abonnement bol.com Unibet Coolblue
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 21:42:56 #1
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73438747
Over het overlijden van een dierbare vind ik amper topics. Ik had eigenlijk wel een verzamel topic gevonden. Ik ben net mijn vader plotseling verloren en was op zoek naar verhalen van mensen die hetzelfde meegemaakt hebben. Of zoek ik fout ?
pi_73438771
gecondoleerd..
er zijn wel zulke topics, maar niet heel veel idd.
'Met een banaan door het water, later'
Franky boy | fanmail, hatemail, lovemail, sexmail | Tom
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 21:47:52 #4
69415 Buschetta
Jouw IP toevallig ?
pi_73438921
kan me er ook niet echt topics over voorstellen.

Denk dat zoiets weleens per PM gaat. Sterkte in ieder geval.
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 21:48:44 #5
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73438941
Dankje voor de steun, maar ik was eigenlijk opzoek naar een topic zoals De kunst van het loslaten van je ex - Deel 89 daar vinden "lotgeloten" elkaar. Nu gaan er gellukkig minder plotseling mensen dood dan dat er relatie's stuk gaan. Maar er zullen mensen zijn met dezelfde behoeftes om er over te praten in het algemeen kan ik me voorstellen.

Steun vind ik in mijn vrienden en familie. Maar zijn ondergaan hetzelfde als ik. En allemaal vreemde gevoellens steeds.
pi_73439335
Sterkte.
Ik denk dat weinig mensen behoefte hebben om met vreemde te praten over bijvoorbeeld de leuke verhalen die je opa altijd vertelde. Maar er zou wel een plekje beschikbaar moeten zijn. Voor de mensen die er wel behoefte aan hebben.
Football. Glorious football. Dont care what it looks like.
pi_73439824
Allereerst sterkte met het verlies van je vader.

Je gevoelens kan je beter delen met mensen die je vader ook gekend hebben omdat die ook meestal wel weten wat voor een band jij met je vader had. En in jou geval was het plotseling en ongewenst en in mijn geval was het niet plotseling en zeer gewenst omdat hij al vijf jaar leed. Maar ookal is het voor mij tien jaar geleden, mis ik hem nog steeds en heb nog steeds vragen aan hem te stellen of bevestiging te vragen voor de dingen die ik doe.

Nogmaal sterkte maar praat met je familie, vrienden en kennissen . . .
Ik probeerde de tijd te doden maar het was de tijd z'n tijd nog niet...
pi_73439927
Heel veel sterkte, Volgens mij is er nog recent een topic geweest over iemand die zijn oom had verloren ofzo
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 22:24:41 #9
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73440272
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 22:13 schreef SpiekerJozef het volgende:
Allereerst sterkte met het verlies van je vader.

Je gevoelens kan je beter delen met mensen die je vader ook gekend hebben omdat die ook meestal wel weten wat voor een band jij met je vader had. En in jou geval was het plotseling en ongewenst en in mijn geval was het niet plotseling en zeer gewenst omdat hij al vijf jaar leed. Maar ookal is het voor mij tien jaar geleden, mis ik hem nog steeds en heb nog steeds vragen aan hem te stellen of bevestiging te vragen voor de dingen die ik doe.

Nogmaal sterkte maar praat met je familie, vrienden en kennissen . . .
Klopt en dat doe ik ook zeker. Maar ik ben eigenlijk nu al op zoek naar antwoorden. Dingen wat mijn vrienden en familie ook niet weten. Hoe lang duurt het voor ik het een plaatsje kan geven bijvoorbeeld.
Natuurlijk is dat van persoon tot persoon verschillend.

Mooie verhalen en herinneringen heb ik al een paar dagen gehoord. We hebben gehuild en gelachen.
En daar vind ik ook veel steun in. Maar ik wil ook door met me leven. En doorgaan met de dagelijkse gang van zaken. Wanneer ga je weer naar je werk. Ga je een paar dagen later weer naar een feestje van vrienden. Enz enz enz
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 22:36:06 #10
162717 Telecaster
Duivelse Spotter
pi_73440778
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 22:24 schreef Bill_E het volgende:

[..]

Klopt en dat doe ik ook zeker. Maar ik ben eigenlijk nu al op zoek naar antwoorden. Dingen wat mijn vrienden en familie ook niet weten. Hoe lang duurt het voor ik het een plaatsje kan geven bijvoorbeeld.
Natuurlijk is dat van persoon tot persoon verschillend.

Mooie verhalen en herinneringen heb ik al een paar dagen gehoord. We hebben gehuild en gelachen.
En daar vind ik ook veel steun in. Maar ik wil ook door met me leven. En doorgaan met de dagelijkse gang van zaken. Wanneer ga je weer naar je werk. Ga je een paar dagen later weer naar een feestje van vrienden. Enz enz enz
Sja. Zoals je zelf al zegt, het wisselt enorm sterk van persoon tot persoon - hoe zit je zelf in elkaar, wat voor band had je met je vader, etc. etc.

De beste raad die ik je kan geven is: probeer vooral goed naar jezelf te kijken en doe vooral de dingen wel en niet die je wel of niet wil doen op de momenten dat jij er zelf aan toebent, zonder je al te zeer af te vragen wat de buitenwereld er van moge denken.

Sterkte.
Atheism isn't a religion. It's a personal relationship with reality.
"And I think it should be – religion – treated with ridicule, and hatred and contempt. And I claim that right."- Christopher Hitchens, 1949 - 2011
pi_73440867
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 22:24 schreef Bill_E het volgende:

[..]

Klopt en dat doe ik ook zeker. Maar ik ben eigenlijk nu al op zoek naar antwoorden. Dingen wat mijn vrienden en familie ook niet weten. Hoe lang duurt het voor ik het een plaatsje kan geven bijvoorbeeld.
Natuurlijk is dat van persoon tot persoon verschillend.

Mooie verhalen en herinneringen heb ik al een paar dagen gehoord. We hebben gehuild en gelachen.
En daar vind ik ook veel steun in. Maar ik wil ook door met me leven. En doorgaan met de dagelijkse gang van zaken. Wanneer ga je weer naar je werk. Ga je een paar dagen later weer naar een feestje van vrienden. Enz enz enz
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je vader.
Mijn beide ouders zijn al behoorlijk lang geleden overleden (20 en 12 jaar geleden). Wat betreft dingen als weer gaan werken is natuurlijk voor iedereen anders. Ik ben zelf tot na de begrafenis van beide thuis gebleven (bij mijn moeder hebben mijn broer en ik samen met mijn vader de begrafenis geregeld, bij mijn vader moesten mijn broer en ik dit doen), en daarna weer aan het werk gegaan, wel liet mijn werkgever me de ruimte om het even nog een paar dagen rustig aan te doen. Ligt ook een beetje aan je werkgever welke ruimte die je geeft. Sommigen zijn er heel makkelijk in, anderen houden zich strikt aan de regels die er voor staan. Feestjes is iets wat je zelf moet aanvoelen, dat kan niemand voor je doen. Wat voor de één te vroeg is is voor de andere persoon precies goed, ligt er ook een beetje aan hoe je met het verlies omgaat. Accepteer je het meteen of zit je eerst in de ontkenning. Trek je er in ieder geval niets van aan als anderen het te vroeg vinden 'dat je weer plezier wilt maken, het is jouw verlies en jouw leven en daar kan een andere persoon die anders rouwt niets over zeggen.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
pi_73441024
Zon topic lijkt mij een goed idee Ik ga binnekort namelijk mijn moeder verliezen en het kan fijn zijn om wat van je af te tikken en vooral het te delen met mensen die weten wat je door maakt.
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 22:42:37 #13
53708 ondeugend
Lost in Sound
pi_73441067
Gecondoleerd

Ik vond wel een ander mooi topic, Algemene In Memoriam (voor iedereen!!) misschien heb je er wat aan ook.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
pi_73441136
Sterkte
Het is nooit leuk om iemand te verliezen.. Denk daarom terug aan de mooie momenten en geniet ervan!
Prrrrttt
Op dinsdag 12 oktober 2010 19:11 schreef 4EverBlackEyed het volgende:Perry is de oppercavia :')
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 23:06:54 #15
259412 Seven.of.Nine
Seven volstaat. :*
pi_73442130
Veel sterkte!

