(Aanstaande) docenten deel XVIII

Hele normale reactie, ook al kan ik je toon niet horen in dat gesprek. Ik vind het iig normaal dat je aangeeft dat het dom is om zo weinig te doen. Zij vat het alleen anders op. Ze denkt dat je haar dom vindt (over de hele linie). Tja, kwestie van interpretatie.

Ja, ik zie wel. Het is en blijft mijn probleemklasje, maar goed, ik baal ervan dat een leerling die in potentie 4H makkelijk kan halen, het gewoon eigenlijk vertikt. Zit zichzelf in de weg, nou ja, ik wacht even af.

Vikking>> ik had dat ook, iets anders dan. Een leerling van mijn klas had ook geen brief gehaald. Ik heb toen direct zijn mentor gesproken. Ik was van plan om 'm vandaag de les te ontzeggen totdat hij een brief had gehaald (dat kun je natuurlijk ook doen); maar hij kwam met hangende pootjes binnen. Flink op z'n donder gekregen van zijn mentor en die had de ouders gebeld; dus een extra portie straf. Ik zal nog even 't geheel kortsluiten met z'n mentor; dus hij heeft mijn les uieindelijk bijgewoond en redelijk gewerkt. Het is ook een kwestie van uittesten of je de regeltjes kent, dat gaat vanzelf. In mijn LIO stage vorige jaar gebeurde dat ook. En nu weet ik 101x meer dan toen Komt vanzelf goed

Ik stuur echt zelden nog iemand de klas uit. Wij hebben ook zo'n systeem met kaarten, maar ik heb de afgelopen 3 jaar geen een leerling meer met zo'n kaart eruit gegooid. Ik los het wel op mijn eigen manier op.

quote:

Op donderdag 11 maart 2010 19:09 schreef Hippos het volgende:
Niet zo'n strakke actie vandaan van mij, of misschien moet ik er niet teveel van wakker liggen Ik had vandaag mijn ene klasje 2x. 's ochtends een heleboel leerlingen naar voren gehaald om te laten zien hoe het met het huiswerk ervoor stond. Bij een bepaalde leerling was het niet op orde; dus daar afspraak mee gemaakt dat het de volgende les af / bij is. 's middags heb ik die klas nog een keer. Het hele uur heeft ze weinig tot niets gedaan. Zonde, want ze kan in die 25 minuutjes werken gewoon de opdrachten afmaken en daardoor geen werk in het weekend hebben. Simpel zat. Dus ik zeg, zo aan het einde van de les, "ik snap het niet helemaal. Ik vind je een beetje dom, je krijgt genoeg tijd..." en toen kreeg ik terug van d'r dat ze dat wel aan d'r ouders zou zeggen. "moet je doen, zal ik ook uitleggen waarom ik dat heb gezegd" was mijn reactie. Het kind keek me echt aan met een blik die kon doden; dus ik ben benieuwd of ik maandag die ouders kan bellen Maar goed, ik kan het uitleggen, maar echt handig was het misschien niet. Aan de andere kant erger ik me soms aan leerlingen die enorm verongelijkt kunnen doen. Daar zouden ze een Oscar voor moeten uitreiken, soms echt Oscar waardig

Misschien had je niet moeten zeggen dat je haar een beetje dom vind? Tenminste, dat leer ik hier op school altijd....

Ligt ook aan de manier waarop je het zegt.

Uiteraard probeerde ik haar gedrag te benoemen. Alleen had ik misschien de zin iets anders moeten formuleren. Maar goed, ik zal het zo geen 2de keer zeggen maar andersom weet ze (waarschijnlijk) wel waar ik op doelde. Maar ik zie wel wat ik maandag op m'n bordje krijg. Misschien maak ik er voor mezelf wel een groot probleem van

Ik stuur er ook niet heel vaak iemand uit. Als iemand echt teveel klets gaat de persoon apart zitten en desnoods strafregels schrijven of in het ergste geval mag deze persoon vertrekken. Iedereen lost het op zijn of haar manier op. Dat ontwikkel je vanzelf wel, zoveel docenten zoveel methoden.

