Het grote 'rammelaars-topic', deel 23

Dat is waar

voorlopig blijft de mirena gewoon waar ie zit

Best grappig, hoe dat werkt met dat rammelen.

Een vriendin van me heeft een zoontje van bijna twee. Gekregen middels ICSI.
Ze wil graag een tweede maar heeft er totaal geen zin in om dat traject weer op te starten en te doorstaan. Ook wil ze geen tweeling.

Nu was ze op kraamvisite bij ons en ze liep naar de box, pakte Leah op en zei tegen haar vriend; ooooh, ik ga vanmiddag het ziekenhuis bellen

Ik hoorde later van een andere vriendin dat ze dat dus daadwerkelijk die middag nog gedaan heeft, haha.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 16:44 schreef lily het volgende:
Best grappig, hoe dat werkt met dat rammelen.

Een vriendin van me heeft een zoontje van bijna twee. Gekregen middels ICSI.
Ze wil graag een tweede maar heeft er totaal geen zin in om dat traject weer op te starten en te doorstaan. Ook wil ze geen tweeling.

Nu was ze op kraamvisite bij ons en ze liep naar de box, pakte Leah op en zei tegen haar vriend; ooooh, ik ga vanmiddag het ziekenhuis bellen

Ik hoorde later van een andere vriendin dat ze dat dus daadwerkelijk die middag nog gedaan heeft, haha.

wat leuk!!

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 16:21 schreef Basboussa het volgende:
Even een raar iets over blijven plakken enzo. Mijn schoonzus na 2 hele normale zwangerschappen 2 dochters. Ze was begin dertig en wilde met haar man nog wel een 3de. Drie keer zwanger geraakt, en alle zwangerschappen werden vroegtijdig afgebroken. Het waren 3 jongetjes. En nu had ze een 3 keer ook een droom gehad van een vrouw die tegen haar zei: Jij krijgt geen zoon. Ze is afgelopen december bevallen van een gezond meisje. En ze is er heilig van overtuigd dat als het een jongentje was geweest dat ze hem weer was kwijtgeraakt. Het waren ook 3 totaal verschillende redenen....

Ik krijg daar toch een b eetje de kriebels van!

Bijzonder zeg.

Ik heb toch ook echt regelmatig wel zoiets van "Hellup ik ben AL 30, ik mag wel eens gaan opschieten!"

Voelt toch echt niet meer alsof ik alle tijd van de wereld heb

Wat gaat het hier snel zeg! Hier rammelt het nog steeds lichtjes. Zwanger worden is inmiddels van 'bespreekbaar' gegaan naar 'we willen wel, nu nog kijken wanneer'

Op sommige momenten denk ik, weg met die pil en we gaan ervoor. Maar er zijn toch nog wel wat bezwaren. Ten eerste bij mezelf. Ik ben pas 2,5 jaar samen met mijn vriend, waarvan een half jaar samenwonen. We zijn nog volop bezig met klussen, genieten, vakanties plannen. Om dan nu al bezig te gaan met baby's, kinderkamers, opvang...Ik word al moe als ik eraan denk. Plus, ik kan niet zomaar met de pil stoppen. Ik heb nu (hypertensie)-medicatie die zeer schadelijk kan zijn voor een vrucht. Ik moet dus eerst met een internist in gesprek over een alternatieve behandeling. Ik ben al wel bij de huisarts geweest voor advies. Het is dus zo dat er verschillende scenario's zijn. Het kan zijn dat ik de hele zwangerschap onder behandeling van een internist en een gynaecoloog ben. Of alleen een gynaecoloog. Of misschien is dat allemaal niet nodig, maar krijg ik regelmatig een check door de huisarts.
Ik kan verder maar weinig vinden over de risico's bij zwangerschappen bij vrouwen met bestaande hoge bloeddruk, dus dat maakt me wel een beetje onzeker.

Maarja...het kriebelt toch wel. Ben net vorige week 32 geworden. Ik heb niet meer alle tijd. En zondag was ik op kraamvisite...Dat is pas de eerste baby in de vriendenkring, dus erg ' aangestoken' voel ik me niet, maar toen ik die baby zag dacht ik wel even, van ja dat wil ik ook wel.

