OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Chell, wat gaaf voor je!
Doe voorzichtig, maar geniet ervan!
Doe voorzichtig, maar geniet ervan!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Oh nee ik bedoeldequote:Op vrijdag 14 augustus 2009 12:27 schreef Chell het volgende:
Tis heel heftig allemaal wel. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld voor iemand. Maar tis zo fijn, mogen dromen! Fantaseren over een Zwitsalkindje in een grote handdoek. En er dan niet achteraan hoeven te denken "maar hij wil absoluut niet, dus laat ik er niks over zeggen", maar het gewoon uitspreken en dan een stralende man zien.
Woei!
En Rocka, ja tis inderdaad wel érg
Snel ook vooral allemaal!
Maar ik denk dat het gewoon zo moest zijn ofzo. Er is me een hoop duidelijk geworden de afgelopen twee jaar
helemaal niet negatief! Ik ben gewoon erg blij en onder de indruk van dat je hebt doorgepakt en voor je eigen geluk koos!
I'm so glamourous I piss glitter!
nou dat dus! Ik zei het gisteren al tegen BE, als je het nou toch iemand gunt dan ben jij het welquote:Op vrijdag 14 augustus 2009 15:36 schreef Brighteyes het volgende:
Chelleke, het is je zo ongelofelijk gegund!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sorry dames, even een egopost... Verhaaltje wat ik schreef vandaag.
Quiz
Jaaaa dames en heren, hier zijn we dan, terug voor de spannende finale van ons spel "De keuzes van het leven"
We hebben weer een ontzettend fijne kandidate voor ons staan, en ze noemt zich Pandora.
Nou, ik ben benieuwd wat die voor verrassingen in haar doos heeft, hahahahaha...
(presentator knipoogt iets te nadrukkelijk naar de camera, publiek lacht "spontaan" mee, kandidate zweet peentjes.)
U kent het spel inmiddels dames en heren, we hebben hier een tweetal deuren staan.
En onze kandidate zal een van deze deuren moeten kiezen.
Maar wat bevindt zich vandaag achter deze deuren? Dat zal ik u vertellen.
(spannende muziek zwelt aan, presentator zet dramatische stem op)
Achter deur nummer 1 bevindt zich... iets wat prachtig kan uitvallen, maar ook zwaar zal zijn.
Geluk en pijn zullen elkaar afwisselen.
En hoe de balans precies gaat uitvallen, kan niemand zeggen.
Maar, er zal dus wel zeker af en toe, misschien wel regelmatig, heel misschien zelfs wel heel veel, geluk bij zijn.
Maar, dames en heren, áls het mis gaat...
(stem van presentator neemt onheilspellende toon aan, publiek ooeeeht en aaahhht)
...dan gaat het ook góéd mis. En het ergste is... dan is niet alleen deze leuke kandidate...
(camera zoomt op kandidate, die zich zichtbaar steeds ongemakkelijker begint te voelen)
...het slachtoffer, maar ook een onschuldig wezen dat er ook niet voor gekozen heeft.
En ik kan u vertellen, dat als er ook maar íets is waar deze kandidate enorme moeite mee heeft, dan is het wel het kwetsen of benadelen van anderen.
Dus oei oei oei, hoewel de kans klein is, is het risico enorm...
Kortom: deze keuze zal ervoor zorgen dat Pandora haar leven totaal moet veranderen, en in haar eentje een enorme, letterlijk levensgrote klus moet gaan klaren.
Kan ze deze keuze aan?
Heeft zij niet alleen de wilskracht, maar ook de energie en de rust om deze keuze te kunnen doorstaan?
(dramatisch muziekje, enkele seconden, camera richt zich op kandidate die overduidelijk daar niet wil zijn.)
(presentator lacht, en wendt zich weer in iets luchtiger toon tot de camera.)
En achter deur nummer twee bevindt een leven... met een gat.
(publiek joelt "verschrikt" )
Deze keuze houdt in dat onze lieftallige kandidate...
