Kom je ook nooit meer vanaf.
Als je geen last van bijwerkingen hebt dan is het ook niet echt erg, toch? Ik slik nu nog antidepressiva en wil daar binnenkort wel mee stoppen omdat ik waarschijnlijk wel zonder kan, maar als je wéét dat dat niet kan... nouja, dan is dat ook wel een rustig idee.
quote:
Nu nog de discipline om iedere keer als we ergens blijven slapen om de pillen mee te nemen. Ach ja, dat went vast ook wel ;)
Ik deed er altijd een paar in mijn portemonnee, kan je ze nooit vergeten. :)
  woensdag 20 oktober 2010 @ 11:43:59 #188
11682 Moonah
Jolie femme
pi_87746737
quote:
Op woensdag 20 oktober 2010 11:34 schreef Cantare het volgende:


Ik deed er altijd een paar in mijn portemonnee, kan je ze nooit vergeten. :)
Yup, heb ik ook! Als ik een paar uur te laat slik word ik echt hardstikke ziek (fysiek dan he).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 20 oktober 2010 @ 12:20:31 #189
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_87747978
Davinia, wat fijn dat de medicijnen hun werk goed doen! ^O^
Hopelijk gaat het voor de rest straks ook beter. :*

Hier gaat het nog steeds min of meer hetzelfde. Ben intussen 2 keer bij de psycholoog geweest, soort van kennismaken. Volgende week moet ik naar de psychiater en krijg ik, als het goed is, ook medicatie. Normaal gesproken had ik daar eerst naartoe gemoeten, maar omdat ze pas de 27ste kan, heeft ze het zo geregeld dat ik wel al bij de psycholoog terecht kon. Ook is maandag voor de eerste keer een PITverpleegkundige thuis geweest en ze komt zometeen weer. Hopelijk kom ik dan weer een beetje op het goede spoor!
Ik ben gestopt met hardlopen. Kreeg echt gigiantisch last van m'n bekken en was iedere keer dat het niet lukte zwaar teleurgesteld en had echt zoiets van "waar ben ik mee bezig? :'( waar doe ik het voor?" Ik zou me goed moeten gaan voelen, niet alleen maar nog ellendiger.

:* voor iedereen en ik post later wel meer, nu is het boterhamtijd voor dochterlief! :Y)
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
  vrijdag 29 oktober 2010 @ 10:18:49 #190
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88097040
Zal ik maar weer even een update doen van mijn kant :)

We hebben nu een nieuwe psychiater, omdat de vorige doorging naar de volgende opleidingsplek. (Academisch ziekenhuis) Nou, het is zeker te merken dat zij nieuw is. En dat vind ik (wij) niet helemaal prettig. Dus ik ben heel blij dat ik al ben ingeregeld en het nu alleenmaar doorverwijzen naar de juiste instelling voor verdere psychologische ondersteuning is. En dat doet ze in overleg met de rest, zei ze zelf al. Mss wil ze het binnenshuis houden, weet nog niet. Eerst maar eens bedenken wat ik (we) nou precies nog verder willen. Anders dan opnieuw leren lopen (psychologisch gezien, dan ;) ) De metafoor met het gebroken been gaat echt geweldig op, en maakt het ook makkelijker uitleggen. Dat is wel fijn.

Afgelopen woensdag had ik weer mijn eerste mamadag met beide kinders in 6 weken (7?). Laatste keer was schoonzus erbij, en daarna 5 keer servicedag op het kdv voor Eli. Ik vond het superspannend (met bijbehorende opvlammend eczeem (JEUK!) ), maar het ging eigenlijk best heel goed. PR kwam om 4 uur thuis, en toen heb ik even goed mijn rust gepakt. Was ook wel nodig. Maar tot 4 uur ging het dus best redelijk. Eigenlijk dus tot Eli’s middagslaapje. Ik heb nog getwijfeld of ik niet met ze mee zou gaan slapen, even resetten, maar tegen beter weten (gevoel) in toch niet gedaan…

Tsja, en toen werd het donderdag. Er moesten echt een paar dingen gedaan worden (naar het zkh dingen regelen voor Eli’s neusamandelen-uittrek-sessie (ook erg spannend voor me, maar gelukkig niet genoeg om me van mijn evenwicht te brengen. Met moeite, maar het lukt wel.) En nog wat andere dingen die toch echt niet meer konden wachten. En ’s middags gezellig met PR gepuzzeld. Maar dat laatste was toch wel stressvol. Hij heeft veel meer ervaring, ik heb het overzicht niet (ofwel door gebrek aan puzzelervaring ofwel door psychologische beperkingen die er nog zijn), en dan voelde ik me onder druk gezet om ook sneller te puzzelen. PR bood wel aan om me alleen te laten puzzelen, maar dat vond ik dan ook weer ongezellig. Het resultaat laat zich raden… Weer redelijk van de wap. Verdrietig, niet meer in staat om verschillen taken (van het niveau koken of boodschapjes uithalen) te prioriteren, algehele malaise weer.

Gisteravond dus nog in een boze bui meteen het papier weggebracht, dan heb ik vandaag tenminste de hele dag “vrij”. Anders wordt die taak in mijn hoofd alleenmaar groter, en het is zo gedaan, nietwaar? Dacht ik. Vanmiddag heb ik dus kennismaking met mijn casemanager van werk. Ik ga tzt met hem de herintegratie inrichten.

Naja, tot die tijd en daarna weer, ga ik lekker helemaal niks doen. Bijkomen van de afgelopen dagen. Is al genoeg werk, nietwaar?

Oh, en ik ga zometeen ff wat pillen afknippen voor in mn portemonnee. :)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  vrijdag 29 oktober 2010 @ 10:30:11 #191
144006 chacama
Ondernemend!
pi_88097387
Goed hoor Davina. En dan vraag wat nu...? wat is nu goed? Nou, heel simpel je hebt nu in dit kleine stukje tekst al een stuk of 5 valkuilen gesignaleerd. Echt super! Dus nu weet je al een aantal valkuilen. Dan is het straks zaak om ze te herkennen voordat je erin valt. Leren lopen... en in dit geval leren om de valkuilen te ontwijken. En straks als je echt weer helemaal op twee benen staat (heerlijk zo'n metafoor) dan kan die kuilen dichtgooien en er overheen stappen. :*

En hoe is het met de rest?
  zondag 31 oktober 2010 @ 14:56:09 #192
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88173708
Weer ff kleine update.
Gesprek met de case manager was erg fijn. We waren allen op elkar aan het wachten :D
Ik zag in de wachtruimte een collega van m'n groep (ons bedrijf heeft meerdere locaties, en dit was niet onze eigen locatie, dus het was 'hee, wat doe jij hier?' beide kanten op. Wel grappig )

Dus gezellig bijgekletst, waardoor de receptiemw niet doorhad dat ik eigenlijk aan het wachten was. 20 min later toch maar ff gevraagd of hij al gebeld was...

Ach ja, het is goed gekomen :)

Maar zoals ik al zei, het was erg fijn. We hebben het eigenlijk niet gehad over de inhoud van heringratie. Het was echt 'we beginnen pas met de herintegratie als jij en je hoofdbehandelaar vinden dat het kan. Eerder niet. Hou me svp wel op de hoogte van je voortgang.'

Nou, top! Weer een zorg minder. :)

Hoe is het met de rest hier?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_88174807
Davinia :*
Wat goed dat het gesprek met de casemanager goed ging, scheelt weer een stukkie zorgen.
Jammer dat je nog zo van de wap raakt, maar gelukkig kun je jezelf ook weer op het rechte spoor zetten. Dat is toch beter, dan dat het was?
  dinsdag 9 november 2010 @ 21:59:22 #194
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88534529
Hoe gaat het met de dames hier?

TAP, ik las dat je kindje overleden was. Heel veel sterkte!
Ik hoop wel dat de depressie snel weg zal gaan. Ook door het verdriet heen. (Komt wellicht een beetje rot mn toetsenbord uit, maar ik bedoel het goed :* )

Zo, maar weer even een update van mijn kant. Ik vind het niet aardig om alleen over mezelf te posten, dus ik heb ff gewacht tot ik een goed moment had om bij te lezen (eerder al gedaan) en te reageren (nu tijd voor gemaakt).
Tsja, hoe gaat het? Ik weet het oprecht zelf niet. Ik dacht dat het wel redelijk ging. Wel wisselend uiteraard. Ik ben nog steeds onwijs verstrooid en weet van voren niet dat ik van achter leef. Maar dat was vooral toen we hoorden dat Eli aan zijn neusamandelen geopereerd zou worden. Ik was op bijkletsgesprek op kantoor, en op de weg naar buiten kwam ik een partner tegen midden op straat. “Hoe gaat het met de gezondheid?” En *plop* masker op. En ik ben dat masker zo zat. ;( Ik wil dat niet meer. Maar ik krijg het er ook niet af in onverwachte situaties. En dat vind ik heel vervelend. (Understatement)
En ik heb op een dag ’s ochtends de resterende halve meloen aan de kinderen gevoerd. Heb me nog uitgebreid verbaasd dat Aviva zoveel meloen at. ’s Middags wist ik even niet wat te doen, en bedacht uiteindelijk dat ik een serie zou kijken. En dan zou ik daarbij lekker die andere halve meloen eten. Dus ik vol enthousiasme de keuken doorzoeken, op zoek naar de meloen… Oh ja, die meloen had ik vanochtend gegeven aan de kinderen… En dat is dan zo pijnlijk. Verheug je je ergens op, is het er niet meer.

De volgende dag probeerde ik bij het afhalen een auto open te krijgen, die helemaal niet mijn auto was. Verkeerde kleur, verkeerde plek. Ineens ging er een lichtje branden om het nummerbord te checken. Verrot, is niet mijn auto. Maar dan ben ik dus oprecht verbaasd dat die auto niet open ging. Nog weer zo’n fijn moment. Niet.

Tsja, iedereen is weleens verstrooid, maar dit voelt iedere keer alsof de fundering die je probeert te leggen weer onder je vandaan wordt geschopt. Weer terug bij af. Alweer. Nog een keer. Urg.

De gedachte van een vrijdag t/m maandag met de kinderen (en anderen), dinsdag operatie, woensdag mamadag met beide kinderen sloeg me al flink uit mijn evenwicht. We hebben dus kunnen regelen dat de kinderen maandag naar het kdv gingen, zodat ik ff een dagje rust kon hebben. Ik blijf het moeilijk en pijnlijk vinden dat ze toch een grote belasting zijn.
En toen was het de grote operatiedag. Voor mijn gevoel (of wat daarvoor door moet gaan) ging het wel goed. Ik liep wel compleet shakend de OK uit toen Eli eenmaal sliep, maar oké, dat is logisch. En toen werd meneer wakker, en wilde niet drinken. Eenmaal terug op de kamer wilde hij niet drinken. Toen hebben we hem min of meer gedwongen, want hij ging ook nabloeden en had hele rode wangen en dat vond de verpleegkundige niet goed. En toen kwamen we thuis, ik ging kolven, en PR ging op bed liggen met de opmerking “ik ben gesloopt, jij vast ook”. En toen kwam de realisatie dat ik eigenlijk helemaal niets voelde (emotioneel). Ja, ik had het koud, maar verder? Niet moe, geen honger, weer niets. Wanneer is dat nou weer gebeurd? Waarschijnlijk toen we hem moesten dwingen om te drinken. Of eerder. Ik weet het niet. Misschien wel al meteen ’s ochtends. Maar daar merk ik dan niets van. Later in een telefoongesprek “Davinia en ik waren erg geëmotioneerd toen hij terugkwam van de OK.” Ja, PR was mss geëmotioneerd, ik voelde er helemaal niets bij. Ja, zielig dat hij zich zo slecht voelt, maar verder? Neuh, niet echt. Beschermingsmechanismes en zo. Maar ja, dat wil ik niet meer. Nogmaals urg.

En dan heb je nog de medicatie. Ergens dwaalt de gedachte dat een deel van mijn persoon(lijkheid) nu medicinaal wordt onderdrukt. Daarbij wordt mijn initiële angst werkelijkheid. Wie ben ik nu? Wie ben ik zonder die maskers? Zonder die beschermingsmechanismes? Wie wil ik zijn? Hoe kom ik daar? En op al die vragen is het antwoord “ik heb werkelijk geen idee”. En dat is naar. Heel naar. Dus ik probeer er maar niet te veel bij stil te staan en zoveel mogelijk mijn gevoel volgen. Voor zover dat er is.

En het vervolg laat zo lang op zich wachten. Ik zou donderdag afspraak hebben met de psychiater, gaat niet door. Dus maar een belafspraak en een week later de echte afspraak. Weer twee weken verder dat ik maar zit te ploeteren en op eigen kracht probeer te “revalideren”. Terwijl het zoveel efficiënter zou kunnen. Ik heb geen haast, maar toch. Nu zit ik weer in limbo. Stap 1 is gezet. Wanneer komt stap 2? Ik heb werkelijk geen idee. Geduld hebben maar weer.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_88538406
Herkenbaar, dat je je ineens beseft dat je niet voelt. Ik heb dat nu nog steeds, al is het niet meer zo heftig. Bijvoorbeeld als een collega me erop aanspreek dat ik wel erg taken heb, dat ik het echt aan moet geven als het niet gaat, als ik zie dat andere collega's het amper volhouden. Dan heb ik het wel druk enzo, maar ik sluit me daar vanzelf van af. Ik ga gewoon door. Het is dus makkelijk om crisissen naar mij door te schuiven, want ik ben toch niet onder de indruk. :')

Denk je eraan dat het geen weg omhoog is? Het is omhoog, omlaag, omhoog, omlaag, omlaag, omhoog... En dus is het heel normaal dat je nu niet kunt wat je voorheen wel kon. En juist heel goed dat je je rust neemt, bijkomt. Daardoor maak je je basis veel steviger. En die stevige basis is nodig om verder te kunnen bouwen.

op je pm ga ik nog reageren, maar het is een beetje druk in m'n hoofd nu, dus ik doe dat als het wat leger is
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 11 november 2010 @ 19:06:44 #196
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_88604997
Hmmm, ik had eigenlijk gehoopt dat het afsluiten voor mn gevoel wel een soort eindpunt zou zijn. Als ik dat niet meer zou doen, dat dan deze periode afgesloten kon worden.
Al dacht ik eerst, dat het opheffen van de grijze zweem het eindpunt/doel was...

