R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 12:51 schreef Duur het volgende:
[..]
Ik heb ooit de stommiteit begaan, om op te merken dat als ze een gesprek wilde, ze ook wel eens een gespreks onderwerp mocht verzinnen en gaande houden.....
Dat viel niet echt in goede aarde....
(maar je aandacht houden bij het praten om het praten is totaal onmogelijk, dus ben ik zo weer andere dingen doen.... )
briljante opmerking 
Ikzelf krijg regelmatig het verwijt dat ik te weinig interesse toon in andere mensen. Klopt ook, maar die lui interesseren me ook totaal niet. Het schijnt niet beleefd te zijn, of zo.
Ach ja, de laatste paar weken heerst de apathie sowieso bij mij.
Dat van "wat kan ik nou nog meer vragen?", herken ik wel. Ik voel me ook altijd wat schuldig als een gesprek stilvalt, ook al mag die ander ook wel wat zeggen. En als er een stilte is, dan vind ik het altijd moeilijk om hem te doorbreken. Maar ik denk niet dat dit aan de AD(H)D ligt.
En ik ben iemand die non-verbaal vaak te goed laat zien wat ik voel, zelfs al wil ik het helemaal niet tonen. Dus als een gesprek mij verveelt, dan merkt mijn gesprekspartner dat meestal ook wel. Maar soms heb je er mensen tussen zitten die gewoon doordraven. Daar weet ik dan geen raad mee.
En ik ben iemand die non-verbaal vaak te goed laat zien wat ik voel, zelfs al wil ik het helemaal niet tonen. Dus als een gesprek mij verveelt, dan merkt mijn gesprekspartner dat meestal ook wel. Maar soms heb je er mensen tussen zitten die gewoon doordraven. Daar weet ik dan geen raad mee.
Ik heb dat juist totaal de andere kant opquote:Op dinsdag 18 augustus 2009 13:00 schreef Howl het volgende:
En ik ben iemand die non-verbaal vaak te goed laat zien wat ik voel, zelfs al wil ik het helemaal niet tonen. Dus als een gesprek mij verveelt, dan merkt mijn gesprekspartner dat meestal ook wel. Maar soms heb je er mensen tussen zitten die gewoon doordraven. Daar weet ik dan geen raad mee.
Ik kan mensen totaal niet aankijken en naar hun luisteren. Ik moet of het 1, of het ander doen.Dus als ik je heel aandachtig aankijk tijdens een gesprek, hoor ik er niets van
Als ik mensen echt bewust aankijk, en er dus bij nadenk, dan hoor ik ook maar de helft. Maar als het over iets interessants gaat, geen idee of ik mensen dan goed aankijk, daar let ik dan niet op. Toch komt op een of andere manier de boodschap wel over dat ik interesse heb.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 13:02 schreef RvLaak het volgende:
Ik heb dat juist totaal de andere kant op
Dus als ik je heel aandachtig aankijk tijdens een gesprek, hoor ik er niets van
Bekend 
Zelfs als mijn moeder over de dagelijkse dingen begint tijdens het eten denk ik regelmatig "Ja en? Boeiend? Moet ik hier wat mee?".
Tenzij iemand gewoon een leuke anekdote heeft, dan wil ik nog wel eens naar "niks" blijven luisteren.
Zelfs als mijn moeder over de dagelijkse dingen begint tijdens het eten denk ik regelmatig "Ja en? Boeiend? Moet ik hier wat mee?".Tenzij iemand gewoon een leuke anekdote heeft, dan wil ik nog wel eens naar "niks" blijven luisteren.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Jep jep jep.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 11:32 schreef RRGJL het volgende:
Stomme vraag misschien, maar ik ben even aan het onderzoeken voor mezelf in hoeverre dingen aan elkaar gelinkt zijn. Hebben jullie ook problemen met het voeren van gesprekken? Ik weet vaak gewoon niet wat ik nog kan zeggen, vooral bij oppervlakkige gesprekken of met mensen die ik nog niet goed ken. Maar soms ook met mensen die ik wat beter ken. Helaas ben ik zo iemand die altijd aardig is tegen mensen die aardig tegen hem zijn, ookal is er niet echt een klik. En dan krijg je dus van die rare gesprekken, stiltes, niet echt weten waar je het over moet hebben
Precies zo.
