abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_73447267
Sterkte TS.

Zelf weet ik niks meer (nou ja, flarden) van de 24 uur na het overlijden van mijn moeder ( hartaanval out of the blue) en weet nog wel dat ik ook heb staan lachen, alsof het een grote (slechte) grap was.
Gemengde emoties zijn dus heel "normaal" omdat het een heel onwerkelijk iets is. Probeer vooral bij jezelf na te gaan welke behoefte je hebt, de een is een prater, de ander is er wellicht naar buiten toe heel onverschillig in en is meer een binnenvetter.

Het is maar net waar jij je nu het "fijnst" bij voelt, al klinkt dat heel wrang in zo'n situatie als deze.

Gecondoleerd.
The Rated-R Era ... A Decade of Decadence
Mr. Prolapse 2009
pi_73447611
Ik ben mijn moeder onverwacht verloren eind augustus, en daar heb ik het een maand heel erg moeilijk mee gehad.

Slecht slapen, rare dromen, niet kunnen concentreren op het werk, weinig plezier beleven aan leuke dingen, dat soort dingen.

Kreeg er zelfs huiduitslag van op een gegeven moment, en dat maakte het allemaal nog erger.

Ben toen een week thuis gebleven van mijn werk, veel met vrienden en familie gepraat, en inmiddels gaat het wel weer beter, slaap goed, geen rare dromen meer, werk gaat weer redelijk, en plezier haal ik zelfs weer uit hele kleine dingetjes.

En om wat vragen van je te beantwoorden :

Ik ben een dag na de crematie al naar het voetballen geweest bv.
Mensen zeiden dat ik het beste ZSM weer mijn normale leven op moest pakken, of dat verstandig is geweest vraag ik me af, want ik heb het zoals ik net zei erg moeilijk gehad daarna.

Een week na het overlijden was ik alweer aan het werk, maar achteraf is dat te vroeg geweest.

Wat wel zo is, en dat hebben anderen ook al verteld hier : het is voor iedereen anders, de ene voelt zich prettig als ie ZSM weer normaal gaat leven, de ander blijft het liefste een maand thuis of bij familie, je moet doen wat jij denkt dat het beste voor je is.

Sterkte ermee iig.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
  woensdag 7 oktober 2009 @ 10:05:35 #28
262 Re
Kiss & Swallow
pi_73449014
omgaan met het overlijden van een dierbare?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
pi_73455086
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:46 schreef Bill_E het volgende:

maar ik zou echt zorgen dat je alles gezegd hebt nu het nog
Aan de ene kant goed advies, maar soms is de relatie niet zo dat het ook echt mogelijk is zo open te zijn naar elkaar. Dan is het soms ook niet goed om zoiets te forceren. Mensen hebben me hetzelfde advies vaak gegeven en ik heb me er af en toe best aan geërgerd. Ik kon er niks mee. Maar, elke situatie is anders, dus toch wel goed dat het genoemd wordt.

Mijn halfzus en tevens pleegmoeder heeft kanker. Twee jaar geleden kregen we dat te horen. Ik ben toen compleet ingestort, kreeg een depressie en wist echt niet meer hoe ik verder moest. Niet alleen om het nieuws over m'n zus, maar het hele idee: ik heb het net weer allemaal lopen en dan wéér valt er iemand weg en stort alles in.

Ze leeft nog en we hebben ondertussen ook veel dingen kunnen bespreken. Twee jaar geleden was dat echt niet mogelijk geweest. Vorige week kreeg ik te horen dat de kanker verder is uitgezaaid, na toch 2 jaar dat het stabiel bleef. Kan me eigenlijk totaal niet voorstellen dat ze er straks niet meer is, heel onwerkelijk. Het gaat ook zo langzaam, dat het net is of er niet zoveel aan de hand is.


Oja:
quote:
het is voor iedereen anders, de ene voelt zich prettig als ie ZSM weer normaal gaat leven, de ander blijft het liefste een maand thuis of bij familie, je moet doen wat jij denkt dat het beste voor je is.
Dit dus. Ik ben elke keer weer gewoon doorgegaan. Werken, studeren, sporten, naar vrienden en ook gewoon naar verjaardagen. Dat werkt voor mij het best. En in het begin veel wandelen en fietsen om zo rustig en helder na te kunnen denken.

