OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Een topic voor iedereen die wel graag een kind zou willen maar waarvoor het nu (nog) niet weggelegd is.
Het ei hoort erbij voor als je wel heeeeeeeel erg hard rammelt:
De link naar het vorige deel: Het grote 'rammelaars-topic', deel 21
Met als laatste zinnige post in deel 21:
[ Bericht 0% gewijzigd door RockabeIIa op 23-07-2009 13:23:28 ]
Het ei hoort erbij voor als je wel heeeeeeeel erg hard rammelt:
De link naar het vorige deel: Het grote 'rammelaars-topic', deel 21
Met als laatste zinnige post in deel 21:
quote:Op donderdag 23 juli 2009 11:04 schreef Pandora73 het volgende:
[..]
Lief en ik kennen elkaar nog niet zo lang, pas een paar maanden. En als versgebakken moeder wil ze haar kind ook nog niet delen, met niemand, dus ook niet met mij. Dus ik mag meehelpen, maar ben op dit moment geen mama, en ook geen "mee-mama". Ik zou het wel willen, maar moet haar gevoelens respecteren. En momenteel heeft ze dus alleen maar heeeeeeeel veel gevoelens voor B, en de prille gevoelens die ze voor mij had (en ik voor haar), ook al waren ze nog zo diep en heftig, liggen daar dus ver onder.
En ja, zij is degene van wie ik het allermeeste houd op de wereld. Maar dat neemt niet weg dat ik ook zelf behoeften heb, of in dit geval: ontdek.
En jaloezie, in zekere zin wel, namelijk dat ik ook zo veel van iemand wil kunnen houden als dat zij van haar kindje doet. Ik ben niet jaloers op hem omdat hij die liefde krijgt, sterker nog, ik gun het hem met heel mijn hart; maar ik zou heel graag dat zelf ook aan iemand willen geven.
[ Bericht 0% gewijzigd door RockabeIIa op 23-07-2009 13:23:28 ]
I'm so glamourous I piss glitter!
Je geeft zelf al antwoord op een vraag die ik al een tijdje had Pandorah, of zij jou ook als mee-mama zag, want ik dacht al wel te proeven, in jouw postjes, dat dat dus niet zo is, dat zij op dit moment echt puur en alleen op hem gefocussed is. (Wat ik overigens prima begrijp, dat is ten slotte ook waarom ze zwanger raakte zonder partner, omdat zíj een kindje wilde.)
Moeilijke situatie, en logisch volgens mij dat het bij jou het eea los maakt.
Tsja... veel over nadenken, goed onderzoeken bij jezelf en kijken of jij het voor jezelf als mogelijkheid ziet om die stap ook te zetten... Heb je genoeg vangnet, kan het financieel etc. etc.
Moeilijke situatie, en logisch volgens mij dat het bij jou het eea los maakt.
Tsja... veel over nadenken, goed onderzoeken bij jezelf en kijken of jij het voor jezelf als mogelijkheid ziet om die stap ook te zetten... Heb je genoeg vangnet, kan het financieel etc. etc.
***
Ja BE, voor ze beviel was het inderdaad wel de bedoeling dat ik mee-mama zou worden, maar nu is ze inderdaad heel erg gefocust op die kleine. Logisch natuurlijk, hoort er allemaal bij, maar de situatie is toch al zo lastig omdat ze zo ver weg woont... en dat maakt het voor mij niet makkelijker.
Maar het heeft inderdaad wel dingen losgemaakt in mij die ik zelf ook absoluut niet verwacht had... Zelfs het vooruitzicht dat ik mee-mama zou kunnen zijn, is nog niet genoeg kennelijk. Ik wil het zelf ook ervaren.
Ja, goed nadenken, alles bekijken of het wel kan, en dan eventueel de praktische invulling nog ("zaadjes scoren")
Maar het heeft inderdaad wel dingen losgemaakt in mij die ik zelf ook absoluut niet verwacht had... Zelfs het vooruitzicht dat ik mee-mama zou kunnen zijn, is nog niet genoeg kennelijk. Ik wil het zelf ook ervaren.
Ja, goed nadenken, alles bekijken of het wel kan, en dan eventueel de praktische invulling nog ("zaadjes scoren")
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
al begrijp ik je gevoelens heel goed, ik zou ze toch wel even een tijdje on hold zetten als dat enigszins mogelijk is pandora. als je tenminste je relatie een kans wil geven. het lijkt me voor jullie relatie namelijk goed als er nu vooral een tijdje wat rust komt, tijd voor 't nieuwe kind en tijd voor jullie samen. eerst eens goed wennen aan elkaar allemaal, daarna kun je 't eens over evt verdere gezinsuitbreiding gaan hebben.
't lijkt me voor je vriendin op dit moment niet zo leuk om te merken dat haar partner nu vooral bezig is met zelf ook een kind willen. maar ik weet natuurlijk niet hoeveel haast je ermee hebt qua leeftijd enz.
(misschien kun je wel vast wat informatie inwinnen over hoe procedures bij spermabanken oid verlopen?).
't lijkt me voor je vriendin op dit moment niet zo leuk om te merken dat haar partner nu vooral bezig is met zelf ook een kind willen. maar ik weet natuurlijk niet hoeveel haast je ermee hebt qua leeftijd enz.
(misschien kun je wel vast wat informatie inwinnen over hoe procedures bij spermabanken oid verlopen?).
Best wel een beetje haast als de 73 verwijst naar haar geboortedatum denk ik 
Pandora, misschien een beetje een rotvraag, maar hoeveel kans denk je dat jullie relatie heeft? Speelt dat ook mee in het misschien dan zélf een kindje willen?
Pandora, misschien een beetje een rotvraag, maar hoeveel kans denk je dat jullie relatie heeft? Speelt dat ook mee in het misschien dan zélf een kindje willen?
Ik zou het ook eens een tijdje rustig laten bezinken. Het is nu natuurlijk een periode met een hoop nieuwe gevoelend, voor jou richting je partner en andersom maar ook voor jou gevoel richting haar kleine en haar gevoel richting de kleine. Dat zou je volgens mij best eens kunnen verwarren met andere gevoelens. Niet dat ik je gevoelens in twijfel trek hoor, maar het an best voor verwarring zorgen.
Dat het eerst de bedoeling zou zijn dat je meemama zou worden en dat het nu in de praktijk anders uitpakt is mischien vervelend en maakt het qua gevoelens mischien niet makkelijker. Maar ik kan me er vanuit je partners oogpunt wel iets bij voorstellen als ik naga hoe ik zelf was toen mijn dochtertje net geboren was. Ik wou haar met niemand delen..behalve mijn vriend dan, maar dat is toch een andere situatie als je echt bewust hebt gekozen samen een kindje met iemand te willen
Maar dat word denk ik vanzelf minder waardoor ze je mischien wel laat meemama'en
Dat het eerst de bedoeling zou zijn dat je meemama zou worden en dat het nu in de praktijk anders uitpakt is mischien vervelend en maakt het qua gevoelens mischien niet makkelijker. Maar ik kan me er vanuit je partners oogpunt wel iets bij voorstellen als ik naga hoe ik zelf was toen mijn dochtertje net geboren was. Ik wou haar met niemand delen..behalve mijn vriend dan, maar dat is toch een andere situatie als je echt bewust hebt gekozen samen een kindje met iemand te willen
Maar dat word denk ik vanzelf minder waardoor ze je mischien wel laat meemama'en
Bla, ik ben het volledig met je eens hoor, dat had ik me zelf ook allemaal al bedacht... Ik ga ook zeker geen overhaaste beslissingen nemen, dat is sowieso niet echt mijn aard. Eerst goed uitzoeken waarom ik dit nu wil, en dan over de rest gaan nadenken.
Ik ben inderdaad van '73, dus nu 35, bijna 36. Dus echt haast nog niet, maar het moet ook geen 5 jaar meer duren.
Bix, als formeel alleenstaande vrouw kom je in NL niet in aanmerking voor spermabanken en bevruchtingen in ziekenhuizen, maar zul je zelf een donor moeten zoeken. Gelukkig zijn daar ook organisaties voor (zo is mijn lief ook aan haar donor gekomen trouwens).
Jore, ik heb momenteel werkelijk geen idee. Enerzijds zegt mijn diepste gevoel dat dit de ware is voor me, en nee, dat zeg ik niet omdat ik verliefd ben - ik weet hoe dat voelt, en dit zit veel, veel dieper. En zij gaf voordat ze beviel ook aan dat ze nog nooit iets gevoeld heeft wat ook maar lijkt op wat ze voor mij voelt. Maar ja, toen kwam die baby ertussen en daardoor is alles voor haar veranderd.
Ik kan nu niet veel meer doen dan wachten en proberen zo goed mogelijk te laten weten dat ik er voor haar ben en dat ik heel graag met haar en haar zoontje verder wil...
Ik ben inderdaad van '73, dus nu 35, bijna 36. Dus echt haast nog niet, maar het moet ook geen 5 jaar meer duren.
Bix, als formeel alleenstaande vrouw kom je in NL niet in aanmerking voor spermabanken en bevruchtingen in ziekenhuizen, maar zul je zelf een donor moeten zoeken. Gelukkig zijn daar ook organisaties voor (zo is mijn lief ook aan haar donor gekomen trouwens).
Jore, ik heb momenteel werkelijk geen idee. Enerzijds zegt mijn diepste gevoel dat dit de ware is voor me, en nee, dat zeg ik niet omdat ik verliefd ben - ik weet hoe dat voelt, en dit zit veel, veel dieper. En zij gaf voordat ze beviel ook aan dat ze nog nooit iets gevoeld heeft wat ook maar lijkt op wat ze voor mij voelt. Maar ja, toen kwam die baby ertussen
en daardoor is alles voor haar veranderd. Ik kan nu niet veel meer doen dan wachten en proberen zo goed mogelijk te laten weten dat ik er voor haar ben en dat ik heel graag met haar en haar zoontje verder wil...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Nou Pandora, sommige dingen moet je echt gewoon nemen zoals je ze krijgt hoor! En als jij opeens denkt dat je dit altijd hebt gemist ergens, ondanks dat je niet wist dat er zoiets was moet je er echt niet te lang mee wachten! Je leeft tenslotte maar 1 x.
Oftewel ik ben gewoon heel benieuwd wat er uit je doos kom, Pandora
Oftewel ik ben gewoon heel benieuwd wat er uit je doos kom, Pandora
I'm so glamourous I piss glitter!
Thanks ladies...
Hoe meer ik lees over zwangerschappen en kindjes en moederen enzo, hoe meer ik van binnen sta te springen van "Dawillikook!" Ook bij de dingen die niet zo soepel lopen (huilende baby's die niet te troosten zijn, stampende peuters, kwaaltjes, problemen) denk ik alleen maar "Aaaah gossie... Kom maar hier... Alles komt goed..." zeg maar.
Dus ik denk toch wel dat het iets is wat ik echt zelf wil, en niet uit jaloezie / angst om alleen te zijn / hebberigheid / whatever.
Maar ja, hoe kom je dan aan een donor he... Dat is allemaal best lastig!
Hoe meer ik lees over zwangerschappen en kindjes en moederen enzo, hoe meer ik van binnen sta te springen van "Dawillikook!" Ook bij de dingen die niet zo soepel lopen (huilende baby's die niet te troosten zijn, stampende peuters, kwaaltjes, problemen) denk ik alleen maar "Aaaah gossie... Kom maar hier... Alles komt goed..." zeg maar.
Dus ik denk toch wel dat het iets is wat ik echt zelf wil, en niet uit jaloezie / angst om alleen te zijn / hebberigheid / whatever.
Maar ja, hoe kom je dan aan een donor he... Dat is allemaal best lastig!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Maar je bent ook, sinds B er is, alleen maar hier in OUD bezig met van alles, je hebt je eigen draagdoekencollectie etc. etc. Je bent met weinig andere dingen meer bezig, geen wonder dat het je totaal beheerst.
Ik snap dat wel hoor, maar mss moet je eens kijken of je er wat meer afstand van kan nemen...
Ik snap dat wel hoor, maar mss moet je eens kijken of je er wat meer afstand van kan nemen...
***
Ik snap het eerlijk gezegd niet, en ik vind het zelfs nogal obsessief. Idd, die draagdoekencollectie;
Ik ga toch ook geen reservebanden aanschaffen als ik nog niet eens een rijbewijs heb.
Maar ik ben dan ook niet zo tactvol als BE.
Ik ga toch ook geen reservebanden aanschaffen als ik nog niet eens een rijbewijs heb.
Maar ik ben dan ook niet zo tactvol als BE.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Collectie? Ik zeg alleen welke ik mooi vind. En ik heb inderdaad een draagdoek aan lief gegeven, voor haar om te gebruiken (waarbij ik het wel voordoe)
En ook die andere draagdoeken die ik besteld heb (waarvan ik er overigens nog maar 1 binnen heb) zijn bestemd voor lief.
Overigens, ik ben niet alleen in OUD bezig, alleen gebeurt er in WGR momenteel weinig waar ik iets zinnigs op kan zeggen, en verder Fokte ik toch al niet zoveel.
De reden dat ik in OUD post/lees is omdat ik zo veel mogelijk wil leren, om haar zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Dus ik snap niet wat ik verkeerd doe eigenlijk...
En ook die andere draagdoeken die ik besteld heb (waarvan ik er overigens nog maar 1 binnen heb) zijn bestemd voor lief.
Overigens, ik ben niet alleen in OUD bezig, alleen gebeurt er in WGR momenteel weinig waar ik iets zinnigs op kan zeggen, en verder Fokte ik toch al niet zoveel.
De reden dat ik in OUD post/lees is omdat ik zo veel mogelijk wil leren, om haar zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Dus ik snap niet wat ik verkeerd doe eigenlijk...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Oh sorry, dan heb ik dat verkeerd begrepen, ik dacht echt dat je zelf al een paar doeken had. 
En je doet niks verkeerd, maar als jij zo zegt 'ik kan nergens anders meer aan denken' dan kan ik niet anders dan zeggen dat hier veel lezen en posten niet mee helpt.
Mss had ik dat er nog even bij moeten zetten, maar ik weet het van mijn eigen rammel-periode, al dat lezen hier maakte het er soms niet heel veel makkelijker op.
Soms moest ik dan van mezelf echt even afstand nemen omdat ik mezelf echt gek aan het maken was.
En je doet niks verkeerd, maar als jij zo zegt 'ik kan nergens anders meer aan denken' dan kan ik niet anders dan zeggen dat hier veel lezen en posten niet mee helpt.
Mss had ik dat er nog even bij moeten zetten, maar ik weet het van mijn eigen rammel-periode, al dat lezen hier maakte het er soms niet heel veel makkelijker op.
Soms moest ik dan van mezelf echt even afstand nemen omdat ik mezelf echt gek aan het maken was.
***
Wil ze wel uberhaupt een draagdoek dan? Ik zou eerlijk gezegd gillend gek worden als ik in de kraamtijd zat en mijn verse "fling" zou zichzelf zo opwerpen als medemoeder hoor. Of is dat vooraf zo afgesproken? In dat geval mijn excuses maar wat ik ervan begrepen heb komt het op mij allemaal enorm opdringerig over, hoe goed bedoelt ook.quote:Op vrijdag 24 juli 2009 20:39 schreef Pandora73 het volgende:
Collectie? Ik zeg alleen welke ik mooi vind. En ik heb inderdaad een draagdoek aan lief gegeven, voor haar om te gebruiken (waarbij ik het wel voordoe)
En ook die andere draagdoeken die ik besteld heb (waarvan ik er overigens nog maar 1 binnen heb) zijn bestemd voor lief.
Overigens, ik ben niet alleen in OUD bezig, alleen gebeurt er in WGR momenteel weinig waar ik iets zinnigs op kan zeggen, en verder Fokte ik toch al niet zoveel.
De reden dat ik in OUD post/lees is omdat ik zo veel mogelijk wil leren, om haar zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Dus ik snap niet wat ik verkeerd doe eigenlijk...
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Misschien heb ik het dan ook niet goed omschreven. Ik bedoelde meer dat als ik erover lees, over kindjes enzo, dat ik dan ook die kriebels in mijn buik krijg.
Het is niet zo dat ik nergens anders meer aan kan denken hoor. Zo erg is het ook niet... Gelukkig maar!
En op zich is afstand nemen inderdaad een verstandig idee. Alleen met dat kleintje van lief probeer ik het toch zo goed mogelijk te doen, om haar te kunnen helpen enzo, en dan moet je toch ergens je praktijkinformatie vandaan halen. Vandaar mijn regelmatig rondhangen, meepraten en vragen stellen in de OUD-topics.
Ach, dat is het nadeel van internet he... Misverstanden kunnen gemakkelijk ontstaan...
Het is niet zo dat ik nergens anders meer aan kan denken hoor. Zo erg is het ook niet... Gelukkig maar!
En op zich is afstand nemen inderdaad een verstandig idee. Alleen met dat kleintje van lief probeer ik het toch zo goed mogelijk te doen, om haar te kunnen helpen enzo, en dan moet je toch ergens je praktijkinformatie vandaan halen. Vandaar mijn regelmatig rondhangen, meepraten en vragen stellen in de OUD-topics.
Ach, dat is het nadeel van internet he... Misverstanden kunnen gemakkelijk ontstaan...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Maak je nu niet zo druk om haar kleintje 
Die krijgt echt alles wat ie nodig heeft van zijn eigen mama (en betweters zijn zo vreselijk irritant als je net zelf moeder bent 
).
Lekker focussen op wat goed voor jou is in de toekomst. Met of zonder je nieuwe geliefde & met of zonder een kind van jouzelf...
En dagdromen over wat kan zijn kan heel prettig zijn Ook om zaken helder en op een rijtje te krijgen.
Die krijgt echt alles wat ie nodig heeft van zijn eigen mama (en betweters zijn zo vreselijk irritant als je net zelf moeder bent ).Lekker focussen op wat goed voor jou is in de toekomst. Met of zonder je nieuwe geliefde & met of zonder een kind van jouzelf...
En dagdromen over wat kan zijn kan heel prettig zijn
Ook om zaken helder en op een rijtje te krijgen.
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik weet inmiddels uit ervaring dat de grens tussen welkome helpende hand en goedbedoelde opdringerige bemoeial lastig te vinden is. En dat het voor een buitenstaander al helemaal lastig te bepalen is aan welke kant ik zit.
Ik wil trouwens helemaal eens niet betweteren, ik wil alleen niet dat ze me alles steeds moet uitleggen, maar dat ik ook gewoon zelf weet wat er moet gebeuren als er gevraagd wordt of ik even dit of dat moet doen... En dat ik het baby-jargon een beetje snap. That's all...
Ik ga haar echt niet op de vingers kijken en zeggen wat ze allemaal verkeerd doet... Ik kijk wel link uit
Waarmee ik niet bedoel dat ze iets verkeerd doet hoor, maar zelfs als ze iets *zou* doen wat ik zelf anders zou doen, zeg ik daar niks van. Oke, alleen die draagdoek, dat was wel mijn idee, maar dat is gewoon omdat het zo leuk en makkelijk is. Ook voor haar: de kleine wel bij zich (dus hoeft ze zich niet constant afvragen hoe het met hem is), maar toch de handen vrij om dingen te kunnen doen. Dat idee had ze zelf overigens tijdens haar zwangerschap ook al, over dragen, want ze had zelf al ruim voor we elkaar kenden een nieuwe BabyBjorn gekocht;alleen zijn draagdoeken over het algemeen ergonomischer voor beide partijen, vandaar dat ik toen zij het over dragen en de BabyBjorn had, met het alternatief van die doek aankwam. Daar had ze nog nooit van gehoord; hebben ze daar in de babywinkels gewoon niet. Dat is het enige... Verder zal ze het toch echt zelf moeten doen en beslissen, dat besef ik echt wel.
En voorlopig blijf ik inderdaad dromen en nadenken. En mijzelf kennende zal dat nog wel even duren ook.
[ Bericht 5% gewijzigd door Pandora73 op 24-07-2009 22:30:07 ]
Ik wil trouwens helemaal eens niet betweteren, ik wil alleen niet dat ze me alles steeds moet uitleggen, maar dat ik ook gewoon zelf weet wat er moet gebeuren als er gevraagd wordt of ik even dit of dat moet doen... En dat ik het baby-jargon een beetje snap. That's all...
Ik ga haar echt niet op de vingers kijken en zeggen wat ze allemaal verkeerd doet... Ik kijk wel link uit
Waarmee ik niet bedoel dat ze iets verkeerd doet hoor, maar zelfs als ze iets *zou* doen wat ik zelf anders zou doen, zeg ik daar niks van. Oke, alleen die draagdoek, dat was wel mijn idee, maar dat is gewoon omdat het zo leuk en makkelijk is. Ook voor haar: de kleine wel bij zich (dus hoeft ze zich niet constant afvragen hoe het met hem is), maar toch de handen vrij om dingen te kunnen doen. Dat idee had ze zelf overigens tijdens haar zwangerschap ook al, over dragen, want ze had zelf al ruim voor we elkaar kenden een nieuwe BabyBjorn gekocht;alleen zijn draagdoeken over het algemeen ergonomischer voor beide partijen, vandaar dat ik toen zij het over dragen en de BabyBjorn had, met het alternatief van die doek aankwam. Daar had ze nog nooit van gehoord; hebben ze daar in de babywinkels gewoon niet. Dat is het enige... Verder zal ze het toch echt zelf moeten doen en beslissen, dat besef ik echt wel.
En voorlopig blijf ik inderdaad dromen en nadenken. En mijzelf kennende zal dat nog wel even duren ook.
[ Bericht 5% gewijzigd door Pandora73 op 24-07-2009 22:30:07 ]
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
*meldt*
Ik ben 24, altijd al geweten dat ik moeder wil worden en mijn eierstokken rammelen al 2 jaar de pan uit...
en ik wilden graag over een paar maanden de plannen eens ten uitvoer brengen. Maar nu ben ik geveld door een depressie en is het maar de vraag wanneer ik weer sterk genoeg ben om ervoor te gaan 
Voorlopig dus nog maar even door blijven rammelen.
Ik ben 24, altijd al geweten dat ik moeder wil worden en mijn eierstokken rammelen al 2 jaar de pan uit...
en ik wilden graag over een paar maanden de plannen eens ten uitvoer brengen. Maar nu ben ik geveld door een depressie en is het maar de vraag wanneer ik weer sterk genoeg ben om ervoor te gaan Voorlopig dus nog maar even door blijven rammelen.
AS. Zorgt maar eerst dat je alles goed op de rit krijgt in je hoofd en in je lichaam. En het is een dooddoener, maar je hebt gelukkig nog even.... je bent nog jong. Dat doet overigens niets af aan die rammelende eierstokken, maar het belangrijkste ben jij op dit moment. En de rest komt later.
Pandora73, goed dat je alles op een rijtje gaat zeggen. zowel door vivi als BE en rocka zijn goede dingen gezegd. De enige gedachten die bij mij opkomt...... bij twijfel.... niet doen.
Hier gaat het weer wat rustiger. Door het opgeschreven te hebben, lijkt het wel een plekje gekregen te hebben. alhoewel Fleur van het weekend uit niets besloot dat ze nog wel een broertje wilde hebben. En dan wel net als Maud uit mijn buik. Ik ben er maar niet te ver op in gegaan. Verder hebben we tijdens onze vakantie plannen gemaakt qua zweefvliegen voor 2010 en 2011. Nou en met die plannen is een dikke buik niet handig. Niet onmogelijk, maar ook niet handig Ach, zachtjes rammel ik nog door. Maar niet meer hoorbaar.
Pandora73, goed dat je alles op een rijtje gaat zeggen. zowel door vivi als BE en rocka zijn goede dingen gezegd. De enige gedachten die bij mij opkomt...... bij twijfel.... niet doen.
Hier gaat het weer wat rustiger. Door het opgeschreven te hebben, lijkt het wel een plekje gekregen te hebben. alhoewel Fleur van het weekend uit niets besloot dat ze nog wel een broertje wilde hebben. En dan wel net als Maud uit mijn buik. Ik ben er maar niet te ver op in gegaan. Verder hebben we tijdens onze vakantie plannen gemaakt qua zweefvliegen voor 2010 en 2011. Nou en met die plannen is een dikke buik niet handig. Niet onmogelijk, maar ook niet handig
Ach, zachtjes rammel ik nog door. Maar niet meer hoorbaar.
Zag van de week iemand met een draagdoek lopen. Mijn man zag eht ook en vond het net zo schattig en mooi als ik. Alsof dat helpt voor mijn rammelen.
*poef* nu is het weg
chaca, waarom bij twijfel niet doen? Misschien Juist bij twijfel er keihard voor gaan! Als je een maal in het traject zit denk je er nog vaak genoeg over na om het te kunnen af kappen. Als je niets doet gebeurt er niets en blijft er twijfel. Als je nooit iets probeert kom je toch ook geen ene steek verder in je leven!?
I'm so glamourous I piss glitter!
Tussen proberen om iets te bereiken in je leven en de beslissingen nemen om zwanger te worden, vind ik een verschil. Misschien ben ik wel iets te veel een twijfelaar om te kunnen zeggen dat je er vor moet gaan als je het nog niet zeker weet. Maar, zoals jij spreekt over het traject, kan ik me voorstellen dat wanneer je eerst inderdaad gaat onderzoeken wat de mogelijkheden zijn, dat je dan uiteindelijk de keuze maakt om er wel of niet voor de volle 100% voor te gaan. Hoe meer ik type, hoe meer ik er achter kom dat ik echt iemand ben die voor zekerheid kiest. Misschien heeft het wel te maken met het feit dat ik beide keren heel bewust er voor gekozen heb om te proberen zwanger te worden.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 21:13 schreef RockabeIIa het volgende:
chaca, waarom bij twijfel niet doen? Misschien Juist bij twijfel er keihard voor gaan! Als je een maal in het traject zit denk je er nog vaak genoeg over na om het te kunnen af kappen. Als je niets doet gebeurt er niets en blijft er twijfel. Als je nooit iets probeert kom je toch ook geen ene steek verder in je leven!?
Dus al met al een goede vraag, waar ik geen uitdrukkelijk antwoord op heb. Maar het dus echt mijn eerste gevoel is.
Ik ben wel voor vooruitgang en het streven naar nieuwe dingen. Helemaal voor een vrouw waarbij de klok gaat tikken vind ik het een raar advies om te zeggen maar voor zekerheid te gaan. Dan ben je in elk geval zeker dat je nooit moeder wordt... ( 
). Als moeder zijnde weet je toch hoe waardevol het moederschap is? Dat geluk gun ik iedereen en een vrouw van die tikkende klok leeftijd heeft toch voldoende in huis (aanname ) om te beseffen dat een kind geen kattepis is. Het gaat in dit geval niet om een tiener oid.
). Als moeder zijnde weet je toch hoe waardevol het moederschap is? Dat geluk gun ik iedereen en een vrouw van die tikkende klok leeftijd heeft toch voldoende in huis (aanname ) om te beseffen dat een kind geen kattepis is. Het gaat in dit geval niet om een tiener oid.
I'm so glamourous I piss glitter!
Klopt. En daar zit denk ik het verschil in tussen ons. Jij ziet twijfel als iets positiefs. Ik als iets negatiefs. Dus in het geval van Pandora zou het beter zijn om de twijfel als een postief te zien. En in dat geval zou ze er ook bij twijfel voor moeten gaan. Aangezien - zoals jij ook aangeeft - het moederschap mooi is en iedereen die er overdenkt (rekening houdend met de leeftijd) het moet kunnen ervaren.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 23:52 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik ben wel voor vooruitgang en het streven naar nieuwe dingen. Helemaal voor een vrouw waarbij de klok gaat tikken vind ik het een raar advies om te zeggen maar voor zekerheid te gaan. Dan ben je in elk geval zeker dat je nooit moeder wordt... (
toch vind ik het op de wereld zetten van een nieuw mens niet zomaar even een beslissing, het lijkt me goed dat je daar van tevoren toch echt eerst goed over nadenkt; kun je een kind een voldoende veilige/stabiele basis bieden? je moet er nogal wat voor inleveren (tijd, vrijheid, energie, geld), kun en wil je dat opbrengen?
ik vind echt niet dat je alles per se eerst helemaal op orde hoeft te hebben hoor, maar het is nogal een verantwoordelijkheid die je op je neemt, en die is het wel waard om vooraf goed te overdenken.
ik vind echt niet dat je alles per se eerst helemaal op orde hoeft te hebben hoor, maar het is nogal een verantwoordelijkheid die je op je neemt, en die is het wel waard om vooraf goed te overdenken.
bix, als dat een reactie is op mijn post dan lees je toch langs me heen, denk ik. Over het algemeen genomen ben ik het met je eens. In Pandora's specifieke geval zou ik er zelf voor kiezen het traject op te starten en gaandeweg een definitief besluit te nemen. Voor je het weet ben je 3-4 jaar verder. En dan? Het wordt dan in elk geval niet makkelijker en je leeft echt maar 1 keertje, die ene keer moet je wel benutten met het waarmaken van je wensen zo ver als mogelijk is
I'm so glamourous I piss glitter!
is ook zo hoor rocka, maar ik wilde even benadrukken dat het natuurlijk niet alleen om die moederschaps-wens moet gaan, maar ook (en vooral) om het welzijn van het eventueel te krijgen kind.
Uiteraard staat het welzijn van een eventueel kind voorop. Dat is juist (hoe krom ook) altijd (lees: vanaf de pubertijd al, toen zat ik al flink met mezelf in de knoop) de reden geweest dat ik vond dat ik geen goede moeder zou zijn, omdat ik zelf niet stabiel genoeg was. Maar ondertussen ben ik ouder, hopelijk wijzer, en heb ik heel veel over mezelf geleerd. En een van mijn laatste redenen-om-het-niet-te-doen was dat ik mezelf heel ongeduldig achtte, maar als ik nu merk hoe geduldig ik al kan zijn tegenover het zoontje van mijn lief, dan valt dat ook reuze mee. Ik denk oprecht dat ik mezelf heb onderschat, dat ik meer kan en aankan dan ik mezelf vanuit die slechte basis die ik had, heb wijsgemaakt.
Natuurlijk heb ik mijn slechte eigenschappen, en ben ik heus geen heilige. Maar dat is niemand. En ik denk nu, heel eerlijk, dat ik wel degelijk een goede moeder zou zijn, als het zover zou komen.
Even een specifieke vraag voor Rocka, je zegt "Voor je het weet ben je 3-4 jaar verder". In mijn geval (alleenstaande vrouw) kom ik sowieso niet in aanmerking bij klinieken en ziekenhuizen. Ik zal dus altijd zelf een donor moeten zoeken en voor zelfinseminatie gaan.
Nou snap ik dat je dat ook niet in een weekje regelt, maar 3-4 jaar vind ik weer een ander uiterste. Waar komt die 3-4 jaar vandaan? Ik had zelf een termijn van maximaal 1 jaar voor ogen... Voordat ik daadwerkelijk met insemineren zou kunnen beginnen dan.
Natuurlijk heb ik mijn slechte eigenschappen, en ben ik heus geen heilige. Maar dat is niemand. En ik denk nu, heel eerlijk, dat ik wel degelijk een goede moeder zou zijn, als het zover zou komen.
Even een specifieke vraag voor Rocka, je zegt "Voor je het weet ben je 3-4 jaar verder". In mijn geval (alleenstaande vrouw) kom ik sowieso niet in aanmerking bij klinieken en ziekenhuizen. Ik zal dus altijd zelf een donor moeten zoeken en voor zelfinseminatie gaan.
Nou snap ik dat je dat ook niet in een weekje regelt, maar 3-4 jaar vind ik weer een ander uiterste. Waar komt die 3-4 jaar vandaan? Ik had zelf een termijn van maximaal 1 jaar voor ogen... Voordat ik daadwerkelijk met insemineren zou kunnen beginnen dan.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Pandora, ik doelde meer op hoe snel de tijd gaat.
Ik weet verder toch ook niks maar kan me zo maar voorstellen dat je eerst wilt verhuizen/elders wilt settelen, nieuwe baan, etc. En 3-4 jaar is dan zo weg!
Ik moet het nog zien hoor, binnen een jaar beginnen met inseminaties maar ik wens je wel alle succes van de wereld!
Ik weet verder toch ook niks maar kan me zo maar voorstellen dat je eerst wilt verhuizen/elders wilt settelen, nieuwe baan, etc. En 3-4 jaar is dan zo weg!
Ik moet het nog zien hoor, binnen een jaar beginnen met inseminaties maar ik wens je wel alle succes van de wereld!
I'm so glamourous I piss glitter!
Dank je Rocka, erg lief van je.
Verhuizen heb ik twee jaar geleden al gedaan, naar een leuke eengezinswoning die prachtig gelegen is (lekker aso he, in mijn eentje, hahaha).
En een nieuwe baan... Ik heb het eigenlijk prima naar mijn zin in mijn huidige baan. En in dit klimaat momenteel weet je toch nooit hoelang je bedrijf blijft bestaan, er zijn genoeg mensen die ik ken die in de afgelopen 2 jaar zijn overgestapt en nu weer met ingrijpende reorganisaties en boventalligheid worden geconfronteerd... Maar zolang mijn werk blijft zoals het is, heb ik geen reden om weg te willen.
Maar dat de tijd snel gaat, ben ik helemaal met je eens hoor! Ik weet er alles van...
Verhuizen heb ik twee jaar geleden al gedaan, naar een leuke eengezinswoning die prachtig gelegen is (lekker aso he, in mijn eentje, hahaha).
En een nieuwe baan... Ik heb het eigenlijk prima naar mijn zin in mijn huidige baan. En in dit klimaat momenteel weet je toch nooit hoelang je bedrijf blijft bestaan, er zijn genoeg mensen die ik ken die in de afgelopen 2 jaar zijn overgestapt en nu weer met ingrijpende reorganisaties en boventalligheid worden geconfronteerd... Maar zolang mijn werk blijft zoals het is, heb ik geen reden om weg te willen.
Maar dat de tijd snel gaat, ben ik helemaal met je eens hoor! Ik weet er alles van...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Zijn er in NL geen klinieken die alleenstaande vrouwen helpen?
Ik weet dat Veghel dat vroeger (15 jaar geleden) wel deed. Tegenwoordig is dat Geertgen http://www.geertgen.nl/
Hele fijne artsen, goede kliniek. Weet niet of het in de buurt is voor je, maar anders kun je iig eens informeren.
Ik weet dat Veghel dat vroeger (15 jaar geleden) wel deed. Tegenwoordig is dat Geertgen http://www.geertgen.nl/
Hele fijne artsen, goede kliniek. Weet niet of het in de buurt is voor je, maar anders kun je iig eens informeren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
He, wat een gedoe kan zoiets leuks als het beginnen aan kinderen toch eigenlijk opleveren...