Tsja, waar houdt het dan op?

Haha! Jij kan ook meta-typen :P
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_88620870
Wat goed!
Mijn helden: Mijn dochter Eline, Oprah Winfrey, Obama, Nederlandse hockeyploeg vrouwen.
Mijn favoriete TV programma's: DWDD, ATWT, Netwerk, Show Nieuws, VI.
Mijn favoriete shops: Hema, H&M shop online, Albert Heijn, IKEA.
  donderdag 25 november 2010 @ 11:21:20 #198
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_89129221
We doen maar weer eens ff een update.

Afgelopen maandag hadden we een draagmeet bij Orea thuis. De donderdag ervoor was een andere afspraak die ik had afgezegd, omdat ik een relatief drukke week had gehad. Met een continue krijsende peuter was het weekend ook niet geheel positief, maar ik ben toch gegaan. Ondanks dat mijn gevoel zei dat ik eigenlijk niet moest gaan. Maar ja, je moet toch door. Ik kan niet tot in de oneindigheid onder mijn steen leven en sociale dingen uit de weg gaan? Als je niet probeert, weet je niet of het lukt, nietwaar?

Het begon prima, maar na een half uur ben ik toch redelijk ingestort. Helemaal bibberen en alles. Dus ik een boterhammetje eten, en stuur PR een sms (was nog best moeilijk met trillende handen) dat het eigenlijk totaal niet gaat. En toen kwam Orea aanlopen, keek naar me en zei “het is te druk voor je, hè?” Hoppa! Ik heb een uur lang gejankt als een kind. ;( Daar gaat de gezellige meet…

Wat wel positief is, is dat ik wel de emoties heb toegelaten, en niet ben gaan maskeren of zo. En eenmaal thuis (het is ook een half uur rijden, dus dat geeft ook wel wat lucht) was het eigenlijk weer goed. Ondanks de heftige instorting was ik weer snel “op de been”. Dus ja, we gaan vooruit. Maar ik durf niet te vertrouwen op die vooruitgang. Want als je erop gaat vertrouwen en er gebeurt weer iets, dan is de klap weer ongenadig hard. Jottem, nog een beschermingsmechanisme. :')

Qua therapie voel ik me al iets beter bij deze mevrouw. Volgende week weer afspraak. Dan heeft zij uitgezocht waar de kortste wachttijd is voor vervolgtherapie (psychotherapie) en waar dat dan is. En mocht er een wachttijd zijn, brengt ze me in contact met een maatschappelijk werker, om de tussentijd te overbruggen. Die doet dan wel geen therapie, maar kan me wel begeleiden met het langzaam proberen op te pakken van dingen. We zullen zien.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_89133338
Wat fijn dat de psycholoog zo met je meedenkt! Fijn dat je ondanks wachttijden dan niet zonder begeleiding komt te zitten.

En voor wat betreft de meet bij Orea....ik vind het knap dat je gegaan bent en dat je ook toe durfde te geven dat het niet ging. En wat instorten betreft, geef ik je de hand. Wat dat betreft verwacht ik ook niets meer. Ik kan het ene moment zo sterk zijn, maar de keer erna hoeft er maar iemand naar me te kijken en de tranen van ? lopen over mijn gezicht.
pi_89173303
Davinia :*
Fijn dat de psych je ook helpt de tijd te overbruggen.

Hoe vervelend zo'n huilbui ook is, het is een stap beter dan maskeren. Het zou zo fijn als het met 1 gesprek bij de psych en 1 pilletje gewoon weg zou zijn. Helaas gaat het met hobbels, bobbels, en tijd. Maar wel vooruit!
:*
pi_89185655
Davinia, wat fijn dat je psych meedenkt ook om de tijd te overbruggen! :*
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_89265503
Ik meld mij hier ook maar een keer.

Ik ben nu ongeveer 10 weken zwanger. En een week of 8 beroerd waarvan 6 echt ziek.
In 1e instantie kreeg ik niets van de HA later emesafane. Afgelopen ma mijn vriend de HAP laten bellen omdat ik bloed aan het spugen was. Toen primperan gekregen.
Omdat moment spuug ik nog steeds meerdere keren per dag en ben ik de hele dag heel er misselijk. Mijn gedachtes zijn op dit moment alles behalve positief.
Ik schaam mij er eigenlijk heel erg voor maar op dit moment denk ik meer van ik wil het niet. En ik moet nog zolang.
Daarbij word ik ook steeds onzekerder ik heb geen vaste baan en was mentaal nog niet voorbereid op de komst van een kindje. Het is zeker welkom maar ik voel wel de angst voor straks hoe moeten we alles betalen? zal ik wel een goede moeder zijn? Krijgt het iets mee van hoe ik mij voel?

Do moet ik weer naar de VK en dan wil ik het hier zeker over hebben.

Sorry dat ik zo egoïstisch dit forum kom binnen denderen maar wilde gewoon even mijn verhaal kwijt.
pi_89265807
Davinia, dat afsluiten voor je gevoel komt ook door medicijnen. Dingen die daardoor anders hard aankomen, doen nu weinig. En wie weet is het bij mij voor eeuwig zo (ik ben aan het afbouwen, maar weet niet of ik ooit zonder kan), dan is dat zo. Liever zo, met minder emoties en dat ik het leven dan volhoud, dan zoals het was. Niet terug naar toen, dat nooit. Dan maar zo'n dunne sluier.

Prima toch, zo tijdens de meet. Een veilige plek, ik gok dat iedereen op de hoogte was van je depressie en je bent eerlijk geweest. Dat is goed.
Mijn emoties masker ik soms nog steeds en eigenlijk vind ik dat helemaal niet erg. Er zijn nu eenmaal situaties waarin ik niet eerlijk kan zijn. Op mijn werk zijn de collega's waar ik wat meer contact mee heb op de hoogte. En een paar externe contacten, maar de 'klanten' niet. Dat zou mijn positie ook onderuit halen. Eventueel kan ik wel vertellen dat ik de ppd heb gehad, maar niet dat ik nu met het afbouwen zit en de twijfels daaruit. Dan zou ik mijn werk niet goed meer kunnen doen.

Die psycholoog klinkt goed. Fijn dat ze wat extra moeite voor je wil doen ook.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_89265955
ferrari_rood. Gedeeltelijk zijn de gevoelens die je beschrijft heel normaal. Dat je zwanger bent en dan twijfel. Kan ik het wel? Hoe moet ik oooooit tegen de luierstank kunnen??? Hoe weet ik nu wat dat huilen betekent? Hebben we genoeg geld? Is het huis goed? En dan heb jij nog de onzekerheid van een vaste baan en dat je lichamelijk op aan het raken bent.
Verstandig om het bij de vk aan te kaarten. Juist omdat je meer risico's op een depressie is het heel goed dat o.a. zij je extra in de gaten houdt. Heb je een partner die extra op je let? En/of een goede vriendin? Dat je hen vraagt om heeeeel eerlijk tegen je te zijn als ze iets aan je merken?
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_89270729
quote:
1s.gif Op zondag 28 november 2010 19:00 schreef ferrari_rood het volgende:
Ik meld mij hier ook maar een keer.

Ik ben nu ongeveer 10 weken zwanger. En een week of 8 beroerd waarvan 6 echt ziek.
In 1e instantie kreeg ik niets van de HA later emesafane. Afgelopen ma mijn vriend de HAP laten bellen omdat ik bloed aan het spugen was. Toen primperan gekregen.
Omdat moment spuug ik nog steeds meerdere keren per dag en ben ik de hele dag heel er misselijk. Mijn gedachtes zijn op dit moment alles behalve positief.
Ik schaam mij er eigenlijk heel erg voor maar op dit moment denk ik meer van ik wil het niet. En ik moet nog zolang.
Daarbij word ik ook steeds onzekerder ik heb geen vaste baan en was mentaal nog niet voorbereid op de komst van een kindje. Het is zeker welkom maar ik voel wel de angst voor straks hoe moeten we alles betalen? zal ik wel een goede moeder zijn? Krijgt het iets mee van hoe ik mij voel?

Do moet ik weer naar de VK en dan wil ik het hier zeker over hebben.

Sorry dat ik zo egoïstisch dit forum kom binnen denderen maar wilde gewoon even mijn verhaal kwijt.
Over die onzekerheden die je hebt heb ik wel wat tips voor je, hoor. Je kunt ook best terecht om samen eens een bakkie te doen als je weer eens in de buurt bent. Je weet waar mijn huis woont.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
pi_89271648
Dank je. Ik hou het in gedachten.
Voorlopig ben ik niet echt in de buurt. Werken en slapen nou ja in bed liggen. dat is het
pi_89272541
quote:
1s.gif Op zondag 28 november 2010 20:58 schreef ferrari_rood het volgende:
Dank je. Ik hou het in gedachten.
Voorlopig ben ik niet echt in de buurt. Werken en slapen nou ja in bed liggen. dat is het
Nou ja.... kijk maar. De uitnodiging staat. Ik deed het ooit alleen en met weinig geld en had toen een postnatale depressie. Knap klote, maar achteraf gezien heeft het goed uitgepakt en kind is nu bijna volwassen.
Umuntu Ngumuntu Ngabantu
"Those who look before they leap, never leap".
http://www.dierenthuis-naar-almere.nl
pi_89274999
ferrari_rood, wat rot dat je je zo voelt! Geef bij je vk ook echt nog even aan dat het vele spugen niet is opgehouden. Die primeran is volgens mij alleen maar tegen de misselijkheid en doet weinig voor je slokdarm. Ergens ook wel logisch dat genieten er zo echt niet bij is.
* Mama van Driekus (0909) en Tienus (0611) *
*waarom hebben konijnen zulke grote oren als ze toch niet luisteren? *
pi_89278010
F_R, ik heb je ergens anders al advies gegeven over je volgende VK bezoekje.
Mefke heeft gelijk. Primperan doet niks om je slokdarm te beschermen. Echt balen dat het voor jou niet werkt. Kersjes en ik hebben veel baat bij primperan (gehad).
Verder is alles wat je zegt zo herkenbaar. Ik kan alleen maar hopen dat voor jou de tijd na het eerste trimester wel fijn is.
Sterkte :*
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
  donderdag 2 december 2010 @ 15:57:33 #210
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_89432448
Ten eerste, ik vind het altijd heel bijzonder als mensen hier reageren. :*
Het is een emotioneel beladen onderwerp, voor sommigen meer herkenbaar dan ze willen toegeven (zowel aan zichzelf als aan anderen). Tsja, en post dan maar eens iets...
Dat wilde ik ff zeggen. Dat ik het erg waardeer. O+
Ik reageer niet snel, maar dat is ook omdat ik hiervoor ff rustig de tijd wil nemen. En dat lukt niet altijd. Is dus geen desinteresse naar jullie reacties.

chaca, ik vind je sig ook zo mooi "emotioneel sta ik als een huis. alleen is het een bouwval."
wat vind je er zelf van dat het sterkzijn zo wisselt? ik had stiekem de hoop dat dat tzt wel weg zou gaan...

DF, het gaat idd vooruit. En het gaat (hopelijk) voorbij. Langzaam. Maar inmiddels heb ik geduld gekregen! *O* Ik zit al zo lang thuis, die paar weken zullen het verschil niet meer maken.

YPPY, in principe is er ook niets mis met maskeren zoals jij het gebruikt. Dan doe je het bewust en is het een (positieve) keuze. Dan is het eigenlijk alleenmaar nuttig. Ben ik te optimistisch als ik hoop dat de sluier helemaal verdwijnt? Hopelijk niet. Onze situaties zijn natuurlijk niet vergelijkbaar wegens mijn bipolaire component, dus ik hoop ook op ander herstel.

F_R, ik hoop dat je je inmiddels fysiek beter voelt (spugen en slokdarm). Heb je eea met de vlos besproken? Hoe gaat het nu?

DML, hoe gaat het met jou?

Gister weer gesprek gehad met de bedrijfsarts, en telefonisch consult met psychiater. Ik zou dinsdag een afspraak hebben, maar door problemen met mn elleboog heb ik die afgezegd. De psychiater had voor de vervolgtherapie (bij een psycholoog) nog niet definitief iets gevonden, maar heeft me wel alvast op een wachtlijst gezet. Iedere week telt, nietwaar?
Gesprek met de bedrijfsarts was dus zeer nuttig. Had eigenlijk weinig te vertellen anders dan dat het langzaam vooruit gaat en we nog steeds wachten op het begin met de vervolgtherapie.
Over 7 wk weer afspraak met de bedrijfsarts. Dan kijken of de vervolgtherapie al begonnen is, en zo ja, wanneer we eens kunnen gaan denken aan herintegratie.
Krijg al de zenuwen bij de gedachte...
Hopelijk over 7 wk niet meer.

[ Bericht 13% gewijzigd door DaviniaHR op 02-12-2010 16:05:44 ]
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 20 december 2010 @ 12:33:25 #211
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_90170894
Ik moet zeggen, het begint me een beetje de strot uit te hangen, dat hele depressie-gebeuren. Ben er wel klaar mee, eigenlijk. Alles gaat goed, tot er een (echte) belasting op me komt. Een paar weken slecht slapen (Aviva had dubbele oorontsteking, is alweer een week of 2 geleden), of een sociale gelegenheid, de belastbaarheid blijft superlaag.
Eergister een lunch gehad met veel mensen. Ging allemaal goed. Gister en vanochtend bijna weer een borstontsteking gehad (details verder niet belangrijk, die riedel kennen we nu wel), geeft ook stress. En weer geen rust omdat de kinderen in het weekend thuis zijn.
En dan is het weer vandaag… En gebeurt er weer niets. Ik vlucht weer in een chicklit-romannetje, en heb me misselijk gevroten aan M&M’s :@ , en kan me wederom nergens toe zetten. Misschien ga ik maar het huis schoonmaken of zo. Of niet.

