Het grote 'rammelaars-topic', deel 22

ChilllayD: Oehh, super gaaf en heel veel succes en plezier bij dit nieuwe avontuur!!

Miss_sly: Ik kan er niet echt over meepraten, want ik zit in een heel ander schuitje, maar toch een dikke knuffel. Rammelen mag natuurlijk altijd, maar ik kan me zo voorstellen dat het ook heel lastig is in jou geval.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 09:15 schreef miss_sly het volgende:
Nou, ik lijk en ben niet wanhopiger, hoor. Ten eerste was ik al jaren niet meer wanhopig en ten tweede is de wens voor een tweede bij mij (iig op dit moment) nog niet een beetje te vergeliijken met de wens voor uberhaupt een kind.
Wel vind ik het vreemd dat als het kennelijk moeizaam is gegaan, je maar tevreden moet zijn dat je er een hebt gehad, dus dat je verder niets te wensen zou kunnen hebben.

Dan heb ik me ongelukkig uitgedrukt, want ik wilde juist duidelijk maken dat je helemaal niet maar tevreden moet zijn als je al een kind hebt! Voor mij is het moeilijk om het echt te begrijpen. Ik heb (nog) geen kind, het zwanger worden heeft weinig moeite gekost en ik ben relatief jong. Maar ik heb bij anderen gezien dat het verlangen naar een tweede (of een derde, vierde...) heel groot kan zijn. Ik vind het nu bijvoorbeeld moeilijk om me voor te stellen dat ik een tweede zou willen, maar ik houd er rekening mee dat dat gevoel na mijn bevalling volledig omslaat en het verlangen ineens erg groot wordt.

Ik wilde je eigenlijk een hart onder de riem steken - je gevoelens hebben bestaanrecht! - zonder de valse indruk te wekken dat ik je verlangen werkelijk begrijp. Ik had het beter aan de ervaringsdeskundigen over kunnen laten.

[ Bericht 4% gewijzigd door Claudia_x op 29-09-2009 14:54:12 ]

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 13:00 schreef ChilllayD het volgende:
Ik rammel niet meer, de pil is op.We gaan ervoor!
Ik ga nu naar het 2e streepjes topic!

Succes ermee! Spannend.

Ik vond het zelf heel raar, om mezelf niet alleen die wens toe te staan maar er ook daadwerkelijk voor te gaan. Het merendeel van het leven van een meisje/vrouw staat toch in het teken van alles eraan doen om NIET zwanger te raken. Dan is het ineens een hele omschakeling om het bewust onveilig te doen. Maar het is een gezellig geheim.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 14:33 schreef Claudia_x het volgende:


Ik vond het zelf heel raar, om mezelf niet alleen die wens toe te staan maar er ook daadwerkelijk voor te gaan. Het merendeel van het leven van een meisje/vrouw staat toch in het teken van alles eraan doen om NIET zwanger te raken. Dan is het ineens een hele omschakeling om het bewust onveilig te doen. Maar het is een gezellig geheim.

Dat lijkt me dan zo bizar...

Hopelijk komt hier dat moment ook snel! (heb de eerste tandartsbehandeling al gehad, elke keer is een stapje dichterbij naar mijn kinderwens)

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 14:23 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dan heb ik me ongelukkig uitgedrukt, want ik wilde juist duidelijk maken dat je helemaal niet maar tevreden moet zijn als je al een kind hebt! Voor mij is het moeilijk om het echt te begrijpen. Ik heb (nog) geen kind, het zwanger worden heeft weinig moeite gekost en ik ben relatief jong. Maar ik heb bij anderen gezien dat het verlangen naar een tweede (of een derde, vierde...) heel groot kan zijn. Ik vind het nu bijvoorbeeld moeilijk om me voor te stellen dat ik een tweede zou willen, maar ik houd er rekening mee dat dat gevoel na mijn bevalling volledig omslaat en het verlangen ineens erg groot wordt.

Ik wilde je eigenlijk een hart onder de riem steken - je gevoelens hebben bestaanrecht! - zonder de valse indruk te wekken dat ik je verlangen werkelijk begrijp. Ik had het beter aan de ervaringsdeskundigen over kunnen laten.