Daarom heb ik ook behoefte aan veel verschillende mensen om me heen die ik kort zie enzo. En dan vaak hele intensieve gesprekken, over diepgaande zaken. "hoi hoe is het"- "hoe gaat t met je werk"- of "heb je nog wat leuks gedaan"-gesprekken komen bij dan ook amper voor. Ik zeg dat ook nooit "hoi" en "hoe is het". Vind ik zonde van mn tijd en je weet t antwoord altijd al. Dat is het: voorspelbaarheid zuigt.
edit:
Ook van die studentikoze gesprekken staan me wel aan. Als wij in de keuken zitten dan zitten de andere mensen altijd van eh
. Gewoon veel absurditeiten en af en toe lekker gespeeld denigrerend doen over andere mensen ("Ja die Ruud, die is echt lelijk", terwijl ie er bij zit en hem dan uitlachen en dan zeggen dat het een grapje is met een joviale pets op z'n schouder en daarna een biertje geven). Dat zijn nog wel dingen die ik een tijdje uithoud. Ergo: ik ben gewoon een gigantische klootzak 
[ Bericht 10% gewijzigd door wallofdolls op 18-08-2009 14:52:28 ]
Misschien komt het bij mij wel door het feit dat de vraag "hoe gaat het" ook daadwerkelijk betekent dat ik wil weten hoe het met de persoon gaat. Ik heb geen behoefte aan onzinnige gesprekken, die voer ik al genoeg met mezelfquote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:45 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Jep jep jep.
Precies zo.
Daarom heb ik ook behoefte aan veel verschillende mensen om me heen die ik kort zie enzo. En dan vaak hele intensieve gesprekken, over diepgaande zaken. "hoi hoe is het"- "hoe gaat t met je werk"- of "heb je nog wat leuks gedaan"-gesprekken komen bij dan ook amper voor. Ik zeg dat ook nooit "hoi" en "hoe is het". Vind ik zonde van mn tijd en je weet t antwoord altijd al. Dat is het: voorspelbaarheid zuigt.
Ja dat zou het inderdaad kunnen zijn, de voorspelbaarheid. Maar meestal boeit het me ook niet zo, de antwoorden op vragen als 'hoe gaat het' of 'hoe is het op je werk'. Natuurlijk wil ik van vrienden wel weten hoe het met ze gaat en vind ik het vervelend als het niet goed met ze gaat, maar de vraag wordt gebruikt als een gespreksopener en niet oprecht. Daarnaast vind ik ook wel dat als iemand echt iets kwijt wil waar ze mee zitten, ze dat zelf maar aan moeten geven. Ik luister graag, maar waarom moet ik het eruit trekken?
Dat aankijken herken ik overigens ook wel, dat je dan minder bewust met het gesprek bezig bent. Maar ik heb het idee dat dat ook onzekerheid of zenuwachtigheid is. Doordat ik de ander aankijk word ik zenuwachtig. Ik kan het wel, geforceerd, maar doe het liever niet. Ik voer de beste gesprekken in de auto of tijdens een wandeling, danwel online via MSN ofzo. Op een terras tegenover elkaar zitten vind ik geen prettige situatie voor een gesprek.
Dat aankijken herken ik overigens ook wel, dat je dan minder bewust met het gesprek bezig bent. Maar ik heb het idee dat dat ook onzekerheid of zenuwachtigheid is. Doordat ik de ander aankijk word ik zenuwachtig. Ik kan het wel, geforceerd, maar doe het liever niet. Ik voer de beste gesprekken in de auto of tijdens een wandeling, danwel online via MSN ofzo. Op een terras tegenover elkaar zitten vind ik geen prettige situatie voor een gesprek.
Lol dat laatste is wel vrij lullig ja.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:45 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Jep jep jep.
Precies zo.
