Genderdysforie deel 18

Vandaag (3 december) weer een artikeltje over het VU genderteam in de nrcnext. Ditmaal over het op vroege leeftijd herkennen, erkennen en behandelen van genderdysforie. Als er behoefte aan is zet ik het van het weekeinde wel even in dit topic.

Kan ik gelijk zien of ik geschikt ben als tiepmiep

TIGG gefeliciteerd met beide zaken

Wat leuk TiGG... Tof dat je iemand hebt om af en toe eens lekker tegenaan te kruipen. En ook erg tof dat je een baan hebt weten te vinden! Gefeliciteerd meid!

Ik heb even een paar vraagjes aan zij die hormonen nemen.

Hebben/hadden jullie ook last van emotionele buien? Het ene moment is alles goed, het volgende moment ben je huilerig en dan in eens weer ontzettend kattig? Het lijkt wel alsof ik sinds ik aan de hormonen ben 'ongesteld' ben. Komt iemand bekend voor?

En hoe lang hebben die buien aangehouden sinds je hormonen bent gaan nemen? Het lijkt bij mij inmiddels iets stabieler te zijn geworden maar soms kan ik nog wel een beetje schrikken van hoe kattig ik in eens kan worden. Soms kan ik echt een beetje een trut zijn...

En schommelt/schommelde jullie gewicht ook zo vreemd? Het ene moment ben ik aangekomen, twee dagen later ben ik weer afgevallen om vervolgens de week daarop weer schijnbaar te zijn aangekomen. Ik zie namelijk best veranderingen aan mijn lichaam maar ik snap het niet helemaal waar dat 'afvallen' vandaan komt. Iemand anders die dat ook zo ervaart of heeft ervaren?

De invloed van hormonen is heel persoonlijk, dus lastig om een vergelijk te trekken.

Zowel sommige anti-androgenen als oestrogeen kunnen je emotioneel een behoorlijke duw geven. Er zijn weken geweest dat ik een aantal keren per dag snikkend achter mijn bureau zat (ik werk thuis ). Aan de ene kant eigenlijk wel prettig (het lucht op), maar wat lastig als je het druk hebt. Want de concentratie op die dagen is ook naadje.

Soms heb ik weer van die weken, hoewel de scherpe randjes daar wel een beetje vanaf zijn. Het zal ook een beetje van jouw eigen situatie afhangen. Als alles perfect is, zal er minder trigger zijn om te huilen. In het algemeen -ervaar ik- worden jouw latente gevoelens 100x vergroot. Ik denk dat ik wel altijd emotioneler zal blijven (is niet zo moeilijk, want ik was een ijskast).

Gewichtsschommelingen heb ik niet (hoe zit het met de chocola consumptie ? ), maar ik wordt wel weer zwaarder nadat ik fors afgevallen was. Dat heeft denk ik meer te maken dat ik na het beginnen met anti-androgenen gestopt ben met sporten, omdat ik vooral in het begin erg moe kon zijn. Ook daarvan zijn de scherpe randjes verdwenen (dus tijd om weer te beginnen met sporten )

quote:

Op zondag 6 december 2009 11:12 schreef Ilse2602 het volgende:
Hebben/hadden jullie ook last van emotionele buien? Het ene moment is alles goed, het volgende moment ben je huilerig en dan in eens weer ontzettend kattig? Het lijkt wel alsof ik sinds ik aan de hormonen ben 'ongesteld' ben. Komt iemand bekend voor?

Ja, je wilde vrouw zijn, toch? Dat hoort erbij

Haha...

Maar ik klaag ook niet, ik vroeg me alleen af hoe anderen het ervaren.

Zoals Onderweg al schreef, het is niet altijd even handig om emotioneel te zijn. Op kantoor gaan zitten huilen is niet heel erg handig zeg maar. Maar dat is me inmiddels al wel een paar keer bijna gebeurd. Dus ik vroeg me af hoe andere daarmee omgaan.

quote:

Op zondag 6 december 2009 11:24 schreef Onderweg het volgende:
Gewichtsschommelingen heb ik niet (hoe zit het met de chocola consumptie ? ), maar ik wordt wel weer zwaarder nadat ik fors afgevallen was. Dat heeft denk ik meer te maken dat ik na het beginnen met anti-androgenen gestopt ben met sporten, omdat ik vooral in het begin erg moe kon zijn. Ook daarvan zijn de scherpe randjes verdwenen (dus tijd om weer te beginnen met sporten )

Moeheid heb ik eigenlijk bijna niet gehad. Of misschien heb ik dat niet doorgehad omdat ik van het herstellen na de operatie ook best moe kon zijn. Maar uhm mja... de chocolade consumptie is wel een beetje hoog momenteel Maar wat wil je... het is december. Maar dan zou ik dus verwachten dat daardoor ik gewoon aankom. En niet zo in eens weer twee kilo afvallen.

