R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoogbegaafd en moeite met HBO.quote:Op donderdag 11 juni 2009 19:46 schreef Oproerkraaier het volgende:
[..]
Nee niet echt.
Bij mij is een WAIS-III test gedaan (weet niet zeker, maar ik dacht dat dat op het doosje stond).
De reden dat ik me bij een psycholoog ging was omdat ik gewoon moeite had op het HBO terwijl ik wel N&T op VWO heb gedaan. Dat vond ik niet kloppen, want ik weet dat ik meer kan dan dit, maar ik faal gewoon door mijn houding/planning/motivatie/inzet/deadlines/dingen-kwijtraken en niet door mijn intelligentie.
Ik zou een second opinion overwegen
Nouja, er spelen meer dingen dan intelligentie mee bij een studie.. Ik heb 2 universitaire studies niet afgerond door onrust/motivatieproblemen/moeite het vol te houden, maar haalde ook toen ik het bijltje er al lang bij neer had gelegd nog dikke voldoendes.. Desondanks lukte het me niet de studie vol te houden/af te maken.. Da's toch een vorm van 'moeite met', wat los staat van intelligentie..
Dit vind ik echt een he-le domme reactie. Sorry hoor.quote:Op maandag 15 juni 2009 02:40 schreef cesareborgia het volgende:
[..]
Hoogbegaafd en moeite met HBO.
Ik zou een second opinion overwegen
Als je ADD hebt en je doet HBO dan doe je zo 5 keer zo veel dan nodig is. Ik merk dat aan mezelf, perfectionistisch als de hel en mijn klasgenoten vinden dat ik altijd veel te veel doe. Dan kun je nog zo hoogbegaafd zijn, je blijft in een soort flow om alles te doen en ontdekken wat mogelijk is (daarom vraag ik me af of het niet beter is om toch universiteit te doen, daar is dat namelijk een stuk relevanter) En waarom? Je wilt alles weten en perfect afronden. Briljant is niet goed genoeg. Zowel bij ADD als bij hoogbegaafdheid is bekend dat dat soort mensen heel vaak verschrikkelijk inefficient werkt, omdat ze niet alleen de relevante, maar vooral de insignificante dingen tot in de perfectie willen beheersen.
Een vergelijking van het landelijk informatiecentrum hoogbegaafdheid:
quote:Begaafd: Presteert bovengemiddeld in de klas
Hoobegaafd: Kan bovengemiddeld maar ook gemiddeld of beneden gemiddeld presteren
En misschien een leuk verhaal om je ogen mee te openen
Dat verklaart wel dat je als je hoogbegaafd bent moeite hebt met HBO... je neemt geen genoegen met 'black box-denken'quote:Zijn hoogbegaafden dan niet super intelligent? Dat is vaak zo, maar volgens Ellis is dit niet het belangrijkste kenmerk. „Je manier van denken is gewoon anders. Je denkt overal diep over na en neemt geen genoegen met het antwoord: ‘zo is het gewoon’.“
Dus ga als-je-blieft eerst eens rondkijken voor je met je achterlijke hoofd zulk soort dingen roept over andere mensen
.
Kom je hier om te flamen of zo?quote:Op maandag 15 juni 2009 02:40 schreef cesareborgia het volgende:
[..]
Hoogbegaafd en moeite met HBO.
Ik zou een second opinion overwegen
Vind het een beetje raar en zelfs sneu dat je dit soort opmerkingen hier komt maken. Ieder zijn mening natuurlijk, maar ik denk dat je niet echt snapt hoe het zit. Misschien moet je mijn post nog een keer lezen.
Met ADD heb je last van slechte concentratie, motivatie en ook planning. Ook op de universiteit slaag je niet als je je deadlines niet haalt, net als op HBO. Het kost gewoon allemaal nét wat meer moeite.
De tentamens en dergelijke zijn allemaal erg simpel, daar hoef je niet voor te leren. De antwoorden staat letterlijk in de vragen meestal, maar daar heb ik ook geen enkele moeite mee. De problemen ontstaan bij het maken van opdrachten; dingen waar je even voor moet gaan zitten en die je moet maken, of in projoectgroepen, waar mensen je vragen iets te doen. Ik doe daar dan veel moeite voor, maar voor het verkeerde...
Mensen die thee drinken plassen zittend.
Maar even off the record... zijn dr wel eens mensen die zich hier hebben ingelaten met echte amfetaminen of die het verschil ondervonden hebben tussen de amfetamine-achtigen die in anti-adhd medicijnen zitten en amfetaminen?
