R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..quote:Op woensdag 1 juli 2009 20:17 schreef logicc123 het volgende:
Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
En misschien verklaart dat dan ook dat mensen die heel intelligent zijn vaak ook introverter zijn; het nadenken, analyseren en beredeneren gebeurt immers met je linker hersenhelft.
Maar ik geloof er wel in dat je juist als introvert er veel baat bij hebt om oefeningen te doen om meer in het "nu" te leven. Ik ben zelf redelijk introvert, maar ik merk dat wanneer ik probeer wat meer in het nu te zijn vanzelf ook wat extraverter wordt, en me daar dan ook erg prettig bij voel. Soms lukt me dat, vaak ook niet helaas. Oefening baart kunst
Er zijn overgins zeker veel positieve resultaten. Mindfulness (want dat is wat hij in zijn boeken beschrijft) is een bewezen methode tegen stress, pijn, vermoeidheid en talloze psychische klachten. In de moderne westerse psychologie is het tegenwoordig dan ook een vaak gebruikt middel.
Mindfulness en "in het nu komen" is in mijn beleving ook helemaal niet zo magistraal als in het boek beschreven wordt, ik vind dat hij hier ook nogal in overdrijft en het soms wat zweveriger maakt dan dat het is en de verwachtingen vaak te hoog legt. Maar misschien zijn er anderen hier die dit wel op zo`n manier ervaren.
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
Wat ik ook wel interessant vindt is, wat nou als je je rechterhersenhelft meer gaat stimuleren?
Je creativiteit meer gaat uiten. Je zou denken dat je dan ook meer in het NU moet komen, omdat je linkerhersenhelft (denken,analyseren enz) minder actief wordt.
Wat zijn goede dingen om te doen om je rechterhersenhelft te stimuleren?
Gewoon gaan tekenen, schilderen?, muziek maken?
Misschien muziek luisteren alleen al?
Sporten kan je misschien ook meer laten focussen op je lichaam en je gevoel in je lichaam waardoor je meer in het NU komt.
Zonder geloven erbij te halen etc.
Wat ik ook wel interessant vindt is, wat nou als je je rechterhersenhelft meer gaat stimuleren?
Je creativiteit meer gaat uiten. Je zou denken dat je dan ook meer in het NU moet komen, omdat je linkerhersenhelft (denken,analyseren enz) minder actief wordt.
Wat zijn goede dingen om te doen om je rechterhersenhelft te stimuleren?
Gewoon gaan tekenen, schilderen?, muziek maken?
Misschien muziek luisteren alleen al?
Sporten kan je misschien ook meer laten focussen op je lichaam en je gevoel in je lichaam waardoor je meer in het NU komt.
quote:Op donderdag 2 juli 2009 00:31 schreef logicc123 het volgende:
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
Dit boek is veel praktischer. Het geeft "verlossing" van je ego via een andere weg, nl. eerlijk zijn. Het ego is nl. gebaat bij het in stand houden van jouw verhaal, het verhaal van het ego, met alle drama, oneerlijkheid enz. die daarbij hoort. Door (radicaal) eerlijk te zijn neem je eigenlijk de macht van je ego weg. Heel veel tijd die je besteed aan denken gaat over het in stand houden van een zelfbeeld, niet alleen naar jezelf toe, maar ook naar buiten. Door gewoon eerlijk te zijn, in eerste instantie naar jezelf, kun je alle strijd wegnemen en je creeert ruimte voor jezelf om echt te groeien.
Ik vond het boek echt geweldig. Zo geweldig en diep en wijs dat ik heb zitten klappen toen ik het uit had
Daar komt bij dat het boek ontzettend humoristisch is geschreven waardoor je soms hardop zit te grinniken.Hier een aantal reviews van het boek.
http://www.amazon.com/Radical-Honesty-New-Revised-Transform/product-reviews/0970693842/ref=dp_top_cm_cr_acr_txt?ie=UTF8&showViewpoints=1
http://www.amazon.co.uk/product-reviews/0970693842/ref=sr_1_1_cm_cr_acr_txt?ie=UTF8&showViewpoints=1
De verdeling van het aantal sterren in deze reviews is ook leuk: Of het is 5 ster of het is 1 ster. Het boek is nl. niet voor fijngevoelige typetjes bedoeld die niet tegen een directe no nonsense aanpak kunnen.