En dan die sneeuw en de kou. :X Ik verlies al het gevoel in mijn vingers bij het zien van die sneeuw. Het brengt zoveel herinneringen van vorig jaar terug. De doffe ellende van de laatste weken zwangerschap, waarbij ik eigenlijk de deur niet uitkon, omdat ik met goed fatsoen niet door de sneeuw kon lopen, door de bekkenklachten. En sowieso het feest dat zwangerschap heet. Aviva is dus bijna jarig. Er is alweer een jaar voorbij. Waarvan ik minstens 7 maanden ziek ben geweest. En nog steeds ben.

Hoe moet ik zo weer mijn leven oppakken? Iedere week krijg ik (de groep) mailtjes van de baas van onze afdeling, hoe goed de afdeling loopt en dat we zulke geweldige resultaten boeken. Hij supertrots, natuurlijk. Wat heb ik eraan bijgedragen? Niets. Zij gaan door, en ik sta stil. Tenminste op werkgebied.
Hoe moet ik nou proberen iets van een sociaal leven op te pakken als iedere sociale gelegenheid eindigt in een baggerdag? Of twee? Ik weet het allemaal even niet meer. Ik ga maar een wasje draaien of zo. Moet ook gebeuren.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_90171625
Davinia, :*

Ik hoop zo voor je dat het snel de goede kant op gaat.. Al is het eerst maar wat meer weerbaarheid, wat minder baggerdagen.

December is ook een rotmaand, met slecht weer, virusjes, sociale verplichting etc. Over 2 weekjes is dat allemaal weer voorbij. Misschien dat je dan wat meer rust krijgt in je hoofd?

Is er geen manier om die werk-mailtjes niet te lezen? Dat je het alleen bekijkt als het jou uitkomt?
  maandag 20 december 2010 @ 13:10:38 #213
144006 chacama
Ondernemend!
pi_90172382
Och, lieve Davina. Het is zo'n strijd. Hoe krijg je jezelf weer op de rit. Dat is de vraag die dan in je hoofd blijft dwalen. Hoe moet ik dit nu toch doen? Daar is geen pasklaar antwoord op. En de vraag is en blijft, gaat het ooit nog goed komen? Eerlijk gezegd....als ik naar mezelf kijk, kan ik alleen maar zeggen: ja en nee. Het wordt niet meer zoals vroeger. Dit draag je mee. Het zorgt voor een bescherming. En soms is dat fijn, maar soms kun je je er ook flink aan ergeren. Dan hoor je jezelf roepen: ja, maar vroeger...toen...toen kon ik het wel!

Het hier schrijven is een manier van actief ermee bezig zijn. Het accepteren van de situatie. Dat is goed! En dit geldt ook voor de andere meiden. Door hier te schrijven en te delen, maak je het voor jezelf tastbaar. Iets waar je aan kunt werken. En uiteindelijk op een punt komt waarbij je tegen jezelf kunt zeggen: ok, dit ben ik. Misschien niet helemaal zoals ik was, maar wel iemand die ik weer in de spiegel kan aankijken en tegen kan zeggen: hoi, fijn om je te zien. We gaan vandaag weer wat doen!

Mijn sig....ja, dat ben ik. Dat is niet altijd zo geweest. Ik was voor de zwangerschap van Fleur (en het overlijden van mama) anders. Ik was niet zo emotioneel labiel. Maar nu ben ik dat wel. Ik kan het niets anders formuleren. De ene dag maak ik de goede deur open bij een gebeurtenis en zie ik weer wie ik was. Dan kan ik wel logisch denken en reageren, maar op het andere moment pak ik de verkeerde deur en stort alles in. Dan kan ik janken, schreeuwen onlogisch reageren en moet ik alle zeilen bij zetten om weer logisch te worden. Of dat ooit verandert? Misschien als ik de overgang heb gehad, want ik ben er van overtuigd dat het hormonaal is bij mij. Ik kan het in elk geval niet anders verklaren. En of ik het lastig vind...ja absoluut, maar omdat het zo wisselt, probeer ik ook de goede deur te zoeken. Het is alleen zo jammer dat er geen bordjes op staan: "flits-reactie" deze dus niet nemen!!!

Maar ik kijk nu na 7 jaar wel in de spiegel 's ochtends en zeg tegen mezelf: vandaag wordt een goede dag!
  maandag 20 december 2010 @ 13:28:13 #214
11682 Moonah
Jolie femme
pi_90173241
Dames, step by step. Echt, leg de lat niet te hoog.
Anders spring je er alleen maar tegenaan. ;)

En DF, ik ben het niet met je eens hoor, dat december een rotmaand is.
Mss als je niet lekker in je vel zit...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_90222167
Ik bedoelde vooral dat je in december wat meer momenten hebt dat je van je padje geduwd kunt worden.. En dat gaat makkelijk als je niet zo in je vel zit inderdaad..

Ik gooi er gewoon nog een :* voor iedereen die hem nodig heeft.. ;)
  dinsdag 21 december 2010 @ 09:42:06 #216
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_90222297
DF, op zich zijn de werkmailtjes wel leuk. Blijf je een beetje op de hoogte. Voor de echte roddels heb je de secretaresse, uiteraard ;) het feit dat ik niets heb bijgedragen aan het succes, dat steekt.

Chaca, dat ik na dit hele gebeuren niet meerdeElfde ben als voorheen, lijkt me niet meer dan logisch. Dit laat zeker (emotionele) littekens achter, en dat hoeft helemaal niet slecht te zijn. Gewoon anders.
Ik vond het vooral naar dat je op een gegeven moment gaat vertrouwen op bepaalde vooruitgang, en dat dat vertrouwen/hoop keer op keer de grond ingedrukt wordt. Word ik een beetje flauw en moedeloos van. Maar opgeven is nog steeds geen optie. Dus we baggeren/modderen maar door.

Wat je beschrijft over die deuren herken ik niet helemaal, maar dat klinkt ook zwaar/moeilijk. Zeker als je verwacht dat het nog een tijd gaat duren voor het voorbij is.

December is niet zo'n hele nare maand an sich. Alleen Sinterklaas en O&N. De kou is een ander verhaal... Maar in februari is het ook koud ;)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  dinsdag 21 december 2010 @ 09:42:58 #217
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_90222318
Nu heb ik pijn aan m'n vingers van typen op een iPhone :')
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  dinsdag 21 december 2010 @ 10:02:27 #218
144006 chacama
Ondernemend!
pi_90222821
:D nu weet ik dus waarom ik geen I-phone heb. ;)

Dat aan modderen werd bij mij wel minder naar mate ik meer in gesprek was met de psycholoog. Zij wist mij inzicht in mezelf te geven waardoor ik de valkuilen beter kon zien. En ook meer en meer leerde te ontwijken. Tuurlijk val ik er soms nog in, maar ik merk ook dat ik dan eerder zie dat het een valkuil is en dan eerder iemand (mijn lief) kan vragen om een touwtje te gooien zodat ik er uit kan klimmen en het niet meer op eigen kracht hoef te proberen als ik al op de bodem zit.

Dat het bij mij nog wel even kan duren voordat ik uit die hormonale achtbaan ben, weet ik. Maar ik heb dan ook de stille hoop dat ik net als mijn moeder vervroegd de overgang in ga. Ik weet dat het risico's met zich meebrengt, maar die wil ik wel accepteren als ik daardoor sterker in mijn doen en laten wordt.

Het belangrijkste is toch wel dat ik geleerd heb, dat niemand perfect is en dat je dat ook niet van jezelf mag verlangen om te zijn. Ik probeer dan ook die spreekwoordelijke lat zoveel mogelijk op de grond te laten liggen.

Dikke :* en sterkte met O&N. Mijn minst favoriete feestdag. Ik heb het nooit wat gevonden en zal het waarschijnlijk ook nooit leuk gaan vinden ook. Dat nieuwe jaar komt vanzelf....dat hoef ik niet te vieren.
  vrijdag 31 december 2010 @ 22:16:56 #219
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_90693105
Ik heb veel gedacht over die laatste paragraaf en vind het ergens best triest of zo. Het is zeker correct, maar het gevoel erachter voelt verdrietig. Ik weet niet.

Zometeen wordt er een jaar afgesloten. Op zich is morgen niet heel anders dan vandaag, maar toch. het was toch het meest bizarre jaar uit mijn leven. Van enorme roze wolk naar en nog veel zwarter diep dal. En dan vind ik het moeilijk om in mijn gevoel over het afgelopen jaar ook die mooie eerse maanden te laten meetellen. Want als ik dat nietdoe, voel ik me schuldig naar Aviva...

Volgend jaar wordt iig heel anders. De vervolgtherapie gaat snel van start (kan zo snel omdat ik al in ht systeem stond. Heeft het toch z'n nut gehad :D ) en dan tijdens de echte therapie zal ik gaan beginnenmet de reïntegratie. Op dit moment word ik nog fysiek benauwd van de gedachte.
Veel over denken, dus. Dan verzwakt de respons vanzelf, heb ik gemerkt. Maar eng blijft het wel...

Naja, rest me om een ieder een zo gelukkig en volledig mogelijk nieuwjaar te wensen!
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_90694629
Davinia hopelijk wordt 2011 een topjaar voor je! Ik ga je morgen pm-en... Vakantie, maar retedruk met alles... :@
  vrijdag 14 januari 2011 @ 16:02:58 #221
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_91320427
Chaca, hoe was je Nieuwjaar?

Mij 2011 is tnt al best heftig. Te beginnen met Nieuwjaar. Alle emoties van het afgelopen jaar kwamen nog even dunnetjes terug. Dat is best veel voor een dag. :P

Ik denk dat mede vanwege het heftige Nieuwjaar mijn emotionele achtbaan rondom Aviva’s verjaardag wel meeviel. Daar zitten maar 6 dagen tussen, dus de ontlading was nog vers. Ook het herbeleven van de bevalling ging een beetje moeilijk, omdat het echt heftig deel maar een half uur heeft geduurd. Maar toen ze om 20:37u bij me lag te drinken (had het allemaal een beetje gerekt) had ik wel een emo-moment. Voornamelijk door het grote contrast met vorig jaar. Ze werd geboren en de donkergrijze waas verdween samen met de placenta (of eerder). Kind eruit, enter roze wolk. En nu? Nu is het nog steeds bagger. Om 20:30u net zo bagger als om 20:40u.
En dan kwam de vraag "Zal ik ooit weer zo gelukkig zijn als toen?" Waarschijnlijk niet. Is dat erg? Weet ik niet. Maar het blijft wel een moeilijke vraag om aan jezelf te (moeten) stellen.

Aviva's verjaardag was vrijdag. Het weekend 8 en 9 januari was ook erg druk. Lunch en kinderfeestje, en alls wat erbij hoort.
Na het weekend dacht ik een dagje rust te kunnen hebben. ’s Avonds werd ik al beroerd, en maandag heb ik de hele dag rillend van de koorts op de bank gelegen, dvd’s kijken. Fijn, overbelasten. Maar we gaan vooruit! Overdag bleef mijn stemming goed. Fysiek over de zeik ipv psychisch. Wat een vooruitgang. :')

Dinsdag was ook moeilijk. Privéredenen.

Woensdag had ik intake bij de vervolginstelling (psycholoog). Die begon met mijn dossier door te nemen, om het verhaal kloppend te krijgen. En dat begon dus met de intake van vorig jaar mei. Dat viel me erg zwaar. Ineens kwam het hele jaar me weer terug in die paar minuten. Het gevoel van begin mei, het wachten, de aanmelding bij de nieuwe instelling, de diagnose, de behandeling, de onzekerheden, alle gevoelens van die termijn. En toen begon ik te janken. En hield niet meer op. Was een beetje jammer. Vraagt hij "zie je jezelf weer aan het werk gaan?" ik zeg "nee, ik moet er niet aan denken!" "Waarom moet je er niet aan denken?" "ik ben 3 dagen druk bezig, en ik krijg direct 39oC koorts ervan. Wat denk je zelf?" "ik denk niet, ik schrijf het op!" LOL :D

Drie snotlappen later hadden we het verhaal weer compleet, en zou de meneer terugkoppelen met de psychiater (kennelijk verantwoordelijk voor intakes, weet het nog niet precies hoe het zit) en ik moest even wachten. Ik word na een paar minuten weer teruggeroepen, en die psychiater stelde nog een paar vragen. Ik weer janken. Tsja, als de sluizen open zijn, gaan ze niet zo snel meer dicht. "Goh, ik hoef maar *dit* te doen en u gaat al huilen." "jaahaahaaa*brul* " ahum. "Nou mevrouw, ik twijfel nu wel of de diagnose wel goed gesteld is en of de medicatie voldoende voor u werkt" Dus ik uitleggen dat ik een hele zware week had gehad, etc. "Ik heb toch het gevoel dat u meer depressieve klachten heeft dan u nu rapporteert" Zucht. Krijgen we dat weer. Heb ik dus even helemaal geen zin in. Daarna zegt ze "u oogt slank, bent u afgevallen?" Ja, 6 kg of zo "Waar zijn die kilo’s gebleven?" Weet ik veel! In de WC, denk ik. (heb ik letterlijk gezegd :D )
Maar ze vindt iig wel dat ik snel geholpen moet worden met de vervolgtherapie, ongeacht of ze de diagnose in twijfel trekt. Dat is dan wel weer fijn.

In mijn optiek is er een groot verschil tussen acute depressiviteit (somber, geen eetlust, slechte gedachtes, geen gevoel, enz.) en herstellen van de totale cognitieve, danwel emotionele verwoesting die dat heeft aangericht. Ach ja, die mevrouw gaat alleenmaar uit van wat ze ziet, en dat was een jankende Davinia, dus ik kan het haar niet kwalijk nemen, ik hoop alleenmaar dat ze inziet dat de intake op een enorm slecht moment was, en dat het eigenlijk best goed gaat.

