Zo, ik ben ook weer terug van m’n belangrijkste fietsavontuur van dit jaar: de Transalp. Voor de mensen die niet weten wat het is: het gaat om een mountainbikewedstrijd voor tweetallen. In acht etappes doorkruis je de Alpen. Mijn teammaat en ik startten als een van de 272 deelnemende teams in de herenklasse, van de totaal 594 gestarte teams. Het deelnemersveld varieert van professionele mountainbikers (m/v) tot mensen die puur voor het uitrijden gaan. Ons doel was vrij voorzichtig: eindigen bij de eerste honderd in de herenklasse.
Etappe 1: Mittenwald - Reith im Alpbachtal, 84.8 km - 2087 hm
De temperatuur is die nacht gedaald naar vijf graden in het dal en het regent hard. De sneeuwgrens ligt op 1500 m en wij moeten twee keer naar 1800 m. Op de pas ligt al 10 cm sneeuw. De degelijke Duitse organisatie besluit de etappe af te gelasten. Met bussen worden we naar de aankomstplaats vervoerd. In de middag kijken we dan maar naar de Tour in een drukke kroeg.
Etappe 2: Reith im Alpbachtal - Mayrhofen, 87.6 km - 3344 hm
Het is inmiddels zonnig en een graad of tien. Boven 2000m heeft het echter tot laat op de avond gesneeuwd. Daar is 40 cm sneeuw gevallen, die dus nog niet gesmolten zou zijn als wij daar zouden aankomen. Op zich niet erg, maar de laatste van drie beklimmingen voert over een smalle singletrack en diepe afgronden. Dit acht de organisatie niet verantwoord en daarom wordt deze klim eruit gehaald. Wat overblijft is een sprintetappe van 55 km en 1900 hm. De eerste klim is m’n teammaat ontketend, als 30e komen we boven. Daarna blijk al snel dat hij iets te voortvarend van start is gegaan. De tweede klim is het tempo aanzienlijk gedaald en worden vaak ingehaald. De afdalingen zijn niet technisch genoeg om nog veel team terug te pakken. We worden 72e in 2:50.29,5 en mogen daarmee nog net in het eerste startvak staan.
Etappe 3: Mayrhofen - Brixen, 94.8 km - 2122 hm
Net als de vorige ken ik deze rit nog van twee jaar geleden. Eigenlijk een lange klim, een snelle afdaling en dan op de grote plateau over het fietspad langs de A22 (Brennerpas) naar Brixen. Al snel blijkt dat m’n teammaat de inspanning van de dagervoor niet helemaal goed heeft verteerd. We starten weer snel, maar na een paar kilometers klimmen moet het tempo omlaag. Op de top ligt nog sneeuw en in de afdaling schuif ik nog bijna onderuit over een sneeuwplak. De uitslag valt dankzij een goede afdaling en het stampstuk nog mee: 78e in 4:14.27,3
Etappe 4: Brixen - St. Christina, 83.5 km - 3665 hm
De koninginnenrit. Bij het inchecken blijkt dat we zijn gezakt naar de 76e plaats in het klassement, een plaats te laag voor het eerste startvak. Omdat we vrij laat bij de start verschijnen zijn we op de eerste klim dus aangewezen op het inhalen van zo’n 200 teams om weer enigszins te rijden op de plek waar we gisteren zijn geeindigd. Nu we ergens in het middenveld rijden zullen we ook met opstoppingen te maken krijgen. Na vijf kilometer staan we voor een smalle brug zo’n vijf minuten te wachten. Op de klim erna kunnen we gelukkig redelijk tempo houden en op de lastige afdaling pakken we ook genoeg plaatsen terug. Daarna herhaalt zich het scenario van de dagen ervoor. De geweldige omgeving waarin we rijden verzacht de pijn. 86e in 5:59.25,7
Etappe 5: St. Christina - Sarnthein, 82.2 km - 3297 hm
Vandaag de langst klim uit de geschiedenis van de transalp: 1600 aaneengesloten hoogtemeters. Op het voorafgaande stuk van kleine klimmetjes en een aantal technische afdalingen kunnen we redelijk wat terrein winnen, maar op de lange klim loopt het een stuk minder. We komen Gerben de Knegt nog tegen die er toevallig op vakantie is. Hij rijdt een stukje mee omhoog en gooit wat water over ons heen. Beetje omgekeerde wereld, maar wel erg stoer. Op de top rijden we lang niet bij de eerste honderd, maar we weten de schade te beperken door een magistrale afdaling. 98e in 5:34.57,2
Etappe 6: Sarnthein - Kaltern, 77.4 km - 3173 hm
Vandaag moest onze dag worden: niet al te lang en een technisch zeer lastige etappe. We zetten de fietsen vroeg in het startvak om opstoppingen voor te zijn. Op de eerste klim heb ik superbenen en blijkt m’n teammaat niet eens veel te hoeven toegeven. Dat belooft veel goeds. Op de inderdaad uiterst uitdagende afdaling weten we veel teams in te halen. Op de klim erna blijkt dat we nu eens niet worden bijgehaald, maar juist zelf op teams inlopen. Eenmaal boven is m’n teammaat ontketend en heb ik het serieus lastig om het bij te houden. We weten nog wat teams te passeren. De afdaling is een feest, net als de uitslag: 58e in 5:16.49,4
Etappe 7: Kaltern - Andalo, 74.6 km - 3007 hm
Door de goede uitslag van de dag ervoor mogen we weer in het eerste startvak staan. Vandaag heb ik echter m'n traditionele Jour Sans. Te veel zuivelproducten bij het ontbijt waarschijnlijk, zouttekort en een opkomende verkoudheid. Op de eerste klim krijg ik kippenvel, kotsneigingen en snot in neus en benen. Ik kom totaal niet meer vooruit. Naar de tweede verzorgingspost toe is het tempo er helemaal uit. Bij de post neem ik een kwartier om uitgebreid te eten en te drinken. Vooral het soepje doet me goed. De laatste klim rijd ik rustig maar toch in een redelijk tempo op. De uitslag valt gezien de tijd die we hebben stilgestaan nog best mee, maar 119e in 5:27.19,0 hadden we voor aanvang toch niet willen worden.
Etappe 8: Andalo - Riva del Garda, 60.5 km - 1451 hm
Maar weer vroeg het bed uit om de fietsen vooraan in het tweede startvak te zetten. Dit is een korte etappe die op ons lijf is geschreven. Een vrij lange klim gevolgd door een extreem technische afdaling en een stampstuk richting de finish. Na honderd voel ik al dat ik helemaal ben hersteld. Als eerste van het startvak kom ik boven op de eerste pukkel van 200 hm. In de lange klim erna rijd ik eigenlijk op pure woede van de dagervoor omhoog. M’n teammaat komt niet heel veel later boven. We rijden al ergens rond de 65e plaats en maken ons op voor de inhaalrace naar beneden. De afdaling is inderdaad niet voor de poes, maar waar anderen lopen kunnen wij blijven fietsen. Heelhuids beneden aangekomen vinden we aansluiting bij de leiders in het mixed-klassement en op het stampstuk rijden we het gaatje dicht naar de leiders in het damesklassement. Dat gaf toch wel een erg goed gevoel, zeker gezien het feit deze teams vier minuten eerder zijn gestart dan wij. Deze dag is verreweg de beste: 41e in 3:07.33,6
Uiteindelijk zijn we 73e in de herenklasse, 108e overall.