R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hee Murmquote:
.Alles prima hier hoor! Ben bijna medicijnvrij (ik neem nog 1/6 deel van een 20mg pil) en zit heerlijk in m'n vel. Hoe is het met jou?
Ik ben na ongeveer 3 jaar Efexor te hebben geslikt, nu een week medicijnvrij.
wat een hell of een trip was dat zeg, dat afbouwen
wat een hell of een trip was dat zeg, dat afbouwen
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Wat fijn om te lezen dat sommigen al (bijna) medicijnvrij zijn! 
En wat was er vreselijk aan het afbouwen NouMooiNiet?
En wat was er vreselijk aan het afbouwen NouMooiNiet?
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
quote:Op zaterdag 12 december 2009 09:39 schreef Burdie het volgende:
[..]
Hee Murm
Alles prima hier hoor! Ben bijna medicijnvrij (ik neem nog 1/6 deel van een 20mg pil) en zit heerlijk in m'n vel. Hoe is het met jou?
dat klinkt goeoeoeoeoeoeoeod!!! ben trots op je hier ook wel goed eigenlijk. Heb naast de AD nu concerta (voor adhd/add) en sindsdien (dat is pas een paar weken, maargoed) gaat het echt stukken beter
heb weer zin om dingen te gaan doen en mn werk gaat eindelijk eens goed niet elke dag een gevecht om de dag door te komen En ik ben mn huisje weer verder aan het mooi maken
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Fijne berichten ben blij voor jullie.
Hier gaat 't top. Ik heb deze week voor het eerst in tijden weer eens 's middags een dutje gedaan. Het klinkt gek, maar dat durfde ik niet omdat ik een aantal keer compleet van de kaart (angst, derealisatie) wakker was geworden net voor/tijdens mijn depressie als ik overdag in slaap viel.
Terwijl ik wel 24/7 kan slapen met mijn AD's. Dus dat voelt toch een beetje als de laatste horde, nu is het écht over.
In april ga ik afbouwen, maar vind het eigenlijk wel fijn dat ik daar nu nog even niet aan hoef.
ben blij voor jullie.Hier gaat 't top. Ik heb deze week voor het eerst in tijden weer eens 's middags een dutje gedaan. Het klinkt gek, maar dat durfde ik niet omdat ik een aantal keer compleet van de kaart (angst, derealisatie) wakker was geworden net voor/tijdens mijn depressie als ik overdag in slaap viel.
Terwijl ik wel 24/7 kan slapen met mijn AD's. Dus dat voelt toch een beetje als de laatste horde, nu is het écht over.In april ga ik afbouwen, maar vind het eigenlijk wel fijn dat ik daar nu nog even niet aan hoef.
Ik slikte ze als hulpmiddel tegen angst, negatieve gedachtengangen icm therapie.quote:Op zaterdag 12 december 2009 12:46 schreef Marijkezwolle het volgende:
Wat fijn om te lezen dat sommigen al (bijna) medicijnvrij zijn!
En wat was er vreselijk aan het afbouwen NouMooiNiet?
Ik vond het wel weer genoeg geweest met die medicatie in mijn lijf, omdat ik tijdens therapie voldoende handvaten had gekregen om mijn gedachten te veranderen.
Maar tijdens het verminderen van de ad ging ik steeds denken: krijg ik het nu terug, word ik nu bang?? haha.
De laatste 2 weken van het afbouwen (ik slikte capsules en haalde er steeds wat meer korreltjes uit) werd ik heel duizelig en vielen mn hersenen een tikje uit (tikken in mijn hoofd met suizen), en door de duizeligheid moest ik stil blijven liggen.
Doordat ik dat weer voelde werd ik weer bang en dacht ik: misschien moet ik wel weer meer ad gaan innemen. Dit heb ik uiteindelijk niet gedaan.
Nu heb ik af en toe nog steeds die tikken in mijn hoofd (dat alles een seconde te laat komt of juist extra beweegt) en ik heb veel gehuild en ben bang dat ik nu weer terug bij af ben.
Al met al is het natuurlijk niet zon grote hell als anderen misschien zullen denken bij het lezen van deze post, maar vooral de gedachten waar ik mee gevochten heb tijdens het afbouwen zijn heel tegenstrijdig geweest. vooral omdat ik mensen in mijn omgeving gehoord heb die zeiden: ik ben ook eens gestopt maar toch weer begonnen, omdat sommige mensen het gewoon hun hele leven nodig hebben..