In mijn ogen echt een aanrader
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?quote:Op donderdag 2 juli 2009 01:30 schreef Probably_on_pcp het volgende:
En eerlijkheid, eerlijkheid over jezelf en wat er gebeurt?
Reageer je nog op mijn voorgaande post trouwens
:')
Haha, heel toevallig was ik net het vorige topic aan het napluizen en wilde ik net dit van jou kopieren:quote:Op donderdag 2 juli 2009 01:32 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
[..]
Als die nou in het NL uit werd vertaald, ik trek zo'n heel boek in het engels denk ik niet, misschien luisterboek versie ofzo?
En eerlijkheid, eerlijkheid over jezelf en wat er gebeurt?
Reageer je nog op mijn voorgaande post trouwens
Ademhalingsoefenen kunnen best helpen. Je wordt er rustig van omdat je je op je lichaam richt. Er is er eentje die ik wel eens doe:quote:Ik zit weer met een probleem van een half jaar geleden momenteel. Moeilijk hoe ik daar nou weer mee om moet gaan. Naja. Een vriend van me loopt bij een haptonoom die zich ook veel met dit soort zaken doet (ook met ademhaling etc). Ik heb al vaker overwogen eens te kijken of het wat is. Heeft iemand ervaringen met een haptonoom?
3-1-2 verhouding: Adem drie tellen in, hou je adem 1 tel vast en adem twee tellen uit. Of adem 6 tellen in, hou het 2 vast en blaas het in vier uit. Schijnt ook goed te zijn voor de opname van zuurstof in je lichaam heb ik me laten vertellen.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ik herken dit wel een beetje. Misschien omdat je wanneer je in het nu zit eindelijk je vermoeidheid herkent. Normaal gesproken gunnen we ons niet de tijd om vermoeid te zijn. Op mn werk neem ik ook niet echt de tjid om tot rust te komen. De dag gaat dan wel lekker snel door de constante aanwezigheid van adrenaline maar aan het einde vd dag ben ik gewoon echt moe.quote:Op woensdag 1 juli 2009 18:22 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik probeer de laatste tijd om zo ver mogelijk het 'nu' in te komen. Maar ik merk, hoe verder ik probeer te gaan, hoe meer weerstand mijn ego me geeft. Tot het op een bepaald punt niet echt verder kan. Als ik in bed lig of zit val ik als een blok in slaap, als ik buiten rondhang of een mooie plek bekijk wordt ik ook gewoon moe.
Ik snap wel wat je bedoelt. Soms lijkt het net alsof er een dikke laag gedachten/ego/mist voor je verstand hangt. Op deze momenten is het heel moeilijk om in het nu te zijn. Maar goed, juist die herkenning is weer een nieuwe stap in de "ontmanteling" van het ego.quote:Ik probeer het maar te painten, misschien niet duidelijk.
In iedergeval, dat ik verder in het 'nu' ga betekend niet dat ik me dan depressief ga voelen, ik ben me bewust van dat deze gevoelens er zijn, maar op een bepaald punt, richting het uiterste zegmaar (zo heb ik me periodes gevoelt en dat wil ik nóóit meer) geef ik op. Niet door wilskracht maar doordat ik wordt afgeleid door gedachten of dat ik mijn concentratie niet kan behouden.
Maar dit is volledig mijn interpetatie
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Het is idd niet zo dat ik continu in een staat van "bliss" leef, dat ik het gevoel heb dat ik constant klaarkomquote:Op woensdag 1 juli 2009 20:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Kun je wel echt buiten het Nu leven? Is het niet meer zo dat we er ons te veel bij voorstellen (zoals je zelf al aangeeft) en dat we zijn gaan denken dat het iets heel speciaals moet zijn.. waarom anders al die boeken, theoriën etc?
Als ik er namelijk over ga nadenken, merk ik dat ik niet in het Nu ben, juist door dat zelfde nadenken.. en daar gaat het bericht in de openingspost volgens mij ook over: een vrije tijd te veroveren op wat je op dit moment allemaal denkt te weten.. je gedachten loslaten, niet meer en niet minder
Maar Eckhart Tolle heeft blijkbaar wel zo'n verlichtende ervaring gehad dat hij een jaar lang op een bankje in een park heeft geleefd en daar compleet gelukkig bij was.