Ik schreef in het vorige topic mee aangezien ik (en vriend ook) ontzettend rammelen. Het was de bedoeling om vorige maand de anticonceptie de deur uit te doen, maar vanwege omstandigheden is dat op de lange baan geschoven. En dat doet me zoveel meer dan ik had verwacht.
Ik ben de laatste weken echt van slag.
En stiekem vraag ik me ook af of we het nu toch niet gewoon moeten doorzetten. De omstandigheden zijn misschien niet zoals we ze het liefste zouden hebben,maar zijn de omstandigheden ooit echt goed? Of zoals een vriendin van me zegt; Een kind komt nooit goed uit.
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Ik schreef in het vorige topic mee aangezien ik (en vriend ook) ontzettend rammelen. Het was de bedoeling om vorige maand de anticonceptie de deur uit te doen, maar vanwege omstandigheden is dat op de lange baan geschoven. En dat doet me zoveel meer dan ik had verwacht.
Ik ben de laatste weken echt van slag. En stiekem vraag ik me ook af of we het nu toch niet gewoon moeten doorzetten. De omstandigheden zijn misschien niet zoals we ze het liefste zouden hebben,maar zijn de omstandigheden ooit echt goed? Of zoals een vriendin van me zegt; Een kind komt nooit goed uit.
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Ja, die helpen wel alleenstaande vrouwen, maar je wordt dan wel ' gekeurd' zeg maar. gesprekken met een psycholoog om te kijken of je motieven zuiver zijn, je beeld realistisch, je sociale netwerk voldoende groot, ed... In het ziekenhuis waar ik een gesprek heb gehad ooit (Veldhoven) helpen (hielpen?) ze ook alleenstaande vrouwen, maar dan moet je zelf het donorzaad leveren. Verder ook eerst een keuring, gesprekken met psycholoog enzo.quote:Op woensdag 29 juli 2009 14:52 schreef miss_sly het volgende:
Zijn er in NL geen klinieken die alleenstaande vrouwen helpen?
Ik weet dat Veghel dat vroeger (15 jaar geleden) wel deed. Tegenwoordig is dat Geertgen http://www.geertgen.nl/
Hele fijne artsen, goede kliniek. Weet niet of het in de buurt is voor je, maar anders kun je iig eens informeren.
Ik ben het met Rockabella eens, gewoon aan beginnen, een weg terug is er nog heeeeel lang
. Het is een flink traject.
En als je dan eindelijk eenmaal bezig bent is de kans per maand op zwanger worden ook beduidend kleiner dan als je gewoon om de dag kunt vrijen . Dus echt, het kan best wel even duren.
. Dus echt, het kan best wel even duren.
Als je toch zelf het zaad moet leveren (om het even lomp te zeggen), waarom dan naar een kliniek en niet gewoon zelf een donor zoeken, medische testen laten doen contract tekenen en zelf insemineren? (Zal wel een domme vraag zijn...)
Overigens vind ik het wel een beetje raar dat als je als alleenstaande vrouw komt aankloppen, je vaak een heel traject door moet (Guuzewuus heeft het over een keuring, een psycholoog en of je sociale netwerk wel groot genoeg is enzo) maar als je als stel gewoon zwanger wordt dan vraagt niemand daarnaar. Ergens wel een beetje krom. Ik snap het ook wel weer aan de andere kant, dat het voor de veiligheid van het kind is, maar waarom hebben "normale" stellen dat niet? Soms zie je mensen met kinderen waarvan je op kilometers afstand al ziet dat dat niet goed zit... En die "mogen" wel... Maar goed, dat is off-topic.
Overigens vind ik het wel een beetje raar dat als je als alleenstaande vrouw komt aankloppen, je vaak een heel traject door moet (Guuzewuus heeft het over een keuring, een psycholoog en of je sociale netwerk wel groot genoeg is enzo) maar als je als stel gewoon zwanger wordt dan vraagt niemand daarnaar. Ergens wel een beetje krom. Ik snap het ook wel weer aan de andere kant, dat het voor de veiligheid van het kind is, maar waarom hebben "normale" stellen dat niet? Soms zie je mensen met kinderen waarvan je op kilometers afstand al ziet dat dat niet goed zit... En die "mogen" wel... Maar goed, dat is off-topic.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
helemaal geen domme vraag. Voor mij waren dat ook redenen om zelf de weg te zoeken en te bepalen. Ik ben dus wel op ori"enterende gesprekken geweest, maar verder niet.quote:Op woensdag 29 juli 2009 21:51 schreef Pandora73 het volgende:
Als je toch zelf het zaad moet leveren (om het even lomp te zeggen), waarom dan naar een kliniek en niet gewoon zelf een donor zoeken, medische testen laten doen contract tekenen en zelf insemineren? (Zal wel een domme vraag zijn...)
Overigens vind ik het wel een beetje raar dat als je als alleenstaande vrouw komt aankloppen, je vaak een heel traject door moet (Guuzewuus heeft het over een keuring, een psycholoog en of je sociale netwerk wel groot genoeg is enzo) maar als je als stel gewoon zwanger wordt dan vraagt niemand daarnaar. Ergens wel een beetje krom. Ik snap het ook wel weer aan de andere kant, dat het voor de veiligheid van het kind is, maar waarom hebben "normale" stellen dat niet? Soms zie je mensen met kinderen waarvan je op kilometers afstand al ziet dat dat niet goed zit... En die "mogen" wel... Maar goed, dat is off-topic.
Verdere details laat ik vanwege privacy achterwege. Ik wilde alleen maar bevestigen dat het wel kan via ' klinieken' , ook in Nederland.
En bij die kliniek die Miss-sly noemt, hoef je niet zelf het donorzaad te leveren. dat is dan natuurlijk wel weer een voordeel of kan een voordeel zijn.
quote:Op woensdag 29 juli 2009 19:46 schreef Mula het volgende:
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Moeilijk is het allemaal he!
En anderen lijken dan voorbij te gaan aan de dingen die bij jullie voor een rem zorgen. Dat vond ik ook altijd zo frustrerend.
Ja... er kan altijd iets gebeuren... wat nou als je al gestopt was met de pil, mss zelfs al zwanger was, en dat dan ineens die omstandigheden veranderen...
Maar ja, dat is dan toch nog wel weer anders dan bewust de keuze te maken om te zeggen: we gaan ervoor, ook onder deze omstandigheden.
Ik weet eig. niks zinnigs te zeggen verder, behalve een dikke
Je bent iig niet de enige die hier met dit soort dingen worstelt... Pandorah, heb je ook al gekeken in de topics over Bewust Alleenstaand Moederschap?
Bewust alleenstaand ouderschap
Mss dat je uit de verhalen en overwegingen daar ook nog zinnige dingen kan halen voor jezelf...
***
Omdat je als allenstaande ouder, bij overlijden een heel ander netwerk voor opvang etc. met hebben. de kans dat beiden ouders tegelijktijdig overlijden is veel kleiner nl.
Om diezelfde reden bij overlijden van een der ouders je ook wettelijk verplicht bent een voogd te hebben voor je kind(eren)
Daarbij als alleenstaande ouder is het "lastiger" als moeder een slechte dag heeft of een PNd bijvoorbeeld etc. je hebt niet de directe terugval op de andere ouder bij een vader/moeder
moeder/ moeder.
Ergens is het misschien heel scheef, maar het is ook neit voor niks. als jij ervan ovetuigt bent als persoon het prima allemaal alleen te kunnen doen, en je hebt dat netwerk bij worst case scenarios dan stelt dt psychologisch onderzoek etc. ook geen drol voor lijkt me. maar goed dat is gewoon even mijn gedachten gang
Om diezelfde reden bij overlijden van een der ouders je ook wettelijk verplicht bent een voogd te hebben voor je kind(eren)
Daarbij als alleenstaande ouder is het "lastiger" als moeder een slechte dag heeft of een PNd bijvoorbeeld etc. je hebt niet de directe terugval op de andere ouder bij een vader/moeder
moeder/ moeder.
Ergens is het misschien heel scheef, maar het is ook neit voor niks. als jij ervan ovetuigt bent als persoon het prima allemaal alleen te kunnen doen, en je hebt dat netwerk bij worst case scenarios dan stelt dt psychologisch onderzoek etc. ook geen drol voor lijkt me. maar goed dat is gewoon even mijn gedachten gang
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ben ik het ook weer mee eensquote:Op woensdag 29 juli 2009 21:58 schreef _evenstar_ het volgende:
Omdat je als allenstaande ouder, bij overlijden een heel ander netwerk voor opvang etc. met hebben. de kans dat beiden ouders tegelijktijdig overlijden is veel kleiner nl.
Om diezelfde reden bij overlijden van een der ouders je ook wettelijk verplicht bent een voogd te hebben voor je kind(eren)
Daarbij als alleenstaande ouder is het "lastiger" als moeder een slechte dag heeft of een PNd bijvoorbeeld etc. je hebt niet de directe terugval op de andere ouder bij een vader/moeder
moeder/ moeder.
Ergens is het misschien heel scheef, maar het is ook neit voor niks. als jij ervan ovetuigt bent als persoon het prima allemaal alleen te kunnen doen, en je hebt dat netwerk bij worst case scenarios dan stelt dt psychologisch onderzoek etc. ook geen drol voor lijkt me. maar goed dat is gewoon even mijn gedachten gang
.
Mula,sorry dat ik je bericht negeerde en er niet op reageerde.quote:Op woensdag 29 juli 2009 19:46 schreef Mula het volgende:
Ik weet het allemaal op het moment even niet. En dat is behoorlijk k*t.
Zelf weet ik het nu even ook allemaal niet, en ik weet dus ook een beetje hoe k*t het voelt.
Sterkte!!
Brighteyes, bedankt voor de tip, ga ik zeker lezen!
_Evenstar_ dat is ook wel zo natuurlijk. Fijn dat je even deze spiegel ophoudt!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
ik heb het altijd alleen gedaan voor Arwen zorgen, en nu haar papa er niet meer is, verandert er in die zin voor mij niets, buiten dat ik een voogd moest regelen. ik heb dat niet als slecht ervaren, het is ten behoeve van het kind mocht er iets met mij gebeuren. En nu heb ik zelf niet naar jeugdzorg gehoeven, want dat is normaliter ook de standaard procedure etc. maar ik zelf aan de juist plekken heb laten zien /aangetoond dat ik capabel ben.
Ik denk dat als je ervoor kiest als bewust alleenstaande moder te gaan je wel dat rostvaste vertrouwen/geloof in jezelf moet hebben.
Want ik ind het zorgen niet moeilijk, maar het is ook niet makkelijk.
En Als er wortd gekeken naar de dingen om welzijn voor het kind , kan ik dat alleen maar bejubelen.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Mula, sterkte. Ik kan alleen maar zeggen dat de omstandigheid hier bij de eerste ook niet optimaal was, maar de keuze om zwanger te worden wel bewust. Als ik had willen wachten tot het plaatje perfect was, dan was er nu nog geen eerste geweest, maar we hebben het desondanks toch gedaan en een tweede erbij en ik moet zeggen dat het me niks tegenvalt. Ik heb wat 'eisen' bij moeten stellen, maar het gaat niet tenkoste van het welzijn van de kinderen, dus dat is het overwegen waard.
Pandora, succes met het inlezen en het bekijken van de mogelijkheden.
Mijn lichaam probeert me voor de gek te houden. Het lijkt bijna alsof ik zwanger ben, maar weet dat het niet zou moeten kunnen. Een test wil ik liever niet doen, omdat ik een negatieve uitslag zo'n domper zou vinden, terwijl dat juist iets goeds zou moeten zijn. Ik zit toch echt wel raar in elkaar.
Pandora, succes met het inlezen en het bekijken van de mogelijkheden.
Mijn lichaam probeert me voor de gek te houden. Het lijkt bijna alsof ik zwanger ben, maar weet dat het niet zou moeten kunnen. Een test wil ik liever niet doen, omdat ik een negatieve uitslag zo'n domper zou vinden, terwijl dat juist iets goeds zou moeten zijn. Ik zit toch echt wel raar in elkaar.
Ik vind 'bij twijfel: doen!' een tamelijk bizar advies, vooral omdat het gaat om de manier waarop de rest van je eigen leven én het leven van je kind eruit ziet. Ik kan het me wel voorstellen, hoor, dat je als moeder vooral ziet hoe waardevol het moederschap is. Als kind daarentegen weet ik hoe lastig het is om geboren te worden in een gezin met mensen die wel wat beter over het ouderschap na hadden kunnen denken. Ik ben nu 28 jaar en worstel nog wekelijks met de relatie die ik heb met mijn moeder. Ik ben ervan overtuigd dat ze een leuker mens (en daardoor ook een leukere moeder!) was geweest als ze had gewacht met trouwen en kinderen krijgen. En dan zijn er ongetwijfeld ook nog vele mensen die er beter aan doen nooit een kind te nemen.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 23:52 schreef RockabeIIa het volgende:
Ik ben wel voor vooruitgang en het streven naar nieuwe dingen. Helemaal voor een vrouw waarbij de klok gaat tikken vind ik het een raar advies om te zeggen maar voor zekerheid te gaan. Dan ben je in elk geval zeker dat je nooit moeder wordt... (
Laten we wel wezen: het ouderschap bestaat niet alleen maar uit Bouquetreeksemoties. Vooral als je in een instabiele situatie zit heb je alle reden om terughoudendheid te betrachten. Daar is toch ook niks mis mee? Het is al spannend genoeg om jezelf toe te staan uberhaupt het ouderschap te overwegen, vind ik. Dat is de eerste stap, en de rest komt wel (of niet!). Het lijkt mij zinvoller om jezelf tijd te geven aan het idee te wennen en daarna een beslissing te nemen. Dat hoeft niet eens zoveel tijd te zijn (een half jaar ofzo). Ons vermogen om een idee langere tijd in gedachten te houden is wat ons onderscheidt van de dieren die in een eeuwig nu gevangen zijn.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:Op donderdag 30 juli 2009 10:55 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik vind 'bij twijfel: doen!' een tamelijk bizar advies
Als je alleen maar dat uit mijn post haalt is dat ook zo.
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik heb een vrij genuanceerde reactie geschreven waarin ik duidelijk maak niet alleen dat uit je post te halen.quote:Op donderdag 30 juli 2009 11:02 schreef RockabeIIa het volgende:
[..]
Als je alleen maar dat uit mijn post haalt is dat ook zo.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind de situatie waarin jij verwekt bent in niets overeenkomen met het leven dat deze misschien wel a.s. mama nu leidt/ooit zal leiden.
Ik schreef trouwens ook aanvullend nog iets over 'tijd'. Dat als je zo' n traject in gaat altijd nog kunt beslissen de weg terug te nemen. Een traject van alleenstaand moederschap is heus niet in 3 weken bewandeld. Tijd is heel kostbaar als je 35+ bent en misschien toch wel graag mama wilt worden.
Ik schreef trouwens ook aanvullend nog iets over 'tijd'. Dat als je zo' n traject in gaat altijd nog kunt beslissen de weg terug te nemen. Een traject van alleenstaand moederschap is heus niet in 3 weken bewandeld. Tijd is heel kostbaar als je 35+ bent en misschien toch wel graag mama wilt worden.
I'm so glamourous I piss glitter!
Misschien heeft Claudia niet meegekregen dat ik inderdaad geen tiener meer ben, en dat als ik nog (veel) langer wacht de kans uberhaupt verkeken zal zijn.
Ik ben het in grote lijnen namelijk wel behoorlijk met haar reactie eens. Ik vat hem alleen op als een algemene reactie, en niet als een reactie die betrekking heeft op mijn specifieke situatie.
Ik ben het in grote lijnen namelijk wel behoorlijk met haar reactie eens. Ik vat hem alleen op als een algemene reactie, en niet als een reactie die betrekking heeft op mijn specifieke situatie.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ik ben ook nogal 'kont tegen de krib-achtig' als ik lees 'bij twijfel niet doen', want waarom is dat niet 'bij twijfel wel doen'. Niet doen is (in mijn ogen) zo snel de 'easy way out'. (Geld alleen voor mij dan he! Dit zegt niks over een ander wmb.)
Maar ik vind Claudia's post wel een hele zinnige. Gewoon eens een post vanuit het perspectief van iemand die kan zeggen 'denk er goed over na, soms is een jaartje langer wachten echt niet gek'.
(Geld alleen voor mij dan he! Dit zegt niks over een ander wmb.)Maar ik vind Claudia's post wel een hele zinnige. Gewoon eens een post vanuit het perspectief van iemand die kan zeggen 'denk er goed over na, soms is een jaartje langer wachten echt niet gek'.
***
Pandora, en ik ging juist in op jouw persoonlijke situatie. Als reactie daarop vond ik het minder maar tuurlijk ben ik het verder absoluut eens met dat soms wat langer wachten, ondanks enorm gerammel en de mogelijkheden hebben, toch beter is.
I'm so glamourous I piss glitter!
Klopt Rocka, daarom had ik ook het idee dat jij en Claudia een beetje langs elkaar heen aan het praten waren. Of het in ieder geval beiden anders bedoelden dan de ander het opvatte.
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Hangt er natuurlijk wel een beetje vanaf waar je over twijfelt. Echte zekerheid heb je toch nooit. Je kan ontslagen worden, je huis kan afbranden, je kan complicaties krijgen, je kind kan later ziek worden... Dus als dat de redenen voor twijfel zijn moet je die wel in het juiste perspectief zetten.
Als de reden is dat je gewoon echt geen geld hebt, of je bent nog erg jong of ernstig labiel, of je hebt een man die jou mishandelt, of je zit met ernstige erfelijke ziekten in je familie (ik noem maar wat heftige dingen als voorbeeld) dan denk ik dat je beter inderdaad kunt kiezen om het niet te doen.
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Hangt er natuurlijk wel een beetje vanaf waar je over twijfelt. Echte zekerheid heb je toch nooit. Je kan ontslagen worden, je huis kan afbranden, je kan complicaties krijgen, je kind kan later ziek worden... Dus als dat de redenen voor twijfel zijn moet je die wel in het juiste perspectief zetten.
Als de reden is dat je gewoon echt geen geld hebt, of je bent nog erg jong of ernstig labiel, of je hebt een man die jou mishandelt, of je zit met ernstige erfelijke ziekten in je familie (ik noem maar wat heftige dingen als voorbeeld) dan denk ik dat je beter inderdaad kunt kiezen om het niet te doen.
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
En daar zeg je het helemaal mee. Waarom kon ik dat nu niet verzinnenquote:Op donderdag 30 juli 2009 12:06 schreef Pandora73 het volgende:
-knip-
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Uhm nee, ik praatte echt nergens langsheen. Ze reageerde op mij, toch? </mierengeneukquote:Op donderdag 30 juli 2009 12:06 schreef Pandora73 het volgende:
Klopt Rocka, daarom had ik ook het idee dat jij en Claudia een beetje langs elkaar heen aan het praten waren. Of het in ieder geval beiden anders bedoelden dan de ander het opvatte.
>
I'm so glamourous I piss glitter!
Tuurlijk, en in geval van kinderwens vind ik het superlogisch dat er nog 6 keer extra over nagedacht wordt, maar je hoort het ook vaak over het kiezen van een opleiding, het wel of niet verbreken danwel aangaan van een relatie etc. etc. Zo bedoelde ik mijn kont-tegen-de-kribberig.quote:
Klopt Rocka, daarom had ik ook het idee dat jij en Claudia een beetje langs elkaar heen aan het praten waren. Of het in ieder geval beiden anders bedoelden dan de ander het opvatte.
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Hangt er natuurlijk wel een beetje vanaf waar je over twijfelt. Echte zekerheid heb je toch nooit. Je kan ontslagen worden, je huis kan afbranden, je kan complicaties krijgen, je kind kan later ziek worden... Dus als dat de redenen voor twijfel zijn moet je die wel in het juiste perspectief zetten.
Als de reden is dat je gewoon echt geen geld hebt, of je bent nog erg jong of ernstig labiel, of je hebt een man die jou mishandelt, of je zit met ernstige erfelijke ziekten in je familie (ik noem maar wat heftige dingen als voorbeeld) dan denk ik dat je beter inderdaad kunt kiezen om het niet te doen.
Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
***
Ik denk dat ik het toppunt ben van een twijfelaar, zeker als het gaat over een kinderwens. Hoe vaak ik ook heel erg gerammeld heb en hoe vaak ik ook de pil door het raam wou flikkeren, ik moet nu wel toegeven dat ik het niet erg vind dat we toch iets meer de 'idealere' situatie hebben afgewacht. Ik plaats het tussen '' omdat ik niet denk dat er ooit een ideale situatie is om aan kinderen te beginnen, er zal altijd wel iets zijn.
Ik denk dat je moet doen waar je je het beste bij voelt. Ik weet zeker dat veel mensen hier niet zo lang gingen gewacht hebben als wij. En soms heb ik wel eens het gevoel gehad dat ik me ervoor heb moeten verdedigen, maar je moet in zo'n geval echt doen wat je hart ingeeft, lijkt me. En ja, soms moet je dan die rammelende eierstokken even proberen te negeren
Ik denk dat je moet doen waar je je het beste bij voelt. Ik weet zeker dat veel mensen hier niet zo lang gingen gewacht hebben als wij. En soms heb ik wel eens het gevoel gehad dat ik me ervoor heb moeten verdedigen, maar je moet in zo'n geval echt doen wat je hart ingeeft, lijkt me. En ja, soms moet je dan die rammelende eierstokken even proberen te negeren
'Bij twijfel doen' is wat mij betreft het omdraaien van de 'bewijslast'. Het ouderschap is zo'n grote verantwoordelijkheid dat je van jezelf moet verlangen om er goed over na te denken, net zoals een verdachte onschuldig is tot een aanklager het tegendeel aannemelijk heeft gemaakt. Constateren dat het ouderschap te waardevol is om te laten schieten en dat je het proces ingaat is hierin het eindpunt van een proces en niet het uitgangspunt.quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:06 schreef Pandora73 het volgende:
Brighteyes, de reden waarom je zou kunnen stellen dat het "Bij twijfel niet doen" zou moeten zijn, is denk ik dat als het toch niet goed zou blijken te gaan, je wel met een kind zit, een echt mens die van je afhankelijk is en waar je de rest van je leven verantwoordelijk voor bent. Het is geen huisdier wat je terug kunt brengen naar het asiel of zo. "Hm nee, bevalt toch niet zo goed, laat bij nader inzien maar" is natuurlijk geen optie.
Volgens mij werkt de menselijke psyche ook zo dat wanneer je eenmaal positie hebt ingenomen het lastiger is om 'terug te krabbelen'. Als twee mensen bijvoorbeeld samen hebben besloten een huis te kopen en een van de twee gedurende dit proces twijfels krijgt, dan is het voor diegene lastig om wat in gang gezet is alsnog te stoppen. Er is immers door beiden (emotioneel) in geïnvesteerd.
Ik moet hierbij denken aan wat de filosoof Kuhn heeft geschreven over hoe zulke processen in de wetenschap eruit zien, vooral doordat Rockabella het had over vooruitgang. In de normale wetenschap worden paradigma's en hun theorieen niet in twijfel getrokken en hierdoor kan zo'n paradigma groeien. Wetenschappers investeren in de theorie, wijden er hun leven aan en proberen tegenargumenten te weerleggen. Alles staat in het teken van het inpassen van nieuwe vonsten in de reeds bestaande theorie. Pas als er te veel bezwaren zijn gevonden om een theorie vol te blijven houden vindt er een omwenteling plaats.
Goed, ik dwaal een beetje af. Wat ik maar wil zeggen is dat het volgens mij goed is om voor jezelf drempels op te werpen. Ik heb in de jaren dat ik in OUD meelees gemerkt dat er zelden het advies wordt gegeven om terughoudend te zijn in de keuze voor het ouderschap. Zoals Rockabella al zei: als je zelf weet hoe waardevol het moederschap is, hoe kun je een ander dan niet hetzelfde gunnen? In dat opzicht vormt OUD eigenlijk ook een soort paradigma waarin twijfels weerlegd worden om het leidende idee dat het goed en leuk is om kinderen te krijgen in stand te houden.
Ja. En mijn ervaring is dat het dan alsnog een 'leap of faith' is. Hoe goed je er ook over hebt nagedacht, je weet niet wat voor kind je gaat krijgen, wat voor ouder je gaat zijn en wat de toekomst je gaat brengen. Er bestaat geen zekerheid en er bestaan geen garanties. Om die reden is het ook verleidelijk om te denken dat het geen zin heeft om een grondige afweging te maken, want uiteindelijk vormt iets onbestemds (ik noem het dus maar 'faith') de uiteindelijke doorslag. In mijn geval was dat een vertrouwen in mijn vermogen om het onbekende aan te kunnen.quote:Kortom: wat is de reden voor je twijfel, wat voor invloed kunnen die redenen hebben op het kind, en daar moet je dan denk ik een afweging tussen maken.
Waarom er dan toch zo uitvoerig nadenken? Het onbekende wordt er iets minder onbekend door. Bovendien denk ik dat het goed is om dat vertrouwen dat je in jezelf hebt te toetsen. Hoe ben ik in het verleden omgegaan met tegenslagen? Hoe ga ik daar tegenwoordig mee om en wat kan ik daarvan in de toekomst verwachten?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Pandora, om nog even op jouw situatie in te gaan (want het wordt wel heel onpersoonlijk zo): ik herken het startpunt van je twijfels. Bij mij is het overlijden van mijn vader aanzet geweest tot het willen van een kind. Ik vond dat best lastig omdat aan de ene kant het verlangen om een kind te willen heel groot werd, maar ik ook aan mezelf toe moest geven dat het geen 'zuiver' motief was.
Voor mij was het heel nuttig dat mijn lief bijzonder terughoudend was, want daardoor werd ik gedwongen om te formuleren waarom ik een kind wilde en wat voor verwachtingen ik van de toekomst had. Nu kan ik zowel rouwen om mijn vader als blij zijn om de komst van ons kind - ik ben 6 maanden zwanger- zonder dat ik me schuldig hoef te voelen omdat ik het laatste nodig zou hebben om het eerste draaglijk te maken.
Voor mij was het heel nuttig dat mijn lief bijzonder terughoudend was, want daardoor werd ik gedwongen om te formuleren waarom ik een kind wilde en wat voor verwachtingen ik van de toekomst had. Nu kan ik zowel rouwen om mijn vader als blij zijn om de komst van ons kind - ik ben 6 maanden zwanger- zonder dat ik me schuldig hoef te voelen omdat ik het laatste nodig zou hebben om het eerste draaglijk te maken.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Jee Claudia wat ongelooflijk herkenbaar. Ik dacht dat het raar was dat kort na elkaar overlijden van mijn ouders (2007 en 2008), mijn kinderwens zo enorm toenam. Ben stiekem blij te horen dat er meer zijn die dat hebben. Kan er nog steeds geen verklaring voor geven in woorden. Misschien mis ik het deel uitmaken van een gezin, misschien mis ik na het jarenlange zorgen voor mijn ouders het zorgen voor iemand die mij lief is... ik weet het niet. Maar mijn kinderwens is in elk geval enorm gegroeid.
Maar aangezien ik mijn eigen kop niet op orde heb (het verwerken van zulke ingrijpende gebeurtenissen op je 23e valt niet mee) wil en moet ik wachten. Ik doe mijn kinderen geen plezier door ze nu te laten komen. Ik vergeet soms bijna voor mezelf te zorgen en zit vreselijk in de knoop met het feit dat ik hulp nodig heb, maar niet weet waar ik het moet zoeken.
Nu heb ik wat 'voorpret' door hier op het forum veel te lezen en te leren over zwangerschap, geboorte, opvoeding en andere dingen. Altijd verstandig zou ik zeggen, en het helpt mij ook om nog even te wachten met het echt doorzetten van mijn kinderwens. Ik zie namelijk mede door dit forum in dat ik er op dit moment nog niet toe in staat ben (maar het wel heel, heel graag wil). Daarbij woont mijn vriend in het buitenland en ben ik nog niet volledig die kant op geëmigreerd, kleinigheidje
Maar aangezien ik mijn eigen kop niet op orde heb (het verwerken van zulke ingrijpende gebeurtenissen op je 23e valt niet mee) wil en moet ik wachten. Ik doe mijn kinderen geen plezier door ze nu te laten komen. Ik vergeet soms bijna voor mezelf te zorgen en zit vreselijk in de knoop met het feit dat ik hulp nodig heb, maar niet weet waar ik het moet zoeken.
Nu heb ik wat 'voorpret' door hier op het forum veel te lezen en te leren over zwangerschap, geboorte, opvoeding en andere dingen. Altijd verstandig zou ik zeggen, en het helpt mij ook om nog even te wachten met het echt doorzetten van mijn kinderwens. Ik zie namelijk mede door dit forum in dat ik er op dit moment nog niet toe in staat ben (maar het wel heel, heel graag wil). Daarbij woont mijn vriend in het buitenland en ben ik nog niet volledig die kant op geëmigreerd, kleinigheidje
Moeilijk allemaal die keuzes he....
Ik weet voor mezelf dat als de gyn groen licht geeft.
Ons niks mee kan tegen houden, geen werk of iets anders...dan gaan we er gewoon voor,
Maar ja, eerst maar eens zien weg te komen bij de gyn..
Ik weet voor mezelf dat als de gyn groen licht geeft.
Ons niks mee kan tegen houden, geen werk of iets anders...dan gaan we er gewoon voor,
Maar ja, eerst maar eens zien weg te komen bij de gyn..
jolene, al uitzicht op een eind bij de gyn? hoe gaat het nu?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nadine26 heeft hier ooit in Waarom kinderen # 2 iets over geschreven wat ik wel treffend vond:quote:Op vrijdag 31 juli 2009 09:29 schreef Pyttpytt het volgende:
Jee Claudia wat ongelooflijk herkenbaar. Ik dacht dat het raar was dat kort na elkaar overlijden van mijn ouders (2007 en 2008), mijn kinderwens zo enorm toenam. Ben stiekem blij te horen dat er meer zijn die dat hebben. Kan er nog steeds geen verklaring voor geven in woorden. Misschien mis ik het deel uitmaken van een gezin, misschien mis ik na het jarenlange zorgen voor mijn ouders het zorgen voor iemand die mij lief is... ik weet het niet. Maar mijn kinderwens is in elk geval enorm gegroeid.
Voor mij werd het door het overlijden van mijn vader ineens een volstrekt logische stap om een kind te krijgen. De dood, nieuw leven, het hoort er allemaal bij.quote:Op woensdag 12 november 2008 17:48 schreef Nadine26 het volgende:
Om een beetje melodramatisch te eindigen: kinderen maken het leven, die hele cyclus, compleet. Bij de middelste fase horen kinderen - het maakt dat je terugkijkt op je eigen kindertijd en jeugd, dat je met andere ogen gaat kijken naar je ouders, en dat je jezelf ook beter begrijpt. Het is alsof je terugbladert door je leven, en tegelijkertijd blader je samen met je kinderen ook vooruit. Het heeft iets overkoepelends, het ouderschap. Iets dat diepte geeft aan het leven.
Ruim vier jaar geleden (drie jaar voor de dood van mijn vader) schreef ik in Het ouder worden van je ouders het volgende:quote:Maar aangezien ik mijn eigen kop niet op orde heb (het verwerken van zulke ingrijpende gebeurtenissen op je 23e valt niet mee) wil en moet ik wachten. Ik doe mijn kinderen geen plezier door ze nu te laten komen. Ik vergeet soms bijna voor mezelf te zorgen en zit vreselijk in de knoop met het feit dat ik hulp nodig heb, maar niet weet waar ik het moet zoeken.
Ik ben zo rond mijn 24e afstand van hem gaan nemen en ik ben blij dat hij niet eerder dood is gegaan, want ik had niet geweten hoe ik daarmee om had moeten gaan. Het is nog steeds moeilijk, maar ik red mezelf wel. Met jou komt het ook wel goed.quote:Op vrijdag 10 juni 2005 11:23 schreef Claudia_x het volgende:
Mijn vader kan alles: koken, wassen, strijken, carriere maken, computers repareren, stiften in hoefijzers van verzorgpony's draaien, fotograferen, laminaat leggen, elektriciteitsproblemen verhelpen, vrachtwagens besturen, vrouwen versieren, huizen bouwen, bergen verzetten. Hij is er altijd voor me. En niet alleen voor mij, maar ik zal hem het meest missen.
Ik heb geen flauw idee wat ik zonder hem moet, maar ik merk ook dat de natuur haar werk doet. Hij wordt niet alleen ouder, maar ik ook. Als er iets geboord moet worden, dan durf ik het nu m'n vriend te vragen. Hij kan het natuurlijk niet zo goed als m'n vader - hij gebruikt geen waterpas - maar een leven zonder mijn vader is zich al aan het vormgeven. Ik kan zonder m'n vader, maar ik heb nog steeds geen flauw idee wat ik zonder hem moet.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Bedankt voor je uitgebreide reactie ! Ik ga de topics die je noemde eens doorlezen.
Ik weet dat het met mij, en mijn kinderwens wel goed komt. Er komt een tijd dat ik er nog meer klaar voor zal zijn dan nu, zodat het risico op een depressie of weet ik het wat een stuk kleiner is. Met name voor mijn kinderen dus, want ik gun ze geen moeder zoals ik nu ben. Ik hun ze het beste, en ik ben nu duidelijk niet op mijn best, dus is de keus duidelijk.
Kinderen horen inderdaad bij het leven. Na het overlijden van mijn vader en later ook van mijn moeder heb ik alle fotoalbums uit de kasten getrokken en ben ik op zoek gegaan naar wie mijn ouders waren en of ik mijzelf daarin herkende. Tevens ging ik op zoek naar mijn eigenk kindertijd. En dan loop je tegen veel dingen aan die je nooit te weten zal komen, omdat je er eerder niet naar hebt gevraagd, en omdat het nu domweg niet meer kan. En juist door het kijken naar deze foto's kreeg ik zo'n moederdrift zou ik haast zeggen, heel raar. Zo'n sterk verlangen om miijzelf als kind en mijn ouders in de opvoeding terug te vinden in mijn eigen kinderen en mijn opvoeding naar hen toe. En om zelf alle leuke dingem et mijn kinderen te ondernemen, die mijn ouders ook met mij hebben ondernomen. En juist deze dingen zullen voor mij het krijgen van kinderen zo leuk, maar ook zo confronterend maken over hoe groot het gemist van mijn ouders is.