* Mompelt iets over lattenbodems
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  vrijdag 14 januari 2011 @ 20:44:22 #222
144006 chacama
Ondernemend!
pi_91335739
:D Davina. Wat goed! Wat goed zul je misschien zeggen? Nou, uhm gewoon. Dat je het allemaal hebt doorstaan, dat je je emoties hebt kunnen tonen bij de psych. Dat je dit allemaal hebt opgeschreven en vooral en dat is wat ik tussen de regels lees dat je meer en meer in ziet dat het een ziekte is, dat het niet jouw schuld is dat je dit doormaakt. Dat je minder boos op jezelf bent. Of het zo is, weet ik natuurlijk niet zeker, maar zo lees ik het.

dat de intake misschien op het verkeerde moment is geweest omdat de waterlanders zo rijkelijk stroomde, kan zijn. Maar aan de andere kant zorgt het ook voor meer druk bij de artsen en een notitie dat je voorlopig niet werkt.

Succes de komende tijd in elk geval...

Mijn O&N zoals gewoonlijk..... op de bank wachten tot het 12 uur is. Dan - in dit geval met een slapende Maud - op mijn schoot vuurwerk kijken en daarna heerlijk slapen. Het is geen vervelende avond geweest. Ik denk ook dat het kwam omdat ik het als een gewone avond behandeld heb. Ik heb geen terugblikken gezien op tv enz. Dat scheelt voor mij al erg veel.
  vrijdag 14 januari 2011 @ 20:56:00 #223
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_91336551
Ja, het boos op mezelf zijn heb ik maar opgegeven. Gaf niet echt een nuttige uitkomst. :')

Tsja, ik zal wel binnen 4 mnd moeten gaan beginnen met herintegreren, anders krijg je weer gezeik met UWV. Maar ja, nog 4 mnd volledig thuis is ook niet leuk meer. De therapie moet juist in 'het echte leven' toegepast worden, dus dat zal wel los lopen.

Over die notitie bij hun, ik vond het eerrder vervelend dat ik niet echt gehoord werd in mijn uitleg, en dat zij mij na 5 min. maar ff ging herdiagnostiseren. Maar wat ik al schreef, eerste indruk en zo. Ik moet weer die diagnostische vragenlijst invullen, dan blijkt eea vanzelf wel.

Fijn dat je O&N relatief goed was. Heb wel veel aan je gedacht.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  vrijdag 14 januari 2011 @ 20:59:57 #224
144006 chacama
Ondernemend!
pi_91336823
quote:
1s.gif Op vrijdag 14 januari 2011 20:56 schreef DaviniaHR het volgende:
Ja, het boos op mezelf zijn heb ik maar opgegeven. Gaf niet echt een nuttige uitkomst. :')

mooi zo!

Tsja, ik zal wel binnen 4 mnd moeten gaan beginnen met herintegreren, anders krijg je weer gezeik met UWV. Maar ja, nog 4 mnd volledig thuis is ook niet leuk meer. De therapie moet juist in 'het echte leven' toegepast worden, dus dat zal wel los lopen.
dat zal vast wel gaan lukken, want reintegreren is niet meteen full-time

Over die notitie bij hun, ik vond het eerrder vervelend dat ik niet echt gehoord werd in mijn uitleg, en dat zij mij na 5 min. maar ff ging herdiagnostiseren. Maar wat ik al schreef, eerste indruk en zo. Ik moet weer die diagnostische vragenlijst invullen, dan blijkt eea vanzelf wel.
dat is dan wel fijn, dan kun je het in elk geval even relativeren voor ze

Fijn dat je O&N relatief goed was. Heb wel veel aan je gedacht.
O+
pi_91337682
davinia, je klinkt een beetje dwarsig :s)
dat klinkt mij enkel goed in de oren :P

ik weet wederom niet goed hoe me uit te drukken. je beschrijft periodes van intens geluk en periodes van intens verdriet. dat is heel, heel heftig :*

en toch is het in mijn ervaring beter dan niks voelen. want als je je nooit ongelukkig voelt, hoe zou je dan moeten herkennen dat je je gelukkig voelt?
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
pi_91458377
Ik meld me hier omdat ik het op dit moment even niet meer weet en ook niet weet waar ik anders terecht kan. Ik zal proberen uit te leggen wat er aan de hand is.

Mijn kleine meisje is nu 7 weken. Na een vlekkeloze zwangerschap, ben ik met 38,5 week opgenomen in het ziekenhuis vanwege een iets te hoge bloeddruk. Na een periode van 5 dagen iedere dag in spanning te hebben gezeten of ik die dag wel of niet ingeleid zou worden ben ik uiteindelijk ingeleid en ben ik supersnel bevallen van een gezond kindje. De bevalling heeft in totaal 5 uur geduurd. Als ik geen ruggeprik gehad had zou het binnen 1,5 uur gepiept zijn geweest.

Omdat het erg druk was in het ziekenhuis moest alles snel snel gebeuren en lag ik voor ik er zelf erg in had gedoucht en wel op de kraamafdeling met allemaal bezoek om mij heen. Toen het bezoek en mijn man wegging, werd ik om de 3 uur wakker gemaakt, werd de baby aangelegd en werd ze een uur later weer weggehaald en in haar bakje gelegd waar ze ging liggen piepen. Al met al geen beste eerste nacht omdat er niemand tijd had om uit te leggen wat ik moest doen en waarom zij moeite had met slapen.
Toen ik de dag erna naar huis mocht was er geen kraamhulp beschikbaar en we waren de eerste nacht thuis dus helemaal alleen. Ook kregen we ons kleintje niet stil. We waren rond 17:00 thuis en om 4:00 hield ze op met gillen. Het aanleggen lukte voor geen meter en ik had het idee dat zij helemaal niks binnenkreeg.

De kraamweek heeft uiteindelijk alleen in het teken gestaan van het op gang krijgen van de borstvoeding, het ging nergens anders over. De kraamhulp deed verder niks in huis omdat die borstvoeding goed op gang moest komen. Ik heb alles geprobeerd, uiteindelijk lag ze 's nachts 6 uur achter elkaar op mijn tepels te zuigen. Toen ben ik tepelhoedjes gaan gebruiken en vervolgens gaan kolven. Toen bleek dat er 's nachts geen druppel uitkwam. De kraamhulp heeft toen aangegeven dat we alles geprobeerd hebben maar dat het niet ging lukken. Op dat moment had ik kunnen weten dat het niet goed met me ging. Ik sliep overdag niet, en 's nachts lag ik ook voortdurend wakker. En dat is nu nog steeds niet anders.

Ik wordt steeds meer gestresst/gespannen, huil om niks en raak helemaal verkrampt als ze een kik geeft omdat ik bang ben dat ze gaat huilen. En iedereen zegt dat het zo genieten is deze periode. Genieten is wel het laatste dat ik op dit moment doe. En het is gewoon niet eerlijk naar haar toe. Ze doet het hardstikke goed. Slaapt nu 's nachts zo'n 6-8 uur en huilt weinig. Wel had ik geen idee hoe ik haar overdag aan het slapen kon krijgen. Waardoor ik de hele dag met mijn pink in haar mond op de bank zat. Meestal sliep ze zo'n 8-12 uur achter elkaar niet. Ze had veel last van krampjes en was heel onrustig waardoor ze, als ze eindelijk in slaap viel, zichzelf wakker maakte door maaiende armpjes.

Afgelopen vrijdag heb ik dan ook in tranen het CB gebeld en 's middags is er meteen iemand langs gekomen. Zij heeft ons laten zien dat we haar kunnen inbakeren. Het lijkt erop dat dit voor haar wel werkt. Ze slaapt meer, maar we zijn pas op de derde dag en omdat ik in een boekje heb zien staan dat ze dan een dip kunnen krijgen en in het oude 'gedrag' terug kunnen vallen zit ik nu al de hele ochtend verkrampt te luisteren naar alle geluidjes die ze maakt in de hoop dat ze tot de volgende voeding slaapt.

Toen het kdv vorige week belde om een afspraak te maken voor de wendagen heb ik de hele dag gehuild. In eerste instantie omdat we eigenlijk nog geen leuke periode hebben gehad en ze over 2,5 week al moet gaan wennen. Daarna omdat ik het ergens ook wel fijn vind dat ik niet de hele dag met haar bezig hoef te zijn. En daar voel ik me dan weer ontzettend schuldig over waardoor ik de hele dag in huilen uitbarst.

Ik wilde zo graag een kindje, en alles gaat goed. Dus er is geen reden om me zo te voelen en niet blij te zijn met het lieve meisje dat ik gekregen heb. Maar het gaat met mij, lijkt het, steeds slechter. En ik weet niet goed hoe ik hieruit moet komen. Als mijn man thuis is, dan gaat het beter. Maar het moment dat hij weer moet werken vind ik zo moeilijk. Ik word dan zo bang voor wat er misschien kan gebeuren dat het een soort van vastloopt in mijn hoofd.

Afgelopen weekend hebben we er veel over gepraat en heb ik besloten de huisarts te bellen. Daar kan ik vanmiddag terecht. Ik kan niet omschrijven hoe zeer ik hiervan baal. Ik heb het gevoel dat ik iedereen teleurstel en teveel op anderen moet leunen om de dag door te komen. Dat iedereen zegt dat dat niet erg is maakt het er ook niet beter op. Ik hoop dat de huisarts me vanmiddag een duwtje in de goede richting kan geven zodat ik snel kan gaan genieten en haar de aandacht en liefde kan geven die ze verdient. Het lucht weer even op om het te 'vertellen'. Hoop dat ik jullie er niet te erg mee verveel want het is een debiel lang verhaal geworden.
pi_91459945
EssentialM, wees eens niet zo streng voor jezelf!... als iemand je verhaal niet wil lezen dan lezen ze het maar niet toch... doorscrollen is zo gepiept, dus ga je daar alsjeblieft niet ook nog druk over zitten maken.
Heel goed dat je naar de huisarts gaat, verwacht geen toverstokjes, die bestaan niet...
Het bang zijn voor wat er misschien kan gebeuren is heel herkenbaar, mijn kindjes zijn al groter, maar ik herken het wel. En dat bang zijn voor het gaan huilen is ook erg herkenbaar uit de eerste periode bij de tweede hier.

Ik hoop dat je met de juiste hulp weer stukje bij beetje ontspannener kan worden. En dan komt dat genieten vast ook wel. Pas goed op jezelf!
En geen idee of je iets voor jezelf doet, maar misschien is het wel fijn om bv een avond in de week iets voor jezelf te gaan doen. Sporten of theeleuten bij iemand of.... dan ben je er even uit, misschien geeft dat ook wat rust. Sterkte :* en probeer een beetje lief te zijn voor jezelf!
Mama van 2 lieve meiden :)
  maandag 17 januari 2011 @ 13:45:32 #228
177580 maffemuts
Maf en mutsig
pi_91460385
Essential, het is inderdaad niet altijd een roze/bluwe wolk waar je opkomt na je bevalling.
Je bent natuurlijk al 'vervelend' begonnen zonder informatie, zonder kraamzorg en ga zo maar door.
Dat moet je sowieso eerst verwerken om het zo maar te zeggen.
Uit je verhaal begrijp ik dat het je eerste kindje is, het is normaal om bezorgd en bang te zijn of je het allemaal goed doet, of je ukje wel gelukkig is en ook voeding kan in het begin drama zijn.

Ontzettend goed van je dat je al gelijk aan de bel hebt getrokken! hoe sneller je dit doet, hoe sneller je uiteindelijk de hulp krijgt die je nodig gaat hebben. EN nee, het is geen makkelijke weg, en natuurlijk hoop ik met je mee dat het snel op te lossen is!

Cijfer je zelf niet weg, ook jij hebt je rust en regelmaat nodig, net als je ukje, ben jij nerveus en gespannen neemt je ukje dit vrij snel over en blijf je in een cirkeltje hangen.
Je bent inmiddels begonnen met inbakeren, dit kan een paar dagen duren voor het echt goed aanslaat kwa doorslapen en ga zo maar door. probeer ook voor jullie samen 2 ritueeltjes te vinden, 1 voor het tussendoor slaapje, en 1 voor het 'nacht' slapen. Ukje zal het niet onmiddelijk snappen, maar als je het volhoud weet hij/zij wel vrij snel wat er van hem/haar verwacht wordt.
Probeer inderdaad wel (hetzij met aangepaste afspraak) toch gebruik te maken van de wendagen. Dan heb je even tijd voor jezelf, tijd die je nu ontzettend hard nodig hebt, net als een schouder en vriendelijke woorden van je directe omgeving.

Heb je mensen in je omgeving waar je goed mee kan praten? wellicht iemand die een uurtje/ twee uurtjes op zou kunnen passen zodat jij even een wandeling kan maken, je kop leeg maken en er met frisse moed even tegen aan kan?

Dikke knuf,
Maffe
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
  maandag 17 januari 2011 @ 14:09:23 #229
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_91461544
EssentialM, ik vind het goed van je dat je je zo durft te uiten en het niet wegstopt! En idd wat Nijna zegt, diegene die het niet wil lezen, doet het niet, punt.
Goed van je dat je naar de huisarts gaat! De eerste stap is iig gezet!
Je verhaal is (helaas) op heel veel punten erg herkenbaar. Maar het gaat goedkomen, echt!
Verwacht niet dat het snel over is, neem de tijd, het komt goed. Ik ben er zelf ook nog lang niet, verre van, het gaat nog steeds met vallen en opstaan, maar er wordt aan gewerkt! Ik ga hier nu verder niet over mezelf uitwijden.
Voel je niet schuldig, wees lief voor jezelf en ik hoorlees graag hoe je gesprek met je huisarts is verlopen!

:* ,
Elmo
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
  maandag 17 januari 2011 @ 16:06:38 #230
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_91467634
simmu, ik heb het vlgs mij wel vaker gezegd, maar je bent een wijs mens :* en idd, liever negatieve emoties voelen, dan helemaal niets. Oef, wat vond ik da een vreselijke zin in het zeiknummer van Lady Antebellum "i'd rather hurt than feel nothing at all' maar ergens klopt het wel. Ergens. Helaas.