Herkenning iemand??
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
brain zaps...?quote:Op zondag 13 december 2009 11:28 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik slikte ze als hulpmiddel tegen angst, negatieve gedachtengangen icm therapie.
Ik vond het wel weer genoeg geweest met die medicatie in mijn lijf, omdat ik tijdens therapie voldoende handvaten had gekregen om mijn gedachten te veranderen.
Maar tijdens het verminderen van de ad ging ik steeds denken: krijg ik het nu terug, word ik nu bang?? haha.
De laatste 2 weken van het afbouwen (ik slikte capsules en haalde er steeds wat meer korreltjes uit) werd ik heel duizelig en vielen mn hersenen een tikje uit (tikken in mijn hoofd met suizen), en door de duizeligheid moest ik stil blijven liggen.
Doordat ik dat weer voelde werd ik weer bang en dacht ik: misschien moet ik wel weer meer ad gaan innemen. Dit heb ik uiteindelijk niet gedaan.
Nu heb ik af en toe nog steeds die tikken in mijn hoofd (dat alles een seconde te laat komt of juist extra beweegt) en ik heb veel gehuild en ben bang dat ik nu weer terug bij af ben.
Al met al is het natuurlijk niet zon grote hell als anderen misschien zullen denken bij het lezen van deze post, maar vooral de gedachten waar ik mee gevochten heb tijdens het afbouwen zijn heel tegenstrijdig geweest. vooral omdat ik mensen in mijn omgeving gehoord heb die zeiden: ik ben ook eens gestopt maar toch weer begonnen, omdat sommige mensen het gewoon hun hele leven nodig hebben..
Herkenning iemand??
quote:Symptoms described as "brain zaps", "brain shocks," "brain shivers" or "head shocks" are a withdrawal symptom experienced during discontinuation (or reduction of dose) of antidepressant drugs.[6][7] The symptoms are widely variable in description and of unknown etiology;[7] common descriptions include dizziness, electric shock-like sensations, sweating, nausea, insomnia, tremor, confusion, and vertigo.[6][7] The MedDRA "preferred term" for coding these types of symptoms in adverse drug reaction reports (for use in pharmacovigilance databases such as under the Yellow Card Scheme), is paraesthesia.[8][9]
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Re, dat beschrijft het wel.
Ik ervaar overigens ook tintelingen op mijn tong.
Wat ik verder als " symptomen" heb gelezen als Geen honger hebben, is bij mij juist omgekeerd, en ook slapeloosheid heb ik niet, wel hele enge realistische dromen..
Ben blij dat het nu wat minder is.
Ik ervaar overigens ook tintelingen op mijn tong.
Wat ik verder als " symptomen" heb gelezen als Geen honger hebben, is bij mij juist omgekeerd, en ook slapeloosheid heb ik niet, wel hele enge realistische dromen..
Ben blij dat het nu wat minder is.
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Op zich niet zo gek, die angst... dat zou ik denk ik ook hebben (ook zonder angstgevoelens etc, maar meer dat ik dan bang zou zijn dat ik me weer heel rot ga voelen enzo). En die hersen-bijverschijnselen lijken me heel akelig... Word je daar niet extra angstig van? En hoelang heb je deze medicijnen geslikt als ik vragen mag?quote:
En sommige mensen zullen inderdaad hun leven lang medicijnen nodig hebben, mijn vader is daar een voorbeeld van. Maar ja, hij slikt liever medicijnen dan dat het weer helemaal misgaat... (hij heeft overigens geen depressie oid, hij heeft pddnos, maar slikt AD waardoor hij o.a. rustiger is en beter kan functioneren). Ik zelf hoop binnen een jaar wel te kunnen minderen danwel stoppen, omdat ik dan alles onder controle hoop te hebben
Maar ja, eerst maar eens kijken hoe het gaat.
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Ik merk wel dat ik er echt aan moet wennen!
Gisteren zo duf als een konijn & vandaag vloeibare ontlasting en misselijk. Allemaal nog maar op de halve dosis. Alles voor het goede doel dan maar.
Succes & sterkte allemaal! (ook met het afbouwen!
)
Gisteren zo duf als een konijn & vandaag vloeibare ontlasting en misselijk. Allemaal nog maar op de halve dosis. Alles voor het goede doel dan maar.
Succes & sterkte allemaal! (ook met het afbouwen!
