Het grote 'rammelaars-topic', deel 22

Hoe je sociale leven er straks uitziet heeft denk ik deels te maken met wat voor kindje je krijgt, en hoe je er zelf mee omgaat. Mijn vrienden-met-kindje zijn erg relaxt en ik pas dan ook regelmatig op, als zij een avondje naar de film willen of uit eten met bezoek oid.

En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!

quote:

Op woensdag 23 september 2009 13:00 schreef droomvrouwtje het volgende:

[..]

Ja eigelijk wel ja,maar.....
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....

Oh, dat is wel even een ander verhaal ja.

Gelukkig ben je ook nog jong En de instelling 'we zien wel wanneer het raak is', is dan heel prima lijkt me
_{En je krijgt natuurlijk een bruidsnacht, wat is er nou mooier......}

quote:

Op woensdag 23 september 2009 17:00 schreef LadyBlack het volgende:
Hoe je sociale leven er straks uitziet heeft denk ik deels te maken met wat voor kindje je krijgt, en hoe je er zelf mee omgaat. Mijn vrienden-met-kindje zijn erg relaxt en ik pas dan ook regelmatig op, als zij een avondje naar de film willen of uit eten met bezoek oid.

En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!

Ja daar heb je helemaal gelijk in, je blijft toch wel de persoon die je zelf bent.
En ik heb altijd nog ouders, broertjes, zusje, vrienden, schoonouders die vast wel eens op willen passen!
Of ik kan een kindje meenemen natuurlijk!

quote:

Op woensdag 23 september 2009 13:00 schreef droomvrouwtje het volgende:

[..]

Ja eigelijk wel ja,maar.....
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....

Bij deze alvast een hele mooie bruiloft gewenst volgend jaar! En dat er maar zomaar een wondertje mag gebeuren, in de tussentijd of erna!

quote:

Op woensdag 23 september 2009 17:49 schreef bellelena het volgende:

[..]

Ja daar heb je helemaal gelijk in, je blijft toch wel de persoon die je zelf bent.

Euh, nee.

Althans, ik dacht altijd dat een kind een aanvulling zou worden en geen invulling of totale ommeslag, maar zo werkte het dus even niet . Niet dat het erg is hoor (althans, ik vind van niet) maar je hebt er vantevoren geen benul van hoe erg je leven veranderd.

quote:

Op woensdag 23 september 2009 17:50 schreef bellelena het volgende:

[..]

Bij deze alvast een hele mooie bruiloft gewenst volgend jaar! En dat er maar zomaar een wondertje mag gebeuren, in de tussentijd of erna!

dankjewel...

O en ik liep daar ook wel mee hoor.. ga ik dan veranderen als ik eenmaal een kind krijg en hoe gaat mijn sociaal leven er dan uit zien.. Nu doen we vooral waar we zin in hebben gaat dat dan ook.. Nu heb ik 2 vriendinnen die allebei al een kindje hebben en nu zwanger zijn van de 2e.. heb het ze een keer gevraagd. En tuurlijk er veranderd veel en je moet als je weg wilt vooruit plannen.. Maar ook dan kan je stappen, een dagje weg zonder kinderen.. (moet je wel oppas hebben maar dat is goed te regelen hier gelukkig)
Ik ben vooral bang dat ik dan '' ik doe niks aan mijn uiterlijk want ik heb man en kind" moeder wordt.. En dat wil ik niet.. maar ja daar ben ik natuurlijk zelf bij

quote:

Op woensdag 23 september 2009 19:37 schreef Vivi het volgende:

[..]

Euh, nee.

Althans, ik dacht altijd dat een kind een aanvulling zou worden en geen invulling of totale ommeslag, maar zo werkte het dus even niet . Niet dat het erg is hoor (althans, ik vind van niet) maar je hebt er vantevoren geen benul van hoe erg je leven veranderd.