! Ik ga de topics die je noemde eens doorlezen.Ik weet dat het met mij, en mijn kinderwens wel goed komt. Er komt een tijd dat ik er nog meer klaar voor zal zijn dan nu, zodat het risico op een depressie of weet ik het wat een stuk kleiner is. Met name voor mijn kinderen dus, want ik gun ze geen moeder zoals ik nu ben. Ik hun ze het beste, en ik ben nu duidelijk niet op mijn best, dus is de keus duidelijk.
Kinderen horen inderdaad bij het leven. Na het overlijden van mijn vader en later ook van mijn moeder heb ik alle fotoalbums uit de kasten getrokken en ben ik op zoek gegaan naar wie mijn ouders waren en of ik mijzelf daarin herkende. Tevens ging ik op zoek naar mijn eigenk kindertijd. En dan loop je tegen veel dingen aan die je nooit te weten zal komen, omdat je er eerder niet naar hebt gevraagd, en omdat het nu domweg niet meer kan. En juist door het kijken naar deze foto's kreeg ik zo'n moederdrift zou ik haast zeggen, heel raar. Zo'n sterk verlangen om miijzelf als kind en mijn ouders in de opvoeding terug te vinden in mijn eigen kinderen en mijn opvoeding naar hen toe. En om zelf alle leuke dingem et mijn kinderen te ondernemen, die mijn ouders ook met mij hebben ondernomen. En juist deze dingen zullen voor mij het krijgen van kinderen zo leuk, maar ook zo confronterend maken over hoe groot het gemist van mijn ouders is.
Nog niet echt..het leek goed toen was het weer niet goed. Nu ziet het er weer beter uit en nu moet ik weer in mei.
Een beetje een ellendig iets...ik word bijna 33 dus ik ben al drie jaar bezig.
Daar baal ik een beetje van.
Een beetje een ellendig iets...ik word bijna 33 dus ik ben al drie jaar bezig.
Daar baal ik een beetje van.
Jeetje jolene, wat duurt dat lang, al 3 jaar 
Kan me voorstellen dat je daar van baalt. Mocht het in mei goed zijn, kunnen jullie er dan voor gaan, of moet je dan nog wachten?
Ow, en 33 is nog lang niet oud, hoor. Tuurlijk wil je niet lang(er) wachten, maar met 33 heb je echt nog wel wat jaartjes te gaan voor je kinderwens een probleem zou worden, hoor
Kan me voorstellen dat je daar van baalt. Mocht het in mei goed zijn, kunnen jullie er dan voor gaan, of moet je dan nog wachten?Ow, en 33 is nog lang niet oud, hoor. Tuurlijk wil je niet lang(er) wachten, maar met 33 heb je echt nog wel wat jaartjes te gaan voor je kinderwens een probleem zou worden, hoor
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Gisteren liep ik met Annicka over de markt en ik zag af en toe van die hele kleintjes langs komen. Dan begint het hier ook weer een beetje te rammelen. Maar eerst sowieso maar eens afwachten tot Annicka een jaar is, ook in verband met de borstvoeding.
Dan begint het hier ook weer een beetje te rammelen. Maar eerst sowieso maar eens afwachten tot Annicka een jaar is, ook in verband met de borstvoeding.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
Tuurlijk 33 is nog niet oud...maar ik had het graag anders gezien hoor.
Nu rammelen we door.
Gaan netjes op kraamvisite en de ene keer is moeilijker dan de andere keer.
Nu eerst maar alles klaar maken voor het trouwen.
Nu rammelen we door.
Gaan netjes op kraamvisite en de ene keer is moeilijker dan de andere keer.
Nu eerst maar alles klaar maken voor het trouwen.
Ow maar Jolene zo bedoelde ik het niet, hoor
als je kinderwens om wat voor reden op welke leeftijd dan ook, niet in vervulling kan gaan, is dat gewoon naar en verdrietig. Kraamvisite is dan ook zeker geen onverdeeld leuk bezoek om af te leggen. Ik hoop echt heel erg voor je dat het in mei allemaal goed is en jullie ervoor kunnen gaan
wanneer is de bruiloft?
als je kinderwens om wat voor reden op welke leeftijd dan ook, niet in vervulling kan gaan, is dat gewoon naar en verdrietig. Kraamvisite is dan ook zeker geen onverdeeld leuk bezoek om af te leggen. Ik hoop echt heel erg voor je dat het in mei allemaal goed is en jullie ervoor kunnen gaan
wanneer is de bruiloft?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ga woensdag naar de huisarts, om te kijken of het gezien mijn medische historie en alle medicijnen die ik slik, uberhaupt wel mogelijk is om zwanger te kunnen worden. Ik heb het er voor over om alles af te bouwen, qua medicijnen, maar dan nog moet ik wel weten hoe lang het duurt voor alles mijn lijf uit is (zal wel een maand of twee minimaal overheen gaan) en of het dan weer veilig is. Niet eens zo zeer voor mij, als wel voor het eventuele kindje.
Hopelijk zal dit geen al te grote problemen opleveren. Ik zou er echt ontzettend van balen (en dan zeg ik het heel voorzichtig) als dat stomme lijf van me, waar ik toch al zo veel gezeik mee heb, dit zou blokkeren. Het heeft in mijn ogen al veel te veel geblokkeerd...
Als ik te horen krijg dat het medisch gezien verantwoord is, of in ieder geval na afbouwen kan worden, dan wordt het pas zinnig om na te denken over de volgende stappen...
Hopelijk zal dit geen al te grote problemen opleveren. Ik zou er echt ontzettend van balen (en dan zeg ik het heel voorzichtig) als dat stomme lijf van me, waar ik toch al zo veel gezeik mee heb, dit zou blokkeren. Het heeft in mijn ogen al veel te veel geblokkeerd...
Als ik te horen krijg dat het medisch gezien verantwoord is, of in ieder geval na afbouwen kan worden, dan wordt het pas zinnig om na te denken over de volgende stappen...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
He Pandora.
Heel veel succes bij de HA.
Miss-sly, ik had gewoon een zwelgmoment. Niks aan de hand hoor.
Hihihi. Vrijdag is het zover..
Heel veel succes bij de HA.
Miss-sly, ik had gewoon een zwelgmoment. Niks aan de hand hoor.
Hihihi. Vrijdag is het zover..
jolene, dank je!
Enne... heeeeeel veel plezier op je trouwdag!
Enne... heeeeeel veel plezier op je trouwdag!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Succes morgen Pandora. Ik hoop voor je dat dit in elk geval geen 'probleem' oplevert voor je kinderwens.
Veel plezier Jolene.
Hier uiteindelijk toch maar getest. En nee ik ben niet zwanger. Die twijfel is nu dus weg. Ik ga het er wel met over hebben. Zo kan ik niet maand in maand uit doorgaan. Er moet duidelijkheid komen. En als hij er echt van overtuigd is dat ie niet nog een kindje wilt, dan denk ik dat ik hem ga vragen om 'knoopjes' te laten te leggen. Dan hoef ik ook niet meer te twijfelen aan/ stiekem te hopen dat de pil zijn werk niet doet. En uiteindelijk moet mijn kop het dan eens worden met mijn gevoel en het gerammel tot rust komen.
Veel plezier Jolene.
Hier uiteindelijk toch maar getest. En nee ik ben niet zwanger. Die twijfel is nu dus weg. Ik ga het er wel met
over hebben. Zo kan ik niet maand in maand uit doorgaan. Er moet duidelijkheid komen. En als hij er echt van overtuigd is dat ie niet nog een kindje wilt, dan denk ik dat ik hem ga vragen om 'knoopjes' te laten te leggen. Dan hoef ik ook niet meer te twijfelen aan/ stiekem te hopen dat de pil zijn werk niet doet. En uiteindelijk moet mijn kop het dan eens worden met mijn gevoel en het gerammel tot rust komen.
Vrijdag alquote:Op dinsdag 4 augustus 2009 10:09 schreef jolene het volgende:
He Pandora.
Heel veel succes bij de HA.
Miss-sly, ik had gewoon een zwelgmoment. Niks aan de hand hoor.
Hihihi. Vrijdag is het zover..
Alvast een hele mooie dag toegewenst! Het weer zit in elk geval mee!
Hallo
Rammelrammel.... over 2 maanden stop ik met de pil
Al vanaf mijn 21e echt de grote wens, nu 3 jaar later gaan we er voor, hoera!
Ik ben Suzanne, 24 jaar en mijn vriend is 27.
Ik werk vanuit huis enneh, verder weinig byzonders.
We hebben er zin in!!!
Rammelrammel.... over 2 maanden stop ik met de pil
Al vanaf mijn 21e echt de grote wens, nu 3 jaar later gaan we er voor, hoera!
Ik ben Suzanne, 24 jaar en mijn vriend is 27.
Ik werk vanuit huis enneh, verder weinig byzonders.
We hebben er zin in!!!
Nou, niet echt een reden hoor.
Heel origineel, dan is het doosje (met dus nog 2 strips) leeg
Ik hoop echt dat die 2 maanden voorbij vliegen. Maar ik ben nu al helemaal in de wolken.
Ik dacht nog aan "eerst nog even op vakantie en dan zelf een beetje nog kunnen sturen wanneer je ongesteld wordt" ofzo, hahaha
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Opzich klopt dat ook wel een beetje
Ga in september naar Parijs, wel fijn als ik weet wanneer ik ongi ben haha.
Ga in september naar Parijs, wel fijn als ik weet wanneer ik ongi ben haha.
Vanmorgen bij de huisarts geweest. Conclusie: ik zal mijn medicijnen die ik nu dagelijks slik wel moeten afbouwen.Hoewel hij ook een vrouw in zijn praktijk heeft die mét een van deze medicijnen een gezond kind heeft gekregen, maar dat is natuurlijk geen garantie.
Ongeveer een maand nadat ik gestopt ben met de pillen, moet alles mijn lijf uit zijn. Er is geen na-effect, als het eenmaal mijn lijf uit is; er is geen blijvende “schade” zeg maar. Dus medisch gezien is er voorlopig geen aanleiding om het niet te doen, als ik het red om echt te stoppen met die pillen. Een van de twee medicijnen vind ik wel erg eng om mee te stoppen. Maar goed… Je moet er wat voor over hebben.
Over de migrainepillen die ik bij een aanval gebruik (dus niet dagelijks) is nog te weinig bekend, dus wordt ook aangeraden zo min mogelijk te gebruiken. Maar goed nieuws is dat als je zwanger bent, de migraines meestal sterk verminderen. Dus dan is de noodzaak ook minder groot.
Bovendien geeft de fabrikant van die pillen aan dat als je zwanger wordt tijdens of na gebruik van die pillen, je je bij hun kunt melden zodat ze je in de gaten kunnen houden (waarbij voor hun het voordeel is dat ze wat daaruit komt weer kunnen gebruiken om te bepalen of het uiteindelijk wel of niet veilig is).
O en maandagavond heb ik het laatste sigaretje uit het pakje opgerookt, dus daar ben ik ook maar mee gestopt gelijk.
Vanavond de laatste pil, en dan alvast kijken of ik een beetje een regelmatige cyclus zal hebben. Zou wel fijn zijn als ik de eisprong een beetje kan inschatten... Heel vroeger (voor ik aan de pil was) had ik een cyclus die de ene keer 21 en de andere keer 35 dagen was... Daar viel dus geen peil op te trekken... Hopelijk is het nu wat regelmatiger.
En dan nu maar eens écht verdiepen in de praktische kanten...
Het voelt nu wel als 1 stapje dichterbij in ieder geval.
Ongeveer een maand nadat ik gestopt ben met de pillen, moet alles mijn lijf uit zijn. Er is geen na-effect, als het eenmaal mijn lijf uit is; er is geen blijvende “schade” zeg maar. Dus medisch gezien is er voorlopig geen aanleiding om het niet te doen, als ik het red om echt te stoppen met die pillen. Een van de twee medicijnen vind ik wel erg eng om mee te stoppen. Maar goed… Je moet er wat voor over hebben.
Over de migrainepillen die ik bij een aanval gebruik (dus niet dagelijks) is nog te weinig bekend, dus wordt ook aangeraden zo min mogelijk te gebruiken. Maar goed nieuws is dat als je zwanger bent, de migraines meestal sterk verminderen. Dus dan is de noodzaak ook minder groot.
Bovendien geeft de fabrikant van die pillen aan dat als je zwanger wordt tijdens of na gebruik van die pillen, je je bij hun kunt melden zodat ze je in de gaten kunnen houden (waarbij voor hun het voordeel is dat ze wat daaruit komt weer kunnen gebruiken om te bepalen of het uiteindelijk wel of niet veilig is).
O en maandagavond heb ik het laatste sigaretje uit het pakje opgerookt, dus daar ben ik ook maar mee gestopt gelijk.
Vanavond de laatste pil, en dan alvast kijken of ik een beetje een regelmatige cyclus zal hebben. Zou wel fijn zijn als ik de eisprong een beetje kan inschatten... Heel vroeger (voor ik aan de pil was) had ik een cyclus die de ene keer 21 en de andere keer 35 dagen was... Daar viel dus geen peil op te trekken... Hopelijk is het nu wat regelmatiger.
En dan nu maar eens écht verdiepen in de praktische kanten...
Het voelt nu wel als 1 stapje dichterbij in ieder geval.
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Klinkt goed Pandora
Maar wat ik me afvroeg, heb je het er al met je vriendin over gehad dat je hiermee in je hoofd zit?
Maar wat ik me afvroeg, heb je het er al met je vriendin over gehad dat je hiermee in je hoofd zit?
Ik hoop dat ik door het stoppen met de pil de migraine ook flink verlies!
ik heb al veel verschillende pillen gehad. Bij een te zware kreeg ik dus heel veel last van migraine.
Bij een weer te lichte pil bloedde ik heel veel, het kwam dus 'dwars door de pil heen'.
ik heb al veel verschillende pillen gehad. Bij een te zware kreeg ik dus heel veel last van migraine.
Bij een weer te lichte pil bloedde ik heel veel, het kwam dus 'dwars door de pil heen'.
Bla, ja, ik heb het er met haar over gehad. En ze vond het verrassend (aangezien ik eigenlijk een beetje anti-kinderen was toen we elkaar leerden kennen) maar ook wel leuk. En ze ziet ook dat ik het goed doe met haar zoontje en ze heeft er best vertrouwen in dat ik het dus best goed zal doen als mama.
Ze waarschuwde alleen wel dat het best heel zwaar is... (Alsof ik dat nog niet doorhad, ik zie tenslotte wat het met haar doet)
Maar ze staat er achter, gelukkig.
Ow ChilllayD, dat is natuurlijk ook nog zo, stoppen met de pil zou ook wel eens tegen de migraines kunnen helpen! Had ik nog niet eens aan gedacht...
Wel lastig dat je zoveel problemen had voor je de juiste te pakken had...
Ze waarschuwde alleen wel dat het best heel zwaar is... (Alsof ik dat nog niet doorhad, ik zie tenslotte wat het met haar doet)
Maar ze staat er achter, gelukkig.
Ow ChilllayD, dat is natuurlijk ook nog zo, stoppen met de pil zou ook wel eens tegen de migraines kunnen helpen! Had ik nog niet eens aan gedacht...
Wel lastig dat je zoveel problemen had voor je de juiste te pakken had...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ja ik hoop echt dat het positief gaat uitpakken voor m'n koppie!
zo'n 10 jaar geleden dat ik voor het eerst aan de pil ging had ik na 1 maand zo'n hoofdpijn he.
Althans dat zet je eerst in de categorie 'hoofdpijn', later werden het echt aanvallen.
Direct heeft mijn HA een andere pil voorgeschreven, hoofdpijn was wel weg maar de ongi niet.
Die bleef maar komen haha, verschrikkelijk!
Toen weer een iets zwaardere pil, werd ik 6 maanden niet ongi !
Weer een switch en nu dan eindelijk iets wat al 2 jaar 'goed' gaat.
Normaal ongi (wel zeer weinig) en hoofdpijn met mate, nog wel veel. Maar beter zo!
daarom dus heel hard hopen dat het stoppen met de pil goed uitpakt, lijkt me heerlijk!
zo'n 10 jaar geleden dat ik voor het eerst aan de pil ging had ik na 1 maand zo'n hoofdpijn he.
Althans dat zet je eerst in de categorie 'hoofdpijn', later werden het echt aanvallen.
Direct heeft mijn HA een andere pil voorgeschreven, hoofdpijn was wel weg maar de ongi niet.
Die bleef maar komen haha, verschrikkelijk!
Toen weer een iets zwaardere pil, werd ik 6 maanden niet ongi !
Weer een switch en nu dan eindelijk iets wat al 2 jaar 'goed' gaat.
Normaal ongi (wel zeer weinig) en hoofdpijn met mate, nog wel veel. Maar beter zo!
daarom dus heel hard hopen dat het stoppen met de pil goed uitpakt, lijkt me heerlijk!
Hoe is het met alle rammelaarsters?
Hier gaat het rammelen constant door. Het helpt dan ook niet dat er de afgelopen dagen al een paar keer gevraagd is of ik zwanger ben ( tandarts voordat ze foto's maakt, bij de zwaluwhoeve voor ik een massage kreeg). Ik kreeg vanmorgen een mailtje over een sale van Lief!, heb voor mijn neefje een shirtje gekocht, en stiekem ook iets voor onszelf, die mag dus de kast in en hopelijk is er ooit een baby, het liefst een van ons, die het aan gaat krijgen.
Hier gaat het rammelen constant door. Het helpt dan ook niet dat er de afgelopen dagen al een paar keer gevraagd is of ik zwanger ben ( tandarts voordat ze foto's maakt, bij de zwaluwhoeve voor ik een massage kreeg). Ik kreeg vanmorgen een mailtje over een sale van Lief!, heb voor mijn neefje een shirtje gekocht, en stiekem ook iets voor onszelf, die mag dus de kast in en hopelijk is er ooit een baby, het liefst een van ons, die het aan gaat krijgen.
*poef* nu is het weg
Oei kaatje die vragen helpen inderdaad niet...
En voor CD en Pandora goed nieuws van een mede-migraine-muts.... 2x 9 maanden lang geen aanval gehad. en tijdens de bv-periode bleef het ook weg. Oplossing van de HA (met een knipoog) dan weet je wat je te doen staat om migraine-vrij te blijven. Nu een nieuwe pil en is het wel terug, maar beperkt tot milde aanvallen 1-2x per maand.
En CD, wat leuk dat jullie er voor gaan.
Pandora, dat klinkt ook allemaal positief. Succes met het verdere traject. Spannend en leuk. En super dat je partner je steunt.
En voor CD en Pandora goed nieuws van een mede-migraine-muts.... 2x 9 maanden lang geen aanval gehad. en tijdens de bv-periode bleef het ook weg. Oplossing van de HA (met een knipoog) dan weet je wat je te doen staat om migraine-vrij te blijven. Nu een nieuwe pil en is het wel terug, maar beperkt tot milde aanvallen 1-2x per maand.
En CD, wat leuk dat jullie er voor gaan.
Pandora, dat klinkt ook allemaal positief. Succes met het verdere traject. Spannend en leuk. En super dat je partner je steunt.
Pandora ik had niet gezien dat je al op mijn vraag gereageerd had
Wat fijn dat je het er met je partner over hebt gehad en dat ze je begrijpt en er positief op reageerd
dat is in elk geval een goed ding!
Wat fijn dat je het er met je partner over hebt gehad en dat ze je begrijpt en er positief op reageerd
dat is in elk geval een goed ding!
Hier wordt ook nog steeds gerammeld. En voor het eerst sámen met iemand
Ik moet steeds denken aan wat Rocka een tijdje geleden tegen me zei. Over het heft in eigen handen nemen. Tis niet zo geweest dat die opmerking me beslissingen heeft laten nemen, maar haar opmerking toen heeft me wel ook aan het denken gezet. Waarna ik uiteindelijk mijn relatie heb verbroken, o.a. dus omdat ik de deur voor kindjes écht nog niet kon sluiten...
En nu, pas een paar weken later,bizar snel...droom ik samen. Samen met een man die met MIJ kindjes wil gaan krijgen...
En een man, waarbij ik er van overtuigd ben dat het gaat gebeuren ook. Als de natuur mee wil werken tenminste...
Ik moet steeds denken aan wat Rocka een tijdje geleden tegen me zei. Over het heft in eigen handen nemen. Tis niet zo geweest dat die opmerking me beslissingen heeft laten nemen, maar haar opmerking toen heeft me wel ook aan het denken gezet. Waarna ik uiteindelijk mijn relatie heb verbroken, o.a. dus omdat ik de deur voor kindjes écht nog niet kon sluiten...
En nu, pas een paar weken later,bizar snel...droom ik samen. Samen met een man die met MIJ kindjes wil gaan krijgen...
En een man, waarbij ik er van overtuigd ben dat het gaat gebeuren ook. Als de natuur mee wil werken tenminste...
Ooooohwww Chell... Wat héérlijk voor je zeg! Wat spannend! Zowel de nieuwe liefde als de plannen... heerlijk om nu zo op 1 lijn te liggen met iemand!
Wat spannend! Zowel de nieuwe liefde als de plannen... heerlijk om nu zo op 1 lijn te liggen met iemand!
* Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje...*
Chell wat ontzettend fijn voor je wat heerlijk om te lezen!
wat heerlijk om te lezen!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
!!!Naja, als je zelf geen keus hebt is het zo oneerlijk, Chell! En ligt er iig een open weg
voor jou
I'm so glamourous I piss glitter!
Tis heel heftig allemaal wel. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld voor iemand. Maar tis zo fijn, mogen dromen! Fantaseren over een Zwitsalkindje in een grote handdoek. En er dan niet achteraan hoeven te denken "maar hij wil absoluut niet, dus laat ik er niks over zeggen", maar het gewoon uitspreken en dan een stralende man zien.
Woei!
En Rocka, ja tis inderdaad wel érg
Snel ook vooral allemaal!
Maar ik denk dat het gewoon zo moest zijn ofzo. Er is me een hoop duidelijk geworden de afgelopen twee jaar
Woei!
En Rocka, ja tis inderdaad wel érg
Snel ook vooral allemaal!
Maar ik denk dat het gewoon zo moest zijn ofzo. Er is me een hoop duidelijk geworden de afgelopen twee jaar
quote:Op vrijdag 14 augustus 2009 12:27 schreef Chell het volgende:
Tis heel heftig allemaal wel. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld voor iemand. Maar tis zo fijn, mogen dromen! Fantaseren over een Zwitsalkindje in een grote handdoek. En er dan niet achteraan hoeven te denken "maar hij wil absoluut niet, dus laat ik er niks over zeggen", maar het gewoon uitspreken en dan een stralende man zien.
Oh Chell wat klink je heerlijk
krijg er kippevel van
krijg er kippevel van
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Chell, wat gaaf voor je!
Doe voorzichtig, maar geniet ervan!
Doe voorzichtig, maar geniet ervan!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Oh nee ik bedoeldequote:Op vrijdag 14 augustus 2009 12:27 schreef Chell het volgende:
Tis heel heftig allemaal wel. Ik heb dit nog nooit zo gevoeld voor iemand. Maar tis zo fijn, mogen dromen! Fantaseren over een Zwitsalkindje in een grote handdoek. En er dan niet achteraan hoeven te denken "maar hij wil absoluut niet, dus laat ik er niks over zeggen", maar het gewoon uitspreken en dan een stralende man zien.
Woei!
En Rocka, ja tis inderdaad wel érg
Snel ook vooral allemaal!
Maar ik denk dat het gewoon zo moest zijn ofzo. Er is me een hoop duidelijk geworden de afgelopen twee jaar
helemaal niet negatief! Ik ben gewoon erg blij en onder de indruk van dat je hebt doorgepakt en voor je eigen geluk koos!
I'm so glamourous I piss glitter!
nou dat dus! Ik zei het gisteren al tegen BE, als je het nou toch iemand gunt dan ben jij het welquote:Op vrijdag 14 augustus 2009 15:36 schreef Brighteyes het volgende:
Chelleke, het is je zo ongelofelijk gegund!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Sorry dames, even een egopost... Verhaaltje wat ik schreef vandaag.
Quiz
Jaaaa dames en heren, hier zijn we dan, terug voor de spannende finale van ons spel "De keuzes van het leven"
We hebben weer een ontzettend fijne kandidate voor ons staan, en ze noemt zich Pandora.
Nou, ik ben benieuwd wat die voor verrassingen in haar doos heeft, hahahahaha...
(presentator knipoogt iets te nadrukkelijk naar de camera, publiek lacht "spontaan" mee, kandidate zweet peentjes.)
U kent het spel inmiddels dames en heren, we hebben hier een tweetal deuren staan.
En onze kandidate zal een van deze deuren moeten kiezen.
Maar wat bevindt zich vandaag achter deze deuren? Dat zal ik u vertellen.
(spannende muziek zwelt aan, presentator zet dramatische stem op)
Achter deur nummer 1 bevindt zich... iets wat prachtig kan uitvallen, maar ook zwaar zal zijn.
Geluk en pijn zullen elkaar afwisselen.
En hoe de balans precies gaat uitvallen, kan niemand zeggen.
Maar, er zal dus wel zeker af en toe, misschien wel regelmatig, heel misschien zelfs wel heel veel, geluk bij zijn.
Maar, dames en heren, áls het mis gaat...
(stem van presentator neemt onheilspellende toon aan, publiek ooeeeht en aaahhht)
...dan gaat het ook góéd mis. En het ergste is... dan is niet alleen deze leuke kandidate...
(camera zoomt op kandidate, die zich zichtbaar steeds ongemakkelijker begint te voelen)
...het slachtoffer, maar ook een onschuldig wezen dat er ook niet voor gekozen heeft.
En ik kan u vertellen, dat als er ook maar íets is waar deze kandidate enorme moeite mee heeft, dan is het wel het kwetsen of benadelen van anderen.
Dus oei oei oei, hoewel de kans klein is, is het risico enorm...
Kortom: deze keuze zal ervoor zorgen dat Pandora haar leven totaal moet veranderen, en in haar eentje een enorme, letterlijk levensgrote klus moet gaan klaren.
Kan ze deze keuze aan?
Heeft zij niet alleen de wilskracht, maar ook de energie en de rust om deze keuze te kunnen doorstaan?
(dramatisch muziekje, enkele seconden, camera richt zich op kandidate die overduidelijk daar niet wil zijn.)
(presentator lacht, en wendt zich weer in iets luchtiger toon tot de camera.)
En achter deur nummer twee bevindt een leven... met een gat.
(publiek joelt "verschrikt" )
Deze keuze houdt in dat onze lieftallige kandidate...
(camera richt zich wederom op kandidate, die nu haar uiterste best doet om zich onzichtbaar te denken)
... zich de rest van haar leven zal afvragen wat ze gemist heeft.
Ze zal weten dat ze die kans op geluk heeft laten lopen.
Ze zal zich iedere keer als ze een kindje ziet, moeten verbijten.
Ze zal weliswaar ook de enorme zorgen niet hebben, maar ook niet de prachtige mooie momenten.
Ze zal nooit weten of ze echt zo sterk was als ze de afgelopen maanden gedacht heeft.
Tegelijk zal ze in ieder geval wel de rust hebben dat ze weet dat ze geen onschuldig leven verpest heeft.
Maar toch zal ze zich schuldig blijven voelen, en zichzelf vervloeken, omdat ze zich heeft laten overtuigen door de doemdenkers.
(presentator kijkt recht de camera in en zet dringende stem op)
Zal ze met deze keuze kunnen leven?
(presentator draait zich tijdens de volgende zinnen routineus perfect getimed naar kandidate)
Het woord is nu aan Pandora.
Pandora, welke deur ga jij nemen? Jij zal NU moeten kiezen!
Euh... Pandora, waar ben je? Kom nou terug... Pandora...?
Ehm, dames en heren... Heeft iemand onze kandidate gezien?
(verbijsterde blik van de presentator, chaos in de studio. Na enkele seconden springt het beeld op "Een ogenblik geduld a.u.b." )
Quiz
Jaaaa dames en heren, hier zijn we dan, terug voor de spannende finale van ons spel "De keuzes van het leven"
We hebben weer een ontzettend fijne kandidate voor ons staan, en ze noemt zich Pandora.
Nou, ik ben benieuwd wat die voor verrassingen in haar doos heeft, hahahahaha...
(presentator knipoogt iets te nadrukkelijk naar de camera, publiek lacht "spontaan" mee, kandidate zweet peentjes.)
U kent het spel inmiddels dames en heren, we hebben hier een tweetal deuren staan.
En onze kandidate zal een van deze deuren moeten kiezen.
Maar wat bevindt zich vandaag achter deze deuren? Dat zal ik u vertellen.
(spannende muziek zwelt aan, presentator zet dramatische stem op)
Achter deur nummer 1 bevindt zich... iets wat prachtig kan uitvallen, maar ook zwaar zal zijn.
Geluk en pijn zullen elkaar afwisselen.
En hoe de balans precies gaat uitvallen, kan niemand zeggen.
Maar, er zal dus wel zeker af en toe, misschien wel regelmatig, heel misschien zelfs wel heel veel, geluk bij zijn.
Maar, dames en heren, áls het mis gaat...
(stem van presentator neemt onheilspellende toon aan, publiek ooeeeht en aaahhht)
...dan gaat het ook góéd mis. En het ergste is... dan is niet alleen deze leuke kandidate...
(camera zoomt op kandidate, die zich zichtbaar steeds ongemakkelijker begint te voelen)
...het slachtoffer, maar ook een onschuldig wezen dat er ook niet voor gekozen heeft.
En ik kan u vertellen, dat als er ook maar íets is waar deze kandidate enorme moeite mee heeft, dan is het wel het kwetsen of benadelen van anderen.
Dus oei oei oei, hoewel de kans klein is, is het risico enorm...
Kortom: deze keuze zal ervoor zorgen dat Pandora haar leven totaal moet veranderen, en in haar eentje een enorme, letterlijk levensgrote klus moet gaan klaren.
Kan ze deze keuze aan?
Heeft zij niet alleen de wilskracht, maar ook de energie en de rust om deze keuze te kunnen doorstaan?
(dramatisch muziekje, enkele seconden, camera richt zich op kandidate die overduidelijk daar niet wil zijn.)
(presentator lacht, en wendt zich weer in iets luchtiger toon tot de camera.)
En achter deur nummer twee bevindt een leven... met een gat.
(publiek joelt "verschrikt" )
Deze keuze houdt in dat onze lieftallige kandidate...
(camera richt zich wederom op kandidate, die nu haar uiterste best doet om zich onzichtbaar te denken)
... zich de rest van haar leven zal afvragen wat ze gemist heeft.
Ze zal weten dat ze die kans op geluk heeft laten lopen.
Ze zal zich iedere keer als ze een kindje ziet, moeten verbijten.
Ze zal weliswaar ook de enorme zorgen niet hebben, maar ook niet de prachtige mooie momenten.
Ze zal nooit weten of ze echt zo sterk was als ze de afgelopen maanden gedacht heeft.
Tegelijk zal ze in ieder geval wel de rust hebben dat ze weet dat ze geen onschuldig leven verpest heeft.
Maar toch zal ze zich schuldig blijven voelen, en zichzelf vervloeken, omdat ze zich heeft laten overtuigen door de doemdenkers.
(presentator kijkt recht de camera in en zet dringende stem op)
Zal ze met deze keuze kunnen leven?
(presentator draait zich tijdens de volgende zinnen routineus perfect getimed naar kandidate)
Het woord is nu aan Pandora.
Pandora, welke deur ga jij nemen? Jij zal NU moeten kiezen!
Euh... Pandora, waar ben je? Kom nou terug... Pandora...?
Ehm, dames en heren... Heeft iemand onze kandidate gezien?
(verbijsterde blik van de presentator, chaos in de studio. Na enkele seconden springt het beeld op "Een ogenblik geduld a.u.b." )
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ik moest lachen Pandor, al is het niet om te lachen.
Niemand kan voor jou beslissen wat te doen, een kwestie van je hart volgen met een flinke dosis verstand daarbij.
Probeer die weegschaal te balanceren.
Ik probeer alleenstaandouderschap niet te verheerlijken, ik zou het heel fijn en bijzonder vinden om het met iemand die net zoveel liefde heeft voor het kind, net zoveel zorgdraagt etc. te delen.
Arwen is 3.5 jaar, en ondanks dat er twee jaar een papa bij was, voedde ik het kind alleen op.
Een kindje wat echt geen makkelijke baby was gezien alle allergie-en heftige reflux, voedselweigering etc. ( 66 ritjes zkh ) waar de papa 2 keer meegeweest is. alle andere keren lag hij te slapen 2 maandjes na arwens 2e verjaardag ben ik weg gegaan, dochter gng elk weekend, ondanks alles was hij haar vader, dat het feitelijk meer logeerpartijtjes bij opa en of oma waren doet er neit toe. ik heb me aan de regels gehouden.
Nu is haar papa er niet meer, bijna een jaar terug overleden.
Maar voor mij is er geen verschil wellicht zelfs dat het wat makkelijker voor me is? Ja er zijn dingen waar niet elke ouder mee te maken krijgt zoals het vedriet om haar papa. Dat is logisch, maar ook zij weet niet beter als dat het mama was die haar opvoed.
En ze is een gelukkige slimme bijna kleuter, die net zoals een kindje met wel twee ouders speelt, vriendjes maakt, eet slaapt lacht huilt, kuren heeft etc. En net zo bijzonder is als alle andere kindjes. natuurlijk voor mij altijd veel specialer, maar jah ik ben bevooroordeeld
Zelfs een koppel wat samen zwanger probeert te worden of al zwanger is hebben ook wel eens die twijfel, kan ik het allemaal wel. ben ik wel stek genoeg..
Toen ik zwanger raakte was ik labiel, naief, impulsief en alles nog meer, in mijn geval heeft Arwen mijn leven verrijkt, me sterker gemaakt.
nu wil ik wel even duidelijk benadrukken het is geen lichte keuze, een kindje is niet iets wta ej weg doet als je het toch niet leuk vind, maar dat weet jezelf ook wel, maar soms moet je een keuze maken ondanks een twijfel, en welke kant die keus opgaat is alleen door jou te maken
misschien heb je er wat aan
Niemand kan voor jou beslissen wat te doen, een kwestie van je hart volgen met een flinke dosis verstand daarbij.
Probeer die weegschaal te balanceren.
Ik probeer alleenstaandouderschap niet te verheerlijken, ik zou het heel fijn en bijzonder vinden om het met iemand die net zoveel liefde heeft voor het kind, net zoveel zorgdraagt etc. te delen.
Arwen is 3.5 jaar, en ondanks dat er twee jaar een papa bij was, voedde ik het kind alleen op.