(camera richt zich wederom op kandidate, die nu haar uiterste best doet om zich onzichtbaar te denken)
... zich de rest van haar leven zal afvragen wat ze gemist heeft.
Ze zal weten dat ze die kans op geluk heeft laten lopen.
Ze zal zich iedere keer als ze een kindje ziet, moeten verbijten.
Ze zal weliswaar ook de enorme zorgen niet hebben, maar ook niet de prachtige mooie momenten.
Ze zal nooit weten of ze echt zo sterk was als ze de afgelopen maanden gedacht heeft.
Tegelijk zal ze in ieder geval wel de rust hebben dat ze weet dat ze geen onschuldig leven verpest heeft.
Maar toch zal ze zich schuldig blijven voelen, en zichzelf vervloeken, omdat ze zich heeft laten overtuigen door de doemdenkers.
(presentator kijkt recht de camera in en zet dringende stem op)
Zal ze met deze keuze kunnen leven?
(presentator draait zich tijdens de volgende zinnen routineus perfect getimed naar kandidate)
Het woord is nu aan Pandora.
Pandora, welke deur ga jij nemen? Jij zal NU moeten kiezen!
Euh... Pandora, waar ben je? Kom nou terug... Pandora...?
Ehm, dames en heren... Heeft iemand onze kandidate gezien?
(verbijsterde blik van de presentator, chaos in de studio. Na enkele seconden springt het beeld op "Een ogenblik geduld a.u.b." )
Quiz
Jaaaa dames en heren, hier zijn we dan, terug voor de spannende finale van ons spel "De keuzes van het leven"
We hebben weer een ontzettend fijne kandidate voor ons staan, en ze noemt zich Pandora.
Nou, ik ben benieuwd wat die voor verrassingen in haar doos heeft, hahahahaha...
(presentator knipoogt iets te nadrukkelijk naar de camera, publiek lacht "spontaan" mee, kandidate zweet peentjes.)
U kent het spel inmiddels dames en heren, we hebben hier een tweetal deuren staan.
En onze kandidate zal een van deze deuren moeten kiezen.
Maar wat bevindt zich vandaag achter deze deuren? Dat zal ik u vertellen.
(spannende muziek zwelt aan, presentator zet dramatische stem op)
Achter deur nummer 1 bevindt zich... iets wat prachtig kan uitvallen, maar ook zwaar zal zijn.
Geluk en pijn zullen elkaar afwisselen.
En hoe de balans precies gaat uitvallen, kan niemand zeggen.
Maar, er zal dus wel zeker af en toe, misschien wel regelmatig, heel misschien zelfs wel heel veel, geluk bij zijn.
Maar, dames en heren, áls het mis gaat...
(stem van presentator neemt onheilspellende toon aan, publiek ooeeeht en aaahhht)
...dan gaat het ook góéd mis. En het ergste is... dan is niet alleen deze leuke kandidate...
(camera zoomt op kandidate, die zich zichtbaar steeds ongemakkelijker begint te voelen)
...het slachtoffer, maar ook een onschuldig wezen dat er ook niet voor gekozen heeft.
En ik kan u vertellen, dat als er ook maar íets is waar deze kandidate enorme moeite mee heeft, dan is het wel het kwetsen of benadelen van anderen.
Dus oei oei oei, hoewel de kans klein is, is het risico enorm...
Kortom: deze keuze zal ervoor zorgen dat Pandora haar leven totaal moet veranderen, en in haar eentje een enorme, letterlijk levensgrote klus moet gaan klaren.
Kan ze deze keuze aan?
Heeft zij niet alleen de wilskracht, maar ook de energie en de rust om deze keuze te kunnen doorstaan?
(dramatisch muziekje, enkele seconden, camera richt zich op kandidate die overduidelijk daar niet wil zijn.)
(presentator lacht, en wendt zich weer in iets luchtiger toon tot de camera.)
En achter deur nummer twee bevindt een leven... met een gat.
(publiek joelt "verschrikt" )
Deze keuze houdt in dat onze lieftallige kandidate...