quote:

Op vrijdag 12 maart 2010 09:30 schreef Hippos het volgende:
Uiteraard probeerde ik haar gedrag te benoemen. Alleen had ik misschien de zin iets anders moeten formuleren. Maar goed, ik zal het zo geen 2de keer zeggen maar andersom weet ze (waarschijnlijk) wel waar ik op doelde. Maar ik zie wel wat ik maandag op m'n bordje krijg. Misschien maak ik er voor mezelf wel een groot probleem van

Ik stuur er ook niet heel vaak iemand uit. Als iemand echt teveel klets gaat de persoon apart zitten en desnoods strafregels schrijven of in het ergste geval mag deze persoon vertrekken. Iedereen lost het op zijn of haar manier op. Dat ontwikkel je vanzelf wel, zoveel docenten zoveel methoden.

Ik denk dat je je te druk maakt hoor Ik zeg ook wel eens iets dergelijks tegen een leerling, en de enigen die daar een probleem van maken zijn degenen die het verkeerd wíllen opvatten. Zo zie ik het althans altijd. Ik begrijp wel wat sommigen hier bedoelen met 'het gedrag benoemen en niet de persoon', maar ik geloof ook dat een goedwillende leerling dat onderscheid wel kan maken .
Sommige leerlingen hebben volgens mij ook gewoon af en toe zo'n spiegel nodig. Ik heb bijvoorbeeld een mentorleerling die altijd klaagt over het feit dat ze het onmenselijk druk heeft, maar tegelijkertijd in de daarvoor bestemde lesuren nooit haar huiswerk maakt. Haar heb ik ook gezegd dat ik dat dom vind.

Ik stuur er trouwens ook zelden iemand uit, omdat we bij ons ook zo'n schitterende kastjemuurprocedure hebben. Leerling wordt eruit gestuurd en moet een formulier invullen bij de de conciërge. Dat krijgt de docent dan een dag later in z'n postvak, die moet zijn kant van het verhaal erop schrijven. Dan gaat dat formulier naar de mentor en vervolgens de coördinator en dan weer terug naar de docent, met een 'gele kaart' als bijlage. Op de gele kaart staat een heel schema waarop je een straf naar keuze kan aanvinken. DIe kaart moet dan naar papa en/of mama, en ondertekend mee terug worden genomen. Daarna kan de eventuele straf afgehandeld worden.
Dit wil zeggen: als ik een leerling met kerst uit de les zet, moet ie met pasen strafwerk komen schrijven op z'n vrije middag. Dat zal ze leren

Viking, leuk dat het zo goed gaat!

Edit: er schiet me nog iets te binnen over onze efficiënte strafprocedure. Ik heb één keer meegemaakt dat ik een leerling in mei de klas uit had gezet, en uiteindelijk van de coördinator te horen kreeg dat die leerling 'na de zomervakantie nog maar 'ns even een uurtje na moest blijven' .

quote:

Op vrijdag 12 maart 2010 07:25 schreef Viking84 het volgende:
En wat is jouw eigen manier dan? Als ik drie keer gezegd heb dat ze hun mond moeten houden, zit er weinig anders op dan ze eruit te sturen, hoor.

Ik heb een dusdanige sfeer in mijn klassen gecreëerd, dat ik niet 3 keer hoef te waarschuwen. Als een leerling door mijn verhaal heen praat, dan heb ik allerlei truukjes om die leerling tot zwijgen te brengen: langzamer gaan praten, even doordringend aan kijken, de naam noemen van de leerling in je uitleg, etc. Dan zijn ze bij mij 9 van de 10 keer stil. Natuurlijk heb je altijd leerlingen die het niet helemaal begrijpen, maar die spreek ik dan expliciet nog een keertje aan.
Ik hecht veel waarde aan een goede sfeer in mijn lokaal: ik kan de grootst mogelijke onzin met mijn klassen uithalen, maar wanneer ik het wil, wérken ze. Dat weten ze ook.