Daarom heb ik ook behoefte aan veel verschillende mensen om me heen die ik kort zie enzo. En dan vaak hele intensieve gesprekken, over diepgaande zaken. "hoi hoe is het"- "hoe gaat t met je werk"- of "heb je nog wat leuks gedaan"-gesprekken komen bij dan ook amper voor. Ik zeg dat ook nooit "hoi" en "hoe is het". Vind ik zonde van mn tijd en je weet t antwoord altijd al. Dat is het: voorspelbaarheid zuigt.
edit:
Ook van die studentikoze gesprekken staan me wel aan. Als wij in de keuken zitten dan zitten de andere mensen altijd van eh
Ik kan mensen juist slecht kwetsen, vooral als ik ze aardig vind. Ik kwets ze meestal als geintje, en zeg er direct achteraan dat het maar een geintje is
Zelfs als ze dat zelf ook wel door hebben. Ik kan niet goed leven met het idee dat ik iets lulligs tegen een aardig persoon zei ofzo 
Precies!quote:
[..]
Misschien komt het bij mij wel door het feit dat de vraag "hoe gaat het" ook daadwerkelijk betekent dat ik wil weten hoe het met de persoon gaat. Ik heb geen behoefte aan onzinnige gesprekken, die voer ik al genoeg met mezelf
Ja precies, dat doen wij ook wel hoor. Althans, ik doe dat sowieso altijd als ik alleen ben Maar het is een beetje de verveling ofzo. Dat je niet van die burgerlijke voorspelbare kutgesprekken met psycholgietrutjes of economiejongetjes hoeft te voeren. Die geveinsde hipheid van de meeste mensen staat me ook totaal niet aan. Maar goed. Voorspelbaarheid. Als je zo lullig doet maak je onverwachte reacties los en dat is het mooie er aan. En je verbergt dat je problemen hebt om normaal te communiceren. dat is ook een belangrijkequote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:54 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Lol dat laatste is wel vrij lullig ja.
Ik kan mensen juist slecht kwetsen, vooral als ik ze aardig vind. Ik kwets ze meestal als geintje, en zeg er direct achteraan dat het maar een geintje is
Ik heb ook vaak het idee dat ik met aankijken zo veel moeite moet doen dat ik het gesprek amper meer volg. Op zich heb ik ontdekt dat ik niet echt verlegen was (dat leek ik vroeger wel) , maar meer moeite heb om 'adequaat' te reageren op mijn directe omgeving.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 14:53 schreef RRGJL het volgende:
Ja dat zou het inderdaad kunnen zijn, de voorspelbaarheid. Maar meestal boeit het me ook niet zo, de antwoorden op vragen als 'hoe gaat het' of 'hoe is het op je werk'. Natuurlijk wil ik van vrienden wel weten hoe het met ze gaat en vind ik het vervelend als het niet goed met ze gaat, maar de vraag wordt gebruikt als een gespreksopener en niet oprecht. Daarnaast vind ik ook wel dat als iemand echt iets kwijt wil waar ze mee zitten, ze dat zelf maar aan moeten geven. Ik luister graag, maar waarom moet ik het eruit trekken?
Dat aankijken herken ik overigens ook wel, dat je dan minder bewust met het gesprek bezig bent. Maar ik heb het idee dat dat ook onzekerheid of zenuwachtigheid is. Doordat ik de ander aankijk word ik zenuwachtig. Ik kan het wel, geforceerd, maar doe het liever niet. Ik voer de beste gesprekken in de auto of tijdens een wandeling, danwel online via MSN ofzo. Op een terras tegenover elkaar zitten vind ik geen prettige situatie voor een gesprek.
Precies hetzelfde hiero.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 13:28 schreef Thrackan het volgende:
Bekend
In dat kader zie ik wel best op tegen vanavond, de verjaardag van een neef van me. Aardige familie hoor, maar ik zit mezelf daar de hele avond op te vreten omdat ik het domweg niet interessant vind wat iedereen te melden heeft. Het is toch altijd weer dezelfde bullshit. Werk, school, het weer... Ik denk dan de hele avond: ik had nu ook iets leukers kunnen doen.