(camera richt zich wederom op kandidate, die nu haar uiterste best doet om zich onzichtbaar te denken)
... zich de rest van haar leven zal afvragen wat ze gemist heeft.
Ze zal weten dat ze die kans op geluk heeft laten lopen.
Ze zal zich iedere keer als ze een kindje ziet, moeten verbijten.
Ze zal weliswaar ook de enorme zorgen niet hebben, maar ook niet de prachtige mooie momenten.
Ze zal nooit weten of ze echt zo sterk was als ze de afgelopen maanden gedacht heeft.
Tegelijk zal ze in ieder geval wel de rust hebben dat ze weet dat ze geen onschuldig leven verpest heeft.
Maar toch zal ze zich schuldig blijven voelen, en zichzelf vervloeken, omdat ze zich heeft laten overtuigen door de doemdenkers.
(presentator kijkt recht de camera in en zet dringende stem op)
Zal ze met deze keuze kunnen leven?
(presentator draait zich tijdens de volgende zinnen routineus perfect getimed naar kandidate)
Het woord is nu aan Pandora.
Pandora, welke deur ga jij nemen? Jij zal NU moeten kiezen!
Euh... Pandora, waar ben je? Kom nou terug... Pandora...?
Ehm, dames en heren... Heeft iemand onze kandidate gezien?
(verbijsterde blik van de presentator, chaos in de studio. Na enkele seconden springt het beeld op "Een ogenblik geduld a.u.b." )
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ik moest lachen Pandor, al is het niet om te lachen.
Niemand kan voor jou beslissen wat te doen, een kwestie van je hart volgen met een flinke dosis verstand daarbij.
Probeer die weegschaal te balanceren.
Ik probeer alleenstaandouderschap niet te verheerlijken, ik zou het heel fijn en bijzonder vinden om het met iemand die net zoveel liefde heeft voor het kind, net zoveel zorgdraagt etc. te delen.
Arwen is 3.5 jaar, en ondanks dat er twee jaar een papa bij was, voedde ik het kind alleen op.
Een kindje wat echt geen makkelijke baby was gezien alle allergie-en heftige reflux, voedselweigering etc. ( 66 ritjes zkh ) waar de papa 2 keer meegeweest is. alle andere keren lag hij te slapen
2 maandjes na arwens 2e verjaardag ben ik weg gegaan, dochter gng elk weekend, ondanks alles was hij haar vader, dat het feitelijk meer logeerpartijtjes bij opa en of oma waren doet er neit toe. ik heb me aan de regels gehouden.
Nu is haar papa er niet meer, bijna een jaar terug overleden.
Maar voor mij is er geen verschil wellicht zelfs dat het wat makkelijker voor me is? Ja er zijn dingen waar niet elke ouder mee te maken krijgt zoals het vedriet om haar papa. Dat is logisch, maar ook zij weet niet beter als dat het mama was die haar opvoed.
En ze is een gelukkige slimme bijna kleuter, die net zoals een kindje met wel twee ouders speelt, vriendjes maakt, eet slaapt lacht huilt, kuren heeft etc. En net zo bijzonder is als alle andere kindjes. natuurlijk voor mij altijd veel specialer, maar jah ik ben bevooroordeeld
Zelfs een koppel wat samen zwanger probeert te worden of al zwanger is hebben ook wel eens die twijfel, kan ik het allemaal wel. ben ik wel stek genoeg..
Toen ik zwanger raakte was ik labiel, naief, impulsief en alles nog meer, in mijn geval heeft Arwen mijn leven verrijkt, me sterker gemaakt.
nu wil ik wel even duidelijk benadrukken het is geen lichte keuze, een kindje is niet iets wta ej weg doet als je het toch niet leuk vind, maar dat weet jezelf ook wel, maar soms moet je een keuze maken ondanks een twijfel, en welke kant die keus opgaat is alleen door jou te maken
misschien heb je er wat aan
Niemand kan voor jou beslissen wat te doen, een kwestie van je hart volgen met een flinke dosis verstand daarbij.