)
Kiva FOK-team #8 Waar geld echt goed doet!
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
Ik heb ze ongeveer 3 jaar gehad, een hele lage dosis dat wel (37,5 mg).quote:Op zondag 13 december 2009 15:26 schreef Marijkezwolle het volgende:
[..]
Op zich niet zo gek, die angst... dat zou ik denk ik ook hebben (ook zonder angstgevoelens etc, maar meer dat ik dan bang zou zijn dat ik me weer heel rot ga voelen enzo). En die hersen-bijverschijnselen lijken me heel akelig... Word je daar niet extra angstig van? En hoelang heb je deze medicijnen geslikt als ik vragen mag?
...
Ik heb gelukkig op internet gelezen (ja dat doe je dan he) dat t verschijnselen zijn die erbij horen en dat ze wel weg gaan. Daar ben ik op zich niet zo angstig van geworden.
Wel van het feit dat ik nu constant boos en gefrustreerd ben en ik denk dat het komt door het stoppen, en ik WIL niet meer die dingen innemen maar misschien KAN het wel niet anders?? Dat is het gevecht wat ik nu in mijn hoofd heb.. En weer bang en verdrietig dat nu weer blijkt dat ik inderdaad anders dan anderen ben..
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Hebben jullie veel permanente bijwerkingen van de AD? Ik wil niet onnodig medicijnen slikken, maar als zou blijken dat ik écht niet zonder kan, zou ik het namelijk niet eens zo erg vinden. M'n pa slikt ze al jaren i.v.m. terugkerende depressies en heeft eigenlijk ook nergens last van. Bij mij is de enige bijwerking (van citalopram en mirtazapine) dat ik ontzettend veel slaap, maar om nou te zeggen dat dat erg hinderlijk is, nee. De meest zwaarwegende reden die ik op het moment heb om "snel" (na een half jaar beterschap) te willen stoppen, is dat wij graag kinderen willen en ik dan liever geen medicatie slik.
Herkenbaar, maar het wordt minder hoorquote:Op zondag 13 december 2009 15:47 schreef Twizu het volgende:
Ik merk wel dat ik er echt aan moet wennen!
Gisteren zo duf als een konijn & vandaag vloeibare ontlasting en misselijk. Allemaal nog maar op de halve dosis. Alles voor het goede doel dan maar.
Succes & sterkte allemaal! (ook met het afbouwen!
Succes en sterkte in elk geval de komende dagen/week!
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Dat kan ik me voorstellen, dat laatste. Maar is het niet zo dat iedereen anders is dan anderen? Ieder huisje z'n kruisje toch? Ik denk dat je voornamelijk lekker moet denken aan je eigen geluk en de andere moet je maar leuk of niet leuk vinden zoals je bent toch?quote:Op zondag 13 december 2009 16:09 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Ik heb ze ongeveer 3 jaar gehad, een hele lage dosis dat wel (37,5 mg).
Ik heb gelukkig op internet gelezen (ja dat doe je dan he) dat t verschijnselen zijn die erbij horen en dat ze wel weg gaan. Daar ben ik op zich niet zo angstig van geworden.
Wel van het feit dat ik nu constant boos en gefrustreerd ben en ik denk dat het komt door het stoppen, en ik WIL niet meer die dingen innemen maar misschien KAN het wel niet anders?? Dat is het gevecht wat ik nu in mijn hoofd heb.. En weer bang en verdrietig dat nu weer blijkt dat ik inderdaad anders dan anderen ben..
Maar ik snap het wel degelijk hoor, heb ook regelmatig dat soort gedachten...
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Ik heb wisselende bijwerkingen. Tot op heden (en ik slik ze nu een half jaar) ben ik niet bijwerking vrij geweest...quote:Op zondag 13 december 2009 16:19 schreef AncientSound het volgende:
Hebben jullie veel permanente bijwerkingen van de AD? Ik wil niet onnodig medicijnen slikken, maar als zou blijken dat ik écht niet zonder kan, zou ik het namelijk niet eens zo erg vinden. M'n pa slikt ze al jaren i.v.m. terugkerende depressies en heeft eigenlijk ook nergens last van. Bij mij is de enige bijwerking (van citalopram en mirtazapine) dat ik ontzettend veel slaap, maar om nou te zeggen dat dat erg hinderlijk is, nee. De meest zwaarwegende reden die ik op het moment heb om "snel" (na een half jaar beterschap) te willen stoppen, is dat wij graag kinderen willen en ik dan liever geen medicatie slik.