Ik denk ook dat voor de meesten onder ons complete bevrijding van het ego erg moeilijk wordt. We leven nou eenmaal in een linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. We moeten ons wel bedenken dat er boedhistische monniken zijn die hier dag in dag uit mee bezig zijn.
De mate van verlichting (van je ego) kan per persoon verschillen denk ik.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Hoe gaat het trouwens met jou en jouw ex-ex Sinterklaaskapoentje?
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Hier ben ik het helemaal mee eensquote:Op donderdag 2 juli 2009 00:02 schreef DaneV het volgende:
[..]
Helemaal mee eens. Ik denk dat extraverte mensen daarom ook vaak meer geluksgevoel hebben dan introverte personen. Misschien dat hun rechter hersenhelft meer dominant is dan bij introverten..
En misschien verklaart dat dan ook dat mensen die heel intelligent zijn vaak ook introverter zijn; het nadenken, analyseren en beredeneren gebeurt immers met je linker hersenhelft.
Maar ik geloof er wel in dat je juist als introvert er veel baat bij hebt om oefeningen te doen om meer in het "nu" te leven. Ik ben zelf redelijk introvert, maar ik merk dat wanneer ik probeer wat meer in het nu te zijn vanzelf ook wat extraverter wordt, en me daar dan ook erg prettig bij voel. Soms lukt me dat, vaak ook niet helaas. Oefening baart kunst
Er zijn overgins zeker veel positieve resultaten. Mindfulness (want dat is wat hij in zijn boeken beschrijft) is een bewezen methode tegen stress, pijn, vermoeidheid en talloze psychische klachten. In de moderne westerse psychologie is het tegenwoordig dan ook een vaak gebruikt middel.
Mindfulness en "in het nu komen" is in mijn beleving ook helemaal niet zo magistraal als in het boek beschreven wordt, ik vind dat hij hier ook nogal in overdrijft en het soms wat zweveriger maakt dan dat het is en de verwachtingen vaak te hoog legt. Maar misschien zijn er anderen hier die dit wel op zo`n manier ervaren.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ja idd. Je moet je emoties gewoon beleven en dat is best eng of gewoon kut. Zelfs positieve emoties beleven kan eng zijn voor mensen omdat ze zich dan teveel bloot geven.quote:Op woensdag 1 juli 2009 11:25 schreef elcastel het volgende:
[..]
Dat is het, je hoeft je emoties niet te ontkennen, dat is zelfs onzin. Taak is om er niet in vast te blijven zitten, je hoeft niet alles gelijk te accepteren, maar je moet er ergens een streep onder zetten en kijken (of genieten) van wat er over is (en niet blijven kniezen over wat er verloren is gegaan).
Hierin speelt het ego ook een grote rol omdat het je weghaalt uit het nu en het nu is de plek waar je je emoties vol kunt ervaren en hoe eerder je dit doet hoe sneller je ze kunt verwerken en door kunt gaan met je leven.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Relativeringsvermogen is idd ook heel erg belangrijk! Doordat ik me heel erg ben gaan verdiepen in wetenschap en dergelijke is mijn relativeringsvermogen enorm toegekomen. Ik weet nu hoe wonderbaarlijk het leven in elkaar steekt en dat negativiteit zonde is van je tijd.quote:Op woensdag 1 juli 2009 12:03 schreef Puckzzz het volgende:
Ik kwam/kom het boek maar niet door...misschien toch weer eens oppakken.
Ik ben ook een beetje van mening dat ik wel OK zit qua relativerings vermogen en positieve dingen uit (eventueel) negatieve situaties halen.
Toch heb ik die ruimte in mezelf, die ik nodig heb om me te verwonderen over alles, gecreeerd door meer in het nu te leven. Die extreme verwondering die ik af toe voel voor de wereld om me heen is ontstaan door de verwondering die ik voor het eerst voelde in het nu.
In het nu is alles gewoon zo echt, hoe stom dat ook klinkt. Wanneer je voor het eerst echt in het nu zit zul je zien hoe tweedimensionaal je de wereld altijd bekeken hebt. Je hebt altijd door een scherm van gedachten naar de wereld gekeken en eigenlijk kijken we vaker met ons verstand dan met onze ogen.