Sterkte allemaal!
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
pi_73455292
Toen mijn ma overleed (hartaanval vanuit het niets) was ik eerste half uur alleen maar kwaad. Heb toen ook van alles en nog wat gesloopt uit woede. Pas toen ik haar jongste broer om me heen had werd ik rustiger.

En verder vind ik het gewoon ontzettend klote want 17 is geen leeftijd om je moeder te cremeren!

Goed idee zo'n topic waar hierboven over gesproken wordt.
pi_73456479
Er zijn verschillende manieren van rouwverwerking, al is er een zogenaamd "officiele" manier om er mee om te gaan, 5 stappen en je "hoort" er vanaf te zijn.
Sommige mensen reageren heel primair, slopen de boel, worden kwaad en zijn heel snel van het pad af, en daarna weer terug op het pad.
Sommige mensen reageren veel voorzichtiger, het blijft langer in hun hoofd spelen, en het wordt langzamer verwerkt, of misschien wel nooit echt verwerkt.
Psychologen claimen het te weten, maar ik denk dat het meer een idee is, die de grootste groep definieert, en dat er meer uitzonderingen zijn dan ze willen erkennen.

Er zijn trouwens wel behoorlijk wat topics over geweest de afgelopen jaren..
  woensdag 7 oktober 2009 @ 16:08:40 #32
78092 gebakken-koekje
Soms best schattig
pi_73459964
bij nmij is het deze maand een jaar geleden dat ik mijn moeder verloor, daarvoor was ook mijn vader al onverwachts overleden, ik heb toen ook een topic hier gemaakt en daar heb ik heel veel steun aan gehad, gewoon het idee dat je je verhaal kwijt kon want soms is dat gewoon makkelijker tegen "vreemden" dan tegen mensen die dichtbij je staan. Ik wil je nog even heel veel sterkte wensen en wat een ander ook zegt wat je wel of juist niet moet doen, wat je anders moet doen, waar je wel of niet over moet praten, volg gewoon je eigen gevoel, een ander kan nooit voor je beslissen hoe je met deze dingen omgaat. ze kunnen je misschien advies geven maar het blijft altijd je eigen gevoel

sterkte
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 16:02:45 #33
262 Re
Kiss & Swallow
pi_73523056
kleine TT change
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 16:06:19 #34
17137 Sander
Nerds do it rarely
pi_73523159
Je verhaal lijkt op dat van mijn vader. Die is drie jaar geleden plotseling overleden aan een hartstilstand. Ook geen ziektebeeld of wat dan ook. Stuur maar een x een pm of een emailtje.
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 21:22:50 #35
259412 Seven.of.Nine
Seven volstaat. :*
pi_73532528
Mijn oma heeft kanker. Op zich zijn de prognoses wel redelijk maar ik hou toch mijn hart vast. Ze is 86 en enorm taai. Ik weet dat het waarschijnlijk geen jaren zal duren maar ik ben toch bij haar opgegroeid omdat ze tevens de buurvrouw is. Bij mijn ouders kreeg ik op mijn donder, bij haar kreeg ik koekjes en thee en we deden spelletjes. . En zelfs al ben je eind twintig, dan nog gaan die dingen precies hetzelfde als vroegah. Ik zal de koekjes en thee nog enorm gaan missen.
Resistance is futile
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 21:54:00 #36
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73533457
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
pi_73535040
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 21:54 schreef Bill_E het volgende:
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
Weet die vriend wat er is gebeurd? Zo ja, zou ik gewoon gaan, die vriend weet wel hoe je je voelt
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:34:46 #38
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73539700
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 16:06 schreef Sander het volgende:
Je verhaal lijkt op dat van mijn vader. Die is drie jaar geleden plotseling overleden aan een hartstilstand. Ook geen ziektebeeld of wat dan ook. Stuur maar een x een pm of een emailtje.
Niet gewoon in dit topic?
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 22:44 schreef Stephan1237 het volgende:

[..]

Weet die vriend wat er is gebeurd? Zo ja, zou ik gewoon gaan, die vriend weet wel hoe je je voelt
Ja iedereen die er is weet wat er gebeurt is. En iedereen kende mijn vader. Ik ben dus bang dat het de hele avond over me pa gaat daar. En daarmee misschien wel de sfeer verknal.
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:39:39 #39
259412 Seven.of.Nine
Seven volstaat. :*
pi_73539771
Zal best meevallen Bill_E. Tenzij je zelf geen zin hebt in zo'n avond, en anders gewoon gaan. Als het wel over je vader gaat, zul je er ook veel steun vinden..
Resistance is futile
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:41:56 #40
132185 Biogarde
Neef van Bassie.
pi_73539798
Mijn pa overleed toen hij 42 was, en ik 15. Geen ziektebeeld, overleden door een slagaderlijke bloeding in z'n hoofd.