Dit is even iets heel anders hoor en ik wil je zeker niet van je kinderwens afhouden, maar ik vraag het me af omdat het mij ook bezig houd
Je vertelt dat je vader terugkerende depressies heeft en dat jij ook iets in die lijn gehad hebt/nog hebt. Ben je niet bang dat dit erfelijk is? Ik ben zelf namelijk al heel lang zoekende of ik überhaupt een kinderwens heb en mocht ik die toch "krijgen" of ik dan wel kinderen zou willen krijgen vanuit de angst dat mijn kind ook zulke klachten ontwikkelt en ik dat niet zou kunnen verkroppen (dat zou ik ervaren als mijn schuld ofzo... 
).Zoals ik al zei, ik wil je zeker niet van je kinderwens afhouden of zeggen wat je zou moeten doen, maar ik vroeg me gewoon even af hoe jij daar over denkt.
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
De kwetsbaarheid om depressies te krijgen is voor een behoorlijk deel erfelijk, heb ik begrepen. In mijn geval werd dat nog eens bevestigd doordat mijn vader en ik hetzelfde soort depressie hadden: gespannenheid, eindeloos piekeren, angst. Dat was voor de huisarts, die eerst dacht dat ik overspannen was of een paniekstoornis had, een zwaarwegende aanwijzing om ook bij mij aan depressie te denken.quote:Op zondag 13 december 2009 16:32 schreef Marijkezwolle het volgende:
Dit is even iets heel anders hoor en ik wil je zeker niet van je kinderwens afhouden, maar ik vraag het me af omdat het mij ook bezig houd
Mijn vader heeft trouwens het grootste deel van zijn leven nergen last van gehad. Hij heeft het pas voor 't eerst gekregen toen hij een jaar of 50 was. Het is toen wel eens een medicijn-loze periode 4 jaar over geweest, maar daarna is het nog 2 keer teruggeweest. Daarom slikt hij nu permanent medicijnen en heeft hij nergens last meer van. Ik houd er dus wel rekening mee dat het bij mij ook vaker terug zou kunnen komen, maar zie en ervaar ook dat het heel goed te behandelen is.
Nu wil ik het liever niet nog eens mee maken, natuurlijk. Daarom vind ik het belangrijk mijn kwetsbaarheid voor angst en depressie te compenseren door beter te leren omgaan met spanningen. Daarmee, en als het nodig is met medicijnen, verwacht ik toch wel grotendeels depressieloos door het leven te gaan.
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ik heb diezelfde vraag wel eens aan mijn vader gesteld, maar hij zag dat eigenlijk niet zo. En ik ook niet. Bijna alle mensen krijgen in hun leven te maken met ziekten en ellende en een deel daarvan is erfelijk. Dat is nu eenmaal zo. Ik hoop natuurlijk dat mijn kind nergens last van krijgt. Maar zou ik het geen kennis willen laten maken met het gelúk dat het leven zoveel kent, vanwege een mogelijke periode van ongeluk? Bij mij overheerst dat eerste namelijk toch wel, ik ben heel blij hier te zijn. Dat ik me een paar maanden ongelofelijk klote moest voelen (en misschien in de toekomst nog wel eens), heb ik daarvoor over.quote:Ik ben zelf namelijk al heel lang zoekende of ik überhaupt een kinderwens heb en mocht ik die toch "krijgen" of ik dan wel kinderen zou willen krijgen vanuit de angst dat mijn kind ook zulke klachten ontwikkelt en ik dat niet zou kunnen verkroppen (dat zou ik ervaren als mijn schuld ofzo...
Ik hoop mijn kinderen als psychisch weerbare mensen op te voeden en hen te leren genieten van het mooie, en daarbij het minder mooie te accepteren. Want ik kan ze niet overal voor behoeden en ik weet ook niet wat er allemaal op hun pad komt. Misschien krijgen ze geen depressie, maar kanker, worden ze verkracht of worden ze gehandicapt geboren, who knows? Maar ook dáár zullen ze mee om moeten gaan. Ik geloof dat levensgeluk uiteindelijk, ongeacht wat jou toebedeeld wordt, in jezelf zit. Daarmee kun je vrede hebben, zelfs als je te maken krijgt met depressie of een andere ziekte, en heb je de kans nadien juist nog meer van het leven genieten dan daarvoor.