Anders open je er zelf toch een topic over?
Resistance is futile
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 23:08:02 #16
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73442183
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 22:41 schreef Cocktailprikker het volgende:
Zon topic lijkt mij een goed idee Ik ga binnekort namelijk mijn moeder verliezen en het kan fijn zijn om wat van je af te tikken en vooral het te delen met mensen die weten wat je door maakt.
Kanker ? Mijn vader is ineens gestorven, hartstilstand. Reanimatie hielp niet. Maar de manier hoe hij gestorven is is wel een mooie manier. Gewoon aan het werk wat hij het liefste deed. Zonder ook nog maar iets te voelen. Alleen dan een jaar of 30 te vroeg. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, maar vind wel troost in de manier hoe hij gestoven is. Geen lang ziekte bed ofzo
pi_73442264
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 22:41 schreef Cocktailprikker het volgende:
Zon topic lijkt mij een goed idee Ik ga binnekort namelijk mijn moeder verliezen en het kan fijn zijn om wat van je af te tikken en vooral het te delen met mensen die weten wat je door maakt.
Wow

Als het zover is maak een topic erover en ik met andere fokkers zijn bereid om het te lezen
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 23:17:51 #18
48646 Poeke
Lief-heb-ster
pi_73442612
Zo'n topic lijkt me inderdaad een heel goed idee.

Het klinkt heel stom wat ik nu ga zeggen maar in F&F is een In memoriam topic over huisdieren en ondanks dat dit "maar" over huisdieren gaat is het op de een of andere manier een prettige plek om te vertellen over je verlies (zoals TS zojuist heeft gedaan) en geeft het ook ruimte om praktische vragen te stellen.

Ik weet alleen niet of het gepast is om zo'n reeks zomaar te starten, misschien is eer mod die hier eens over na wil denken of er behoefte aan is?
Faber quisque fortunae suae.
Uit Eindhoven
pi_73443073
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:08 schreef Bill_E het volgende:

[..]

Kanker ? Mijn vader is ineens gestorven, hartstilstand. Reanimatie hielp niet. Maar de manier hoe hij gestorven is is wel een mooie manier. Gewoon aan het werk wat hij het liefste deed. Zonder ook nog maar iets te voelen. Alleen dan een jaar of 30 te vroeg. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, maar vind wel troost in de manier hoe hij gestoven is. Geen lang ziekte bed ofzo
Voor 2 maanden terug is ma opgenomen met trombose in haar voet, benen waren ook erg dik. Sindsdien is ze er alleen op achteruit gegaan. Diagnose kanker kwam zon 4 5 weken terug. Tumor in de lever, uitzaaingen naar haar borst, lymfeklieren. Toen een dag voor ze een punctie zou krijgen vanwege de enorme hoeveelheid vocht in haar lichaamm, kreeg ze een hartaanval. Met ambu naar ziekenhuis. Volgende dag weer een hartaanval. Pompfunctie blijkt sterk verminderd, en er zit ook "iets" in haar hart. Verdere behandeling is zinloos en dus krijgt mama alleen nog pijnbestrijding. Op dit moment is haar situatie stabiel, maar erg slecht. Ze kan haar benen niet meer bewegen zoveel vocht, van alles krijgt ze een blauwe plek of bloeding. Ze slaapt erg veel. Gelukkig is ze thuis en is er 24/7 iemand bij haar, een tante die lang in de zorg heeft gewerkt neemt dat deel op zich, en dat is vooral voor mama erg prettig dat alles op haar eigen tempo kan.

Er is niet echt een prognose, eigenlijk elk moment kan ze een hartaanval krijgen en ze heeft ons laten weten, dat er dan niks gedaan hoeft te worden. Alles wat er geregeld moest worden is inmiddels geregeld, dat is wel fijn.

Ik post er veel over in het Nijmegen SC topic, waar ik meer rondhuis Helpt toch wel om even op een rijtje te zetten hoe en wat... merk ik
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 23:32:48 #20
48646 Poeke
Lief-heb-ster
pi_73443194
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:29 schreef Cocktailprikker het volgende:

[..]

Voor 2 maanden terug is ma opgenomen met trombose in haar voet, benen waren ook erg dik. Sindsdien is ze er alleen op achteruit gegaan. Diagnose kanker kwam zon 4 5 weken terug. Tumor in de lever, uitzaaingen naar haar borst, lymfeklieren. Toen een dag voor ze een punctie zou krijgen vanwege de enorme hoeveelheid vocht in haar lichaamm, kreeg ze een hartaanval. Met ambu naar ziekenhuis. Volgende dag weer een hartaanval. Pompfunctie blijkt sterk verminderd, en er zit ook "iets" in haar hart. Verdere behandeling is zinloos en dus krijgt mama alleen nog pijnbestrijding. Op dit moment is haar situatie stabiel, maar erg slecht. Ze kan haar benen niet meer bewegen zoveel vocht, van alles krijgt ze een blauwe plek of bloeding. Ze slaapt erg veel. Gelukkig is ze thuis en is er 24/7 iemand bij haar, een tante die lang in de zorg heeft gewerkt neemt dat deel op zich, en dat is vooral voor mama erg prettig dat alles op haar eigen tempo kan.

Er is niet echt een prognose, eigenlijk elk moment kan ze een hartaanval krijgen en ze heeft ons laten weten, dat er dan niks gedaan hoeft te worden. Alles wat er geregeld moest worden is inmiddels geregeld, dat is wel fijn.

Ik post er veel over in het Nijmegen SC topic, waar ik meer rondhuis Helpt toch wel om even op een rijtje te zetten hoe en wat... merk ik
Sjees... heel veel sterkte zeg.

Naast dat alles geregeld is, heb je ook alles kunnen zeggen?
Faber quisque fortunae suae.
Uit Eindhoven
pi_73443372
Ik heb niet echt dingen die ik nog wil / moet bespreken geloof ik met mijn moeder... Boterde laatste tijd niet zo tussen ons en dat is er nu niet echt beter op geworden.

Mja ik vind een topic met "lotgenoten" wel een goed idee, want ik merk, dat veel mensen niet weten wat ze er mee aan moeten. En dat begrijp ik ook wel, maar toch, het is heel raar hoe je de dingen ervaart die gebeuren. Pas omschreef iemand het redelijk goed, het is alsof je een film zit te kijken waar je zelf in mee speelt. Het is zo onwerkelijk...

De echte gevoelens zullen straks wel komen, als mama overleden is, de begrafenis geweest, en de bloemen in de kliko, en de mensen weer thuis.
  Moderator dinsdag 6 oktober 2009 @ 23:45:08 #22
249559 crew  Lavenderr
pi_73443611
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb niet echt dingen die ik nog wil / moet bespreken geloof ik met mijn moeder... Boterde laatste tijd niet zo tussen ons en dat is er nu niet echt beter op geworden.

Mja ik vind een topic met "lotgenoten" wel een goed idee, want ik merk, dat veel mensen niet weten wat ze er mee aan moeten. En dat begrijp ik ook wel, maar toch, het is heel raar hoe je de dingen ervaart die gebeuren. Pas omschreef iemand het redelijk goed, het is alsof je een film zit te kijken waar je zelf in mee speelt. Het is zo onwerkelijk...

De echte gevoelens zullen straks wel komen, als mama overleden is, de begrafenis geweest, en de bloemen in de kliko, en de mensen weer thuis.
Als het kan, probeer dan toch nog wat dingen te bespreken met je moeder, zelfs al botert het niet tussen jullie. Besef dat als je het nu niet doet, het straks nooit meer kan.
Sterkte.
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 23:46:09 #23
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73443636
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb niet echt dingen die ik nog wil / moet bespreken geloof ik met mijn moeder... Boterde laatste tijd niet zo tussen ons en dat is er nu niet echt beter op geworden.

Mja ik vind een topic met "lotgenoten" wel een goed idee, want ik merk, dat veel mensen niet weten wat ze er mee aan moeten. En dat begrijp ik ook wel, maar toch, het is heel raar hoe je de dingen ervaart die gebeuren. Pas omschreef iemand het redelijk goed, het is alsof je een film zit te kijken waar je zelf in mee speelt. Het is zo onwerkelijk...

De echte gevoelens zullen straks wel komen, als mama overleden is, de begrafenis geweest, en de bloemen in de kliko, en de mensen weer thuis.
Jep dat verhaal van die film werd ook verteld op de crematie van me pa.
Maar ik weet de preciese situatie natuurlijk niet, maar ik zou echt zorgen dat je alles gezegd hebt nu het nog kan. En zeker "vrede" met elkaar vinden. Want zo als ik het nu lees is dat niet het geval
  dinsdag 6 oktober 2009 @ 23:50:22 #24
48646 Poeke
Lief-heb-ster
pi_73443757
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb niet echt dingen die ik nog wil / moet bespreken geloof ik met mijn moeder... Boterde laatste tijd niet zo tussen ons en dat is er nu niet echt beter op geworden.

Mja ik vind een topic met "lotgenoten" wel een goed idee, want ik merk, dat veel mensen niet weten wat ze er mee aan moeten. En dat begrijp ik ook wel, maar toch, het is heel raar hoe je de dingen ervaart die gebeuren. Pas omschreef iemand het redelijk goed, het is alsof je een film zit te kijken waar je zelf in mee speelt. Het is zo onwerkelijk...

De echte gevoelens zullen straks wel komen, als mama overleden is, de begrafenis geweest, en de bloemen in de kliko, en de mensen weer thuis.
Wat je zegt, herken ik vanaf de andere kant zeg maar. Mijn beste vriend en een goede vriendin hebben beide in korte tijd een van hun ouders verloren en zaten met een hoop vragen waar ze niets mee konden omdat je eigenlijk alleen maak over kan spreken wanneer je het zelf mee maakt.

Als vriendin kun je een luisterend oor bieden of een schouder, en ze overladen met goed bedoelde adviezen maar zolang je het zelf niet mee maakt, kun je je moeilijk inleven.

Ik zag net dat er in OUD ook een topic is voor ouders die hun kinderen verliezen, zeker dat hier dan ook een topic hoort.
Faber quisque fortunae suae.
Uit Eindhoven
pi_73447013
Ik heb het gevraagd in de feedback.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
pi_73447267
Sterkte TS.

Zelf weet ik niks meer (nou ja, flarden) van de 24 uur na het overlijden van mijn moeder ( hartaanval out of the blue) en weet nog wel dat ik ook heb staan lachen, alsof het een grote (slechte) grap was.
Gemengde emoties zijn dus heel "normaal" omdat het een heel onwerkelijk iets is. Probeer vooral bij jezelf na te gaan welke behoefte je hebt, de een is een prater, de ander is er wellicht naar buiten toe heel onverschillig in en is meer een binnenvetter.

Het is maar net waar jij je nu het "fijnst" bij voelt, al klinkt dat heel wrang in zo'n situatie als deze.

Gecondoleerd.
The Rated-R Era ... A Decade of Decadence
Mr. Prolapse 2009
pi_73447611
Ik ben mijn moeder onverwacht verloren eind augustus, en daar heb ik het een maand heel erg moeilijk mee gehad.

Slecht slapen, rare dromen, niet kunnen concentreren op het werk, weinig plezier beleven aan leuke dingen, dat soort dingen.

Kreeg er zelfs huiduitslag van op een gegeven moment, en dat maakte het allemaal nog erger.

Ben toen een week thuis gebleven van mijn werk, veel met vrienden en familie gepraat, en inmiddels gaat het wel weer beter, slaap goed, geen rare dromen meer, werk gaat weer redelijk, en plezier haal ik zelfs weer uit hele kleine dingetjes.

En om wat vragen van je te beantwoorden :

Ik ben een dag na de crematie al naar het voetballen geweest bv.
Mensen zeiden dat ik het beste ZSM weer mijn normale leven op moest pakken, of dat verstandig is geweest vraag ik me af, want ik heb het zoals ik net zei erg moeilijk gehad daarna.

Een week na het overlijden was ik alweer aan het werk, maar achteraf is dat te vroeg geweest.

Wat wel zo is, en dat hebben anderen ook al verteld hier : het is voor iedereen anders, de ene voelt zich prettig als ie ZSM weer normaal gaat leven, de ander blijft het liefste een maand thuis of bij familie, je moet doen wat jij denkt dat het beste voor je is.

Sterkte ermee iig.
Let's drop some acid and go to a titty bar.
  woensdag 7 oktober 2009 @ 10:05:35 #28
262 Re
Kiss & Swallow
pi_73449014
omgaan met het overlijden van een dierbare?
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
pi_73455086
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:46 schreef Bill_E het volgende:

maar ik zou echt zorgen dat je alles gezegd hebt nu het nog
Aan de ene kant goed advies, maar soms is de relatie niet zo dat het ook echt mogelijk is zo open te zijn naar elkaar. Dan is het soms ook niet goed om zoiets te forceren. Mensen hebben me hetzelfde advies vaak gegeven en ik heb me er af en toe best aan geërgerd. Ik kon er niks mee. Maar, elke situatie is anders, dus toch wel goed dat het genoemd wordt.

Mijn halfzus en tevens pleegmoeder heeft kanker. Twee jaar geleden kregen we dat te horen. Ik ben toen compleet ingestort, kreeg een depressie en wist echt niet meer hoe ik verder moest. Niet alleen om het nieuws over m'n zus, maar het hele idee: ik heb het net weer allemaal lopen en dan wéér valt er iemand weg en stort alles in.

Ze leeft nog en we hebben ondertussen ook veel dingen kunnen bespreken. Twee jaar geleden was dat echt niet mogelijk geweest. Vorige week kreeg ik te horen dat de kanker verder is uitgezaaid, na toch 2 jaar dat het stabiel bleef. Kan me eigenlijk totaal niet voorstellen dat ze er straks niet meer is, heel onwerkelijk. Het gaat ook zo langzaam, dat het net is of er niet zoveel aan de hand is.


Oja:
quote:
het is voor iedereen anders, de ene voelt zich prettig als ie ZSM weer normaal gaat leven, de ander blijft het liefste een maand thuis of bij familie, je moet doen wat jij denkt dat het beste voor je is.
Dit dus. Ik ben elke keer weer gewoon doorgegaan. Werken, studeren, sporten, naar vrienden en ook gewoon naar verjaardagen. Dat werkt voor mij het best. En in het begin veel wandelen en fietsen om zo rustig en helder na te kunnen denken.

Sterkte allemaal!
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world.Piaget
pi_73455292
Toen mijn ma overleed (hartaanval vanuit het niets) was ik eerste half uur alleen maar kwaad. Heb toen ook van alles en nog wat gesloopt uit woede. Pas toen ik haar jongste broer om me heen had werd ik rustiger.

En verder vind ik het gewoon ontzettend klote want 17 is geen leeftijd om je moeder te cremeren!

Goed idee zo'n topic waar hierboven over gesproken wordt.
pi_73456479
Er zijn verschillende manieren van rouwverwerking, al is er een zogenaamd "officiele" manier om er mee om te gaan, 5 stappen en je "hoort" er vanaf te zijn.
Sommige mensen reageren heel primair, slopen de boel, worden kwaad en zijn heel snel van het pad af, en daarna weer terug op het pad.
Sommige mensen reageren veel voorzichtiger, het blijft langer in hun hoofd spelen, en het wordt langzamer verwerkt, of misschien wel nooit echt verwerkt.
Psychologen claimen het te weten, maar ik denk dat het meer een idee is, die de grootste groep definieert, en dat er meer uitzonderingen zijn dan ze willen erkennen.

Er zijn trouwens wel behoorlijk wat topics over geweest de afgelopen jaren..
  woensdag 7 oktober 2009 @ 16:08:40 #32
78092 gebakken-koekje
Soms best schattig
pi_73459964
bij nmij is het deze maand een jaar geleden dat ik mijn moeder verloor, daarvoor was ook mijn vader al onverwachts overleden, ik heb toen ook een topic hier gemaakt en daar heb ik heel veel steun aan gehad, gewoon het idee dat je je verhaal kwijt kon want soms is dat gewoon makkelijker tegen "vreemden" dan tegen mensen die dichtbij je staan. Ik wil je nog even heel veel sterkte wensen en wat een ander ook zegt wat je wel of juist niet moet doen, wat je anders moet doen, waar je wel of niet over moet praten, volg gewoon je eigen gevoel, een ander kan nooit voor je beslissen hoe je met deze dingen omgaat. ze kunnen je misschien advies geven maar het blijft altijd je eigen gevoel

sterkte
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 16:02:45 #33
262 Re
Kiss & Swallow
pi_73523056
kleine TT change
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 16:06:19 #34
17137 Sander
Nerds do it rarely
pi_73523159
Je verhaal lijkt op dat van mijn vader. Die is drie jaar geleden plotseling overleden aan een hartstilstand. Ook geen ziektebeeld of wat dan ook. Stuur maar een x een pm of een emailtje.
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 21:22:50 #35
259412 Seven.of.Nine
Seven volstaat. :*
pi_73532528
Mijn oma heeft kanker. Op zich zijn de prognoses wel redelijk maar ik hou toch mijn hart vast. Ze is 86 en enorm taai. Ik weet dat het waarschijnlijk geen jaren zal duren maar ik ben toch bij haar opgegroeid omdat ze tevens de buurvrouw is. Bij mijn ouders kreeg ik op mijn donder, bij haar kreeg ik koekjes en thee en we deden spelletjes. . En zelfs al ben je eind twintig, dan nog gaan die dingen precies hetzelfde als vroegah. Ik zal de koekjes en thee nog enorm gaan missen.
Resistance is futile
  vrijdag 9 oktober 2009 @ 21:54:00 #36
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73533457
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
pi_73535040
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 21:54 schreef Bill_E het volgende:
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
Weet die vriend wat er is gebeurd? Zo ja, zou ik gewoon gaan, die vriend weet wel hoe je je voelt
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:34:46 #38
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73539700
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 16:06 schreef Sander het volgende:
Je verhaal lijkt op dat van mijn vader. Die is drie jaar geleden plotseling overleden aan een hartstilstand. Ook geen ziektebeeld of wat dan ook. Stuur maar een x een pm of een emailtje.
Niet gewoon in dit topic?
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 22:44 schreef Stephan1237 het volgende:

[..]

Weet die vriend wat er is gebeurd? Zo ja, zou ik gewoon gaan, die vriend weet wel hoe je je voelt
Ja iedereen die er is weet wat er gebeurt is. En iedereen kende mijn vader. Ik ben dus bang dat het de hele avond over me pa gaat daar. En daarmee misschien wel de sfeer verknal.
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:39:39 #39
259412 Seven.of.Nine
Seven volstaat. :*
pi_73539771
Zal best meevallen Bill_E. Tenzij je zelf geen zin hebt in zo'n avond, en anders gewoon gaan. Als het wel over je vader gaat, zul je er ook veel steun vinden..
Resistance is futile
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:41:56 #40
132185 Biogarde
Neef van Bassie.
pi_73539798
Mijn pa overleed toen hij 42 was, en ik 15. Geen ziektebeeld, overleden door een slagaderlijke bloeding in z'n hoofd.

Is nu bijna 13 jaar geleden. Mis 'm nog dagelijks. Kan er zonder probleem over praten.
Bio is baas. Ik ben niet meer op straat. Ik rij alleen langs om te kijken hoe het gaat.
  zaterdag 10 oktober 2009 @ 01:43:15 #41
132185 Biogarde
Neef van Bassie.
pi_73539812
quote:
Op vrijdag 9 oktober 2009 21:54 schreef Bill_E het volgende:
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
Waarom niet? Je kunt je gedachten even verzetten.
Bio is baas. Ik ben niet meer op straat. Ik rij alleen langs om te kijken hoe het gaat.
pi_73539885
Goed topic!

Mijn broertje (3 jaar jonger dan ik) is overleden aan leukemie.
M.i. niet zozeer aan de kanker zelf, als wel aan de behandeling.
Hij heeft veel geleden. En heeft meer dan een jaar in het ziekenhuis gelegen.
Dit is nu al 5 jaar geleden, hij was 27 toen hij dood ging. Maar het beinvloed mijn leven nog steeds iedere dag.

Niet dat ik nog steeds boos ben (dat was ik in het begin wel, en onder bepaalde omstandigheden van machteloosheid nog), maar wel dat ik heel anders naar dingen ben gaan kijken. Het heeft mij zoveel beinvloed dat ik het nog steeds dagelijks merk.
Dingen als carriere en wat mijn leidinggevende van mij vindt, dat interesseert mij ontzettend weinig. Ik ben voor dat soort aspecten bijna ongevoelig geworden. Mijn werk is nog steeds wel okay, maar meer intrinsiek...en niet zozeer wat mijn leidinggevende er van vindt...(is maar een voorbeeld).
Zelf ervaar ik dit juist als positief. Maar de maatschappij ziet dat toch anders...
Tevens heb ik last van angst- en paniekaanvallen gekregen een paar jaar na zijn dood.

En wat ik heel moeilijk blijf vinden, ook al kan ik zelf inmiddels wel met het verlies omgaan, is het verdriet bij mijn ouders. De pijn die zij nog steeds hebben, en iedere dag voelen, dat kan ik niet wegnemen...dat weet ik wel. Maar het is zeer moeilijk om dat maar gewoon waar te nemen en er niets aan te kunnen doen.

Ik heb nog een zusje...14 jaar jonger dan ik. Zij heeft dit dus in haar kindertijd mee gemaakt.
Ik zie de vernietigende effecten die zoiets heeft op een jong iemand.
Je kunt haar niet buitensluiten ook al wil je haar behoeden voor pijn. De dingen die zij heeft gezien en gevoeld op haar 8ste en 9ende die zijn extreem geweest. En dat zie ik ook iedere keer in haar, als we elkaar zien. Omdat ze zo jong was dat het gebeurde, heeft ze stiekem ook wel door dat een verwijzing naar die situatie toen, haar voordeel op kan leveren in de zin van meer zakgeld en aandacht etc.
Maar ook haar situatie, hoeveel ze het ook probeert uit te buiten, is m.i. gewoon triest.

Het overlijden van Remco heeft wel een plek in mijn leven gekregen. Maar wat ik dagelijks merk bij de overlevenden (zo noem ik ons) is misschien wel veel heftiger. Want dat kan ik niet verwerken omdat ik het iedere dag zie en meemaak... Ik heb wel eens gedacht: zijn lijdensweg was over, die van ons gaat nu pas beginnen... Pas over 10 jaar (of nog later) kunnen we zeggen wat het met ons gedaan heeft.

Shit, heftig topic!

MOOI

[ Bericht 1% gewijzigd door capricia op 10-10-2009 02:00:56 ]
Definitely not CIA
pi_73542856
Heel mooi topic. Zelf heb ik nooit van heel dichtbij een sterfgeval meegemaakt. Slechts mijn twee opa's, maar bij de ene was ik te jong en bij de andere was het euthanasie. Dat laatste was trouwens wel heel bijzonder, bewust afscheid kunnen nemen met heel de familie en het was gewoon goed.

Vorig jaar is de vader van mijn schoonzus overleden aan kanker. Hij was 49 jaar en mijn schoonzus en haar zussen zijn zonder moeder opgegroeid. Ze zijn opgevoed door hun vader en oma, hun oma was een paar jaar terug overleden en nu dus vorig jaar ook hun vader.
Ik vond het zo intens gemeen! Gelukkig hebben ze elkaar, maar het is gewoon zo oneerlijk als je ineens iemand moet missen die er eigenlijk nog jarenlang had moeten zijn.
Ja, die met de ballen in de bek.
pi_73543197
quote:
Op zaterdag 10 oktober 2009 01:34 schreef Bill_E het volgende:

[..]

Niet gewoon in dit topic?
[..]

Ja iedereen die er is weet wat er gebeurt is. En iedereen kende mijn vader. Ik ben dus bang dat het de hele avond over me pa gaat daar. En daarmee misschien wel de sfeer verknal.

Ik zou gewoon lekker naar het feestje gaan, dan heb je tenminste een beetje afleiding
pi_73545264
quote:
Op dinsdag 6 oktober 2009 23:08 schreef Bill_E het volgende:

[..]

Kanker ? Mijn vader is ineens gestorven, hartstilstand. Reanimatie hielp niet. Maar de manier hoe hij gestorven is is wel een mooie manier. Gewoon aan het werk wat hij het liefste deed. Zonder ook nog maar iets te voelen. Alleen dan een jaar of 30 te vroeg. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, maar vind wel troost in de manier hoe hij gestoven is. Geen lang ziekte bed ofzo
Ik heb ook net mijn zus verloren na een lang gevecht aan kanker, al wisten we dat die tijd dat ze zou komen te overlijden er aan kwam, was haar overlijden heel plotseling.
Ik was op dat moment van overlijden bij haar en kon afscheid van haar nemen, en dat was ook een wens van haar om niet in een ziekenhuis te overleden maar thuis met haar zus naast haar.
Ik vind ook een beetje troost dat het sneller is gegaan dan we hadden gedacht en dat haar een lang ziekte bed bespaar is gebleven.
Ik heb heel veel moeite mee om te haar te rouwen.
Bij mij is niet hoelang het duurt voor ik het kan verwerken.
Maar dat ik het kan verwerken en uiteindelijk mooie herinnering aan haar over houd en troost vind in het feit dat ze nu geen pijn meer heeft en dat ze nu vrede heeft.
  zondag 11 oktober 2009 @ 01:28:56 #46
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73565287
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
  Moderator zondag 11 oktober 2009 @ 01:39:19 #47
236264 crew  capricia
pi_73565463
quote:
Op zondag 11 oktober 2009 01:28 schreef Bill_E het volgende:
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
als je er maar eenmaal bent!
( is mijn ervaring)
Definitely not CIA
  zondag 11 oktober 2009 @ 01:59:32 #48
202682 childintime
*wait for the ricochet*
pi_73565792
Ik verloor mijn vader toen ik 17 was..... Daar is geen topic, hulp of wijze raad voor....... Voor mij was dat voor het eerst dat ik echt geconfronteerd werd met de dood en wat dat in houdt. Na het inmense verdriet van zijn plotselinge verdwijning, groeide langzaam het besef dat weg, echt weg is en nooit, maar dan ook nooit meer terugkomt. En juist voor iemand van die leeftijd is nooit een abstract, oneindig begrip. Dat nooit, gaat zeer doen naarmate de jaren vorderen. Inmiddels ben ik heel wat jaren verder, mis hem nog steeds, maar naarmate je ouder wordt, verlies je meerdere mensen om je heen. De laatste waar ik afscheid van moest nemen was mijn zwager van toen pas 46. Dat klinkt voor velen hier misschien oud, maar hij had net 2 kindjes van 2 en 1. De dood is een rotzak, die je op de meest onverwachte momenten opzoekt en je in totale verbijstering overvalt en achterlaat. Het leert je melancholiek, spijt en verlangens kennen. Het maakt je milder in de samenleving. Sterkte en als je een PB wilt sturen dan merk ik dat wel
pi_73568905
quote:
Op zondag 11 oktober 2009 01:28 schreef Bill_E het volgende:
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
Leuk om te horen
  zondag 11 oktober 2009 @ 12:04:07 #50
78092 gebakken-koekje
Soms best schattig
pi_73569831
vorige week was het de verjaardag van mijn moeder, eind deze maand is het een jaar geleden dat ze overleden is en pas nu merk ik dat als een sneltrein doorstomen niet altijd kan
pi_73788104
Ik weet niet hoe het bij jou precies is gegaan. Maar ik ben op 11 febr. jl mijn vader zeer plotseling overleden. Toen ik naar school ging leefde hij nog. 2 uur later zat ik in de kamer van de directeur met 2 politieagenten en was mijn vader dood. Als je het er over wilt hebben ben ik daar zeker voor in. Stuur me maar een pm. Praten helpt, dat is 1 ding dat zeker is!
*~* Live to Love, Love to Be *~*
  zondag 18 oktober 2009 @ 22:09:32 #52
11803 Vivi
Computer off. Life on.
pi_73824359
*Meeleest
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
pi_73827051
heb vroege heel veel problemen gehad met het feit dat mijn vader al oud was.
grote angst dat ik een van mijn ouders zou verliezen.
vorig jaar was het dan zover dat ik mijn grootstenachtmerrie in de ogen kon kijken, mijn moeder overleed geheel onverwachts.

op de een of andere manier viel het me makkelijk als zijnde dat ik nog steeds een wil had om door te gaan.
tuurlijk, jankte op de raarste plekken soms..