Ik denk dat vooral de eerste alinea helemaal in contrast stond met de rest van jouw post. Mijn mond viel ook een beetje open toen ik de eerste alinea had gelezen Maar je zegt het goed, hoor

Hier hebben we altijd gezegd dat we al heel blij gaan zijn met één en die mening heb ik nog altijd. We zeiden ook altijd dat als we één kind hebben we de hele rompslomp niet meer zullen doorstaan en het gewoon bij één gaan houden. Maar nu denk ik soms: we hebben in totaal wel nog 'recht' op 4 IUI's en 6 IVF-pogingen, dus misschien toch niet helemaal afschrijven... Mijn man is zeker nog niet om Maar misschien keer ik terug naar mijn oorspronkelijke mening als het kind er eenmaal is.

Dat zie ik dan later wel. Maar ik kan me wel voorstellen dat Miss-sly weer rammelt en kan me ook helemaal vinden in haar redenen waarom ze het niet meer zou doen. Chapeau, dat wel

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 15:32 schreef leonieke het volgende:

[..]

Ik denk dat vooral de eerste alinea helemaal in contrast stond met de rest van jouw post. Mijn mond viel ook een beetje open toen ik de eerste alinea had gelezen Maar je zegt het goed, hoor

Hier hebben we altijd gezegd dat we al heel blij gaan zijn met één en die mening heb ik nog altijd. We zeiden ook altijd dat als we één kind hebben we de hele rompslomp niet meer zullen doorstaan en het gewoon bij één gaan houden. Maar nu denk ik soms: we hebben in totaal wel nog 'recht' op 4 IUI's en 6 IVF-pogingen, dus misschien toch niet helemaal afschrijven... Mijn man is zeker nog niet om Maar misschien keer ik terug naar mijn oorspronkelijke mening als het kind er eenmaal is.

Dat zie ik dan later wel. Maar ik kan me wel voorstellen dat Miss-sly weer rammelt en kan me ook helemaal vinden in haar redenen waarom ze het niet meer zou doen. Chapeau, dat wel

Een elftal gaan we niet meer halen, maar ik grapte gisteren naar m'n man dat we alle 12 eskimo's gaan opmaken (maar je weet natuurlijk nooit hoeveel er werkelijk tot een baby leiden natuurlijk ). Is toch zonde om ze weg te gooien he

Eskimo's... Hihihi....
Is dat net zo iets als een geadopteerd kindje uit China een afhaalchineesje noemen?
(Oftewel eigenlijk iets wat je niet mag zeggen maar stiekem toch best een beetje grappig is)

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 16:43 schreef Pandora73 het volgende:
Eskimo's... Hihihi....
Is dat net zo iets als een geadopteerd kindje uit China een afhaalchineesje noemen?
(Oftewel eigenlijk iets wat je niet mag zeggen maar stiekem toch best een beetje grappig is)

Het zijn (voor de helft ) mijn zygotes, dus ik mag ze noemen zoals ik ze wil
Maar afhaalchineesje klinkt wel wat minder respectvol dan eskimo. Da's toch meer een koosnaampje

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 14:23 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dan heb ik me ongelukkig uitgedrukt, want ik wilde juist duidelijk maken dat je helemaal niet maar tevreden moet zijn als je al een kind hebt! Voor mij is het moeilijk om het echt te begrijpen. Ik heb (nog) geen kind, het zwanger worden heeft weinig moeite gekost en ik ben relatief jong. Maar ik heb bij anderen gezien dat het verlangen naar een tweede (of een derde, vierde...) heel groot kan zijn. Ik vind het nu bijvoorbeeld moeilijk om me voor te stellen dat ik een tweede zou willen, maar ik houd er rekening mee dat dat gevoel na mijn bevalling volledig omslaat en het verlangen ineens erg groot wordt.

Ik wilde je eigenlijk een hart onder de riem steken - je gevoelens hebben bestaanrecht! - zonder de valse indruk te wekken dat ik je verlangen werkelijk begrijp. Ik had het beter aan de ervaringsdeskundigen over kunnen laten.