Het kan zijn dat je vocht vasthoudt (wat geloof ik een bijwerking is van oestrogeen), waardoor je gewichtsschommelingen krijgt. Zomaar een kilo (of meer) afvallen zal nauwelijks vet zijn, ik neem niet aan dat je op een dag 9000 calorieen verbrandt.

Ohja... dat klinkt ook best wel heel logisch. Ik heb nog wel eens een afdruk in mijn been staan van mijn legging aan het einde van de dag. Maar soms ook niet.

Ook weer opgelost

Ja idd... thanks Zo leer ik nog eens wat.

quote:

Hebben/hadden jullie ook last van emotionele buien? Het ene moment is alles goed, het volgende moment ben je huilerig en dan in eens weer ontzettend kattig? Het lijkt wel alsof ik sinds ik aan de hormonen ben 'ongesteld' ben. Komt iemand bekend voor?

Ik heb twee zusjes, dus ja, dat komt me heel bekend voor

Wat betreft die gewichtsschommelingen, kan het ook niet zijn dat je gewoon heel veel met je lichaam bezig bent nu waardoor het gewoon meer opvalt? Want een beetje gewichtsschommeling van dag tot dag is volgens mij vrij normaal.

@Ilse

Ik ben -ongeveer- gelijk gestart met jou en qua gewicht schommelt het inderdaad wel behoorlijk. Ben nu alweer 7 kilo lichter dan bij de start maar dat is meer omdat ik zelf vond dat ik te zwaar was en nog meer op ben gaan letten met eten en meer ben gaan sporten.

Qua emotionele buien; tja daar had ik altijd al last van. Kan soms om de meest stomme dingen zitten janken, die drempel is heel laag, geen idee waarom, ach ja

Merk overigens tijdens het fietsen over de slechte bestrating in dit dorp (gaten en kuilen) al wat de hormonen met mn bovenlichaam gedaan hebben als je begrijpt wat ik bedoel even wennen maar wel heel fijn

quote:

Op maandag 7 december 2009 17:03 schreef Magenta het volgende:
even wennen maar wel heel fijn

Ja, nu nog wel

Whehehe

Gaat dat over het algemeen snel, die groei?

@ Joanne: Ik was altijd al heel erg bezig met mijn lichaam. Probeerde vooral geen spierontwikkeling te krijgen maar wel mooi op gewicht te blijven.
In Thailand ben ik ruim vijf kilo afgevallen! Niet zo gek natuurlijk, als je bedenkt dat het er 38 graden was met een luchtvochtigheid van ruim 80%. En dan mag je sowieso de eerste week alleen maar vloeibaar en zacht voedsel. Naja dat is dus best goed voor de lijn, een vloeibaarvoedseldieet in 's werelds grootste outdoor sauna.
Sinds ik terug ben en hormonen ben gaan nemen, kom ik gestaag wel steeds ietsje aan. Ten minste, als je het over het geheel genomen bekijkt. Want het schommelt nu dus echt flink en dat had ik eerder toch echt niet.

@ Magenta: Hoe lang neem jij nu al hormonen dan? Ik nu bijna 3 maanden. Dat je 'huil-drempel' er laag van wordt heb ik inderdaad in de gaten. Maar soms kan ik ook zo in eens heel erg kattig zijn, heb jij dat ook? Ik schrik er soms gewoon van. Dan kan ik in eens zo ontzettend bitchy uit de hoek komen. Maar ja, ik ben toch ook op zo'n zelfde dag gewoon weer lekker vrolijk. En dan ook echt vrolijk! Niet vrolijk omdat ik vrolijk wil zijn zeg maar...
Ik merk idd ook dat er best één en ander gebeurt in het bovenlijf. In het begin jeukte het ontzettend en deed het echt gewoon pijn! Later werd het gewoon gevoelig en dat is het nu nog steeds. Ze hebben een tijdje een redelijke groeispurt gehad maar inmiddels gaat het wel ietsje langzamer. Heb even een tijdje het idee gehad dat het stilstond maar inmiddels ben ik er achter dat dat toch neit zo is... Het gaat gewoon langzamer dan in het begin.
Trouwens merk ik ook wel één en ander aan het onderlijf hoor! Mijn broek zit tegenwoodig echt strak rond mijn heupen/dijen. En dat zat hij eerst niet.

@wonderer; het valt me qua snelheid de laatste tijd niks tegen, nee , mijn respect voor vrouwen met een grote cupmaat wordt ook steeds groter

@Ilse; nu zo'n 2,5 maand aan de hormonen. Dat kattige valt volgens mij wel mee, maar ja misschien zou je dat de mensen om me heen moeten vragen :p
Wat betreft lichamelijke veranderingen; ja rond de heupen is er inderdaad ook wel een verschil te merken. Bovenin bij vlagen inderdaad pijnlijk en zeer gevoelig.