Een kindje wat echt geen makkelijke baby was gezien alle allergie-en heftige reflux, voedselweigering etc. ( 66 ritjes zkh ) waar de papa 2 keer meegeweest is. alle andere keren lag hij te slapen
2 maandjes na arwens 2e verjaardag ben ik weg gegaan, dochter gng elk weekend, ondanks alles was hij haar vader, dat het feitelijk meer logeerpartijtjes bij opa en of oma waren doet er neit toe. ik heb me aan de regels gehouden. Nu is haar papa er niet meer, bijna een jaar terug overleden.
Maar voor mij is er geen verschil wellicht zelfs dat het wat makkelijker voor me is? Ja er zijn dingen waar niet elke ouder mee te maken krijgt zoals het vedriet om haar papa. Dat is logisch, maar ook zij weet niet beter als dat het mama was die haar opvoed.
En ze is een gelukkige slimme bijna kleuter, die net zoals een kindje met wel twee ouders speelt, vriendjes maakt, eet slaapt lacht huilt, kuren heeft etc. En net zo bijzonder is als alle andere kindjes. natuurlijk voor mij altijd veel specialer, maar jah ik ben bevooroordeeld
Zelfs een koppel wat samen zwanger probeert te worden of al zwanger is hebben ook wel eens die twijfel, kan ik het allemaal wel. ben ik wel stek genoeg..
Toen ik zwanger raakte was ik labiel, naief, impulsief en alles nog meer, in mijn geval heeft Arwen mijn leven verrijkt, me sterker gemaakt.
nu wil ik wel even duidelijk benadrukken het is geen lichte keuze, een kindje is niet iets wta ej weg doet als je het toch niet leuk vind, maar dat weet jezelf ook wel, maar soms moet je een keuze maken ondanks een twijfel, en welke kant die keus opgaat is alleen door jou te maken
misschien heb je er wat aan
Engaging Infinite Improbability Drive..
@Pandora: leuk geschreven. Maar uit je verhaal maak ik op dat je het gevoel hebt dat het now or never is, dat je zo snel mogelijk moet belissen. Dat lijkt me niet fijn. Dus ik vroeg me af: heeft het werkelijk zoveel haast?
Ik rammeldebammel snoeihard.
Het gaat goed met mij en ons, het zóu kunnen en dat is nu juist het ergste! Ik "moet" namelijk nog 1 jaar studeren en daarna stage lopen en ik slik helaas nog medicijnen. Nou ja, ik wíl ook niet per sé nu een kind, rationeel gezien, maar mijn lijf schreeuwt erom
Ik rammeldebammel snoeihard.
Het gaat goed met mij en ons, het zóu kunnen en dat is nu juist het ergste! Ik "moet" namelijk nog 1 jaar studeren en daarna stage lopen en ik slik helaas nog medicijnen. Nou ja, ik wíl ook niet per sé nu een kind, rationeel gezien, maar mijn lijf schreeuwt erom
@AncientSound: ik ben over twee maanden 36... Veel tijd heb ik dus niet meer, er vanuit gaande dat het ook niet bij de eerste de beste inseminatie-poging raak zal zijn.
Sowieso heb ik nog even bedenktijd, want ik ben nog aan het "afkicken" van de medicijnen. Maar dan nog moet er veel geregeld worden wat ook niet allemaal binnen een weekje geregeld kan zijn (waarvan het gedeelte "donor vinden" toch ook niet echt verwaarloosbaar is)
@ _evenstar_: ja ik probeer het maar een beetje positief te blijven zien. Fijn dat je erom kon lachen, dat was de bedoeling. Wel fijn om te horen dat jij toen je zwanger was naar eigen zeggen labiel, naïef, impulsief enzovoorts was, maar dat het dus wel allemaal is goedgekomen. Er is dus nog hoop voor me
Maar in ieder geval, ik zou het ook wel fijn vinden om het met iemand samen te kunnen doen. Alleen heb ik niet de luxe van veel tijd om daar op te kunnen wachten. En nou weet ik ook wel dat het soms ineens heel snel kan gaan (kijk naar Chell) maar toch... Ik heb nog niet echt tijdnood, maar begin wel voorzichtig een beetje haast te krijgen...
Mijn grootste twijfel zit in het volgende:
Als het een lief leuk spontaan gezond kindje is, weet ik echt zeker dat ik het aankan. (Natuurlijk zijn er altijd moeilijke tijden, ieder kind heeft zijn problemen, en het is heus niet altijd roze wolk enzo. Dat weet ik heus wel, maar even in het algemeen gesteld.)
Maar als ik een "moeilijk" kindje krijg, of dat nou qua karakter is, of omdat er medisch iets langdurig niet helemaal in orde is - en dat kan allergieën zijn of in het extreemste geval gezien mijn leeftijd al Down - dán ben ik heel bang dat ik het niet red in mijn eentje. En dán heb ik dus pas echt een probleem... Net wat _evenstar_ zegt... Je kunt het niet uitproberen en terugbrengen als het niet bevalt.
Maar tegelijk weet ik ook wel dat die kans op een "probleemkindje" op zich klein is.
Moet ik door die kleine kans dat het "verkeerd" uitpakt, dit verlangen aan de kant schuiven?
Dat is het punt waar ik nu op hang.
En ja, dat zal ik helemaal zelf moeten beslissen...
Sowieso heb ik nog even bedenktijd, want ik ben nog aan het "afkicken" van de medicijnen. Maar dan nog moet er veel geregeld worden wat ook niet allemaal binnen een weekje geregeld kan zijn (waarvan het gedeelte "donor vinden" toch ook niet echt verwaarloosbaar is)
@ _evenstar_: ja ik probeer het maar een beetje positief te blijven zien. Fijn dat je erom kon lachen, dat was de bedoeling. Wel fijn om te horen dat jij toen je zwanger was naar eigen zeggen labiel, naïef, impulsief enzovoorts was, maar dat het dus wel allemaal is goedgekomen. Er is dus nog hoop voor me
Maar in ieder geval, ik zou het ook wel fijn vinden om het met iemand samen te kunnen doen. Alleen heb ik niet de luxe van veel tijd om daar op te kunnen wachten. En nou weet ik ook wel dat het soms ineens heel snel kan gaan (kijk naar Chell) maar toch... Ik heb nog niet echt tijdnood, maar begin wel voorzichtig een beetje haast te krijgen...
Mijn grootste twijfel zit in het volgende:
Als het een lief leuk spontaan gezond kindje is, weet ik echt zeker dat ik het aankan. (Natuurlijk zijn er altijd moeilijke tijden, ieder kind heeft zijn problemen, en het is heus niet altijd roze wolk enzo. Dat weet ik heus wel, maar even in het algemeen gesteld.)
Maar als ik een "moeilijk" kindje krijg, of dat nou qua karakter is, of omdat er medisch iets langdurig niet helemaal in orde is - en dat kan allergieën zijn of in het extreemste geval gezien mijn leeftijd al Down - dán ben ik heel bang dat ik het niet red in mijn eentje. En dán heb ik dus pas echt een probleem... Net wat _evenstar_ zegt... Je kunt het niet uitproberen en terugbrengen als het niet bevalt.
Maar tegelijk weet ik ook wel dat die kans op een "probleemkindje" op zich klein is.
Moet ik door die kleine kans dat het "verkeerd" uitpakt, dit verlangen aan de kant schuiven?
Dat is het punt waar ik nu op hang.
En ja, dat zal ik helemaal zelf moeten beslissen...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Lastig he Pandora...
Ik vind het ook nog steeds lastig allemaal hoor! Gevoelsmatig wil ik zó graag, maar rationeel bekeken zijn er nog steeds best twijfels.
Ik heb ook een hele tijd gedacht: ik doe het wel alleen. Ben zelf begonnen met een adoptieprocedure. Daar ben ik om andere redenen mee gestopt, maar ik heb ook wel eens nagedacht over een donor. Ondanks dat het me eigenlijk onverstandig lijkt om in mijn eentje aan een kindje te beginnen... rationeel bekeken dus.
Het lijkt er voor mij inmiddels dus op dat ik die keuze voor wel/niet alleen doen niet meer hoef te maken, maar ik blijf het ingewikkelde vraagstukken vinden. Het voelt allemaal soms zó egoïstisch!
Ik vind het ook nog steeds lastig allemaal hoor! Gevoelsmatig wil ik zó graag, maar rationeel bekeken zijn er nog steeds best twijfels.
Ik heb ook een hele tijd gedacht: ik doe het wel alleen. Ben zelf begonnen met een adoptieprocedure. Daar ben ik om andere redenen mee gestopt, maar ik heb ook wel eens nagedacht over een donor. Ondanks dat het me eigenlijk onverstandig lijkt om in mijn eentje aan een kindje te beginnen... rationeel bekeken dus.
Het lijkt er voor mij inmiddels dus op dat ik die keuze voor wel/niet alleen doen niet meer hoef te maken, maar ik blijf het ingewikkelde vraagstukken vinden. Het voelt allemaal soms zó egoïstisch!
Pandora, misschien handig om toch even zaken op een rij te zetten en te relativeren?
Zo wordt het wel een heel drama terwijl er nog helemaal niks is. Je doet net of je leven al half voorbij is en je focust je enorm op je leeftijd en wat er allemaal mis kan gaan. Er zijn nog veel oudere moeders!
Daarnaast heb je nooit zekerheid. Met niks niet. Je kunt een gezond kind krijgen dat later toch opeens ziek wordt, zichzelf dingen aan doet of een ongeluk krijgt. Het is zo onvoorspelbaar en 1 grote gok.
Zo wordt het wel een heel drama terwijl er nog helemaal niks is. Je doet net of je leven al half voorbij is en je focust je enorm op je leeftijd en wat er allemaal mis kan gaan. Er zijn nog veel oudere moeders!
Daarnaast heb je nooit zekerheid. Met niks niet. Je kunt een gezond kind krijgen dat later toch opeens ziek wordt, zichzelf dingen aan doet of een ongeluk krijgt. Het is zo onvoorspelbaar en 1 grote gok.
I'm so glamourous I piss glitter!
Ik ben altijd al een risico-mijder geweest... Ik ga ook inderdaad altijd uit van worst-case-scenario's enzo.
Juist ook omdat je nooit zekerheid hebt, ben ik altijd geneigd om de dingen waar ik wél invloed op kan uitoefenen, en de risico's die ik dus kan voorkomen, zoveel mogelijk inderdaad proberen te voorkomen.
Ik denk ook inderdaad wel dat ik het te negatief inzie, maar ik zou het gewoon zo vreselijk erg vinden als er iets naars gebeurt waar het kind ongelukkig van wordt, wat ik op een of andere manier had kunnen voorkomen...
Nou weet ik wel dat je zo veel dingen niet kan voorkomen (was het ook niet zo dat ieder kind wel een keer van een commode, tafel of stoel valt?) maar wát ik kan voorkomen zou ik dan dus graag willen voorkomen.
Maar tegelijk weet ik ook ergens wel dat dat niet realistisch is, want zelfs als het al zou kunnen, dan zou ik als ik het wel zou doen, juist weer een extreem overbeschermende moeder worden waar het kind weer niks mag. En dat is dus ook weer schadelijk... Vicieuze cirkel, here I come!
Juist ook omdat je nooit zekerheid hebt, ben ik altijd geneigd om de dingen waar ik wél invloed op kan uitoefenen, en de risico's die ik dus kan voorkomen, zoveel mogelijk inderdaad proberen te voorkomen.
Ik denk ook inderdaad wel dat ik het te negatief inzie, maar ik zou het gewoon zo vreselijk erg vinden als er iets naars gebeurt waar het kind ongelukkig van wordt, wat ik op een of andere manier had kunnen voorkomen...
Nou weet ik wel dat je zo veel dingen niet kan voorkomen (was het ook niet zo dat ieder kind wel een keer van een commode, tafel of stoel valt?) maar wát ik kan voorkomen zou ik dan dus graag willen voorkomen.
Maar tegelijk weet ik ook ergens wel dat dat niet realistisch is, want zelfs als het al zou kunnen, dan zou ik als ik het wel zou doen, juist weer een extreem overbeschermende moeder worden waar het kind weer niks mag. En dat is dus ook weer schadelijk... Vicieuze cirkel, here I come!
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Laat maar ik kom niet uit mijn woorden
No one can make you feel inferior without your consent - Eleanor Roosevelt
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh *eierstokken vasttapet*
Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
*eierstokken vasttapet*Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
Spannend AncientSound, wat Wordt het echt dan zo he, als je het er zo met zijn tween over hebt...
Het shirtje is binnen, samen met een muziek knuffel en een andere knuffel. Denk dat ik ze maar in de doos op de kast zet. Maar het is lief!quote:Op donderdag 13 augustus 2009 20:26 schreef kaatjejannie het volgende:
Ik kreeg vanmorgen een mailtje over een sale van Lief!, heb voor mijn neefje een shirtje gekocht, en stiekem ook iets voor onszelf, die mag dus de kast in en hopelijk is er ooit een baby, het liefst een van ons, die het aan gaat krijgen.
*poef* nu is het weg
firmintjeEn
AS, spannend als het zo echt wordt. Nog even en je mag doorstromen naar het volgende topic!@ Pandora even een
moeilijk beslissingen die je gaat nemen.@Kaatjejanne. Hopelijk mag je het snel weer van de kast af gaan pakken.
Ik hoop het! Alhoewel, mijzelf kennende zal ik het "Wachten op het 2e streepje"-topic niet volspammen. Ik ben niet zo van de bloed-, slijm- en kluspraatjes.quote:Op dinsdag 25 augustus 2009 14:01 schreef chacama het volgende:
En
Wow! Zo'n beetje anderhalf jaar geleden heb ik ook een paar keertjes in dit topic gepost...
En nu toch maar weer eens mijn kloon uit het stof getrokken
Anderhalf jaar geleden:
Sinds een klein jaartje opeens gaan rammelen (nadat ik altijd dacht geen kindjes te willen). Ik hield het even niet meer uit en kwam mijn heil zoeken in dit topic
Nu:
Rammelen is gestaag verder gegaan en gegroeid. Sinds juli is een vriendin van mij zwanger en echt ik dacht dat ik uit elkaar zou klappen! Het lijkt allemaal wel erger dan ooit! Stiekem wil ik ook heeeeeel erg graag!
In de tussentijd al een aantal keer voorzichtig met vriendje over gesproken en hem een beetje voorbereid op wat er allemaal gaande is in mijn lichaam. En nadat we hoorde van de zwangerschap van goede vrienden (eerste stel binnen onze vriendenkring dat er nu aan begint) hebben we het er nog veel uitgebreider over gehad. Ik merkte dat het voor hem nog erg anders voelt dan voor mij. Ook hij wil graag een kindje, maar hij ziet het meer als iets over een jaar of 2, 3. Terwijl het voor mij in de tussentijd dusdanig hoog is opgelopen dat ik alleen maar kan denken 'nu, nu, nu'
Mezelf dus toch maar weer vermand, maar ook besloten om hier toch weer eens wat van me af te schrijven!
Oja, ik ben ook de hele tijd in mijn hoofd bezig met 'Als ik nu zwanger wordt, dan wordt het rond die tijd geboren, dat komt mooi uit met vakantie/ studie' etc etc. Alvast een soort van aan het 'uitrekenen' wat een mooie tijd zou kunnen zijn
Vriendje en ik studeren allebei nog, wel mn bachelor nu zo'n beetje aan het afsluiten met scriptie, maar wel plannen voor master erachteraan. En hoe meer ik erover nadenk, hoe idealer het me lijkt om toch tijdens mijn studie al te beginnen. Lekker veel 'vrije tijd' omdat we allebei niet werken bijvoorbeeld.
Aan de andere kant, zwanger zijn en vooral bevallen.... Dat blijft nog wel afschrikken!
En nu toch maar weer eens mijn kloon uit het stof getrokken
Anderhalf jaar geleden:
Sinds een klein jaartje opeens gaan rammelen (nadat ik altijd dacht geen kindjes te willen). Ik hield het even niet meer uit en kwam mijn heil zoeken in dit topic
Nu:
Rammelen is gestaag verder gegaan en gegroeid. Sinds juli is een vriendin van mij zwanger en echt ik dacht dat ik uit elkaar zou klappen! Het lijkt allemaal wel erger dan ooit! Stiekem wil ik ook heeeeeel erg graag!
In de tussentijd al een aantal keer voorzichtig met vriendje over gesproken en hem een beetje voorbereid op wat er allemaal gaande is in mijn lichaam. En nadat we hoorde van de zwangerschap van goede vrienden (eerste stel binnen onze vriendenkring dat er nu aan begint) hebben we het er nog veel uitgebreider over gehad. Ik merkte dat het voor hem nog erg anders voelt dan voor mij. Ook hij wil graag een kindje, maar hij ziet het meer als iets over een jaar of 2, 3. Terwijl het voor mij in de tussentijd dusdanig hoog is opgelopen dat ik alleen maar kan denken 'nu, nu, nu'
Mezelf dus toch maar weer vermand, maar ook besloten om hier toch weer eens wat van me af te schrijven!
Oja, ik ben ook de hele tijd in mijn hoofd bezig met 'Als ik nu zwanger wordt, dan wordt het rond die tijd geboren, dat komt mooi uit met vakantie/ studie' etc etc. Alvast een soort van aan het 'uitrekenen' wat een mooie tijd zou kunnen zijn
Vriendje en ik studeren allebei nog, wel mn bachelor nu zo'n beetje aan het afsluiten met scriptie, maar wel plannen voor master erachteraan. En hoe meer ik erover nadenk, hoe idealer het me lijkt om toch tijdens mijn studie al te beginnen. Lekker veel 'vrije tijd' omdat we allebei niet werken bijvoorbeeld.
Aan de andere kant, zwanger zijn en vooral bevallen.... Dat blijft nog wel afschrikken!
Jouw 'verhaal' klinkt me erg bekend! Hier dus ook nog aan het studeren, en 'rationeel' gezien afentoe ook nog wel wat twijfels hier en daar. (Ik ben op zich geen rationeel persoon maar gevoelsmens) En in mijn buik klappert het maar raakquote:Op dinsdag 25 augustus 2009 12:53 schreef AncientSound het volgende:
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaargh
Manlief gister: we kunnen de natuur op zich vanaf nu ook op z'n beloop laten...
We waren het erover eens dat dát wat te snel was, maar nu hebben we min of meer besloten er over een half jaartje voor te gaan, als alles goed gaat
En het is voor mij nu een soort van hoopvol om jullie besluit hier te lezen!
Net alsof het voor mij ook een beetje zo is
Binnenkort gaan vriendje en ik ook vast wel weer op bezoek bij goede vrienden die dus zwanger zijn, mooi moment om het er dan weer eens met hem over te hebben!
Ik voel me een soort van lullig om hem er nu elke keer mee lastig te vallen, ook al vindt hij dat ws niet erg. Omdat hij toen aan gaf dat het voor hem nog echt toekomst beeld is en dat ie er nog niet echt op voorbereid is om nu al de stap te nemen. Wil hem dus ook niet elke week aan zn mouw trekken van 'Hoe staat het er nu voor? Ben je er al een beetje klaar voor?'..
Zo wacht ik de momenten toch nog maar een beetje af.
Omdat diegene ( wat mijn opvangnet zal zijn) het al weten nu, mag ik vind ik ook wel openbaar rammelen.
Na heel lang denken, en dan ook echt niet een blauwe maandag is het voor mij wel heel duidelijk dat ik echt nog heel graag nog een keer mama willen worden.
Nog een keer zwanger mogen zijn, nog een keer dat getrappel in de buik, nog een keer alles mogen ervaren
Ik geniet met volle teugen van mijn mooie grote meid.
Maar ook de wens om het allemaal nog eens te doen, een broetje of zusje voor Arwen.
Ook al zal er wel wat leeftijdsverschil zijn, ik hoop ( al weet jej het natuurlijk nooit) dat ze die speciale band mee mag maken.
Nu zijn daar meestal twee voor nodig maar na het gebeuren met DM, en daarna gewoon een relatie die niet werkte, wil ik gewoon alleen zijn even, en misschien loopt het allemaal wel anders, en loop ik morgen Mr. right tegen het lijf.
Maar aangezien ik tegenwoordig meer van het vooruitdenken ben als destijds enzo heb ik de knoop doorgehakt, man of niet, maar het proberen gaat gebeuren.
En dus ben ik mij langzaam aan beetje bij beetje aan het orienteren hoe het in zijn werk gaat met het bewust alleenstaande moederschap.
En dan er vanuit gaande dat alles goed gaat en lukt het via die manier te doen.
Ik denk dat veel mensen wel hun twijfel;s zullen hebben over het feit dat een mannelijke persoon er moet zijn/ etc. ik ken de nadelen allemaal.
Echter bij Arwen heb ik het ook alleen gedaan ook toen er nog een papa was. En nu is heel verdrietig voor Arwen haar papa er niet meer, maar mijzelf als moeder ( op haar verdriet na) is er niets verandert.
Diegene die mij door en door kennen ook oprecht het volste vertrouwen in mij hebben en mij ook wel de persoon er voor vinden. En ook weten dat ik het aan kan.
En voor mij is het nu gewoon fijn dat ik er langzaam mee bezig kan gaan, mijn wens kan/durf uit te spreken.
Het is niet meer een zwaar gemis, maar mijn wens, die stapje voor stapje hopenlijk in vevulling gaat.
En mocht ik toch de Mr. right tegen komen zien we dan wel
Na heel lang denken, en dan ook echt niet een blauwe maandag is het voor mij wel heel duidelijk dat ik echt nog heel graag nog een keer mama willen worden.
Nog een keer zwanger mogen zijn, nog een keer dat getrappel in de buik, nog een keer alles mogen ervaren
Ik geniet met volle teugen van mijn mooie grote meid.
Maar ook de wens om het allemaal nog eens te doen, een broetje of zusje voor Arwen.
Ook al zal er wel wat leeftijdsverschil zijn, ik hoop ( al weet jej het natuurlijk nooit) dat ze die speciale band mee mag maken.
Nu zijn daar meestal twee voor nodig
maar na het gebeuren met DM, en daarna gewoon een relatie die niet werkte, wil ik gewoon alleen zijn even, en misschien loopt het allemaal wel anders, en loop ik morgen Mr. right tegen het lijf. Maar aangezien ik tegenwoordig meer van het vooruitdenken ben als destijds enzo
heb ik de knoop doorgehakt, man of niet, maar het proberen gaat gebeuren.En dus ben ik mij langzaam aan beetje bij beetje aan het orienteren hoe het in zijn werk gaat met het bewust alleenstaande moederschap.
En dan er vanuit gaande dat alles goed gaat en lukt het via die manier te doen.
Ik denk dat veel mensen wel hun twijfel;s zullen hebben over het feit dat een mannelijke persoon er moet zijn/ etc. ik ken de nadelen allemaal.
Echter bij Arwen heb ik het ook alleen gedaan ook toen er nog een papa was. En nu is heel verdrietig voor Arwen haar papa er niet meer, maar mijzelf als moeder ( op haar verdriet na) is er niets verandert.
Diegene die mij door en door kennen ook oprecht het volste vertrouwen in mij hebben en mij ook wel de persoon er voor vinden. En ook weten dat ik het aan kan.
En voor mij is het nu gewoon fijn dat ik er langzaam mee bezig kan gaan, mijn wens kan/durf uit te spreken.
Het is niet meer een zwaar gemis, maar mijn wens, die stapje voor stapje hopenlijk in vevulling gaat.
En mocht ik toch de Mr. right tegen komen zien we dan wel
Engaging Infinite Improbability Drive..
_evenstar_, dappere meid!
Als er iemand bewezen heeft dat ze het wel alleen kan, no matter what, ben jij het wel.
Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen voor je!
Als er iemand bewezen heeft dat ze het wel alleen kan, no matter what, ben jij het wel.
Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen voor je!
***
Leuk Evenstar en spannend ook . Ben je al ver in de oriëntatiefase (zo noem ik het dan maar even)?
Kunnen we misschien een eigen topic openen, voor (bewust) alleenstaande ouders .
. Ben je al ver in de oriëntatiefase (zo noem ik het dan maar even)?Kunnen we misschien een eigen topic openen, voor (bewust) alleenstaande ouders
.
Oeh Evenstar, wat leuk en spannend!!
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ik hoop voor je dat je zwangerschap (ja, want het gaat je ongetwijfeld lukken!) beter zal verlopen dan die van Arwen, want dat ziekenhuis was meer niets.quote:Op dinsdag 1 september 2009 22:16 schreef _evenstar_ het volgende:
Omdat diegene ( wat mijn opvangnet zal zijn) het al weten nu, mag ik vind ik ook wel openbaar rammelen.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:Op woensdag 2 september 2009 11:18 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik hoop voor je dat je zwangerschap (ja, want het gaat je ongetwijfeld lukken!) beter zal verlopen dan die van Arwen, want dat ziekenhuis was meer niets.
Idd, maar ook dat overleven we wel
en gewoon van te voren aangeven dat ik een muts wil die WEL kan prikken ipv me hele handen/armen bont en blauw misgeprikt
Engaging Infinite Improbability Drive..
't was wel behoorlijk artistiek gedaanquote:Op woensdag 2 september 2009 11:37 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Idd, maar ook dat overleven we wel
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Evenstar jij kunt dat zeker weten prima aan. Succes met alle stappen die je nu gaat krijgen.
jij kunt dat zeker weten prima aan. Succes met alle stappen die je nu gaat krijgen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Er is al wel een topic over: Bewust alleenstaand ouderschapquote:
Leuk Evenstar en spannend ook
Kunnen we misschien een eigen topic openen, voor (bewust) alleenstaande ouders
***
Zo, mijn laatste pilstrip gaat op deze maand. Ik heb er zo'n heerlijk en fijn gevoel over
Eindelijk 'echt' doen en onze plannen gaan uitwerken.
Eindelijk 'echt' doen en onze plannen gaan uitwerken.
Da's een heel fijn gevoelquote:Op maandag 7 september 2009 11:59 schreef ChilllayD het volgende:
Zo, mijn laatste pilstrip gaat op deze maand. Ik heb er zo'n heerlijk en fijn gevoel over
Eindelijk 'echt' doen en onze plannen gaan uitwerken.
I know!
I'm so glamourous I piss glitter!
Hey, dit zie ik nu pas. Terwijl ik in het betreffende topic de afgelopen week al wel wat meegelezen hebquote:Op woensdag 2 september 2009 12:30 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Er is al wel een topic over: Bewust alleenstaand ouderschap
. Ik vind dat echter een topic waar het gaat over het wel of niet kiezen voor of goed zijn van alleenstaand ouderschap. Dat is helemaal niet waar ik op doelde. Voor mij is het allang overduidelijk een wel en zou ik het bijvoorbeeld leuker vinden om ergens je ei kwijt te kunnen met en over dingen die specifiek zijn voor het alleenstaand ouderschap, zonder dat het dan een discussiepunt is verder, zeg maar.Maar misschien hoort dat meer thuis in het 'hoe gaat het met de moeders' topic, waar ik ook prima kan kletsen
.Sterker nog, ik denk dat ik niet eens zo'n behoefte heb aan zo'n topic
, ik bedoelde het eigenlijk gewoon meer als een leuke en welkome reactie naar Evenstar .
Ik denk dat dat BAO-topic ook wel bedoeld was als meer dan alleen maar de discussie over of alleenstaand ouderschap "verboden zou moeten worden" , alleen spitst dat topic zich daar steeds weer op toe omdat er vaak weer mensen langskomen die een mening hebben, of die zelf nog twijfelen (zoals ik)
Maar ik snap wel wat je bedoelt hoor, gewoon een topic voor "single mama's" is misschien ook leuk.
En natuurlijk ook van mij: _evenstar_ : welkom! (niet dat ik nou zoveel recht van spreken heb, maar het is goed bedoeld )
, alleen spitst dat topic zich daar steeds weer op toe omdat er vaak weer mensen langskomen die een mening hebben, of die zelf nog twijfelen (zoals ik)Maar ik snap wel wat je bedoelt hoor, gewoon een topic voor "single mama's" is misschien ook leuk.
En natuurlijk ook van mij: _evenstar_ : welkom! (niet dat ik nou zoveel recht van spreken heb, maar het is goed bedoeld
)
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Ik denk dat je met juist een apart topic je juist een bepaalt stigma aan allenstaand ouderschap geeft ( al dan niet bewust/onbewust.
Alleenstaande moeders hebben dezelfde problemen denk ik, misschien practischere zaken dat het wat anders liggen zal, maar nee alleenstaand/gehuwd of samenwonend we zijn allemaal moeders die allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben, het kindje een zo goed mogelijke veilige en geborgen opvoeding te geven, dezelfde hoop hebben etc.
En guuzewuus dank je en ik weet dat als ik eventueel vragen heb etc. je pmbox wel te vinden
Alleenstaande moeders hebben dezelfde problemen denk ik, misschien practischere zaken dat het wat anders liggen zal, maar nee alleenstaand/gehuwd of samenwonend we zijn allemaal moeders die allemaal hetzelfde doel voor ogen hebben, het kindje een zo goed mogelijke veilige en geborgen opvoeding te geven, dezelfde hoop hebben etc.
En guuzewuus dank je
en ik weet dat als ik eventueel vragen heb etc. je pmbox wel te vinden
Engaging Infinite Improbability Drive..
Het voelt echt zo heerlijk onbeschrijfbaar
a) het feit om geen pil meer te nemen haha, ben dat ding zo zat!!!
b) mijn vaak terugkerende hoofdpijn is dan wellicht veeeel minder
c) we gaan ervoor
a) het feit om geen pil meer te nemen haha, ben dat ding zo zat!!!
b) mijn vaak terugkerende hoofdpijn is dan wellicht veeeel minder
c) we gaan ervoor
Daar ben ik iig wel een beetje blij om, omdat ik ten eerste denk dat de spoeling wat dun is om zo'n topic te kunnen vullen en daarnaast krijg je dan nog veel meer versnippering wat ik persoonlijk echt zonde zou vinden. Men weet elkaar toch wel te vinden hier volgens mij. Een tijdje terug werd er ook iets geopperd over een speciaal tweelingen-topic en dat hoefde voor mij ook niet echt, om dezelfde redenen. En dat is er 'gelukkig'quote:
Sterker nog, ik denk dat ik niet eens zo'n behoefte heb aan zo'n topic
tot nu toe ook niet gekomen. Ik vind het juist zo leuk van FOK dat alles door elkaar staat.
***
En dan moet ik eigenlijk (vind ik zelf) zeker de eerste maand braaf afwachten wat mijn cyclus gaat doen. 
Evenstar goed hoor! Leuk een brusje voor Arwen.
CD, gewoon lekker klussen en hoe die cyclus eruit ziet, merk je dan vanzelf wel..... of niet
Hier wordt het gerammel gelukkig minder. Heb ook besloten om alle spullen te verkopen. Dus wieg, ledikant, kinderwagen, box, maxicosi ect. staan straks te koop. Aan de ene kant vind ik het jammer, aan de andere kant helpt het me ook om het hoofdstuk zwanger en nog een kindje erbij af te kunnen sluiten.
CD, gewoon lekker klussen en hoe die cyclus eruit ziet, merk je dan vanzelf wel..... of niet
Hier wordt het gerammel gelukkig minder. Heb ook besloten om alle spullen te verkopen. Dus wieg, ledikant, kinderwagen, box, maxicosi ect. staan straks te koop. Aan de ene kant vind ik het jammer, aan de andere kant helpt het me ook om het hoofdstuk zwanger en nog een kindje erbij af te kunnen sluiten.
Evenstar, wat een leuk en ook spannend besluit! Veel succes!
ChillayD: heerlijk he? Geniet ervan, het is zo'n speciale tijd.
Chacama: lastig besluit lijkt me, maar je gevoel volgen is meestal goed. Als dat gevoel zegt: spullen verkopen, dan zal dat het juiste besluit zijn denk ik.
ChillayD: heerlijk he? Geniet ervan, het is zo'n speciale tijd.
Chacama: lastig besluit lijkt me, maar je gevoel volgen is meestal goed. Als dat gevoel zegt: spullen verkopen, dan zal dat het juiste besluit zijn denk ik.
Kan ik me helemaal in vindenquote:Op maandag 7 september 2009 12:41 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Daar ben ik iig wel een beetje blij om, omdat ik ten eerste denk dat de spoeling wat dun is om zo'n topic te kunnen vullen en daarnaast krijg je dan nog veel meer versnippering wat ik persoonlijk echt zonde zou vinden. Men weet elkaar toch wel te vinden hier volgens mij. Een tijdje terug werd er ook iets geopperd over een speciaal tweelingen-topic en dat hoefde voor mij ook niet echt, om dezelfde redenen. En dat is er 'gelukkig'
. Ik heb zelf ook alleen maar partnerstellen met kinderen in mijn vriendenkring, getrouwd, niet getrouwd, jong, oud, alles door elkaar en voel me daar ook gewoon het meest prettig bij. Volgens mij ken ik niet één alleenstaande moeder, laat staan een bewust alleenstaande moeder .
Op de 1 of andere manier wil ik de eerste maand afwachten, kijken wanneer de ongi komt. Of zal de pil (bijna 10 jaar geslikt) invloed hebben op de eerste keer ongi, dat die redelijk optijd komt? Een soort 'nawerking'. Nou, ach, volgens mij is daar geen touw aan vast te knopen. Ik zie wel wat we doen hahaha
Bij mij duurde het (na tien jaar pil) drie maanden voor alles weer op gang was. Nu heb ik een regelmatige cyclus. Ben nu 10 maanden gestopt met de pil, niet zozeer voor een zwangerschap, maar omdat ik mezelf echt niet leuk vond met pil. Denk dat we eind december starten met proberen zwanger te worden...quote:Op dinsdag 8 september 2009 12:45 schreef ChilllayD het volgende:
Op de 1 of andere manier wil ik de eerste maand afwachten, kijken wanneer de ongi komt. Of zal de pil (bijna 10 jaar geslikt) invloed hebben op de eerste keer ongi, dat die redelijk optijd komt? Een soort 'nawerking'. Nou, ach, volgens mij is daar geen touw aan vast te knopen. Ik zie wel wat we doen hahaha
*poef* nu is het weg
Spannend
Ja soms hoor je dat ze de 1e maand al zwanger worden en gewoon 'aan de slag gaan' zonder naar de cyclus te kijken etc.
Of de 1e 2 maanden na pilgebruik een prima cyclus en daarna de boel ingestort.
Dat de pil na die eerste maanden pas uitgewert is en je lichaam het zelf gaat proberen te regelen.
Zoveel geduld heb ik niet dus ik ga gewoon lekker bezig Heb al zo lang 'moeten' wachten!!