Lijkt me wel interessant om te weten, aangezien ik al meerdere malen op internet heb gelezen dat je van ritalin en dergelijke dezelfde geestelijke afbraakprocessen krijgt als met speed.
Lijkt me wel interessant om te weten, aangezien ik al meerdere malen op internet heb gelezen dat je van ritalin en dergelijke dezelfde geestelijke afbraakprocessen krijgt als met speed.
Ik heb het nog nooit geprobeerd. Wil wel een keer paddo's proberen maar dat is iets anders..quote:Op maandag 15 juni 2009 09:08 schreef wallofdolls het volgende:
Maar even off the record... zijn dr wel eens mensen die zich hier hebben ingelaten met echte amfetaminen of die het verschil ondervonden hebben tussen de amfetamine-achtigen die in anti-adhd medicijnen zitten en amfetaminen?
Lijkt me wel interessant om te weten, aangezien ik al meerdere malen op internet heb gelezen dat je van ritalin en dergelijke dezelfde geestelijke afbraakprocessen krijgt als met speed.
Speed is natuurlijk ook een psycho-stimulant, net als methylphenidate. De uitwerking zal denk ik hetzelfde zijn, maar dan wat heftiger bij speed. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd
Mensen die thee drinken plassen zittend.
Kijk en daar wordt t interessant. Want met Ritalin ben je iemand die zijn ziekte verstandig onder controle houdt, maar met speed ben je in een keer een smerige junk (die in een uiterste poging waarschijnlijk dezelfde ziekte onder controle probeert te houden). Dat klopt ook wel, maar als daar niet zo panisch over gedaan wordt, dan kunnen ook die smerige junks op een verstandige manier speed gebruiken. Volgens mij dat je met speed en een goed slaap en eet-patroon ook makkelijk 100 kan worden. Want vooral dat slaap- en eetpatroon is het grote probleem.
Nog weer wat anders...
Er zitten hier een aantal ICT-ers he?
Ik ben momenteel met een software projectje voor school bezig, wat me naarmate ik er langer mee bezig ben eigenlijk extreem depressief maakt.
Dankzij dat ADD-verhaal ben ik er achter gekomen dat dat vooral komt doordat ik aan het doordrammen ben op details. Details die ik eigenlijk niet echt goed kan waarnemen, maar toch tot het uiterste probeer te perfectioneren.
Nu ben ik eens gaan nadenken en ben ik tot de conclusie gekomen dat het project verschrikkelijk soepel is verlopen tot het moment dat ik operationeel werk moest gaan verrichten. In de periode van zowel het analyseren, requirements opstellen, modelleren en het opzetten van het framework van de applicatie (oftewel, waar de grote lijn geldt) kan ik me herinneren dat ik intens gelukkig was. Nu zit ik eigenlijk een in een vicueuze cirkel waar ik niet meer uit kom doordat het er nu op aankomt dat ik de data en de user interface op een goede manier weergeef en hier eigenlijk nooit echt tevreden mee ben.
Nu lijkt het me interessant: zijn er ICT-ers (programmeurs / systeem - netwerkbeheerders) die dit herkennen en zijn er ICT-ers die hier nog niks mee gedaan hebben? In het geval van dat laatste: misschien is het verstandig om eens met je baas te overleggen of er een mogelijkheid bestaat vooral bij de initiatie van een project een rol te spelen en wat minder bij het afronden.
Er zitten hier een aantal ICT-ers he?
Ik ben momenteel met een software projectje voor school bezig, wat me naarmate ik er langer mee bezig ben eigenlijk extreem depressief maakt.
Dankzij dat ADD-verhaal ben ik er achter gekomen dat dat vooral komt doordat ik aan het doordrammen ben op details. Details die ik eigenlijk niet echt goed kan waarnemen, maar toch tot het uiterste probeer te perfectioneren.
Nu ben ik eens gaan nadenken en ben ik tot de conclusie gekomen dat het project verschrikkelijk soepel is verlopen tot het moment dat ik operationeel werk moest gaan verrichten. In de periode van zowel het analyseren, requirements opstellen, modelleren en het opzetten van het framework van de applicatie (oftewel, waar de grote lijn geldt) kan ik me herinneren dat ik intens gelukkig was. Nu zit ik eigenlijk een in een vicueuze cirkel waar ik niet meer uit kom doordat het er nu op aankomt dat ik de data en de user interface op een goede manier weergeef en hier eigenlijk nooit echt tevreden mee ben.