Je leven verandert, je blik naar de wereld verandert, maar toch blijf je toch wel 'jezelf' (je eigen identiteit en karakter en persoonlijkheid) toch?
Of verandert dat ook helemaal?

quote:

Op woensdag 23 september 2009 19:55 schreef droomvrouwtje het volgende:

[..]

dankjewel...

O en ik liep daar ook wel mee hoor.. ga ik dan veranderen als ik eenmaal een kind krijg en hoe gaat mijn sociaal leven er dan uit zien.. Nu doen we vooral waar we zin in hebben gaat dat dan ook.. Nu heb ik 2 vriendinnen die allebei al een kindje hebben en nu zwanger zijn van de 2e.. heb het ze een keer gevraagd. En tuurlijk er veranderd veel en je moet als je weg wilt vooruit plannen.. Maar ook dan kan je stappen, een dagje weg zonder kinderen.. (moet je wel oppas hebben maar dat is goed te regelen hier gelukkig)
Ik ben vooral bang dat ik dan '' ik doe niks aan mijn uiterlijk want ik heb man en kind" moeder wordt.. En dat wil ik niet.. maar ja daar ben ik natuurlijk zelf bij

Dat klinkt voor mij ook wel als een geruststelling.
Nu heb ik ook wel eens om me heen gekeken en ook gezien dat er mensen met kinderen zijn die gewoon hun dromen nog volgen! En toen ook bedacht dat je, ook met kindje, je eigen dromen kunt blijven hebben en zelfs waarmaken! Op het jeugdjournaal bijvoorbeeld zag ik eens 2 jongetjes (van 10 en 12 oid) die gingen een jaar met hun ouders op wereldreis. Ze kregen gewoon hun schoolwerk mee! Toen dacht ik van: dus je kunt ook met kind nog wensen verwezenlijken! Het is vast meer regelwerk, maar niet onmogelijk! En dat probeer ik ook wel vast te houden. Want dat is dus waar ik me dan het meest zorgen over maak af en toe. Van: Ik wil nog ooit dit een keer doen, of dat. Straks heb ik een kindje, kan dat dan nog wel? Maar in principe is dat ook weer zoiets van: Je bent er zelf bij.

Ja klopt.. het is idd allemaal wat moeilijker maar als je het graag wilt kun je, jezelf blijven, je dromen navolgen, leuke dingen blijven doen.. het is idd dat je meer moet plannen.. Dat lijkt me wel moeilijk hoor... Maar ik denk ook dat het aan het kind ligt.. Mijn ene vriendin die moet vaak alles plannen, spontaan een dagje weg gaat nog wel.. Maar eens denken ik ga vanavond op visite en neem het campingbedje mee en hij slaapt daar dan wel in, is echt een uitdaging en loopt niet echt van het leie dakje.. Mijn andere vriendin heeft een kleintje in de zelfde leeftijd (is 6 weken jonger) en dat kind kun je echt overal mee naar toenemen en slaapt ook overal.. Zelfs het oppakken en daarna weer thuis in bed krijgen loopt gesmeerd.. dus daar moet je denk ik dan wel rekening mee houden.. Mijn moeder zei laatst het ligt ook aan jezelf hoe makkelijk je kind is.. niet helemaal natuurlijk maar ze zei je kunt je kind er wel aan laten wennen.. Daar was ik dan ook wel weer blij om dat ze dat zei..

Ik heb wel zoiets zolang wij met z'n 2tjes zijn wil ik wel zoveel mogelijk proberen leuke dingen te doen.. Doe ik vast dan ook wel.. maar nu kan het nog lekker spontaan.. Zo zijn wij dus 2 weken geleden lekker een dagje naar Parijs geweest...

Mag ik hier ook even komen rammelen ?
Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien

Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?

Nog 2 pillen opeten, het schiet nu echt op
Ik ben overigens 24... vriendje 27.

Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!

Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?

quote:

Op maandag 28 september 2009 11:21 schreef miss_sly het volgende:
Mag ik hier ook even komen rammelen ?
Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien

Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?