Ik denk dat deze verwondering te vergelijken is met dat pure wat we allemaal zo mooi vinden in babies. Babies kijken zo heerlijk met een open blik naar de wereld, vol verbazing en vol verwondering. Dit kunnen ze omdat ze nog geen ego hebben. Een ego dat een scherm opgooit tussen je ogen en de echte wereld om je heen.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Je vriendin kwijt raken is kut, maar er zijn veel ergere dingen en over niet al te lange tijd zijn we allemaal dood. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat relativeringsvermogen ook erg belangrijk is.quote:Op woensdag 1 juli 2009 09:40 schreef maniack28 het volgende:
Ok, dit klinkt heel interessant en in some sense ook logisch, maar...
Hoe ga je dan om met de negatieve in deze wereld? Like, je geniet van het mooie, je hebt plezier, maar stel je voor dat je je vriendin kwijt raakt? Hoe ga je daar dan mee om.. probeer je te blijven observeren en ga je niet in op het "gekrenkte ego"? Zo ja, verwerk je dan wel wat je meemaakt of verdring je het gewoon?
En waar het eigenlijk om gaat hier is dat je echt geluk alleen kunt vinden in het nu. Wanneer je in het nu zit heeft het verstand geen vat op je en ben je gewoon gelukkig omdat je geen negativiteit voelt. Je voelt misschien ook niet direct positiviteit, maar juist omdat je in het nu rust hebt en de wereld door een heel andere bril bekijkt komt er automatisch een gelukzalig of op zn minst vredig gevoel bij je op.
Dit klinkt misschien als wegvluchten voor de realiteit, het nu ingaan om weg te vluchten voor dat kutgevoel dat je hebt na het uitmaken van je relatie, maar ik moet zeggen dat het voor mij juist heel goed werkt. Ik heb met mijn vriendin een paar keer op het punt gestaan dat ik (mijn ego) het uit wilde maken omdat ik gek van dr werd. Uiteindelijk praten we er dan over en de reden dat ik dan niet in negativiteit blijf hangen is omdat ik met het nu en de toekomst bezig ben en niet met het verleden.
Vergeven wordt veel makkelijker wanneer je je meer en meer met het nu bezig houdt en minder met het verleden en de toekomst. Dat is tot nu toe mijn conclusie als het aankomt op het toepassen van leven in het nu in de praktijk. Het lijkt misschien heel moeilijk en onmogelijk in sommige situaties, maar ik kom er toch achter dat er meer positieve dingen uit voort komen en negatieve dingen maken ook vaak plaats voor positieve hierdoor.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ik ervaar het wel elke keer als iets speciaals. De diepte van deze ervaring varieert wel heel erg. Dat verschilt gewoon per persoon. Het ligt eraan hoe ver je bent in het loslaten van je ego.quote:Op woensdag 1 juli 2009 20:52 schreef Boswachtertje het volgende:
Kun je wel echt buiten het Nu leven? Is het niet meer zo dat we er ons te veel bij voorstellen (zoals je zelf al aangeeft) en dat we zijn gaan denken dat het iets heel speciaals moet zijn.. waarom anders al die boeken, theoriën etc?
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ik ben ook even benieuwd naar je ervaringenquote:Op zondag 21 juni 2009 15:47 schreef KraZj het volgende:
dat boek is geniaal.. ik ben net gaan lezen.. het heeft me nu al veranderd.. dit is precies wat ik nodig had.. pff.. ik schrik er gewooon van.. Dat zon boek me zo kan veranderen...Het geeft echt overal een antwoord op.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Het is toch zeer lastig allemaal... Ik merk dat wanneer ik me depri voel, ik juist veel ga nadenken over waarom ik mij zo voel, wat ik er aan kan doen, wat ik zou willen voelen, die gedachten zijn het merendeel dan ook nog negatief en gebaseerd op een gevoel van onvrede over mijzelf . Maar, vaak maak ik mij dan alleen maar meer radeloos en verward. Totale verlichting of bewustzijn na te streven werkt gewoon niet, je zal je altijd in het leven wel eens kut of slecht voelen, dat hoort erbij. Ik merk wel dat wanneer ik gewoon stop met nadenken, soms is dat heel lastig, maar meestal doe ik dan wat ademhalingsoefeningen, luister ik wat muziek, en richt ik me gewoon op mijn lichaam, ipv mijn gedachten. Dus ik denk dat vooral positief zijn, rust in je hoofd en acceptatie en gemoedsrust, dus dat je je zo min mogelijk verzet tegen het nu, je je goed doen voelen. Je moet niet willen streven naar zoveel mogelijk bewustzijn, dat werkt iig voor mij niet, gewoon de gedachten van je afgooien is voor mij genoeg. Ik ben er nu dan ook al 2 jaar mee bezig, en alsmaar overpeinzen en nadenken over hoe ik mij beter kan voelen heeft niet gewerkt. Dan voel ik me soms op zo'n moment top, maar de volgende dag al niet meer, en dan voel ik me daarom weer klote. De momenten dat ik mij goed voel, zijn vooral momenten dat ik gewoon niet oordeel, en een soort van innerlijke rust heb. Zo leven, dus niet oordelen, positief in het leven staan, werken gewoon het best. Het boekje De 7 spirituele wetten van succes vind ik wel goed, dat is een soort gids die aangeeft hoe je het beste tegen het leven aan kan kijken, op een manier die effectief is en je rust brengt.