Nu lijkt het me interessant: zijn er ICT-ers (programmeurs / systeem - netwerkbeheerders) die dit herkennen en zijn er ICT-ers die hier nog niks mee gedaan hebben? In het geval van dat laatste: misschien is het verstandig om eens met je baas te overleggen of er een mogelijkheid bestaat vooral bij de initiatie van een project een rol te spelen en wat minder bij het afronden.
Totaal herkenbaar. Designs maken, requirements opstellen en al die dingen zijn (meestal) extreem makkelijk, maar als je eenmaal aan de slag moet om iets te proggen loopt het spontaan vast (ook al kan ik best proggen).quote:Op maandag 15 juni 2009 10:08 schreef wallofdolls het volgende:
Nog weer wat anders...
Er zitten hier een aantal ICT-ers he?
Ik ben momenteel met een software projectje voor school bezig, wat me naarmate ik er langer mee bezig ben eigenlijk extreem depressief maakt.
Dankzij dat ADD-verhaal ben ik er achter gekomen dat dat vooral komt doordat ik aan het doordrammen ben op details. Details die ik eigenlijk niet echt goed kan waarnemen, maar toch tot het uiterste probeer te perfectioneren.
Nu ben ik eens gaan nadenken en ben ik tot de conclusie gekomen dat het project verschrikkelijk soepel is verlopen tot het moment dat ik operationeel werk moest gaan verrichten. In de periode van zowel het analyseren, requirements opstellen, modelleren en het opzetten van het framework van de applicatie (oftewel, waar de grote lijn geldt) kan ik me herinneren dat ik intens gelukkig was. Nu zit ik eigenlijk een in een vicueuze cirkel waar ik niet meer uit kom doordat het er nu op aankomt dat ik de data en de user interface op een goede manier weergeef en hier eigenlijk nooit echt tevreden mee ben.
Nu lijkt het me interessant: zijn er ICT-ers (programmeurs / systeem - netwerkbeheerders) die dit herkennen en zijn er ICT-ers die hier nog niks mee gedaan hebben? In het geval van dat laatste: misschien is het verstandig om eens met je baas te overleggen of er een mogelijkheid bestaat vooral bij de initiatie van een project een rol te spelen en wat minder bij het afronden.
Nu is het in mijn geval zo dat ik programmeren en applicatiebeheer wel leuk vind om te doen (als ik in een goeie bui ben en het werkt lekker) dus ik wil eigenlijk niet richting designkant. Ook al zou dat misschien beter bij me passen.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Iemand tips? Ik zit met het volgende:
Vanochtend ben ik bij de huisarts geweest voor een doorverwijs brief voor een ADD-test. Ik sta nu op de wachtlijst bij het UMCG. Voor ik aan de beurt ben zijn we echter 4 tot 5 maanden verder. Ik heb al n beetje op internet gekeken, maar kwam zo gauw geen psychologen tegen in Groningen, gespecialiseerd in ADD, en dan nog, mocht het tot medicijnen komen, dan mag een psycholoog die toch niet voorschrijven? Moet ik echt nog 5 maanden wachten, of is er een andere weg te bewandelen?
Vanochtend ben ik bij de huisarts geweest voor een doorverwijs brief voor een ADD-test. Ik sta nu op de wachtlijst bij het UMCG. Voor ik aan de beurt ben zijn we echter 4 tot 5 maanden verder. Ik heb al n beetje op internet gekeken, maar kwam zo gauw geen psychologen tegen in Groningen, gespecialiseerd in ADD, en dan nog, mocht het tot medicijnen komen, dan mag een psycholoog die toch niet voorschrijven? Moet ik echt nog 5 maanden wachten, of is er een andere weg te bewandelen?
Nou nou, stel je niet zo aan. Voor een zelfbenoemd ' hoogbegaafde' mis je het blijkbaar het denkvermogen om die post als grapje te interpreteren.quote:Op maandag 15 juni 2009 08:33 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Dit vind ik echt een he-le domme reactie. Sorry hoor.