Probeer die weegschaal te balanceren.
Ik probeer alleenstaandouderschap niet te verheerlijken, ik zou het heel fijn en bijzonder vinden om het met iemand die net zoveel liefde heeft voor het kind, net zoveel zorgdraagt etc. te delen.
Arwen is 3.5 jaar, en ondanks dat er twee jaar een papa bij was, voedde ik het kind alleen op.
Een kindje wat echt geen makkelijke baby was gezien alle allergie-en heftige reflux, voedselweigering etc. ( 66 ritjes zkh ) waar de papa 2 keer meegeweest is. alle andere keren lag hij te slapen
2 maandjes na arwens 2e verjaardag ben ik weg gegaan, dochter gng elk weekend, ondanks alles was hij haar vader, dat het feitelijk meer logeerpartijtjes bij opa en of oma waren doet er neit toe. ik heb me aan de regels gehouden. Nu is haar papa er niet meer, bijna een jaar terug overleden.
Maar voor mij is er geen verschil wellicht zelfs dat het wat makkelijker voor me is? Ja er zijn dingen waar niet elke ouder mee te maken krijgt zoals het vedriet om haar papa. Dat is logisch, maar ook zij weet niet beter als dat het mama was die haar opvoed.
En ze is een gelukkige slimme bijna kleuter, die net zoals een kindje met wel twee ouders speelt, vriendjes maakt, eet slaapt lacht huilt, kuren heeft etc. En net zo bijzonder is als alle andere kindjes. natuurlijk voor mij altijd veel specialer, maar jah ik ben bevooroordeeld
Zelfs een koppel wat samen zwanger probeert te worden of al zwanger is hebben ook wel eens die twijfel, kan ik het allemaal wel. ben ik wel stek genoeg..
Toen ik zwanger raakte was ik labiel, naief, impulsief en alles nog meer, in mijn geval heeft Arwen mijn leven verrijkt, me sterker gemaakt.
nu wil ik wel even duidelijk benadrukken het is geen lichte keuze, een kindje is niet iets wta ej weg doet als je het toch niet leuk vind, maar dat weet jezelf ook wel, maar soms moet je een keuze maken ondanks een twijfel, en welke kant die keus opgaat is alleen door jou te maken
misschien heb je er wat aan
Engaging Infinite Improbability Drive..
@Pandora: leuk geschreven. Maar uit je verhaal maak ik op dat je het gevoel hebt dat het now or never is, dat je zo snel mogelijk moet belissen. Dat lijkt me niet fijn. Dus ik vroeg me af: heeft het werkelijk zoveel haast?
Ik rammeldebammel snoeihard.
Het gaat goed met mij en ons, het zóu kunnen en dat is nu juist het ergste! Ik "moet" namelijk nog 1 jaar studeren en daarna stage lopen en ik slik helaas nog medicijnen. Nou ja, ik wíl ook niet per sé nu een kind, rationeel gezien, maar mijn lijf schreeuwt erom
Ik rammeldebammel snoeihard.
Het gaat goed met mij en ons, het zóu kunnen en dat is nu juist het ergste! Ik "moet" namelijk nog 1 jaar studeren en daarna stage lopen en ik slik helaas nog medicijnen. Nou ja, ik wíl ook niet per sé nu een kind, rationeel gezien, maar mijn lijf schreeuwt erom
@AncientSound: ik ben over twee maanden 36... Veel tijd heb ik dus niet meer, er vanuit gaande dat het ook niet bij de eerste de beste inseminatie-poging raak zal zijn.
