Het OUD Estafette Topic Deel 10

[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 14-10-2009 10:50:14 (laat ook maar, wordt toch weer verkeerd opgevat ) ]

Ik kan spieken en zeg het gewoon wel.
Het is heel interessant, wel of niet alleen kunnen zijn, maar het hoort niet echt in dit topic en als we zo ver afdwalen steeds loopt het topic wel heel snel vol. Mss verder op het speeltuinbankje? Gaan we hier verder met wachten op het verhaal van Oeke.

Oeke heb je al wat geschreven? Ik ben heel nieuwsgierig!

Chan, ik ben ermee bezig, maar ik heb de neiging breedsprakig/langdradig te worden, dus ik wil het iets indammen. Het komt eraan!

Van mij hoef je niets in te dammen hoor.

Het is een lang verhaal geworden en ik vind het ook nog eens heel spannend. Als ouwe lurker weet ik dat er zoveel mensen zijn die meelezen, dus best eng. Maar goed:

Oeke dus, 35 jaar geleden geboren in Zuid-Holland, maar daar niet erg lang gebleven.
Na 4 maanden door mijn opa op het vliegtuig gezet om naar Tunesie te vliegen, waar mijn ouders al met een busje naar toe waren. Mijn vader werkt namelijk in de ontwikkelingshulp. Ze woonden daar al maar zijn voor de bevalling tijdelijk weer in NL komen wonen. Tot ze vonden dat ik groot genoeg was om te vliegen. Opa vond het zo spannend dat ik op 2 paspoorten vloog, het mijne en het zijne. (trouwens wel onder begeleiding van een stewardess)

Daar is bijna 3 jaar later mijn zusje geboren. Vlak daarna verhuisden we weer, nu naar een West Afrikaans land. En daar is na 3 jaar mijn broertje geboren.
We zijn toen ik 7 was weer naar NL verhuisd en daar heb ik gewoond tot mijn 12de. Ik ben dus altijd een jaar ouder dan mijn klasgenootjes geweest omdat ik op mijn zevende naar de eerste klas ging. Het leek mijn moeder slimmer vanwege een engelstalige kleuterschool en vriendinnetjes maken enzo.

Op mijn 12de werd mijn vader weer uitgezonden en wij gingen mee. Ditmaal naar Rwanda. Daar hebben we weer 3 jaar gewoond. Dat is de draaitijd in mijn vaders werk. Steeds ergens 3 of 4 jaar gestationeerd als je ervoor kiest.
In Rwanda ging ik naar een Belgische school. Het laatste jaar van de lagere school in het Vlaams en daarna 2 jaren middelbare school in het Frans. Tja, wat kan/wil ik hier over zeggen. Het was een naar binnen gekeerde pubertijd. Veel lezen en nog meer lezen.

Op mijn 15de gingen we weer naar NL, we kwamen terecht in Zoetermeer. Hier heb ik een heerlijke middelbare schooltijd gehad, VWO. Renzell was een van mijn dierbaarste vriendinnetjes op school en zij is de enige die ik nog zie uit die tijd.
En wat ik wilde worden later, geen idee....
Dus ben ik een orienterend jaar gaan doen met veel kunst/cultuur/filosofie vakken. Na dat jaar dacht ik dat het wel een goed plan zou zijn om naar Leiden te gaan en Afrikaanse taal en letterkunde te gaan studeren. Ik had namelijk veel heimwee naar de savanne en dacht zo een manier te vinden terug te gaan. 3 jaar heb ik in Leiden gewoond. waarvan 1 jaar aan de studie. Dat ging mis, ik vond het vreselijk saai en het had totaal niets te maken met het Afrika in mijn hart. Alleen de Swahili lessen vond ik wel leuk.

In 1996 ben ik naar de kunstacademie gegaan en daar was ik op mijn plek! Een heerlijke tijd gehad. Uiteindelijk in 2000 afgestudeerd ongeveer tegelijk met de echtscheiding van mijn ouders. Mijn vader verhuisde weer voor zijn werk naar Afrika en mijn moeder bleef in Zoetermeer.

Ik ging aan de slag in de theaterwereld waar ik nog steeds in werk als freelancer, en waar ik een haat/liefde verhouding mee heb. Waar ik van hou is samen iets moois neer te kunnen zetten en lelijk vind ik de onzekerheid van dit bestaan.

In 2004 was ik aan het werk op Lowlands en daar heb ik mijn lief ontmoet. Hij was daar ook aan het werk als artiest en we gingen samen backstage concerten kijken en proberen de koelkast in de kleedkamer leeg te drinken, die op magische wijze steeds evenvol was als we weer langs kwamen. In dat weekend werd ik ook 30 dus het was een ultiem bijzonder weekend, met 2 hoogtepunten, als eerste natuurlijk de ontmoeting met mijn lief en als tweede het lied wat ik in mijn oor gezongen kreeg als verjaardagskado door Andre Manuel.

In dec 2006 deed ik de pil de deur uit maar het heeft nog 2 jaar en 8 maanden geduurd voor ik zwanger was. Een lichte vorm van PCOS. De dag dat ik met Clomid wilde beginnen was dat geen ongesteldheid, maar innestellingsbloed! En nu is daar ons jongetje en wat is het heerlijk om mama te zijn.
Mijn leven in een notedop.

k lees nog steeds alles wat los en vast zit en ik zie uit naar leuke voorleesuurtjes straks. Verder kan ik echt echt echt niet zonder naaimachine. Ik heb er natuurlijk op mijn atelier staan maar tijdens mijn verlof heb ik een goed tweedehandsje gekocht zodat ik er ook thuis een had.
Ik hou van reizen, en ik hoop gauw weer een reis met mijn verse gezin te maken naar mijn vader die weer in het buitenland zit, en dit keer in Midden Amerika, zijn laatste keer voor zijn pensioen.
Films, van alles, van fantasy-thriller tot Bollywood-kostuumdrama-filmhuisfilms.
En eten: vegetarisch en dan het liefst Surinaams-Indonesisch-Thais-Indiaas en de pizza's van mijn lief!

