[OUD] Hoe gaat het met ons?

quote:

Op vrijdag 13 november 2009 16:41 schreef bikinistringding het volgende:

[..]
Iedereen vindt het zo vervelend, maar niemand kan/wil wat doen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Heel veel sterkte!

Bikinistringding

Miss_sly, klinkt goed!

Geen koortslipadviezen, gelukkig zelf geen ervaring mee.

quote:

Op vrijdag 13 november 2009 16:41 schreef bikinistringding het volgende:

[..]

Dank je mous! Wat lief ook dat je de rest hier een kus geeft, (tranen staan alweer in mn ogen). Dat betekend dat jij goed snapt wat dit voor invloed ook op mijn gezin heeft..

Het is niet voor niets dat ik Jen gewoon naar het kdv breng... Ik red het gewoon niet. Het voelt alsof ik sta te gillen in een ruimte vol mensen, maar niemand hoort mij. Iedereen vindt het zo vervelend, maar niemand kan/wil wat doen.

Ja zeg, daar gaat mn reldelaward ...

Het is gewoon kut, voor jou die het overkomt, voor de mensen om je heen die met de handen in hun haar staan uit onmacht..

Flugel, de huisarts wil eerst bloedonderzoek om lichamelijke ziekte uit te sluiten, daarna krijg ik inderdaad een doorverwijzing naar een psychotherapeut...

Zover ben ik nu dus.

Hier hadden we na een week of wat de 'oorzaak' gevonden, dat opgelost en nu opknappend heen

Sterkte bikinistringding!

Fijn Groofsken dat er weer iets van het lijstje is. Dat lucht zeker op.

bleh BSD. klinkt superheftig. ik hoop dat je t allemaal volhoudt en dat je je erdoorheen slaat/praat/enz.

quote:

Op vrijdag 13 november 2009 16:41 schreef bikinistringding het volgende:
Het is niet voor niets dat ik Jen gewoon naar het kdv breng... Ik red het gewoon niet. Het voelt alsof ik sta te gillen in een ruimte vol mensen, maar niemand hoort mij. Iedereen vindt het zo vervelend, maar niemand kan/wil wat doen.

Oh wat is dat herkenbaar, en zo ongelooflijk rot. Herkenbaar van mijn depressie. Hoewel het uiteraard niet hetzelfde is, ben ik ervan overtuigd dat het toch tot op zekere hoogte overeenkomt met burn out-klachten. De moeheid, wanhoop, het gevoel dat je aan alle kanten tegen muren aanloopt... En de ervaring dat dit zich in jouw lijf, jouw hoofd afspeelt, en daar geen deurtje in zit om een ander wat van je lijden te kunnen laten overnemen.

't Is logisch dat het ook op thuis zijn weerslag heeft, en natuurlijk op je werk. Maar denk nu maar vooral aan jezelf, dat moet echt, hoor. Wat je nu overkomt is een erg harde leerschool om je grenzen te leren kennen, helaas kan dat alleen door jouw eigen ervaring. Je werkgever weet niet hoe jij je voelt, dat weet alleen jijzelf. En als het niet gaat dan gaat het nog niet. 't Is, denk ik, heel verstandig om naar een psycholoog of psychotherapeut te gaan. Ik heb daar zelf erg goede ervaringen mee.

En - en ik weet dat je het je nu misschien helemaal niet kunt voorstellen - er komt een dag dat het wél weer vanzelf gaat, dat je weer energie en zin hebt. Buiten je grenzen leer je óók je kracht kennen. Je zit nu op een dood punt, maar als je daar overheen bent dan ga je stapje voor stapje het leven weer tegemoet. Je doet dit ergens voor.

Sterkte!

Och Bikinistringding! Denk aan jezelf nu hoor! Neem rust en voel je niet rot dat je Jen wel wegbrengt! Dit is wat je nu denk ik nodig hebt. Dingen op een rij zetten en proberen te ontspannen, genieten je meisje en de rest van je gezin. helaas spreek ik ook uit ervaring maar echt op een dag voel je je ineens weer beter, maar ook dan nog even rustig aan hoor en je niet laten opjagen door een werkgever of iets. Ik moet zeggen het was echt een rottijd maar ik kom nu voor mezelf op en geef echt bij alles en iedereen mijn grens aan!
Sterkte meid, het komt echt goed!