Sowieso heb ik nog even bedenktijd, want ik ben nog aan het "afkicken" van de medicijnen. Maar dan nog moet er veel geregeld worden wat ook niet allemaal binnen een weekje geregeld kan zijn (waarvan het gedeelte "donor vinden" toch ook niet echt verwaarloosbaar is)
@ _evenstar_: ja ik probeer het maar een beetje positief te blijven zien. Fijn dat je erom kon lachen, dat was de bedoeling. Wel fijn om te horen dat jij toen je zwanger was naar eigen zeggen labiel, naïef, impulsief enzovoorts was, maar dat het dus wel allemaal is goedgekomen. Er is dus nog hoop voor me
Maar in ieder geval, ik zou het ook wel fijn vinden om het met iemand samen te kunnen doen. Alleen heb ik niet de luxe van veel tijd om daar op te kunnen wachten. En nou weet ik ook wel dat het soms ineens heel snel kan gaan (kijk naar Chell) maar toch... Ik heb nog niet echt tijdnood, maar begin wel voorzichtig een beetje haast te krijgen...
Mijn grootste twijfel zit in het volgende:
Als het een lief leuk spontaan gezond kindje is, weet ik echt zeker dat ik het aankan. (Natuurlijk zijn er altijd moeilijke tijden, ieder kind heeft zijn problemen, en het is heus niet altijd roze wolk enzo. Dat weet ik heus wel, maar even in het algemeen gesteld.)
Maar als ik een "moeilijk" kindje krijg, of dat nou qua karakter is, of omdat er medisch iets langdurig niet helemaal in orde is - en dat kan allergieën zijn of in het extreemste geval gezien mijn leeftijd al Down - dán ben ik heel bang dat ik het niet red in mijn eentje. En dán heb ik dus pas echt een probleem... Net wat _evenstar_ zegt... Je kunt het niet uitproberen en terugbrengen als het niet bevalt.
Maar tegelijk weet ik ook wel dat die kans op een "probleemkindje" op zich klein is.
Moet ik door die kleine kans dat het "verkeerd" uitpakt, dit verlangen aan de kant schuiven?
Dat is het punt waar ik nu op hang.
En ja, dat zal ik helemaal zelf moeten beslissen...
Sowieso heb ik nog even bedenktijd, want ik ben nog aan het "afkicken" van de medicijnen. Maar dan nog moet er veel geregeld worden wat ook niet allemaal binnen een weekje geregeld kan zijn (waarvan het gedeelte "donor vinden" toch ook niet echt verwaarloosbaar is)
@ _evenstar_: ja ik probeer het maar een beetje positief te blijven zien. Fijn dat je erom kon lachen, dat was de bedoeling. Wel fijn om te horen dat jij toen je zwanger was naar eigen zeggen labiel, naïef, impulsief enzovoorts was, maar dat het dus wel allemaal is goedgekomen. Er is dus nog hoop voor me
Maar in ieder geval, ik zou het ook wel fijn vinden om het met iemand samen te kunnen doen. Alleen heb ik niet de luxe van veel tijd om daar op te kunnen wachten. En nou weet ik ook wel dat het soms ineens heel snel kan gaan (kijk naar Chell) maar toch... Ik heb nog niet echt tijdnood, maar begin wel voorzichtig een beetje haast te krijgen...
Mijn grootste twijfel zit in het volgende:
Als het een lief leuk spontaan gezond kindje is, weet ik echt zeker dat ik het aankan. (Natuurlijk zijn er altijd moeilijke tijden, ieder kind heeft zijn problemen, en het is heus niet altijd roze wolk enzo. Dat weet ik heus wel, maar even in het algemeen gesteld.)
Maar als ik een "moeilijk" kindje krijg, of dat nou qua karakter is, of omdat er medisch iets langdurig niet helemaal in orde is - en dat kan allergieën zijn of in het extreemste geval gezien mijn leeftijd al Down - dán ben ik heel bang dat ik het niet red in mijn eentje. En dán heb ik dus pas echt een probleem... Net wat _evenstar_ zegt... Je kunt het niet uitproberen en terugbrengen als het niet bevalt.
Maar tegelijk weet ik ook wel dat die kans op een "probleemkindje" op zich klein is.
Moet ik door die kleine kans dat het "verkeerd" uitpakt, dit verlangen aan de kant schuiven?
Dat is het punt waar ik nu op hang.