[ Bericht 3% gewijzigd door Stefanovich op 02-07-2009 02:25:13 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door Stefanovich op 02-07-2009 02:25:13 ]
Absoluutquote:Op donderdag 2 juli 2009 02:18 schreef Stefanovich het volgende:
Het is toch zeer lastig allemaal...
Misschien werkt dat idd niet en is dat alleen weggelegd voor mensen die in een klooster hoog in de bergen wonen, ver weg bij de linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. Verder is het wel belangrijk om te weten dat het ook geen streven moet zijn. Verlichting is geen doel dat je in de toekomst kunt leggen. Bij verlichting gaat het erom dat je een bepaald perspectief herkent en daar is helaas geen stappenplan voor. Opeens heb je het. Daar gaat het om bij verlichting.quote:Totale verlichting of bewustzijn nastreven werkt gewoon niet, je zal je altijd in het leven wel eens kut of slecht voelen, dat hoort erbij.
Er zijn meerdere manieren om de druk van je ego te verlichten. Positief denken is daar absoluut 1 van. Dat is ook datgene waar ik het eerst mee in aanraking kwam, de psychologie van positief denken. Leren hoe je overtuigingen tot stand komen en hoe deze overtuigingen een bril vormen waardoor jij naar de wereld kijkt.quote:Dus ik denk dat vooral positief zijn, rust in je hoofd en acceptatie en gemoedsrust, dus dat je je zo min mogelijk verzet tegen het nu, je je goed doen voelen. Je moet niet willen streven naar zoveel mogelijk bewustzijn, dat werkt iig voor mij niet, gewoon de gedachten van je afgooien is voor mij genoeg.
Acceptatie is idd ook heel belangrijk en komt ook voort uit relativeringsvermogen en voor relativeringsvermogen hoef je niet verlicht te zijn. Maar verlichting vergroot je relativeringsvermogen enorm, dus verlichting is zeker wel waardevol. Maar goed, er zijn genoeg mensen in deze wereld (denk ik) die volledig gelukkig zijn en niet verlicht zijn.
Of misschien zijn die mensen wel verlicht en weten ze het zelf niet omdat ze het perspectief vh ego niet snappen
Of misschien houden ze het voor zichzelf omdat ze bang zijn dat toch niemand ze begrijpt en/of ze voor gek uitmaakt [ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 02-07-2009 03:01:34 ]
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ik ben een aardig sjikker, maar volgens mij heb je behoorlijk gelijk 
Op zich wel mooi toch dat verlichting, of gelukkig zijn, hoe je het wilt noemen, geen doel op zich is en je er in principe niets voor hoeft te doen, maar gewoon een bepaalde richting is waarin je kijkt..? Die gedachte maakt het voor mij ineens allemaal een stuk simpeler, logisch, want eerst ben ik alles aan het overpeinzen en lukt het me niet, vaak kan ik dan opeens zo alles laten gaan en van me afgooien en kijk ik een stuk luchtiger naar het leven, wat me weer rust brengt, en dus een goed gevoel. Echter, vaak, of de volgende dag, vergeet je dit weer een beetje en denk je weer veel na, maar als ik mij gewoon hier aan herinner, gaat het toch weer een stuk makkelijker.
