[Centraal] Medicatie bij psychische klachten #14

Ben ik een asshole als ik zeg dat ik er niet erg vrolijk van wordt wanneer mensen die in dit topic actief posten aan de kinderen gaan? Als je zelf nog in een fase van je leven zit dat je nog niet eens voor jezelf kunt zorgen zonder medicatie, waarom dan in godsnaam ook nog een kleine erbij. Dit is even mijn veroordelende mening.

quote:

Op zondag 10 januari 2010 21:41 schreef TheVotary het volgende:
Ben ik een asshole als ik zeg dat ik er niet erg vrolijk van wordt wanneer mensen die in dit topic actief posten aan de kinderen gaan? Als je zelf nog in een fase van je leven zit dat je nog niet eens voor jezelf kunt zorgen zonder medicatie, waarom dan in godsnaam ook nog een kleine erbij. Dit is even mijn veroordelende mening.

Je moet vooral je eigen mening houden, als dat je blij maakt, maar ik vind het wel een beetje kortzichtig.
Zwangerschap en medicijnen zijn geen perfecte combinatie, maar er zijn gelukkig heel veel onderzoeken gedaan naar de effecten van bepaalde medicijnen op een ongeboren kind, en het kan ook gewoon goed gaan.
Dit op het medische gebied.

Over je opmerking dat mensen met medicijnen niet voor zichzelf kunnen zorgen: sja, heel jammer dat je het zo ziet. Je bevestigt wel weer het vooroordeel dat er nog altijd is mbt medicatie bij psychische klachten.
Ik neem aan dat je deze uitspraak niet zou doen in geval van iemand met astma-medicatie? Iemand met een gipsbeen? Iemand met cholesterolverlagers?

quote:

Op zondag 10 januari 2010 21:41 schreef TheVotary het volgende:
Ben ik een asshole als ik zeg dat ik er niet erg vrolijk van wordt wanneer mensen die in dit topic actief posten aan de kinderen gaan? Als je zelf nog in een fase van je leven zit dat je nog niet eens voor jezelf kunt zorgen zonder medicatie, waarom dan in godsnaam ook nog een kleine erbij. Dit is even mijn veroordelende mening.

als iemand AD gebruikt wil dat toch niet zeggen dat ze niet goed voor zichzelf kunnen zorgen?
Natuurlijk zijn er gevallen dat iemand labiel is ,maar het kan ook gewoon een extra hulpmiddel zijn, voor iets anders ,ADHD, slaapstoornissen, enz! zouden die mensen dan niet aan kinderen moeten beginnen?

quote:

Op zondag 10 januari 2010 21:41 schreef TheVotary het volgende:
Ben ik een asshole als ik zeg dat ik er niet erg vrolijk van wordt wanneer mensen die in dit topic actief posten aan de kinderen gaan?

Ik kan me er iets bij voorstellen, maar denk dat je er alleen jezelf mee hebt.

quote:

Als je zelf nog in een fase van je leven zit dat je nog niet eens voor jezelf kunt zorgen zonder medicatie,

Bij een klinische depressie is de balans van de neurotransmitters in je hersenen verstoord. Dat gaat samen met depressieve gevoelens, net zoals een verstoorde schildklierwerking vaak samengaat met somberheid en angst. Medicatie kan helpen de balans in je hersenen (wat sneller) te herstellen.

Het krijgen van een depressie en het gebruiken van medicatie heeft dus niet zoveel te maken met voor jezelf kunnen zorgen. Natuurlijk kun je door zelfmanagement een hele hoop doen om depressies te voorkomen en/of eruit te krabbelen, maar het is in wezen een ziekte die je overkomt. Oud of jong, volwassen of puberaal, zelfstandig of afhankelijk.

Dat jij depressie lijkt te zien als een soort onvolwassen megadip, is voor mij een aanwijzing dat je gewoon niet zoveel weet van depressie.

Wat mijzelf betreft: ik heb een rotperiode achter de rug, maar het gaat prima met me. Ik ben gewoon weer de vrolijke, zelfstandige meid die ik was. En meer. Juist door alle heftigheid heen ben ik zoveel sterker en wijzer geworden. Als ik een depressie te boven ben gekomen, kan ik de rest ook aan. Ik heb vertrouwen in de toekomst, in ons als ouders. En kijk enorm uit naar de komst van ons kind, onverwacht kadootje. Wat een ander daarvan vindt, kan me niet deren. Het is goed zo.

[ Bericht 5% gewijzigd door Cantare op 10-01-2010 23:29:34 ]

quote:

Op zondag 10 januari 2010 19:33 schreef JOHAN410 het volgende:
Bij mij ging het afbouwen van Mirtazapine (remeron) zonder problemen, als je de eerste paar dagen goed door bent gekomen denk ik dat het wel mee zal vallen met ontwenningsverschijnselen. Wat je zegt over dufheid herken ik wel. Volgens mij is het een van de meest sederende ad's. Het wordt natuurlijk ook voor slaapproblemen voorgeschreven.