Ja soms hoor je dat ze de 1e maand al zwanger worden en gewoon 'aan de slag gaan' zonder naar de cyclus te kijken etc.
Of de 1e 2 maanden na pilgebruik een prima cyclus en daarna de boel ingestort.
Dat de pil na die eerste maanden pas uitgewert is en je lichaam het zelf gaat proberen te regelen.
Zoveel geduld heb ik niet dus ik ga gewoon lekker bezig
Heb al zo lang 'moeten' wachten!!
Ik ben inmiddels nu een jaar of 2 a 3 gestopt met de pil, ik heb hem een jaar of 8 gebruikt. Bij mij duurde het een jaar voordat mijn cyclus helemaal regelmatig was. Ik werd wel al meteen gewoon ongesteld en dacht eerst ook dat het vrij snel op orde was gekomen, maar na een paar maanden ging het erg onregelmatig. Het duurde dan weer 6 weken, dan weer 4 weken etc etc. Na een jaar was het echt helemaal gewoon weer netjes regelmatig. Wel eigenlijk na een maand al dat mijn eisprong er wel was, alleen dus toen iets onregelmatiger. Ik voelde het dus ook wel als ik mn eisprong had, maar die kwam dan afentoe gewoon pas na 4 weken ipv 2.
Hier rammel ik nog steeds hard door...
Vorig weekend hadden we een feestje en een vriend van ons vertelde dat zijn vriendin zwanger is. Het gesprek kwam erop of wij dan niet al stiekem een beetje kindjes willen en mn vriendje vertelde toen dat hij er nog niet helemaal bewust voor durft te gaan, maar dat als we nu een ongelukje zouden hebben dat hij het dan helelemaal niet erg zou vinden!!! Stond ik daar met mijn mond vol tanden!! Ik had echt in mn hoofd dat het nog wel 3 jaar kon duren voordat hij er een beetje aan toe zou zijn, maar dan vertelt ie opeens dit gewoon aan een willekeurig iemand!
En ondertussen denk ik: ohh over zoveel dagen ben ik vruchtbaar, wat zou het toch leuk zijn als... en als het dan lukt, wanneer zou ik dan uitgerekend zijn? hahaha, echt erg!
Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....
Hier rammel ik nog steeds hard door...
Vorig weekend hadden we een feestje en een vriend van ons vertelde dat zijn vriendin zwanger is. Het gesprek kwam erop of wij dan niet al stiekem een beetje kindjes willen en mn vriendje vertelde toen dat hij er nog niet helemaal bewust voor durft te gaan, maar dat als we nu een ongelukje zouden hebben dat hij het dan helelemaal niet erg zou vinden!!! Stond ik daar met mijn mond vol tanden!! Ik had echt in mn hoofd dat het nog wel 3 jaar kon duren voordat hij er een beetje aan toe zou zijn, maar dan vertelt ie opeens dit gewoon aan een willekeurig iemand!
En ondertussen denk ik: ohh over zoveel dagen ben ik vruchtbaar, wat zou het toch leuk zijn als... en als het dan lukt, wanneer zou ik dan uitgerekend zijn? hahaha, echt erg!
Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....
Haha leuk toch, kun je eens een dieper gesprekje met je partner voeren daarover
Mij lijkt het persoonlijk heerlijk om zwanger te zijn, zelfs nare periodes en klachten.
Nouja lekker, het kan erbij horen en is een hele ervaring opzich natuurlijk.
Tot nu toe zou ik me daarop kunnen verheugen, alleen maar!
Maar aan het einde van een zwangerschap zou ik het misschien wel zwaar krijgen en denken, kom eruit
Zo, nog 19 pillen te slikken voor mij
dan eindelijk weg. Pffff ik zou haast de pil NU weg willen gooien.
Alleen dan stop ik midden in een pilstrip, ben net ongi geweest. Geen zin in
Geduld geduld geduld, tralalalala.
Mij lijkt het persoonlijk heerlijk om zwanger te zijn, zelfs nare periodes en klachten.
Nouja lekker, het kan erbij horen en is een hele ervaring opzich natuurlijk.
Tot nu toe zou ik me daarop kunnen verheugen, alleen maar!
Maar aan het einde van een zwangerschap zou ik het misschien wel zwaar krijgen en denken, kom eruit
Zo, nog 19 pillen te slikken voor mij
dan eindelijk weg. Pffff ik zou haast de pil NU weg willen gooien.
Alleen dan stop ik midden in een pilstrip, ben net ongi geweest. Geen zin in
Geduld geduld geduld, tralalalala.
lol. ik hanteer mijn achtbaanmethode: verstand op 0. instappen en blijven zitten tot je er niet meer uit kunt.quote:Op woensdag 9 september 2009 18:53 schreef bellelena het volgende:
Aan de andere kant: Stel je voor dat er een levend wezen in je groeit en dat beweegt enzo, dat lijkt me best eng! En nog erger: als het erin zit, dan moet het er ook uit!! En dat gaat toch nooooooit passen! Dat lijkt me ook echt wel erg eng, een bevalling....
Haha, dat is wel een goeie, behalve dat ik de laatste keer huilend uit een achtbaan stapte omdat ik het eigenlijk veeel te eng vond hahaquote:Op zaterdag 12 september 2009 14:08 schreef AncientSound het volgende:
[..]
lol. ik hanteer mijn achtbaanmethode: verstand op 0. instappen en blijven zitten tot je er niet meer uit kunt.
Onderwijl wordt het me allemaal bijna teveel..
De laatste paar weken sta ik echt op knappen. Ik wil het liefst tegen m'n vriendje zeggen: ik wil nu een baby met je maken! Maar ik durf het niet uit te spreken. Ik denk dat hij nog wil wachten, maar alles in mij roept om een klein babietje van mezelf. Het is zelfs zo erg dat ik stiekem hoop dat het condoom scheurt!
Ik weet echt even niet meer wat ik met mezelf aan moet! Ik denk niet dat ik nog maanden langer kan wachten, ik word er gewoon wanhopig van!
Zat er al aan te denken om het misschien in een briefje aan hem te schrijven, dat deed ik vroeger met m'n moeder altijd als ik iets wilde vertellen maar het 'lukte' niet. Dan schreef ik het aan haar en schreef zij terug. Dan is het wat makkelijker om je gevoelens onder woorden te brengen.
Hoe hebben anderen hier dat aangepakt?
Was het gewoon een makkelijk onderwerp om over te spreken of hebben jullie er soms ook om heen gedraaid? Ben bang dat ik een dezer dagen toch echt het hoge woord eruit moet gaan gooien, want nu word ik er alleen maar verdrietig van. Als ik het hem vertel, dan kunnen we er in ieder geval over praten. Alleen misschien vindt hij het wel helemaal niet leuk om het erover te hebben? Wil hij nog jaren wachten, is hij er helemaal niet aan toe en zo.. Mja, dan moet ik het hem toch vertellen, anders weet ik ook niet precies hoe hij erover denkt natuurlijk. Poeh. Bleh. Rottig hoor, van die rammelende eierstokken!
Hier net zoiets, maar ik zeg altijd alles wat ik denk. Ik dacht altijd, dat vind hij vast niets.
Ik begon er al serieus over mijn 20e, dat ik graag jong kinderen zou willen. 'Ja, over een paar jaartjes ik ook wel'. Klaboemskie was dat bestwel, al was ik zelf nog erg jong.
Toch heb ik het er denk ik maandelijks over gehad, en de wens bleef. Ik wou het echt !!
Van mij had de pil 3 jaar geleden de deur al uitgemogen, maar toch niet serieus gedaan..... weet niet waarom.
tot 2 maanden geleden het gesprek weer serieus begon te worden en het besluit er kwam (nou niet hoppa, 1,2,3 hopsakee, maar even in het kort) over 2 maanden doen we hem weg! Willen het nu beiden heel erg graag, hij ook en dat doet me echt heel erg goed!
Nog 13 pillen en de strip is leeg, we zijn die dag exact 7 jaar samen.
Dus het was een leuke keuze, hahahaha. Het staat hier nu een beetje 'als een simpele keuze'. Dat was het niet maar kan dat niet zo goed beschrijven......
Ik begon er al serieus over mijn 20e, dat ik graag jong kinderen zou willen. 'Ja, over een paar jaartjes ik ook wel'. Klaboemskie was dat bestwel, al was ik zelf nog erg jong.
Toch heb ik het er denk ik maandelijks over gehad, en de wens bleef. Ik wou het echt !!
Van mij had de pil 3 jaar geleden de deur al uitgemogen, maar toch niet serieus gedaan..... weet niet waarom.
tot 2 maanden geleden het gesprek weer serieus begon te worden en het besluit er kwam (nou niet hoppa, 1,2,3 hopsakee, maar even in het kort)
over 2 maanden doen we hem weg! Willen het nu beiden heel erg graag, hij ook en dat doet me echt heel erg goed!Nog 13 pillen en de strip is leeg, we zijn die dag exact 7 jaar samen.
Dus het was een leuke keuze, hahahaha. Het staat hier nu een beetje 'als een simpele keuze'. Dat was het niet maar kan dat niet zo goed beschrijven......
bellelena, je hebt nou juist zo'n mooie opening nav die opmerking tegen die vriend, doen joh!
Desnoods begin je je gesprek ermee dat je snapt dat hij echt niet meteen 'ja da's goed' zal zeggen, maar dat jij er wel over wil praten omdat het steeds erger wordt.
Dan geef je hem iig nog wat ruimte zonder dat jouw verlangen bij hem gelijk enorme druk neer legt
En wie weet wat er uit komt...
Jullie houden van elkaar, dan moet je toch ook gewoon over dit soort dingen kunnen praten.
Desnoods begin je je gesprek ermee dat je snapt dat hij echt niet meteen 'ja da's goed' zal zeggen, maar dat jij er wel over wil praten omdat het steeds erger wordt.
Dan geef je hem iig nog wat ruimte zonder dat jouw verlangen bij hem gelijk enorme druk neer legt
En wie weet wat er uit komt...
Jullie houden van elkaar, dan moet je toch ook gewoon over dit soort dingen kunnen praten.
***
ChilllayD: Dat is wel mooi, dat jullie de dag dat je stopt met de pil precies 7 jaar samen zijn!
Ik ben er ongeveer een jaar geleden voor het eerst serieus over begonnen, maar dat was toen een eenmalig gesprekje. Toen we hoorden dat vrienden van ons zwanger waren, toen hebben we het er pas weer en ook veel uitgebreider over gehad. En dan tot laatst dus die opmerking
Wel echt super spannend dat jullie er nu allebei klaar voor zijn en de stap gaan nemen!! Ik hoop dat het allemaal van een leie dakje zal gaan!
Brighteyes: Dat klinkt inderdaad wel als een goed idee, ik denk dat het al een hoop zal schelen als ik hem in ieder geval kan vertellen dat het zo sterk is bij mij. Dan is toch de druk misschien wat van de ketel, en dan kan hij er voor zichzelf misschien ook een beetje over nadenken, wat hij erover voelt en dat soort dingen.
Je hebt ook gelijk dat we van elkaar houden en er zeker over moeten kunnen praten! Eigenlijk praten we ook altijd wel over alles, dus ik maak me vast ook maar druk om niks Hij zal inderdaad echt niet meteen gillend wegrennen, en ik ben natuurlijk ook net zo goed bereid om te wachten tot hij er helemaal klaar voor is
Nu nog een mooi moment zoeken om erover te beginnen..
Hij zit nu te gamen samen met die vriend die dus binnenkort papa wordt! Misschien als ze straks uitgegamed zijn, dat ik dan wel eens een mooi bruggetje kan maken
Ik ben er ongeveer een jaar geleden voor het eerst serieus over begonnen, maar dat was toen een eenmalig gesprekje. Toen we hoorden dat vrienden van ons zwanger waren, toen hebben we het er pas weer en ook veel uitgebreider over gehad. En dan tot laatst dus die opmerking
Wel echt super spannend dat jullie er nu allebei klaar voor zijn en de stap gaan nemen!! Ik hoop dat het allemaal van een leie dakje zal gaan!
Brighteyes: Dat klinkt inderdaad wel als een goed idee, ik denk dat het al een hoop zal schelen als ik hem in ieder geval kan vertellen dat het zo sterk is bij mij. Dan is toch de druk misschien wat van de ketel, en dan kan hij er voor zichzelf misschien ook een beetje over nadenken, wat hij erover voelt en dat soort dingen.
Je hebt ook gelijk dat we van elkaar houden en er zeker over moeten kunnen praten! Eigenlijk praten we ook altijd wel over alles, dus ik maak me vast ook maar druk om niks
Hij zal inderdaad echt niet meteen gillend wegrennen, en ik ben natuurlijk ook net zo goed bereid om te wachten tot hij er helemaal klaar voor is Nu nog een mooi moment zoeken om erover te beginnen..
Hij zit nu te gamen samen met die vriend die dus binnenkort papa wordt! Misschien als ze straks uitgegamed zijn, dat ik dan wel eens een mooi bruggetje kan maken
omg de vriendin van een vriend is (onverwachts) zwanger en ik zit helemaal te stuiteren. omdat het zo verrassend en leuk is maar ook OMDAT IK ZO OORVERDOVEND HARD RAMMEL
Hihi wat gaaf, weten die vriend en vriendin ook dat je zo hard rammelt??quote:Op donderdag 17 september 2009 21:44 schreef AncientSound het volgende:
omg de vriendin van een vriend is (onverwachts) zwanger en ik zit helemaal te stuiteren. omdat het zo verrassend en leuk is maar ook OMDAT IK ZO OORVERDOVEND HARD RAMMEL
Hier nog steeds niks gekomen van 'het gesprek' om vriendje verder op de hoogte te stellen van het niveau van rammelen van mijn kant.. Donderdagavond, vrijdagavond, zaterdagavond waren er telkens vrienden over de vloer. En gisteren een klein dipje waardoor ik geen zin had in welk gesprek dan ook
Ach ja, ooit komt het hoge woord er vast wel uit!
Het lijkt trouwens wel of ik telkens in de eerste helft van mn cyclus (dus tussen ongesteldheid en eisprong) harder rammel dan na de eisprong, dan voel ik mezelf toch iets rustiger op een of andere manier. Maar niet dat het dan weg is ofzo, alleen, ja, dat ik me echt 'rustiger' voel. De eerste helft voel ik me veel onrustiger en meer het idee dat ik echt ala minute een kindje wil gaan maken. Tweede helft dan kan ik het weer iets rationeler bekijken en bedenken dat een half jaar ook al snel opschiet. Dat idee dus. Maar nog steeds wel een enorme drang naar een baby voor en van mezelf. Meer mensen die dat herkennen?
Ik rammel eigenlijk constant al heel lang.....
Lurk ook al een hele tijd mee in dit forum, maar kom nu toch maar eens gezellig babbelen over rammelen
Ik heb nu 4 jaar een Mirenaspiraal, dus die wordt uiterlijk over een jaar verwijderd. Een tijdje terug heb ik aan mijn vriend gevraagd hoe hij het voor zich zag, of hij zichzelf al als vader zag enzo... en hij zag dat opzich allemaal wel zitten, alleen zijn we eigenlijk allebei van mening dat een relatie van 2 jaar nog niet helemaal de basis is voor een kindje krijgen. Dus we wachten nog even netjes af tot mijn spiraaltje eruit gaat, en dan............ mag ik eindelijk gaan proberen een kindje te krijgen!
En nu ga ik oppassen op het 9 maanden oude zoontje van vrienden
al heel lang.....Lurk ook al een hele tijd mee in dit forum, maar kom nu toch maar eens gezellig babbelen over rammelen
Ik heb nu 4 jaar een Mirenaspiraal, dus die wordt uiterlijk over een jaar verwijderd. Een tijdje terug heb ik aan mijn vriend gevraagd hoe hij het voor zich zag, of hij zichzelf al als vader zag enzo... en hij zag dat opzich allemaal wel zitten, alleen zijn we eigenlijk allebei van mening dat een relatie van 2 jaar nog niet helemaal de basis is voor een kindje krijgen. Dus we wachten nog even netjes af tot mijn spiraaltje eruit gaat, en dan............ mag ik eindelijk gaan proberen een kindje te krijgen!
En nu ga ik oppassen op het 9 maanden oude zoontje van vrienden
Hallo allemaal.. Ik ben droomvrouwtje en ben 25 jaar en ik ''rammel'' samen met mijn lieve verloofde..
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt )
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt
)
Be happy with the little things in life
ik rammel ook even mee en hoop!
vanaf mijn eerste menstruatie ooit ging het al anders dan anders en 15 jaar geleden is bij mij wat nu pcos genaamd is geconstateerd.
ook heb ik een eileider minder door een cyste.
vorig jaar heb ik een miskraam gekregen na onverwachts zwanger te zijn geworden.(spiraal was verbogen)
en nu.................................................
ik rammel als nooit tevoren.
maybe gaan we ervoor maybe niet.
eerst maar eens uitgebreid bekijken of het lichamelijk groen licht word.
vanaf mijn eerste menstruatie ooit ging het al anders dan anders en 15 jaar geleden is bij mij wat nu pcos genaamd is geconstateerd.
ook heb ik een eileider minder door een cyste.
vorig jaar heb ik een miskraam gekregen na onverwachts zwanger te zijn geworden.(spiraal was verbogen)
en nu.................................................
ik rammel als nooit tevoren.
maybe gaan we ervoor maybe niet.
eerst maar eens uitgebreid bekijken of het lichamelijk groen licht word.
home is where doghair sticks to anything but the dog!
Wat spannend allemaal! Ik hoop echt dat jullie je gauw verplaatsen naar het 2e streepjestopic of zelfs naar z&g!
I'm so glamourous I piss glitter!
Post ook meteen even in het tweede streepjestopic wat dat dieet is dan, ik denk dat het gretig aftrekt vind!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Moedig me nou niet aanquote:
Wat spannend allemaal! Ik hoop echt dat jullie je gauw verplaatsen naar het 2e streepjestopic of zelfs naar z&g!
it takes two you know en ik vind het al heel wat dat ik zonder tegenstribbelen heb bereikt dat we er alsnog vrij snel aan willen beginnen Hoe oud zijn de overige rammelaarsters eigenlijk?
ik ben 26 en vriend is 30, ben benieuwd wanneer andere mensen er 'klaar' voor zijn
Wauw, eigenlijk moet jij dus al naar het tweede streepjes topicquote:
Hallo allemaal.. Ik ben droomvrouwtje en ben 25 jaar en ik ''rammel'' samen met mijn lieve verloofde..
Ik was vandaag met mijn allerbeste vriendin mee naar de vlos en hoorde het hartje en toen dacht ik: ik wil ook.. dat wil ik eigelijk al langer en daarom gebruiken wij geen anticonpectie meer.. maar elke keer als ik babietjes zie of de dan rammelt het aan alle kanten.. zodra ik babies zie smelt ik gewoon.. zelfs als ze ouder zijn.. mijn vriendin heeft al een zoontje van 1 en als ik naar hem kijk dan smelt ik ook.. vooral die gekke bekken.. *zucht* mijn tijd zal vast wel komen en verlopig rammel ik lekker door tot dat het bij ons ook een keer raak is (wat volgens mij echt moet gaan gebeuren want er heerst hier een waar virus, 2 vriendinnen zwanger waarvan de broer van 1 van hun ook een kindje krijgt, 2 collegatjes, een paar oude klasgenoten zijn pas bevallen. Dus ik ga vast dat virus ook krijgen, heb al gevraagt wat zei eten en drinken misschien dat het daar aan ligt
Ja eigelijk wel ja,maar.....quote:Op woensdag 23 september 2009 12:41 schreef LadyBlack het volgende:
[..]
Wauw, eigenlijk moet jij dus al naar het tweede streepjes topic
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....
Be happy with the little things in life
Ik ben 25 en m'n vriendje is 26quote:Op woensdag 23 september 2009 12:40 schreef LadyBlack het volgende:
[..]
Moedig me nou niet aan
Hoe oud zijn de overige rammelaarsters eigenlijk?
Gisteren liep er een groepje kleuters voorbij en zei m'n vriendje "Aw, wat lief al die kleine kindjes". Zomaar uit het niets! Maar ik had niet genoeg ballen om er veel verder op door te gaan
Kon ook niet helemaal goed inschatten of het een soort van hint van zijn kant was.
Ik heb trouwens ook nog wel moment dat ik opeens weer twijfel, ben ik er wel echt klaar voor of echt helemaal aan toe. Hoe zal het dan gaan met feestjes of uitgaan af en toe? Kan ik al die verantwoordelijkheid wel aan? Blijf ik wel mezelf? Moet ik niet gewoon nog een jaar/paar jaar wachten, ben immers nog jong genoeg?
Maar ja, m'n lichaam wil heel graag en m'n gevoel ook. Op welk moment besluit je dan zoiets dat je er echt helemaal klaar voor bent? En is er wel zo'n moment, is er niet altijd iets te twijfelen?
Hoe je sociale leven er straks uitziet heeft denk ik deels te maken met wat voor kindje je krijgt, en hoe je er zelf mee omgaat. Mijn vrienden-met-kindje zijn erg relaxt en ik pas dan ook regelmatig op, als zij een avondje naar de film willen of uit eten met bezoek oid.
En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!
En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!
quote:
[..]
Ja eigelijk wel ja,maar.....
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....
Oh, dat is wel even een ander verhaal ja.Gelukkig ben je ook nog jong
En de instelling 'we zien wel wanneer het raak is', is dan heel prima lijkt me En je krijgt natuurlijk een bruidsnacht, wat is er nou mooier......
Ja daar heb je helemaal gelijk in, je blijft toch wel de persoon die je zelf bent.quote:Op woensdag 23 september 2009 17:00 schreef LadyBlack het volgende:
Hoe je sociale leven er straks uitziet heeft denk ik deels te maken met wat voor kindje je krijgt, en hoe je er zelf mee omgaat. Mijn vrienden-met-kindje zijn erg relaxt en ik pas dan ook regelmatig op, als zij een avondje naar de film willen of uit eten met bezoek oid.
En inderdaad, ik zit ook wel eens te denken: jeetje, ik wil ook graag elk jaar een festival bezoeken, hoe moet dat dan....? En word ik dan niet suf, en kan ik niet beter wachten tot meer mensen die fase bereiken...? Maar uiteindelijk wil ik toch héél erg graag een zwangerschap meemaken en een kindje krijgen! En ik ga er helemaal vanuit dat het zo ontzettend leuk is dat je alle andere dingen er makkelijk voor aan de kant zet, en dat die dingen een paar jaar later misschien nog wel leuker zijn met zn drietjes!
En ik heb altijd nog ouders, broertjes, zusje, vrienden, schoonouders die vast wel eens op willen passen!
Of ik kan een kindje meenemen natuurlijk!
Bij deze alvast een hele mooie bruiloft gewenst volgend jaar! En dat er maar zomaar een wondertje mag gebeuren, in de tussentijd of erna!quote:Op woensdag 23 september 2009 13:00 schreef droomvrouwtje het volgende:
[..]
Ja eigelijk wel ja,maar.....
daar heb ik al een tijdje gepost en op dit moment lurk ik daar alleen nog mee.. we hadden besloten het wat voorzichtiger aan te doen aangezien we in mei gaan trouwen en ik niet het risico wou lopen om dan uitgerekend te zijn.. en ik was heel gestresst was er ontzettend veel mee bezig wat elke maand een enorme teleurstelling te weeg bracht, waardoor ik echt een paar dagen van slag was.. dus heb ik een beetje afstand genomen.. en gelukkig sta ik er nu ook wat relaxter in.. en merk ik vanzelf wel als het raak is en rammelen we er samen op los....
Euh, nee.quote:Op woensdag 23 september 2009 17:49 schreef bellelena het volgende:
[..]
Ja daar heb je helemaal gelijk in, je blijft toch wel de persoon die je zelf bent.
Althans, ik dacht altijd dat een kind een aanvulling zou worden en geen invulling of totale ommeslag, maar zo werkte het dus even niet
. Niet dat het erg is hoor (althans, ik vind van niet) maar je hebt er vantevoren geen benul van hoe erg je leven veranderd.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
dankjewel...quote:Op woensdag 23 september 2009 17:50 schreef bellelena het volgende:
[..]
Bij deze alvast een hele mooie bruiloft gewenst volgend jaar! En dat er maar zomaar een wondertje mag gebeuren, in de tussentijd of erna!
O en ik liep daar ook wel mee hoor.. ga ik dan veranderen als ik eenmaal een kind krijg en hoe gaat mijn sociaal leven er dan uit zien.. Nu doen we vooral waar we zin in hebben gaat dat dan ook.. Nu heb ik 2 vriendinnen die allebei al een kindje hebben en nu zwanger zijn van de 2e.. heb het ze een keer gevraagd. En tuurlijk er veranderd veel en je moet als je weg wilt vooruit plannen.. Maar ook dan kan je stappen, een dagje weg zonder kinderen.. (moet je wel oppas hebben maar dat is goed te regelen hier gelukkig)
Ik ben vooral bang dat ik dan '' ik doe niks aan mijn uiterlijk want ik heb man en kind" moeder wordt.. En dat wil ik niet.. maar ja daar ben ik natuurlijk zelf bij
Be happy with the little things in life
Je leven verandert, je blik naar de wereld verandert, maar toch blijf je toch wel 'jezelf' (je eigen identiteit en karakter en persoonlijkheid) toch?quote:Op woensdag 23 september 2009 19:37 schreef Vivi het volgende:
[..]
Euh, nee.
Althans, ik dacht altijd dat een kind een aanvulling zou worden en geen invulling of totale ommeslag, maar zo werkte het dus even niet
Of verandert dat ook helemaal?
Dat klinkt voor mij ook wel als een geruststelling.quote:Op woensdag 23 september 2009 19:55 schreef droomvrouwtje het volgende:
[..]
dankjewel...
O en ik liep daar ook wel mee hoor.. ga ik dan veranderen als ik eenmaal een kind krijg en hoe gaat mijn sociaal leven er dan uit zien.. Nu doen we vooral waar we zin in hebben gaat dat dan ook.. Nu heb ik 2 vriendinnen die allebei al een kindje hebben en nu zwanger zijn van de 2e.. heb het ze een keer gevraagd. En tuurlijk er veranderd veel en je moet als je weg wilt vooruit plannen.. Maar ook dan kan je stappen, een dagje weg zonder kinderen.. (moet je wel oppas hebben maar dat is goed te regelen hier gelukkig)
Ik ben vooral bang dat ik dan '' ik doe niks aan mijn uiterlijk want ik heb man en kind" moeder wordt.. En dat wil ik niet.. maar ja daar ben ik natuurlijk zelf bij
Nu heb ik ook wel eens om me heen gekeken en ook gezien dat er mensen met kinderen zijn die gewoon hun dromen nog volgen! En toen ook bedacht dat je, ook met kindje, je eigen dromen kunt blijven hebben en zelfs waarmaken! Op het jeugdjournaal bijvoorbeeld zag ik eens 2 jongetjes (van 10 en 12 oid) die gingen een jaar met hun ouders op wereldreis. Ze kregen gewoon hun schoolwerk mee! Toen dacht ik van: dus je kunt ook met kind nog wensen verwezenlijken! Het is vast meer regelwerk, maar niet onmogelijk! En dat probeer ik ook wel vast te houden. Want dat is dus waar ik me dan het meest zorgen over maak af en toe. Van: Ik wil nog ooit dit een keer doen, of dat. Straks heb ik een kindje, kan dat dan nog wel? Maar in principe is dat ook weer zoiets van: Je bent er zelf bij.
Ja klopt.. het is idd allemaal wat moeilijker maar als je het graag wilt kun je, jezelf blijven, je dromen navolgen, leuke dingen blijven doen.. het is idd dat je meer moet plannen.. Dat lijkt me wel moeilijk hoor... Maar ik denk ook dat het aan het kind ligt.. Mijn ene vriendin die moet vaak alles plannen, spontaan een dagje weg gaat nog wel.. Maar eens denken ik ga vanavond op visite en neem het campingbedje mee en hij slaapt daar dan wel in, is echt een uitdaging en loopt niet echt van het leie dakje.. Mijn andere vriendin heeft een kleintje in de zelfde leeftijd (is 6 weken jonger) en dat kind kun je echt overal mee naar toenemen en slaapt ook overal.. Zelfs het oppakken en daarna weer thuis in bed krijgen loopt gesmeerd.. dus daar moet je denk ik dan wel rekening mee houden.. Mijn moeder zei laatst het ligt ook aan jezelf hoe makkelijk je kind is.. niet helemaal natuurlijk maar ze zei je kunt je kind er wel aan laten wennen.. Daar was ik dan ook wel weer blij om dat ze dat zei..
Ik heb wel zoiets zolang wij met z'n 2tjes zijn wil ik wel zoveel mogelijk proberen leuke dingen te doen.. Doe ik vast dan ook wel.. maar nu kan het nog lekker spontaan.. Zo zijn wij dus 2 weken geleden lekker een dagje naar Parijs geweest...
Ik heb wel zoiets zolang wij met z'n 2tjes zijn wil ik wel zoveel mogelijk proberen leuke dingen te doen.. Doe ik vast dan ook wel.. maar nu kan het nog lekker spontaan.. Zo zijn wij dus 2 weken geleden lekker een dagje naar Parijs geweest...
Be happy with the little things in life
Mag ik hier ook even komen rammelen ?
Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien
Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?
?Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien
Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nog 2 pillen opeten, het schiet nu echt op
Ik ben overigens 24... vriendje 27.
Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!
Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?
Ik ben overigens 24... vriendje 27.
Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!
Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?
Rammelen mag altijd toch?quote:
Mag ik hier ook even komen rammelen
Ik had het nooit gedacht, maar als ik die foto's zie van die hele kleintjes en dan bedenk dat ik dat neit meer mee ga maken, omdat mijn meisje gewoon door blijft groeien
Onze argumenten zijn helemaal goed, daar sta ik ook helemaal achter, maar ow, ik zou er zelfs nog een zwangerschap voor over hebben. Waarom ben ik toch niet 10 jaar jonger?
Maar is het echt te laat voor een tweede? Of zou je daar eerst nog een tijdje mee willen wachten ivm leeftijdsverschil met je dochtertje?
2 pillen nog maar! Wauw.....quote:
Nog 2 pillen opeten, het schiet nu echt op
Ik ben overigens 24... vriendje 27.
Ik heb ook wel van die twijfels hoor, is dit wel echt wat ik wil en aan de andere kant totaal niet kunnen wachten!!
Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben, of hebben gehad. Zelfs nog als je er achter komt dat je zwanger bent. Dan is het echt zover en kun je niet meer terug. Althans, ik lees dat wel eens vaker voorbij komen. Gezonde spanning toch?
Ik rammel af en toe zo hard dat ik de dokter meteen op wil bellen om het spiraaltje te verwijderen, en dan ineens schrik ik van mezelf, zovan
"Jeetje, doe even rustig, denk even na... waar begin je aan??"
"een baby'tje, van mezelf.......
" "NEE! even wachten nog......
"
ik rammel af en toe ook weer...
en nu is een vriendinnetje zwanger van de 3e, heeft 2 meiden en krijgt nu een knul en ik ben stiekum toch wel jaloers...
en nu is een vriendinnetje zwanger van de 3e, heeft 2 meiden en krijgt nu een knul en ik ben stiekum toch wel jaloers...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Nou, als het goed is komt er niets van, zeker niet wat schaap betreft.
Wat mij betreft: als ik de garantie zou hebben dat het kindje, ondanks mijn leeftijd, helemaal gezond zou zijn bij de geboorte, zou ik er best nog een keer voor willen gaan. Die zwangerschap kom ik wel door, dat is me nu ook gelukt en bevallen, ach...is te doen. Maar de onzekerheid mbt mijn leeftijd en de risico's die dan toch wel groot worden, zijn voor mij de reden dat het bij rammelen zal moeten blijven.
Wat mij betreft: als ik de garantie zou hebben dat het kindje, ondanks mijn leeftijd, helemaal gezond zou zijn bij de geboorte, zou ik er best nog een keer voor willen gaan. Die zwangerschap kom ik wel door, dat is me nu ook gelukt en bevallen, ach...is te doen. Maar de onzekerheid mbt mijn leeftijd en de risico's die dan toch wel groot worden, zijn voor mij de reden dat het bij rammelen zal moeten blijven.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Snap ik Miss... ik zou de gok denk ik ook niet durven nemen hoor. Senna is natuurlijk ook al jullie eigenste wondertje.
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen ?
Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
?Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
ik ben vooral bang dat mijn lijf het laat afweten....
aan mijn buik is vroeger zoveel gesleuteld.
dokters die zich vertwijfeld over het hoofd krabbelde en opmerkte.
`tsja dat heb ik nog nooit gezien`
en bedankt he!
en het argument van mijn ouders aan mij...
het was donker en geen gebruiksaanwijzing erbij toen je gemaakt werd........
een paar jaar geleden hoefde ik ook echt niet aan kinderen te denken,
leuk die twee neefjes van mij maar niks voor mij.
maar nu wil ik ze wel opvreten zo rammel ik en zeker na vorig jaar nadat ik 8 weken zwanger bleek is dat gevoel alleen maar sterker geworden.
maar na die miskraam de angst ook.........
aan mijn buik is vroeger zoveel gesleuteld.
dokters die zich vertwijfeld over het hoofd krabbelde en opmerkte.
`tsja dat heb ik nog nooit gezien`
en bedankt he!
en het argument van mijn ouders aan mij...
het was donker en geen gebruiksaanwijzing erbij toen je gemaakt werd........
een paar jaar geleden hoefde ik ook echt niet aan kinderen te denken,
leuk die twee neefjes van mij maar niks voor mij.
maar nu wil ik ze wel opvreten zo rammel ik en zeker na vorig jaar nadat ik 8 weken zwanger bleek is dat gevoel alleen maar sterker geworden.
maar na die miskraam de angst ook.........
home is where doghair sticks to anything but the dog!
Ik vind het erg lastig om te begrijpen waarom mensen die veel moeite hebben moeten doen voor een kindje vaak nog wanhopiger lijken als ze een tweede willen. Toch zie je dat regelmatig. Klaarblijkelijk bestaat er niet zoiets als 'je bent nu al moeder en dat moet genoeg zijn'. Het verlangen naar een tweede kan héél groot zijn.quote:Op maandag 28 september 2009 20:37 schreef miss_sly het volgende:
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen
Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
Waarom zou je je gevoel nu al weg rationaliseren? Je hebt het risico één keer de moeite waard gevonden en daar is je prachtige dochter uit voortgekomen. Nu je weet hoe fantastisch dat is lijkt het me niet zo gek dat je bereid bent het allemaal nog een keer te doen. Je weet immers wat je mist als je het niet doet.