Ik had alleen wat moeite met je eerste alinea, maar die heb ik misschien verkeerd gelezen.

Ik dacht voorheen ook dat ik geen tweede zou willen; niet alleen vanwege alle voor ons bestaande argumenten, maar 'gewoon' omdat wij 1 kind wilden, één, dus niet een. Leek ons gewelig, één kind om te zien opgroeien, zien ontwikkelen, helpen groot worden, dingen laten zien, vertellen, reizen maken, etc.

En dat lijkt me nog steeds geweldig, maar het lijkt me bijvoorbeeld eigenlijk ook fantastisch om te zien hoe Senna grote zus zou worden. Hoe ze zou reageren op een baby, of ze het leuk zouden hebben samen, en om dan al die dingen die me met 1 kind zo leuk lijken, met 2 kinderen mee te maken en te delen.

Maar soms moet je realistisch zijn, en moet je echt je gevoelens in de hand houden. Ik denk dat dit zo'n geval is.

Lishe en ja, je kunt zo vreselijk gek zijn op een kind van je zus; ik ben gek op mijn neefjes, en dat is niet minder nu ik zelf moeder ben. Ik hoop met je mee!

Ik heb juist vanaf begin af aan gezegd dat ik, indien alles gaat zoals gewenst uiteraard, minstens twee kinderen wil. Ik ben van mening dat je je kind geen groter plezier kan doen dan het een broertje of zusje te geven. Op vakantie en dergelijke hoeven ze dan niet zichzelf te vermaken, maar hebben ze gezelschap van elkaar. En mijn ervaring is dat enige kinderen sociaal iets minder sterk zijn, in elk geval als kind, dan kinderen met siblings (is daar een NL voor?) Dit is uiteraard niet wetenschappelijk onderbouwd, maar zo heb ik het in elk geval in mijn omgeving ervaren.
Twee kinderen heeft mij altijd ideaal geleken, maar wie weet besluiten we tegen die tijd nog wel voor een derde te gaan. Die keus zou dan ook zwaarder worden bepaald door de financien en bijvoorbeeld het huis. Maargoed, eerst maar eens zover komen dat we voor nummer 1 gaan. Pff geduld, geduld...

Ik vind het ook best wel spannend hihi
Zeker als ik nu over 8 dagen geen nieuwe pil pak.........

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 19:51 schreef Pyttpytt het volgende:
Ik heb juist vanaf begin af aan gezegd dat ik, indien alles gaat zoals gewenst uiteraard, minstens twee kinderen wil. Ik ben van mening dat je je kind geen groter plezier kan doen dan het een broertje of zusje te geven.

Toevallig lees ik hier en dit vind ik dan weer een gevaarlijke uitspraak. Ik ga er verder niet over nadenken, maar wil je wel de tip geven het irl niet zomaar tegen ouders van 1 kind te zeggen, kan behoorlijk aankomen.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:03 schreef YPPY het volgende:

[..]

Toevallig lees ik hier en dit vind ik dan weer een gevaarlijke uitspraak. Ik ga er verder niet over nadenken, maar wil je wel de tip geven het irl niet zomaar tegen ouders van 1 kind te zeggen, kan behoorlijk aankomen.

NIet alleen kan het behoorlijk aankomen, het is ook, vind ik persoonlijk, een nogal loze uitspraak.
Bovendien neem ik aan dat je een kind, of twee, of drie, of vier, neemt, omdat je dat zelf wil. Een kind krijgen voor een ander kind lijkt me niet echt de juiste motivatie.

De opmerking dat kinderen zonder broertjes en/of zusjes minder sociaal zijn, is ook zo'n veelvoorkomend misverstand (daar ga ik dan maar even vanuit), dat ik niet eens zin heb daar nog eens op in te gaan.

Ik ben zelf ook alleen..........

En ik geef toe, ik had graag een broertje of zusje willen hebben

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:08 schreef ChilllayD het volgende:
Ik ben zelf ook alleen..........

En ik geef toe, ik had graag een broertje of zusje willen hebben

Ik ga er maar vanuit dat mijn dochter blijer is met haar moeder dan met een broertje/zusje. Tenzij ze 16 is en op tijd thuis moet zijn natuurlijk.