En ja, dat zal ik helemaal zelf moeten beslissen...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Lastig he Pandora...
Ik vind het ook nog steeds lastig allemaal hoor! Gevoelsmatig wil ik zó graag, maar rationeel bekeken zijn er nog steeds best twijfels.
Ik heb ook een hele tijd gedacht: ik doe het wel alleen. Ben zelf begonnen met een adoptieprocedure. Daar ben ik om andere redenen mee gestopt, maar ik heb ook wel eens nagedacht over een donor. Ondanks dat het me eigenlijk onverstandig lijkt om in mijn eentje aan een kindje te beginnen... rationeel bekeken dus.
Het lijkt er voor mij inmiddels dus op dat ik die keuze voor wel/niet alleen doen niet meer hoef te maken, maar ik blijf het ingewikkelde vraagstukken vinden. Het voelt allemaal soms zó egoïstisch!
Ik vind het ook nog steeds lastig allemaal hoor! Gevoelsmatig wil ik zó graag, maar rationeel bekeken zijn er nog steeds best twijfels.
Ik heb ook een hele tijd gedacht: ik doe het wel alleen. Ben zelf begonnen met een adoptieprocedure. Daar ben ik om andere redenen mee gestopt, maar ik heb ook wel eens nagedacht over een donor. Ondanks dat het me eigenlijk onverstandig lijkt om in mijn eentje aan een kindje te beginnen... rationeel bekeken dus.
Het lijkt er voor mij inmiddels dus op dat ik die keuze voor wel/niet alleen doen niet meer hoef te maken, maar ik blijf het ingewikkelde vraagstukken vinden. Het voelt allemaal soms zó egoïstisch!
Pandora, misschien handig om toch even zaken op een rij te zetten en te relativeren?
Zo wordt het wel een heel drama terwijl er nog helemaal niks is. Je doet net of je leven al half voorbij is en je focust je enorm op je leeftijd en wat er allemaal mis kan gaan. Er zijn nog veel oudere moeders!
Daarnaast heb je nooit zekerheid. Met niks niet. Je kunt een gezond kind krijgen dat later toch opeens ziek wordt, zichzelf dingen aan doet of een ongeluk krijgt. Het is zo onvoorspelbaar en 1 grote gok.
Zo wordt het wel een heel drama terwijl er nog helemaal niks is. Je doet net of je leven al half voorbij is en je focust je enorm op je leeftijd en wat er allemaal mis kan gaan. Er zijn nog veel oudere moeders!
Daarnaast heb je nooit zekerheid. Met niks niet. Je kunt een gezond kind krijgen dat later toch opeens ziek wordt, zichzelf dingen aan doet of een ongeluk krijgt. Het is zo onvoorspelbaar en 1 grote gok.
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik ben altijd al een risico-mijder geweest... Ik ga ook inderdaad altijd uit van worst-case-scenario's enzo.
Juist ook omdat je nooit zekerheid hebt, ben ik altijd geneigd om de dingen waar ik wél invloed op kan uitoefenen, en de risico's die ik dus kan voorkomen, zoveel mogelijk inderdaad proberen te voorkomen.
Ik denk ook inderdaad wel dat ik het te negatief inzie, maar ik zou het gewoon zo vreselijk erg vinden als er iets naars gebeurt waar het kind ongelukkig van wordt, wat ik op een of andere manier had kunnen voorkomen...
Nou weet ik wel dat je zo veel dingen niet kan voorkomen (was het ook niet zo dat ieder kind wel een keer van een commode, tafel of stoel valt?) maar wát ik kan voorkomen zou ik dan dus graag willen voorkomen.
Maar tegelijk weet ik ook ergens wel dat dat niet realistisch is, want zelfs als het al zou kunnen, dan zou ik als ik het wel zou doen, juist weer een extreem overbeschermende moeder worden waar het kind weer niks mag. En dat is dus ook weer schadelijk... Vicieuze cirkel, here I come!