Als je ADD hebt en je doet HBO dan doe je zo 5 keer zo veel dan nodig is. Ik merk dat aan mezelf, perfectionistisch als de hel en mijn klasgenoten vinden dat ik altijd veel te veel doe. Dan kun je nog zo hoogbegaafd zijn, je blijft in een soort flow om alles te doen en ontdekken wat mogelijk is (daarom vraag ik me af of het niet beter is om toch universiteit te doen, daar is dat namelijk een stuk relevanter) En waarom? Je wilt alles weten en perfect afronden. Briljant is niet goed genoeg. Zowel bij ADD als bij hoogbegaafdheid is bekend dat dat soort mensen heel vaak verschrikkelijk inefficient werkt, omdat ze niet alleen de relevante, maar vooral de insignificante dingen tot in de perfectie willen beheersen.
Een vergelijking van het landelijk informatiecentrum hoogbegaafdheid:
[..]
En misschien een leuk verhaal om je ogen mee te openen
[..]
Dat verklaart wel dat je als je hoogbegaafd bent moeite hebt met HBO... je neemt geen genoegen met 'black box-denken'
Dus ga als-je-blieft eerst eens rondkijken voor je met je achterlijke hoofd zulk soort dingen roept over andere mensen
Btw. Al ga je van HBO naar de uni, je denkt toch niet dat het hier anders zal zijn? ADD blijft ADD.
Kamina, manlier than you could ever hope to be
Ooit van agile/iteratieve methoden gehoord? Het idee is dat je altijd kleine stapjes zet, en zo snel mogelijk iets hebt wat werkt. Daardoor wordt een software project iets wat groeit, in plaats van dat het één grote klus is met gedetailleerde planning. Google en lees er eens wat over.quote:Op maandag 15 juni 2009 10:08 schreef wallofdolls het volgende:
Nu ben ik eens gaan nadenken en ben ik tot de conclusie gekomen dat het project verschrikkelijk soepel is verlopen tot het moment dat ik operationeel werk moest gaan verrichten. In de periode van zowel het analyseren, requirements opstellen, modelleren en het opzetten van het framework van de applicatie (oftewel, waar de grote lijn geldt) kan ik me herinneren dat ik intens gelukkig was. Nu zit ik eigenlijk een in een vicueuze cirkel waar ik niet meer uit kom doordat het er nu op aankomt dat ik de data en de user interface op een goede manier weergeef en hier eigenlijk nooit echt tevreden mee ben.
Het grote probleem wat ik met "wat voor methode dan ook" heb is dat ik totaal niet kan plannen.quote:Op maandag 15 juni 2009 17:54 schreef Howl het volgende:
[..]
Ooit van agile/iteratieve methoden gehoord? Het idee is dat je altijd kleine stapjes zet, en zo snel mogelijk iets hebt wat werkt. Daardoor wordt een software project iets wat groeit, in plaats van dat het één grote klus is met gedetailleerde planning. Google en lees er eens wat over.
Als ik iets plan, doe ik dat in mijn hoofd, en dan ook alles tegelijk.
Ik kan ook niet eerst alles op papier zetten zodat ik daarna stap 2 t/m 100 los laat, ik blijf dan nog steeds aan alle stappen denken.
Agenda's hebben geen nut voor mij want ik schrijf er niet in en lees ze niet.
De enige agenda die ik gebruik is de afdelingsagenda in Outlook, om aan te geven wanneer ik er niet ben
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Ja want JIJ bent speciaal en niemand begrijpt je. Je gebruikt deze 'aandoeningen' (zo zie jij ze namelijk) als excuus EN verklaring voor je eigen falen. Blijkbaar raak ik een gevoelige snaar en reageer je daarom als een opgefokt kind dat zijn/haar zin niet krijgt.quote:Op maandag 15 juni 2009 08:33 schreef wallofdolls het volgende:
[..]
Dit vind ik echt een he-le domme reactie. Sorry hoor.
Als je ADD hebt en je doet HBO dan doe je zo 5 keer zo veel dan nodig is. Ik merk dat aan mezelf, perfectionistisch als de hel en mijn klasgenoten vinden dat ik altijd veel te veel doe. Dan kun je nog zo hoogbegaafd zijn, je blijft in een soort flow om alles te doen en ontdekken wat mogelijk is (daarom vraag ik me af of het niet beter is om toch universiteit te doen, daar is dat namelijk een stuk relevanter) En waarom? Je wilt alles weten en perfect afronden. Briljant is niet goed genoeg. Zowel bij ADD als bij hoogbegaafdheid is bekend dat dat soort mensen heel vaak verschrikkelijk inefficient werkt, omdat ze niet alleen de relevante, maar vooral de insignificante dingen tot in de perfectie willen beheersen.