Snap ik helemaal, ook dat jij er misschien andere gedachten over hebt.quote:Zoals ik al zei, ik wil je zeker niet van je kinderwens afhouden of zeggen wat je zou moeten doen, maar ik vroeg me gewoon even af hoe jij daar over denkt.
hey iedereen
ik ben op het moment de effexor aant afbouwen ben nu van 225 naar 150 gegaan.
merk dat ik sávonds eerder moe ben en heb last van hoofdpijn.
ben een beetje meer down maar das niet zo erg ik heb toch intensieve therapie dus liever nu dan als die klaar is.
verder ben ik wel de seroquel aant ophogen omdat ik daardoor veel stabieler ben en omdat ik slecht slaap.
slapen doe ik helaas nog niet meer maar kunnen wel nog meer opgehoogd worden. merk wel dat ik sinds dat ik die heb meer ben gaan snoepen en eten
moet ik mezelf meer in tegenhouden
ik ben op het moment de effexor aant afbouwen ben nu van 225 naar 150 gegaan.
merk dat ik sávonds eerder moe ben en heb last van hoofdpijn.
ben een beetje meer down maar das niet zo erg ik heb toch intensieve therapie dus liever nu dan als die klaar is.
verder ben ik wel de seroquel aant ophogen omdat ik daardoor veel stabieler ben en omdat ik slecht slaap.
slapen doe ik helaas nog niet meer maar kunnen wel nog meer opgehoogd worden. merk wel dat ik sinds dat ik die heb meer ben gaan snoepen en eten
moet ik mezelf meer in tegenhouden
Heel herkenbaar... maar dat gaat voorbij, echtquote:Op zondag 13 december 2009 16:09 schreef NouMooiNiet het volgende:
Wel van het feit dat ik nu constant boos en gefrustreerd ben en ik denk dat het komt door het stoppen, en ik WIL niet meer die dingen innemen maar misschien KAN het wel niet anders?? Dat is het gevecht wat ik nu in mijn hoofd heb.. En weer bang en verdrietig dat nu weer blijkt dat ik inderdaad anders dan anderen ben..
.
Thanks, t gaat hier met ups en downs, er is nu ook veel aan de hand in mijn prive situatie (zul je net zien dat ik eindelijk ga stoppen met die medicatie, gebeurt er vanalles heftigs..)quote:Op woensdag 16 december 2009 22:54 schreef Burdie het volgende:
[..]
Heel herkenbaar... maar dat gaat voorbij, echt
Ik sla me er wel doorheen!
"Without music, life would be a mistake." - Friedrich Nietzsche
Er zit geen druk achter toch? Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat als mijn leven heel roerig was, ik niet verder af zou bouwen. Zo ben ik wel langer bezig dan eerst gedacht, maar heb ik het mijzelf een beetje gemakkelijker gemaaktquote:Op donderdag 17 december 2009 20:02 schreef NouMooiNiet het volgende:
[..]
Thanks, t gaat hier met ups en downs, er is nu ook veel aan de hand in mijn prive situatie (zul je net zien dat ik eindelijk ga stoppen met die medicatie, gebeurt er vanalles heftigs..)
Ik sla me er wel doorheen!
.
Zit dit topic een beetje door te lezen, zie geen mensen met ervaring met Paroxetine.
Wat ik me afvraag is of anderen er ook zo van aan komen. Geen extra eetlust ofzo, maar je bent plots 6 kilo zwaarder. Gebruik ze nu een aantal jaren, ben er eventjes mee gestopt geweest maar dat bleek een grote vergissing. In het begin wat last van bijwerkingen, zoals angsaanvallen, maar voor de rest bevallen ze wel. Alleen die gewichts toename, dat is erg balen.
Heb helaas nu de dosering moeten verhogen en hoop dat er niet nog meer kilo's bijkomen.
Aan de andere kant werken ze goed, absoluut een ondersteuning om mijn verleden te verwerken en uit de put te trekken.
Wat ik me afvraag is of anderen er ook zo van aan komen. Geen extra eetlust ofzo, maar je bent plots 6 kilo zwaarder. Gebruik ze nu een aantal jaren, ben er eventjes mee gestopt geweest maar dat bleek een grote vergissing. In het begin wat last van bijwerkingen, zoals angsaanvallen, maar voor de rest bevallen ze wel. Alleen die gewichts toename, dat is erg balen.
