We need to talk about Kevin

We need to talk about Kevin is een boek van Lionel Shriver over een moeder die probeert te achterhalen waarom haar eigen zoon zeven kinderen, een leraar en een kantinemedewerker doodschoot op zijn school. Ik heb hem vandaag uit gelezen en ik vond het een geweldig boek, tot de laatste pagina's die me hevig teleurstelden, niet alleen vanwege het ietwat Hollywood-einde "I still love you ", maar vooral vanwege de allerlaatste en belangrijkste plot twist die in reviews op internet nauwelijks wordt behandeld. Het is teveel een spoiler voor mensen die het boek nog niet gelezen hebben. Als je dus nog van plan was om dit boek te lezen, lees dan niet verder. Ik hoop dat er Fokkers zijn die het boek wel gelezen hebben, of anders Fokkers die het boek willen lezen om dan hun mening te kunnen geven over datgene wat mij zo dwars zit, of misschien biedt de OP voldoende informatie om je mening te vormen.


Goed, die spoiler dus. De boek is in de vorm van brieven van de moeder aan de zogenaamd afwezige vader. Het had me als vreemd moeten opvallen dat die vader nooit terug schrijft. Maar ik kon dat wel verklaren: misschien zijn die brieven zo langdradig of schokkend voor de vader dat hij niet wil terug schrijven, of misschien leest hij de brieven niet eens omdat hij niet voor niets vervreemd is geraakt van zijn vrouw, of misschien verstuurt de moeder die brieven niet eens en is het alleen maar een soort therapeutisch proces, een soort dagboek in briefvorm. Dat laatste is dus het geval, maar voor mij kwam het echt totaal onverwacht dat dat is omdat Kevin niet alleen mensen doodschiet op school, maar ook zijn eigen vader en zus. Aangezien het de belangrijkste plot twist is, wordt die niet genoemd in reviews, laat staan dat men in gaat op de geloofwaardigheid ervan. Ik was totaal verrast en op een negatieve manier omdat het voor mij niet overkwam als een logische ontknoping, maar als een afterthought, een jantje-van-leiden afhandeling van een boek dat ik juist zo schitterend vond en dat vind ik zonde. De rest van het boek geeft namelijk totaal niet de indruk dat vader en dochter dood zijn. Het gaf mij de indruk dat er iets heel anders aan de hand was.

Neem bijvoorbeeld dat er aan het begin van het boek vermeld wordt dat Kevin in de gevangenis belandt door de moord op negen mensen. Pas aan het eind van het boek blijkt dat het er elf waren, . ... En dat hij zijn vader en zus had vermoord werd niet meegenomen in de veroordeling tot gevangenisstraf? Natuurlijk is het waar dat als je elf mensen vermoordt, dat je er negen vermoordt, maar het lijkt me dat bij zoiets een aantal exact dat aantal is en niet eigenlijk twee meer.

Door het hele boek wordt het duidelijk dat het koppel afstevent op een scheiding doordat vader en moeder het pertinent oneens zijn over of hun kind nou wel of niet de 'devil's incarnate' is. Op de achterkant van het boek staat "estranged husband". De moeder praat kort over de voogdij van de kinderen bij een scheiding en zegt dat het wel helder is dat Kevin naar de vader gaat en Celia naar de moeder. Dan zegt ze dat ze uiteindelijk beide kinderen zou verliezen. Ik nam aan dat dit betekent dat de vader de voogdij over beide kinderen krijgt. Ik zat te wachten op de scheiding en de voogdijkwestie, maar die kwam niet, in plaats daarvan komt de schietpartij, vader en dochter gaan dood en zoonlief belandt in de gevangenis.

En neem tenslotte deze passage, een gevangenisbezoek:

"I miss your father, Kevin. I still talk to him. I even write to him, if you can believe it. I write him letters. And now they're in a big messy stack on my desk, because I don't know his address. I miss your sister too - badly. And so many other families are still so sad. I realize that journalists, and therapists, maybe other inmates ask you all the time. But you've never told me. So please, look me in the eye. You killed eleven people. My husband. My daughter. Look me in the eye and tell me why."

Vreemd, niet? Wat vinden jullie?