Ja, dat laatste was me inderdaad bekend, dus het verbaast me niet echt. Maar fijn te horen dat het dus gewoon zo goed kan gaan!

.

[ Bericht 99% gewijzigd door Cantare op 10-01-2010 23:36:41 ]

quote:

Op zondag 10 januari 2010 23:11 schreef Cantare het volgende:

[..]

Ik kan me er iets bij voorstellen, maar denk dat je er alleen jezelf mee hebt.
[..]

Bij een klinische depressie is de balans van de neurotransmitters in je hersenen verstoord. Dat gaat samen met depressieve gevoelens, net zoals een verstoorde schildklierwerking vaak samengaat met somberheid en angst. Medicatie kan helpen de balans in je hersenen (wat sneller) te herstellen.

Het krijgen van een depressie en het gebruiken van medicatie heeft dus niet zoveel te maken met voor jezelf kunnen zorgen. Natuurlijk kun je door zelfmanagement een hele hoop doen om depressies te voorkomen en/of eruit te krabbelen, maar het is in wezen een ziekte die je overkomt. Oud of jong, volwassen of puberaal, zelfstandig of afhankelijk.

Dat jij depressie lijkt te zien als een soort onvolwassen megadip, is voor mij een aanwijzing dat je gewoon niet zoveel weet van depressie.

Wat mijzelf betreft: ik heb een rotperiode achter de rug, maar het gaat prima met me. Ik ben gewoon weer de vrolijke, zelfstandige meid die ik was. En meer. Juist door alle heftigheid heen ben ik zoveel sterker en wijzer geworden. Als ik een depressie te boven ben gekomen, kan ik de rest ook aan. Ik heb vertrouwen in de toekomst, in ons als ouders. En kijk enorm uit naar de komst van ons kind, onverwacht kadootje. Wat een ander daarvan vindt, kan me niet deren. Het is goed zo.

Ik vind het best om nog een een lezing te krijgen over depressies. Altijd goed om de basis nog een keer voorgekauwt te krijgen.

Ik heb een depressie trouwens nooit als onvolwassen megadip neergezet. Ik zeg in beginsel ook helemaal niet dat dit een eigen schuld is of iets dergelijks. Overigens vind ik trouwens wel dat een groot deel van de depressievelingen de eigen verantwoordelijkheid in hun ziekte (want dat is het! dat heb ik nooit bestreden en ik wens ook niet dat iemand mij andere woorden in de mond legt hieromtrent) wat te makkelijk afschuift. Als je namelijk bepaalde keuzes voor de ziekte in mensen hun levens gaat analyseren dan kom je toch wel vaak tot de conclusies dat er wel een behoorlijk aantal zaken als foute keuzes zijn te kwalificeren. Nou is het leven natuurlijk een proces van trial and error dus daar ga ik voor de rest ook niet te moeilijk over doen.

Het komt er eigenlijk gewoonweg op neer dat ik een zwangerschap een erg risicovolle onderneming vind bij vrouwen die aan het herstellen zijn van een depressie en nog middenin het medicatie traject zitten. De hormonale huishouding wordt zo gefucked tijdens een zwangerschap en ook daarna nog dat ik het gewoonweg niet helemaal verantwoord vind (grote woorden en je zult me er wel om haten maar ik vind het echt). Er zijn gewoonweg teveel vrouwen die na zo'n zwangerschap (ook 'gezonde' vrouwen) in zo'n gat vallen dat ze niet eens de baby kunnen verzorgen. En ik zie ook teveel kinderen opgroeien met moeders die zichzelf en hun leven haten en die dat overdragen op hun kinderen en dat vind ik gewoon erg jammer.

Ik ben waarschijnlijk te perfectionistisch en dat zal ongetwijfeld komen door een gekleurde visie hierop, heb zelf een geweldige jeugd gehad maar ben wel een adoptiekind en dat zorgt er ongetwijfeld voor dat ik wat harder in de kinderwens van mensen sta merk ik. (Even mijn eigen huis-tuin-en keuken psycholoog uithangen)

Je laatste alinea geeft trouwens voldoende hoop dat ik me in jouw geval nergens zorgen om hoef te maken hoor. Dus het zal allemaal wel goed komen. Begrijp me niet verkeerd, mensen met een depressie zijn vaak de schatjes van deze samenleving ze zouden alleen wat meer van zichzelf moeten houden.
Ik had deze discussie beter misschien op een ander tijdstip kunnen brengen. Een derde die zich met de kinderwens van een stel gaat bemoeien dat is altijd een precaire zaak.