Toen ik pas begon met lesgeven heb ik er ook leerlingen uitgesmeten hoor. Nu heb ik gewoon, door ervaring, meer handvaten en truukjes ontwikkeld om het niet meer zo ver te hoeven laten komen. Is een leerling wat vervelend, dan ga ik even met hem de gang op. Ik vraag wat er met hem aan de hand is. Ze kunnen het je vaak precies vertellen, maar je moet er wel voor open staan en die confrontatie aan durven.

<sub>Klein voorbeeldje: leerling B. uit klas 4. Die heb ik het eerste uur. Ik zie aan hem dat er wat aan de hand is, maar ik laat het even zijn beloop gaan. Tijdens de les zit hij wat met zijn pen te spelen, geeft een bijdehand antwoord en irriteert zijn buurman. Ik zet de klas aan het werk en loop naar de leerling toe. Ik fluister dat ik even met hem wil praten. Ik ga met hem de gang op en vraag wat er aan de hand is. "Ik heb de hele nacht niet geslapen, omdat ik maar lag te piekeren. Vanmorgen had ik daardoor knallende ruzie gehad met mijn moeder" + hele uitleg. Ik praat er met hem over, en zeg dat ik begrijp dat hij een beetje uit zijn doen is. Ik voeg echter toe dat ik wél wil dat hij zich fatsoenlijk gedraagt. Hij begrijpt het - we gaan weer naar binnen en ik heb geen last meer van hem gehad.
In de pauze komt collega 1 aan: "Wat was B weer opstandig vandaag! Ik heb hem 3 x gewaarschuwd en toen maar straf gegeven!". Collega 2 valt bij: "Bij jou ook al? Ik dacht al dat het aan het weer lag! Ik heb hem met een kaart verwijderd".

Welke collega zijn jullie? "Ik", of "collega 1 en 2"?</sub>

quote:

ik ga ervan uit dat het na een paar weken wel minder zal worden, omdat ze dan weten dat ik ze daadwerkelijk eruit stuur als ze zich niet gedragen.

Ze gedragen zich dan omdat ze anders straf krijgen. Ik heb liever dat ze zich bij mij gedragen omdat ze het gewoon fijn hebben in mijn les.

quote:

Op vrijdag 12 maart 2010 14:02 schreef Viking84 het volgende:
Ze kwam boos de les binnen en ik zei: "Als je zo boos blijft doen, dan kun je meteen weer vertrekken." (oh my, ik word dan ook zo kwaad hè, hebben jullie dat ook dat je dan wel kunt janken van woede?)

Ik heb mezelf aangeleerd om "nep-boos" te worden. Dan denkt de leerling dat je boos bent, maar zelf hou je jezelf wel onder controle. Ik ken ook gevallen waarbij collega's helemaal buiten hun vel traden van woede en dus zelf niet meer rationeel konden redeneren. Dat is ook niet goed. Ik ben trouwens zelden boos. Ik ben wel "teleurgesteld" in leerlingen. Zeg maar eens tegen een leerling dat je "teleurgesteld" in hem bent. Dát komt aan! Dat maakt veel meer indruk dan dat je zegt dat je boos op hem bent.

quote:

Ik weet ook wel hoe het komt dat het zo goed ging: eerder ging het ook wel eens goed, maar dat was dan toeval. Nu houd ik ze kort en zeg ik meteen wat ik van ze wil en wat ik niet wil. En dat helpt echt!

Sjiek he!