Juist ook omdat je nooit zekerheid hebt, ben ik altijd geneigd om de dingen waar ik wél invloed op kan uitoefenen, en de risico's die ik dus kan voorkomen, zoveel mogelijk inderdaad proberen te voorkomen.
Ik denk ook inderdaad wel dat ik het te negatief inzie, maar ik zou het gewoon zo vreselijk erg vinden als er iets naars gebeurt waar het kind ongelukkig van wordt, wat ik op een of andere manier had kunnen voorkomen...
Nou weet ik wel dat je zo veel dingen niet kan voorkomen (was het ook niet zo dat ieder kind wel een keer van een commode, tafel of stoel valt?) maar wát ik kan voorkomen zou ik dan dus graag willen voorkomen.
Maar tegelijk weet ik ook ergens wel dat dat niet realistisch is, want zelfs als het al zou kunnen, dan zou ik als ik het wel zou doen, juist weer een extreem overbeschermende moeder worden waar het kind weer niks mag. En dat is dus ook weer schadelijk... Vicieuze cirkel, here I come!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Laat maar ik kom niet uit mijn woorden
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh 
*eierstokken vasttapet*
Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
*eierstokken vasttapet*Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
Spannend AncientSound, wat Wordt het echt dan zo he, als je het er zo met zijn tween over hebt...
Het shirtje is binnen, samen met een muziek knuffel en een andere knuffel. Denk dat ik ze maar in de doos op de kast zet. Maar het is lief!quote:Op donderdag 13 augustus 2009 20:26 schreef kaatjejannie het volgende:
Ik kreeg vanmorgen een mailtje over een sale van Lief!, heb voor mijn neefje een shirtje gekocht, en stiekem ook iets voor onszelf, die mag dus de kast in en hopelijk is er ooit een baby, het liefst een van ons, die het aan gaat krijgen.
*poef* nu is het weg
firmintjeEn
AS, spannend als het zo echt wordt. Nog even en je mag doorstromen naar het volgende topic!@ Pandora even een
moeilijk beslissingen die je gaat nemen.@Kaatjejanne. Hopelijk mag je het snel weer van de kast af gaan pakken.
Ik hoop het! Alhoewel, mijzelf kennende zal ik het "Wachten op het 2e streepje"-topic niet volspammen. Ik ben niet zo van de bloed-, slijm- en kluspraatjes.quote:Op dinsdag 25 augustus 2009 14:01 schreef chacama het volgende:
En
Wow! Zo'n beetje anderhalf jaar geleden heb ik ook een paar keertjes in dit topic gepost...
En nu toch maar weer eens mijn kloon uit het stof getrokken
Anderhalf jaar geleden:
Sinds een klein jaartje opeens gaan rammelen (nadat ik altijd dacht geen kindjes te willen). Ik hield het even niet meer uit en kwam mijn heil zoeken in dit topic
Nu:
Rammelen is gestaag verder gegaan en gegroeid. Sinds juli is een vriendin van mij zwanger en echt ik dacht dat ik uit elkaar zou klappen! Het lijkt allemaal wel erger dan ooit! Stiekem wil ik ook heeeeeel erg graag!
In de tussentijd al een aantal keer voorzichtig met vriendje over gesproken en hem een beetje voorbereid op wat er allemaal gaande is in mijn lichaam. En nadat we hoorde van de zwangerschap van goede vrienden (eerste stel binnen onze vriendenkring dat er nu aan begint) hebben we het er nog veel uitgebreider over gehad. Ik merkte dat het voor hem nog erg anders voelt dan voor mij. Ook hij wil graag een kindje, maar hij ziet het meer als iets over een jaar of 2, 3. Terwijl het voor mij in de tussentijd dusdanig hoog is opgelopen dat ik alleen maar kan denken 'nu, nu, nu'
Mezelf dus toch maar weer vermand, maar ook besloten om hier toch weer eens wat van me af te schrijven!