Oja, en als je het niet erg vind, ga ik nu pitten
Op zich wel mooi toch dat verlichting, of gelukkig zijn, hoe je het wilt noemen, geen doel op zich is en je er in principe niets voor hoeft te doen, maar gewoon een bepaalde richting is waarin je kijkt..? Die gedachte maakt het voor mij ineens allemaal een stuk simpeler, logisch, want eerst ben ik alles aan het overpeinzen en lukt het me niet, vaak kan ik dan opeens zo alles laten gaan en van me afgooien en kijk ik een stuk luchtiger naar het leven, wat me weer rust brengt, en dus een goed gevoel. Echter, vaak, of de volgende dag, vergeet je dit weer een beetje en denk je weer veel na, maar als ik mij gewoon hier aan herinner, gaat het toch weer een stuk makkelijker.
Oja, en als je het niet erg vind, ga ik nu pitten
Klinkt interresant, volgende week maar eens doorlezen..quote:
Voor degene die interesse hebben, hier kun je het e-book in pdf formaat vinden
Ik wilde met dat bericht een beetje het spannende gevoel weghalen, daarmee creëer je m.i. namelijk een barriere waarbij mensen gaan denken dat het iets moeilijks en unieks is..quote:Op donderdag 2 juli 2009 02:16 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Ik ervaar het wel elke keer als iets speciaals. De diepte van deze ervaring varieert wel heel erg. Dat verschilt gewoon per persoon. Het ligt eraan hoe ver je bent in het loslaten van je ego.
Ik ben het opzich wel met je eens dat het iets speciaals is. Maar als ik het al eens heb ervaren, dan was het voor mij juist zo speciaal omdat het puur en natuurlijk aanvoelt. Dus misschien is het eerder speciaal te noemen dat we het niet zo veel ervaren..
En qua loslaten van je ego.. ik ben het wel met je eens, maar tegelijkertijd denk ik er ook wel eens een stuk radicaler over: je hebt een ego of je laat het los en accepteert het "Nu"
vraag is dan alleen waar de middenweg (die er m.i. altijd is) blijft..
Daar ben ik mij ook van bewust idd.. hier wordt er nogal makkelijk gedacht (en gedaan) over ideeën als dit (en The Secret zie ik als een soort uitvloeisel hiervan), terwijl er in het Oosten jarenlange geestelijke arbeid bij komt kijken. Maar toch vraag ik me af in hoeverre je echt zo veel moet gaan werken/zoeken. Soms denk ik dat daar een groot deel van het probleem uit voortkomt, dat we gewoonweg te moeilijk doen en denken.. maar dat kan ook wel weer het ego zijnquote:Op donderdag 2 juli 2009 01:48 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Het is idd niet zo dat ik continu in een staat van "bliss" leef, dat ik het gevoel heb dat ik constant klaarkom
Maar Eckhart Tolle heeft blijkbaar wel zo'n verlichtende ervaring gehad dat hij een jaar lang op een bankje in een park heeft geleefd en daar compleet gelukkig bij was.
Ik denk ook dat voor de meesten onder ons complete bevrijding van het ego erg moeilijk wordt. We leven nou eenmaal in een linkerhersenhelft-georienteerde maatschappij. We moeten ons wel bedenken dat er boedhistische monniken zijn die hier dag in dag uit mee bezig zijn.
De mate van verlichting (van je ego) kan per persoon verschillen denk ik.
Qua Tolle's tolles ervaring ken ik het verhaal niet, toch eens nazoeken..
Goed topic dit trouwens, goed om weer een stil te staan bij deze materie!
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Nog even iets wat ik mij pas realiseerden, op het moment dat ik in gedachten ben en dus niet in het NU staan me ogen meestal stil of niet volledig gefocust.
Als je nou telkens als je ogen op "staar stand" staan, je realiseert dat je niet in het NU bent, kan je misschien makkelijker in het NU komen door dan te focussen je ogen te bewegen.
voor mij werkt dit wel een beetje.
Als je nou telkens als je ogen op "staar stand" staan, je realiseert dat je niet in het NU bent, kan je misschien makkelijker in het NU komen door dan te focussen je ogen te bewegen.
voor mij werkt dit wel een beetje.
Nee, ik zie het ook niet als zo'n geweldige ervaring die in één klap je leven verandert eigenlijk, maar ik haal er gewoon de dingen uit die ik kan gebruiken en die voor mij werken. Voor mij is dat voldoendequote:Op woensdag 1 juli 2009 20:17 schreef logicc123 het volgende:
Wie hier kan er echt in het NU komen?