[ Bericht 15% gewijzigd door Baba-O-Riley op 12-03-2010 17:01:13 ]

quote:

Op vrijdag 12 maart 2010 16:50 schreef Baba-O-Riley het volgende:
Welke collega zijn jullie? "Ik", of "collega 1 en 2"? [/sub]

Ik beide wel en beide niet. In bovenstaand verhaal lijkt categorie A zo duidelijk de 'goeie' te moeten voorstellen en B zo duidelijk degenen die het niet begrepen hebben, ik zou geen van die beide dingen over mezelf willen zeggen. Soms reageer ik geweldig goed op iets en echt beter dan andere collega's, soms sla ik ook finaal de plank mis. Gelukkig heb ik met de meeste klassen een dusdanige band dat ik dat laatste wel af en toe kan maken.

quote:

Op vrijdag 12 maart 2010 17:04 schreef ShadyLane het volgende:
Ik beide wel en beide niet. In bovenstaand verhaal lijkt categorie A zo duidelijk de 'goeie' te moeten voorstellen en B zo duidelijk degenen die het niet begrepen hebben, ik zou geen van die beide dingen over mezelf willen zeggen.

Het is gewoon een praktijkvoorbeeldje van afgelopen dinsdag.

quote:

Soms reageer ik geweldig goed op iets en echt beter dan andere collega's, soms sla ik ook finaal de plank mis. Gelukkig heb ik met de meeste klassen een dusdanige band dat ik dat laatste wel af en toe kan maken.

Dat is ook toch al erg fijn

quote:

Op vrijdag 12 maart 2010 17:04 schreef ShadyLane het volgende:

[..]

Ik beide wel en beide niet. In bovenstaand verhaal lijkt categorie A zo duidelijk de 'goeie' te moeten voorstellen en B zo duidelijk degenen die het niet begrepen hebben, ik zou geen van die beide dingen over mezelf willen zeggen. Soms reageer ik geweldig goed op iets en echt beter dan andere collega's, soms sla ik ook finaal de plank mis. Gelukkig heb ik met de meeste klassen een dusdanige band dat ik dat laatste wel af en toe kan maken.

Hier sluit ik me bij aan. Het leuke van leraar zijn, is dat je niet de wijsheid in pacht hebt maar zelf ook aan het leren bent. Ik heb zeker niet de wijsheid in pacht over al mijn leerlingen. Het blijft soms een beetje aanmodderen; soms gaat het fantastisch en voel ik me geniaal, en soms voel ik me onzettend stom en machteloos. De ene leerling 'lees' je ook weer beter dan de andere leerling. Kijk, als er steeds grote klassen voor je neus zitten, dan heb je niet altijd genoeg tijd en energie om bij iedere leerling die 'niet lekker in zijn vel zit' en zich daardoor niet helemaal gedraagt zoals het hoort stil te staan. Ik signaleer dat ook vaak, maar ik kan daar niet altijd ter plekke iets mee doen.

Ik heb klassen die ik langer dan één jaar heb en waar ik een goede en persoonlijke band mee heb opgebouwd, en daar ben ik ook die docent uit categorie A. Daarnaast geef ik maatschappijleer en geschiedenis aan bovenbouwklassen. Omdat ik nog nieuw ben op mijn school ken ik die leerlingen aan het begin van het schooljaar helemaal niet. Dat duurt ook een tijdje: het zijn klassen van 30 leerlingen van 16/17 jaar. Zij proberen mij logischerwijs in het begin uit en dan kun je volgens mij soms niet anders dan een leerling straffen (en er eventueel uitsturen). Ik doe dit wel zo min mogelijk, maar als het moet dan moet het. Dat verwachten de leerlingen overigens ook. Van de week heb ik weer een boek zitten lezen over pubers en uit alle onderzoeken blijkt dat leerlingen strenge docenten het meest waarderen (én docenten die aandacht hebben voor hun belevingswereld, maar dus wel in die combinatie: streng doch liefdevol. Zo probeer ik ook te zijn.).

Inderdaad, docent zijn is iets waarin je continue (bij)leert. Elke docent heeft z'n eigen karakter en handelswijzen en is uniek en zo is het natuurlijk ook met een leerling. Ik maak elke week heel veel mooie dingen mee waar ik echt van kan genieten en maak ook dingen mee die me minder goed bevallen. Vervelende lesmomentjes met bepaalde leerlingen, voor m'n gevoel niet goed gehandeld hebben. Maar dat hoort erbij, part of the job, daar leer je weer van.