Waarom dan, Yppy? Of wil je daar liever niet op ingaan?

Ik blijf het lastig vinden dat je door over kinderen te praten voortdurend iemand kunt kwetsen. Als je zegt dat een kind krijgen het mooiste is dat je is overkomen, dan is dat natuurlijk zwaar om te horen voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen. En mensen die geen kinderen willen kunnen zich ook geschoffeerd voelen. Je kunt ook maar beter niet duidelijk maken dat je makkelijk zwanger bent geraakt, of dat je een eenvoudige zwangerschap/bevalling hebt gehad.

Het is toch niet kwaad bedoeld? Zo ziet zij het ideaal voor zich, en iedereen mag dromen.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:12 schreef Claudia_x het volgende:
Waarom dan, Yppy? Of wil je daar liever niet op ingaan?

Ik blijf het lastig vinden dat je door over kinderen te praten voortdurend iemand kunt kwetsen. Als je zegt dat een kind krijgen het mooiste is dat je is overkomen, dan is dat natuurlijk zwaar om te horen voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen. En mensen die geen kinderen willen kunnen zich ook geschoffeerd voelen. Je kunt ook maar beter niet duidelijk maken dat je makkelijk zwanger bent geraakt, of dat je een eenvoudige zwangerschap/bevalling hebt gehad.

Het is toch niet kwaad bedoeld? Zo ziet zij het ideaal voor zich, en iedereen mag dromen.

Ik ga me laten steriliseren. Omdat ik niet voor een tweede kind kan zorgen, dat zou helemaal mis gaan. Mijn dochter zal dus nooit een broertje of zusje krijgen. Als dat zou gebeuren, had ze geen moeder meer gehad. Het is dan moeilijk om te lezen dat ze liever een broertje of zusje zou hebben dan mij. Oftewel: ze heeft weinig tot niks aan me, een moeder van niks. Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar als iemand het irl tegen me zegt, is de kans groot dat de tranen in mijn ogen springen.

Gevaarlijk? Mwah... Die opmerking geldt voor mij he, een ander staat altijd vrij om het anders te doen.
Zoals anderen eerder uiteen zetten dat zij altijd aan 1 kind hebben gedacht, zet ik hier uiteen waarom ik altijd aan minstens twee heb gedacht...
Ik zou er zelf niet aan moeten denken om enig kind te zijn, dus waarom zou ik dat wel voor mijn kind wensen? Ik weet niet beter natuurlijk, maar zeker nu mijn ouders zijn weggevallen ben ik zo, zó blij dat ik niet alleen ben.
Ik zou nooit tegen ouders van 1 kind, direct op de man af zeggen: goh het is beter dat er twee zijn, als in: ik vind dat je er nog een moet 'nemen'. Uiteraard niet, wie ben ik om me daar tegenaan te bemoeien? Als iemand naar mijn wensen op kinder-gebied zal vragen dat zou ik wél vertellen waarom ik vind dat het (voor mij) beter is om er twee te hebben. Moet kunnen, vind ik, want daar vragen ze dan immders ook naar.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:16 schreef Pyttpytt het volgende:
Gevaarlijk? Mwah... Die opmerking geldt voor mij he, een ander staat altijd vrij om het anders te doen.
Zoals anderen eerder uiteen zetten dat zij altijd aan 1 kind hebben gedacht, zet ik hier uiteen waarom ik altijd aan minstens twee heb gedacht...
Ik zou er zelf niet aan moeten denken om enig kind te zijn, dus waarom zou ik dat wel voor mijn kind wensen? Ik weet niet beter natuurlijk, maar zeker nu mijn ouders zijn weggevallen ben ik zo, zó blij dat ik niet alleen ben.
Ik zou nooit tegen ouders van 1 kind, direct op de man af zeggen: goh het is beter dat er twee zijn, als in: ik vind dat je er nog een moet 'nemen'. Uiteraard niet, wie ben ik om me daar tegenaan te bemoeien? Als iemand naar mijn wensen op kinder-gebied zal vragen dat zou ik wél vertellen waarom ik vind dat het (voor mij) beter is om er twee te hebben. Moet kunnen, vind ik, want daar vragen ze dan immders ook naar.