Een vergelijking van het landelijk informatiecentrum hoogbegaafdheid:
[..]
En misschien een leuk verhaal om je ogen mee te openen
[..]
Dat verklaart wel dat je als je hoogbegaafd bent moeite hebt met HBO... je neemt geen genoegen met 'black box-denken'
Dus ga als-je-blieft eerst eens rondkijken voor je met je achterlijke hoofd zulk soort dingen roept over andere mensen
En voor de duidelijkheid , ik heb zelf ook add.
Yeah, uiteraard. Bij voorkeur DSDM. Maar dat is om ook echt de uiterste basis aan het werk te krijgen. Daarna wil ik het gaan uitbreiden. Maar dan blijf ik evengoed elke keer weer heel lang pielen op het afronden van de laatste loodjes binnen de zoveelste iteratie. Het modelleren en het toepassen van enkele design patterns was helemaal geen probleem. Sterker nog, die zorgen er juist voor dat mn software veel beter kan evoluerenquote:Op maandag 15 juni 2009 17:54 schreef Howl het volgende:
[..]
Ooit van agile/iteratieve methoden gehoord? Het idee is dat je altijd kleine stapjes zet, en zo snel mogelijk iets hebt wat werkt. Daardoor wordt een software project iets wat groeit, in plaats van dat het één grote klus is met gedetailleerde planning. Google en lees er eens wat over.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mag je geen verklaring zoeken voor je eigen onderpresteren? Ik denk dat zelf-reflectie best belangrijk is, dat is waar je van leert. Als je er achter komt datje ADD hebt, dan kun je dat als verklaring zien voor wat er eerder gebeurt is, maar je kunt het vooral gebruiken om in de toekomst rekening te kunnen houden met je (tekortkomingen) individuele kwaliteiten.quote:Op maandag 15 juni 2009 19:42 schreef cesareborgia het volgende:
[..]
Ja want JIJ bent speciaal en niemand begrijpt je. Je gebruikt deze 'aandoeningen' (zo zie jij ze namelijk) als excuus EN verklaring voor je eigen falen. Blijkbaar raak ik een gevoelige snaar en reageer je daarom als een opgefokt kind dat zijn/haar zin niet krijgt.
En voor de duidelijkheid , ik heb zelf ook add.
Maar kun je dit even toelichten, aangezien je mij quote. Jij denkt dat het niet mogelijk is om moeite te hebben met HBO als je hoogbegaafd bent?
quote:Op maandag 15 juni 2009 02:40 schreef cesareborgia het volgende:
[..]
Hoogbegaafd en moeite met HBO.
Ik zou een second opinion overwegen
Mensen die thee drinken plassen zittend.
Waar lees JIJ dat IK hoogbegaafd ben en dat IK dat als aandoeningen zie? Waar lees je dat ik faal? Waar lees je sowieso meer dan 1 regel met een voorbeeldje over mijzelf? Dramaquote:Op maandag 15 juni 2009 19:42 schreef cesareborgia het volgende:
[..]
Ja want JIJ bent speciaal en niemand begrijpt je. Je gebruikt deze 'aandoeningen' (zo zie jij ze namelijk) als excuus EN verklaring voor je eigen falen. Blijkbaar raak ik een gevoelige snaar en reageer je daarom als een opgefokt kind dat zijn/haar zin niet krijgt.
En voor de duidelijkheid , ik heb zelf ook add.
Ik laat zo alleen zien dat er meer smaken zijn dan zwart of wit. Waarom mensen die hoogbegaafd zijn niet als vanzelfsprekend functioneren op een hoog maatschapplijk niveau
Je floept er een mening uit die totaal nergens op gebaseerd is - sterker nog, die totaal ondoordacht is. Als je hoogbegaafd bent hoor je geen moeite te hebben met HBO, want dan ben je heel slim. Wat heb jij een beperkt inlevingsvermogen zeg
.
Ik denk dat hij dat niet kan, want hij heeft ADD en mensen die andere mensen 'in bescherming nemen', zal ik het maar even noemen, die maken excuses voor hun eigen problemenquote:Op maandag 15 juni 2009 20:00 schreef Oproerkraaier het volgende:
Maar kun je dit even toelichten, aangezien je mij quote. Jij denkt dat het niet mogelijk is om moeite te hebben met HBO als je hoogbegaafd bent?
[..]
.Of hij is gefrustreerd dat ie zelf niet hoogbegaafd is en het slechts heeft moeten doen met HBO door z'n ADD.
