[OUD] Hoe gaat het met ons?

quote:

Op dinsdag 1 december 2009 15:04 schreef PM-girl het volgende:
O taartjesfee, schimmel of niet, verrot is het wel!

Je bedoelt het vast niet zo, en het is ook niet grappig, maar toch moest ik even grinniken.

quote:

Op dinsdag 1 december 2009 15:17 schreef Brighteyes het volgende:

[..]


Je bedoelt het vast niet zo, en het is ook niet grappig, maar toch moest ik even grinniken.

Ik zag het ook, maar omdat ik het uiteraard goed bedoel, liet ik het toch staan. Heeft TF toch nog iets om over te lachen!

Huisarts was van mening dat het toch echt spruw was (schijnt een bekende bijwerking te zijn van de nexium) dus ik mag aan de daktarin
Heb hem wel gezegd dat ik hem dit jaar niet meer wilde zien, hij kon er wel om lachen

[ Bericht 1% gewijzigd door De_Taartjesfee op 02-12-2009 13:00:21 ]

Ben je nou nog niet van de borstvoeding af TF?

bitty!

TF wat verschrikkelijk kut allemaal zeg! Als je een helpend handje kunt gebruiken, of de kids even wilt onderbrengen geef je maar een gil. Ze kunnen bij mij ook TV kijken hoor en dan kan jij even bijtanken!

Lief, dank je wel

quote:

Op woensdag 2 december 2009 11:56 schreef De_Taartjesfee het volgende:
bitty!

Hoop dat je spruw snel over is

Hier horen we morgen of de prelogpedist ons kan helpen, ofdat er toch zwaarder geschut moet ingezet worden.
Na de laatste paar mislukte provocaties, zijn we gewoon weer een heel stuk terug bij af
Eten is weer eng, proberen is een ramp.
het hele samen maken proces etc vind ze heel erg leuk, en ze kijkt er ook echt naar uit om het te eten, maar zodra het voor haar neus staat is het paniek, en is het eten slecht. want ze wordt er ziek van denkt ze.
Met alle trucs en dingen die ik weet wil ze een hapje proeven, en dat gaat gewoon niet van harte.
Zelfs het laatste redmiddel, een nieuwe thomas treintje wil ze niet, terwijl ze normaal een moord zou doen voor een treintje bij wijze van
En dan is het direct buikpijn, en soms zelfs dat ze boven de wc gaat hangen en doen alsof ze moet spugen.
Vannacht is ze vier keer overstuur wakker geworden, ze vond het taartje eten zo eng, maar ze wou wel graag weer een taartje maken.
En ik vind het zo klote ik gunde haar zo graag dat eten gewoon zou zijn, want dat was het voort redelijk. Dat ze kan genieten, en nu is dat stomme eten weer eng.
En ik weet dat ik er niets aan kan doen, en er is echt heus alle ruimte voor haar, ik snap haar angst.
Maar toch doet het behoorlijk zeer, en dan wordt ik weer boos op mezelf want ik weet dit ligt niet bij mij, dit ligt gewoon diep die angst. En ik hoef me echt niet te voelen alsof ik faal.
Maar toch stom gedoe

Ik heb een vreselijke week, achter de rug. Het is pas donderdag, maar het lijkt al, een hele week.
Maandag ga ik weer naar mijn psycholoog, eerder had ze geen plek, en omdat ik het weekend, bij mijn ouders ben, kan ik daar even uitmodderen.
Misschien dat ik met de medicatie voor mijn ADHD (Concerta) moet stoppen, omdat ik véél teveel prikkels krijg, waar ik dan op móet reageren. Het is wel ''leuk'' dat, sociale dingen mij meer aantrekken, maar het resultaat is niet fijn. Ik erger, me teveel en ik ben dan niet aardig.
En die pillen zijn juist zo goed tegen, de onrust.

Evenstar Ook al weet je dat je er niks aan kan doen, dan is het nog net zo slopend om te zien hoe je kind ongelukkig is over iets! Pffff, beroerd zeg....

Oxy, wat vervelend... Kan me voorstellen dat je je er rot bij voelt. Eerst maandag maar eens overleggen, misschien zijn er nog andere oplossingen?

Ach Evenstar wat rottig is het toch allemaal En natuurlijk kan jij er niks aan doen. Ze heeft nu eenmaal de ervaring dat ze ziek kan worden van eten. Een 'natuurlijke' reactie is dan natuurlijk dat ze zich er tegen verzet, of ze wil of niet. Bah, sterkte

Oxy, wat jammer dat het dan weer van die bijwerkingen heeft. Hopelijk kan de psych je maandag helpen. Ik hoop dat je nog een beetje leuke dingen op je lijstje hebt staan voor het weekend!

evenstar
Oxy sterkte

Evenstar, ik hoop dat de expert misschien uitkomst kan bieden. Het moet zo naar zijn om zo toe te moeten kijken terwijl je meisje zo bang is om te eten sterkte

Oxy jij ook sterkte.

Bah ik zit de papieren van mn bevalling nog even door te kijken (vraag me niet waarom maar dat doe ik met enige regelmaat ) maar het zinnetje G: 2, P: 0 komt wel even heel hard binnen zeg. Pfoe. Inmiddels is dat uiteraard G:2 P:1 maar hoe vaak ik ook zwanger zal zijn, dat aantal komt nooit meer gelijk te staan. Ineens vraag ik me dingen af over die zwangerschap die zo vroeg al eindigde. Het is onzin natuurlijk want het is nou eenmaal zo gelopen, maar toch. BLEGH

Oxy hoop dat het gesprek verhelderend voor je gaat zijn.

Huup komt de datum misschien ook dichterbij?

En ja het toe kijken bij Arwen is naar. Zelfs paps kreeg de tranen in zijn ogen. Omdat eten zoiets normaals hoort te zijn.
Bij mij doet het vooral zeer, dat ik haar angst niet weg kan nemen.
Heb haar vandaag een puzzeltje gehaald van thomas, omdat ik haar toch stoer vind dat ze zo goed geprobeerd heeft en dat ik heel trots op haar ben.

Evenstar, wat zwaar en moeilijk lijkt me dat. Ik kan me voorstellen dat het je hoog zit en dat het je enorm pijn moet doen. Dat arme kleintje dat boven de pot hangt omdat ze bang is voor pijn.
Ik hoop op goede hulp voor haar en jou.

Oxy, ik hoop dat je psycholoog samen met jou tot een fijne oplossing kan komen.

Huup, heb jij een miskraam gehad?
Ik ook, maar heel vroeg in de zwangerschap en ik zal ook nooit precies weten wat er nou gebeurd was.
Hoe ging het bij jou? Als ik dat uberhaupt mag vragen hoor...

Dat heb ik ook Huup, zo stom! Ik moet ook altijd goed nadenken als ze me vragen hoe vaak ik zwanger ben geweest, omdat dat toch echt vaker is geweest dan ik kinderen rond heb lopen.
Het is alweer lang geleden maar het blijft toch altijd een beetje steken

evenstar, dat lijkt me ook héél moeilijk om te zien. is het misschien ook een idee om voorlopig een tijdje zo weinig mogelijk aandacht aan eten te schenken? zodat het weer iets minder beladen wordt? nu betrek je haar er steeds heel positief bij, wat ik heel bewonderenswaardig en lief vind. maar het kan de lading ook versterken. ze merkt zo steeds hoe belangrijk jij het vindt, en dat legt misschien nog meer druk op dat hele eten dan er al is.

Huup

Ik heb dat met mijn zwangerschap ook... Wel een beetje anders dan hoe het bij jou was, maar ik vraag me van alles af over dat andere vruchtje, Timo zn tweeling broertje of zusje, dat direct gestopt is met groeien.. Denk er vaak aan hoe het geweest was, als het wel doorgegroeid was (druk, uiteraard ) Maar ja, het is nou eenmaal anders gelopen.. Maar ja, je blijft je dingen afvragen he..

Ik ben inmiddels doorverwezen naar een diëtiste en heb mn eerste tip al binnen, hopelijk gaat het werken. En nu Timo ziek is ben ik zó blij dat ik geen druk heb van een baan waar ik weer heen moet, het voelt heerlijk vrij er gewoon voor hem te kunnen zijn

oxy ik hoop ook dat je samen met die psycholoog tot een goede oplossing komt. wellicht is 't een kwestie van de dosering een beetje verlagen?

huup en TF, dat heb ik zelf eigenlijk helemaal niet zo, of veel minder sterk in elk geval. ik vond die miskraam destijds (m'n eerste zwangerschap ook) wel heel erg naar, maar toen kwam onze 'Willem', en die maakte dat ruimschoots goed. ik heb dan ook juist een beetje het gevoel: als ik die miskraam niet gehad had had ik deze zoon niet gehad. en die had ik niet willen missen. maar misschien is dat wel erg simplistisch gedacht hoor.

Oh ja dat heb ik ook wel hoor trui! Het is ook niet uit te leggen, misschien komt het alleen maar doordat ik niet van ongelijke getallen hou

Trui dat is dus het probleem, ze vraag er zelf om ze wil het zo graag zelf.
maar als dan het moment daar is dan klapt ze dicht.
En ja ik zou zo graag zien dat ze het eet, voor haar zelf. Niet voor mij.
Ja als dat taartje goed gaat ben ik dolblij, maar gaat het niet, dan gaat het niet.
Het is voor mij vooral van belang dat zij gelukkig is, niet bang is.

Die provocaties die moesten, ze moet egwoon een uigebreider dieet krijgen. alhoewel ze nu weer op 6 maanden pauze staat ivm shock op bmr prik.
Als we op dit tempo door blijven gaan komt ze geheid tekorten. De arts maakt zich nu redelijk zorgen of ze genoeg van alles krijgt. n dat lukt wel gelukkig.
Maar ik kan niet permiteren dat ze weer zover terugvalt. Iets wat trouwens volgens de logopediste veel voor komt een terugval bij een nare her-ervaring.
Nog meer terugval staat bij haar nu gelijk aan een sonde, en daarmee kun je ook weer problemen versterken.

Evenstar, ik wist helemaal niet dat je dochter probleemn had met eten .

En een miskraam lijkt me ook heftig .

En weet je wat ik jammer vind....

Dat mensen hier op fok, bij wie ik zo hebt meegeleeft tijdens de zwangerschap en geboorte, nu eigenlijk nauwelijks meer reageren op mijn zwangerschap en naderende datum.

Geen big deal verder, en ook begrijpelijk, maar toch wel jammer.

Ik doe het vast straks zelf ook zo .