De waarheid over Volendammers

quote:

De waarheid over Volendammers
^{Uitgegeven: 23 juli 2009 07:51
Laatst gewijzigd: 23 juli 2009 09:55}

Ik ben voor Yolanthe en tegen Jan Smit. Tegen alle Volendammers eigenlijk. Het heeft nu lang genoeg geduurd, dat gedweep met alles dat naar paling ruikt. In deze column eindelijk de keiharde waarheid over Volendammers.

Trots zijn op je dorp, dat is al zo treurig. Het heel bijzonder vinden dat je dorp aan het water ligt. En daar dan over zingen.
Dat gezeik al 40 jaar lang, over de zee. Nooit begrepen. Piet Veerman, met dat constipatiehoofd en zijn gejank over sailing home.

Ik snapte toen al niet waar hij het over had. Ben je eindelijk weggevaren bij die wurgende kliek vissersgezinnen, en dat je dan terug wilt. Onbegrijpelijk.

Verjaardagen
Ja, is dan het argument, dat zal jij nooit begrijpen want jij komt niet uit Volendam. Nee, gelukkig niet. Ik kom uit een stad waar we ons de kolere lachen om Volendammers. We doen ze vaak na op verjaardagen.

Zetten we een gevouwen vuilniszak op ons kop, doen we onze benen een beetje krom en dan zeggen we dingen als: “haar naam is Laura, een hele lieve meid.” Of we turen uit het raam en dan zeggen we iets over het weer.

Janken
Volendammers zijn trots op dingen waar we ons in de rest van Nederland gek om lachen. Ze kunnen janken om een net vol vis. Neem eens een voorbeeld aan die bikkels uit Zierikzee, mannen die gewoon lekker down to earth de dagelijkse vangst in een ton schudden en dan op huis aan gaan om met hun vrouw over politiek te discussiëren.

Nee, in Volendam staan ze met een trillende onderlip naar een haring te kijken. Hoe je een schol doodslaat, daar gaat het tijdens verjaardagen over. “Wachten tot ze je doodsbang aankijken en dan met een cd van Nick en Simon er keihard op inhakken.”

Muziek
Muziek en Volendam. Ook zoiets. Iedereen maakt er muziek. Kudtmuziek met waaiend haar en voorspelbare emoties. Infantiel opportunistisch, dat is de term.
Het kan niet anders of oud-leden van BZN en The Cats gaan kapot als ze horen wat er nu allemaal wordt gezongen. Het is muzikale uitverkoop.

Rock’n roll
Over The Cats kan je lullen wat je wilt, maar dat was ten minste nog een beetje rock’n roll. BZN, de laatste 25 jaar traden ze op voor zalen vol invalide- en wilsonbekwame medemensen, maar in hun beginperiode was dat nog een gevaarlijke band vol vruchtbare jongens. In ieder dorp van Nederland woont een zoon van Jan Keizer.

Tegenwoordig heten Volendamse bands “De 3 J’s”. Meer een naam voor een kinderboek uit 1952. Volendamse zangers zijn tegenwoordig 17 jaar oud en staan in tenten vol met dronken mensen, te zingen over de maan, de sterren, een verloren liefde en natuurlijk, daar is hij weer, de zee.
De zus van Jan Smit, Monique, heeft genoeg aan twee opgepompte kogelvissen in haar blouse en twee spiedende kraaloogjes in veel te veel gezicht. Zingen is verder niet belangrijk.

Moeder
In de moeder van Jan Smit komt alles samen wat Volendammers zo onverdraaglijk maakt. Dat enorme geloof in de eigen mythe. Het belachelijke, in iedere programma uitgevente, idee dat haar zoon Jan een bijzondere jongen is, terwijl wij, niet Volendammers, een schnabbelende, wat rondneukende, motorisch gestoord dansende jongen in een wit t-shirt van drie voor een tientje zien.
De moeder van Jan Smit, die trots foto’s laat zien van Jans droomhuis, zo lelijk dat je er eerder de langzaam stervende Pierre Kartner in zou vermoeden. Wansmaak heeft vanaf nu een nieuw ijkpunt. Nooit eerder zag ik zo een oude zakken-huis als dat van Jan en Yolanthe. Zoals we nu allemaal weten volledig ingericht door zijn moeder.

Tandvlees
Yolanthe’s breuk met Smit, het voelt alsof ze thuiskomt. Eindelijk weer onder normale mensen. We hebben je gemist Yolanthe. Word in godsnaam weer onze eigen, spannende vrouw met heel veel tieten en tandvlees. Dans en vrij dat woekerende Volendam uit je lichaam. Desnoods met een dwerg.

© NU.nl/Nico Dijkshoorn

quote:

Op zaterdag 25 juli 2009 22:59 schreef yvonne het volgende:

[..]

Je bent een held!