Op zich heb je daar gelijk in, alleen gebruik je algemeenheden als argumente, zoals dat enig kinderen sociaal minde sterk zijn. Niet dat jij bang bent dat jouw kind sociaal minder sterk zal/zou zijn zonder broertje of zusje.
En dat je een kind geen groter plezier kunt doen dan een broertje of zusje, en niet dat jij dat van je eigen kind denkt.

En ik denk dat je een kind wel een groter plezier kunt doen: een blije moeder die er wel kan zijn voor dit ene kind.

Het ligt op het moment nogal heftig hier, anders had ik niet eens op je post gereageerd en goed dat je irl niet zou zeggen. Tegen mij is het irl namelijk wel gezegd en dat kwam niet goed aan zeg maar. Meer dan eens. Dat mijn dochter zielig is, nu, alleen.

Overigens heb ik een zware tijd gehad met mijn ouders, maar 0,0% steun ervaren van mijn broertje en zusje, dat speelt voor mij dus niet mee.

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 21:15 schreef YPPY het volgende:

[..]

Ik ga me laten steriliseren. Omdat ik niet voor een tweede kind kan zorgen, dat zou helemaal mis gaan. Mijn dochter zal dus nooit een broertje of zusje krijgen. Als dat zou gebeuren, had ze geen moeder meer gehad. Het is dan moeilijk om te lezen dat ze liever een broertje of zusje zou hebben dan mij. Oftewel: ze heeft weinig tot niks aan me, een moeder van niks. Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar als iemand het irl tegen me zegt, is de kans groot dat de tranen in mijn ogen springen.

Hm, ik had hier niet eens bij stilgestaan omdat ik het zelf helemaal niet zo belangrijk vind dat mijn kind een broertje of zusje krijgt. Ik heb zelf veel moeite gehad met mijn broertje en ook nu is hij een voortdurende zorg. Ik had hem niet willen missen, dat kun je immers niet zeggen van iemand die je al kent. Even goed kun je iemand die er nooit geweest is niet missen, lijkt mij. Ja, je kunt een ideaal hebben en daarvan zeggen: had ik dat maar gehad.

Had ik maar een grote broer gehad die MIJ kon beschermen, of een lief zusje dat me begreep.
Had ik maar een moeder gehad die even gewacht had met kinderen krijgen.
Had ik maar een pony gehad.

Maar zo zag mijn leven er niet uit en mijn ouders hebben me geleerd om het beste te maken van wat ik wel had. Dat is toch veel belangrijker?

_{Wat ongelooflijk moedig trouwens, om je om die reden te laten steriliseren.}

En inderdaad, aansluitend op wat Claudia zegt, moet je ook wel over het onderwerp kunnen praten. Met fatsoen uiteraard (niet zoals mijn tante uitspreken dat ze verwacht nog wel een keer oma te worden), maar je kan altijd wel iemand kwetsen. Je moet er ook van uit kunnen gaan dat iemand het goed bedoelt, en als het dan pijnlijk aankomt ja, dat gebeurt gewoon soms, helaas is dat het leven. Zo heb ik bijvoorbeeld geen ouders meer, maar er wordt vaak genoeg in het studentleven tegen mij gezegd: ga je nog naar je ouders van het weekend? Tja, niet iedereen kan altijd alles weten toch? soms schiet ik dan vol, en leg ik het uit, maar mijn situatie is nou eenmaal bijzonder, en ik kan niet verwachten dat iedereen er continu aan denkt, dat is niet reeel.

En over dat minder sociaal zijn van enige kinderen, daar heb ik toch bij geschreven dat dat míjn ervaring is, en geen wetenschappelijke uitspraak?!
En ik vind dat het beter is als er een broer-zus is voor een kind, ja, gebaseerd op wat ik in mijn omgeving heb gezien. En in dit topic, over rammelen en kinderwensen, moet ik dat ook gewoon kunnen zeggen. Maar dat wil niet zeggen dat dat voor jullie geldt, end at zeg ik daar ook niet mee. Dat zijn idealen... En zoals ik al eerder zei, ik zal nooit op de man af zeggen: miss sly, ik vind dat Senna een sibling moet krijgen, want dat is beter. Want daar weet ik niets vanaf.