De vraag van Chan en Joshua liggen niet ver van elkaar vandaan. We wonen op een verdieping in een hele leuke buurt in Amsterdam. Keuken, slaap en leefgedeelte bevinden zich allemaal in 1 ruimte. We hebben een badkamertje, met bad en een zolder. In totaal zo'n 45 vierkante meter. We zien het zelf als een woonboot zonder water.
De vorige bewoner heeft er echt iets heel bijzonders mee gedaan en toen hij het verkocht aan de woningbouw, bedongen dat het zo zou blijven tot er een nieuwe huurder in zou komen. Als wij eruit gaan, gaan ze het waarschijnlijk verbouwen en 'normaliseren'. Dat betekent 2 dingen, het is een vrij huis, dus willen wij een muur maken, dan mag dat en ten tweede de huur is erg laag.

Hierdoor kan ik mij een heerlijk atelier veroorloven, waar ik dus erg vaak te vinden was voor de geboorte van Ko. Dit atelier is mijn tweede thuis, vaak verspreek ik mij en zeg ik, ik ga naar huis als ik mijn atelier bedoel en omgekeerd. Zonder deze plek zou het absoluut niet zo kunnen.

En nu, nu is het moeilijker, ik moet daar weer een weg in vinden, op een nieuwe manier. Mijn vriend werkt thuis en dus betekent het dat we nu vaak met zijn drieen thuis zijn. Dat begint best zwaar te worden, eerlijk gezegd.
Gelukkig is het het grootste deel van de tijd fijn maar ik begin de laatste weken weer meer behoefte aan mij-tijd te krijgen. Kriebel in mijn kont. Ik kom langzaam aan weer op de wereld. En nu wil ik weer naar mijn atelier. Neem ik Ko mee of niet etc...
Omdat we allebei freelancers zijn vinden we het nu onzin om Ko op een kdv te doen, ook vanwege het geld. Dus we delen de zorg, Ik 2 dagen, P. 2 dagen en 3 dagen samen of afwisselend.

Hoe het verder gaat weten we nog niet, soms dromen we ineens van een woning in Den Haag, een stad aan zee, dan weer van gewoon hier blijven en een klein kamertje timmeren voor Ko, of een grote bus kopen en een paar jaar gaan zwerven tot hij leerplichtig is of een huisje op het platteland of in Spanje of...

Ik krijg bij jou echt het idee dat je leven precies bij je past.
Als ik kijk naar vroeger en welke middelbare en wat je nu doet.
Ik zie je al helemaal gaan ( Misschien doordat we op dezelfde school hebben gezeten.)

Mooi verhaal

Mooi geschreven oeke, romantisch en toch weer niet helemaal.
Je klinkt nu iig erg gelukkig met je leventje en je ventje(s)
Ik vind je iig een leuk, creatief mens

oeke
mooi stuk, idd romantisch, maar niet zonder realiteitszin. En gelukkig met je mannen, wat een rijkdom he? Wat mij betreft blijven jullie nog een tijd in Amsterdam, hoor

bijzonder oeke! en mooi om te lezen! ik ben benieuwd hoe (en waar) 't verder zal gaan met jullie!

Wauw wat een bijzonder leven heb je (gehad) zeg! Je komt ook zo tevreden over, heerlijk verhaal!

Wat een leuk en interessant verhaal Oeke!

Oeke wat een mooi verhaal!

Poeh, het was eng.
* zweet van voorhoofd veegt.

Wat een mooi verhaal! Je hebt een avontuurlijk leven, ik droom daar wel eens van maar ben ook wel weer blij met de burgerlijke voorspelbaarheid van mijn eigen leven

Wat leuk om jouw verhaal te lezen Oeke. Erg mooi, klinkt heerlijk!

Wat een mooi verhaal Oeke Ik ben wel benieuwd naar wat je allemaal maakt in je atelier!

Oeke, wat een bijzonder en mooi verhaal Leuk dat je je lief hebt ontmoet op Lowlands, en al die plannen, heerlijk! Alweer bekomen van de schrik ondertussen (qua woops-wat-heb-ik-nú-weer-gepost??)?

Mooi verhaal Oeke! En je hebt al aardig gezien op de wereld!

Leuk zo'n avontuurlijk type!
_{en net als TF droom ik er wel vaker van, maar doen}

Wat een leuk en interessant levensverhaal Oeke!
En leuk dat je ook iets met theater hebt...
* Pandora73 is stiekem wel benieuwd of je nu een BN-er aan de haak hebt geslagen, hahahah

Oeke, wat een leuk verhaal!

Wow Oeke, avontuurlijk zeg!
Mooi geschreven en een mooi verhaal!

Geen BNer hoor Pandora. Gewoon mijn eigenste lieve kunstenmaker.

En het klinkt heel avontuurlijk en natuurlijk waren/zijn er ook avonturen, maar in Afrika aten we ook elke vrijdag frietjes met vissticks (gefrituurde Tilapia eigenlijk).

ik ben er al van bekomen hoor Icantrix, het scheelt dat ik de echt verdrietige ingewikkelde familieschandalen niet heb opgeschreven.
Maar in het kader van privacy, vond ik het toch heel spannend.

Nu ga ik nadenken over wie ik het stokje kan doorgeven.

dat was interessant en mooi om te lezen Oeke