MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Ik heb The Wall van Alan Parker ooit in de bioscoop gezien. Dat was zó indrukwekkend dat ik het nu nog de beste en meest fascinerende film vind die ik ook heb gezien. Geldof mag zelf de film dan niets vinden, ik vind het briljant. Ik heb de film inmiddels zelf op dvd natuurlijk en kijk er nog regelmatig naar. Fantastisch en onovertroffen wat mij betreft.quote:Op maandag 16 november 2009 23:58 schreef Lakai het volgende:
Afgelopen week the wall de film gezien...Daardoor hebben de nummers iets meer betekenis, maar het blijft wel erg bombastisch en (te) groots uitgepakt...
Geef mij maar Animals
My soul is painted like the wings of butterflies
Waarom vind Geldof 'em niks?quote:Op dinsdag 24 november 2009 03:59 schreef scanman1 het volgende:
[..]
Ik heb The Wall van Alan Parker ooit in de bioscoop gezien. Dat was zó indrukwekkend dat ik het nu nog de beste en meest fascinerende film vind die ik ook heb gezien. Geldof mag zelf de film dan niets vinden, ik vind het briljant. Ik heb de film inmiddels zelf op dvd natuurlijk en kijk er nog regelmatig naar. Fantastisch en onovertroffen wat mij betreft.
De film heeft op mij ook wel redelijk wat indruk gemaakt, maar ik vond het allemaal wel iets teveel drama....
Zoals degene waarmee ik The Wall keek zei: Er zijn meer mensen die hun vader zijn verloren (vooral na de oorlog), en hebben een kuttijd gehad op school...
Goed, hij corrigeert dat door later (het nummer Stop, geloof ik) te zingen dat het wellicht zijn eigen schuld is.
Ondanks dat, een film waarbij je toch ook heel wat aspecten op jezelf kan betrekken (ik althans).
Ik doe niet meer aan een signature
Het was niet alleen zijn vader hè. Het waren veel meer mensen in zijn omgeving (moeder, vriendin, leraar enz enz) die ervoor zorgden dat hij een muur om zichzelf bouwde tegen de grote boze buitenwereld. Maar er zijn inderdaad meer mensen die erge dingen meemaken. Alleen iedereen reageert er anders op en de hoofdpersoon uit The Wall deed het op zijn manier.quote:Op dinsdag 24 november 2009 14:08 schreef Lakai het volgende:
[..]
Waarom vind Geldof 'em niks?
De film heeft op mij ook wel redelijk wat indruk gemaakt, maar ik vond het allemaal wel iets teveel drama....
Zoals degene waarmee ik The Wall keek zei: Er zijn meer mensen die hun vader zijn verloren (vooral na de oorlog), en hebben een kuttijd gehad op school...
Goed, hij corrigeert dat door later (het nummer Stop, geloof ik) te zingen dat het wellicht zijn eigen schuld is.
Ondanks dat, een film waarbij je toch ook heel wat aspecten op jezelf kan betrekken (ik althans).
Waarom Geldof de film niks vond weet ik niet zeker. Ik meen dat hij ooit gezegd heeft dat hij de muziek eigenlijk niets vindt, maar waarom heeft hij dan die rol aangenomen? Heel apart.
My soul is painted like the wings of butterflies
Ik snap dat er meer aan de hand was...anders heb ik het totale idee van de film gemist...quote:Op dinsdag 24 november 2009 16:57 schreef scanman1 het volgende:
[..]
Het was niet alleen zijn vader hè. Het waren veel meer mensen in zijn omgeving (moeder, vriendin, leraar enz enz) die ervoor zorgden dat hij een muur om zichzelf bouwde tegen de grote boze buitenwereld. Maar er zijn inderdaad meer mensen die erge dingen meemaken. Alleen iedereen reageert er anders op en de hoofdpersoon uit The Wall deed het op zijn manier.
Waarom Geldof de film niks vond weet ik niet zeker. Ik meen dat hij ooit gezegd heeft dat hij de muziek eigenlijk niets vindt, maar waarom heeft hij dan die rol aangenomen? Heel apart.
Maar zelfs dan vroegen wij ons af wat er nou allemaal echt was gebeurd...
Dat is even heel statistisch op een rij:
Vader kwijt
Overbeschermende moeder
Kutleraar
Vriendin die vreemd gaat (door zijn eigen apatisme (is dit een woord?))
Voor de rest is het zijn benarde beeld van de wereld waardoor ie in zijn isolement raakt.
Gek inderdaad, dat je in een film wil mee spelen waarin de muziek centraal staat, terwijl je die niet tof vind...