Om ook even een paar ongefundeerde vooroordelen de wereld in te helpen
Het 'niet als excuus gebruiken' vind ik trouwens nog best lastig.
Althans, de balans vinden tussen het 'te veel van jezelf vragen' en 'het niet als excuus gebruiken'.
Er zijn zoveel situaties (geweest) waarin ik mezelf in de weg zat en niet wist waar het aan lag..
Dat ik bijvoorbeeld altijd moeite heb gehad met functioneren in een drukke/onvoorspelbare omgeving (werken in een winkel) terwijl ik er nooit een logische verklaring voor had en zag dat het voor anderen gewoon makkelijk ging, dat ik tijdens een relatie altijd zo gruwelijk onrustig werd van uitgebreid uit eten, zitten in het park/op het strand of een avondje 'rustig' op de bank dat ik destijds de conclusie heb getrokken dat de relatie wel niet goed zou zitten als ik daar zo onrustig van werd, dat ik enorme creatieve projecten heb kunnen organiseren en afronden, maar wanneer het iets simpels betreft als het indienen van een kostendeclaratie of het organiseren van mijn post het gewoon keer op keer de mist in gaat...
Dat zijn allemaal dingen die nu in zekere zin op hun plek vallen en dat roept toch wel de neiging op om het naar anderen ook een beetje te verklaren of uit te leggen.. maarja, dat neigt dan snel weer naar "het lag niet aan mij, het is mijn ADD", wat ik dan ook weer niet wil zeggen..
Daarnaast is het ook wel een beetje dat ik me mijn hele leven al verzet tegen het gevoel dat dingen "te veel" voor me zijn, zelfs al zeiden behandelaars dat ik dingen wat meer moet accepteren (dat wilde ik nooit, want ik deed gewoon niet goed m'n best en moest het allemaal best kunnen als ik het anders aanpakte), wat als gevolg heeft gehad dat ik echt al te vaak overspannen thuis kwam te zitten..
Nu is er dan een diagnose die voor mij iig een beetje zegt "misschien heb ik me niet mijn hele leven aangesteld, en zijn er echt dingen waar ik gewoon rekening mee moet gaan houden ipv alsmaar van mezelf te verwachten dat ik álles (aan)kan".. 't is alleen nog altijd zoeken waar dan echt grenzen liggen, wat een kwestie is van 'omstandigheden aanpassen' en in welke dingen ik zelf gewoon heel hard moet blijven doorbijten.
Het lastige is wel dat ik soms gewoon echt veel moeite heb met dingen die in mijn ogen (en al helemaal in die van anderen) heel simpel of vanzelfsprekend zijn. Ik snap nu dan eindelijk hoe dat waarschijnlijk komt, maar het aan anderen uitleggen blijft moeilijk. Ik merk wel dat ik bijv. op mijn werk wel serieuzer wordt genomen in mijn problemen sinds ik de diagnose ADD heb. Da's mooi, maar het lijntje naar 'je ADD als excuus gebruiken' lijkt ondertussen dan wel heel dun.. Als je bij een werkgever direct aankaart 'ik heb ADD' dan is het alsof je in aanmerking wilt komen voor een speciale behandeling, maar wanneer je het niet zegt kunnen ze er ook geen rekening mee houden en is het ook onmogelijk voor ze te begrijpen waar je op vast loopt in je werk...
Althans, de balans vinden tussen het 'te veel van jezelf vragen' en 'het niet als excuus gebruiken'.
Er zijn zoveel situaties (geweest) waarin ik mezelf in de weg zat en niet wist waar het aan lag..
Dat ik bijvoorbeeld altijd moeite heb gehad met functioneren in een drukke/onvoorspelbare omgeving (werken in een winkel) terwijl ik er nooit een logische verklaring voor had en zag dat het voor anderen gewoon makkelijk ging, dat ik tijdens een relatie altijd zo gruwelijk onrustig werd van uitgebreid uit eten, zitten in het park/op het strand of een avondje 'rustig' op de bank dat ik destijds de conclusie heb getrokken dat de relatie wel niet goed zou zitten als ik daar zo onrustig van werd, dat ik enorme creatieve projecten heb kunnen organiseren en afronden, maar wanneer het iets simpels betreft als het indienen van een kostendeclaratie of het organiseren van mijn post het gewoon keer op keer de mist in gaat...