Oja, ik ben ook de hele tijd in mijn hoofd bezig met 'Als ik nu zwanger wordt, dan wordt het rond die tijd geboren, dat komt mooi uit met vakantie/ studie' etc etc. Alvast een soort van aan het 'uitrekenen' wat een mooie tijd zou kunnen zijn
Vriendje en ik studeren allebei nog, wel mn bachelor nu zo'n beetje aan het afsluiten met scriptie, maar wel plannen voor master erachteraan. En hoe meer ik erover nadenk, hoe idealer het me lijkt om toch tijdens mijn studie al te beginnen. Lekker veel 'vrije tijd' omdat we allebei niet werken bijvoorbeeld.
Aan de andere kant, zwanger zijn en vooral bevallen.... Dat blijft nog wel afschrikken!
En nu toch maar weer eens mijn kloon uit het stof getrokken
Anderhalf jaar geleden:
Sinds een klein jaartje opeens gaan rammelen (nadat ik altijd dacht geen kindjes te willen). Ik hield het even niet meer uit en kwam mijn heil zoeken in dit topic
Nu:
Rammelen is gestaag verder gegaan en gegroeid. Sinds juli is een vriendin van mij zwanger en echt ik dacht dat ik uit elkaar zou klappen! Het lijkt allemaal wel erger dan ooit! Stiekem wil ik ook heeeeeel erg graag!
In de tussentijd al een aantal keer voorzichtig met vriendje over gesproken en hem een beetje voorbereid op wat er allemaal gaande is in mijn lichaam. En nadat we hoorde van de zwangerschap van goede vrienden (eerste stel binnen onze vriendenkring dat er nu aan begint) hebben we het er nog veel uitgebreider over gehad. Ik merkte dat het voor hem nog erg anders voelt dan voor mij. Ook hij wil graag een kindje, maar hij ziet het meer als iets over een jaar of 2, 3. Terwijl het voor mij in de tussentijd dusdanig hoog is opgelopen dat ik alleen maar kan denken 'nu, nu, nu'
Mezelf dus toch maar weer vermand, maar ook besloten om hier toch weer eens wat van me af te schrijven!
Oja, ik ben ook de hele tijd in mijn hoofd bezig met 'Als ik nu zwanger wordt, dan wordt het rond die tijd geboren, dat komt mooi uit met vakantie/ studie' etc etc. Alvast een soort van aan het 'uitrekenen' wat een mooie tijd zou kunnen zijn
Vriendje en ik studeren allebei nog, wel mn bachelor nu zo'n beetje aan het afsluiten met scriptie, maar wel plannen voor master erachteraan. En hoe meer ik erover nadenk, hoe idealer het me lijkt om toch tijdens mijn studie al te beginnen. Lekker veel 'vrije tijd' omdat we allebei niet werken bijvoorbeeld.
Aan de andere kant, zwanger zijn en vooral bevallen.... Dat blijft nog wel afschrikken!
Jouw 'verhaal' klinkt me erg bekend! Hier dus ook nog aan het studeren, en 'rationeel' gezien afentoe ook nog wel wat twijfels hier en daar. (Ik ben op zich geen rationeel persoon maar gevoelsmens) En in mijn buik klappert het maar raakquote:Op dinsdag 25 augustus 2009 12:53 schreef AncientSound het volgende:
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh
Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
En het is voor mij nu een soort van hoopvol om jullie besluit hier te lezen!
Net alsof het voor mij ook een beetje zo is
Binnenkort gaan vriendje en ik ook vast wel weer op bezoek bij goede vrienden die dus zwanger zijn, mooi moment om het er dan weer eens met hem over te hebben!
Ik voel me een soort van lullig om hem er nu elke keer mee lastig te vallen, ook al vindt hij dat ws niet erg. Omdat hij toen aan gaf dat het voor hem nog echt toekomst beeld is en dat ie er nog niet echt op voorbereid is om nu al de stap te nemen. Wil hem dus ook niet elke week aan zn mouw trekken van 'Hoe staat het er nu voor? Ben je er al een beetje klaar voor?'..
Zo wacht ik de momenten toch nog maar een beetje af.