Is nu bijna 13 jaar geleden. Mis 'm nog dagelijks. Kan er zonder probleem over praten.
Bio is baas. Ik ben niet meer op straat. Ik rij alleen langs om te kijken hoe het gaat.
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:43:15 #41
132185 Biogarde
Neef van Bassie.
pi_73539812
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 21:54 schreef Bill_E het volgende:
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
Waarom niet? Je kunt je gedachten even verzetten.
Bio is baas. Ik ben niet meer op straat. Ik rij alleen langs om te kijken hoe het gaat.
pi_73539885
Goed topic!

Mijn broertje (3 jaar jonger dan ik) is overleden aan leukemie.
M.i. niet zozeer aan de kanker zelf, als wel aan de behandeling.
Hij heeft veel geleden. En heeft meer dan een jaar in het ziekenhuis gelegen.
Dit is nu al 5 jaar geleden, hij was 27 toen hij dood ging. Maar het beinvloed mijn leven nog steeds iedere dag.

Niet dat ik nog steeds boos ben (dat was ik in het begin wel, en onder bepaalde omstandigheden van machteloosheid nog), maar wel dat ik heel anders naar dingen ben gaan kijken. Het heeft mij zoveel beinvloed dat ik het nog steeds dagelijks merk.
Dingen als carriere en wat mijn leidinggevende van mij vindt, dat interesseert mij ontzettend weinig. Ik ben voor dat soort aspecten bijna ongevoelig geworden. Mijn werk is nog steeds wel okay, maar meer intrinsiek...en niet zozeer wat mijn leidinggevende er van vindt...(is maar een voorbeeld).
Zelf ervaar ik dit juist als positief. Maar de maatschappij ziet dat toch anders...
Tevens heb ik last van angst- en paniekaanvallen gekregen een paar jaar na zijn dood.

En wat ik heel moeilijk blijf vinden, ook al kan ik zelf inmiddels wel met het verlies omgaan, is het verdriet bij mijn ouders. De pijn die zij nog steeds hebben, en iedere dag voelen, dat kan ik niet wegnemen...dat weet ik wel. Maar het is zeer moeilijk om dat maar gewoon waar te nemen en er niets aan te kunnen doen.

Ik heb nog een zusje...14 jaar jonger dan ik. Zij heeft dit dus in haar kindertijd mee gemaakt.
Ik zie de vernietigende effecten die zoiets heeft op een jong iemand.
Je kunt haar niet buitensluiten ook al wil je haar behoeden voor pijn. De dingen die zij heeft gezien en gevoeld op haar 8ste en 9ende die zijn extreem geweest. En dat zie ik ook iedere keer in haar, als we elkaar zien. Omdat ze zo jong was dat het gebeurde, heeft ze stiekem ook wel door dat een verwijzing naar die situatie toen, haar voordeel op kan leveren in de zin van meer zakgeld en aandacht etc.
Maar ook haar situatie, hoeveel ze het ook probeert uit te buiten, is m.i. gewoon triest.

Het overlijden van Remco heeft wel een plek in mijn leven gekregen. Maar wat ik dagelijks merk bij de overlevenden (zo noem ik ons) is misschien wel veel heftiger. Want dat kan ik niet verwerken omdat ik het iedere dag zie en meemaak... Ik heb wel eens gedacht: zijn lijdensweg was over, die van ons gaat nu pas beginnen... Pas over 10 jaar (of nog later) kunnen we zeggen wat het met ons gedaan heeft.

Shit, heftig topic!

MOOI

[ Bericht 1% gewijzigd door capricia op 10-10-2009 02:00:56 ]
Definitely not CIA
pi_73542856
Heel mooi topic. Zelf heb ik nooit van heel dichtbij een sterfgeval meegemaakt. Slechts mijn twee opa's, maar bij de ene was ik te jong en bij de andere was het euthanasie. Dat laatste was trouwens wel heel bijzonder, bewust afscheid kunnen nemen met heel de familie en het was gewoon goed.

