Klopt en dat doe ik ook zeker. Maar ik ben eigenlijk nu al op zoek naar antwoorden. Dingen wat mijn vrienden en familie ook niet weten. Hoe lang duurt het voor ik het een plaatsje kan geven bijvoorbeeld.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 22:13 schreef SpiekerJozef het volgende:
Allereerst sterkte met het verlies van je vader.
Je gevoelens kan je beter delen met mensen die je vader ook gekend hebben omdat die ook meestal wel weten wat voor een band jij met je vader had. En in jou geval was het plotseling en ongewenst en in mijn geval was het niet plotseling en zeer gewenst omdat hij al vijf jaar leed. Maar ookal is het voor mij tien jaar geleden, mis ik hem nog steeds en heb nog steeds vragen aan hem te stellen of bevestiging te vragen voor de dingen die ik doe.
Nogmaal sterkte maar praat met je familie, vrienden en kennissen . . .
Sja. Zoals je zelf al zegt, het wisselt enorm sterk van persoon tot persoon - hoe zit je zelf in elkaar, wat voor band had je met je vader, etc. etc.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 22:24 schreef Bill_E het volgende:
[..]
Klopt en dat doe ik ook zeker. Maar ik ben eigenlijk nu al op zoek naar antwoorden. Dingen wat mijn vrienden en familie ook niet weten. Hoe lang duurt het voor ik het een plaatsje kan geven bijvoorbeeld.
Natuurlijk is dat van persoon tot persoon verschillend.
Mooie verhalen en herinneringen heb ik al een paar dagen gehoord. We hebben gehuild en gelachen.
En daar vind ik ook veel steun in. Maar ik wil ook door met me leven. En doorgaan met de dagelijkse gang van zaken. Wanneer ga je weer naar je werk. Ga je een paar dagen later weer naar een feestje van vrienden. Enz enz enz
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je vader.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 22:24 schreef Bill_E het volgende:
[..]
Klopt en dat doe ik ook zeker. Maar ik ben eigenlijk nu al op zoek naar antwoorden. Dingen wat mijn vrienden en familie ook niet weten. Hoe lang duurt het voor ik het een plaatsje kan geven bijvoorbeeld.
Natuurlijk is dat van persoon tot persoon verschillend.
Mooie verhalen en herinneringen heb ik al een paar dagen gehoord. We hebben gehuild en gelachen.
En daar vind ik ook veel steun in. Maar ik wil ook door met me leven. En doorgaan met de dagelijkse gang van zaken. Wanneer ga je weer naar je werk. Ga je een paar dagen later weer naar een feestje van vrienden. Enz enz enz
Kanker ? Mijn vader is ineens gestorven, hartstilstand. Reanimatie hielp niet. Maar de manier hoe hij gestorven is is wel een mooie manier. Gewoon aan het werk wat hij het liefste deed. Zonder ook nog maar iets te voelen. Alleen dan een jaar of 30 te vroeg. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, maar vind wel troost in de manier hoe hij gestoven is. Geen lang ziekte bed ofzoquote:Op dinsdag 6 oktober 2009 22:41 schreef Cocktailprikker het volgende:
Zon topic lijkt mij een goed idee Ik ga binnekort namelijk mijn moeder verliezen en het kan fijn zijn om wat van je af te tikken en vooral het te delen met mensen die weten wat je door maakt.
Wowquote:Op dinsdag 6 oktober 2009 22:41 schreef Cocktailprikker het volgende:
Zon topic lijkt mij een goed idee Ik ga binnekort namelijk mijn moeder verliezen en het kan fijn zijn om wat van je af te tikken en vooral het te delen met mensen die weten wat je door maakt.