Ik heb zelf wel het idee dat ik momenten heb dat ik in het NU kan komen, maar dat schakelt dan enorm snel met me verstand.
Maar in het NU komen is tot nu toe voor mij geen magistrale gebeurtenis zoals Tolle hem omschrijft. Ik weet dat er een fokker is die dat wel mee gemaakt heeft.
Maar vraag me af wie komt hier nu echt in het NU?
Het boek is immers zo populair, maar geen resultaten?
Dat had ik laatst ook al eens geconstateerd inderdaad. Extraverte mensen lijken ook minder met dingen te zitten, van minder dingen een "probleem" te maken enz. Was laatst op Pinkpop en toen heb ik eens goed zitten kijken naar de verschillen tussen mensen, daar heb je namelijk heel veel verschillende mensen bij elkaar, dus kun je eens goed observeren. Wat me toen ook opviel is dat mensen eigenlijk alleen écht van elkaar verschillen door hun manier van denken, fysiek gezien zijn we allemaal min of meer hetzelfde. En die manier van denken kan het verschil maken met hoe mensen naar je kijken, hoe je je zelf voelt, hoe je dingen aanpakt enzovoorts, de rest is dan bijzaak.quote:Nog even iets anders, ik heb het idee dat extraverte mensen sowieso meer in het NU leven dan introverte mensen.
Volgens mij denken introverte mensen veel meer na, terwijl extraverte dat er veel sneller uitgooien.
Ja, die geloven mogen ze ook uit het boek schrappen van mij ja...quote:Op donderdag 2 juli 2009 00:31 schreef logicc123 het volgende:
Wat mij betreft zou ik het wel fijn vinden als er iemand nog zo'n boek gaat schrijven maar dan praktisch. (ja de kracht van het nu in de praktijk bestaat al).
Zonder geloven erbij te halen etc.
Muziek luisteren alleen is voor mij niet voldoende, ik kan écht niet zonder muziek in mijn leven, dat niet, maar ik heb altijd het gevoel dat ik ook nog iets moet doen ondertussen. Muziek kan wel de stemming beïnvloeden en andersom ook, aan de hand van mijn stemming bepaal ik welke muziek ik wil horen. Ik maak trouwens ook muziek, al jaren, maar heb niet het idee dat dat zorgt dat je meer in het NU komt. Het is trouwens wel iets wat ik ontzettend graag doe, kan mijn gitaartje(s) echt niet missen. Maar dat heb ik dan weer niet met sport, daar kan ik echt mijn energie niet in kwijt, ik zie dat meer als een noodzakelijk kwaad...quote:Wat ik ook wel interessant vindt is, wat nou als je je rechterhersenhelft meer gaat stimuleren?
Je creativiteit meer gaat uiten. Je zou denken dat je dan ook meer in het NU moet komen, omdat je linkerhersenhelft (denken,analyseren enz) minder actief wordt.
Wat zijn goede dingen om te doen om je rechterhersenhelft te stimuleren?
Gewoon gaan tekenen, schilderen?, muziek maken?
Misschien muziek luisteren alleen al?
Sporten kan je misschien ook meer laten focussen op je lichaam en je gevoel in je lichaam waardoor je meer in het NU komt.
Don't let my username fool you...
Maar kun je volgens jou ook een groot relativeringsvermogen hebben zonder verlicht te zijn? Ik denk namelijk dat ik altijd wel een groot relativeringsvermogen heb gehad, misschien soms wel té groot, dat ik bijvoorbeeld nergens écht enthousiast over kan worden, altijd zo'n gematigde reacties, maar dat heeft dan misschien ook weer meer met een introvert karakter te maken.quote:Op donderdag 2 juli 2009 02:28 schreef Probably_on_pcp het volgende:
[..]
Acceptatie is idd ook heel belangrijk en komt ook voort uit relativeringsvermogen en voor relativeringsvermogen hoef je niet verlicht te zijn. Maar verlichting vergroot je relativeringsvermogen enorm, dus verlichting is zeker wel waardevol. Maar goed, er zijn genoeg mensen in deze wereld (denk ik) die volledig gelukkig zijn en niet verlicht zijn.
Don't let my username fool you...
Ik denk dat des te ouder je wordt des te minder je in het NU gaat leven. Tenzij je jezelf leerd in eht NU te leven door bijvoorbeeld de kracht van het NU te lezen en toepassen etc.