Dank jullie wel!

Ik geloof ook echt wel dat het goed komt, maar ik zie nu gewoon niet hoe en wanneer.

quote:

Op vrijdag 13 november 2009 22:58 schreef bikinistringding het volgende:
Dank jullie wel!

Ik geloof ook echt wel dat het goed komt, maar ik zie nu gewoon niet hoe en wanneer.

als je een keertje van je af wilt praten, mijn deur staat open!

sterkte.

Bsd al genoeg gezegd door anderen

BSD je bent hier welkom hoor, als je ff moet luchten! Sterkte

Stringding sterkte.

Bikinistringding, heel veel sterkte, Ik herken het ook wel vanuit de slechte tijd na mijn jongste en wens je heel veel sterkte. Goed dat je hulp zoekt en vertrouw op je eigen signalen, dan kan de bedrijfsarts vinden wat 'ie vindt: jíj voelt hoe het zit.

Bikinistringding, dat klinkt heftig. Ik hoop voor je dat je met hulp snel de oude bent.

BSD Naar dat de bedrijfsarts niet meewerkt, maar als het niet gaat houd het op.
De boel blokkeerd gewoon. Je lichaam wil z'n energielevel weer opbouwen en het enige wat gaat is eraan toe geven en dan stapje voor stapje weer opbouwen.
Ik weet niet of je de mogelijkheid hebt om lekker een stukje te wandelen of fietsen? Dat hielp hier wel om het hoofd weer wat leeg te krijgen.
Succes. En waarschijnlijk draait de bedrijfsarts echt wel bij wanneer je hulp krijgt en het meer aantoonbaar is.
Niet teveel proberen te piekeren hoor. Ik weet wel makkelijker gezegt dan gedaan, maar we zijn nu eenmaal superwomen niet helaas.

Pas op de plaats. Ik kan even niet, meer posten. Lezen doe ik wel, dus PM maar als er iets is!
Het zal zeker nog tot morgen duren, eer ik weer ga posten. Ik neem nu even een pauze, want na mijn laatste post in het, (ouders van) jonge kinderen met autisme-topic, ben ik wat van slag, geraakt.
<sub>Ik vind de reacties op mijn post wel erg lief.

Ik hoop dat dit de goede, plek is om het te posten.</sub>

Oxy,

Oxy, ook hier maar een voor jou. Hopelijk gaat het snel beter. Ik begrijp het wel.

quote:

Op zaterdag 14 november 2009 15:16 schreef Oxymoron het volgende:
Pas op de plaats. Ik kan even niet, meer posten. Lezen doe ik wel, dus PM maar als er iets is!
Het zal zeker nog tot morgen duren, eer ik weer ga posten. Ik neem nu even een pauze, want na mijn laatste post in het, (ouders van) jonge kinderen met autisme-topic, ben ik wat van slag, geraakt.
<sub>Ik vind de reacties op mijn post wel erg lief.

Ik hoop dat dit de goede, plek is om het te posten.</sub>

Ach Oxy. Ik kan me voorstellen dat je daar erg van slag over was.
Ik vond het ook heel moeilijk om te lezen.
Gelukkig zijn er genoeg andere mensen in de wereld die niet zo denken.

Oxy ik vind het zo vervelend dat een zo'n persoon jou zo van slag af laat raken en ik geef je nogmaals een virituele knuffel.

Bikinistringding, wat zwaar klinkt het. Dat je maar gauw weer wat meer energie hebt en dat je maar gehoord mag worden.

Oxy,

Ik word een beetje tegendraads van de titel van dit topic. Ik krijg dan zo'n neerbuigende dokter op mijn netvlies: "Hoe gaat het met ons vandaag, mevrouwtje". Maar dit geheel terzijde verder.

Bikinistringding, ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik heb het helaas van heel nabij meegemaakt (mijn vriend) en ik weet zelfs na 2 jaar nog niet hoe het voelt en wat er met je gebeurt, maar ik weet wel heel zeker hoe ongelooflijk zwaar en angstig het is. Sterkte voor jou en je gezin.

Oxy , wat vind ik het ongelooflijk dapper dat je wel de moed kon opbrengen om zo open te reageren, maar ik vind het vreselijk dat het zo'n zware tol van jou eist. Ik hoop dat je snel weer de moed kunt vinden om weer mee te kunnen posten.