EssentialM, mijn eerste gedachte bij je post was "die heeft het vast niet droog gehouden toen dit schreef" Maar dat is meer vanuit herkenning. Wat een heftige periode heb je achter de rug! En zit je nog steeds in. (oke, wazig Nederlands, maar ach) Het is heel goed dat je je gevoelens nu al voor jezelf onderkent en dat je hulp zoekt. Krijg je steun vanuit je omgeving?
Bedenk je wel, er is geen enkele moeder die niet twijfelt of het wel goed gaat. Je moet half heilig zijn om nooit te denken "ah, lekker! de kids slapen! Rust!" Ja, je baby is pas 7 wk, maar toch.

Enneh, zwangerschap is ook een droom, waarin je alleenmaar moet genieten. is ook niet waar. De eerste weken zijn ingewikkeld. De een valt het zwaarder dan de ander. Soit. Voel je niet verplicht om te genieten, en voel je al helemaal niet schuldig als je niet op een roze/blauwe/paarse/oranje/groene wolk zit. Wellicht is het fijn/nuttig voor je om eens door het kleine babietjestopic te bladeren. Dan lees je hoe andere verse mama's eea ervaren. Relativeert hopelijk ook de droom dat alles rozengeur en manschijn is de eerste weken (maanden) na de bevalling. :*

Verder, heel praktisch, en je hebt er vast niets aan, maar je kindje gaat toch wel jammeren op een gegeven moment. Honger, luier, whatever. Als je gaat zitten stressen wanneer het komt, komt het moment niet sneller of langzamer. Probeer voor jezelf iets van een afleiding te zoeken.

En als je kindje erg onrsutig is, je zou een draagdoek kunnen overwegen. Kind zit vast, jij kan bewegen, werkt prima.

Ja, ik blijf op het praktische, want emotioneel komt het verder iets te dichtbij. Nogmaals, goed dat je hulp hebt gezocht!

Elmo, ik durfde niet te vragen hoe het met je gaat. Fijn om te lezen dat jij jezelf er ook uit krabbelt. :*

Ik heb vandaag 2 afspraken gehad achter elkaar. En dat was dan ook weer meer dan voldoende. Lees: net teveel. Of op het randje.
Alles komt nu ineens heel snel, bij de vervolginstelling wordt vanalles in gang gezet, de komende weken afspraken met alle partijen die wat met mijn ziekte/herstel te maken hebben. En dan weet je niet wat er gezegd gaat worden, allemaal onduidelijk. Allemaal onrust. Allemaal zwaar irritant.
En dan was de koffiemelk ook nog op! }:|
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 17 januari 2011 @ 16:28:42 #231
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_91468665
quote:
Elmo, ik durfde niet te vragen hoe het met je gaat. Fijn om te lezen dat jij jezelf er ook uit krabbelt.
Je mag altijd vragen hoor Davinia! Ik heb zo vaak hier willen posten, maar dan had Tirza weer net aandacht nodig, of ik zat weer te :'( of het kwam er gewoon niet van. Maar ik heb jouw updates wel gelezen en ik ben blij dat er bij jou nu ook van alles in gang gezet is! :* Ook had ik bij heel veel dingen wat jij schreef het gevoel alsof ik het zelf had geschreven. Het klinkt me bijna allemaal bekend in de oren en het voelt al helemaal bekend!

quote:
Ja, ik blijf op het praktische, want emotioneel komt het verder iets te dichtbij.
Ook dit ja.

Aanstaande zaterdag wordt Tirza 1. :Y *O* O+ :) :{ ;( :'( best handig die emoticons, scheelt heel wat typwerk over hoe ik me voel en wat er de laatste tijd door me heen gaat.
Het jaar is voorbij gevlogen. Ik zie alles nog zo voor me als de dag van gisteren. En vooral de laatste weklen zit ik echt terug te kijken, oh vorig jaar op deze dag was dit en vorig jaar op deze dag was dat en zus en zo. Pffffffffff. Ik kijk er echt naar uit dat mijn (allang geen) baby (meer) 1 wordt, maar van de andere kant wenste ik dat die dag voorbij was en dat het gewoon allemaal z'n gangetje zou gaan. Zo klaar, weer genoeg gesnotterd.

quote:
1s.gif Op maandag 17 januari 2011 16:06 schreef DaviniaHR het volgende:
Ik heb vandaag 2 afspraken gehad achter elkaar. En dat was dan ook weer meer dan voldoende. Lees: net teveel. Of op het randje.
Alles komt nu ineens heel snel, bij de vervolginstelling wordt vanalles in gang gezet, de komende weken afspraken met alle partijen die wat met mijn ziekte/herstel te maken hebben. En dan weet je niet wat er gezegd gaat worden, allemaal onduidelijk. Allemaal onrust. Allemaal zwaar irritant.
En dan was de koffiemelk ook nog op! }:|
Om je laatste zinnetje moest ik dan toch wel ff lachen! :*
Enne, hoe snel het ook allemaal gaat en men wil dat het gaat, JIJ bepaalt het en het gaat er om wat JIJ aan kan!
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
  maandag 17 januari 2011 @ 16:33:53 #232
177580 maffemuts
Maf en mutsig
pi_91468938
quote:
1s.gif Op maandag 17 januari 2011 16:06 schreef DaviniaHR het volgende:
8< knip >8
En dan was de koffiemelk ook nog op! }:|


Verder ben je keihard op weg in de goede richting :*
En voor Elmo ook n knuf!
Gewoon n stuiterballetje
http://youtu.be/JI-o25K6B-E
  maandag 17 januari 2011 @ 16:35:02 #233
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_91468991
quote:
1s.gif Op maandag 17 januari 2011 16:33 schreef maffemuts het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

Verder ben je keihard op weg in de goede richting :*
En voor Elmo ook n knuf!
:D

Ik doe het met Halvamel ;) :*

/offtopic
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 17 januari 2011 @ 16:43:59 #234
150191 Elmo76
2 little wonders!
pi_91469444
quote:
1s.gif Op maandag 17 januari 2011 16:35 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

:D

Ik doe het met Halvamel ;) :*

/offtopic
_O-

ook al is 't offtopic, ik moest er wel weer ff om lachen! ;)
*You little wonder, little wonder you*
*I have wished for so long, how i wish for you today*
  maandag 17 januari 2011 @ 19:04:28 #235
144006 chacama
Ondernemend!
pi_91476291
En dat mag ook best zo af en toe in dit topic!

Elmo, jammer dat je er nog niet helemaal ben, :* voor jou en toch een hele fijne verjaardag gewenst met Tirza.

En Davina, alweer een grens ontdekt! Top!

Lieve EM,

Meisje toch. :* die al eerste want een goede schouder en een arm om je heen - hoe virtueel die ook mag zijn - die heb je nu even echt verdiend. Wat ontzettend stoer en knap dat je dit allemaal hebt op kunnen schrijven en dat je zo snel al aan de bel durft te trekken.!

En nee, de HA zal inderdaad geen toverstafje voor je hebben, maar als het goed is wel een luisterend oor en de eerste stappen naar een oplossing. Een voor jou weer een stapje in goede richting. Een richting waarin jij weer thuis bent in je eigen huis en niet op eieren rond loopt uit angst voor wat gaat komen.

Al veel praktische adviezen zijn gegegeven. Ik kan je er nog eentje bij geven. Als jouw meiske slaapt: dan slaap jij ook. En geen gejamaar over het huishouden of de was of ga zo maar door. Lekker belangrijk....daar kun je hulp bij krijgen en vragen.....moet je dus wel echt echt echt echt doen. Een (iets meer) uitgeruste mama kan meer verdragen dan een vermoeide mama. En tot slot, betrek je man in je strijd. Alleen als jij aangeeft waar jouw grenzen liggen, dan pas kan hij hierin helpen (en deze zijn beide uit eigen ervaring en hebben bij mij enige tijd geduurd voordat ik het doorhad...)

Ik wens je vooral heel veel kracht toe bij deze strijd om weer terug te vinden wat je kwijt was en vooral te kunnen genieten van je grietje. Want dat is iets wat ik iedereen wens die in deze rotplek zit.... eruit! en weer kunnen genieten!
pi_91503249
Dank jullie wel voor de lieve reacties. Nee, ik heb het inderdaad niet droog gehouden. Maar dat is eigenlijk op dit moment meer 'normaal' dan een uitzondering. De huisarts schrok toen hij mij zag. Ik ben er namelijk 3 weken geleden nog geweest en ben sindsdien hard achteruit gegaan. 3 weken geleden was ik overigens voor uk bij de huisarts en niet voor mijzelf.

We hebben het erover gehad en hij heeft mij nu slaapmedicatie voorgeschreven. Die heb ik afgelopen nacht genomen, maar mijn lijf was het er niet mee eens. Ging er flink tegenin waardoor ik misschien evenveel geslapen heb als de afgelopen weken/maanden. Verder heeft hij aangegeven dat hij verwacht dat ik hulp nodig ga hebben om dit weer om te keren. Jammergenoeg is de mogelijkheid om terug te vallen op familie/vrienden minimaal. We wonen namelijk nogal ver weg van familie en vrienden hebben we vooral vanuit werk e.d. Vanmiddag moeten we samen terug naar de huisarts om de mogelijkheden te bespreken. Hij gaf al aan dat het mogelijk is dat we hulp vanuit de thuiszorg gaan krijgen. Dat gaan we straks bespreken.

De huisarts vroeg of ik zelf een idee had waar dit vandaan kwam. En het stomme is, ik weet precies wat dit veroorzaakt heeft. En als ik er rationeel naar kijk, kan ik het ook allemaal wel aan. Alleen heeft mijn hoofd geen zin om hier voortdurend rationeel mee om te gaan.

Gelukkig komt mijn moeder zo nu en dan een dagje naar ons toe. Donderdag komt ze weer. Maar dat is niet iets dat structureel kan, helaas.

En wat mijn man betreft, die doet alles wat hij kan. Ik ben zo blij dat ik hem heb! Hij zegt ongeveer hetzelfde als jullie. En hij heeft graag dat ik mij naar hem uit zodat hij mij kan helpen. Hij gaat vandaag op zijn werk bespreken wat de mogelijkheden zijn qua zorgverlof of ouderschapsverlof zodat hij iets meer thuis is. Gelukkig zijn ze op zijn werk ook erg flexibel.

Tja, dat slapen als zij slaapt. Ik heb sinds de bevalling niet meer gerust overdag. De kraamzorg liet daar geen ruimte toe en toen in de tweede week mijn moeder hier was en ik een aantal keer 's middags geslapen heb, werd ik altijd zo in paniek wakker dat ik daarmee opgehouden ben. Was misschien al een klein alarmbelletje als ik er op terug kijk. Ik heb dat toen wel bij de vk aangegeven, maar die gaf alleen als tip om toch maar te gaan slapen. Nu durf ik dat niet omdat ik alleen thuis ben, als ik dan helemaal in paniek raak weet ik niet wat ik moet doen.

Ben in ieder geval blij dat ik hier mijn ei een beetje kwijt kan.
pi_91503759
Blijf van je af schrijven als dat je helpt EM :). Hier of in een dagboek ofzo, maakt niet uit.
Wat naar om zo in paniek wakker te worden, kan me voorstellen dat dat het niet zo aanlokkelijk maakt om dan toch te gaan slapen.
En op de bank wat tv kijken of wat lezen? Dan rust je misschien toch een beetje uit...?
Mama van 2 lieve meiden :)
  dinsdag 18 januari 2011 @ 11:48:21 #238
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_91507520
Stiekem vind ik het wel gezellig, gezelschap hier :@

EM, fijn dat je man je zo goed steunt. Idd, praten-praten-praten, uitleggen hoe je je voelt, hij kan het niet ruiken. En, wederom praktisch, als je bang bent om in paniek wakker te worden, kan je dan mss je man bellen, zeggen dat je gaat slapen, en dat hij dan zijn telefoon bij zich houdt, zodat je hem kan bellen als je idd weer zo naar wakker wordt? Of staat zijn werk(situatie) dat niet toe?
Hoe zit je eigenlijk met je wendagen op het kdv? Kan je in deze 'staat' (sorry voor het nare woord) wel gaan werken? Moet je dat wel willen? Als je zwanerschapsgerelateerd ziek bent, moet dat ingaan direct na je zwangerschapsverlof. Als je gewerkt hebt, telt het niet meer. Of zo. Er was iets mee. Is wellicht handig om nu uit te (laten) zoeken.

elmo, ik vind het wel grappig dat jij zo graag wil dat tirza 1 jaar wordt. Voor mij is ze nog steeds een baby. Klein ding, loopt niet, heeft überschattige babyspekjes, zachte wangetjes, ja, baby! :+ Maar dat heeft wellicht ook te maken met het feit dat zij mijn tweede kindje is, dan vergelijk je toch met de oudste, en is ze nog HEEL klein. (Letterlijk en figuurlijk. Tenger, petite dametje vs. grote, stevige beer)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  dinsdag 18 januari 2011 @ 22:29:49 #239
144006 chacama
Ondernemend!
pi_91540344
Goedzo EM, al meteen actie vanuit de HA. Dat is echt super! Ik hoop dat je snel concrete hulp krijgt. En heb je bij HA ook aangegeven dat je in paniek wakker wordt? Fijn dat je man je zo goed steunt. Dat scheelt al zoveel. Succes!

Davina :* ik kan het me voorstellen een beetje 'gezelligheid' hier is ook niet raar om gezellig te vinden. Dan sta je ook niet zo alleen in de strijd.
pi_91563752
We hebben gister een gesprek gehad bij de huisarts. Omdat het op dit moment nog geen 'nood' situatie is gaan we het eerst proberen op te lossen met slaapmedicatie zodat ik op die manier weer iets weerbaarder word. Daarnaast heeft mijn man vandaag geregeld dat hij komende week halve dagen werkt. Deze week is dat nog niet nodig omdat mjn moeder morgen komt. De week erna bekijken we even tegen die tijd. De tweede week van februari gaan we een weekje op vakantie en de week erna ben ik bij mijn ouders omdat mijn man dan in het buitenland zit. Tegen die tijd zijn we alweer een maand verder en hoop ik dat ik in ieder geval de onverwachte dingen die uk doet, iets beter op kan vangen.