Als ik bijvoorbeeld naar oudere mensen, doen ze bijna altijd hetzelfde.
Jaar in jaar uit.
Ze lopen een soort script af, hun leven bestaat uit het huishouden. Het lezen van reclame folders.
Jaren lang dezelfde tv programma's volgen.
Gespreks onderwerpen zijn ook altijd hetzelfde, met ook altijd de te verwachten antwoorden en conclusies.
Het lijkt wel of die mensen bezeten zijn door hun verstand. Creativiteit lijkt er niet meer toe te doen.
Alles moet voldoen aan de standaard.
Alles moet hetzelfde zijn, het huis, de tuin. Niet teveel afwijken van de buren.
De auto, de kleding enz.
Zou dat niet zijn doordat ze steeds meer in hun verstand gaan leven?
Jongen mensen zijn nog meer in het NU volgens mij, een baby is volledig in het NU.
Stapje voor stapje raak je meer in je verstand verstrikt, en leg je je zelf allerlei beperkingen op.
Jongeren zijn meestal flexibeler dan hun ouders. Een 18 jarige kan in 1 dag ze koffer pakken en op vakantie gaan.
Maar zijn ouders moeten waarschijnlijk eerst de agenda pakken, dan alles plannen, analyseren.
Lijstjes maken voordat ze met een hoop stress en gepieker op vakantie gaan.
Natuurlijk voor een gedeelte komt dat omdat zijn ouders meer verantwoordelijkheden hebben. Maar dat is maar een klein gedeelte volgens mij.
Het “burgerlijke”leven is volgens mij een perfect voorbeeld van onbewust zijn/ in je verstand zitten.
Niet in het NU leven.
Een standaard rijtjes huis mooi vinden bijvoorbeeld terwijl er 50 exact dezelfde vierkante blokken in rechte lijnen omheen gebouwd zijn. Dat is puur iets mooi vinden op het verstand, Het verstand houdt van rechtlijnig heid, analyseren.
Of dit 100 % kopt durf in niet te zeggen maar hier zat ik even over te brainstormen.
En ja, dat moet ik eigenlijk niet doen om in het NU te komen
Als ik bijvoorbeeld naar oudere mensen, doen ze bijna altijd hetzelfde.
Jaar in jaar uit.
Ze lopen een soort script af, hun leven bestaat uit het huishouden. Het lezen van reclame folders.
Jaren lang dezelfde tv programma's volgen.
Gespreks onderwerpen zijn ook altijd hetzelfde, met ook altijd de te verwachten antwoorden en conclusies.
Het lijkt wel of die mensen bezeten zijn door hun verstand. Creativiteit lijkt er niet meer toe te doen.
Alles moet voldoen aan de standaard.
Alles moet hetzelfde zijn, het huis, de tuin. Niet teveel afwijken van de buren.
De auto, de kleding enz.
Zou dat niet zijn doordat ze steeds meer in hun verstand gaan leven?
Jongen mensen zijn nog meer in het NU volgens mij, een baby is volledig in het NU.
Stapje voor stapje raak je meer in je verstand verstrikt, en leg je je zelf allerlei beperkingen op.
Jongeren zijn meestal flexibeler dan hun ouders. Een 18 jarige kan in 1 dag ze koffer pakken en op vakantie gaan.
Maar zijn ouders moeten waarschijnlijk eerst de agenda pakken, dan alles plannen, analyseren.
Lijstjes maken voordat ze met een hoop stress en gepieker op vakantie gaan.
Natuurlijk voor een gedeelte komt dat omdat zijn ouders meer verantwoordelijkheden hebben. Maar dat is maar een klein gedeelte volgens mij.
Het “burgerlijke”leven is volgens mij een perfect voorbeeld van onbewust zijn/ in je verstand zitten.
Niet in het NU leven.
Een standaard rijtjes huis mooi vinden bijvoorbeeld terwijl er 50 exact dezelfde vierkante blokken in rechte lijnen omheen gebouwd zijn. Dat is puur iets mooi vinden op het verstand, Het verstand houdt van rechtlijnig heid, analyseren.
Of dit 100 % kopt durf in niet te zeggen maar hier zat ik even over te brainstormen
.En ja, dat moet ik eigenlijk niet doen om in het NU te komen
