Hoe het met mij gaat.. Nou, nu eventjes redelijk.. maar vorige week een stuk minder
Galstenen
Anderhalve week geleden was papa met Chris naar zijn ouders toe. En ik was alleen thuis. Ik moest wat aan mijn studie doen, maar miste hen wel. Van de studie is ook niks gekomen. Het hele weekend last gehad van verschikkelijke pijnaanvallen op en af. Mijn hele bovenbuik+borstkas krampte samen. In 1e instantie geen idee wat het was. maar wel herkenbaar van een eerdere serie in september. Al waren die lichter. Toen kon de huisarts er ook weinig mee.
De huisartspost gaf me pijnstilling, dat iets hielp. Maandag bloedprikken en weer de hele dag in bed. En dinsdag het ziekenhuis in: galsteen in de klem, oftewel koliek. Ik zag toen al zo geel als een kuikentje, en de pijnaanvallen waren echt drama. Ze hebben me zelfs pethidine gegeven.
Woensdag ERCP: met een slangetje in de keel naar de galgangen om die op te ruimen. Sindsdien gaat het een stuk beter, maar ik mocht vrijdag pas naar huis. Dus een hele week mijn kereltje amper gezien. En hij wilde me ook niet echt knuffelen met het infuus in mijn arm. Dus ook nog eens allebei een tekort aan knuffels
Gelukkig in het weekend weer bij kunnen eten, en dus fit genoeg om maandag naar de begrafenis van mijn oma te kunnen. Die was die woensdag overleden. Mijn eigen lieve oma, waar ik een hele sterke band mee had. Wel vrede mee, ze was 88, en de laatst 3 jaar ging het hard achteruit. Ze was er een toe. maar ik ga haar wel missen!
Chris dus maandag weer naar de oppas gebracht. En gisteren eindelijk weer een rustig dagje met zijn tweeen. Zo gezellig. hij was zo lief, en werkte heerlijk mee..
En dan mag ik volgende week woensdag weer terug naar het ziekenhuis. De galblaas gaat er helemaal uit. Geen grote operatie (kijk), maar wel 1a2 nachten in het ziekenhuis. Dan een week op krachten komen. En daarna ook zeker 1 tot 3 weken rustig aan doen. Dus weer veel gedoe voor het kleine ventje.
Ik vind het zo vervelend voor hem. Allemaal gedoe met verschillende oppassen. Een zieke mama, waar hij niet mee durft te knuffelen. Gewoon veel gedoe voor zo'n klein ventje.
Maar hij heeft afgelopen week dapper doorstaan, en weinig "last" gehad, voor zover we nu kunnen zien. Hopelijk blijft dat zo..