Je lief begrijpt ook heus wel dat je wat dit soort zaken betreft niet 'contractueel' gebonden bent aan een beslissing die je in het verleden hebt genomen. Als dat zo zou zijn zouden er veel minder kinderen worden geboren; hoeveel mensen schreeuwen immers niet van de daken dat ze geen kinderen willen maar komen daar later op terug? Levens veranderen en gevoelens en inzichten veranderen mee.
Geef je gevoelens de ruimte, praat er met elkaar over en sta open voor een beslissing beide kanten uit, zou ik zeggen. Misschien besluit je alsnog dat je het risico te groot vindt, maar misschien wordt je verlangen naar die tweede zo groot dat je het risico voor lief neemt. Samen komen jullie er wel uit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 29-09-2009 07:03:47 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nou, ik lijk en ben niet wanhopiger, hoor. Ten eerste was ik al jaren niet meer wanhopig en ten tweede is de wens voor een tweede bij mij (iig op dit moment) nog niet een beetje te vergeliijken met de wens voor uberhaupt een kind.
Wel vind ik het vreemd dat als het kennelijk moeizaam is gegaan, je maar tevreden moet zijn dat je er een hebt gehad, dus dat je verder niets te wensen zou kunnen hebben.
Over de praktische zaken: we hebben het risico idd genomen voor een eerste, maar toen ik zwanger werd, was ik 'pas' 39. Als ik voor een tweede zou gaan, moet Senna sowieso eerst wat ouder zijn. Dat wil zeggen dat ik bijna 42 zou zijn als we voor een tweede zouden gaan. En de risico's worden gewoon op deze leeftijd echt wel snel heel erg groot. Mocht schaap toch al van gedachten veranderen en wel voor een tweede willen gaan, dan nog weet ik absoluut zeker dat hij geen kindje met Down zou willen. En ik, zeker nu we al een kind hebben en haar er dus ook mee opzadelen, ook niet. Dus mocht dat dan het geval zijn, dan zou de zwangerschap afgebroken moeten worden, en ik weet niet of ik dat op kan brengen.
Dus al met al staan onze rationele argumenten nog steeds als een huis, en daar wil ik zelf ook wel aan vasthouden. Maar dat neemt niet weg dat ik rammel en dat een tweede zwangerschap (misschien wel veel fijner en relaxter dan de eerste), een tweede bevalling (weten wat er komen gaat, bewuster meemaken) en een tweede klein frummeltje (waarmee je ook veel beter weet hoe en wat omdat je het allemaal al meegemaakt hebt) me geweldig lijken.
Wel vind ik het vreemd dat als het kennelijk moeizaam is gegaan, je maar tevreden moet zijn dat je er een hebt gehad, dus dat je verder niets te wensen zou kunnen hebben.
Over de praktische zaken: we hebben het risico idd genomen voor een eerste, maar toen ik zwanger werd, was ik 'pas' 39. Als ik voor een tweede zou gaan, moet Senna sowieso eerst wat ouder zijn. Dat wil zeggen dat ik bijna 42 zou zijn als we voor een tweede zouden gaan. En de risico's worden gewoon op deze leeftijd echt wel snel heel erg groot. Mocht schaap toch al van gedachten veranderen en wel voor een tweede willen gaan, dan nog weet ik absoluut zeker dat hij geen kindje met Down zou willen. En ik, zeker nu we al een kind hebben en haar er dus ook mee opzadelen, ook niet. Dus mocht dat dan het geval zijn, dan zou de zwangerschap afgebroken moeten worden, en ik weet niet of ik dat op kan brengen.
Dus al met al staan onze rationele argumenten nog steeds als een huis, en daar wil ik zelf ook wel aan vasthouden. Maar dat neemt niet weg dat ik rammel en dat een tweede zwangerschap (misschien wel veel fijner en relaxter dan de eerste), een tweede bevalling (weten wat er komen gaat, bewuster meemaken) en een tweede klein frummeltje (waarmee je ook veel beter weet hoe en wat omdat je het allemaal al meegemaakt hebt) me geweldig lijken.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Miss, je kan het zo goed benoemen allemaal. En logisch dat je doorrammelt met zo'n beauty. Blijft frustrerend dat omstandigheden het wensen van nog een kindje tegenhouden.
Ennehm, ik rammel met je mee. Meeen, soms voel ik het gewoon, als buikpijn. En dan som ik mn rijtje voors en tegens maar weer op ( waarbij de tegens zwaarder wegen). Nouja, ik leg me er maar bij neer voor nu en hoop dat mijn zus een keer zwanger raakt. Als ik zoveel voel voor haar kinderen als zij voor de mijne stilt dat het gerammel vast tijdelijk! <3
Ennehm, ik rammel met je mee. Meeen, soms voel ik het gewoon, als buikpijn. En dan som ik mn rijtje voors en tegens maar weer op ( waarbij de tegens zwaarder wegen). Nouja, ik leg me er maar bij neer voor nu en hoop dat mijn zus een keer zwanger raakt. Als ik zoveel voel voor haar kinderen als zij voor de mijne stilt dat het gerammel vast tijdelijk! <3
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Mooi gezegdquote:
Precies, ons eigenste wondertje, en ook nog eens gewoon helemaal gezond! Hoeveel meer hadden we ons kunnen wensen
Soms moet je gewoon maar heel erg gelukkig zijn met wat je wel hebt en niet nog meer willen, denk ik
Wat verwoord je het weer goed, miss_sly. Ik zat me om eerlijk te zijn, een beetje op te winden over stukje van Claudia en wilde al reageren maar kon niet goed onder woorden brengen wat ik wilde zeggen. Het is jou wel gelukt.
O, en ik verlang trouwens niet naar een kind, maar naar kinderen. Natuurlijk ben ik blij als ik 1 kind krijg, eindelijk. Dat neemt echter niet weg dat ik graag meer dan 1 kind wil. De kans is dus groot dat we nog een ronde IVF's doen als het ooit lukt om een eerste te krijgen (met een slag om de arm omdat ik nu natuurlijk niet met zekerheid kan zeggen hoe we er dan tegenover staan).
O, en ik verlang trouwens niet naar een kind, maar naar kinderen. Natuurlijk ben ik blij als ik 1 kind krijg, eindelijk. Dat neemt echter niet weg dat ik graag meer dan 1 kind wil. De kans is dus groot dat we nog een ronde IVF's doen als het ooit lukt om een eerste te krijgen (met een slag om de arm omdat ik nu natuurlijk niet met zekerheid kan zeggen hoe we er dan tegenover staan).
quote:Op dinsdag 29 september 2009 13:00 schreef ChilllayD het volgende:
Ik rammel niet meer, de pil is op.We gaan ervoor!
Ik ga nu naar het 2e streepjes topic!
Veel plezier daar.. hopelijk ben je dr ook snel weer weg
(en dan in de zin van dat je dan een topic verder mag!)
*poef* nu is het weg
ChilllayD: Oehh, super gaaf en heel veel succes en plezier bij dit nieuwe avontuur!!
Miss_sly: Ik kan er niet echt over meepraten, want ik zit in een heel ander schuitje, maar toch een dikke knuffel. Rammelen mag natuurlijk altijd, maar ik kan me zo voorstellen dat het ook heel lastig is in jou geval.
Miss_sly: Ik kan er niet echt over meepraten, want ik zit in een heel ander schuitje, maar toch een dikke knuffel. Rammelen mag natuurlijk altijd, maar ik kan me zo voorstellen dat het ook heel lastig is in jou geval.
Dan heb ik me ongelukkig uitgedrukt, want ik wilde juist duidelijk maken dat je helemaal niet maar tevreden moet zijn als je al een kind hebt! Voor mij is het moeilijk om het echt te begrijpen. Ik heb (nog) geen kind, het zwanger worden heeft weinig moeite gekost en ik ben relatief jong. Maar ik heb bij anderen gezien dat het verlangen naar een tweede (of een derde, vierde...) heel groot kan zijn. Ik vind het nu bijvoorbeeld moeilijk om me voor te stellen dat ik een tweede zou willen, maar ik houd er rekening mee dat dat gevoel na mijn bevalling volledig omslaat en het verlangen ineens erg groot wordt.quote:Op dinsdag 29 september 2009 09:15 schreef miss_sly het volgende:
Nou, ik lijk en ben niet wanhopiger, hoor. Ten eerste was ik al jaren niet meer wanhopig en ten tweede is de wens voor een tweede bij mij (iig op dit moment) nog niet een beetje te vergeliijken met de wens voor uberhaupt een kind.
Wel vind ik het vreemd dat als het kennelijk moeizaam is gegaan, je maar tevreden moet zijn dat je er een hebt gehad, dus dat je verder niets te wensen zou kunnen hebben.
Ik wilde je eigenlijk een hart onder de riem steken - je gevoelens hebben bestaanrecht! - zonder de valse indruk te wekken dat ik je verlangen werkelijk begrijp. Ik had het beter aan de ervaringsdeskundigen over kunnen laten.
[ Bericht 4% gewijzigd door Claudia_x op 29-09-2009 14:54:12 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:Op dinsdag 29 september 2009 13:00 schreef ChilllayD het volgende:
Ik rammel niet meer, de pil is op.We gaan ervoor!
Ik ga nu naar het 2e streepjes topic!
Succes ermee! Spannend.
Ik vond het zelf heel raar, om mezelf niet alleen die wens toe te staan maar er ook daadwerkelijk voor te gaan. Het merendeel van het leven van een meisje/vrouw staat toch in het teken van alles eraan doen om NIET zwanger te raken. Dan is het ineens een hele omschakeling om het bewust onveilig te doen. Maar het is een gezellig geheim.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat lijkt me dan zo bizar...quote:Op dinsdag 29 september 2009 14:33 schreef Claudia_x het volgende:
Ik vond het zelf heel raar, om mezelf niet alleen die wens toe te staan maar er ook daadwerkelijk voor te gaan. Het merendeel van het leven van een meisje/vrouw staat toch in het teken van alles eraan doen om NIET zwanger te raken. Dan is het ineens een hele omschakeling om het bewust onveilig te doen. Maar het is een gezellig geheim.
Hopelijk komt hier dat moment ook snel! (heb de eerste tandartsbehandeling al gehad, elke keer is een stapje dichterbij naar mijn kinderwens)
*poef* nu is het weg
Ik denk dat vooral de eerste alinea helemaal in contrast stond met de rest van jouw post. Mijn mond viel ook een beetje open toen ik de eerste alinea had gelezenquote:Op dinsdag 29 september 2009 14:23 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Dan heb ik me ongelukkig uitgedrukt, want ik wilde juist duidelijk maken dat je helemaal niet maar tevreden moet zijn als je al een kind hebt! Voor mij is het moeilijk om het echt te begrijpen. Ik heb (nog) geen kind, het zwanger worden heeft weinig moeite gekost en ik ben relatief jong. Maar ik heb bij anderen gezien dat het verlangen naar een tweede (of een derde, vierde...) heel groot kan zijn. Ik vind het nu bijvoorbeeld moeilijk om me voor te stellen dat ik een tweede zou willen, maar ik houd er rekening mee dat dat gevoel na mijn bevalling volledig omslaat en het verlangen ineens erg groot wordt.
Ik wilde je eigenlijk een hart onder de riem steken - je gevoelens hebben bestaanrecht! - zonder de valse indruk te wekken dat ik je verlangen werkelijk begrijp. Ik had het beter aan de ervaringsdeskundigen over kunnen laten.
Maar je zegt het goed, hoor Hier hebben we altijd gezegd dat we al heel blij gaan zijn met één en die mening heb ik nog altijd. We zeiden ook altijd dat als we één kind hebben we de hele rompslomp niet meer zullen doorstaan en het gewoon bij één gaan houden. Maar nu denk ik soms: we hebben in totaal wel nog 'recht' op 4 IUI's en 6 IVF-pogingen, dus misschien toch niet helemaal afschrijven... Mijn man is zeker nog niet om
Maar misschien keer ik terug naar mijn oorspronkelijke mening als het kind er eenmaal is. Dat zie ik dan later wel. Maar ik kan me wel voorstellen dat Miss-sly weer rammelt en kan me ook helemaal vinden in haar redenen waarom ze het niet meer zou doen. Chapeau, dat wel
Een elftal gaan we niet meer halen, maar ik grapte gisteren naar m'n man dat we alle 12 eskimo's gaan opmaken (maar je weet natuurlijk nooit hoeveel er werkelijk tot een baby leiden natuurlijkquote:
[..]
Ik denk dat vooral de eerste alinea helemaal in contrast stond met de rest van jouw post. Mijn mond viel ook een beetje open toen ik de eerste alinea had gelezen
Hier hebben we altijd gezegd dat we al heel blij gaan zijn met één en die mening heb ik nog altijd. We zeiden ook altijd dat als we één kind hebben we de hele rompslomp niet meer zullen doorstaan en het gewoon bij één gaan houden. Maar nu denk ik soms: we hebben in totaal wel nog 'recht' op 4 IUI's en 6 IVF-pogingen, dus misschien toch niet helemaal afschrijven... Mijn man is zeker nog niet om
Dat zie ik dan later wel. Maar ik kan me wel voorstellen dat Miss-sly weer rammelt en kan me ook helemaal vinden in haar redenen waarom ze het niet meer zou doen. Chapeau, dat wel
). Is toch zonde om ze weg te gooien he
Eskimo's... Hihihi....
Is dat net zo iets als een geadopteerd kindje uit China een afhaalchineesje noemen?
(Oftewel eigenlijk iets wat je niet mag zeggen maar stiekem toch best een beetje grappig is)
Is dat net zo iets als een geadopteerd kindje uit China een afhaalchineesje noemen?
(Oftewel eigenlijk iets wat je niet mag zeggen maar stiekem toch best een beetje grappig is)
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
Het zijn (voor de helftquote:
Eskimo's... Hihihi....
Is dat net zo iets als een geadopteerd kindje uit China een afhaalchineesje noemen?
(Oftewel eigenlijk iets wat je niet mag zeggen maar stiekem toch best een beetje grappig is)
) mijn zygotes, dus ik mag ze noemen zoals ik ze wil 
Maar afhaalchineesje klinkt wel wat minder respectvol dan eskimo. Da's toch meer een koosnaampje
Ik had alleen wat moeite met je eerste alinea, maar die heb ik misschien verkeerd gelezen.quote:
[..]
Dan heb ik me ongelukkig uitgedrukt, want ik wilde juist duidelijk maken dat je helemaal niet maar tevreden moet zijn als je al een kind hebt! Voor mij is het moeilijk om het echt te begrijpen. Ik heb (nog) geen kind, het zwanger worden heeft weinig moeite gekost en ik ben relatief jong. Maar ik heb bij anderen gezien dat het verlangen naar een tweede (of een derde, vierde...) heel groot kan zijn. Ik vind het nu bijvoorbeeld moeilijk om me voor te stellen dat ik een tweede zou willen, maar ik houd er rekening mee dat dat gevoel na mijn bevalling volledig omslaat en het verlangen ineens erg groot wordt.
Ik wilde je eigenlijk een hart onder de riem steken - je gevoelens hebben bestaanrecht! - zonder de valse indruk te wekken dat ik je verlangen werkelijk begrijp. Ik had het beter aan de ervaringsdeskundigen over kunnen laten.
Ik dacht voorheen ook dat ik geen tweede zou willen; niet alleen vanwege alle voor ons bestaande argumenten, maar 'gewoon' omdat wij 1 kind wilden, één, dus niet een. Leek ons gewelig, één kind om te zien opgroeien, zien ontwikkelen, helpen groot worden, dingen laten zien, vertellen, reizen maken, etc.
En dat lijkt me nog steeds geweldig, maar het lijkt me bijvoorbeeld eigenlijk ook fantastisch om te zien hoe Senna grote zus zou worden. Hoe ze zou reageren op een baby, of ze het leuk zouden hebben samen, en om dan al die dingen die me met 1 kind zo leuk lijken, met 2 kinderen mee te maken en te delen.
Maar soms moet je realistisch zijn, en moet je echt je gevoelens in de hand houden. Ik denk dat dit zo'n geval is.
Lishe
en ja, je kunt zo vreselijk gek zijn op een kind van je zus; ik ben gek op mijn neefjes, en dat is niet minder nu ik zelf moeder ben. Ik hoop met je mee!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik heb juist vanaf begin af aan gezegd dat ik, indien alles gaat zoals gewenst uiteraard, minstens twee kinderen wil. Ik ben van mening dat je je kind geen groter plezier kan doen dan het een broertje of zusje te geven. Op vakantie en dergelijke hoeven ze dan niet zichzelf te vermaken, maar hebben ze gezelschap van elkaar. En mijn ervaring is dat enige kinderen sociaal iets minder sterk zijn, in elk geval als kind, dan kinderen met siblings (is daar een NL voor?) Dit is uiteraard niet wetenschappelijk onderbouwd, maar zo heb ik het in elk geval in mijn omgeving ervaren.
Twee kinderen heeft mij altijd ideaal geleken, maar wie weet besluiten we tegen die tijd nog wel voor een derde te gaan. Die keus zou dan ook zwaarder worden bepaald door de financien en bijvoorbeeld het huis. Maargoed, eerst maar eens zover komen dat we voor nummer 1 gaan. Pff geduld, geduld...
Twee kinderen heeft mij altijd ideaal geleken, maar wie weet besluiten we tegen die tijd nog wel voor een derde te gaan. Die keus zou dan ook zwaarder worden bepaald door de financien en bijvoorbeeld het huis. Maargoed, eerst maar eens zover komen dat we voor nummer 1 gaan. Pff geduld, geduld...
Toevallig lees ik hier en dit vind ik dan weer een gevaarlijke uitspraak. Ik ga er verder niet over nadenken, maar wil je wel de tip geven het irl niet zomaar tegen ouders van 1 kind te zeggen, kan behoorlijk aankomen.quote:Op dinsdag 29 september 2009 19:51 schreef Pyttpytt het volgende:
Ik heb juist vanaf begin af aan gezegd dat ik, indien alles gaat zoals gewenst uiteraard, minstens twee kinderen wil. Ik ben van mening dat je je kind geen groter plezier kan doen dan het een broertje of zusje te geven.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
NIet alleen kan het behoorlijk aankomen, het is ook, vind ik persoonlijk, een nogal loze uitspraak.quote:
[..]
Toevallig lees ik hier en dit vind ik dan weer een gevaarlijke uitspraak. Ik ga er verder niet over nadenken, maar wil je wel de tip geven het irl niet zomaar tegen ouders van 1 kind te zeggen, kan behoorlijk aankomen.
Bovendien neem ik aan dat je een kind, of twee, of drie, of vier, neemt, omdat je dat zelf wil. Een kind krijgen voor een ander kind lijkt me niet echt de juiste motivatie.
De opmerking dat kinderen zonder broertjes en/of zusjes minder sociaal zijn, is ook zo'n veelvoorkomend misverstand (daar ga ik dan maar even vanuit), dat ik niet eens zin heb daar nog eens op in te gaan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ga er maar vanuit dat mijn dochter blijer is met haar moeder dan met een broertje/zusje. Tenzij ze 16 is en op tijd thuis moet zijn natuurlijk.quote:Op dinsdag 29 september 2009 21:08 schreef ChilllayD het volgende:
Ik ben zelf ook alleen..........
En ik geef toe, ik had graag een broertje of zusje willen hebben
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Waarom dan, Yppy? Of wil je daar liever niet op ingaan?
Ik blijf het lastig vinden dat je door over kinderen te praten voortdurend iemand kunt kwetsen. Als je zegt dat een kind krijgen het mooiste is dat je is overkomen, dan is dat natuurlijk zwaar om te horen voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen. En mensen die geen kinderen willen kunnen zich ook geschoffeerd voelen. Je kunt ook maar beter niet duidelijk maken dat je makkelijk zwanger bent geraakt, of dat je een eenvoudige zwangerschap/bevalling hebt gehad.
Het is toch niet kwaad bedoeld? Zo ziet zij het ideaal voor zich, en iedereen mag dromen.
Ik blijf het lastig vinden dat je door over kinderen te praten voortdurend iemand kunt kwetsen. Als je zegt dat een kind krijgen het mooiste is dat je is overkomen, dan is dat natuurlijk zwaar om te horen voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen. En mensen die geen kinderen willen kunnen zich ook geschoffeerd voelen. Je kunt ook maar beter niet duidelijk maken dat je makkelijk zwanger bent geraakt, of dat je een eenvoudige zwangerschap/bevalling hebt gehad.
Het is toch niet kwaad bedoeld? Zo ziet zij het ideaal voor zich, en iedereen mag dromen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ga me laten steriliseren. Omdat ik niet voor een tweede kind kan zorgen, dat zou helemaal mis gaan. Mijn dochter zal dus nooit een broertje of zusje krijgen. Als dat zou gebeuren, had ze geen moeder meer gehad. Het is dan moeilijk om te lezen dat ze liever een broertje of zusje zou hebben dan mij. Oftewel: ze heeft weinig tot niks aan me, een moeder van niks. Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar als iemand het irl tegen me zegt, is de kans groot dat de tranen in mijn ogen springen.quote:Op dinsdag 29 september 2009 21:12 schreef Claudia_x het volgende:
Waarom dan, Yppy? Of wil je daar liever niet op ingaan?
Ik blijf het lastig vinden dat je door over kinderen te praten voortdurend iemand kunt kwetsen. Als je zegt dat een kind krijgen het mooiste is dat je is overkomen, dan is dat natuurlijk zwaar om te horen voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen. En mensen die geen kinderen willen kunnen zich ook geschoffeerd voelen. Je kunt ook maar beter niet duidelijk maken dat je makkelijk zwanger bent geraakt, of dat je een eenvoudige zwangerschap/bevalling hebt gehad.
Het is toch niet kwaad bedoeld? Zo ziet zij het ideaal voor zich, en iedereen mag dromen.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Gevaarlijk? Mwah... Die opmerking geldt voor mij he, een ander staat altijd vrij om het anders te doen.
Zoals anderen eerder uiteen zetten dat zij altijd aan 1 kind hebben gedacht, zet ik hier uiteen waarom ik altijd aan minstens twee heb gedacht...
Ik zou er zelf niet aan moeten denken om enig kind te zijn, dus waarom zou ik dat wel voor mijn kind wensen? Ik weet niet beter natuurlijk, maar zeker nu mijn ouders zijn weggevallen ben ik zo, zó blij dat ik niet alleen ben.
Ik zou nooit tegen ouders van 1 kind, direct op de man af zeggen: goh het is beter dat er twee zijn, als in: ik vind dat je er nog een moet 'nemen'. Uiteraard niet, wie ben ik om me daar tegenaan te bemoeien? Als iemand naar mijn wensen op kinder-gebied zal vragen dat zou ik wél vertellen waarom ik vind dat het (voor mij) beter is om er twee te hebben. Moet kunnen, vind ik, want daar vragen ze dan immders ook naar.
Zoals anderen eerder uiteen zetten dat zij altijd aan 1 kind hebben gedacht, zet ik hier uiteen waarom ik altijd aan minstens twee heb gedacht...
Ik zou er zelf niet aan moeten denken om enig kind te zijn, dus waarom zou ik dat wel voor mijn kind wensen? Ik weet niet beter natuurlijk, maar zeker nu mijn ouders zijn weggevallen ben ik zo, zó blij dat ik niet alleen ben.
Ik zou nooit tegen ouders van 1 kind, direct op de man af zeggen: goh het is beter dat er twee zijn, als in: ik vind dat je er nog een moet 'nemen'. Uiteraard niet, wie ben ik om me daar tegenaan te bemoeien? Als iemand naar mijn wensen op kinder-gebied zal vragen dat zou ik wél vertellen waarom ik vind dat het (voor mij) beter is om er twee te hebben. Moet kunnen, vind ik, want daar vragen ze dan immders ook naar.
Op zich heb je daar gelijk in, alleen gebruik je algemeenheden als argumente, zoals dat enig kinderen sociaal minde sterk zijn. Niet dat jij bang bent dat jouw kind sociaal minder sterk zal/zou zijn zonder broertje of zusje.quote:
Gevaarlijk? Mwah... Die opmerking geldt voor mij he, een ander staat altijd vrij om het anders te doen.
Zoals anderen eerder uiteen zetten dat zij altijd aan 1 kind hebben gedacht, zet ik hier uiteen waarom ik altijd aan minstens twee heb gedacht...
Ik zou er zelf niet aan moeten denken om enig kind te zijn, dus waarom zou ik dat wel voor mijn kind wensen? Ik weet niet beter natuurlijk, maar zeker nu mijn ouders zijn weggevallen ben ik zo, zó blij dat ik niet alleen ben.
Ik zou nooit tegen ouders van 1 kind, direct op de man af zeggen: goh het is beter dat er twee zijn, als in: ik vind dat je er nog een moet 'nemen'. Uiteraard niet, wie ben ik om me daar tegenaan te bemoeien? Als iemand naar mijn wensen op kinder-gebied zal vragen dat zou ik wél vertellen waarom ik vind dat het (voor mij) beter is om er twee te hebben. Moet kunnen, vind ik, want daar vragen ze dan immders ook naar.
En dat je een kind geen groter plezier kunt doen dan een broertje of zusje, en niet dat jij dat van je eigen kind denkt.
En ik denk dat je een kind wel een groter plezier kunt doen: een blije moeder die er wel kan zijn voor dit ene kind.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Het ligt op het moment nogal heftig hier, anders had ik niet eens op je post gereageerd en goed dat je irl niet zou zeggen. Tegen mij is het irl namelijk wel gezegd en dat kwam niet goed aan zeg maar. Meer dan eens. Dat mijn dochter zielig is, nu, alleen.
Overigens heb ik een zware tijd gehad met mijn ouders, maar 0,0% steun ervaren van mijn broertje en zusje, dat speelt voor mij dus niet mee.
Tegen mij is het irl namelijk wel gezegd en dat kwam niet goed aan zeg maar. Meer dan eens. Dat mijn dochter zielig is, nu, alleen.Overigens heb ik een zware tijd gehad met mijn ouders, maar 0,0% steun ervaren van mijn broertje en zusje, dat speelt voor mij dus niet mee.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hm, ik had hier niet eens bij stilgestaan omdat ik het zelf helemaal niet zo belangrijk vind dat mijn kind een broertje of zusje krijgt. Ik heb zelf veel moeite gehad met mijn broertje en ook nu is hij een voortdurende zorg. Ik had hem niet willen missen, dat kun je immers niet zeggen van iemand die je al kent. Even goed kun je iemand die er nooit geweest is niet missen, lijkt mij. Ja, je kunt een ideaal hebben en daarvan zeggen: had ik dat maar gehad.quote:Op dinsdag 29 september 2009 21:15 schreef YPPY het volgende:
[..]
Ik ga me laten steriliseren. Omdat ik niet voor een tweede kind kan zorgen, dat zou helemaal mis gaan. Mijn dochter zal dus nooit een broertje of zusje krijgen. Als dat zou gebeuren, had ze geen moeder meer gehad. Het is dan moeilijk om te lezen dat ze liever een broertje of zusje zou hebben dan mij. Oftewel: ze heeft weinig tot niks aan me, een moeder van niks. Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar als iemand het irl tegen me zegt, is de kans groot dat de tranen in mijn ogen springen.
Had ik maar een grote broer gehad die MIJ kon beschermen, of een lief zusje dat me begreep.
Had ik maar een moeder gehad die even gewacht had met kinderen krijgen.
Had ik maar een pony gehad.
Maar zo zag mijn leven er niet uit en mijn ouders hebben me geleerd om het beste te maken van wat ik wel had. Dat is toch veel belangrijker?
Wat ongelooflijk moedig trouwens, om je om die reden te laten steriliseren.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En inderdaad, aansluitend op wat Claudia zegt, moet je ook wel over het onderwerp kunnen praten. Met fatsoen uiteraard (niet zoals mijn tante uitspreken dat ze verwacht nog wel een keer oma te worden), maar je kan altijd wel iemand kwetsen. Je moet er ook van uit kunnen gaan dat iemand het goed bedoelt, en als het dan pijnlijk aankomt ja, dat gebeurt gewoon soms, helaas is dat het leven. Zo heb ik bijvoorbeeld geen ouders meer, maar er wordt vaak genoeg in het studentleven tegen mij gezegd: ga je nog naar je ouders van het weekend? Tja, niet iedereen kan altijd alles weten toch? soms schiet ik dan vol, en leg ik het uit, maar mijn situatie is nou eenmaal bijzonder, en ik kan niet verwachten dat iedereen er continu aan denkt, dat is niet reeel.
En over dat minder sociaal zijn van enige kinderen, daar heb ik toch bij geschreven dat dat míjn ervaring is, en geen wetenschappelijke uitspraak?!
En ik vind dat het beter is als er een broer-zus is voor een kind, ja, gebaseerd op wat ik in mijn omgeving heb gezien. En in dit topic, over rammelen en kinderwensen, moet ik dat ook gewoon kunnen zeggen. Maar dat wil niet zeggen dat dat voor jullie geldt, end at zeg ik daar ook niet mee. Dat zijn idealen... En zoals ik al eerder zei, ik zal nooit op de man af zeggen: miss sly, ik vind dat Senna een sibling moet krijgen, want dat is beter. Want daar weet ik niets vanaf.
En over dat minder sociaal zijn van enige kinderen, daar heb ik toch bij geschreven dat dat míjn ervaring is, en geen wetenschappelijke uitspraak?!
En ik vind dat het beter is als er een broer-zus is voor een kind, ja, gebaseerd op wat ik in mijn omgeving heb gezien. En in dit topic, over rammelen en kinderwensen, moet ik dat ook gewoon kunnen zeggen. Maar dat wil niet zeggen dat dat voor jullie geldt, end at zeg ik daar ook niet mee. Dat zijn idealen... En zoals ik al eerder zei, ik zal nooit op de man af zeggen: miss sly, ik vind dat Senna een sibling moet krijgen, want dat is beter. Want daar weet ik niets vanaf.
Voor mijzelf, zoals ik het nu zie, ga ik gewoon eerst voor 1 kindje. Wat er daarna gebeurd, ik heb werkelijk geen idee! Ik ben ook niet zo'n persoon die alles in de verre toekomst al helemaal voor zich ziet en uitgestippeld heeft zeg maar.
Ik heb zelf wel broertjes en zusjes, en ik denk dat zij ook allemaal wel heel betrokken gaan zijn als ik eenmaal een kindje zal krijgen (We hebben een erg close familie met ons gezin). Mochten zij dan in de toekomst ook kindjes krijgen misschien, dan is er dus genoeg familie om mijn eigen kindje heen. Ik denk zelf dat mijn kindje dan dus ook niet perse iets hoeft te missen als het geen broertje of zusje krijgt (Mijn eigen zusje bijvoorbeeld is nu nog erg jong, pas 10, zij zal dan zo'n beetje grote zus worden als ik nu een kindje zou krijgen). Maar wie weet wil ik opeens dan tegen die tijd zelf wel een tweede kindje. Daar kan ik nu echt niks over zeggen in mijn gevoel.
Het lijkt me wel heel moeilijk als de keuze voor je 'wordt' gemaakt, dus dat er iets met je lichaam gebeurd dat je geen kinderen (meer) kunt krijgen, of dat leeftijd een grotere rol gaat spelen bv.
Als je de keuze hebt, dan kun je in ieder geval zelf kiezen, maar als die keuze je wordt afgenomen, dan wordt het zomaar voor je beslist. Dan kun je helemaal niks kiezen, dan 'moet' je maar.
Weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, maar hopelijk begrijpen mensen een beetje wat ik bedoel te zeggen.
Veel mensen om je heen kunnen de keuze nog wel maken, en als er dan iets gebeurd dat die keuze bij jou door iets anders (dan je gevoel of verstand) 'gemaakt' wordt, dan denk ik dat dat wel heel erg zwaar kan zijn. Ik denk in ieder geval dat dat mijzelf heel zwaar zou vallen. Mocht ik bijvoorbeeld opeens te horen krijgen dat ik geen kinderen kan krijgen bijvoorbeeld.. Misschien zelfs voor jonge mensen zonder kinderwens, zelfs dan lijkt me dat je er plotseling toch over na gaat denken.. Of desnoods later, als vriendinnen/mensen om je heen kinderen gaan krijgen. Je hebt dan nooit meer de mogelijkheid om je eigen keuze te herzien!
Of als er bij of na de bevalling iets gebeurd waardoor je geen tweede kindje kunt krijgen. Ook voor mensen die tot dan toe dachten maar 1 kind te willen.. Dan opeens wordt je ermee geconfronteerd. Ook al had je voor jezelf al een keuze gemaakt, dan nog als iets anders de mogelijkheid om überhaupt te kiezen onmogelijk maakt, dan ga je er toch weer bij stilstaan denk ik.. Lijkt me dat dat erg zwaar kan zijn.
Ik heb zelf wel broertjes en zusjes, en ik denk dat zij ook allemaal wel heel betrokken gaan zijn als ik eenmaal een kindje zal krijgen (We hebben een erg close familie met ons gezin). Mochten zij dan in de toekomst ook kindjes krijgen misschien, dan is er dus genoeg familie om mijn eigen kindje heen. Ik denk zelf dat mijn kindje dan dus ook niet perse iets hoeft te missen als het geen broertje of zusje krijgt (Mijn eigen zusje bijvoorbeeld is nu nog erg jong, pas 10, zij zal dan zo'n beetje grote zus worden als ik nu een kindje zou krijgen). Maar wie weet wil ik opeens dan tegen die tijd zelf wel een tweede kindje. Daar kan ik nu echt niks over zeggen in mijn gevoel.
Het lijkt me wel heel moeilijk als de keuze voor je 'wordt' gemaakt, dus dat er iets met je lichaam gebeurd dat je geen kinderen (meer) kunt krijgen, of dat leeftijd een grotere rol gaat spelen bv.
Als je de keuze hebt, dan kun je in ieder geval zelf kiezen, maar als die keuze je wordt afgenomen, dan wordt het zomaar voor je beslist. Dan kun je helemaal niks kiezen, dan 'moet' je maar.
Weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, maar hopelijk begrijpen mensen een beetje wat ik bedoel te zeggen.
Veel mensen om je heen kunnen de keuze nog wel maken, en als er dan iets gebeurd dat die keuze bij jou door iets anders (dan je gevoel of verstand) 'gemaakt' wordt, dan denk ik dat dat wel heel erg zwaar kan zijn. Ik denk in ieder geval dat dat mijzelf heel zwaar zou vallen. Mocht ik bijvoorbeeld opeens te horen krijgen dat ik geen kinderen kan krijgen bijvoorbeeld.. Misschien zelfs voor jonge mensen zonder kinderwens, zelfs dan lijkt me dat je er plotseling toch over na gaat denken.. Of desnoods later, als vriendinnen/mensen om je heen kinderen gaan krijgen. Je hebt dan nooit meer de mogelijkheid om je eigen keuze te herzien!