Heb helaas nu de dosering moeten verhogen en hoop dat er niet nog meer kilo's bijkomen.
Aan de andere kant werken ze goed, absoluut een ondersteuning om mijn verleden te verwerken en uit de put te trekken.
Hoeveel mg slik je nu? Ik heb het twee jaar gebruiktquote:Op donderdag 17 december 2009 21:09 schreef El-Duderino het volgende:
Zit dit topic een beetje door te lezen, zie geen mensen met ervaring met Paroxetine.
Wat ik me afvraag is of anderen er ook zo van aan komen. Geen extra eetlust ofzo, maar je bent plots 6 kilo zwaarder. Gebruik ze nu een aantal jaren, ben er eventjes mee gestopt geweest maar dat bleek een grote vergissing. In het begin wat last van bijwerkingen, zoals angsaanvallen, maar voor de rest bevallen ze wel. Alleen die gewichts toename, dat is erg balen.
Heb helaas nu de dosering moeten verhogen en hoop dat er niet nog meer kilo's bijkomen.
Aan de andere kant werken ze goed, absoluut een ondersteuning om mijn verleden te verwerken en uit de put te trekken.
en ben er 20 kilo van aangekomen .
Ik slik nu 40 mg. Wow 20 kilo is wel meer dan die 6 kilo van mij.... ik heb dus geen reden tot klagen. Maar schijnbaar is het wel een medicijn welke niet bevordelijk is voor de zwembandjes.quote:Op donderdag 17 december 2009 21:11 schreef Burdie het volgende:
[..]
Hoeveel mg slik je nu? Ik heb het twee jaar gebruikt
Ik probeer enorm hard het eraf te krijgen, maar vrees dat de recente verhoging van de dosering niet bevordelijk zal zijn. Ik gebruik het nu 4 jaar met een onderbreking van een half jaar.
Had je nog last van andere bijwerkingen?
Laat ik eerlijk zijn, 10 van de 20 kilo's kwamen door twee weken seroquel, en verder heb ik me ook niet heel erg in gehouden qua eten. Als je je rot voelt, wil je gewoon genieten en niet ook nog eens op de lijn moeten lettenquote:Op donderdag 17 december 2009 21:37 schreef El-Duderino het volgende:
Ik slik nu 40 mg. Wow 20 kilo is wel meer dan die 6 kilo van mij.... ik heb dus geen reden tot klagen. Maar schijnbaar is het wel een medicijn welke niet bevordelijk is voor de zwembandjes.
Ik probeer enorm hard het eraf te krijgen, maar vrees dat de recente verhoging van de dosering niet bevordelijk zal zijn. Ik gebruik het nu 4 jaar met een onderbreking van een half jaar.
Had je nog last van andere bijwerkingen?
. Inmiddels ben ik wel weer aan het opletten en sinds kort ook weer aan het afvallen, hoop dat het door zet zo (en zo niet, dan ga ik na de jaarwisseling eens een verwijsbriefje halen voor een diëtiste, want die zijn daar per slot van rekening voor).Qua bijwerkingen heb ik alle 'standaard' dingen gehad: de eerste twee weken was ik doodziek en verder was ik over het algemeen wat trager, sneller moe, sliep ik veel, etc. Overigens heb ik 60mg geslikt, dat vond ik wel heftig
. Ik ben nu bijna klaar met afbouwen, gebruik nu dagelijks nog een 1/6e pil van 20mg, ongeveer 3 á 4mg per dag nu dus. Het afbouwen valt me wel erg tegen hoor, ik deed stapjes van 10mg per keer, maar die laatste 10mg lukt me niet in één keer, die doe ik dus nu met tussenstapjes. maargoed, als dat mijn grootste probleem is: bless me .Voel jij je wel beter nu op die hogere dosis?
Het helpt uiteindelijk wel, wordt er in ieder geval rustiger van en dat helpt dan weer om sommige zaken die je aan moet pakken, wat helderder kan bekijken.quote:Op donderdag 17 december 2009 22:44 schreef Burdie het volgende:
[..]
Voel jij je wel beter nu op die hogere dosis?
Ik was altijd zeer huiverig voor dit soort medicijnen, maar kan niet anders zeggen dat het een steun in de rug is. Zolang ik voor mezelf maar niet vergeet dat het maar een steuntje is en het de problemen niet oplost, is toch iets wat je zelf moet doen.