Vorig jaar is de vader van mijn schoonzus overleden aan kanker. Hij was 49 jaar en mijn schoonzus en haar zussen zijn zonder moeder opgegroeid. Ze zijn opgevoed door hun vader en oma, hun oma was een paar jaar terug overleden en nu dus vorig jaar ook hun vader.
Ik vond het zo intens gemeen! Gelukkig hebben ze elkaar, maar het is gewoon zo oneerlijk als je ineens iemand moet missen die er eigenlijk nog jarenlang had moeten zijn.
Ja, die met de ballen in de bek.
pi_73543197
quote:
Op zaterdag 10 oktober 2009 01:34 schreef Bill_E het volgende:

[..]

Niet gewoon in dit topic?
[..]

Ja iedereen die er is weet wat er gebeurt is. En iedereen kende mijn vader. Ik ben dus bang dat het de hele avond over me pa gaat daar. En daarmee misschien wel de sfeer verknal.

Ik zou gewoon lekker naar het feestje gaan, dan heb je tenminste een beetje afleiding
pi_73545264
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:08 schreef Bill_E het volgende:

[..]

Kanker ? Mijn vader is ineens gestorven, hartstilstand. Reanimatie hielp niet. Maar de manier hoe hij gestorven is is wel een mooie manier. Gewoon aan het werk wat hij het liefste deed. Zonder ook nog maar iets te voelen. Alleen dan een jaar of 30 te vroeg. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, maar vind wel troost in de manier hoe hij gestoven is. Geen lang ziekte bed ofzo
Ik heb ook net mijn zus verloren na een lang gevecht aan kanker, al wisten we dat die tijd dat ze zou komen te overlijden er aan kwam, was haar overlijden heel plotseling.
Ik was op dat moment van overlijden bij haar en kon afscheid van haar nemen, en dat was ook een wens van haar om niet in een ziekenhuis te overleden maar thuis met haar zus naast haar.
Ik vind ook een beetje troost dat het sneller is gegaan dan we hadden gedacht en dat haar een lang ziekte bed bespaar is gebleven.
Ik heb heel veel moeite mee om te haar te rouwen.
Bij mij is niet hoelang het duurt voor ik het kan verwerken.
Maar dat ik het kan verwerken en uiteindelijk mooie herinnering aan haar over houd en troost vind in het feit dat ze nu geen pijn meer heeft en dat ze nu vrede heeft.
  zondag 11 oktober 2009 @ 01:28:56 #46
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73565287
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
  Moderator zondag 11 oktober 2009 @ 01:39:19 #47
236264 crew  capricia
pi_73565463
quote:
Op zondag 11 oktober 2009 01:28 schreef Bill_E het volgende:
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
als je er maar eenmaal bent!
( is mijn ervaring)
Definitely not CIA
  zondag 11 oktober 2009 @ 01:59:32 #48
202682 childintime
*wait for the ricochet*
pi_73565792
Ik verloor mijn vader toen ik 17 was..... Daar is geen topic, hulp of wijze raad voor....... Voor mij was dat voor het eerst dat ik echt geconfronteerd werd met de dood en wat dat in houdt. Na het inmense verdriet van zijn plotselinge verdwijning, groeide langzaam het besef dat weg, echt weg is en nooit, maar dan ook nooit meer terugkomt. En juist voor iemand van die leeftijd is nooit een abstract, oneindig begrip. Dat nooit, gaat zeer doen naarmate de jaren vorderen. Inmiddels ben ik heel wat jaren verder, mis hem nog steeds, maar naarmate je ouder wordt, verlies je meerdere mensen om je heen. De laatste waar ik afscheid van moest nemen was mijn zwager van toen pas 46. Dat klinkt voor velen hier misschien oud, maar hij had net 2 kindjes van 2 en 1. De dood is een rotzak, die je op de meest onverwachte momenten opzoekt en je in totale verbijstering overvalt en achterlaat. Het leert je melancholiek, spijt en verlangens kennen. Het maakt je milder in de samenleving. Sterkte en als je een PB wilt sturen dan merk ik dat wel
pi_73568905
quote:
Op zondag 11 oktober 2009 01:28 schreef Bill_E het volgende:
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
Leuk om te horen
  zondag 11 oktober 2009 @ 12:04:07 #50
78092 gebakken-koekje
Soms best schattig
pi_73569831
vorige week was het de verjaardag van mijn moeder, eind deze maand is het een jaar geleden dat ze overleden is en pas nu merk ik dat als een sneltrein doorstomen niet altijd kan
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')