Voor 2 maanden terug is ma opgenomen met trombose in haar voet, benen waren ook erg dik. Sindsdien is ze er alleen op achteruit gegaan. Diagnose kanker kwam zon 4 5 weken terug. Tumor in de lever, uitzaaingen naar haar borst, lymfeklieren. Toen een dag voor ze een punctie zou krijgen vanwege de enorme hoeveelheid vocht in haar lichaamm, kreeg ze een hartaanval. Met ambu naar ziekenhuis. Volgende dag weer een hartaanval. Pompfunctie blijkt sterk verminderd, en er zit ook "iets" in haar hart. Verdere behandeling is zinloos en dus krijgt mama alleen nog pijnbestrijding. Op dit moment is haar situatie stabiel, maar erg slecht. Ze kan haar benen niet meer bewegen zoveel vocht, van alles krijgt ze een blauwe plek of bloeding. Ze slaapt erg veel. Gelukkig is ze thuis en is er 24/7 iemand bij haar, een tante die lang in de zorg heeft gewerkt neemt dat deel op zich, en dat is vooral voor mama erg prettig dat alles op haar eigen tempo kan.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 23:08 schreef Bill_E het volgende:
[..]
Kanker ? Mijn vader is ineens gestorven, hartstilstand. Reanimatie hielp niet. Maar de manier hoe hij gestorven is is wel een mooie manier. Gewoon aan het werk wat hij het liefste deed. Zonder ook nog maar iets te voelen. Alleen dan een jaar of 30 te vroeg. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, maar vind wel troost in de manier hoe hij gestoven is. Geen lang ziekte bed ofzo
Sjees... heel veel sterkte zeg.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 23:29 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
Voor 2 maanden terug is ma opgenomen met trombose in haar voet, benen waren ook erg dik. Sindsdien is ze er alleen op achteruit gegaan. Diagnose kanker kwam zon 4 5 weken terug. Tumor in de lever, uitzaaingen naar haar borst, lymfeklieren. Toen een dag voor ze een punctie zou krijgen vanwege de enorme hoeveelheid vocht in haar lichaamm, kreeg ze een hartaanval. Met ambu naar ziekenhuis. Volgende dag weer een hartaanval. Pompfunctie blijkt sterk verminderd, en er zit ook "iets" in haar hart. Verdere behandeling is zinloos en dus krijgt mama alleen nog pijnbestrijding. Op dit moment is haar situatie stabiel, maar erg slecht. Ze kan haar benen niet meer bewegen zoveel vocht, van alles krijgt ze een blauwe plek of bloeding. Ze slaapt erg veel. Gelukkig is ze thuis en is er 24/7 iemand bij haar, een tante die lang in de zorg heeft gewerkt neemt dat deel op zich, en dat is vooral voor mama erg prettig dat alles op haar eigen tempo kan.
Er is niet echt een prognose, eigenlijk elk moment kan ze een hartaanval krijgen en ze heeft ons laten weten, dat er dan niks gedaan hoeft te worden. Alles wat er geregeld moest worden is inmiddels geregeld, dat is wel fijn.
Ik post er veel over in het Nijmegen SC topic, waar ik meer rondhuis Helpt toch wel om even op een rijtje te zetten hoe en wat... merk ik
Als het kan, probeer dan toch nog wat dingen te bespreken met je moeder, zelfs al botert het niet tussen jullie. Besef dat als je het nu niet doet, het straks nooit meer kan.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 23:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb niet echt dingen die ik nog wil / moet bespreken geloof ik met mijn moeder... Boterde laatste tijd niet zo tussen ons en dat is er nu niet echt beter op geworden.
Mja ik vind een topic met "lotgenoten" wel een goed idee, want ik merk, dat veel mensen niet weten wat ze er mee aan moeten. En dat begrijp ik ook wel, maar toch, het is heel raar hoe je de dingen ervaart die gebeuren. Pas omschreef iemand het redelijk goed, het is alsof je een film zit te kijken waar je zelf in mee speelt. Het is zo onwerkelijk...
De echte gevoelens zullen straks wel komen, als mama overleden is, de begrafenis geweest, en de bloemen in de kliko, en de mensen weer thuis.
Jep dat verhaal van die film werd ook verteld op de crematie van me pa.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 23:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb niet echt dingen die ik nog wil / moet bespreken geloof ik met mijn moeder... Boterde laatste tijd niet zo tussen ons en dat is er nu niet echt beter op geworden.