Sowieso heb ik ook altijd moeite met interesse tonen wanneer ik het eigenlijk helemaal niet heb. Op mijn werk negeerde ik altijd iedereen als ik binnen kwam of weg ging, gewoon omdat ik het 'hallo' of 'doei' zeggen niet belangrijk vond. Dat heb ik echt moeten aanleren. Gelukkig voel ik me nu dermate thuis op mijn werk dat ik ook echt mezelf kan zijn in gesprekken. Doorgaans komt dat op neer op veel absurde grappen en rare opmerkingen (in de positieve zin van het woord). Het valt niet altijd even goed, maar de meeste tijd lijken mensen het tof te vinden dat ik dingen gewoon zeg, zonder na te denken of het eigenlijk wel 'kan'.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Ahhhh nog zoiets herkenbaars. Die routine allemaal, vreselijk. Inderdaad zoals het elke ochtend weer 'goede morgen' tegen iedereen. Pffff.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 15:25 schreef Rikketik het volgende:
[..]
Precies hetzelfde hiero.
In dat kader zie ik wel best op tegen vanavond, de verjaardag van een neef van me. Aardige familie hoor, maar ik zit mezelf daar de hele avond op te vreten omdat ik het domweg niet interessant vind wat iedereen te melden heeft. Het is toch altijd weer dezelfde bullshit. Werk, school, het weer... Ik denk dan de hele avond: ik had nu ook iets leukers kunnen doen.
Sowieso heb ik ook altijd moeite met interesse tonen wanneer ik het eigenlijk helemaal niet heb. Op mijn werk negeerde ik altijd iedereen als ik binnen kwam of weg ging, gewoon omdat ik het 'hallo' of 'doei' zeggen niet belangrijk vond. Dat heb ik echt moeten aanleren. Gelukkig voel ik me nu dermate thuis op mijn werk dat ik ook echt mezelf kan zijn in gesprekken. Doorgaans komt dat op neer op veel absurde grappen en rare opmerkingen (in de positieve zin van het woord). Het valt niet altijd even goed, maar de meeste tijd lijken mensen het tof te vinden dat ik dingen gewoon zeg, zonder na te denken of het eigenlijk wel 'kan'.
Damn, dit gaat allemaal weer heel erg de herkenbare richting uit zeg
Ik vraag me toch van steeds meer dingen van "vroegah" af of het geen ADD gerelateerde dingen zijn nu...
Ik vraag me toch van steeds meer dingen van "vroegah" af of het geen ADD gerelateerde dingen zijn nu...
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Herken ik wel heel erg. Bij mij in de familie gaat het altijd over vakantiebestemmingen of uit eten gaan. 9 van de 10 vakantiebestemmingen interesseert me geen bal en als ik aan iets een schijthekel heb is het wel aan uit eten gaan. Eten en opruimen doe ik zoals alle vervelende dingen liefst zo snel mogelijk.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 15:25 schreef Rikketik het volgende:
[..]
Precies hetzelfde hiero.
In dat kader zie ik wel best op tegen vanavond, de verjaardag van een neef van me. Aardige familie hoor, maar ik zit mezelf daar de hele avond op te vreten omdat ik het domweg niet interessant vind wat iedereen te melden heeft. Het is toch altijd weer dezelfde bullshit. Werk, school, het weer... Ik denk dan de hele avond: ik had nu ook iets leukers kunnen doen.
Ik kom altijd gewoon binnenlopen en dan zitten ze in een gesprek en dan zeg ik "ja ja ja, dat heb ik ook gehoord" -> "quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 15:27 schreef RRGJL het volgende:
[..]
Ahhhh nog zoiets herkenbaars. Die routine allemaal, vreselijk. Inderdaad zoals het elke ochtend weer 'goede morgen' tegen iedereen. Pffff.
goedemorgn wallofdolls"Maar sowieso dat hele ochtendritueel. Eten -> Douchen -> Haren kammen. Ik moet er echt elke dag bijna nog een lijstje van maken anders vergeet ik dat
. Of nee vergeet niet. Dan zie ik interessantere dingen. Ik moet ook echt 3 uur van te voren opstaan om op tijd te komen ofzo. 
Ja of met oma's en tantes over de vrienden van de buren, de bakker en de hond van Pietquote:Op dinsdag 18 augustus 2009 18:30 schreef northernlight81 het volgende:
[..]