[ Bericht 0% gewijzigd door TheVotary op 11-01-2010 02:01:37 ]

Als je geen lezing wilt, kun je er beter zorgen dat je de indruk wekt dat je weet waar je het over hebt. Zeker in het geval je je mengt in privézaken van een ander.

Ik kan me je commentaar overigens goed voorstellen, hoor. Kinderen zijn een grote verantwoordelijkheid en je moet stevig in je schoenen staan voor je eraan begint. Bij sommige mensen lijkt dat besef wel eens te ontbreken.
Wat bij mij de deur dichtdeed in jouw eerste reactie, was de opmerking dat personen die medicatie slikken "nog in een fase in hun leven zitten waarin ze zonder medicatie niet voor zichzelf kunnen zorgen". Bij "nog in een fase zitten" stelde ik me een soort ontwikkelingsfase voor, net of een persoon met depressie nog wat volwassen moet worden. Verder is het idee dat medicatie een soort surrogaat is voor gezond zelfmanagement in veel gevallen gewoon te kort door de bocht. Tenminste, in mijn ervaring werkt het niet zo. Maar goed, ik zie dat je het blijkbaar anders had bedoeld.

[ Bericht 31% gewijzigd door Cantare op 11-01-2010 08:24:48 ]

Maandag heb ik mijn afspraak, en heb maar besloten om in te gaan op het advies van de psych en te starten met Lexapro. Ik zit nu weer een paar dagen thuis (ipv op school) en ik ben er gewoon helemaal klaar mee!

Hoe gaat het inmiddels met jou, powerlessness ?

Ik heb de laatste maanden trouwens bijna constant last van een schuddend hoofd en spiertrekkingen. De dokter zij dat spanning waarschijnlijk de oorzaak hiervan is, maar ik maak me er nogal zorgen over. Iemand die dit herkent? (dus niet als bijwerking van medicatie maar als symptoom van stress)

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 14:30 schreef DaneV het volgende:
Maandag heb ik mijn afspraak, en heb maar besloten om in te gaan op het advies van de psych en te starten met Lexapro. Ik zit nu weer een paar dagen thuis (ipv op school) en ik ben er gewoon helemaal klaar mee!

Hoe gaat het inmiddels met jou, powerlessness ?

Ik heb de laatste maanden trouwens bijna constant last van een schuddend hoofd en spiertrekkingen. De dokter zij dat spanning waarschijnlijk de oorzaak hiervan is, maar ik maak me er nogal zorgen over. Iemand die dit herkent? (dus niet als bijwerking van medicatie maar als symptoom van stress)

Hoi,

Ik heb dat dus ook die spiertrekkingen,alleen dus in sommige gevallen zo erg dat het aanvallen worden.
Bij komt dit ook door langdurige erge stress en oververmoeiheid.
Maar dus voor die aanvallen en het piekeren wat te verbeteren ben ik gestart met Lexapro.
Ik kan het me ook gewoon niet veroorloven om niet meer te kunnen functioneren.
Ok,mijn werk zou ik me ziek kunnen melden maar ik heb een gezin en heel veel dingen waar ik voor moet blijven functioneren.

Verder gaat het wel redelijk met me.....
Heb nog steeds heel weinig honger, en grote maaltijden spuug ik uit, (waardoor ik 5 kilo ben afgevallen)
Verder erg moe, en weet nog niet of ik nu nog minder goed inslaap van de Lexapro of nog steeds dat ik uit mijn ritme ben.
Verder merk ik weinig, ja vlug last van blauwe plekken en wazig zien maar dat houd me niet bezig
Ben nu dus 13 dagen bezig en merk iig geen verschil dat ik minder pieker, wel dat ik echt de hele dag kan blijven hangen en niks doen terwijl ik dan zit te bedenken wat ik allemaal moet doen.
Ook mijn omgeving vind van niet. Maar is ook maar kort.

Succes iig als je begint!
Waarom twijfelde je nog?

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 17:24 schreef powerlessness het volgende:
Waarom twijfelde je nog?

Ik ben/was bang voor de bijwerkingen. Maar zoals ik het nu beschouw zijn die nog altijd beter dan de huidige situatie. Ik hoop alleen dat ik niet verander in een apatische idioot als ik dit medicijn ga gebruiken. Maar goed, dat schijnt dus bij Lexapro wel mee te vallen.

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 17:49 schreef DaneV het volgende:

[..]

Ik ben/was bang voor de bijwerkingen. Maar zoals ik het nu beschouw zijn die nog altijd beter dan de huidige situatie. Ik hoop alleen dat ik niet verander in een apatische idioot als ik dit medicijn ga gebruiken. Maar goed, dat schijnt dus bij Lexapro wel mee te vallen.