Ik heb helaas nog geen klas gehad die ik meerdere jaren heb gehad. De kans is groot dat mijn 4VWO club en 4Havo club volgend jaar 'in handen vallen' van mijn collega. Dat is bijna zeker, maar misschien krijg ik volgend jaar 1 4T klas en die boys and girls heb ik vorig jaar gehad tijdens mijn stage en zoeken me nog steeds op.

Ik vind het ook moeilijk om te benoemen wat een goede docent is. Die bestaat misschien ook niet omdat iedere persoon uniek is. Ik ben zelf ook nog zoekende merk ik, maar goed, ik heb straks na de zomer ook maar 2 jaar leservaring waarvan 1 jaar stage. Dus dat is misschien niet zo heel vreemd.

Maar het is denk ik wel belangrijk om een modus te vinden om ondansk de soms mindere momenten tevreden te zijn met wat wel goed gaat. Want daar sta ik soms niet helemaal bij stil. En dat is ook bijzonder.

Had trouwens deze week een echt 'ik-ben-trots-op-je' moment. Leerlingen bovenbouw 6V doen mee aan de biologie olympiade. Niet bedoelt eigenlijk voor 4V leerlingen, simpelweg omdat 50% van de onderwerpen in klas 4 nog niet behandeld zijn. Toch wilden er 3 leerlingen voor de grap meedoen. En jawel, 1 leerling eindigde gewoon in de middenmoot, tussen de 6V leerlingen Zij trots, klas trots en ik ook heel erg trots

quote:

Op vrijdag 12 maart 2010 17:07 schreef Viking84 het volgende:
(moet een hoop regelen, moet zorgen dat ze hun werk inhalen etc)

Jij moet een hoop regelen en zorgen dat ze hun werk inhalen? Dat lijkt me de omgekeerde wereld. Voel jij je soms niet iets té verantwoordelijk en ben jij niet iets teveel bezig met jezelf vededigen en verantwoorden? Dat is overigens redelijk typerend voor beginnende docenten. Ik had dat in het begin ook veel meer dan nu.

Zelfde geldt trouwens ook voor Hippos en die leerling die 'het wel even tegen haar ouders zal gaan zeggen'. Ik denk dat een leerling dat ook alleen zegt tegen een docent van wie de leerling aanvoelt dat het effect heeft. Je gaat je inderdaad toch een beetje zorgen maken over maandag en die ouders etc. terwijl het zeer hoogstwaarschijnlijk een manier is om jou van je stuk te brengen, en niet meer dan dat.

Wat ik in zo'n geval doe is: de leerling na de les laten blijven en het uitspreken. Dus duidelijk uitleggen waarom je zoiets zegt. Gewoon een 'goed gesprek' voeren waarin jij je positie als betrokken (strenge doch liefdevolle!) docent bevestigt. En de leerling aan het denken zet over het eigen gedrag.

Het heeft zeker te maken met een stukje onzekerheid bij mij als zelf als redelijk onervaren docent. Dat ga ik ook steeds meer zien en ik merk dat ik ook langzamerhand een andere houding ga aannemen. Sommige opmerkingen glijden nu makkelijker van me af dan een jaar geleden. Dat heeft bij mij wat tijd nodig, maar al doende leer ik

Over mijn leerling: ik moet morgen de ouders bellen want ze hebben geklaagd bij de mentor en na alle waarschijnlijkheid vind er binnenkort een gesprek plaats tussen mij, de leerling, de ouders en de mentor. De mentor staat achter me maar bijzonder is dat de ouders aangeven dat "dit niet
een op zichzelf staand incident is geweest." Ik weet niet precies wat de leerling allemaal heeft lopen vertellen, maar ik volg het even niet meer. Dus ik ben nu ook heel benieuwd

Ik hou jullie op de hoogte. Iemand tips?

Tips?