Herken ik wel heel erg. Bij mij in de familie gaat het altijd over vakantiebestemmingen of uit eten gaan. 9 van de 10 vakantiebestemmingen interesseert me geen bal en als ik aan iets een schijthekel heb is het wel aan uit eten gaan. Eten en opruimen doe ik zoals alle vervelende dingen liefst zo snel mogelijk.
.Uit eten ook, dat moet je gewoon vlot doen. Zitten, drankje, direct eten, hoofdgerecht en dan meteen betalen. Geen zinloos gehang enzo, bah
Mijn ervaring van medicatie was dat het wel degelijk heel goed hielp voor studie. Maar de normale zaken in het leven (zoals geldzaken, even de afwas doen of kleren wassen) lukte eigenlijk nog steeds voor geen meter. Het bleven gewoon vervelende taken.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 10:24 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Meditatie ipv medicatie. Dr zijn sowieso allemaal trucjes die je kunnen helpen, van tappen tot Jacobson oefeningen
Ik denk ook dat dat de beste manier is. Maar ik wil nu ook wel eens proberen wat voor invloed medicatie en/of drugs op mij hebben (gewoon voor de ervaring).
Tolle heb ik ook, maar nog niet helemaal doorheen gekomen (ik vind mn leesboeken ook heel interessant :p). Ook goed doch redelijk rigoreus ("kanker is een oorzaak van negatieve gedachten") is Louise Hay's Je kunt je leven helen
Juist door meditatie en bewustwording ga je inzien dat er geen minder leuke taken bestaan. Je bent gewoon bezig in het moment en je voelt geen verschil in gemoedstoestand als je de afwas doet of een film aan het kijken bent. Heerlijk is dat gevoel, kan het iedereen aanraden.
Eckhart Tolle heb ik ook niet in een keer uitgelezen, eigenlijk pas na 3x. Zware kost, maar heel erg waar. Zeker in combinatie met meditatie ga je het echt nog veel beter begrijpen en als je het dan later nog een keer leest zie je weer zoveel nieuwe dingen.
Ik vind ook dat de westerse psychologie hopeloos achterloopt wat betreft de manier van behandelen van gedachten. Het is puur symptoom bestrijding, maar de ware oorzaak van gedachten wordt gewoon niet aangepakt. Deze wijsheid heeft men in Oosterse tradities wel.
Hahahaha hoe vet! Dit zeg ik altijd, en niemand snapt mij.quote:
[..]
Ja of met oma's en tantes over de vrienden van de buren, de bakker en de hond van Piet
Uit eten ook, dat moet je gewoon vlot doen. Zitten, drankje, direct eten, hoofdgerecht en dan meteen betalen. Geen zinloos gehang enzo, bah
Ik vat het hele concept ook niet. En dan ook altijd voortafelen en, eerst even wat drinken en vooral op je gemak doen. WTF. Ik wil gewoon eten en dan zo snel mogelijk weg uit deze mensenmassa.
PRECIES PRECIES PRECIES (ik ben enthousiast :p )quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 21:32 schreef frenkck het volgende:
Ik vind ook dat de westerse psychologie hopeloos achterloopt wat betreft de manier van behandelen van gedachten. Het is puur symptoom bestrijding, maar de ware oorzaak van gedachten wordt gewoon niet aangepakt. Deze wijsheid heeft men in Oosterse tradities wel.
Dit was pre-cies wat ik dacht toen ik bij de GGZ zat. Wat een heikneuters zijn dat met hun manse praatjes. Die hele mentaliteit is al kut. Het gaat er niet om dat ze je helpen, in hun perspectief, het gaat er om dat ze willen laten zien hoe goed ze een plakkaat op jou kunnen plakken
.Uit het rapport dat ze over mij schreven (ik durf dat hier neer te zetten omdat het toch onwaar is): "Meneer (
meneer, de arrogantie) heeft een onrjipe geest. Meneer heeft regelmatig last van kortdurende psychoses maar herstelt hier dan weer aardig van. Hij heeft aangegeven zich bij een natuurgeneeskundige onder behandeling te hebben gesteld. Dit raden wij ten zeerste af. Meneer zal onder permanente intensieve behandeling gesteld worden in ons centrum. Meneer zal zijn hele leven antidepressiva of zelfs antipsychotica ,moeten slikken". _!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Even ter vergelijking de reactie van de natuurgeneeskundige (1: iriscopist 2: kinesioloog, gebaseerd op 'oosterse wijsheden', 3: acupuncturist).