Rammelen mag altijd toch?
Maar is het echt te laat voor een tweede? Of zou je daar eerst nog een tijdje mee willen wachten ivm leeftijdsverschil met je dochtertje?

quote:

Op maandag 28 september 2009 12:22 schreef ChilllayD het volgende:
Nog 2 pillen opeten, het schiet nu echt op
Ik ben overigens 24... vriendje 27.

Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!

Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?

2 pillen nog maar! Wauw.....

Ik rammel af en toe zo hard dat ik de dokter meteen op wil bellen om het spiraaltje te verwijderen, en dan ineens schrik ik van mezelf, zovan
"Jeetje, doe even rustig, denk even na... waar begin je aan??"
"een baby'tje, van mezelf....... "
"NEE! even wachten nog...... "

Miss_sly aan de rammel... spannend! Wie weet wat er nog van komt.

ik rammel af en toe ook weer...
_{en nu is een vriendinnetje zwanger van de 3e, heeft 2 meiden en krijgt nu een knul en ik ben stiekum toch wel jaloers...}

Nou, als het goed is komt er niets van, zeker niet wat schaap betreft.
Wat mij betreft: als ik de garantie zou hebben dat het kindje, ondanks mijn leeftijd, helemaal gezond zou zijn bij de geboorte, zou ik er best nog een keer voor willen gaan. Die zwangerschap kom ik wel door, dat is me nu ook gelukt en bevallen, ach...is te doen. Maar de onzekerheid mbt mijn leeftijd en de risico's die dan toch wel groot worden, zijn voor mij de reden dat het bij rammelen zal moeten blijven.

Snap ik Miss... ik zou de gok denk ik ook niet durven nemen hoor. Senna is natuurlijk ook al jullie eigenste wondertje.

Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen ?

Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik

ik ben vooral bang dat mijn lijf het laat afweten....
aan mijn buik is vroeger zoveel gesleuteld.
dokters die zich vertwijfeld over het hoofd krabbelde en opmerkte.
`tsja dat heb ik nog nooit gezien`
en bedankt he!
en het argument van mijn ouders aan mij...
het was donker en geen gebruiksaanwijzing erbij toen je gemaakt werd........

een paar jaar geleden hoefde ik ook echt niet aan kinderen te denken,
leuk die twee neefjes van mij maar niks voor mij.
maar nu wil ik ze wel opvreten zo rammel ik en zeker na vorig jaar nadat ik 8 weken zwanger bleek is dat gevoel alleen maar sterker geworden.
maar na die miskraam de angst ook.........

quote:

Op maandag 28 september 2009 20:37 schreef miss_sly het volgende:
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen ?

Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik

Ik vind het erg lastig om te begrijpen waarom mensen die veel moeite hebben moeten doen voor een kindje vaak nog wanhopiger lijken als ze een tweede willen. Toch zie je dat regelmatig. Klaarblijkelijk bestaat er niet zoiets als 'je bent nu al moeder en dat moet genoeg zijn'. Het verlangen naar een tweede kan héél groot zijn.

Waarom zou je je gevoel nu al weg rationaliseren? Je hebt het risico één keer de moeite waard gevonden en daar is je prachtige dochter uit voortgekomen. Nu je weet hoe fantastisch dat is lijkt het me niet zo gek dat je bereid bent het allemaal nog een keer te doen. Je weet immers wat je mist als je het niet doet.

Je lief begrijpt ook heus wel dat je wat dit soort zaken betreft niet 'contractueel' gebonden bent aan een beslissing die je in het verleden hebt genomen. Als dat zo zou zijn zouden er veel minder kinderen worden geboren; hoeveel mensen schreeuwen immers niet van de daken dat ze geen kinderen willen maar komen daar later op terug? Levens veranderen en gevoelens en inzichten veranderen mee.

Geef je gevoelens de ruimte, praat er met elkaar over en sta open voor een beslissing beide kanten uit, zou ik zeggen. Misschien besluit je alsnog dat je het risico te groot vindt, maar misschien wordt je verlangen naar die tweede zo groot dat je het risico voor lief neemt. Samen komen jullie er wel uit.