Dat zijn allemaal dingen die nu in zekere zin op hun plek vallen en dat roept toch wel de neiging op om het naar anderen ook een beetje te verklaren of uit te leggen.. maarja, dat neigt dan snel weer naar "het lag niet aan mij, het is mijn ADD", wat ik dan ook weer niet wil zeggen..
Daarnaast is het ook wel een beetje dat ik me mijn hele leven al verzet tegen het gevoel dat dingen "te veel" voor me zijn, zelfs al zeiden behandelaars dat ik dingen wat meer moet accepteren (dat wilde ik nooit, want ik deed gewoon niet goed m'n best en moest het allemaal best kunnen als ik het anders aanpakte), wat als gevolg heeft gehad dat ik echt al te vaak overspannen thuis kwam te zitten..
Nu is er dan een diagnose die voor mij iig een beetje zegt "misschien heb ik me niet mijn hele leven aangesteld, en zijn er echt dingen waar ik gewoon rekening mee moet gaan houden ipv alsmaar van mezelf te verwachten dat ik álles (aan)kan".. 't is alleen nog altijd zoeken waar dan echt grenzen liggen, wat een kwestie is van 'omstandigheden aanpassen' en in welke dingen ik zelf gewoon heel hard moet blijven doorbijten.
Het lastige is wel dat ik soms gewoon echt veel moeite heb met dingen die in mijn ogen (en al helemaal in die van anderen) heel simpel of vanzelfsprekend zijn. Ik snap nu dan eindelijk hoe dat waarschijnlijk komt, maar het aan anderen uitleggen blijft moeilijk. Ik merk wel dat ik bijv. op mijn werk wel serieuzer wordt genomen in mijn problemen sinds ik de diagnose ADD heb. Da's mooi, maar het lijntje naar 'je ADD als excuus gebruiken' lijkt ondertussen dan wel heel dun.. Als je bij een werkgever direct aankaart 'ik heb ADD' dan is het alsof je in aanmerking wilt komen voor een speciale behandeling, maar wanneer je het niet zegt kunnen ze er ook geen rekening mee houden en is het ook onmogelijk voor ze te begrijpen waar je op vast loopt in je werk...
Dat is wel een lastige inderdaad.
Waar ligt die grens. ADD heeft ook weer voordelen. Dus die zou je misschien ook moeten benadrukken?
Waar ligt die grens. ADD heeft ook weer voordelen. Dus die zou je misschien ook moeten benadrukken?
Hij gebruikt misschien zijn ADD als excuus voor zijn onvermogen in bepaalde zaken normaal te functioneren, maar jij gebruikt nu zijn zogenaamde onzekerheid als excuus voor jouw botte gedrag. Vieze hypocriet.quote:Op maandag 15 juni 2009 19:42 schreef cesareborgia het volgende:
Blijkbaar raak ik een gevoelige snaar en reageer je daarom als een opgefokt kind dat zijn/haar zin niet krijgt.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Overigens is er niks mis met ADD als excuus opvoeren. Zolang je maar niet op je reet gaat zitten en gaat vinden dat iedereen je gedrag moet accepteren 'omdat je nou eenmaal ADD hebt'. Nee, je moet er mee aan de slag gaan, kijken hoe je die fouten niet nog eens maakt.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Ik heb inmiddels met de psych gesproken over de bijwerkingen. Hij kwam tot de conclusie dat 10 mg per keer teveel tegelijk is en het erg snel uitgewerkt is, na 2,5 uur al. Dus hij gaf me een aantal opties.
Elke 2,5 uur 5 mg ritalin. Vond hij niet zo'n goed idee omdat het wel heel vaak ingenomen moet worden.
Concerta, dat volgens hem wel de voorkeur heeft maar waar ik ook een redelijk bedrag voor moet bijbetalen.
Dextro amfetamine.
Niets
Ik heb afgesproken om alles even te laten bezinken en over een week bel ik de psychiater op om te bekijken wat we gaan doen. Ik ben erg geschrokken van het effect dat ritalin op me had. Daar zal ik minder snel voor kiezen maar ook omdat ik dan helemaal knetter wordt van al die alarmen en wekkers om te zorgen dat ik het niet vergeet. Concerta lijkt me wel wat maar kost 45 euro in de maand (pauperverzekering wil het niet vergoeden). Over destro amfetaminen wil ik wat meer informatie lezen voordat ik zoiets zou proberen. Niets meer proberen dat vind ik een beetje vroeg, ik wil best met de psych kijken naar wat voor medicatie wel prettig werkt.