Mja ik vind een topic met "lotgenoten" wel een goed idee, want ik merk, dat veel mensen niet weten wat ze er mee aan moeten. En dat begrijp ik ook wel, maar toch, het is heel raar hoe je de dingen ervaart die gebeuren. Pas omschreef iemand het redelijk goed, het is alsof je een film zit te kijken waar je zelf in mee speelt. Het is zo onwerkelijk...
De echte gevoelens zullen straks wel komen, als mama overleden is, de begrafenis geweest, en de bloemen in de kliko, en de mensen weer thuis.
Wat je zegt, herken ik vanaf de andere kant zeg maar. Mijn beste vriend en een goede vriendin hebben beide in korte tijd een van hun ouders verloren en zaten met een hoop vragen waar ze niets mee konden omdat je eigenlijk alleen maak over kan spreken wanneer je het zelf mee maakt.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 23:37 schreef Cocktailprikker het volgende:
Ik heb niet echt dingen die ik nog wil / moet bespreken geloof ik met mijn moeder... Boterde laatste tijd niet zo tussen ons en dat is er nu niet echt beter op geworden.
Mja ik vind een topic met "lotgenoten" wel een goed idee, want ik merk, dat veel mensen niet weten wat ze er mee aan moeten. En dat begrijp ik ook wel, maar toch, het is heel raar hoe je de dingen ervaart die gebeuren. Pas omschreef iemand het redelijk goed, het is alsof je een film zit te kijken waar je zelf in mee speelt. Het is zo onwerkelijk...
De echte gevoelens zullen straks wel komen, als mama overleden is, de begrafenis geweest, en de bloemen in de kliko, en de mensen weer thuis.
Aan de ene kant goed advies, maar soms is de relatie niet zo dat het ook echt mogelijk is zo open te zijn naar elkaar. Dan is het soms ook niet goed om zoiets te forceren. Mensen hebben me hetzelfde advies vaak gegeven en ik heb me er af en toe best aan geërgerd. Ik kon er niks mee. Maar, elke situatie is anders, dus toch wel goed dat het genoemd wordt.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 23:46 schreef Bill_E het volgende:
maar ik zou echt zorgen dat je alles gezegd hebt nu het nog
Dit dus. Ik ben elke keer weer gewoon doorgegaan. Werken, studeren, sporten, naar vrienden en ook gewoon naar verjaardagen. Dat werkt voor mij het best. En in het begin veel wandelen en fietsen om zo rustig en helder na te kunnen denken.quote:het is voor iedereen anders, de ene voelt zich prettig als ie ZSM weer normaal gaat leven, de ander blijft het liefste een maand thuis of bij familie, je moet doen wat jij denkt dat het beste voor je is.
Weet die vriend wat er is gebeurd? Zo ja, zou ik gewoon gaan, die vriend weet wel hoe je je voeltquote:Op vrijdag 9 oktober 2009 21:54 schreef Bill_E het volgende:
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
Niet gewoon in dit topic?quote:Op vrijdag 9 oktober 2009 16:06 schreef Sander het volgende:
Je verhaal lijkt op dat van mijn vader. Die is drie jaar geleden plotseling overleden aan een hartstilstand. Ook geen ziektebeeld of wat dan ook. Stuur maar een x een pm of een emailtje.
Ja iedereen die er is weet wat er gebeurt is. En iedereen kende mijn vader. Ik ben dus bang dat het de hele avond over me pa gaat daar. En daarmee misschien wel de sfeer verknal.quote:Op vrijdag 9 oktober 2009 22:44 schreef Stephan1237 het volgende:
[..]
Weet die vriend wat er is gebeurd? Zo ja, zou ik gewoon gaan, die vriend weet wel hoe je je voelt
Waarom niet? Je kunt je gedachten even verzetten.quote:Op vrijdag 9 oktober 2009 21:54 schreef Bill_E het volgende:
Ik zit nu te twijfelen of ik morgen wel of niet naar een feestje van een vriend ga. Op zich heb ik wel zin in een feestje, maar ik heb momenteel maar 1 gespreks onderwerp.. En ik wil de sfeer niet verpesten.. De meest van mijn vrienden kende me vader ook.
quote:Op zaterdag 10 oktober 2009 01:34 schreef Bill_E het volgende:
[..]