Het weer gaan werken was een onderdeel van het probleem. Ik heb vanaf mijn 15e altijd gewerkt. Haal daar ook een soort van eigenwaarde vandaan. Voordat ik met verlof ging kreeg ik het nieuws dat mijn contract niet verlengd zou worden. Omdat ik breed inzetbaar ben, was de kans wel 99% dat ze mij wel een nieuw contract zouden kunnen aanbieden. Ik ben dus op een hele rare en onzekere manier met verlof gegaan. De onzekerheid dat ik geen werk heb waar ik naar terug kan heeft bijgedragen aan hoe ik mij nu voel. Vandaag kreeg ik het, voor mij belangrijke, telefoontje dat ik weer terug mag/kan komen. Dat lucht, voor nu, even op.
Uk gaat al wat eerder naar het kdv dan dat ik weer zou gaan werken. Nu heb ik nog zo'n 1,5 maand vrij als zij naar het kdv gaat. Heb ik tijd om dat rustig op te bouwen zodat zij goed kan wennen en ik heb iets meer tijd om het zelf allemaal op een rij te krijgen voor ik ga werken.

Hoop dat ik de komende nachten ook even goed kan doorslapen, dat zou iig iets moeten schelen.
  dinsdag 25 januari 2011 @ 11:03:45 #241
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_91839943
Essential, helpt de slaapmedicatie? Voel je je al iets beter?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_91937093
Essential, ik ben ook wel benieuwd hoe het met je gaat?

Twee maanden terug heb ik geprobeerd mijn medicijnen af te bouwen. Dat was, laten we het netjes houden, geen succes. Inmiddels weer op mijn oude dosis en *wow* wat doet zo'n extra dosis veel! :D :X ;)
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  donderdag 27 januari 2011 @ 13:15:15 #243
12765 Tan
 Isilindil Tasardur
pi_91937628
Dames, ik klikte dit topic aan, geheel per ongeluk, maar bleef hangen. Ondanks dat ik er niet over mee kan praten, wel over depressie, maar niet (post)nataal, wil ik even zeggen dat ik diepe bewondering voor jullie heb. Dat wilde ik even kwijt :*
  maandag 31 januari 2011 @ 10:29:09 #244
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_92114312
Ik ga me afmelden in dit topic.

Bij de laatste afspraak bij de psychiater hebben we nu een volledige en complete diagnose gekregen. Conclusie: het is/was een klinsche depressie, en het begon een paar maanden na de bevalling, maar dat was eigenlijk toeval (min of meer). De rest van de diagnose is best heftig, dus dat ga ik niet zo open en bloot op Internet zetten. Ik schaam me er niet voor, het is gewoon een ziekte. Dus als mensen het willen weten, mogen ze PM'en en zal ik antwoord geven.

Het is geen post-partumdepressie, dus hoort mijn verhaal hier niet (meer) thuis.

Ik vond het wel fijn om hier te (kunnen) posten. Hoewel er niet altijd veel reacties waren, was het fijn om een platform te hebben waarvan je weet dat veel mensen het lezen. Wellicht zijn mijn gedachtespinsels en frustraties iemand tot steun geweest. En anders was het gewoon lekker ventileren mijnerzijds. :D
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 31 januari 2011 @ 10:57:13 #245
144006 chacama
Ondernemend!
pi_92115071
Davina, fijn dat je nu een definitieve diagnose hebt. Ik pm je nog. :*

Yypy :* Je blijft een bijzonder persoon voor me. En ik ben blij om te lezen dat je nu toch gemerkt hebt dat je met medicatie meer jezelf bent dan zonder. Nogmaals :*
pi_92117903
Davinia, fijn dat je nu een definitieve diagnose hebt! :*

Yppy, dan maar lekker met medicatie hoor! :*
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_94830820
Sorry sorry sorry! Ben enorm druk bezig geweest en helemaal vergeten het topic in de gaten te houden.
Ja het is met de slaapmedicatie beter gegaan. Ik heb het een aantal weken gebruikt en soort van bij kunnen slapen.
Zodra ik stopte met de slaapmedicatiem merkte ik wel dat de nachten weer korter werden. Slaap op dit mijnt zo'n 5 uur per 24 uur. Maar kan het wel beter aan! Beebje heeft tussendoor flink wat problemen met ontlasting en drinken gehad en merk dan dat ik weer onrustiger word. Zit een beetje in mijn karakter ;-). Nu gaat het met beebje ook beter en dan met mij meteen ook weer.

Als ik langzaamaan die 5 uur slaap wat kan verlengen dan trekt het wel bij denk ik. De huisarts heeft met mijn man afgesproken 1 x per maand even contact te hebben. Hij vertrouwt er niet helemaal op dat ik meteen weer aan de bel trek als het weer minder gaat. Heeft ie misschien ook wel gelijk in.

Ik begin in iedergeval binnenkort weer met werk. Beebje is goed gewend op kdv dus daar maak ik me geen zorgen over. Misschien dat als ik weer met iets buitenshuis bezig ben ik 's avonds mentaal wat meer moe ben en dan ook weer iet beter slaap. I hope so! het had in eerste instantie dus met oververmoeidheid te maken. Maar word nu dus goed in de gaten gehouden!
pi_94843160
EssentialM, fijn wel zo'n vinger aan de pols!
Mama van 2 lieve meiden :)
  maandag 17 oktober 2011 @ 14:43:50 #249
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_103190871
Het is al even geleden dat in dit topic gepost is, maar ik heb een vraag die toch wel thuis kan horen hier. Een goede vriendin van me kampt momenteel met een hele zware postnatale depressie, en ik maak me erge zorgen. Vraag me af wat ik nou kan doen om haar te helpen. Ik woon niet zo dichtbij dus ik kan niet veel directe praktische hulp bieden, maar misschien wel wat tips verzamelen hier van ervaringsdeskundigen. Ze heeft al medicijnen, verder weinig begeleiding heb ik de indruk. Het gaat echt helemaal niet goed, ze wil de baby niet meer en ziet alles zo verschrikkelijk somber in. Waar zijn jullie nou goed mee geholpen, heeft iemand tips?
Zijn er veel varianten op de medicatie eigenlijk? want tot nu toe helpt de medicatie die ze nu krijgt niet zo (alleen vervlakkend).
in de haak.
pi_103191964
Iets wat je bijv. kunt doen is via de fam./partner je zorgen uitten en zorgen dat de fam. de behandelend arts informeert

de arts deelt de info met familie (partner) en kan jou als vriendin alleen aanhoren, maar ik weet niet of hij hier dan direct iets mee kan doen en of jij weet welke arts ze heeft. Vaak werkt een belletje van familie sneller.

Med. die vervlakt kan mensen ook een minder prettig gevoel geven omdat ze dan weinig meer voelen. De depri gevoelens niet, maar ook de blije gevoelens niet meer.
Ze zou een ander medicijn kunnen uitproberen als ze er voor open staat, maar hier staat vaak ook een inwerkingstijd voor van bijv]. 6 - 12 weken

En als ze al moeilijk/niet kan genieten van haar baby.. dan lijkt me dat dubbel vervelend voor haar. Ik vind het wel raar dat ze weinig begeleiding krijgt..

(ben geen ervaringsdeskundige maar ben wel bekend met de medicatie en gevoelens als depresiviteit door mn werk in de zorg)
  maandag 17 oktober 2011 @ 15:32:12 #251
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_103193016
dank voor je reactie!

ik ben behalve vriendin ook familie van haar, en ik was inderdaad van plan om ook contact op te nemen met haar zus en partner. ze heeft in elk geval een huisarts die er heel stom op reageerde "tsja, aard van 't beestje he", (!) dus ik wil graag dat ze van huisarts wisselt. via de gyneacoloog heeft ze een afspraak met een psychiater gehad, die heeft haar ± een maand geleden deze medicijnen voorgeschreven. dus inderdaad wat kort om al te kunnen beoordelen of 't de goede zijn. maar ik krijg de indruk dat ze maar weinig begeleiding daarin krijgt. zelf voelt ze zich te lamlendig om daar dan weer om te vragen, ze heeft toch het gevoel dat niks helpt, dat maakt het extra lastig.
maar ik weet eigenlijk weinig van de mogelijkheden om thuiszorg te krijgen in dit soort situaties, of op een andere manier wat praktische ondersteuning. voor haar partner is het ook heel zwaar, dit allemaal op te moeten vangen.
in de haak.
pi_103193709
Ik zou zeker van huisarts wisselen. Is hij nou helemaal?
Mijn psychotherapeut reageerde zo en ik heb aangegeven een ander te willen om deze reden.

Ik herken de situatie, inclusief mega zwaar voor de partner.
Medicijnen kunnen altijd opgehoogd, dus goed vinger aan de pols houden hoe dat gaat. Als je zo ver in de put zit helpt wellicht de normale dosering niet.
Verder is het goed om toch met iemand te gaan praten. Wellicht via een andere huisarts een verwijzing voor een instantie als Psych? Zo hebben alleen wel redelijke wachttijden.
Een eerstelijnspsycholoog is een optie.
Voor wat hulp en handvatten thuis is het wellicht niet gek om dit eens bij het cb aan te kaarten. Ik weet dat velen het hier zien als de duivel zelf met een dossier dat je voor eeuwig achtervolgt maar bij ons in de stad hebben de cb's wel projecten lopen voor mensen die een steuntje in de rug nodig hebben.
You make me dizzy, Miss Lizzy,
The way you rock'n'roll
Ik heb je lief mijn hele leven
  maandag 17 oktober 2011 @ 15:53:43 #253
14811 Asyniur
Nu met 2 jommetjes <3
pi_103194100
Ik sluit me aan bij DML en Zoë. :Y
Schakel de partner in zodat die aan de bel trekt bij de instanties/artsen. Medicatie heeft zeker 6 weken tijd nodig om in te werken en kan daarna opgehoogd, maar het kan ook altijd zijn dat bepaalde medicatie niet werkt en er andere medicatie nodig is.
Maar ze heeft zeker ook hulp en begeleiding nodig.
Als het je lukt, probeer dan ook een netwerk van praktische hulp op te bouwen. Liefst volgens een vast patroon, zodat ze weet waar ze aan toe is.
Iemand die helpt het huishouden te regelen, maar ook iemand die af en toe de baby even meeneemt (of haar) zodat ze letterlijk even los is.
pi_103195425
huisarts inwisselen idd..
ze kan (neem ik aan) ook een verwijzing krijgen naar bijv. maatschappelijk werker of iemand anders die hiervoor geschikt is. En die kan eventueel ook bij iemand thuis komen.

Als de ernst ervan goed duidelijk wordt gemaakt door partner/familie zou er wel iets mee gedaan moeten worden.
pi_103197860
Trui, zit ze in Utrecht of de buurt daarvan? Daar zit ook http://www.babyblues-domstad.nl/ Een psychologe die zich gespecialiseerd heeft in zwangerschaps-gerelateerde depressies.
In Delft zit http://zwangerschap-en-psychiatrie.nl/ een (eerstelijns) psychiater gespecialiseerd in zwangerschaps-gerelateerde klachten.

Verder zijn er verspreid over het land een flink aantal POP-poli's (psychiatrie-obstetrie-paediatrie)
bijvoorbeelde deze in Amsterdam, http://www.poppoli.nl/smartsite.dws?id=11735 , maar ze zitten over het hele land, kijk hier voor een overzicht. http://www.lkpz.nl/behandelcentra.php

Nouja mijn bijdrage, dit zijn allemaal mensen die in ieder geval gespecialiseerd zijn in de combinatie psychologie/psychiatrie en zwangerschapsgerelateerde depressiviteit. Ik zou zeker aanraden om als ze bij een reguliere psychiater loopt, naar zo'n gespecialiseerde te gaan. De POP-poli's werken met een multi-disciplinair team waarbij ook het kind eventueel wat in de gaten gehouden wordt. (hoewel dat waarschijnlijk meer is voor moeders die tijdens de zwangerschap medicatie gebruikten).

Verder ga ik mee met bovenstaande dames.

Heel veel succes ermee, het valt niet mee om toe te moeten kijken naar hoe iemand met zichzelf worstelt :* Je bent een lieve vriendin dat je zo probeert te helpen!
:)
  Moderator maandag 17 oktober 2011 @ 17:23:40 #256
5428 crew  miss_sly
pi_103198065
Als ze in (de buurt van) Amsterdam zit, is er in het VU ook een dergelijk iets als mignonne hierboven aanhaalt: http://www.vumc.nl/zorg/nieuws/4210667/

Succes trui, het is heel moeilijk om het te zien en niet echt iets te kunnen doen :*
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
  maandag 17 oktober 2011 @ 18:26:02 #257
11682 Moonah
Jolie femme
pi_103200087
quote:
0s.gif Op maandag 17 oktober 2011 16:22 schreef Zoë23 het volgende:

ze kan (neem ik aan) ook een verwijzing krijgen naar bijv. maatschappelijk werker of iemand anders die hiervoor geschikt is. En die kan eventueel ook bij iemand thuis komen.

Als de ernst ervan goed duidelijk wordt gemaakt door partner/familie zou er wel iets mee gedaan moeten worden.
Duh! Ik heb indertijd een wanhoopsbrief aan mijn huisarts en aan de psych bij wie ik op de wachtlijst stond geschreven, dat ik mezelf en mijn kind van het leven wilde beroven :o :'( :'( . Maar no way dat ik hoger op de wachtlijst kwam. 12 weken wachten. Ik werd gék, letterlijk.
Ik word er wéér boos van. Gelukkig heeft mijn oude therapeute onmiddellijk plek gemaakt en kreeg ik medicatie die snel werkte, dus het is godzijdank nooit zo ver gekomen....

Trui, wat mij door die allerrotste tijd heeft getrokken is wandelen. Met mijn moeder. En 'het kind' lag dan te slapen in de wagen. Uren heb ik gewandeld. En gezeurd en geklaagd en gejankt. Ik ben een aantal malen zonder Thies bij mijn zus gaan logeren. Ik ben alleen naar de sauna gegaan. En regeldingen deed mijn man. Dat trok ik echt niet.
Dus wellicht kun je je vriendin bij dit soort zaken tot steun zijn. Veel sterkte.