Daar heb ik ook echt geen last van,
En nog steeds kan ik gewoon een normaal gesprek volgen, in een lachbui schieten enz
Je bent alleen wat vermoeider,iig ik dan,waardoor je je soms wat sloom voelt. Maar dat is puur lichamelijk.
hier nog een linkj van mijn eigen topic erover

Ervaringen Lexapro

Ik baal van die gele stickers! Ze plakken die dingen op alle medicijnen..
Als je er 2 slikt mag je al geen voertuig besturen, zelfs geen fiets!
Stel dat iedereen zich daaraan houdt, dan zou het aardig rustig worden op de weg.

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 17:55 schreef romski het volgende:
Ik baal van die gele stickers! Ze plakken die dingen op alle medicijnen..
Als je er 2 slikt mag je al geen voertuig besturen, zelfs geen fiets!
Stel dat iedereen zich daaraan houdt, dan zou het aardig rustig worden op de weg.

idd

quote:

Op woensdag 13 januari 2010 14:30 schreef DaneV het volgende:
...

Ik heb de laatste maanden trouwens bijna constant last van een schuddend hoofd en spiertrekkingen. De dokter zij dat spanning waarschijnlijk de oorzaak hiervan is, maar ik maak me er nogal zorgen over. Iemand die dit herkent? (dus niet als bijwerking van medicatie maar als symptoom van stress)

het is een bekende bijwerking: soms ook gevoel dat er electriciteit door je lijf schiet. spiertrekkingen zijn een soort van EPS (google maar), en komen bijv veel voor bij antipsychotica.
Onschuldig, en het treedt ook op bij mensen die abrupt stoppen met hun antidepressiva.

quote:

Op donderdag 14 januari 2010 18:26 schreef knuppelhout het volgende:

[..]

het is een bekende bijwerking: soms ook gevoel dat er electriciteit door je lijf schiet. spiertrekkingen zijn een soort van EPS (google maar), en komen bijv veel voor bij antipsychotica.
Onschuldig, en het treedt ook op bij mensen die abrupt stoppen met hun antidepressiva.

Naja in dit geval dus geen bijwerking van het medicijn omdat ik daar nog niet mee begonnen ben, maar een symptoom van stress (volgens de dokter dan). Of bedoelde je dat?

nou ik laat me snuffert maar weer eens zien hier...dosis AD is weer omhoog gegaan :S Hoop wel dat het nu dan eindelijk goed gaat en blijft gaan...telkens val ik weer terug en ben het zat. Net als die stomme sneeuw die ben ik ook zat.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 14 januari 2010 19:19 schreef DaneV het volgende:

[..]

Naja in dit geval dus geen bijwerking van het medicijn omdat ik daar nog niet mee begonnen ben, maar een symptoom van stress (volgens de dokter dan). Of bedoelde je dat?

als je nog niet begonnen bent zal het niet van de pillen komen nee
als dat wel zo is: bovenstaande.

Succes Flena .

hoe kun je nu vrolijk zijn en een positieve instelling hebben en toch diep van binnen doodongelukkig zijn........

quote:

Op zondag 17 januari 2010 13:04 schreef powerlessness het volgende:
hoe kun je nu vrolijk zijn en een positieve instelling hebben en toch diep van binnen doodongelukkig zijn........

Heb je dat nu dan?

quote:

Op zondag 17 januari 2010 13:04 schreef powerlessness het volgende:
hoe kun je nu vrolijk zijn en een positieve instelling hebben en toch diep van binnen doodongelukkig zijn........

Dat herken ik nu wel heel erg... Aan de ene kant voel ik me juist goed, doordat er allemaal positieve dingen gebeuren in m'n leven en toch voel ik me aan de andere kant nog steeds lamlendig en verdrietig... Heel dubbel dus.

Nou ik heb me nooit zo gevoeld.... juist niet
maar nu.........

Ik heb de Lexapro nu binnen, en heb er ook Rivotril bijgekregen om de bijwerkingen in het begin wat te onderdrukken. 3x Daags 0,5 mg, maar ik denk dat ik dit alleen ga innemen als er behoefte aan heb.

Ik ga over een paar dagen beginnen met 2 weken 5mg. Als dat goed gaat bouwen we op naar 10mg.

quote:

Op maandag 18 januari 2010 00:16 schreef powerlessness het volgende:
Nou ik heb me nooit zo gevoeld.... juist niet
maar nu.........

Succes DaneV!
Ik voel me op zich wel goed, alleen slaap ik heel slecht, lig hele nachten wakker. Ik gebruik melatonine maar dat werkt ineens niet meer. Deze week even de arts bellen, kijken wat hij zegt.