[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 29-09-2009 07:03:47 ]

Nou, ik lijk en ben niet wanhopiger, hoor. Ten eerste was ik al jaren niet meer wanhopig en ten tweede is de wens voor een tweede bij mij (iig op dit moment) nog niet een beetje te vergeliijken met de wens voor uberhaupt een kind.
Wel vind ik het vreemd dat als het kennelijk moeizaam is gegaan, je maar tevreden moet zijn dat je er een hebt gehad, dus dat je verder niets te wensen zou kunnen hebben.

Over de praktische zaken: we hebben het risico idd genomen voor een eerste, maar toen ik zwanger werd, was ik 'pas' 39. Als ik voor een tweede zou gaan, moet Senna sowieso eerst wat ouder zijn. Dat wil zeggen dat ik bijna 42 zou zijn als we voor een tweede zouden gaan. En de risico's worden gewoon op deze leeftijd echt wel snel heel erg groot. Mocht schaap toch al van gedachten veranderen en wel voor een tweede willen gaan, dan nog weet ik absoluut zeker dat hij geen kindje met Down zou willen. En ik, zeker nu we al een kind hebben en haar er dus ook mee opzadelen, ook niet. Dus mocht dat dan het geval zijn, dan zou de zwangerschap afgebroken moeten worden, en ik weet niet of ik dat op kan brengen.

Dus al met al staan onze rationele argumenten nog steeds als een huis, en daar wil ik zelf ook wel aan vasthouden. Maar dat neemt niet weg dat ik rammel en dat een tweede zwangerschap (misschien wel veel fijner en relaxter dan de eerste), een tweede bevalling (weten wat er komen gaat, bewuster meemaken) en een tweede klein frummeltje (waarmee je ook veel beter weet hoe en wat omdat je het allemaal al meegemaakt hebt) me geweldig lijken.

miss_sly, ik kan me zowel je gevoelens als je argumenten goed voorstellen.

Miss, je kan het zo goed benoemen allemaal. En logisch dat je doorrammelt met zo'n beauty. Blijft frustrerend dat omstandigheden het wensen van nog een kindje tegenhouden.

Ennehm, ik rammel met je mee. Meeen, soms voel ik het gewoon, als buikpijn. En dan som ik mn rijtje voors en tegens maar weer op ( waarbij de tegens zwaarder wegen). Nouja, ik leg me er maar bij neer voor nu en hoop dat mijn zus een keer zwanger raakt. Als ik zoveel voel voor haar kinderen als zij voor de mijne stilt dat het gerammel vast tijdelijk! <3

quote:

Op maandag 28 september 2009 20:37 schreef miss_sly het volgende:
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen ?

Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik

Mooi gezegd

Ik rammel niet meer, de pil is op.We gaan ervoor!
Ik ga nu naar het 2e streepjes topic!

Wat verwoord je het weer goed, miss_sly. Ik zat me om eerlijk te zijn, een beetje op te winden over stukje van Claudia en wilde al reageren maar kon niet goed onder woorden brengen wat ik wilde zeggen. Het is jou wel gelukt.

O, en ik verlang trouwens niet naar een kind, maar naar kinderen. Natuurlijk ben ik blij als ik 1 kind krijg, eindelijk. Dat neemt echter niet weg dat ik graag meer dan 1 kind wil. De kans is dus groot dat we nog een ronde IVF's doen als het ooit lukt om een eerste te krijgen (met een slag om de arm omdat ik nu natuurlijk niet met zekerheid kan zeggen hoe we er dan tegenover staan).

quote:

Op dinsdag 29 september 2009 13:00 schreef ChilllayD het volgende:
Ik rammel niet meer, de pil is op.We gaan ervoor!
Ik ga nu naar het 2e streepjes topic!

Veel plezier daar.. hopelijk ben je dr ook snel weer weg (en dan in de zin van dat je dan een topic verder mag!)