Bah, heb het nooit zo expliciet geschreven, komt toch wel even dichtbij nu... :{ Wat een afgrijselijke tijd was dat. En nu ga ik even spelen met die heeeeerlijke zoon van me! O+
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  maandag 17 oktober 2011 @ 18:45:43 #258
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_103200762
Trui, je kan een aantal dingen doen:
- luisterend oor/troostende schouder
- even met de baby op stap
- regeldingen uitvoeren
- structuur aanbrengen in haar dagen

Daar had ik iig het meest baat bij

Sterkte! :*
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  maandag 17 oktober 2011 @ 18:49:02 #259
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_103200862
ontzettend bedankt voor al jullie reacties. ik ga er mee aan de slag. wil zo graag dingen kunnen doen. ik heb er een grote steen van in m'n maag, dit gun je niemand.
in de haak.
  maandag 17 oktober 2011 @ 18:53:40 #260
35189 Troel
scherp en bot
pi_103201022
Wat ontzettend naar om te lezen, laat staan om erin te zitten. Moonah, wat heftig!

Ik hoop dat je haar kunt helpen trui!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
pi_103205677
Wat een fantastische vriendin ben je trui! O+

Ik word er helemaal emo van, zeker door jouw post weer Moonah, om het nu hier in het openbaar te lezen. Zo echt. Bij mij was het zo anders. Ik snap het nog steeds niet. Binnen een week van de huisarts bij de psychiater. En toen het na het afbouwen mis ging, weer heel snel.

Veel tips zijn al gegeven, wat ik nog wil zeggen: spreek d'r niet tegen, luister wel. Niet zeggen dat ze geen slechte moeder is, niet zeggen dat ze geen rotmens is, niet zeggen dat ze geen gelijk heeft. Dat maakt de slechte wereld die er nu is ook nog eens kapot. Bevestigen hoeft (natuurlijk!!) ook niet, maar accepteer dat ze zo denkt en voelt. Ben niet bang voor wat ze denkt en zegt, dat is er nu eenmaal, door de ziekte. En dat gaat weg, maar nu is het zo. Als je een paar keer te horen krijgt dat je glashard zit te liegen, laat je het wel om later bij iemand aan te kloppen.

En om te doen, wat concreter: af een toe een kaartje, een smsje, een berichtje, iets kleins. Om te laten weten dat je aan d'r denkt en er bent. Ook al kan ze het niet aan zelf contact te zoeken, zoiets komt wel binnen.

En voor hem: bespreek de optie van mantelzorgondersteuning. Op het eerste gezicht niet het eerste om aan te denken, maar vaak een kortere wachtlijst en zo iemand kan veel doen, het kan heel wat druk van de ketel nemen. Via mezzo.nl kun je adressen vinden. Kan soms extra uitleg vergen voor een aanmelding. Als je daar meer van wilt weten, hoor ik het wel. :)

Nogmaals: fantastisch dat je dit wilt doen. Maar let ook op jezelf. :*
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
pi_103206267
Trui wat heftig voor je vriendin het meeste is al gezegd.
Ze heeft dus een gyn? die kan in het ziekenhuis maatschappelijkwerk regelen. Medicatie/andere medicatie is dan sneller geregeld.

Is het mogelijk dat haar kindje eens een dagje bij een ander slaapt of zij zelf een nachtje ergens anders slaapt?
  maandag 17 oktober 2011 @ 20:39:08 #263
11682 Moonah
Jolie femme
pi_103206384
quote:
0s.gif Op maandag 17 oktober 2011 20:27 schreef YPPY het volgende:
spreek d'r niet tegen, luister wel. Niet zeggen dat ze geen slechte moeder is, niet zeggen dat ze geen rotmens is, niet zeggen dat ze geen gelijk heeft. Dat maakt de slechte wereld die er nu is ook nog eens kapot. Bevestigen hoeft (natuurlijk!!) ook niet, maar accepteer dat ze zo denkt en voelt. Ben niet bang voor wat ze denkt en zegt, dat is er nu eenmaal, door de ziekte. En dat gaat weg, maar nu is het zo. Als je een paar keer te horen krijgt dat je glashard zit te liegen, laat je het wel om later bij iemand aan te kloppen.

Nou, dát dus! Ik was er nog over na aan het denken, maar inderdaad, niet proberen te relativeren. Dat voelt heel bagatelliserend, alsof je niet serieus wordt genomen in je gevoelens. Rationeel wist ik héus wel dat eea niet klopte, dat de hormonen met me op de loop gingen, maar dat maakte de gevoelens niet minder echt.
En ik wilde het topic niet kapen hoor, toch bedankt voor de lieve woorden, hier en per PM. :*
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  maandag 17 oktober 2011 @ 20:46:00 #264
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_103206802
ah, da's een goede tip. ik had uiteraard wel die neiging vanmiddag... :@ (niet zozeer relativerend, maar wel dat ik haar ervan probeerde te overtuigen dat er ook nog betere dagen in 't verschiet liggen.)
in de haak.
  maandag 17 oktober 2011 @ 20:55:33 #265
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_103207407
quote:
0s.gif Op maandag 17 oktober 2011 20:46 schreef trui het volgende:
ah, da's een goede tip. ik had uiteraard wel die neiging vanmiddag... :@ (niet zozeer relativerend, maar wel dat ik haar ervan probeerde te overtuigen dat er ook nog betere dagen in 't verschiet liggen.)
Natuurlijk zijn er betere dagen in het verschiet, maar dat is nog heel ver weg en de weg ernaar toe is een hele grote, steile berg die niet te overzien is. Althans, niet voor haar. Niet nu.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
pi_103207743
Alles is kut nu. De wereld, de omgeving, vooral zijzelf. Totaal kut. En dat verandert niet. Ze moet nu per dag verder en elke dag dat ze leeft (letterlijk!) is een dag verder. En wat het 'verder' is? Dat bestaat niet, kost teveel energie om daar aan te denken. En het kan niet, dat het kutte weg gaat, dat is er, misschien verdient ze het wel, misschien is het wel d'r eigen schuld dat ze depressief is, misschien verdient ze het wel om te verdwijnen, misschien heeft ze het wel over zichzelf afgeroepen. Misschien is ze het niet waard om te leven, om een lieve man te hebben, een kind en familie. Ze is toch kut? Er kan zoveel in d'r omgaan. Betere dagen, dat 'bestaat' dan niet. Alleen het nu is er en het feit dat het kut is om op te staan, kut om je bed open te slaan, kut om te moeten lopen naar de douche, kut om het douchegordijn open te moeten schuiven, kut om een handdoek te pakken, kut om het licht aan te doen. Alles zeg maar.

Ik hoop dat zij het niet zo voelt, maar daar valt niet tegenin te brengen. Dat lukt niemand. Dus acccepteren, aanhoren en laten weten dat je er voor haar bent. Dat doet zoveel. Dat je ergens, voor 0,000001% iemand hebt die om je geeft.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
  maandag 17 oktober 2011 @ 21:15:25 #267
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_103208725
ik knoop het in m'n oren! :*
in de haak.
  maandag 17 oktober 2011 @ 21:18:27 #268
11682 Moonah
Jolie femme
pi_103208933
quote:
0s.gif Op maandag 17 oktober 2011 21:15 schreef trui het volgende:
ik knoop het in m'n oren! :*
Ik wilde een grapje maken met het woord 'kut', maar dat is zeker niet gepast? :o
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
pi_103209078
quote:
12s.gif Op maandag 17 oktober 2011 21:18 schreef Moonah het volgende:

[..]

Ik wilde een grapje maken met het woord 'kut', maar dat is zeker niet gepast? :o
knoop in je kut?
:')

Trui :* je bent een lieverd!
:)
  maandag 17 oktober 2011 @ 21:43:14 #270
11682 Moonah
Jolie femme
pi_103210776
Hij was wel erg flauw hè... :@
Ik zal de woordgrapjes maar weer gewoon aan ons aller trui overlaten!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  maandag 17 oktober 2011 @ 21:52:22 #271
116890 _evenstar_
Ba-dum-tisssschhh
pi_103211477
Wat dapper dat jullie zo open durven te zijn O+

Ik krijg op t moment "therapie" niet vanwege depressie ( Al was het dat initieel wel Maar dan prenataal ) dat gaat goed en Ben stabiel! Maar wel even begeleiding in mijn grens aangeven en bewaken. Met name tov. Moeder die zwaar psychisch patiente is en op e.o.a. Manier Ik de matriarchnogwattesrol in de fam heb.. En dat moet afgelopen zijn.
Door erfelijkheid en deels verleden heb Ik een groter risico op ppd. Ik wordt dus iig binnenkort keer gezien door psychiater en heb mijn voet bij ggz binnen zodat ze mits nodig ( en we gaan uit van niet) direct kunnen ingrijpen!
Ik vind t fijn dat ze iig alert zijn.
Engaging Infinite Improbability Drive..
pi_103211529
@Moonah, ik moest er wel om grinniken eigk :D maar Trui kan daar vast meer mee ja haha

/offtopic
:)
  maandag 17 oktober 2011 @ 21:55:49 #273
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_103211727
ochja, voor een beetje kutgrap draai ik m'n hand niet om. ;) (maar eerlijk, ik zit momenteel zo met dit verhaal in m'n maag dat ik 'm in eerste instantie niet eens snapte moonah.)

evenstar, goed dat jij & je omgeving er inderdaad alert op zijn. hopelijk valt het mee straks natuurlijk, maar toch. :*
in de haak.
  maandag 17 oktober 2011 @ 22:04:48 #274
116890 _evenstar_
Ba-dum-tisssschhh
pi_103212404
Ik denk dat de begin periode vooral kut was door t enorm ziek zijn , en zoveel herinneringen van de zwangerschap van Arwen en hoe t daarna liep..

Maar mijn superduo O+ Arwen en D. Hebben mij er doorheen geslagen. En D. Nam en neemt waar nodig alle zorgen weg. Hij laat mij mij zijn, spoort mij aan om voor mezelf op te komen ook al is dat voor hem minder voordelig ;)
Mijn steun en toeverlaat O+

Ik Ben niet bang dat t misgaat , vol vertrouwen en zou het toch misgaan heb Ik mijn superduo O+
Engaging Infinite Improbability Drive..
  maandag 17 oktober 2011 @ 22:06:58 #275
116890 _evenstar_
Ba-dum-tisssschhh
pi_103212551
En trui idd het feit dat je hier vraagt wat je zou kunnen doen is al zo'n grote hulp voor je vriendin want je erkent haar probleem. :*
Engaging Infinite Improbability Drive..
  maandag 17 oktober 2011 @ 22:07:51 #276
11682 Moonah
Jolie femme
pi_103212612
Ook al heb je je superduo, een professioneel vangnet is toch wel érg belangrijk als je kwetsbaar bent Evenstar. Ik hoop van harte met je mee dat je het niet nodig zult hebben. :)
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  maandag 17 oktober 2011 @ 22:23:32 #277
116890 _evenstar_
Ba-dum-tisssschhh
pi_103213659
Daarom Ben Ik daar ook heel blij mee dat ze liever preventief signaleren zodat wanneer t nodig is gelijk aangepakt kan worden. Maar daarbij is ook de steun van superduo van belang :)
Engaging Infinite Improbability Drive..
pi_103224217
Gisteren ook al geprobeerd te reageren. Maar mijn hormonen zaten me even dwars.. Yppy, die kut-post ( :') ) van jou raakte me gisteren een beetje.. Ook al heb ik het niet zo heftig gehad, het is wel herkenbaar. En zo onbegrijpelijk voor buitenstaanders soms dat je er niet uit kunt komen. En veel mensen (waaronder mijn moeder) snappen nog niet dat het echt niet even een vlaag vermoeidheid was. Dat met een paar nachtjes slapen over is.

Ik sta nu een stuk sterker in mijn schoenen dan de vorige bevalling. Dus verwacht niet zoveel problemen. Maar heb al bij mijn oude psych aangegeven dat ik zwanger ben. Hij is alleen een studentenpsycholoog, en heb ik daar straks geen recht meer op. Maar als ik niet snel genoeg hulp in het reguliere circuit kreeg, dan kon ik direct bij hem terecht tot de hulp er wel was. Dus dat is een fijne buffer voor mijn gevoel..
pi_103229658
quote:
0s.gif Op maandag 17 oktober 2011 18:26 schreef Moonah het volgende:

[..]

Duh! Ik heb indertijd een wanhoopsbrief aan mijn huisarts en aan de psych bij wie ik op de wachtlijst stond geschreven, dat ik mezelf en mijn kind van het leven wilde beroven :o :'( :'( . Maar no way dat ik hoger op de wachtlijst kwam. 12 weken wachten. Ik werd gék, letterlijk.
Ik word er wéér boos van. Gelukkig heeft mijn oude therapeute onmiddellijk plek gemaakt en kreeg ik medicatie die snel werkte, dus het is godzijdank nooit zo ver gekomen....

Trui, wat mij door die allerrotste tijd heeft getrokken is wandelen. Met mijn moeder. En 'het kind' lag dan te slapen in de wagen. Uren heb ik gewandeld. En gezeurd en geklaagd en gejankt. Ik ben een aantal malen zonder Thies bij mijn zus gaan logeren. Ik ben alleen naar de sauna gegaan. En regeldingen deed mijn man. Dat trok ik echt niet.
Dus wellicht kun je je vriendin bij dit soort zaken tot steun zijn. Veel sterkte.

Bah, heb het nooit zo expliciet geschreven, komt toch wel even dichtbij nu... :{ Wat een afgrijselijke tijd was dat. En nu ga ik even spelen met die heeeeerlijke zoon van me! O+
Heftig moonah..
pi_103229722
quote:
0s.gif Op dinsdag 18 oktober 2011 08:49 schreef Deepfreeze het volgende:
Gisteren ook al geprobeerd te reageren. Maar mijn hormonen zaten me even dwars.. Yppy, die kut-post ( :') ) van jou raakte me gisteren een beetje.. Ook al heb ik het niet zo heftig gehad, het is wel herkenbaar. En zo onbegrijpelijk voor buitenstaanders soms dat je er niet uit kunt komen. En veel mensen (waaronder mijn moeder) snappen nog niet dat het echt niet even een vlaag vermoeidheid was. Dat met een paar nachtjes slapen over is.