Ik heb soms ook wel het gevoel van jeu ben 25, ik wil ook echt niet te lang wachten, want wat als het allemaal niet zo makkelijk gaat...? Dan ben je zo een paar jaar verder.... Maar ik denk dat dat bij mij meer voortkomt uit een soort van ´doemdenken´. Na allerlei tegenslag was ik me gevoelsmatig al schrap aan het zetten voor de volgende harde klap, en die kwam niet, heel raar gevoel. Daarom zegt een klein stemmetje in mij dat ik niet te relaxed achterover moet leunen, zeg maar. Er heeft de laatste paar jaar zo veel tegen gezeten, dat ik een soort gevoel heb van nou, dat zwanger worden zal ook wel niet van harte gaan. Onzin, want daar is echt niet direct reden toe, dat wéét ik, maar ik voel het nog niet, zeg maar. Zelfbescherming misschien? Geen idee, maar bijzonder irritant. Want met 25 hoef je echt niet op de klok te kijken natuurlijk...

Aventura, veel verloskundige-praktijken hebben tegenwoordig ook "kinderwens"spreekuren. Misschien is dat een goeie optie voor jou? Daar zou je denk ik een hoop vragen beantwoord kunnen krijgen over de combinatie van jouw kwaal met een zwangerschap. Je bent uiteraard wel al naar de huisarts geweest maar wellicht kan de verloskundige je ook andere informatie geven.

Ik vind het zo leuk, het idee dat ik over 10 jaar misschien wel met een glimlach terugdenk aan deze periode van rammelen, zwanger zijn en bevallen enzo. Het is zo bijzonder allemaal Wat Lily zegt, ik denk dat ik er ook wel het type naar ben om eeuwig te blijven rammelen, maar ooit zal het vast wel af zijn enzo.

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 20:01 schreef huuphuup het volgende:
Aventura, veel verloskundige-praktijken hebben tegenwoordig ook "kinderwens"spreekuren. Misschien is dat een goeie optie voor jou? Daar zou je denk ik een hoop vragen beantwoord kunnen krijgen over de combinatie van jouw kwaal met een zwangerschap. Je bent uiteraard wel al naar de huisarts geweest maar wellicht kan de verloskundige je ook andere informatie geven.

Dat wist ik niet! Ben er nog helemaal niet in thuis. Het is misschien een optie, maar eerst ga ik maar eens een afspraak maken met een internist. Ik heb een telefoonnummer gekregen van de huisarts. Het wordt sws. een nieuwe internist, omdat ik ben verhuisd. Ben benieuwd...Misschien valt het gewoon best mee!

Hey Aventura, wat een toeval, ik moest vanmiddag nog aan je denken en hoe het met je gerammel zou staan!

Oh, en er is hier een user met wat jij ook hebt als ik het goed heb, eens kijken of ik haar kan vinden. Dacht dat het Mariposa was.
Ze post niet heel veel, drukdruk maar je kan haar evt. een PM sturen, ze is nu net over de 30w zwanger en is een tijd bezig geweest met medicijnen instellen enzo.
In haar fobo staat een mailadres, mss kan je haar mailen als je info wilt.

He wat toevallig! Nou ja, bij deze: het gerammel is toegenomen
En ik heb het inmiddels iets concreter gemaakt door met de huisarts te praten. Ooit moet je de eerste stap nemen...Ik denk wel dat als ik medisch gezien groen licht krijg, ik dan alle practische bezwaren ook wat makkelijker opzij kan zetten. Dit jaar de pil weg doen, wil niet zeggen dat ik dit jaar ook zwanger ben. Dus wat verbouwingen en vakanties aangaat; dat kan allemaal gewoon doorgaan.

Sterker nog, als je kinderen hebt kan dat allemaal ook gewoon doorgaan lijkt me!

Over user Mariposa, ik ga haar dan eens een PM sturen. Hopelijk vind ze het oke om ervaringen uit te wisselen....! Dankje!

Vakanties zeker, verbouwingen zou ik zov eel moelijk achter de rug willen hebben omdat het gewoon veel gedoe scheelt met herrie en slaapjes en stank etc., maar op zich, waarom niet... je zou de eerste niet zijn.
Goh, leuk!

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 15:40 schreef Diaan73 het volgende:

[..]

Slapen ze bij elkaar op de kamer?

Het is natuurlijk ook wel weer iets van deze tijd hè? Elk kind een eigen kamer... op zich kan er nog wel een kamer gecreëerd worden bij ons.

Nou ja Esmee slaapt nu nog bij ons op de kamer 's nachts, maar straks gaan ze een kamer delen. Het is een kamer van 3,5 m x 4,5 m dus ruim zat. We hebben een kast in het midden neergezet als scheidingswandje, maar het kan best zijn dat die over een tijdje weer weggaat want ze zijn helemaal gek op elkaar.