Mijn familie vraagt me steeds of ik geen negatieve bijwerkingen heb van de hormonen, maar dat vind ik dus voorlopig heel erg meevallen. Vooral positieve dus

Pijnlijk en gevoelig had ik vroeger ook. Volgens mij is dat normaal

Kwam deze campagne tegen, zitten wel een aantal interessante punten tussen.
http://www.pinkstinks.co.uk

Gelinkt artikeltje; http://www.guardian.co.uk(...)tomboys-girls-family ook wel een aardige 'read'.

[ Bericht 38% gewijzigd door Magenta op 08-12-2009 19:03:53 ]

Interresant leesvoer.

Ik kan heel goed begrijpen dat je als ouder je dochter vrij wilt opvoeden zonder haar in het standaard disney rolmodel te duwen. Net zoals ik dat geforceerde "stoer" voor jongens ook zo walgelijk vind. Daar zo gewoon veel meer vrijheid in geaccepteerd moeten worden. Ik ben blij dat ik zonder rare blikken tijdens mijn basisschool tijd op het locale creaclubje kon (als enige jongen) terwijl ik thuis ook met meccano speelde. Kinderen die zelf ruimer willen leven dan een strakke blauw-roze definitie. Daar moet ruimte voor zijn.

Eens met Fixers.

mwah... ik vind het een beetje overdreven. Ik heb niet het idee dat er zo'n strikte roze-blauwe scheiding is... Er zijn een hoop meisjes die geen prinses willen (en hoeven) zijn en er zijn ook een hoop jongens die gewoon het flesje geven aan baby born.

Of ervaren jullie echt dat je als jongen met meccano moest spelen en als meisje in een prinsessenjurk? Ik denk wel dat die scheiding er enigszins is (als verjaardagcadeau geef je aan een meisje eerder een barbie dan lego) maar niet zo heel zwartwit (of blauwroze ) (als blijkt dat het meisje barbies stom vindt zal iedereen behalve die ene oma toch gewoon lego geven, toch?)

Ik denk dat het in Nederland wat minder is dan in de UK of US, maar toch wel hoor.

Ik vind het over het algemeen aardig geforceerd overkomen, ja. Ik vind dat kinderen vooral kind moeten kunnen zijn. Als ik dan lees over de grote markt voor cosmetica voor meisjes onder de tien en de verkoop van kinderstrings..tja..dan zijn we aardig doorgeslagen (in de US hebben ze daar helemaal een handje van natuurlijk). Maar goed, dat geldt niet alleen voor kinderen, die geforceerde scheidslijn tussen de geslachten komt altijd en overal voor en dat stoort mij gigantisch (om maar even een open deur in te trappen ).

Interessant topic dit. Was het net even aan het doorlezen.

Gaat jullie genderdysforie ook altijd gepaard met het feit dat je je seksueel aangetrokken voelt tot hetzelfde geslacht (m.a.w. bijv. je bent geboren als vrouw, je voelt je meer een man, en je voelt je ook aangetrokken tot vrouwen)?

Zelf heb ik het altijd als een groot probleem ervaren hoe in onze maatschappij genderrollen worden ingevuld. Die rollen worden ook door media en beeldvorming e.d. versterkt. Vrouwen en mannen liggen van nature veel dichter bij elkaar dan men doet voorkomen. Vrouwen worden vaak geboren met haar op een groot deel van hun lichaam en dan wordt verwacht dat ze dat wegscheren. Ze dragen hakken om hun benen, billen en borsten te accentueren. O wee als ze wat haartjes op hun bovenlip hebben.

Volgens mij is deze genderbuilding een deel van het probleem. Brummetje zegt zichzelf niet te herkennen in van die giechelmeisjes die door de stad lopen. Nou is het feit dat meisjes graag giechelen wel van alle tijden, maar een groot deel van onze gedragingen en van onze uitingsvormen wordt ons volgens mij gewoon aangepraat en aangeleerd.

Brummetje zegt dat ze er naar uitkijkt dat ze haar benen niet meer hoeft te scheren. Maar er is niemand die zegt dat vrouwen hun benen moeten scheren. Ik kijk persoonlijk veel liever naar een vrouw die haar benen niet heeft geschoren en daar blij mee is, dan naar eentje die haar benen elke dag maniacaal scheert en zichzelf in hoge hakken propt om zo maar aan het ideaalbeeld te voldoen.

Zelf heb ik mij ook redelijk wat vragen gesteld omtrent mijn geslacht en mijn seksualiteit. Ik voel me wel man en voel me ook aangetrokken tot vrouwen, maar ik ben op sommige punten veel vrouwelijker dan andere mannen, en voel me vaak aangetrokken tot nogal mannelijke vrouwen. Seksualiteit en ook geslacht zijn volgens mij uiteindelijk een breed spectrum, waarbij de meeste mensen als ze eerlijk zijn meer in het midden zitten dan ze eigenlijk denken.