het bizarre en dat heb ik dus niet echt verwacht is dat de breuk met mijn ex me 10x zwaarder weegt (paar maanden erna ...)
ben nu compleet ontspoort

belangrijkste is dat er mensen zijn die je niet in de steek laten en waarmee je kunt praten zoals jij dat fijn vind
  dinsdag 20 oktober 2009 @ 00:05:37 #54
202682 childintime
*wait for the ricochet*
pi_73866330
quote:
Op zondag 11 oktober 2009 12:04 schreef gebakken-koekje het volgende:
vorige week was het de verjaardag van mijn moeder, eind deze maand is het een jaar geleden dat ze overleden is en pas nu merk ik dat als een sneltrein doorstomen niet altijd kan
Nee, dat kan niet en nu loop je daar tegenaan. Het is ook wel iets van onze maatschappij. Als mensen weten dat je sinds kort een dierbare hebt verloren, is dat meestal het enige onderwerp wat in een gesprek niet ter sprake komt. Het lijkt wel of veel mensen bang zijn voor gevoelens, bang dat je misschien verdrietig wordt of zelfs gaat huilen, dus wordt dit onderwerp vaak behandelt alsof het er niet is. Jammer, want het hoort ook zo bij het leven en zou het leven voor de nabestaanden wat luchtiger en draaglijker kunnen maken.......
  dinsdag 20 oktober 2009 @ 00:11:38 #55
202682 childintime
*wait for the ricochet*
pi_73866518
quote:
Op zondag 18 oktober 2009 22:55 schreef sergeantpeppers het volgende:
heb vroege heel veel problemen gehad met het feit dat mijn vader al oud was.
grote angst dat ik een van mijn ouders zou verliezen.
vorig jaar was het dan zover dat ik mijn grootstenachtmerrie in de ogen kon kijken, mijn moeder overleed geheel onverwachts.

op de een of andere manier viel het me makkelijk als zijnde dat ik nog steeds een wil had om door te gaan.
tuurlijk, jankte op de raarste plekken soms..

het bizarre en dat heb ik dus niet echt verwacht is dat de breuk met mijn ex me 10x zwaarder weegt (paar maanden erna ...)
ben nu compleet ontspoort

belangrijkste is dat er mensen zijn die je niet in de steek laten en waarmee je kunt praten zoals jij dat fijn vind
Ja dat ken ik. Maar dat heeft misschien ook te maken met het feit dat iemand die overlijdt, je alleen verdriet bezorgt. Een ex kan je ook woede en andere gevoelens bezorgen. Ik zou het wel heel erg vinden als mijn ex overlijdt; het is wel de vader van mijn kind en iemand waar ik zoveel jaar van mijn leven van gehouden heb.

Toen mijn vader net overleden was (ik was 17, hij 44) zei een kennis tijdens het uitgaan: "Ik weet hoe je je voelt, mijn ouders zijn net gescheiden....". Ik ben toen zo boos geworden Hij had altijd nog de mogelijkheid te praten met beide ouders als hij dat wilde; die mogelijkheid was mij ontnomen en dat is een groot verschil.
  donderdag 22 oktober 2009 @ 21:27:57 #56
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_73963644
nu 3 weken na dato lijk ik er helemaal overheen.. Erg vreemd maar ik heb alleen nog wat rare nachtmerrie's gehad ( waar ik nooit last van heb) Verder kan ik er zonder problemen over praten, of aan denken. Natuurlijk mis ik hem wel een beetje.. Maar misschien moet het ergste nog komen..
pi_73964035
quote:
Op donderdag 22 oktober 2009 21:27 schreef Bill_E het volgende:
nu 3 weken na dato lijk ik er helemaal overheen.. Erg vreemd maar ik heb alleen nog wat rare nachtmerrie's gehad ( waar ik nooit last van heb) Verder kan ik er zonder problemen over praten, of aan denken. Natuurlijk mis ik hem wel een beetje.. Maar misschien moet het ergste nog komen..
gisternacht is mijn broertje ingestort.
helemaal overstuur, huilen en bij mijn vader in bed slapen.
dat terwijl mijn moeder nu 13 maanden geleden overleden is en die ogenschijnlijk er goed mee kon om gaan.
zoiets kun je nooit voorspellen.

ik heb het er zelf niet zo heel moeilijk mee.
mijn moeder heeft tot het eind gevochten en er was geen andere uitkomst.

maar goed, vraag me af hoe ik me hou als ik weer een vriendin heb en dus intieme gesprekken heb.
of als ik ooit voor het altaar sta en mijn moeder er niet bij is.
en straks dus weer de feestdagen
pi_73965195
Was ik weer

Inmiddels al wel een redelijk prima gesprek met ma gehad, en een beetje bijgelegd. Iets wat ze pas ineens zij, en waar ik blijkbaar zoveel waarde aan hecht, is dat zij excuses aanbood, omdat ze dat ook veel te weinig gedaan had vond ze...

Afgelopen maandag heeft zij de bediening vd pastoor gehad. Ze gaat de laatste 2 weken zienderogen hard achteruit. Slaapt veel, valt in slaap tijdens gesprekken, is zeer verward af en toe. Door dat slapen vergeet ze soms halve dagen.

Als iemand mij vraagt hoe het is, zie ik wat ik vertel eigenlijk niet goed in. Het kan echt elk moment afgelopen zijn, binnen een week. Maar aan de andere kant denk ik van, dat kan toch niet Heel onwerkelijk blijft het nog steeds.

Mijn zus gaat duidelijk heel anders om met de situatie. Zij is continu bezig met mama, begrafenis en dat soort dingen. Ik ben er ook mee bezig in mijn hoofd, maar ik denk vaak ook een stap verder. Voor mij heeft de begrafenis opzich wel veel waarde, maar welke teksten er gesproken worden maakt mij eigenlijk niet veel uit. Ik ben zelf helemaal niet gelovig, dingen als de zalving e.d. trek ik mij dus weinig van aan. Fijn dat mama er steun aan heeft iig.

Ik trek me af en toe heel bewust terug, ik hoef niet 24/7 met mijn neus op het lijden gedrukt te worden. Kan daar echt niet tegen, ik word gewoon chagerijnig dan. Mijn tante, zus + vriendje, zijn nagenoeg continu aanwezig, visite heel af en toe. Zitten elkaar alleen maar op de lip...

Steun kan ik niet echt krijgen hierin... Iedereen zegt dat wel, en sterkte enzo, maar ik ga hier alleen doorheen voor mijn gevoel. Enige wat helpt, is "normaal" de dingen kunnen doen die ik wil. K zie het zo, iedereen maakt dit een keer mee, en het is zeer kut, maar het hoort er ook bij. Jammer dat het zo vroeg gebeurd, maar ik heb er redelijk vrede mee, accepteer het.
pi_73968193
quote:
Op donderdag 22 oktober 2009 21:36 schreef lunaris2009 het volgende:

[..]

gisternacht is mijn broertje ingestort.
helemaal overstuur, huilen en bij mijn vader in bed slapen.
dat terwijl mijn moeder nu 13 maanden geleden overleden is en die ogenschijnlijk er goed mee kon om gaan.
zoiets kun je nooit voorspellen.

ik heb het er zelf niet zo heel moeilijk mee.
mijn moeder heeft tot het eind gevochten en er was geen andere uitkomst.

maar goed, vraag me af hoe ik me hou als ik weer een vriendin heb en dus intieme gesprekken heb.
of als ik ooit voor het altaar sta en mijn moeder er niet bij is.
en straks dus weer de feestdagen
Je hebt wel mensen waar je alles tegen kwijt kunt dus ook over de "feestdagen" ?
  vrijdag 23 oktober 2009 @ 11:56:49 #60
78092 gebakken-koekje
Soms best schattig
pi_73978685
quote:
Op dinsdag 20 oktober 2009 00:05 schreef childintime het volgende:

[..]

Nee, dat kan niet en nu loop je daar tegenaan. Het is ook wel iets van onze maatschappij. Als mensen weten dat je sinds kort een dierbare hebt verloren, is dat meestal het enige onderwerp wat in een gesprek niet ter sprake komt. Het lijkt wel of veel mensen bang zijn voor gevoelens, bang dat je misschien verdrietig wordt of zelfs gaat huilen, dus wordt dit onderwerp vaak behandelt alsof het er niet is. Jammer, want het hoort ook zo bij het leven en zou het leven voor de nabestaanden wat luchtiger en draaglijker kunnen maken.......
Ja dat merk ik inderdaad wel en het is ook grappig om te zien dat het voor andere mensen makkelijker wordt als ze zien dat je er best heel goed over kan praten, dan vragen ze eerst heel voorzichtig hoe het nu met je is terwijl ze je verschrikt aankijken zo van oh jeee wat heb ik nu dan voor vraag gesteld! en als ze zien dat je zonder compleet in te storten antwoord kan geven is het meteen al veel meer ontspannen.

Laatst had ik dus de eerste verjaardag van mijn moeder zonder dat ze er zelf bij was en ik zag enorm tegen die dag op maar het ging eigenlijk verbazend goed, gewoon de dag doorlopen, wat bezoek gehad, wat gekletst, niks aan de hand. Maar de dag er na was ik echt een emotioneel wrak! Echt janken om de kleinste dingen, enorm moe, nergens zin in. Blijkbaar richt je je dan zo op DIE dag dat de emoties pas komen als je zelf weer wat tot rust komt, heel vaag is dat
pi_74017202
Mijn vader is dus 11 februari dit jaar overleden. En zijn eerste verjaardag zonder dat hij er zelf bij was, was afgelopen dinsdag (20 oktober). Ik wist echt niet wat ik er mee aan moest. Mijn moeder liep al 2 weken van tevoren bij het minste of geringste erom te huilen. En ik voelde er niet veel bij. Ik wist dat het kut zou zijn, maar ik zag meer op tegen hoe zij zich zou voelen dan tegen die dag zelf.

Je hoort & probeert er voor elkaar te zijn. Maar soms lijkt het echt alsof ik rekening met mijn moeder moet houden en zij niet ziet dat het voor mij ook moeilijk is. Alsof ze denkt dat ik hem niet mis, dat ik er geen verdriet om heb, dat het mij niets kan schelen. Uiteindelijk hebben we wat visite gehad en wel redelijk gezellig gepraat.

Even iets anders: Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik had eigenlijk een vergadering bij een vereniging die avond, waar ik dus niet naar toe ging. En toen ik dat naar de voorzitter mailde kreeg ik terug: "Ik hoop dat je een gezellig avond hebt". Terwijl ze donders goed wist dat mijn vader dus een paar maanden geleden overleden is. Ben ik de enige die dit soort gevoelloze mensen kent?
*~* Live to Love, Love to Be *~*
  woensdag 28 oktober 2009 @ 11:13:28 #62
78092 gebakken-koekje
Soms best schattig
pi_74142605
Ik weet niet of dat gevoelloos is......ik weet even niet goed hoe ik het uit moet leggen maar sommige mensen om je heen gaan na een tijdje gewoon weer door en denken niet echt meer aan het feit dat je iemand verloren bent en voor de een komt dat als ongevoelig over terwijl diegene je misschien gewoon oprecht een gezellige avond gunde en ik heb persoonlijk liever dat ze zoiets zeggen dan dat ze maanden doorgaan over hoe erg ze denken dat je het hebt want dat heb ik dus heel erg gehad, dat ik mezelf eigenlijk best goed voelde maar dat mensen om mij heen mij helemaal in de put konden praten door te zeggen dat het vast allemaal vreselijk moeilijk was en of ik het nog wel zag zitten enz. Nee, laat ze dan maar (misschien een beetje onnadenkend maar goed bedoeld) een gezellige avond wensen.
pi_74146420
quote:
Op zaterdag 24 oktober 2009 16:18 schreef MissSunshine412 het volgende:
Even iets anders: Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik had eigenlijk een vergadering bij een vereniging die avond, waar ik dus niet naar toe ging. En toen ik dat naar de voorzitter mailde kreeg ik terug: "Ik hoop dat je een gezellig avond hebt". Terwijl ze donders goed wist dat mijn vader dus een paar maanden geleden overleden is. Ben ik de enige die dit soort gevoelloze mensen kent?
Als ze gevoelloos waren hadden ze je ook geen gezellige avond gewenst. Verder vind ik het een overtrokken reactie van je: Iedereen verwerkt het verlies van een dierbare anders. Ook je omgeving. Ik vind niet dat je ze van gevoelloosheid kan betichten. Voor hen gaat het leven door: Zij hebben niet hun vader verloren.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
pi_74184953
Ik werd door mn vriend "meneer vanilla" op deze topic gewezen.
Ik ben mijn vader 5 oktober plotseling verloren aan acute leukemie. Zo acuut dat niemand afscheid oid heeft kunnen nemen. In het weekend ben ik altijd bij mijn vriend, dus ging vrijdagavond naar hem toe met het idee "pap heeft de griep". Maandags dood.
Ik ben die week thuis geweest en de week erna ook. Nu rustig op aan het bouwen met 2 a 3 uur per dag werken. Kan het beter rustig aan doen, das beter als na 3 maanden instorten.
Ik had een goede band met mijn vader, maar was me ook aan het losmaken van hem. Ik weet niet of het daar aan ligt, maar ik ga er heel anders mee om als mijn broers en moeder. Mijn moeder en jongste broer zijn in het ziekenhuis bij de reanimatie geweest. DIe hebben de streep op de monitor gezien....
Ik kan aan pap denken zonder het beeld voor me te hebben van zijn laatste dag, toen hij toch wel behoorlijk ziek en moe was.
Ik zoek juist de situaties op om me te ontspannen en eens over wat anders te praten. Iedereen vraagt constant hoe het gaat. Tja, weet ik veel!!! Klote, goed en alles wat daar tussen zit.....
Het is juist lekker om af en toe de gedachten te verzetten.
Omdat ik nog "half" thuis woonde, ben ik nu ook veel thuis. Maar thuis lijkt thuis niet meer. Er hangt een beetje een bedrukte sombere sfeer terwijl iedereen wel zn best doet om gezellig te zijn. Het is anders.
Soms denk ik, voor alles is een handleiding, dit moeten we allemaal zelf doen, terwijl half nederland hier toch mee zit? Hoe doe je het (= goed verwerken) goed?? Chocola werkt ook maar eventjes.....