Misschien rook hij geld.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lakai op 24-11-2009 17:34:21 ]
Ik doe niet meer aan een signature
Dankzij persoonlijke inspanning van Geldof is het in 2005 nog tot een nooit meer verwachte reünie van Pink Floyd gekomen, dus daarvoor verdient hij sowieso al een standbeeld. 
Bovendien geeft dat al aan dat Geldof echt geen bijtende kritiek of zo had op de film. Anders zouden de betrekkingen niet zodanig zijn dat hij ze weer bij elkaar kon brengen.
Bovendien geeft dat al aan dat Geldof echt geen bijtende kritiek of zo had op de film. Anders zouden de betrekkingen niet zodanig zijn dat hij ze weer bij elkaar kon brengen.
Er zijn Europese landen waar een groter bevolkingsdeel moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen, maar waar supermarktgevechten om rollen zacht Page-toiletpapier toch uitblijven.
Volgend jaar wordt het interessanter: 35e verjaardag van "Wish you were here"
"The river keeps on flowing, but the banks are ever changing"
(Mostly Autumn - Evergreen)
(Mostly Autumn - Evergreen)
Toch heb ik hem te pas en te onpas horen zeggen dat hij het een kutfilm vond.quote:Op dinsdag 24 november 2009 22:21 schreef Gert het volgende:
Dankzij persoonlijke inspanning van Geldof is het in 2005 nog tot een nooit meer verwachte reünie van Pink Floyd gekomen, dus daarvoor verdient hij sowieso al een standbeeld.
Bovendien geeft dat al aan dat Geldof echt geen bijtende kritiek of zo had op de film. Anders zouden de betrekkingen niet zodanig zijn dat hij ze weer bij elkaar kon brengen.
My soul is painted like the wings of butterflies
Tja..het is een erg depressieve film. Die paar keer dat ik hem bekeken heb deed het toch wel wat met mn gemoedstoestand. Al met al vind ik het toch een goeie film. Weinig dialoog, prachtige beelden bij de muziek het verhaal van een geisoleerde en depressieve rockster wordt mooi uitgelegd met verwijzingen naar de Tweede Wereldoorlog.
Ik luister nu naar Ummagumma, studio plaat.."Several Spieces of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a pict"
Volgens mij is Waters hier een beetje teveel doorgeslagen in zijn aantrekkingskracht tot Psychedelische muziek 
Ik vind het echt loos geexeperimenteer en dat geld voor de hele studioplaat Pink Floyd wist duidelijk even niet hoe ze muziek moesten maken met hun talent.
Ik luister nu naar Ummagumma, studio plaat.."Several Spieces of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a pict"
Volgens mij is Waters hier een beetje teveel doorgeslagen in zijn aantrekkingskracht tot Psychedelische muziek Ik vind het echt loos geexeperimenteer en dat geld voor de hele studioplaat Pink Floyd wist duidelijk even niet hoe ze muziek moesten maken met hun talent.
"Several Spieces of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a pict" vind ik echt een topstuk van Waters. Er is wel degelijk over het nummer nagedacht. Waters had niet 'zomaar' wat gedaan volgens mij. 
Burning bridges gives you so much more
Waters omschrijft "Ummagumma" anders wel als: "What a disaster!"quote:Op woensdag 2 december 2009 15:01 schreef Gatenkaas het volgende:
"Several Spieces of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a pict" vind ik echt een topstuk van Waters. Er is wel degelijk over het nummer nagedacht. Waters had niet 'zomaar' wat gedaan volgens mij.
"The river keeps on flowing, but the banks are ever changing"
(Mostly Autumn - Evergreen)
(Mostly Autumn - Evergreen)
Wellicht dat Waters seniel begint te worden en daarom het album afkraakt?quote:Op donderdag 3 december 2009 00:06 schreef Mostlyanthony het volgende:
[..]
Waters omschrijft "Ummagumma" anders wel als: "What a disaster!"
Burning bridges gives you so much more
Nee. Het is een ramp. Totale non-muziek.
"The river keeps on flowing, but the banks are ever changing"
(Mostly Autumn - Evergreen)
(Mostly Autumn - Evergreen)
Het is zeer experimenteel, bedoel je dat soms met non-muziek? Ik zie eigenlijk weinig redenen om Ummagumma feitelijk af te doen als een ramp.quote:Op donderdag 3 december 2009 00:13 schreef Mostlyanthony het volgende:
Nee. Het is een ramp. Totale non-muziek.
Burning bridges gives you so much more
Een vrijwel compleet gebrek aan melodie. En "Several species" is zelfs helemaal geen muziek. Gewoon wat aanrommelen met versnelde en vertraagde stemmetjes, er komt geen instrument aan te pas. Dus non-muziek.