Volhouden dat je bedoelt dat ze dom doet, niet dom is.
Het is ook niet slim om niet te werken tijdens de les, niet de zaken op orde te hebben.
Ouders zullen dat niet anders zien dan jij dat ziet als ze het beste met hun kind voor hebben.
Dat was sowieso jouw uitgangspunt: Kind weer op de rails krijgen. Blijkbaar kan ze dat zelf niet.

Ouders moeten meewerken met de docent, komt het kind verder mee.

Succes Hippos. Houd je vast aan een paar steekwoorden en bepaal zelf waar het gesprek naar toe leidt.

Ik leef nog hoor...mochten sommigen zich dat afvragen.
Er is veel gesproken de laatste week. Kort komt het er op neer dat ik vandaag een gesprek heb gehad met de mentor, ouders en de betreffende leerling. Mijn opmerking was misschien niet handig, maar de onderliggende boodschap blijft overeind. De ouders vonden de boodschap wel goed maar de verpakking niet. En daar hebben ze een punt. In het gesprek dat ik vorige week had met de leerling vertelde ze dat ze geen zin heeft in het schooljaar, ongemotiveerd heeft en het haar allemaal niets kan schelen. Ook gaf ze aan dat ze het gevoel had dat ik 'de pik op haar heb.' Ik herken dat absoluut niet, en vroeg naar concrete voorbeelden waaruit dat blijkt. Dat wist ze niet.
Vandaag heb ik haar nogmaals duidelijk gemaakt dat als ze ergens mee zit ze altijd naar me toe kan stappen of naar de mentor of ljc-er. Nu zit ze al 3/4 jaar met dat gevoel en dat is jammer. Zelf vond ze dat ze te vaak strafwerk kreeg in verhouding met anderen. Uit mijn administratie blijkt dat niet zo te zijn, maar ik ging de discussie maar even niet aan omdat we op dat moment juist net naar de toekomst aan het kijken waren. Vandaag zei ze absoluut naar 5H te willen gaan en er voor te willen gaan knokken. Dat vond ik belangrijk om te horen en hopelijk is dat een interne motivatie die haar verder gaat brengen.

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 22:05 schreef Razztwizzle het volgende:
ik vind het doodeng want er zit een collega bij die meeschrijft en straks weet ik niets goeds te vragen of kom ik er niet achter dat leerling het boek niet heeft gelezen

Dit vind ik ook altijd lastig! Dan denk ik dat ik vragen onder het niveau stel, of dat blijkt dat ik het boek zelf niet eens begrepen heb ofzo Mag die collega niet meedoen? Dat hij af en toe wat vragen stelt? Dan krijg jij meteen een indruk welk type vragen hij stelt etc.
Veel succes in ieder geval!

Ik heb dat wel bij onderwerpen waarover ik zelf niet al teveel af weet. Afgelopen periode heb ik een lessenserie in de vijfde klas gedaan over de geschiedenis van China. Daar ben ik niet erg in thuis, dus ik moest dat ook van tevoren goed bestuderen. Ondanks die voorbereiding voelde ik me toch wel onzeker af en toe. Even checken bij een collega of ik het wel op een goede manier heb uitgelegd. Maar het is natuurlijk ook wel erg leuk en inspirerend. Je bent zelf ook aan het leren.

Bij het mondeling Geschiedenis in de zesde klas maak ik er met mijn collega juist een spel van; tijdens het stellen van de vragen gaan we bijvoorbeeld met elkaar in discussie en dan verschillen we van mening. En dan betrekken we de leerling bij dat meningsverschil (leerlingen weten nooit zo goed in hoeverre we echt serieus zijn..) en dan vragen we wat de leerling daar nou van vindt. Mijn collega begint vaak een vraag met: 'wat ik nu niet zo goed begreep van dat boek...etc. en eindigend met: "kun jij het me misschien uitleggen?". Jezelf een beetje dom voordoen, kan juist een leuke tactiek zijn bij zo'n vraaggesprek.