1: "wallofdolls, je hebt zwakke zenuwen, je kunt het beste gezond eten, vitamine B en magnesium"
2: "wallofdolls, ik zie veel knopen in jouw energiebanen, je moet meer bewegen, JE MOET OP DANSLES, dat is heel goed voor jou. En op zangles. Sporten is goed voor jou. Bewegen, schud alles los."
2: "wallofdolls, jij kunt na een dag hard werken niet zo veel meer doen, je moet dan echt rust nemen en niet te veel computeren en tv kijken.
2: "wallofdolls, computeren en andere multiemedia zijn erg slecht voor jou, niet te veel doen"
2: "wallofdolls, je hebt de geest van een voorvader van je. Hij droeg veel problemen met zich mee. Die heb jij overgenomen. Ik zal het zo uitleggen: dat is in zijn genen gaan zitten en jij hebt nu ook die slechte genen. Je moet die problemen loslaten. Je piekert teveel. Je moet niet piekeren. Je moet dingen loslaten"
3: "veel mensen leren in hun puberteit verkeerde gewoonten aan, die spanningen met zich meebrengen. Je moet elke dag even 10 minuten op je rug vlaklliggen en nergens aan denken."
Zie het verschil in pragmatiek.
. Ik heb me aan die punten gehouden van die natuurgeneeskundigen en toen ging het gigantisch bergopwaarts.Doeg GGZ
Ik denk dat in bepaalde van die Oosterse geneeswijzen, als je dat zo wil noemen, zoals de voorbeelden die jij noemt, wel waarheid zit wat betreft de werkzaamheid. Ik denk alleen dat de achterliggende gedachte complete bullshit is. Maar dat boeit niet, als het werkt is het goed he
Ja nee kijk, dat is dus het grappige. Die kinesioloog, dat is gewoon iemand die een medische opleiding++ heeft gedaan. Eerst geneeskunde, daarna specialiseren in dit. Het knappe is dat ze zonder mij te kennen dingen uit me kan aflezen aan de hand van spierspanningen. Dan kun je zeggen, dat is zweverig. Dat zegt zij ook: "jaaa dat klinkt best zweverig. Wacht ik leg t even medisch uit". Weet je wel. "heb je vaak eens pijn in je hartstreek?...ja... ja dat kan kloppen want ik zie dat je bijnier uitgeput is, ben je vaak gestressd de laatste tijd?... Ja... je bijnier maakt een stresshormoon aan en is zo vaak aan het werk gezet dat ie rust nodig heeft". Voila. Geen bullshit, gewoon keihard medisch logisch geredeneerd bewijs aan de hand van 'vage' handelingen. Net als die iriscopist. " Ja ik zie niets fysieks wat je vermoeidheid veroorzaakt. Het enige fysieke wat ik zie is dat je rug scheef staat (klopt, want ik heb altijd gigantische rugpijn). Sterker, ik zie dat dat komt door een klap op je hoofd. Heb jij ooit een gigantische klap op je hoofd gehad?... Ja ik ben op n zwembadrand gesprongen met mijn kin". Snap je? Die achterliggende gedachte maakt dat mensen op basis van hele subtiele fysiologische kenmerken kunnen zien wat er aan jou mankeert. Dat is vele malen verfijnder dan dat belachelijke bewierookte medische 'niks is waar tot het wetenschappelijk bewezen is' stelsel
Mensen zijn er vaak sceptisch over omdat het door de huidige wetenschap niet is aangetoond dat die dingen werking hebben. Er zit echter altijd ijzersterk denkwerk achter dat veel dieper gaat dan 'aura', 'energiebanen' e.d. dat minimaal de oorzaak kan herleiden. En dat gaat zelfs nog vele malen dieper dan die oppervlakkige conclusies die psychologen en psychiaters aan je binden. Als je de directe oorzaak hebt kom je ook al makkelijker tot n oplossing.