Voor mijzelf, zoals ik het nu zie, ga ik gewoon eerst voor 1 kindje. Wat er daarna gebeurd, ik heb werkelijk geen idee! Ik ben ook niet zo'n persoon die alles in de verre toekomst al helemaal voor zich ziet en uitgestippeld heeft zeg maar.
Ik heb zelf wel broertjes en zusjes, en ik denk dat zij ook allemaal wel heel betrokken gaan zijn als ik eenmaal een kindje zal krijgen (We hebben een erg close familie met ons gezin). Mochten zij dan in de toekomst ook kindjes krijgen misschien, dan is er dus genoeg familie om mijn eigen kindje heen. Ik denk zelf dat mijn kindje dan dus ook niet perse iets hoeft te missen als het geen broertje of zusje krijgt (Mijn eigen zusje bijvoorbeeld is nu nog erg jong, pas 10, zij zal dan zo'n beetje grote zus worden als ik nu een kindje zou krijgen). Maar wie weet wil ik opeens dan tegen die tijd zelf wel een tweede kindje. Daar kan ik nu echt niks over zeggen in mijn gevoel.

Het lijkt me wel heel moeilijk als de keuze voor je 'wordt' gemaakt, dus dat er iets met je lichaam gebeurd dat je geen kinderen (meer) kunt krijgen, of dat leeftijd een grotere rol gaat spelen bv.
Als je de keuze hebt, dan kun je in ieder geval zelf kiezen, maar als die keuze je wordt afgenomen, dan wordt het zomaar voor je beslist. Dan kun je helemaal niks kiezen, dan 'moet' je maar.
Weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, maar hopelijk begrijpen mensen een beetje wat ik bedoel te zeggen.
Veel mensen om je heen kunnen de keuze nog wel maken, en als er dan iets gebeurd dat die keuze bij jou door iets anders (dan je gevoel of verstand) 'gemaakt' wordt, dan denk ik dat dat wel heel erg zwaar kan zijn. Ik denk in ieder geval dat dat mijzelf heel zwaar zou vallen. Mocht ik bijvoorbeeld opeens te horen krijgen dat ik geen kinderen kan krijgen bijvoorbeeld.. Misschien zelfs voor jonge mensen zonder kinderwens, zelfs dan lijkt me dat je er plotseling toch over na gaat denken.. Of desnoods later, als vriendinnen/mensen om je heen kinderen gaan krijgen. Je hebt dan nooit meer de mogelijkheid om je eigen keuze te herzien!
Of als er bij of na de bevalling iets gebeurd waardoor je geen tweede kindje kunt krijgen. Ook voor mensen die tot dan toe dachten maar 1 kind te willen.. Dan opeens wordt je ermee geconfronteerd. Ook al had je voor jezelf al een keuze gemaakt, dan nog als iets anders de mogelijkheid om überhaupt te kiezen onmogelijk maakt, dan ga je er toch weer bij stilstaan denk ik.. Lijkt me dat dat erg zwaar kan zijn.

Ik zou niet zoveel in de OUD topics moeten lezen....... wat een schattige kindjes allemaal!!!
En de meeste van de moeders zijn helemaal niet veel ouder dan ik!! de nostalgie in het SCbankje was voor mij allemaal overbekend

Yppy, ik ken je situatie niet helemaal, maar van wat ik er van begrijp: wat moedig van je om die beslissing te nemen, en wat ontzettend zwaar
Miss sly ook al zo'n moeilijke keuze. Kan me voorstellen dat je daar mee worstelt... _{hoewel ik me nog echt niet voor kan stellen dat je nu al aan het rammelen bent ik zit nog heel erg in de moet-er-niet-aan-denken fase}

LadyBlack, hoe oud ben je dan? _{staat misschien wel ergens maar ben te lui om helemaal terug te lezen}