Heeft een van jullie ervaring met dextro amfetaminen?
En misschien een van jullie die de verzekeraar (menzis) wel zover kreeg dat ze concerta vergoedden?
Elke 2,5 uur 5 mg ritalin. Vond hij niet zo'n goed idee omdat het wel heel vaak ingenomen moet worden.
Concerta, dat volgens hem wel de voorkeur heeft maar waar ik ook een redelijk bedrag voor moet bijbetalen.
Dextro amfetamine.
Niets
Ik heb afgesproken om alles even te laten bezinken en over een week bel ik de psychiater op om te bekijken wat we gaan doen. Ik ben erg geschrokken van het effect dat ritalin op me had. Daar zal ik minder snel voor kiezen maar ook omdat ik dan helemaal knetter wordt van al die alarmen en wekkers om te zorgen dat ik het niet vergeet. Concerta lijkt me wel wat maar kost 45 euro in de maand (pauperverzekering wil het niet vergoeden). Over destro amfetaminen wil ik wat meer informatie lezen voordat ik zoiets zou proberen. Niets meer proberen dat vind ik een beetje vroeg, ik wil best met de psych kijken naar wat voor medicatie wel prettig werkt.
Heeft een van jullie ervaring met dextro amfetaminen?
En misschien een van jullie die de verzekeraar (menzis) wel zover kreeg dat ze concerta vergoedden?
Is het waar dat het beter werkt naarmate je de klok er op gelijkstelt?
Oftewel. Als je pre-cies op de minuut elke 2,5 uur zoiets inneemt?
Ik heb overigens vandaag een test gedaan, vooral een IQ-test. Eerst kreeg ik een uur om te vertellen waarom ik en mijn psychologe vonden dat ik ADD zou kunnen hebben. Daarna dus die test. Ik kwam uit op een IQ van rond de 130 met een verwerkingssnelheid van ongeveer 100. Wat dat precies zegt weet ik niet. Ik weet alleen dat ie zei dat mn IQ vrij hoog was en mn verwerkingssnelheid bijzonder laag... dat die in contrast met elkaar stonden en dat dat een van de kenmerken van ADD is. Een andere opdracht was het natekenen van een redelijk complex plaatje, die ik gewoon heel lukraak ging natekenen, waar verwacht werd dat je plande. Ik noem dat domheid, maar hij vond het een kenmerk van ADD.
VOlgende week het resultaat, maar hij wist eigenlijk al zeker dat hij de diagnose mag gaan stellen. Dat is in zoverre positief dat ik nu veel beproefde methodes in mijn gedrag kan inpassen die me in ieder geval van wat ongemakken afhelpen (of zoals hierboven gesteld werd: aandoeningen).
Oftewel. Als je pre-cies op de minuut elke 2,5 uur zoiets inneemt?
Ik heb overigens vandaag een test gedaan, vooral een IQ-test. Eerst kreeg ik een uur om te vertellen waarom ik en mijn psychologe vonden dat ik ADD zou kunnen hebben. Daarna dus die test. Ik kwam uit op een IQ van rond de 130 met een verwerkingssnelheid van ongeveer 100. Wat dat precies zegt weet ik niet. Ik weet alleen dat ie zei dat mn IQ vrij hoog was en mn verwerkingssnelheid bijzonder laag... dat die in contrast met elkaar stonden en dat dat een van de kenmerken van ADD is. Een andere opdracht was het natekenen van een redelijk complex plaatje, die ik gewoon heel lukraak ging natekenen, waar verwacht werd dat je plande. Ik noem dat domheid, maar hij vond het een kenmerk van ADD.
VOlgende week het resultaat, maar hij wist eigenlijk al zeker dat hij de diagnose mag gaan stellen. Dat is in zoverre positief dat ik nu veel beproefde methodes in mijn gedrag kan inpassen die me in ieder geval van wat ongemakken afhelpen (of zoals hierboven gesteld werd: aandoeningen).
Schijnt van wel. Het is me ook aangeraden om de eerste vier weken echt stipt op dezelfde tijd die dingen in te nemen. Na die vier weken mocht ik gerust overgaan op wisselende tijden. Misschien omdat je lichaam er dan aan gewend is.quote:Op maandag 15 juni 2009 21:00 schreef wallofdolls het volgende:
Is het waar dat het beter werkt naarmate je de klok er op gelijkstelt?
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