Ik sta nu een stuk sterker in mijn schoenen dan de vorige bevalling. Dus verwacht niet zoveel problemen. Maar heb al bij mijn oude psych aangegeven dat ik zwanger ben. Hij is alleen een studentenpsycholoog, en heb ik daar straks geen recht meer op. Maar als ik niet snel genoeg hulp in het reguliere circuit kreeg, dan kon ik direct bij hem terecht tot de hulp er wel was. Dus dat is een fijne buffer voor mijn gevoel..
Das idd wel fijn om te weten dat je daar terecht kunt mocht het nodig zijn, :*
  dinsdag 8 november 2011 @ 22:17:04 #281
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_104142008
even een update. het gaat niet goed met m'n vriendin. de depressie is alleen maar erger geworden en op een gegeven moment in een psychose overgegaan. vandaag is ze opgenomen, onder dwang. ik hoop zo dat ze nu even wat rust krijgt, al is het maar doordat ze d'r platspuiten. het is echt zo'n hel waar ze in zat/zit.... :'( als ze de kans gekregen had was ze er al niet meer geweest. ik weet niet in hoeverre dit nou allemaal puur hormoongerelateerd is, maar wat is het moeilijk zeg, om iemand zo te zien/horen lijden en zo weinig te kunnen doen. weten jullie of ze in zo'n ziekenhuis wel gedwongen medicijnen kunnen geven, ook al wil ze het niet?
in de haak.
  dinsdag 8 november 2011 @ 22:22:44 #282
164686 _Bar_
Carpe Diem
pi_104142319
Trui geen raad of informatie maar wil je sterkte wensen met je vriendin, lijkt me vreselijk als je zo langs de zijkant staat :*
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
  dinsdag 8 november 2011 @ 22:26:36 #283
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_104142567
lief dank je! en ja, ik weet ook niet of het wel zin heeft om 't hier op te schrijven maar ik voel wel behoefte om 't een beetje te delen. al praat ik ook al veel met de andere mensen om haar heen. hoe dan ook, dit wens je niemand toe... wat een gemene rotziekte. :(
in de haak.
pi_104145754
Trui, sterkte. Wat klinkt dat heftig. En ja bij een IBS kan gedwongen medicatie gegeven worden.
link: http://www.dwangindezorg.(...)gen/?searchterm=None
  dinsdag 8 november 2011 @ 23:30:42 #285
37150 livelink
keek op mijn week ( © DJ11)
pi_104146045
Gedwongen medicatie kan inderdaad. Ik heb ooit eerder van nabij zo'n heftige zwangerschapspsychose meegemaakt. Ook daar een gedwongen opname en alles bij elkaar heeft het best een tijd geduurd.
Het is enorm heftig voor iedereen die er bij betrokken is want het komt zo onverwachts. Tenminste dat was zo bij degene die ik ken.

Heel veel sterkte voor alle betrokkenen en ook voor jou Trui.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
  woensdag 9 november 2011 @ 08:20:14 #286
35189 Troel
scherp en bot
pi_104151224
Hier ook een keer gehoord van iemand, daar is het dus ook bij één kindje gebleven :)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
pi_104154534
Wat heftig trui.. heel veel sterkte, hoop dat 't snel beter met haar gaat..
een opname is sowieso erg ingrijpend,. voor wie dan ook.. hoop dat ze een goede behandeling & nabehandeling krijgt..
pi_104154657
Trui, wat ontzettend heftig. Maar ze krijgt nu hulp en hopelijk gaat het vanaf hier de goede kant op!
  woensdag 9 november 2011 @ 11:36:26 #289
11682 Moonah
Jolie femme
pi_104155497
Och Trui, wat heftig en wat verdrietig. Hopelijk komt ze tot rust en tot zichzelf tijdens de opname.
Sterkte jij hoor...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
  woensdag 9 november 2011 @ 11:47:09 #290
12713 trui
enorm aantrekkelijk!
pi_104155820
dank jullie allemaal, ik hoop ook zo op betere tijden voor hen. en hoe dan ook, dit geeft de omgeving nu gelukkig ook even wat rust, dat was hard nodig. iedereen was op aan 't raken.
in de haak.
pi_104169729
Trui heftig om van de zijlijn toe te kijken en zo weinig te kunnen doen. :*
Mama van 2 lieve meiden :)
pi_119149500
Ik hoop dat ik dit topic een schop mag geven!

Ik ben niet depressief maar zit wel ontzettend in de knoei met mezelf. Het makkelijkste is dat ik begin bij het begin. Ik ben mijn hele leven al wat zwaar op de hand geweest zoals ze dat zeggen. Rond begin middelbare school heb ik voor het eerst begeleiding gekregen om wat dingen uit mijn verleden te accepteren en hierna ging het beter.
Toen ik 15 was overleed mijn moeder plotseling, ze was nog geen 2 weken 48 jaar! Ik vond haar op de bank in coma en dezelfde avond overleef ze. Mijn zus vertrok vrij snel daarna uit huis omdat het niet meer ging tussen haar vriend die bij ons woonde en mij en ik bleef alleen achter met mijn vader. Hij kreeg een alcoholprobleem na het overlijden van mijn moeder en ik ging me vol op school storten. In eerste instantie ging dat goed maar ik kreeg steeds meer last van depressieve gevoelens en angstklachten. Ik heb uiteindelijk de stap naar de huisarts durven zetten en werd direct doorgestuurd. Ik heb een paar jaar therapie gehad waarbij gesproken werd van opname maar zover is het nooit gekomen. Ik krabbelde op, leerde mijn moeders dood een plekje te geven en mijn vader zijn alcoholprobleem te vergeven. Wel kreeg ik medicijnen want er was een angststoornis vastgesteld. Die sloegen aan en eindelijk, na jaren verdriet, woede en heel veel angst herkende ik mezelf terug. Ik kon mijn gevoel beter beheersen en ik voelde me goed!
Begin vorig jaar ging het al een paar jaar goed met mij en mijn man en ik gingen aan kinderen denken. Maar omdat ik nog medicijnen gebruikte ging ik eerst bij de huisarts langs om te controleren of het veilig was. Gelukkig mocht het veilig gebruikt worden en september vorig jaar stopte ik met de pil. Januari dit jaar bleek ik al zwanger te zijn! Ik was dolgelukkig en voelde me zo sterk, ik dacht dat ik de hele wereld aan kon. We kregen een echo bij 6 weken en 6 dagen en die zag er oké uit. Er zat een kindje met kloppend hartje, wel wat kleiner dan verwacht maar dat zou moeten kunnen. 2 weken later weer een echo en het was mis. Uiteindelijk heb ik mijn lichaam op zijn beloop gelaten en ik verloor het kindje bij 15 weken. Ik was woedend op mezelf en mijn lichaam. Het voelde alsof ik faalde en ik heb vaker geroepen dat ik mijn kindje vermoord had. Diep van binnen wist ik dat dat niet zo was maar ik was zo boos en verdrietig.
Ruim 4 maanden later was ik weer zwanger! Maar weer ging het mis, dit keer bij ongeveer 5 weken al. Het vertrouwen in mijn lichaam zakte naar het dieptepunt en ik dacht dat het me nooit zou lukken. En de angst voor een nieuwe zwangerschap groeide met de dag.
Meteen de eerstvolgende maand was ik weer zwanger. En dit keer was ik niet blij, ik kon alleen maar denken dat ik dit kindje vast ook zou verliezen. Zoals hier bekend bleef ik testen om te zien of het streepje bleef en ik raakte compleet in paniek als hij naar mijn mening te licht was. Rond de 6 weken had ik vertrouwen in mijn lichaam gekregen en voor de eerste echo was ik helemaal niet zenuwachtig. Ik wist dat het goed zat en dat was ook zo.
Nu denk ik op momenten dat ik me rustig voel nog steeds dat deze zwangerschap goed gaat maar ik hen zulke verschrikkelijke paniekaanvallen. Het overvalt me, ineens weet ik zeker dat het mis is en huil ik, kan ik moeilijk ademen en moet ik bijna braken. Ik herken de aanvallen van mijn eerdere uiting van mijn angststoornis. Het is tot nu toe pas 2 keer voorgekomen, 1 keer na heftige krampen en 1 keer zomaar. Het ziekenhuis heeft me op het hart gedrukt te bellen bij zoiets en dan mag ik direct komen en tot nu toe mag het ook. Maar het is niet gezond, ik zit mezelf in de weg en ik wil genieten van het zwanger zijn. Ik ben nu constant bang dat het weer mis gaat, ook al ben ik eind deze week al 12 weken. Reëel weet ik dat mijn angsten nergens op slaan maar in een paniekaanval kan ik niet meer reëel denken, ik kan geen onderscheid meer maken of de angst echt is of door angst komt. Ik weet op dat moment zeker dat het echt is en het dus mis is.
Hoe dan ook, ook al is het nu pas 2 keer voorgekomen, morgen bel ik de huisarts om dit door te spreken. Ik ben in de afgelopen jaren zo ver gekomen, ik krijg een kindje, ik wil genieten!
Zo, nu zal het ook ineens duidelijk zijn waarom ik zo weinig post in Z&G. Eigenlijk schaam ik me om dit op te biechten, ik heb wat ik wil en dan voel ik me zo. Aan de andere kant ben ik ook trots op mezelf dat ik de kracht heb om ergens een grens te stellen en nu hulp te zoeken. Nu ben ik nog sterk en kan ik alles aan, als ik door blijf lopen niet meer..

Wat een verhaal hè?
E.
  dinsdag 13 november 2012 @ 07:19:46 #293
37150 livelink
keek op mijn week ( © DJ11)
pi_119154014
Wat een verhaal idd, Sparkling. Heftig lijkt me dat, die paniekaanvallen.
Goed van je dat je op tijd aan de bel hebt getrokken bij ziekenhuis en huisarts. Heel veel sterkte en hopelijk komt het genieten straks vanzelf :*
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
pi_119154664
Heftig Sparkling..
Goed dat je al hulp ingeschakeld hebt, niet iedereen zweeft tijdens de zwangerschappen op een roze wolk. En met 2 miskramen en je voorgeschiedenis is het toch goed dat je dat nu al aan pakt..

Je zegt nu dat de eerste problemen begonnen in de puberteit, het kan zijn dat je buien nu weer aangewakkerd worden door de hormonen/hormoonschommeling.

Sterkte in ieder geval met de situatie en kun je alsnog op die roze wolk springen ;) :*
  dinsdag 13 november 2012 @ 10:02:05 #295
216602 mikoxx
Trotse tweelingmama!!
pi_119155880
Kam iemand mij vertellen hoe lang na een bevalling je nog kan spreken van ppd en hoe lang een ppd kan duren? Ik geloof dat ik een heel stuk op de verkeerde weg ben.. :-(
  dinsdag 13 november 2012 @ 10:06:06 #296
216602 mikoxx
Trotse tweelingmama!!
pi_119155980
Sparkling, je klinkt alsof je jezelf heel goed kent en je omschrijft je gevoel zo goed... Knap, vind ik!
pi_119156795
Sparkling, heftg. Begrijpelijk dat je onzeker bent over de zwangerschap, of het wel goed gaat, met 2 miskramen in je voorgeschiedenis. En ik vind het ook niet heel raar dat die paniekaanvallen weer de kop opsteken... Goed dat je aan de bel trekt. Ik hoop echt dat je je beter in je vel kan gaan voelen :*

Mikoxx, geen idee hoe lang dat nog kan na een bevalling, maar als je niet lekker in je vel zit, ga alsjeblieft naar de huisarts! Wat de oorzaak ook is... zijn het wel of niet hormonen... ik hoop dat ook jij je gauw beter gaat voelen!
Mama van 2 lieve meiden :)
  dinsdag 13 november 2012 @ 10:39:02 #298
216602 mikoxx
Trotse tweelingmama!!
pi_119156876
quote:
0s.gif Op dinsdag 13 november 2012 10:35 schreef Nijna het volgende:

Mikoxx, geen idee hoe lang dat nog kan na een bevalling, maar als je niet lekker in je vel zit, ga alsjeblieft naar de huisarts! Wat de oorzaak ook is... zijn het wel of niet hormonen... ik hoop dat ook jij je gauw beter gaat voelen!
ik vind de huisarts zo'n stap, in de zin van 'toegeven'. Want ik kan altijd alles..... :-(. Ik hoop steeds dat het vanzelf beter gaat, over een paar dagen of over een maand.... Maar dat is niet zo.... :-(. Blegh.
pi_119156917
Lief jullie reacties! Ik denk inderdaad dat de hormonen het gevoel versterken, wel heel moeilijk. En mezelf kennen, ja, na jaren behandeling en groepstherapie ken ik mezelf wel goed en ik heb daar ook moeten leren mijn gevoelens uit te pluizen. Soms lastig hoor, ik kan heel druk zijn met mijn gevoel te analyseren, de hele dag door. Maar in situaties als dit is het heel fijn, het is toch veel makkelijker hulp zoeken als je goed kan benoemen waar het probleem ligt.

Mikoxx, ik heb er geen verstand van maar als je je zo voelt moet je echt aan de bel trekken! :* niet schamen, zoals mij meerdere malen gezegd is afgelopen dagen: hulp vragen is juist heel erg dapper!!
E.
  dinsdag 13 november 2012 @ 13:31:25 #300
170545 DaviniaHR
Mrs. PhysicsRules
pi_119162045
Sparkling, ik vind het een duidelijk verhaal, hoor. Heel goed dat je aan de bel trekt!
Hopelijk kan eea getemperd worden dmv therapie of medicatie. Leven met een angststoornis lijkt me vreselijk.

mikoxx, er zijn bakken vol mensen wiens werk het is om jou te helpen. Naar de huisarts gaan is een enorme stap, maar je hebt niets te verliezen... Misschien wil je partner mee ter ondersteuning?
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
  dinsdag 13 november 2012 @ 15:26:11 #301
216602 mikoxx
Trotse tweelingmama!!
pi_119165837
Dank davinia.... Nu nog de stap zetten. Pffff :-( moeilijk...
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')