En een eigen kamer is inderdaad wel iets van deze tijd. Mijn ouders hebben bijvoorbeeld allebei nooit een eigen kamer gehad. Als ze groter zijn lijkt het me wel fijn hoor, ivm privacy en huiswerk enzo, maar nu is het echt nog niet nodig vind ik.

Dus we zien wel of we binnen een paar jaar gaan verhuizen of niet...

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:31 schreef Stiemie het volgende:

[..]

Nou ja Esmee slaapt nu nog bij ons op de kamer 's nachts, maar straks gaan ze een kamer delen. Het is een kamer van 3,5 m x 4,5 m dus ruim zat. We hebben een kast in het midden neergezet als scheidingswandje, maar het kan best zijn dat die over een tijdje weer weggaat want ze zijn helemaal gek op elkaar.

En een eigen kamer is inderdaad wel iets van deze tijd. Mijn ouders hebben bijvoorbeeld allebei nooit een eigen kamer gehad. Als ze groter zijn lijkt het me wel fijn hoor, ivm privacy en huiswerk enzo, maar nu is het echt nog niet nodig vind ik.

Dus we zien wel of we binnen een paar jaar gaan verhuizen of niet...

Okay. Het is niet de bedoeling dat een baby bij ons op de kamer gaat slapen, maar onze kamer van 4 x 4 zou ook in 2-en worden opgesplistst. Wel handige tip om er een kast tussen te zetten.. wij dachten evt. al aan een muurtje ertussen laten plaatsen, maar een kast ertussen is veel makkelijker/praktischer. Als een evt. 3e een jongetje zou zijn, kan bij elkaar op de kamer ook prima. Een meisje zou ik toch wel echt een eigen kamer willen geven. Nou ja... hoef ik me nu (nog)niet druk over te maken... komt vanzelf wel goed mocht het zover komen.
Spiraaltje verwijderen is 1 ding, zwanger worden weer een ander ding.

Scheelt inderdaad wel dat het 2 meisjes zijn. Zolang Esmee nog een avond/nachtvoeding krijgt ligt ze nog bij ons op de kamer met haar wiegje.

We hebben zo'n Ikea expedit met opbergbakken erin. Kan je dan aan beide kanten eruit halen. Heel handig.

_{Uche. Ik weet dat het hier niet hoort maar ik weet ook niet waar wel, ik geloof dat er genoeg gerammeld is. Heel superpril maar al wel positief, zeg maar. Whaaa.}

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 22:51 schreef Jore het volgende:
_{Uche. Ik weet dat het hier niet hoort maar ik weet ook niet waar wel, ik geloof dat er genoeg gerammeld is. Heel superpril maar al wel positief, zeg maar. Whaaa.}

_{gefeliciteerd!!}

quote:

Op maandag 15 februari 2010 20:49 schreef Jore het volgende:
Dat lijkt me lastig zeg, medicijnen en leeftijd als beperkende factoren. Dat laatste maakt de keuze veel dringender.

Hier is dat niet aan de orde, ik ben een jonge blom en wij gaan er zo langzamerhand stiekem wel weer voor geloof ik. Half-half eigenlijk, zo van: als het later komt is het ook goed. Voor Lieuwe hebben we ruim een jaar moeten oefenen en ik zie er wel tegenop om weer steeds die wachtweken in te gaan, ik vond die periode echt niet leuk. Maar goed, er is nu een kleintje dat zorgt dat de weken (veel te ) snel gaan dus tsja. Ik rammel

Dit postte je gisteren nog.

Gefeliciteerd!

Dat ging snel!!! gefeliciteerd

Hihi wat een enthousiasme, lief
Het moet hier nog heel erg landen hoor, 't is echt superpril ook maar wel al een behoorlijk positieve test (3 weken 3 dagen). Dus ja. Hmm.

jore wat leuk! gefeliciteerd!

quote:

Op dinsdag 16 februari 2010 23:00 schreef Jore het volgende:
Hihi wat een enthousiasme, lief
Het moet hier nog heel erg landen hoor, 't is echt superpril ook maar wel al een behoorlijk positieve test (3 weken 3 dagen). Dus ja. Hmm.

Dat is inderdaad nog superpril... spannend hoor!!

Jore, wat spannend zeg! Gefeliciteerd!

Jore, gefeliciteerd!!!