Niet gewoon in dit topic?
[..]
Ja iedereen die er is weet wat er gebeurt is. En iedereen kende mijn vader. Ik ben dus bang dat het de hele avond over me pa gaat daar. En daarmee misschien wel de sfeer verknal.
Ik heb ook net mijn zus verloren na een lang gevecht aan kanker, al wisten we dat die tijd dat ze zou komen te overlijden er aan kwam, was haar overlijden heel plotseling.quote:Op dinsdag 6 oktober 2009 23:08 schreef Bill_E het volgende:
[..]
Kanker ? Mijn vader is ineens gestorven, hartstilstand. Reanimatie hielp niet. Maar de manier hoe hij gestorven is is wel een mooie manier. Gewoon aan het werk wat hij het liefste deed. Zonder ook nog maar iets te voelen. Alleen dan een jaar of 30 te vroeg. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, maar vind wel troost in de manier hoe hij gestoven is. Geen lang ziekte bed ofzo
als je er maar eenmaal bent!quote:Op zondag 11 oktober 2009 01:28 schreef Bill_E het volgende:
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
Leuk om te horenquote:Op zondag 11 oktober 2009 01:28 schreef Bill_E het volgende:
Ik ben op het feestje geweest en het is goed bevallen!
Nee, dat kan niet en nu loop je daar tegenaan. Het is ook wel iets van onze maatschappij. Als mensen weten dat je sinds kort een dierbare hebt verloren, is dat meestal het enige onderwerp wat in een gesprek niet ter sprake komt. Het lijkt wel of veel mensen bang zijn voor gevoelens, bang dat je misschien verdrietig wordt of zelfs gaat huilen, dus wordt dit onderwerp vaak behandelt alsof het er niet is. Jammer, want het hoort ook zo bij het leven en zou het leven voor de nabestaanden wat luchtiger en draaglijker kunnen maken.......quote:Op zondag 11 oktober 2009 12:04 schreef gebakken-koekje het volgende:
vorige week was het de verjaardag van mijn moeder, eind deze maand is het een jaar geleden dat ze overleden is en pas nu merk ik dat als een sneltrein doorstomen niet altijd kan
Ja dat ken ik. Maar dat heeft misschien ook te maken met het feit dat iemand die overlijdt, je alleen verdriet bezorgt. Een ex kan je ook woede en andere gevoelens bezorgen. Ik zou het wel heel erg vinden als mijn ex overlijdt; het is wel de vader van mijn kind en iemand waar ik zoveel jaar van mijn leven van gehouden heb.quote:Op zondag 18 oktober 2009 22:55 schreef sergeantpeppers het volgende:
heb vroege heel veel problemen gehad met het feit dat mijn vader al oud was.
grote angst dat ik een van mijn ouders zou verliezen.
vorig jaar was het dan zover dat ik mijn grootstenachtmerrie in de ogen kon kijken, mijn moeder overleed geheel onverwachts.
op de een of andere manier viel het me makkelijk als zijnde dat ik nog steeds een wil had om door te gaan.
tuurlijk, jankte op de raarste plekken soms..
het bizarre en dat heb ik dus niet echt verwacht is dat de breuk met mijn ex me 10x zwaarder weegt (paar maanden erna ...)
ben nu compleet ontspoort
belangrijkste is dat er mensen zijn die je niet in de steek laten en waarmee je kunt praten zoals jij dat fijn vind
gisternacht is mijn broertje ingestort.quote:Op donderdag 22 oktober 2009 21:27 schreef Bill_E het volgende:
nu 3 weken na dato lijk ik er helemaal overheen.. Erg vreemd maar ik heb alleen nog wat rare nachtmerrie's gehad ( waar ik nooit last van heb) Verder kan ik er zonder problemen over praten, of aan denken. Natuurlijk mis ik hem wel een beetje.. Maar misschien moet het ergste nog komen..