Want wie kwam er in de richting van een goede oplossing? Die natuurgeneeskundigen of die GGZ. Als je structureel kijkt naar wat die eersten mij hebben duidelijk gemaakt komen daar alle structurele ADHD kenmerken naar voren (piekeraar, gevoelig voor multimediale prikkels, genetisch bepaald. zonder dat zij mij dat label opplakten) en hebben ze mij van verschrikkelijk goede adviezen voorzien die me ondersteuning bieden. Wat de GGZ er van bakte is echt zo dramatisch dat ik me afvraag of die mensen zelf niet ernstig hulp nodig hebben
[ Bericht 15% gewijzigd door wallofdolls op 18-08-2009 23:36:29 ]
Mensen zijn er vaak sceptisch over omdat het door de huidige wetenschap niet is aangetoond dat die dingen werking hebben. Er zit echter altijd ijzersterk denkwerk achter dat veel dieper gaat dan 'aura', 'energiebanen' e.d. dat minimaal de oorzaak kan herleiden. En dat gaat zelfs nog vele malen dieper dan die oppervlakkige conclusies die psychologen en psychiaters aan je binden. Als je de directe oorzaak hebt kom je ook al makkelijker tot n oplossing.
Want wie kwam er in de richting van een goede oplossing? Die natuurgeneeskundigen of die GGZ. Als je structureel kijkt naar wat die eersten mij hebben duidelijk gemaakt komen daar alle structurele ADHD kenmerken naar voren (piekeraar, gevoelig voor multimediale prikkels, genetisch bepaald. zonder dat zij mij dat label opplakten) en hebben ze mij van verschrikkelijk goede adviezen voorzien die me ondersteuning bieden. Wat de GGZ er van bakte is echt zo dramatisch dat ik me afvraag of die mensen zelf niet ernstig hulp nodig hebben
[ Bericht 15% gewijzigd door wallofdolls op 18-08-2009 23:36:29 ]
Het is wel opmerkelijk ja, de reactie van de GGZ (of dergelijk tuig) als je ze vertelt dat je ook bij een alternatief genezer onder behandeling bent. Ik ga dan zelf eens in de twee maanden naar een haptonoom, hoewel dat in het verleden veel meer is geweest. Hoe dan ook, het helpt me enorm. Ik had heel veel last van spanning, het kon nergens naartoe. De haptonoom heeft me geleerd, door met me te praten maar vooral door me te masseren, hoe ik die spanning los kon laten. Toen ik dat vervolgens aan mijn psych vertelde, ging er wel een wenkbrauw omhoog. Nu is het gelukkig wel zo iemand die vind dat je moet doen waar je je goed bij voelt, maar het was wel duidelijk dat het niet de ideale behandeling was, 'volgens de richtlijnen'.
Nu is het gelukkig wel zo iemand die vind dat je moet doen waar je je goed bij voelt, maar het was wel duidelijk dat het niet de ideale behandeling was, 'volgens de richtlijnen'.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Maar dat moet je dan vergelijken met een huisarts. Daar ga je heen voor klachten en die stuurt je dan door naar een specialist of als het iets kleins is doet hij zelf de diagnose en behandeling. Maar er is geen huisarts die iets kan en gaat doen aan ADHD.quote:Op dinsdag 18 augustus 2009 23:29 schreef wallofdolls het volgende:
Die kinesioloog, dat is gewoon iemand die een medische opleiding++ heeft gedaan. Eerst geneeskunde, daarna specialiseren in dit. Het knappe is dat ze zonder mij te kennen dingen uit me kan aflezen aan de hand van spierspanningen. Dan kun je zeggen, dat is zweverig. Dat zegt zij ook: "jaaa dat klinkt best zweverig. Wacht ik leg t even medisch uit". Weet je wel. "heb je vaak eens pijn in je hartstreek?...ja... ja dat kan kloppen want ik zie dat je bijnier uitgeput is, ben je vaak gestressd de laatste tijd?... Ja... je bijnier maakt een stresshormoon aan en is zo vaak aan het werk gezet dat ie rust nodig heeft". Voila. Geen bullshit, gewoon keihard medisch logisch geredeneerd bewijs aan de hand van 'vage' handelingen.
Maar als jij er baadt bij hebt is dat natuurlijk hartstikke mooi.