Of als er bij of na de bevalling iets gebeurd waardoor je geen tweede kindje kunt krijgen. Ook voor mensen die tot dan toe dachten maar 1 kind te willen.. Dan opeens wordt je ermee geconfronteerd. Ook al had je voor jezelf al een keuze gemaakt, dan nog als iets anders de mogelijkheid om überhaupt te kiezen onmogelijk maakt, dan ga je er toch weer bij stilstaan denk ik.. Lijkt me dat dat erg zwaar kan zijn.
Ik zou niet zoveel in de OUD topics moeten lezen....... wat een schattige kindjes allemaal!!!
En de meeste van de moeders zijn helemaal niet veel ouder dan ik!! de nostalgie in het SCbankje was voor mij allemaal overbekend
wat een schattige kindjes allemaal!!!En de meeste van de moeders zijn helemaal niet veel ouder dan ik!!
de nostalgie in het SCbankje was voor mij allemaal overbekend
Yppy, ik ken je situatie niet helemaal, maar van wat ik er van begrijp: wat moedig van je om die beslissing te nemen, en wat ontzettend zwaar
Miss sly ook al zo'n moeilijke keuze. Kan me voorstellen dat je daar mee worstelt... hoewel ik me nog echt niet voor kan stellen dat je nu al aan het rammelen bent ik zit nog heel erg in de moet-er-niet-aan-denken fase
LadyBlack, hoe oud ben je dan? staat misschien wel ergens maar ben te lui om helemaal terug te lezen
Miss sly ook al zo'n moeilijke keuze. Kan me voorstellen dat je daar mee worstelt... hoewel ik me nog echt niet voor kan stellen dat je nu al aan het rammelen bent
ik zit nog heel erg in de moet-er-niet-aan-denken fase LadyBlack, hoe oud ben je dan? staat misschien wel ergens maar ben te lui om helemaal terug te lezen
26 helemaal niet zó jong meer dus, maar van mijn goeie vriendinnen ben ik de enige die serieus aan kinderen toe is! Verder heb ik 1 vriendin met kindje, maar dat werd eigenlijk pas een vriendin toen ze bevallen was en ik maar al te graag op wilde passen Daarvoor zaten we gewoon in dezelfde vriendengroep
helemaal niet zó jong meer dus, maar van mijn goeie vriendinnen ben ik de enige die serieus aan kinderen toe is! Verder heb ik 1 vriendin met kindje, maar dat werd eigenlijk pas een vriendin toen ze bevallen was en ik maar al te graag op wilde passen Daarvoor zaten we gewoon in dezelfde vriendengroep
quote:Op donderdag 1 oktober 2009 17:16 schreef LadyBlack het volgende:
26
Hier ongeveer hetzelfde!
1 stel van de vriendengroep zijn nu dus zwanger. Voor de rest is het voor allemaal nog een beetje ver-van-mn-bed-show. Ik ben (denk ik) de enige die nu meteen wel een kindje zou willen krijgen. Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, want ik heb het er ook niet over met hen, dus zij misschien ook wel niet met mij
En je vriendje?
Oh dat valt idd hartstikke mee, dacht dat je 18 zou zeggen ofzoquote:Op donderdag 1 oktober 2009 17:16 schreef LadyBlack het volgende:
26
Maar met kijken naar je vriendengroep schiet je toch niet veel op? De één is er eerder klaar voor dan de ander. En ach d'r moet er eentje de eerste zijn
Ik ben ook de eerste/enige, maar ben dan ook 23
Valt mij ook op dat hier best wat jonge moeders rondhuppelen,wel leukquote:Op donderdag 1 oktober 2009 12:21 schreef LadyBlack het volgende:
Ik zou niet zoveel in de OUD topics moeten lezen.......
En de meeste van de moeders zijn helemaal niet veel ouder dan ik!!
maar het gaat in mijn hoofd dan ook zo van "ik ben dus niet jong! zij hebben ook een baby! ik wil een baby! nu! nu! NU!"
Mijn vriend is 30, en in zijn vriendengroep is ook nog maar 1 stel met kindje. Dus laatst hadden we het erover met vrienden van hem die al 11 jaar bij elkaar zijn, enquote:
[..]
Hier ongeveer hetzelfde!
1 stel van de vriendengroep zijn nu dus zwanger. Voor de rest is het voor allemaal nog een beetje ver-van-mn-bed-show. Ik ben (denk ik) de enige die nu meteen wel een kindje zou willen krijgen. Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker, want ik heb het er ook niet over met hen, dus zij misschien ook wel niet met mij
En je vriendje?
zei "Nou maar jullie hebben het eerste recht hoor, jullie mogen wel eerst", maar ik weet dat ze er nog lang niet aan willen beginnen, dus heb meteen geprotesteerd dat ze dan wel op moesten schieten! Ohja, en vriendje is er opzich wel aan toe, maar we hebben besloten nog even te wachten tot mijn spiraaltje verwijderd wordt (uiterlijk volgend jaar september). Het is tenslotte ook nog leuk met zn tweetjes en we zijn nog maar 2 jaar bij elkaar.
Ik heb nooit een uitgesproken kinderwens gehad, maar ik merk nu dat ik er open voor sta en vooral nieuwsgierig ben. Opeens is het een reeele optie, een wending die je aan je leven kunt geven. Ik bracht mezelf nooit in verband met moeder zijn en kinderen hebben, maar waarom eigenlijk niet? Ik heb altijd gedacht, waarom wel. En nu denk ik dus zo langzamerhand, waarom ook niet? Ik zei net voor de grap tegen vriend: ' zul;len we met de pil stoppen'? En hij zei: ' ja, oke!'. Voor de grap natuurlijk, maar opeens is het een gespreksonderwerp! Vooralsnog voet het ook zo: het is nu een ' onderwerp' in plaats van iets wat andere mensen doen.
Mijn eerste gedachte was ook: Zij hier??? Eens even kijken wat ze schrijft.
Zonder je gelijk met tranen in mijn ogen om de hals te vallen met 'Meid, wat gewèldig' vind ik het toch wel leuk om te lezen.
Ik ben benieuwd of het nog een stap verder zal komen bij jou/jullie.
Zonder je gelijk met tranen in mijn ogen om de hals te vallen met 'Meid, wat gewèldig'
vind ik het toch wel leuk om te lezen. Ik ben benieuwd of het nog een stap verder zal komen bij jou/jullie.
***
Ik ben nu aan het oppassen, en ik vind het zó jammer dat het mannetje in bed ligt......
Maargoed, als ie straks wakker wordt zal ik het beleven denk ik, want hij heeft tandenpijn heb de bijtring maar vast in de koelkast gelegd! (of helpt dat niet meer als ze al door aan het komen zijn?)
Maargoed, als ie straks wakker wordt zal ik het beleven denk ik, want hij heeft tandenpijn
heb de bijtring maar vast in de koelkast gelegd! (of helpt dat niet meer als ze al door aan het komen zijn?)
Hier een typje ala.. altijd gedacht gaat hem niet worden ivm medicijnen etc.
Nieuw vriendje etc.. die begint erover. Ik dacht nog.. ja dat loopt wel los.
Nu een akkoord van arts dat het kan met de meds ( aangepaste versie etc) en nu zie ik ook echt overal babies
wat is dat toch !!
typisch geval van rammelende eierstokken denk ik dus.
Nieuw vriendje etc.. die begint erover. Ik dacht nog.. ja dat loopt wel los.
Nu een akkoord van arts dat het kan met de meds ( aangepaste versie etc) en nu zie ik ook echt overal babies
wat is dat toch !!
typisch geval van rammelende eierstokken denk ik dus.
quote:Op vrijdag 2 oktober 2009 14:29 schreef Brighteyes het volgende:
Mijn eerste gedachte was ook: Zij hier??? Eens even kijken wat ze schrijft.
Zonder je gelijk met tranen in mijn ogen om de hals te vallen met 'Meid, wat gewèldig'
Ik ben benieuwd of het nog een stap verder zal komen bij jou/jullie.
Wie weet! Misschien gaat t ineens wel snel. Ben ook niet de jongste, 31, dus de wens/beslissing uitstellen kan niet heel veel langer duren. Ik heb ook nog wel mijn bedenkingen hoor. Zo lijkt het me vooral een gedoe. Ik vind mn leven nu soms al vermoeiend. Een kind is in die zin zeker niet iets wat in mijn leven ontbreekt, eerder n verstoring. En dan medisch. Ik heb chronische hoge bloeddruk en ben bang dat een zwangerschap medisch wordt. Nou ja, er is maar 1 manier om erachter te komen hoe het 'bevalt'!
Je posting is heel herkenbaar, Aventura. Het zijn altijd 'de anderen' die kinderen krijgen*. Over mezelf nadenken als moeder vond ik raar en voelde zelfs alsof ik iets deed wat niet mocht. Maar hoe meer ik erover na ging denken, hoe meer alle bezwaren verdwenen. Toen het eenmaal een gespreksonderwerp was geworden, was de beslissing gauw genomen!
Spannend! Ik ben benieuwd hoe het bij jullie gaat.
*Zelfs nu ik bijna 36 weken zwanger ben voel ik me nog niet thuis in OUD.
Spannend! Ik ben benieuwd hoe het bij jullie gaat.
*Zelfs nu ik bijna 36 weken zwanger ben voel ik me nog niet thuis in OUD.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik hou mijn mond maar even verder, want ik ben 1 wandelend reclame-blok vóór kinderen op het moment. Ik zit nog volop op die blauwe wolk en 'vind' dan ook dat iedereen dit mee 'moet' maken, zo mooi!
***
Mijn eerste ingeving was net als die van BE: wat leuk!quote:
[..]
Maar goed, het is nog maar een gespreksonderwerp, en wie weet waar je dat brengt.
Laat je iig door je leeftijd niet opjagen. 31 is niet meer piep, maar om nu te zeggen dat je echt al haast moet maken, is ook wat overdreven.
En ik ga verder ook maar mijn mond dichthouden, want ik ben ook helemaal pro
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
Ik hou mijn mond maar even verder, want ik ben 1 wandelend reclame-blok vóór kinderen op het moment. Ik zit nog volop op die blauwe wolk en 'vind' dan ook dat iedereen dit mee 'moet' maken, zo mooi!
Ik was laatst in de Hema met een zwangere vriendin op de babyafdeling en dat voelde zo gek. Zij leefde zich helemaal uit en deed of het de normaalste zaak van de wereld is. " Ja nee, het kind moet echt maatje 56 hebben hoor, straks'. Ik:quote:Op vrijdag 2 oktober 2009 16:30 schreef Claudia_x het volgende:
Je posting is heel herkenbaar, Aventura. Het zijn altijd 'de anderen' die kinderen krijgen*. Over mezelf nadenken als moeder vond ik raar en voelde zelfs alsof ik iets deed wat niet mocht. Maar hoe meer ik erover na ging denken, hoe meer alle bezwaren verdwenen. Toen het eenmaal een gespreksonderwerp was geworden, was de beslissing gauw genomen!
Spannend! Ik ben benieuwd hoe het bij jullie gaat.
*Zelfs nu ik bijna 36 weken zwanger ben voel ik me nog niet thuis in OUD.
Heb in het verleden ook weleens een testje gekocht (in geval van ongelukje) en dat voelde ook altijd heel illegaal. Alsof het eigenlijk niet om mij ging.Eigenlijk heeft juist die vriendin mij de ogen geopend. Zij, de nuchterheid zelve, totaal geen moederlijk type, nu zwanger! Toen kwam eigenlijk het gevoel bij mij op: 'waarom ik ook niet'?
Nou ja, ik vind het moeilijk te omschrijven wat ik nu wil. Zeker in dit topic waar de meesten toch wel een heel duidelijke kinderwens hebben. Als in een keuze, een recht. De meeste mensen zitten meer met vragen als wel of geen kinderen, wanneer, hoeveel. Ik heb nooit met een vraag of dilemma gezeten. Voor mij was het altijd: anderen wel, en ik niet (als in: niet dat ik het niet wou, maar gewoon 'ik niet'). Alsof het een gegeven was. En dat hele idee van mij staat nu op losse schroeven
Ha ha, jullie enthousiasme werkt in elk geval wel (een beetje) aanstekelijk!quote:Op vrijdag 2 oktober 2009 18:22 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Mijn eerste ingeving was net als die van BE: wat leuk!
Maar goed, het is nog maar een gespreksonderwerp, en wie weet waar je dat brengt.
Laat je iig door je leeftijd niet opjagen. 31 is niet meer piep, maar om nu te zeggen dat je echt al haast moet maken, is ook wat overdreven.
En ik ga verder ook maar mijn mond dichthouden, want ik ben ook helemaal pro
Haast heb ik overigens niet hoor! Ik bedoelde meer te stellen dat ik me niet langer helemaal niet met het onderwerp meer kan bezighouden. Bij de koop van ons huis (tuin, 5 kamers) hebben we als dertigers (vriend is halverwege de 30) bijvoorbeeld wel rekening gehouden met een eventuele verandering in onze gezinssamenstelling. We hadden ook een hip appartement in een kerk gezien, met 3 vides en -tig wenteltrapjes. Ergens in ons achterhoofd hadden we dan toch maar bedacht dat dat huis op langere termijn wellicht niet geschikt zou kunnen zijn voor onze thuissituatie!
Wat grappig, dat er dan toch, hoewel je zelf altijd dacht 'nooit' daar dan toch een beetje rekening mee gehouden hebt.
Straks maar goed meekijken en luisteren met je zwangere vriendin, mss mag je haar kindje wel lenen om eens te kijken hoe of wat.
Straks maar goed meekijken en luisteren met je zwangere vriendin, mss mag je haar kindje wel lenen om eens te kijken hoe of wat.
***
Ja he, bij het maken van andere grote (levens)keuzes word je soms met een eventuele levensloop geconfronteerd. Ik vind het in elk geval wel een fijn gevoel dat alle opties open staan, en ons huis is een van die dingen die de weg nog vrij(er) maken!quote:Op vrijdag 2 oktober 2009 22:21 schreef Brighteyes het volgende:
Wat grappig, dat er dan toch, hoewel je zelf altijd dacht 'nooit' daar dan toch een beetje rekening mee gehouden hebt.
Straks maar goed meekijken en luisteren met je zwangere vriendin, mss mag je haar kindje wel lenen om eens te kijken hoe of wat.
En ja, ik wil zeker wel oppassen
Het lijkt me goed om weer 's een baby van dichtbij zien. Dat is bij mij zeker 13 jaar geleden., toen ik als student bijkluste als oppas. Ik heb gewoon nul baby's in mijn omgeving! (Zal ook wel meegespeeld hebben in het ontbreken van dit onderwerp in mijn leven tot nu toe).
Is het bij meerdere mensen zo dat op het werk vrij vijandig gereageerd word op het zwanger worden en kinderen hebben? Op mijn werk vliegen ze bijna tegen het dak als ze verdenken dat je een kinderwens hebt.
Dan ben je niet flexibel meer en vaak is het een onderliggende reden om iemands contract niet te verlengen.
Door de afwijking die ik heb koop ik regelmatig zwangerschapstesten omdat ik niet elke maand ongesteld word.
Toen ze via via erachter kwam dat ik teste moest ik op het matje komen.
Belachelijk,want dat is prive en hebben ze niks mee te maken en dat heb ik ze ook duidelijk gemaakt.
Ik heb bewust ook gewacht op mijn vast contract om echt te gaan rammelen....
Toen ik vorig jaar onverwachts zwanger raakte(miskraam) had ik zoveel stress erbij omdat ik toen nog net niet een contract had en daardoor ben ik een dag na de miskraam weer vol gaan werken terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet kon.
Nu heb ik meer de rust om serieus te gaan denken aan een kindje...
Eigenlijk zwaar bezopen zo, maar realiteit.
Dan ben je niet flexibel meer en vaak is het een onderliggende reden om iemands contract niet te verlengen.
Door de afwijking die ik heb koop ik regelmatig zwangerschapstesten omdat ik niet elke maand ongesteld word.
Toen ze via via erachter kwam dat ik teste moest ik op het matje komen.
Belachelijk,want dat is prive en hebben ze niks mee te maken en dat heb ik ze ook duidelijk gemaakt.
Ik heb bewust ook gewacht op mijn vast contract om echt te gaan rammelen....
Toen ik vorig jaar onverwachts zwanger raakte(miskraam) had ik zoveel stress erbij omdat ik toen nog net niet een contract had en daardoor ben ik een dag na de miskraam weer vol gaan werken terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet kon.
Nu heb ik meer de rust om serieus te gaan denken aan een kindje...
Eigenlijk zwaar bezopen zo, maar realiteit.
home is where doghair sticks to anything but the dog!
Winterstorm, dat klinkt idd als te belachelijk voor woorden zeg pff..
Wat denken ze wel niet!, Laat je niet gek maken hoor, mensen met kinderen zijn ook heel erg flexibel, maar dat zien bazen niet.
Naar mijn weten op eigen werk hier geen problemen, hooguit met draaien van bepaalde tijden.
Wat denken ze wel niet!, Laat je niet gek maken hoor, mensen met kinderen zijn ook heel erg flexibel, maar dat zien bazen niet.
Naar mijn weten op eigen werk hier geen problemen, hooguit met draaien van bepaalde tijden.
Ik denk niet dat het bij de meeste vrouwen zo gaat, hoor. Tegenwoordig heb je simpelweg te veel keuzes om het ouderschap als iets vanzelfsprekends te nemen. Met jouw leeftijd pas na gaan denken over de mogelijkheid lijkt me tegenwoordig eerder regel dan uitzondering (vooral onder hoogopgeleiden).quote:Op vrijdag 2 oktober 2009 22:05 schreef Aventura het volgende:
Nou ja, ik vind het moeilijk te omschrijven wat ik nu wil. Zeker in dit topic waar de meesten toch wel een heel duidelijke kinderwens hebben. Als in een keuze, een recht. De meeste mensen zitten meer met vragen als wel of geen kinderen, wanneer, hoeveel. Ik heb nooit met een vraag of dilemma gezeten. Voor mij was het altijd: anderen wel, en ik niet (als in: niet dat ik het niet wou, maar gewoon 'ik niet'). Alsof het een gegeven was. En dat hele idee van mij staat nu op losse schroeven
Ik (nu 28 jaar) zou er nog lang niet over nagedacht hebben als mijn vader niet overleden was. Door zijn dood begon ik te beseffen hoe fijn ik het altijd heb gevonden om deel uit te maken van een gezin, en dat ik heel graag een gezinnetje van mezelf wilde. Ik was echter ook niet bereid om m'n carrière aan de wilgen te hangen, dus we hebben veel gesproken over de praktische bezwaren.
Het is zo fijn dat je met je lief samen het wik-en-weeg-proces in kunt. Ik denk dat in veel gevallen opgaat dat de vrouw begint te twijfelen en dat zij uiteindelijk de man moet 'overhalen'.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik weet dat het makkelijk klinkt, maar ik zou niet voor zo'n werkgever willen werken. Als ze daar op je werk nu al zo moeilijk over doen, hoe zal dat later dan gaan als je bijvoorbeeld een dag minder wilt werken of als je kind ziek is en je onverwacht een dagje thuis wilt blijven?quote:Op zaterdag 3 oktober 2009 00:46 schreef winterstorm666 het volgende:
Is het bij meerdere mensen zo dat op het werk vrij vijandig gereageerd word op het zwanger worden en kinderen hebben? Op mijn werk vliegen ze bijna tegen het dak als ze verdenken dat je een kinderwens hebt.
Ik was zelf ook een klein beetje huiverig voor de reactie van mijn promotoren, aangezien mijn project een vrij strakke planning heeft en mijn eerste promotor andere verwachtingen van zijn promovendi heeft dan thuisblijfmoeder te worden. Gelukkig waren en zijn ze alleen maar erg blij voor me en moedigen ze de combinatie tussen een academische carrière en het ouderschap aan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Onderzoek wijst trouwens ook uit dat het niet alleen onwaar is, het is (gechargeerd natuurlijk) juist zo dat enig kinderen sociaal vaak sterker blijken te zijn.quote:Op dinsdag 29 september 2009 21:03 schreef YPPY het volgende:
[..]
Toevallig lees ik hier en dit vind ik dan weer een gevaarlijke uitspraak. Ik ga er verder niet over nadenken, maar wil je wel de tip geven het irl niet zomaar tegen ouders van 1 kind te zeggen, kan behoorlijk aankomen.
http://www.ouders.nl/trouw/t2000024.htm
http://baby.blog.nl/feite(...)-kind-zielig-of-niet
http://www.mamaenzo.nl/zo(...)verwend-en-egostisch
[ Bericht 26% gewijzigd door Vivi op 03-10-2009 09:15:11 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Enough research tends to support your theory.quote:Op zaterdag 3 oktober 2009 09:02 schreef Vivi het volgende:
[..]
Onderzoek wijst trouwens ook uit dat het niet alleen onwaar is, het is (gechargeerd natuurlijk) juist zo dat enig kinderen sociaal sterker blijken te zijn.
Zelfs als uit onderzoek zou blijken dat het over het algemeen beter* is om een tweede erbij te nemen, dan nog ben ik ervan overtuigd dat mijn gezinnetje en ik een uitzondering vormen op de regel. * Wat is eigenlijk 'beter'? Is sociaal sterk zijn heilig (als je al kunt definiëren wat 'sociaal sterk' is)? Berlusconi lijkt me sociaal sterk, maar ik zou niet zijn moeder willen zijn. Dat doet me trouwens denken aan deze passage uit een boek van Hornby (vervang 'dead people' voor 'enig kinderen' en 'alive people' voor 'kinderen met broer(s) en/of zus(sen)'):
Some dead people, people who were too sensitive to live: Sylvia Plath, Van Gogh, Virginia Woolf, Jackson Pollock, Primo Levi, Kurt Cobain, of course. Some alive people: George W. Bush, Arnold Schwarzenegger, Tony Blair, John Howard and Osama Bin Laden. Put a cross next to the people you might want to have a drink with, and then see whether they're on the dead or alive side. And, yeah, you could point out that that I have stacked the deck, that there are a couple of people missing from my 'alive' list who might fuck up my argument, a few poets and musicians and so on. And you could also point out that Stalin and Hitler weren't so great, and they're no longer with us. But indulge me anyway: you know what I'm talking about.
Berlusconi heeft een broer en een zus!
[ Bericht 1% gewijzigd door Claudia_x op 03-10-2009 09:25:18 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Klopt hoor, maar ik krijg een beetje het zuur van dat eeuwig terugkerende "enig-kind-equals-zielig-gezemel". Want dat is het gewoon niet.quote:Op zaterdag 3 oktober 2009 09:18 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Enough research tends to support your theory.
Dat ga ik even rustig lezen zodra ik niet meer tussendoor hoef te souffleren voor Piep de Muis en Brumquote:Zelfs als uit onderzoek zou blijken dat het over het algemeen beter* is om een tweede erbij te nemen, dan nog ben ik ervan overtuigd dat mijn gezinnetje en ik een uitzondering vormen op de regel.
* Wat is eigenlijk 'beter'? Is sociaal sterk zijn heilig (als je al kunt definiëren wat 'sociaal sterk' is)? Berlusconi lijkt me sociaal sterk, maar ik zou niet zijn moeder willen zijn. Dat doet me trouwens denken aan deze passage uit een boek van Hornby (vervang 'dead people' voor 'enig kinderen' en 'alive people' voor 'kinderen met broer(s) en/of zus(sen)'):
Some dead people, people who were too sensitive to live: Sylvia Plath, Van Gogh, Virginia Woolf, Jackson Pollock, Primo Levi, Kurt Cobain, of course. Some alive people: George W. Bush, Arnold Schwarzenegger, Tony Blair, John Howard and Osama Bin Laden. Put a cross next to the people you might want to have a drink with, and then see whether they're on the dead or alive side. And, yeah, you could point out that that I have stacked the deck, that there are a couple of people missing from my 'alive' list who might fuck up my argument, a few poets and musicians and so on. And you could also point out that Stalin and Hitler weren't so great, and they're no longer with us. But indulge me anyway: you know what I'm talking about.
Berlusconi heeft een broer en een zus!
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nou hier is het hoge woord er dan eindelijk uit! Ik heb verteld aan mijn vriendje wat er zoal door m'n hoofd spookt de laatste tijd. Gelukkig heb ik hem niet afgeschrikt met mijn gerammel. Hij weet nu hoe het voor mij zit, en nu kan hij er in zijn hoofd en gevoel ook eens mee aan de gang gaan. Gewoon rustig nadenken over hoe of wat hij het voor zich ziet. Dus nu kan ik er ook gewoon af en toe eens met hem over spreken en ik hoop dat hij er over een tijdje ook klaar voor zal zijn!
Tot die tijd rammel ik gewoon verder
Tot die tijd rammel ik gewoon verder
Ja ik weet het maar op dit moment ben ik erg voorzichtig met een andere baan .
Vaste contracten zijn toch wel een rustpunt voor mij en ik kan als het echt uit de hand loopt ook binnen het bedrijf switchen. Wij gaan toch hopenlijk binnekort een keer serieus kijken voor het kopen van een huis maar met tijdelijke contracten is het helemaal moeilijk een hypotheek rond te krijgen.
Moet je nagaan dat die baas bezig is om te adopteren...............
tsja!!!!
Vaste contracten zijn toch wel een rustpunt voor mij en ik kan als het echt uit de hand loopt ook binnen het bedrijf switchen. Wij gaan toch hopenlijk binnekort een keer serieus kijken voor het kopen van een huis maar met tijdelijke contracten is het helemaal moeilijk een hypotheek rond te krijgen.
Moet je nagaan dat die baas bezig is om te adopteren...............
tsja!!!!
quote:Op zaterdag 3 oktober 2009 08:53 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik weet dat het makkelijk klinkt, maar ik zou niet voor zo'n werkgever willen werken. Als ze daar op je werk nu al zo moeilijk over doen, hoe zal dat later dan gaan als je bijvoorbeeld een dag minder wilt werken of als je kind ziek is en je onverwacht een dagje thuis wilt blijven?
Ik was zelf ook een klein beetje huiverig voor de reactie van mijn promotoren, aangezien mijn project een vrij strakke planning heeft en mijn eerste promotor andere verwachtingen van zijn promovendi heeft dan thuisblijfmoeder te worden. Gelukkig waren en zijn ze alleen maar erg blij voor me en moedigen ze de combinatie tussen een academische carrière en het ouderschap aan.
home is where doghair sticks to anything but the dog!
quote:
Nou hier is het hoge woord er dan eindelijk uit! Ik heb verteld aan mijn vriendje wat er zoal door m'n hoofd spookt de laatste tijd. Gelukkig heb ik hem niet afgeschrikt met mijn gerammel. Hij weet nu hoe het voor mij zit, en nu kan hij er in zijn hoofd en gevoel ook eens mee aan de gang gaan. Gewoon rustig nadenken over hoe of wat hij het voor zich ziet. Dus nu kan ik er ook gewoon af en toe eens met hem over spreken en ik hoop dat hij er over een tijdje ook klaar voor zal zijn!
Tot die tijd rammel ik gewoon verder
Spannend
ik hoop dat er snel leuke gesprekjes van komen
Voor in het leven dat ik leid, de manier waarop ik op vakantie ga (geen center parks maar verlaten campings), de plek/het land waar ik straks woon, de mensen waar ik mee omga, de familie in het buitenland, en vooral de personen die mijn vriend en ik zijn, vind ik het wél zielig voor mijn kind om alleen te zijn. En daar kun je het zuur van krijgen Vivi, maar dat heb je óók maar te respecteren, evenals ik de keus van anderen respecteer om maar 1 kind te krijgen. En ook daarvan mag ik ook denken dat ik het zielig vind. Wat weer iets anders is dan een ander zijn situatie veroordelen. Iemand die een moeilijk besluit heeft genomen constant vertellen dat jij iets zielig vind, is uiteraard onacceptabel. Maar dat is in dit topic niet ter sprake.quote:Op zaterdag 3 oktober 2009 09:43 schreef Vivi het volgende:
[..]
Klopt hoor, maar ik krijg een beetje het zuur van dat eeuwig terugkerende "enig-kind-equals-zielig-gezemel". Want dat is het gewoon niet.
[..]
Oh en baby.blog.nl dat verwijst naar vrouwonline is natuurlijk geen gedegen studie. De site mamaenzo.nl verwijst niet eens ergens naar en heeft kennelijk alleen onderzoek gedaan. Tja, Daar stel ik dan weer kritische vragen bij. Als ik dit soort Viva-krantjes als onderbouwing moet zien, vertrouw ik liever op mijn eigen ervaringen in mijn eigen omgeving met enige kinderen...
Verder is mijn emigratie in zicht, en kunnen mijn plannen langzaamaan meer vorm gaan krijen. Ik ga in het beste land van de wereld wonen aldus nu.nl
Maar waarom? Jij hebt voor jezelf kennelijk goede redenen om het voor je eigen kind in de omgeving waar het komt het zielig te vinden, maar je weet toch over het algemeen helemaal niet voldoende over andere kinderen zonder broertjes of zusjes en de omgeving waarin ze opgroeien en de ouders die ze hebben, om een gegronde reden te hebben om het zielig te vinden? Dat is dan toch alleen gebaseerd op jouw ideeen, maar toch niet op feiten?quote:
En ook daarvan mag ik ook denken dat ik het zielig vind.
Je kent mij, mijn omgeving, mijn vriend, mijn kind en ons leven niet, dus waarom zou jij nu kunnen vinden dat mijn kind zielig is?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind toch ook helemaal niet dat jouw kind zielig is? Ik ken alleen kinderen in mijn omgeving die enig kind zullen blijven (en ja die ken ik dan heus goed genoeg om er iets over te kunnen zeggen), waarvan ik oprecht denk dat ze beter af zullen zijn met een broertje of zusje. Hun ouders denken voornamelijk aan werk en de kinderen hangen er thuis een beetje bij, en vervelen zich vaak stierlijk. Deze ouders hebben niet altijd de tijd om met het kind bezig te zijn, met als gevolg dat deze kinderen continu zichzelf moeten vermaken. En deze kinderen gaven zelf ook aan graag een broertje of zusje te hebben. Ik baseer mij dus wel degelijk op feiten.
En ook op het feit dat 3 van de 20 kinderen uit mijn klas vroeger enig kind waren, en het waren juist deze drie en alleen deze drie die totaal niet mee konden komen met de rest. Het contact liep moeilijk, ze waren erg op zichzelf en lieten anderen lastig toe. Dat zegt voor mij genoeg. Ook al is deze groep niet representatief voor alle kinderen, dan nog vind ik het voor mij persoonlijk voldoende.
En ik zeg toch niet dat ik het in elk geval zielig vind? In sommige gevallen vind ik het zielig. En ik vind dat ik dat, zonder me ergens mee te bemoeien, gewoon mag vinden.
En ook op het feit dat 3 van de 20 kinderen uit mijn klas vroeger enig kind waren, en het waren juist deze drie en alleen deze drie die totaal niet mee konden komen met de rest. Het contact liep moeilijk, ze waren erg op zichzelf en lieten anderen lastig toe. Dat zegt voor mij genoeg. Ook al is deze groep niet representatief voor alle kinderen, dan nog vind ik het voor mij persoonlijk voldoende.
En ik zeg toch niet dat ik het in elk geval zielig vind? In sommige gevallen vind ik het zielig. En ik vind dat ik dat, zonder me ergens mee te bemoeien, gewoon mag vinden.
Nogmaals, ik ben ook enig kind (althans, geweest tot mijn 11e en nooit, nu nog niet, veel contact met mijn halfbroer) en ik ben sociaal nu niet echt zwak te noemen. Ik ken ook een aantal enig kinderen die het prima doen in het leven en zelfs enkelen die blíj zijn dat ze enig kind zijn. Ik vond het vroeger heerlijk om, als ik bij een vriendinnetje met broers en/of zussen was geweest, thuis te komen en niet het gekrijs en geruzie en lawaai te hebben dat er in zo'n huis was. Als we op vakantie gingen had ik binnen no-time vriendjes en vriendinnetjes omdat ik wist dat ik zelf contact moest maken ipv dat het me kwam aanwaaien. Dus het ligt helemaal aan je persoonlijkheid.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Maar dit is toch sws een vreemde situatie dan? Dan moeten de ouders maar een sibling maken zodat het "oorspronkelijke" kind niet eenzaam is. Lekkere druk leg je dan op zo'n kind zeg.quote:Op maandag 5 oktober 2009 13:55 schreef Pyttpytt het volgende:
Ik vind toch ook helemaal niet dat jouw kind zielig is? Ik ken alleen kinderen in mijn omgeving die enig kind zullen blijven (en ja die ken ik dan heus goed genoeg om er iets over te kunnen zeggen), waarvan ik oprecht denk dat ze beter af zullen zijn met een broertje of zusje. Hun ouders denken voornamelijk aan werk en de kinderen hangen er thuis een beetje bij, en vervelen zich vaak stierlijk. Deze ouders hebben niet altijd de tijd om met het kind bezig te zijn, met als gevolg dat deze kinderen continu zichzelf moeten vermaken. En deze kinderen gaven zelf ook aan graag een broertje of zusje te hebben. Ik baseer mij dus wel degelijk op feiten. [
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dit intrigeert me nogal, leg eens uit?quote:Op maandag 5 oktober 2009 12:04 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Voor in het leven dat ik leid, de manier waarop ik op vakantie ga (geen center parks maar verlaten campings), de plek/het land waar ik straks woon, de mensen waar ik mee omga, de familie in het buitenland, en vooral de personen die mijn vriend en ik zijn, vind ik het wél zielig voor mijn kind om alleen te zijn.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat vind ik idd ook wel een beetje een 'vreemde' reden om eventueel meer kinderen te willen. Dan zijn diezelfde ouders evengoed nog veel met werk en/of andere zaken bezig en hebben nog steeds geen tijd om zich met hun kroost bezig te houden?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Ik vond het vroeger ook wel lekker dat ik geen vervelend klein broertje had zoals de meeste van mijn vriendinnetjes De keerzijde is dat die vriendinnen nu vaak wel een goede band met hun inmiddels ook volwassen broers hebben, en dat zou ik ook best graag willen
Maar je kunt het er denk ik het beste op houden dat elk kind anders is, en dat ook elke ouder anders is, en dat je dus niet kunt zeggen wat beter is. Zou dat niet een heel fijn eind van deze discussie zijn?