Je hebt wel mensen waar je alles tegen kwijt kunt dus ook over de "feestdagen" ?quote:Op donderdag 22 oktober 2009 21:36 schreef lunaris2009 het volgende:
[..]
gisternacht is mijn broertje ingestort.
helemaal overstuur, huilen en bij mijn vader in bed slapen.
dat terwijl mijn moeder nu 13 maanden geleden overleden is en die ogenschijnlijk er goed mee kon om gaan.
zoiets kun je nooit voorspellen.
ik heb het er zelf niet zo heel moeilijk mee.
mijn moeder heeft tot het eind gevochten en er was geen andere uitkomst.
maar goed, vraag me af hoe ik me hou als ik weer een vriendin heb en dus intieme gesprekken heb.
of als ik ooit voor het altaar sta en mijn moeder er niet bij is.
en straks dus weer de feestdagen
Ja dat merk ik inderdaad wel en het is ook grappig om te zien dat het voor andere mensen makkelijker wordt als ze zien dat je er best heel goed over kan praten, dan vragen ze eerst heel voorzichtig hoe het nu met je is terwijl ze je verschrikt aankijken zo van oh jeee wat heb ik nu dan voor vraag gesteld! en als ze zien dat je zonder compleet in te storten antwoord kan geven is het meteen al veel meer ontspannen.quote:Op dinsdag 20 oktober 2009 00:05 schreef childintime het volgende:
[..]
Nee, dat kan niet en nu loop je daar tegenaan. Het is ook wel iets van onze maatschappij. Als mensen weten dat je sinds kort een dierbare hebt verloren, is dat meestal het enige onderwerp wat in een gesprek niet ter sprake komt. Het lijkt wel of veel mensen bang zijn voor gevoelens, bang dat je misschien verdrietig wordt of zelfs gaat huilen, dus wordt dit onderwerp vaak behandelt alsof het er niet is. Jammer, want het hoort ook zo bij het leven en zou het leven voor de nabestaanden wat luchtiger en draaglijker kunnen maken.......
Als ze gevoelloos waren hadden ze je ook geen gezellige avond gewenst. Verder vind ik het een overtrokken reactie van je: Iedereen verwerkt het verlies van een dierbare anders. Ook je omgeving. Ik vind niet dat je ze van gevoelloosheid kan betichten. Voor hen gaat het leven door: Zij hebben niet hun vader verloren.quote:Op zaterdag 24 oktober 2009 16:18 schreef MissSunshine412 het volgende:
Even iets anders: Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik had eigenlijk een vergadering bij een vereniging die avond, waar ik dus niet naar toe ging. En toen ik dat naar de voorzitter mailde kreeg ik terug: "Ik hoop dat je een gezellig avond hebt". Terwijl ze donders goed wist dat mijn vader dus een paar maanden geleden overleden is. Ben ik de enige die dit soort gevoelloze mensen kent?
quote:Op donderdag 29 oktober 2009 18:23 schreef krakkemieke het volgende:
Mijn zus en vader zijn overleden.
MissVanilla, als iemand vroeg hoe het ging zei ik: naar omstandigheden goed. Of ik zei dat ik een rotdag had.
En wat hier al gezegd is: er is geen officiele handleiding voor rouwen. Je moet echt doen wat voor jouw gevoel goed is. Als andere mensen het raar vinden dat je niet naar het graf gaat, maar een cordon bleu eet, jammer voor hen. Die cordon bleu was mijn manier van rouwen.
Ik heb altijd erg rekening gehouden met anderen. Maar toen mijn zus overleed, heb ik gedaan wat goed voelde. Ik lachte bv veel om alle goede herinneringen. Je hoort niet te lachen, maar het maakte mijn grote verdriet dragelijk.
quote:Op vrijdag 30 oktober 2009 22:08 schreef Fredo55 het volgende:
In 3 dagen tijd een vriend (19) verloren en een vriendin(16).
Vriend is omgekomen door een ongeval, vriendin door hersenvliesontsteking. (Ze dachten eerst aan de Mex. griep).
Iedereen gaat er anders mee om, maar ik heb veel steun aan mijn vrienden gehad (en nog steeds.)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |