quote:
Op zaterdag 28 november 2009 15:46 schreef Deepfreeze het volgende:[..]
Het heeft iets te maken met een veranderd hormoonspiegel. En in mijn geval hielpen mijn genen, mijn overgewicht, de pil en een portie pech ook niet mee.
Al verdwijnt dat overgewicht wel als je steeds niet kunt eten, of niet mag eten, of niet durft te eten.
morgen is manlief nog thuis, maandag chris naar het kdv. Dus tot dinsdag goed rusten, en dan voorzichtig aan de slag.
Wanneer was jij weer redelijk op gang Bodpa?
Ik voldeed niet aan het profiel zei de huisarts. Er zijn iets van vijf f-en waar je aan moet voldoen (fair(blond/rossing), fat, fertile, female, forty). Ik ben twee dingen van dat rijtje.
Ja, wat wordt je bang om te eten he, denk dat ik nog een kilo of 8 kwijt ben geraakt.
Ik ben op maandag geopereerd, woensdag liep ik in de stad. Dat was heeeeel erg dom van me. Had ik niet moeten doen. De eerste week was manlief thuis, de week erna heb ik tot woensdag hulp gehad. Ik heb niet zo zeer pijn gehad, soms een zwaar gevoel onder mijn ribben. Ik weet niet hoe oud Chris is, maar de mijne is 11 maanden en wil de hele tijd op schoot en er weer af. En opgetild worden om te kijken wat ik aan het doen ben. Dat was het lastigste.
Na twee weken nacontrole, daar een beetje op mijn falie gehad omdat ik te veel deed. Ik moest me goed realiseren dat ik een vuistgrote wond in mijn buik heb en dat ze flink hebben zitten raggen van binnen. Je moet de eerste zes weken heel rustig aan doen. Veel slapen en rust nemen. Die week ben ik toch weer voor halve dagen aan de slag gegaan. Ik voel me eigenlijk vanaf de eerste week al best goed, beter dan ik me in tijden voelde. Paprikachips kan ik al weer eten. En patatjes. En bitterballen. En poffertjes. Maar geen rookworst. En geen roomsaus.