Maar goed, Waters is ook meer bekend om uitstekende teksten dan om uitstekende melodieën.
Maar goed, Waters is ook meer bekend om uitstekende teksten dan om uitstekende melodieën.
"The river keeps on flowing, but the banks are ever changing"
(Mostly Autumn - Evergreen)
(Mostly Autumn - Evergreen)
Een gebrek aan melodie hoeft niet per sé non-muziek te impliceren. Maargoed, dat is bij dit album ook niet aan de orde. Luister maar eens naar de escapades van Gilmour. Vrij melodieus, als je het mij vraagt. Eenzelfde geldt voor de nummers van Wright, Mason en zelfs Waters(Grandchester Meadows is uitstekend).quote:Op donderdag 3 december 2009 00:19 schreef Mostlyanthony het volgende:
Een vrijwel compleet gebrek aan melodie. En "Several species" is zelfs helemaal geen muziek. Gewoon wat aanrommelen met versnelde en vertraagde stemmetjes, er komt geen instrument aan te pas. Dus non-muziek.
Daarnaast is "Several Species" mijn inziens wel muziek. Het is echter muziek die compleet anders is dan alles wat er toentertijd was uitgebracht of zelfs sindsdien is gemaakt. Toegegeven, het balanceert op het uiterste randje van acceptabele muziek. Maar dit mag toch geen belemmering zijn voor artiesten om de grenzen op te zoeken? Several Species is een dergelijke grens, maar een die wat mij betreft niet overschreden wordt. Als je het op gebruik van instrumenten zou gooien, blijkt dat Several Species wel degelijk gebruikt maakt van aangepaste instrumenten(versneld/vertraagd stemgeluid).
Al met al toch geen reden om een vreemde eend in de bijt als Ummugamma per direct af te schrijven.
Burning bridges gives you so much more
Several Species of Small Furry Animals Gathered Together in a Cave and Grooving with a Pict is gewoon een leuk experiment dat je kan waarderen of niet waarderen. Ik kan het iig wel waarderen. Het nonmuziek noemen is natuurlijk klinkklare onzin. Als ik met een tak op een lampenkap volledig uit de maat sla is het ook muziek.
Hélemaal mee eens!quote:Op donderdag 3 december 2009 00:13 schreef Mostlyanthony het volgende:
Nee. Het is een ramp. Totale non-muziek.
My soul is painted like the wings of butterflies
Astornomy Domine op Ummagumma vind ik dan weer echt gewéldig. Prachtige eind jaren 60 live space-rock. Keihard door de boxen is dat echt zwaar kicken.
Ummagumma is tevens de afscheidsplaat van de "doorgeflipte psychedelica". Hoewel Barett er toen al niet meer bij was, kun je het nog wel onder "zijn periode" rekenen. Atom Heart Mother hoort wat mij betreft al in het rijtje Meddle-(Obscured by Clouds) -DSOTM-WYWH. De groepsperiode zeg maar.Animals is dan weer zo'n overgangsplaat waarbij Waters al een dikke stempel drukt, waarna je de twee Waters-platen krijgt.
En wat daarna nog komt, maak ik geen woorden aan vuil.
Ummagumma is tevens de afscheidsplaat van de "doorgeflipte psychedelica". Hoewel Barett er toen al niet meer bij was, kun je het nog wel onder "zijn periode" rekenen. Atom Heart Mother hoort wat mij betreft al in het rijtje Meddle-(Obscured by Clouds) -DSOTM-WYWH. De groepsperiode zeg maar.Animals is dan weer zo'n overgangsplaat waarbij Waters al een dikke stempel drukt, waarna je de twee Waters-platen krijgt.
En wat daarna nog komt, maak ik geen woorden aan vuil.
Er zijn Europese landen waar een groter bevolkingsdeel moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen, maar waar supermarktgevechten om rollen zacht Page-toiletpapier toch uitblijven.
Ik wel 
Het is jammer, want Gilmour kan hele mooie dingen maken, maar er is geen enkel nummer waar ik niet even diep afkeurend kijk omdat er ineens een klankverandering in zit die mij niet aan staat oid. Hij heeft mooie stukjes, maar een heel nummer is te veel voor Gilmour, zo lijkt.
Het is jammer, want Gilmour kan hele mooie dingen maken, maar er is geen enkel nummer waar ik niet even diep afkeurend kijk omdat er ineens een klankverandering in zit die mij niet aan staat oid. Hij heeft mooie stukjes, maar een heel nummer is te veel voor Gilmour, zo lijkt.
Ik doe niet meer aan een signature
Oh, je bedoelt de terugkeer naar kwaliteitsmuziek zonder Waters' misantropie.quote:Op donderdag 3 december 2009 15:53 schreef Gert het volgende:
En wat daarna nog komt, maak ik geen woorden aan vuil.