De keerzijde is dat die vriendinnen nu vaak wel een goede band met hun inmiddels ook volwassen broers hebben, en dat zou ik ook best graag willen Maar je kunt het er denk ik het beste op houden dat elk kind anders is, en dat ook elke ouder anders is, en dat je dus niet kunt zeggen wat beter is. Zou dat niet een heel fijn eind van deze discussie zijn?
Waarom ik, door hoe vriend en ik zijn, vind dat het voor ons gezin later beter is om twe kinderen te hebben?
Ja.quote:Op maandag 5 oktober 2009 14:09 schreef Pyttpytt het volgende:
Waarom ik, door hoe vriend en ik zijn, vind dat het voor ons gezin later beter is om twe kinderen te hebben?
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nou, zo stel je het wel wat vreemd, maar je kind staat voorop, en als dat eenzaam is doordat je als ouder vaker van huis dan thuis bent, dan denk ik dat het de overweging een tweede kind te nemen waard is. Als je kind daar gelukkiger van zou worden? Dan zou ik dat doen. Ik zie niet in hoe dit druk op een kind legt...?quote:Op maandag 5 oktober 2009 14:04 schreef Vivi het volgende:
[..]
Maar dit is toch sws een vreemde situatie dan? Dan moeten de ouders maar een sibling maken zodat het "oorspronkelijke" kind niet eenzaam is. Lekkere druk leg je dan op zo'n kind zeg.
Zo zou ik ook, mocht blijken dat mijn eerste kind om wat voor reden dan ook ongelukkig zou worden van een sibling, er voor kiezen niet voor een tweede te gaan. Geluk van de kinderen staat voorop bij mij.
Als je als ouders geen tijd voor je kinderen vrij wil maken, meot je er niet aan beginnen.
Wat een belachelijke redenatie zeg.
Sorry maar
Wat een belachelijke redenatie zeg.
Sorry maar
Engaging Infinite Improbability Drive..
Dan zou het oudere kind al min of meer de zorg voor het jongere kind krijgen. In ieder geval krijgen ze de zorg voor elkaar wat betreft het afwenden van de eenzaamheid. Lijkt me geen gezonde insteek voor een tweede kind. Sowieso denk ik dat je een tweede kind alleen moet nemen omdat je dat als ouders zelf wilt, niet omdat je kind dat wil.quote:
[..]
Nou, zo stel je het wel wat vreemd, maar je kind staat voorop, en als dat eenzaam is doordat je als ouder vaker van huis dan thuis bent, dan denk ik dat het de overweging een tweede kind te nemen waard is. Als je kind daar gelukkiger van zou worden? Dan zou ik dat doen. Ik zie niet in hoe dit druk op een kind legt...?
Zo zou ik ook, mocht blijken dat mijn eerste kind om wat voor reden dan ook ongelukkig zou worden van een sibling, er voor kiezen niet voor een tweede te gaan. Geluk van de kinderen staat voorop bij mij.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dat iemand een broer of zus heeft wil niet zeggen dat er ook automatisch goed contact is, als mijn zusje m'n buurvrouw zou zijn, dan zou ik er niet op de koffie gaan, nu komen we elkaar ook alleen met verjaardagen tegen.quote:
Ik vond het vroeger ook wel lekker dat ik geen vervelend klein broertje had zoals de meeste van mijn vriendinnetjes
Maar je kunt het er denk ik het beste op houden dat elk kind anders is, en dat ook elke ouder anders is, en dat je dus niet kunt zeggen wat beter is. Zou dat niet een heel fijn eind van deze discussie zijn?
We hebben geen hekel aan elkaar, we hebben elkaar alleen weinig te melden.
Overigens vind ik het de grootste kul die je kunt verzinnen dat ouders een brusje kweken zodat de eerste niet zo eenzaam is omdat papa en mama geen tijd hebben ivm druk, druk, druk met hun werk.
Zo'n kind kan wel roepen dat hij/zij graag een brusje wil, maar papa en mama hebben ook geen tijd als er een tweede kind is, de kinderen doen er dan alles aan om aandacht van papa en mama te scoren, en dan blijkt negatieve aandacht vaak het best te werken (daarvoor onderbreken ze druk, druk, druk namelijk wel) en welke roep om negatieve aandacht is makkelijker voor een kind dan een stevig potje ouderwetse sibling rivalry?!
Ok ik zal een poging doen zonder te persoonlijk te worden, zeg maar.quote:
Beide komen we uit een heerlijk hecht gezin, beide met twee kinderen. Beiden hechten we veel waarde aan broer en zus, die naarmate we ouder werden ook vrienden werden. In mijn geval is dat nog eens extra doordat we in korte tijd door overlijden van de ouders ineens samen over waren. Als ik haar niet had gehad... Tja, kan ik haast niet in woorden uitleggen. Voel me nu al gruwelijk eenzaam, laat staan als zij er niet was. Mocht er iets met vriend en mij gebeuren later, dan wil ik gewoon niet dat mijn kind alleen achterblijft. Ons beiden families zijn klein, waarvan de mijne dan dus in het buitenland, de zijn op 1 uur vliegen heen... Een soort angnet, eigenlijk. Of al de kinderen klein zijn en er gebeurt zoiets, dan delen ze in elk geval nog iets. We zeggen wel eens tegen elkaar: niemand snapt ons, we snappen alleen elkaar. Dat wil ik mijn kind niet ontnemen... Beetje vaag misschien, hoop dat je t een beetje begrijpt
Daarbij houden we geen van beiden van bijvoorbeeld ge-enterainde toestanden, we zijn liever op onszelf in een hutje in de wildernis, dan op een schreeuwerige centerparks. In de wildernis zijn er geen vriendjes, in tegenstelling tot bijvoorbeeld centerparks. Nou kunnen paps en mams het kind vermaken natuurlijk, maar das toch wezenlijk anders dan een leeftijdsgenootje. Plus dat we later ws niet in de stad gaan wonen, maar afgelegen. Lijkt me gezelliger voor mezelf, maar ook voor kindjelief om een sibling te hebben.
En verder is het gewoon ons ideaal, een gezin van 4 of 5. Hebben we allebei altijd al voor ons gezien, dus voor ons is het volomen logisch om daarvoor te gaan.
de grootste melij die ik met dat kind heb, is ook wel gebaseerd op deze kansloze ouders hoor, niet zozeer op haar eenzaamheid, begrijp me niet verkeerd.quote:Op maandag 5 oktober 2009 14:15 schreef _evenstar_ het volgende:
Als je als ouders geen tijd voor je kinderen vrij wil maken, meot je er niet aan beginnen.
Wat een belachelijke redenatie zeg.
Sorry maar
Zodat ze samen de ouderlijke aandacht kunnen missen?quote:Op maandag 5 oktober 2009 14:13 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Nou, zo stel je het wel wat vreemd, maar je kind staat voorop, en als dat eenzaam is doordat je als ouder vaker van huis dan thuis bent, dan denk ik dat het de overweging een tweede kind te nemen waard is. Als je kind daar gelukkiger van zou worden? Dan zou ik dat doen. Ik zie niet in hoe dit druk op een kind legt...?
. En dan nog wat, wie zegt dat ze wel met elkaar kunnen opschieten?Maar dat wéét je dus niet vantevoren.quote:Zo zou ik ook, mocht blijken dat mijn eerste kind om wat voor reden dan ook ongelukkig zou worden van een sibling, er voor kiezen niet voor een tweede te gaan. Geluk van de kinderen staat voorop bij mij.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Gedeelde smart is halve smart toch?quote:
Zodat ze samen de ouderlijke aandacht kunnen missen?
Oh, bedoel je dat met "sociaal sterk zijn"?quote:Op maandag 5 oktober 2009 14:24 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Ok ik zal een poging doen zonder te persoonlijk te worden, zeg maar.
Beide komen we uit een heerlijk hecht gezin, beide met twee kinderen. Beiden hechten we veel waarde aan broer en zus, die naarmate we ouder werden ook vrienden werden. In mijn geval is dat nog eens extra doordat we in korte tijd door overlijden van de ouders ineens samen over waren. Als ik haar niet had gehad... Tja, kan ik haast niet in woorden uitleggen. Voel me nu al gruwelijk eenzaam, laat staan als zij er niet was. Mocht er iets met vriend en mij gebeuren later, dan wil ik gewoon niet dat mijn kind alleen achterblijft. Ons beiden families zijn klein, waarvan de mijne dan dus in het buitenland, de zijn op 1 uur vliegen heen... Een soort angnet, eigenlijk. Of al de kinderen klein zijn en er gebeurt zoiets, dan delen ze in elk geval nog iets. We zeggen wel eens tegen elkaar: niemand snapt ons, we snappen alleen elkaar.
.Nou, nee. Ik snap de insteek wel, maar ik ben ook net 6 mnd geleden mijn moeder verloren en ik heb weinig steun aan mijn broer. Het contact is niet slecht hoor, maar we zijn gewoon totaal verschillende persoonlijkheden. Ik heb veel meer steun aan mijn partner en vriendinnen, als ik eerlijk ben. Dus ik denk dat het idee wat je hebt wel leuk is, als het idd zo'n volmaakt plaatje is, maar dat dat helemaal niet zo hoeft te gaan, tussen broers en zussen.quote:Dat wil ik mijn kind niet ontnemen... Beetje vaag misschien, hoop dat je t een beetje begrijpt
Omdat het jou leuk lijkt! Nou, dat lijkt me een prima reden. Al die anderen vind ik een beetje makkelijk te weerleggen, eigenlijk.quote:Daarbij houden we geen van beiden van bijvoorbeeld ge-enterainde toestanden, we zijn liever op onszelf in een hutje in de wildernis, dan op een schreeuwerige centerparks. In de wildernis zijn er geen vriendjes, in tegenstelling tot bijvoorbeeld centerparks. Nou kunnen paps en mams het kind vermaken natuurlijk, maar das toch wezenlijk anders dan een leeftijdsgenootje. Plus dat we later ws niet in de stad gaan wonen, maar afgelegen. Lijkt me gezelliger voor mezelf, maar ook voor kindjelief om een sibling te hebben.
En verder is het gewoon ons ideaal, een gezin van 4 of 5. Hebben we allebei altijd al voor ons gezien, dus voor ons is het volomen logisch om daarvoor te gaan.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat bedoel ik helemaal niet met sociaal sterk zijn. Wat een rare link die je daar legt. Wat heeft het onbegrip van de buitenwereld jegens onze situatie te maken met sociale vaardigheden? Ten eerste ligt de situatie iets geompliceerder dan hier even kort geschetst, maar dat gaat verder geen ziel hier ook maar iets aan. En ten tweede is het sociaal sterk staan voor mij o.a. het eenvoudig contact leggen en kunnen (onder)houden met anderen.quote:Op maandag 5 oktober 2009 15:07 schreef Vivi het volgende:
[..]
Oh, bedoel je dat met "sociaal sterk zijn"?
[..]
Nou, nee. Ik snap de insteek wel, maar ik ben ook net 6 mnd geleden mijn moeder verloren en ik heb weinig steun aan mijn broer. Het contact is niet slecht hoor, maar we zijn gewoon totaal verschillende persoonlijkheden. Ik heb veel meer steun aan mijn partner en vriendinnen, als ik eerlijk ben. Dus ik denk dat het idee wat je hebt wel leuk is, als het idd zo'n volmaakt plaatje is, maar dat dat helemaal niet zo hoeft te gaan, tussen broers en zussen.
[..]
Omdat het jou leuk lijkt! Nou, dat lijkt me een prima reden. Al die anderen vind ik een beetje makkelijk te weerleggen, eigenlijk.
En jammer dat jij geen steun aan je broer hebt, ik wel, mijn lief wel en zou niet inzien waarom dat voor onze kinderen anders zou zijn. Zo wel, nou zien we dan wel weer. Ik zie niet in waarom ik er van uit moet gaan dat ze in een goede gezinssituatie een kutrelatie zouden krijgen. En dat het verschillende persoonlijkheden zouden zijn hoeft de relatie niet slecht te beïnvloeden natuurlijk.
En leuk voor je dat je mijn argumenten kan weerleggen. Wat wil je daarmee zeggen, dat het slechte redenen zijn? Dat jij het anders zou doen? Ik heb het hier over mezelf he, want daar vroeg je naar, je hoeft het zelf niet te doen.
Nee zeker weten doe je nooit, maar stel dat ik een meervoudig gehandicapt kind krijgt, dat zeer intensieve zorg nodig heeft, dan zou het zo maar eens kunnen zijn dat ik besluit het er bij maar 1 te houden, in belang van het eerste kind, en zodat dat niet ten nadele komt van het tweede. Dus tot op zekere hoogte kun je dat wél van tevoren inschatten.quote:Op maandag 5 oktober 2009 15:01 schreef Vivi het volgende:
[..]
Zodat ze samen de ouderlijke aandacht kunnen missen?
[..]
Maar dat wéét je dus niet vantevoren.
quote:Op zaterdag 3 oktober 2009 09:43 schreef Vivi het volgende:
[..]
Klopt hoor, maar ik krijg een beetje het zuur van dat eeuwig terugkerende "enig-kind-equals-zielig-gezemel". Want dat is het gewoon niet.
Nee, jij VINDT het niet zielig. Jij hebt makkelijk praten, ja, je bent zoveel jaar enig kind geweest, maar hebt inmiddels een broertje. Klinkt een beetje als iemand die niet blind is die zegt dat blind zijn niet erg is.
Er zijn zat redenen waarom het WEL vervelend is om enig kind te zijn, net zoals er ook zat redenen zijn waarom het dat NIET is, of waarom het WEL vervelend is broers of zussen te hebben. Maar laat iedereen even voor zichzelf beslissen of men het zielig vindt of niet.
(en dan vind ik zielig eigenlijk een verkeerde benaming).
Mijn keuze op meer kinderen is (mede) gebaseerd op mijn omgeving, waarin ik heel veel enig kinderen zie dat alleen de zorg van ouders op zich moeten nemen en daar volledig in verdrinken en het niet aankunnen en nergens met hun gevoelens terecht kunnen. Het vaker hulp aan anderen moeten vragen omdat het voor 1 persoon gewoon niet te regelen is. En daarnaast zie ik gezinnen waar meerdere broers en zussen de zorg voor de ouders op zich nemen, wat ook niet altijd vlekkeloos gaat (lees: er is altijd wel gezeik), maar waar de mensen onderling steun aan elkaar hebben.
En ja, dan ken ik ook nog de gezinnen met meerdere kinderen waar de kinderen niet goed met elkaar kunnen opschieten, maar desondanks wel zorgen voor de ouders.
Dat is dan ook de reden waarom ik altijd gezegd heb, of geen kinderen, of twee of meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door Troel op 05-10-2009 16:04:45 ]
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik reageer naar aanleding van wat je schrijft, en ik vind het helemaal geen rare vergelijking.quote:Op maandag 5 oktober 2009 15:44 schreef Pyttpytt het volgende:
[..]
Dat bedoel ik helemaal niet met sociaal sterk zijn. Wat een rare link die je daar legt. Wat heeft het onbegrip van de buitenwereld jegens onze situatie te maken met sociale vaardigheden? Ten eerste ligt de situatie iets geompliceerder dan hier even kort geschetst, maar dat gaat verder geen ziel hier ook maar iets aan
Nogmaals, ik denk dat je daar als enig kind misschien wel meer "oefening"in krijgt dan als een kind met broers en zussen. Dat contact is er sws, namelijk.quote:En ten tweede is het sociaal sterk staan voor mij o.a. het eenvoudig contact leggen en kunnen (onder)houden met anderen.
Wie heeft het over ene kutrelatie dan?! Dat zeg ik toch helemaal niet. Alleen het rooskleurige plaatje wat jij schetst hoeft ook helemaal niet zo te zijn, ik geef alleen maar aan dat de statement die jij placht te maken onderhevig zijn aan zoveel andere factoren dat ik je stelling dat enig kinderen zielig zouden zijn en contactueel zwak, pertinente nonsens vind.quote:En jammer dat jij geen steun aan je broer hebt, ik wel, mijn lief wel en zou niet inzien waarom dat voor onze kinderen anders zou zijn. Zo wel, nou zien we dan wel weer. Ik zie niet in waarom ik er van uit moet gaan dat ze in een goede gezinssituatie een kutrelatie zouden krijgen.
Klopt, misschien vinden ze elkaar geweldig, misschien vinden ze elkaar helemaal niks en misschien hebben ze geen hekel aan elkaar, maar ook niet zoveel raakvlakken dat er een diepe band overblijft later, het kan allemaal, zomaar!quote:En dat het verschillende persoonlijkheden zouden zijn hoeft de relatie niet slecht te beïnvloeden natuurlijk.
quote:En leuk voor je dat je mijn argumenten kan weerleggen.
! Word eens volwassen zeg! Dit heet gewoon een discussie voeren, kan ik het helpen dat jij je persoonlijk in je wiek geschoten voelt. En laat die smiley ook maar achterwege hoor.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Euh, nou...alleen die bloedband geeft nog geen familiegevoel hoor. In praktisch opzicht ben ik gewoon enig kind, behalve met kerst en mijn verjaardag, dan zit er ineens iemand in de kamer om mee bij te praten.quote:Op maandag 5 oktober 2009 15:52 schreef Troel het volgende:
[..]
Nee, jij VINDT het niet zielig. Jij hebt makkelijk praten, ja, je bent zoveel jaar enig kind geweest, maar hebt inmiddels een broertje. Klinkt een beetje als iemand die niet blind is die zegt dat blind zijn niet erg is.
Mee eens. Ik vind het alleen niet zielig om enig kind te zijn, net zoals ik het niet zielig vind om broers en zussen te hebben. Ik denk dat het zielig zijn zit in andere factoren die met dat feit gepaard gaan.quote:Er zijn zat redenen waarom het WEL vervelend is om enig kind te zijn, net zoals er ook zat redenen zijn waarom het dat NIET is, of waarom het WEL vervelend is broers of zussen te hebben. Maar laat iedereen even voor zichzelf beslissen of men het zielig vindt of niet.
(en dan vind ik zielig eigenlijk een verkeerde benaming).
Waar héb je het over? Kinderen die voor ouders moeten zorgen? Je bedoelt als ze oud zijn neem ik aan? Al had ik 6 kinderen, dan nóg hoeven ze niet voor mij te zorgen als ik oud ben hoor, ik ga wel in een verzorgingstehuis en ga daar niet mijn kinderen mee belasten!quote:Mijn keuze op meer kinderen is gebaseerd op mijn omgeving, waarin ik heel veel enig kinderen zie dat alleen de zorg van ouders op zich moeten nemen en daar volledig in verdrinken en het niet aankunnen en nergens met hun gevoelens terecht kunnen. Het vaker hulp aan anderen moeten vragen omdat het voor 1 persoon gewoon niet te regelen is. En daarnaast zie ik gezinnen waar meerdere broers en zussen de zorg voor de ouders op zich nemen, wat ook niet altijd vlekkeloos gaat (lees: er is altijd wel gezeik), maar waar de mensen onderling steun aan elkaar hebben.
En ja, dan ken ik ook nog de gezinnen met meerdere kinderen waar de kinderen niet goed met elkaar kunnen opschieten, maar desondanks wel zorgen voor de ouders.
Dat is dan ook de reden waarom ik altijd gezegd heb, of geen kinderen, of twee of meer.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik vind het persoonlijk jammer dat ik enig kind ben, maar ook omdat ik zie hoeveel verdriet dat mijn ouders doet. Het heeft wel degelijk zijn voordelen gehad (en nog steeds)quote:Op maandag 5 oktober 2009 15:59 schreef Vivi het volgende:
[..]
Mee eens. Ik vind het alleen niet zielig om enig kind te zijn, net zoals ik het niet zielig vind om broers en zussen te hebben. Ik denk dat het zielig zijn zit in andere factoren die met dat feit gepaard gaan.
Ja, maar je wilt als kind dan toch ook bij je ouders op bezoek en dergelijke? En wie zegt dat er straks in onze tijd uberhaupt plek voor ons is in zo'n huis. En al zitten we in een tehuis, dan nog zullen er boodschappen gedaan moeten worden en noem maar op. Was het allemaal maar zo dat alles geregeld werd door zo'n tehuis!quote:[..]
Waar héb je het over? Kinderen die voor ouders moeten zorgen? Je bedoelt als ze oud zijn neem ik aan? Al had ik 6 kinderen, dan nóg hoeven ze niet voor mij te zorgen als ik oud ben hoor, ik ga wel in een verzorgingstehuis en ga daar niet mijn kinderen mee belasten!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
quote:
ik VIND bij je keuze voor konderen rekening houden met de zorg voour jou als ouder een heel vreemde, persoonlijk. Is in mijn hoofd nog niet een keer opgekomen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Hoe bedoel je?quote:Op maandag 5 oktober 2009 16:02 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik vind het persoonlijk jammer dat ik enig kind ben, maar ook omdat ik zie hoeveel verdriet dat mijn ouders doet. Het heeft wel degelijk zijn voordelen gehad (en nog steeds)
Nou, dan komen ze toch op bezoekquote:Ja, maar je wilt als kind dan toch ook bij je ouders op bezoek en dergelijke? En wie zegt dat er straks in onze tijd uberhaupt plek voor ons is in zo'n huis. En al zitten we in een tehuis, dan nog zullen er boodschappen gedaan moeten worden en noem maar op. Was het allemaal maar zo dat alles geregeld werd door zo'n tehuis!
En sorry, maar ik vind alles wat je opnoemt geen steekhoudende argumentatie...meerdere kinderen nemen zodat je op je oude dag verzorgt wordt... Ik vind het een beetje raar hoor . Ik zou iig niet zo'n verwachting op de schouders van mijn kind willen leggen. Hij heeft zijn eigen leven en is niet mijn oudedagsvoorziening. Ik zie me al staan later, als ie zelf een gezin heeft, met mijn koffertje op de stoep .
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat is ook niet de enige reden, maar voor mij wel iets wat meespeeltquote:Op maandag 5 oktober 2009 16:03 schreef miss_sly het volgende:
[..]
ik VIND bij je keuze voor konderen rekening houden met de zorg voour jou als ouder een heel vreemde, persoonlijk. Is in mijn hoofd nog niet een keer opgekomen.
Mocht het later echt zo zijn dat er nog geen plek is in een verpleegtehuis en dat wel nodig is en er geen thuiszorg of wat dan ook is, dan wil ik niet dat mijn enige kind zich daar compleet zijn nek over zou breken. Dan liever meerdere kinderen die proberen het samen op te lossen (al dan niet tijdelijk). Ik wil voorkomen dat alles dan bij 1 persoon terecht komt.(maar dat komt dus voort uit wat ik in mijn directe omgeving geien heb, ik denk dat dat ook wel meespeelt).
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
ik heb ook genoeg gezien en gehoord, en toch vind ik het een vreemde overweging en bovndien leg je je kind nogal wat op.quote:
[..]
Dat is ook niet de enige reden, maar voor mij wel iets wat meespeelt
(maar dat komt dus voort uit wat ik in mijn directe omgeving geien heb, ik denk dat dat ook wel meespeelt).
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nou, ik had het best leuk gevonden om een broer of zus (of meerdere) te hebben, om niet met sinterklaas altijd met zijn drietjes te zijn en dergelijke. Om een wat grotere familie te hebben (en nee, dan bedoel ik niet zoals mijn oom en tante 7 kinderen, dat hoeft nou ook weer nietquote:
). Aan de andere kant is het voor een gezinsuitje altijd makkelijk geweest: stukken goedkoper dan met een groot gezin en ja, ik ben qua geld en goederen meer verwend dan als ik broers of zussen had gehad. Dus ja, het heeft op zich ook zijn voordelen Het speelgoed wat bij mijn ouders op zolder staat is mijn oude speelgoed, dus ik hoef geen "gevecht" aan met een broer of zus wie de lego wil of wat dan ook, ook dat is weer een voordeel. Geen gezeik over wie wat krijgt bij een erfenis, wat in veel families voor breuken zorgt.
Maar, het is heel simpel: Alles heeft zijn voor- en nadelen, zo ook dit
En wat voor de een een groot voordeel is, is voor de ander weer een groot nadeel De keuzes die ik maak (of gemaakt heb), hebben een bepaalde achtergrond, net zoals die van jou ook een achtergrond hebben. En voor een ander kan dat dus best raar klinken, omdat ze die achtergrond niet gewend zijn.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
En dan heb je straks een elftal met kinderen willen ze als ze volwassen zijn niks meer met je te doen hebben. Zit je daar met je goeie gedrag te verhongeren achter de bloempjes omdat niemand je boodschappen kna doen
Good mums have sticky floors, dirty ovens and happy kids!!
Tja, laat maar. Ik dacht dat ik weloverwogen redenen had gegeven voor de keus van vriendlief en mij om voor twee kinderen of meer te gaan. Die vast wel te weerleggen zijn (voor zover zoiets inhoud heeft), maar ach, gelukkig ben ik de enige die in mijn schoenen staat.
Laten we vooral allemaal doen wat we niet laten kunnen. Ik ga lekker verder met rammelen over mijn perfecte gezinnetje met twee schatten van kinderen in het mooiste land van de wereld, die mocht het fout gaan met mij tenminste ook nog een beetje overeind kunnen bljven. En wat Troel al zei, daar had ik dan nog niet eens goed over nagedacht, als lief en ik het geluk mogen hebben oud te worden (hopenhopenhopen) dan kan de zorg en de zorgen in elk geval gedeeld worden. En da's een groot goed en een geruststellende gedachte.
Laten we vooral allemaal doen wat we niet laten kunnen. Ik ga lekker verder met rammelen over mijn perfecte gezinnetje met twee schatten van kinderen in het mooiste land van de wereld, die mocht het fout gaan met mij tenminste ook nog een beetje overeind kunnen bljven. En wat Troel al zei, daar had ik dan nog niet eens goed over nagedacht, als lief en ik het geluk mogen hebben oud te worden (hopenhopenhopen) dan kan de zorg en de zorgen in elk geval gedeeld worden. En da's een groot goed en een geruststellende gedachte.
Ik hoop dat er gewoon tzt een plekje voor mij is ergens in een tehuis (nouja, eigenlijk hoop ik gewoon op een fijne manier oud te worden en dan zonder al te veel gedoe in mijn slaap te overlijden zodat dit nooit nodig zal zijn zeg maar).quote:Op maandag 5 oktober 2009 16:09 schreef miss_sly het volgende:
[..]
ik heb ook genoeg gezien en gehoord, en toch vind ik het een vreemde overweging en bovndien leg je je kind nogal wat op.
Maar ik zie bij mijn opa en bij Berts oma dat het veel fijner is om met meerdere mensen te zijn. De ene die helpt met de financien van opa, de ander doet de boodschappen, een derde zorgt ervoor dat er 1 keer in de week een busje langskomt om naar de gym te gaan en na afloop er gegeten wordt in huiselijke kring, dat zijn meer de zaken die ik bedoel.
Ik zou het heel erg vinden als mijn kinderen later mijn luier zouden moeten verschonen ofzo, dat is zeker niet iets waar ik meer kinderen voor zou willen hebben
(maar ik kan me dan wel weer voorstellen dat als dat echt nodig zou zijn, dat de kinderen liever 20 broers en zussen zouden hebben )
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik vond het heerlijk om voor mijn ouders te zorgen. Ja, ook hun stront op te ruimen. Want vlak daarna kon ik ze een knuffel geven, ze hoefden niet op overbezette zusters te wachten, voor ze vechten om euthanasie voor elkaar te krijgen, iets terugdoen voor alle enorm goede zorgen die zij mij 24 jaar hebben gegeven. Ik vond het fijn. En wat had ik dat graag nog 10 jaar gedaan. Ze voelden zich wat belast in het begin, maar ze vonden het wel tig keer fijner dan door een vreemde voor wie je een nummer bent...
Maar je kunt er niet vanuit gaan dat jouw kinderen dat ook doen. Misschien is er uiteindelijk maar eentje die dat doet, of misschien wel geen een.quote:
Ik vond het heerlijk om voor mijn ouders te zorgen. Ja, ook hun stront op te ruimen. Want vlak daarna kon ik ze een knuffel geven, ze hoefden niet op overbezette zusters te wachten, voor ze vechten om euthanasie voor elkaar te krijgen, iets terugdoen voor alle enorm goede zorgen die zij mij 24 jaar hebben gegeven. Ik vond het fijn. En wat had ik dat graag nog 10 jaar gedaan. Ze voelden zich wat belast in het begin, maar ze vonden het wel tig keer fijner dan door een vreemde voor wie je een nummer bent...
Punt is dat je NOOIT voor je kinderen kunt bepalen hoe ze iets zullen ervaren. Dat geldt zowel bij het kiezen voor 1 kind als voor meerdere kinderen.
Dat zeg ik ook niet, ik ga nergens vanuit, maar met die post wilde ik alleen maar zeggen dat het helemaal een belasting hóeft te zijn en dat de kinderen het ook nog wel eens fijn kunnen vinden. Ik schreef namelijk IK en niet MEN, of ALLE KINDEREN... En nee ik weet niet hoe mijn kinderen zullen worden en nee ze kunnen wel eens kuttige etterbakken blijken. Kenneijk moet je bij elke post hier een * zetten dat je het over jezelf hebt, je speculeert, fantaseert en dat het ook wel een anders kan zijn en en en ... spreekt zoiets niet voor zich?!
Blijkbaar niet.quote:
Dat zeg ik ook niet, ik ga nergens vanuit, maar met die post wilde ik alleen maar zeggen dat het helemaal een belasting hóeft te zijn en dat de kinderen het ook nog wel eens fijn kunnen vinden. Ik schreef namelijk IK en niet MEN, of ALLE KINDEREN... En nee ik weet niet hoe mijn kinderen zullen worden en nee ze kunnen wel eens kuttige etterbakken blijken. Kenneijk moet je bij elke post hier een * zetten dat je het over jezelf hebt, je speculeert, fantaseert en dat het ook wel een anders kan zijn en en en ... spreekt zoiets niet voor zich?!
Ik snap de hele discussie ook niet, want er valt niets te discussieren. Persoon A kiest er om wat voor reden dan ook voor om maar 1 kind te nemen. Persoon B juist om er meerdere te nemen. Daar doe je in geen van beide gevallen iemand kwaad mee, dus heeft het geen zin of de ander van jouw standpunt te overtuigen of je aangevallen te voelen in je eigen standpunt.
Just my two cents...
Kunnen we nu weer ontopic?
Just my two cents...
Kunnen we nu weer ontopic?
quote:
Ik snap de hele discussie ook niet, want er valt niets te discussieren. Persoon A kiest er om wat voor reden dan ook voor om maar 1 kind te nemen. Persoon B juist om er meerdere te nemen. Daar doe je in geen van beide gevallen iemand kwaad mee, dus heeft het geen zin of de ander van jouw standpunt te overtuigen of je aangevallen te voelen in je eigen standpunt.
Just my two cents...
Kunnen we nu weer ontopic?
Nou, laten we hopen dan dat je verwachting uitkomt, aangezien je al bijzonder overspannen reageert als hier op een normale manier je uitlatingen aan de tand worden gevoeld.quote:Op maandag 5 oktober 2009 16:15 schreef Pyttpytt het volgende:
Tja, laat maar. Ik dacht dat ik weloverwogen redenen had gegeven voor de keus van vriendlief en mij om voor twee kinderen of meer te gaan. Die vast wel te weerleggen zijn (voor zover zoiets inhoud heeft), maar ach, gelukkig ben ik de enige die in mijn schoenen staat.
Laten we vooral allemaal doen wat we niet laten kunnen. Ik ga lekker verder met rammelen over mijn perfecte gezinnetje met twee schatten van kinderen in het mooiste land van de wereld, die mocht het fout gaan met mij tenminste ook nog een beetje overeind kunnen bljven.
En verder vond ik de laatste post van Troel een mooie afsluiter!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat dus. Ieder z'n eigen keuze.quote:
Ik snap de hele discussie ook niet, want er valt niets te discussieren. Persoon A kiest er om wat voor reden dan ook voor om maar 1 kind te nemen. Persoon B juist om er meerdere te nemen. Daar doe je in geen van beide gevallen iemand kwaad mee, dus heeft het geen zin of de ander van jouw standpunt te overtuigen of je aangevallen te voelen in je eigen standpunt.
Just my two cents...
Kunnen we nu weer ontopic?
Ik vind het een rare discussie voor een topic over rammelende eierstokken eigenlijk.
quote:Op maandag 5 oktober 2009 18:25 schreef innepin het volgende:
[..]
Ik vind het een rare discussie voor een topic over rammelende eierstokken eigenlijk.
Mee eens....
Mijn man en ik hadden de afspraak om te wachten to na december, ook ivm behandelingen in het ziekenhuis. Maar.............. ik ga volgende week eens met de arts overleggen of het al wel kan. Wij nemen wel aan dat het niet kan, maar is dat ook wel zo? Mocht zij groen licht geven dan gaan we ervoor. Mijn man rammelt nu net zo hard mee!!!
*poef* nu is het weg
Leuk leuk leuk!!quote:Op maandag 5 oktober 2009 18:55 schreef kaatjejannie het volgende:
[..]
Mee eens....
Mijn man en ik hadden de afspraak om te wachten to na december, ook ivm behandelingen in het ziekenhuis. Maar.............. ik ga volgende week eens met de arts overleggen of het al wel kan. Wij nemen wel aan dat het niet kan, maar is dat ook wel zo? Mocht zij groen licht geven dan gaan we ervoor. Mijn man rammelt nu net zo hard mee!!!
Rammelende teelballenquote:
[..]
Mee eens....
Mijn man en ik hadden de afspraak om te wachten to na december, ook ivm behandelingen in het ziekenhuis. Maar.............. ik ga volgende week eens met de arts overleggen of het al wel kan. Wij nemen wel aan dat het niet kan, maar is dat ook wel zo? Mocht zij groen licht geven dan gaan we ervoor. Mijn man rammelt nu net zo hard mee!!!
Spannend
Klinkt super positief toch>quote:Op maandag 5 oktober 2009 18:55 schreef kaatjejannie het volgende:
[..]
Mee eens....
Mijn man en ik hadden de afspraak om te wachten to na december, ook ivm behandelingen in het ziekenhuis. Maar.............. ik ga volgende week eens met de arts overleggen of het al wel kan. Wij nemen wel aan dat het niet kan, maar is dat ook wel zo? Mocht zij groen licht geven dan gaan we ervoor. Mijn man rammelt nu net zo hard mee!!!
Voor hetzelfde geld krijg je nu al groen licht, hehe lekker doorrammelen heur