Sterkte iedereen die dit nu ook meemaakt.....

xx Miss Vanilla
  donderdag 29 oktober 2009 @ 13:50:45 #65
48646 Poeke
Lief-heb-ster
pi_74185572
Sterkte Miss Vanilla
Faber quisque fortunae suae.
Uit Eindhoven
  donderdag 29 oktober 2009 @ 13:50:45 #66
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_74185573
Ik denk dat iedereen echt op zijn eigen manier moet verwerken. Ik zelf ben 1.5 week na de dood van mijn vader weer vollop aan het werk gegaan. En werk sindsdien zoon 10 uur minimaal per dag. ( het is erg druk en helaas kon niemand die 1.5 week van me overnemen)
Daarnaast ben ik aan het verbouwen omdat ik weer bij mijn moeder ga wonen samen met me vriendin ( zij heeft een groot huis waar we nu een 2e woning in aan het maken zijn zodat we wel separaat wonen)
Ik merk alleen wel de tijden dat ik helemaal alleen aan het werk ben dat ik soms ff ga zitten piekeren over mijn pa
pi_74195414
ik snap wat je bedoelt. Soms moet je even stilstaan.
Maar niemand is onmisbaar! Ook al is het druk op het werk, je baas is er ook niet mee geholpen als je nu volop gaat werken en straks (over 3 maanden / half jaar/ jaar) instort. Dan zit je dan een maand thuis. Daar heeft ie ook niks aan. En je kunt het verwachten, want dit is echt niet niks!! Hier heb je tijd voor nodig om het een plaatsje te geven. En ik merk in jouw verhalen dat je daar nog erg mee zit. Dus niet te snel en te hard doorgaan! Echt waar! Bij mijn broers is dat nu ook aan het opbreken.....

Mijn broer is ook weer volop aan het werk. Al zegt hij zelf dat hij zich maar 3 uur per dag kan concentreren, hij is wel de hele dag bezig. Hij heeft van de zomer een huis gekocht wat hij nu nog aan het verbouwen is. Daar is hij ook veel mee bezig. Maar ik merk wel dat hij daar heel veel moeite mee heeft omdat pap nog veel in dat huisje heeft gedaan. Pap was zo'n alleskunner dus die heeft veel in het huisje meegeholpen. Nu is het extra moeilijk voor hem om in zijn huisje te komen. Hij durft de zolder nog niet op want daar heeft pap het tapijt gelegd, deurtjes gemaakt, etc.... Wij helpen hem daarbij maar hij blijft ook hangen nu in zijn verdriet. Hij neemt de tijd niet om stil te staan, terwijl hij dat het hardst nodig heeft van ons allemaal. Hij had een speciale band met pap en hij was erbij toen hij overleed. Dus dan juist zou je zeggen neem de tijd om het te verwerken. Maar ik denk dat hij het nog allemaal uit de weg wil gaan. Terwijl hij ook zo in de put kan zitten. Moeilijk om mijn "grote broer" zo te zien lijden......

Ik hoop wel dat het goed met je gaat, maar je moet dit niet onderschatten. Misschien gaat het nu nog goed met je omdat het besef nog moet komen. Althans ik merk dat het stukje "nooit meer...." er nog niet is. Ik denk dat dat allemaal pas later doordringt, op de "feestdagen" enzo.....

Wat zeg jij als mensen vragen hoe het met je gaat? Collega's ofzo? Ik vind het raar om te zeggen dat het goed gaat, want het is eigenlijk niet goed. Maarja, kan nou ook niet zeggen dat het niet goed gaat want ik red het nog aardig.... :-s

Groetjes! Miss Vanilla
pi_74195975
Mijn zus en vader zijn overleden.
MissVanilla, als iemand vroeg hoe het ging zei ik: naar omstandigheden goed. Of ik zei dat ik een rotdag had.

En wat hier al gezegd is: er is geen officiele handleiding voor rouwen. Je moet echt doen wat voor jouw gevoel goed is. Als andere mensen het raar vinden dat je niet naar het graf gaat, maar een cordon bleu eet, jammer voor hen. Die cordon bleu was mijn manier van rouwen.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
pi_74196046
quote:
Op donderdag 29 oktober 2009 18:23 schreef krakkemieke het volgende:
Mijn zus en vader zijn overleden.
MissVanilla, als iemand vroeg hoe het ging zei ik: naar omstandigheden goed. Of ik zei dat ik een rotdag had.

En wat hier al gezegd is: er is geen officiele handleiding voor rouwen. Je moet echt doen wat voor jouw gevoel goed is. Als andere mensen het raar vinden dat je niet naar het graf gaat, maar een cordon bleu eet, jammer voor hen. Die cordon bleu was mijn manier van rouwen.

Ik heb altijd erg rekening gehouden met anderen. Maar toen mijn zus overleed, heb ik gedaan wat goed voelde. Ik lachte bv veel om alle goede herinneringen. Je hoort niet te lachen, maar het maakte mijn grote verdriet dragelijk.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
pi_74196416
Ja, ik vind lachen ook belangrijk, om de grappen die die maakte enzo....
En ik bekijk het positief, ik heb 23jaar een goede vader gehad. Er zijn mensen die het slechter hebben....
Ik heb veel goede herinneringen, ik ben goed opgevoed en ik weet dat hij trots op me is.
Doordat het besef er nog niet is, kan ik wel positief nadenken over de hele situatie.
Evengoed ga ik m missen.....
  donderdag 29 oktober 2009 @ 22:17:57 #71
25865 Bill_E
vijf plus 98!
pi_74205155
Nou ik kan me op me werk ( zolang ik niet alleen ben ) Perfect concentreren. En ik weet dat ik in december rust krijg. Gewoon nog even een project de deur uit duwen. Gaat het niet dan gaat het niet en stop ik er mee. Het is nu ruim 4 weken geleden. Maar voor mijn gevoel 4 maanden. Klinkt gek maar het lijkt lang geleden al...
pi_74236442
Als je inderdaad je grenzen maar in de gaten houdt....
Snap wel wat je bedoelt, aan de ene kant lijkt het een eeuwigheid geleden, aan de andere kant pas gisteren.
Nu heb ik vandaag gehoord dat een oom slokdarmkanker heeft. Zelfde percentage van mensen die na 5 jaar nog leven.... Dus weer kutbericht erbij. Weten dat hij waarschijnlijk over een jaar ook niet meer onder ons is, maakt dit juist weer confronterender / werkelijker/ kutter.....
Hou jezelf goed in de gaten!!!
xx
pi_74236521
hmmm zie nu dat ik niet echt duidelijk was...
oom = zelfde percentage mensen die na 5 jaar nog leven als van de acute leukemie die pap had.
10 - 20 % ofzoiets van de mensen met die diagnose leven nog na 5 jaar.
xx
pi_74236586
Bill-e dat klinkt niet gek, de tijd lijkt wel anders te gaan.
Ik zou alleen niet het volgende project eruit duwen...... Maar ik denk dat je dat wel weet.
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
pi_74239075
In 3 dagen tijd een vriend (19) verloren en een vriendin(16).
Vriend is omgekomen door een ongeval, vriendin door hersenvliesontsteking. (Ze dachten eerst aan de Mex. griep).
Iedereen gaat er anders mee om, maar ik heb veel steun aan mijn vrienden gehad (en nog steeds.)
Life is Music
pi_74240255
quote:
Op vrijdag 30 oktober 2009 22:08 schreef Fredo55 het volgende:
In 3 dagen tijd een vriend (19) verloren en een vriendin(16).
Vriend is omgekomen door een ongeval, vriendin door hersenvliesontsteking. (Ze dachten eerst aan de Mex. griep).
Iedereen gaat er anders mee om, maar ik heb veel steun aan mijn vrienden gehad (en nog steeds.)


Ik zou daar niet overheen komen
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')