"The river keeps on flowing, but the banks are ever changing"
(Mostly Autumn - Evergreen)
(Mostly Autumn - Evergreen)
Smaken verschillen.quote:Op donderdag 3 december 2009 22:00 schreef Mostlyanthony het volgende:
[..]
Oh, je bedoelt de terugkeer naar kwaliteitsmuziek zonder Waters' misantropie.
Die muziek (AMLOR, TDB) heeft niets dat mij nog raakt.
Er zijn Europese landen waar een groter bevolkingsdeel moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen, maar waar supermarktgevechten om rollen zacht Page-toiletpapier toch uitblijven.
Twee woorden: High hopes
Daarentegen word ik niet warm of koud van Radio KAOS
Daarentegen word ik niet warm of koud van Radio KAOS
"The river keeps on flowing, but the banks are ever changing"
(Mostly Autumn - Evergreen)
(Mostly Autumn - Evergreen)
Dat zijn dan ook de enige twee woorden die je kan gebruiken ja. Dat is het enige post-Waters nummer dat qua kwaliteit niet zou misstaan op welk ander Pink Floyd album (qua stijl niet natuurlijk).
Pink Floyd van na The Final Cut vind ik toch vooral klinken als een goede coverband die heel erg zijn best doet om een Pink Floyd album te maken. De echte creativiteit en (ja, het is een afschuwelijk woord) passie is allang verdwenen. Dat zie je wel aan hoeveel nummers volgens het Conforably Numb patroon zijn opgebouwd (High Hopes, On The Turning Away, Sorrow). Daarnaast nog de nietszeggende teksten zonder enig concept, en de afschuwelijk bagger die er soms opstaat (Dogs of War). Nee, die laatste twee cd's is het minste werk dat onder de naam Pink Floyd is uitgegeven.
Pink Floyd van na The Final Cut vind ik toch vooral klinken als een goede coverband die heel erg zijn best doet om een Pink Floyd album te maken. De echte creativiteit en (ja, het is een afschuwelijk woord) passie is allang verdwenen. Dat zie je wel aan hoeveel nummers volgens het Conforably Numb patroon zijn opgebouwd (High Hopes, On The Turning Away, Sorrow). Daarnaast nog de nietszeggende teksten zonder enig concept, en de afschuwelijk bagger die er soms opstaat (Dogs of War). Nee, die laatste twee cd's is het minste werk dat onder de naam Pink Floyd is uitgegeven.
High Hopes vind ik dus echt helemaal niks.quote:Op vrijdag 4 december 2009 00:04 schreef Mostlyanthony het volgende:
Twee woorden: High hopes
Daarentegen word ik niet warm of koud van Radio KAOS
Radio KAOS ook niet trouwens. Zeker niet alles wat Waters gemaakt heeft, is heilig wat mij betreft.
Maar... we hebben de discussie hier al vaak gehad: het is écht een kwestie van smaak.
Ik vind (over het algemeen) Gilmours' schrijftalent niet zo denderend. Het kabbelt een beetje voort, raakt me niet, doet vaak wat clichématig aan. Dan heb ik het over de hele nummers hè, mooie stúkjes muziek kan hij weer wél. Juist die samenwerking met Waters was daarom zo geweldig. Waters vind ik op zich een veel betere (naar mijn smaak) schrijver, alleen die kan weer té veel doorsomberen en zeuren.
Maar als je naar het post-Waters werk kijkt, dan vind ik eigenlijk maar heel weinig bijzonder.
De lange solo aan het eind van "A great day for freedom" op TDB herinner ik me, die is mooi. En van de laatste soloplaat van Gilmour, vind ik het op zich saai voortkabbelende (hoe toepasselijk
) The Blue, de eindsolo ook echt geweldig. Een plaat als Amused To Death vind ik echt fantastisch. Daar staat een stel nummers op dat ik zó goed vind dat ze nog steeds in de "carousel" zitten van wat ik met enige regelmaat draai.
Van AMLOR en TDB helemaal niets. Heeft ook nooit echt in de carousel gezeten trouwens.
Het ráákt me gewoon niet. En dat is, als je de Pink Floyd-topics nou zo'n paar jaar gelezen hebt, toch wel een fundamenteel smaakverschil. Er zijn heel weinig users die én diep geraakt worden door Animals/The Wall/Final Cut, en die tévens AMLOR en TDB geweldig vinden.
Er zijn Europese landen waar een groter bevolkingsdeel moeite heeft de eindjes aan elkaar te knopen, maar waar supermarktgevechten om rollen zacht Page-toiletpapier toch uitblijven.
