Pijn in mijn hart...
Pijn in mijn hart,
Maar het is te laat,
Te laat voor een knuffel,
Te laat voor een schouder,
Te laat om te kunnen laten zien,
Wat er werkelijk in mij schuilt.
Het enige dat overblijft,
Is de pijn in mijn hart,
De pijn van het gemis aan een knuffel,
De pijn van het gemis van een schouder,
De pijn om niet te kunnen laten zien,
Wat er schuilt achter het gezicht dat huilt.
Het warme gevoel als ik je aankijk,
De ellende die ik voel als dat niet lukt
De teleurstelling dat ik je ontwijk.,
En het gevoel dat word onderdrukt.
Het is te laat, het kan niet anders,
Zijn de woorden die maar malen,
Maar vooralsnog,
Is het gevoel niet weg te halen.
Het gevoel dat er nog altijd zit,
Diep verscholen tussen het verdriet,
Ver weg tussen de wanhoop,
Maar geen mens die het ziet,
Een hart rijp voor de sloop.
Een traan van pijn,
Pijn omdat het niet meer is,
Een gemis van wat had kunnen zijn,
Een pijn van een totaal gemis.
Woorden snijden de stilte,
Vol frustraties en kilte,
Maar wederom niet begrepen,
Niet duidelijk genoeg,
Mijn keel toegeknepen,
Met moeite gezegd doeg.
En dan de mooie woorden,
Om je maar wat op te beuren,
Kop op het is voorbij,
Ik wilde het niet horen,
Wil alleen maar treuren.
Treuren om een gemis,
Een gevoel dat niets meer kan,
Niet meer kan tonen,
Wat er werkelijk nog is.
Ogen die branden ,
Van een immens groot verdriet,
En wederom niemand,
Die het begrijpt,
Of die het ziet
Mijn wereld ligt in stukken,
Mijn gevoel is afgesneden,
Maar het is het verleden,
Iets dat niet wilde lukken.
Weer iets niet afgemaakt,
Weer onderweg gestaakt.
Kreten worden niet gehoord,
Of worden door woorden verstoort.
Niemand ziet graag pijn,
Als er zoveel moois kan zijn.
Maar als al dat moois is verdwenen,
Uit je ziel je hart je leven,
Wat is dan nog de reden,
Om niet te wenen?
En alles maar op te geven?
Misschien dat ene kleine iets?
Waar je voor hoort te zijn?
Waar je voor moet zorgen?
In een wereld zonder mentaliteit, maar vol pijn?
En zo leef je van vandaag op morgen.
Als je elke dag moet leven,
Zonder hoop op morgen,
Zonder vooruitzicht weer te kunnen geven,
Om de dagen zonder zorgen,
Weer te mogen beleven?
Om de dagen door te komen,
Zonder medicijnen,
Tegen de innerlijke pijnen
Met nieuwe doelen en dromen?
Hard en meedogenloos is het leven,
Kilte en woede vullen de dagen,
Wanneer dit niet meer gaat om vlagen,
Waarom is mij dan het leven gegeven?
Ik hoef het zo nodig niet meer,
Ik wil die pijn en ellende niet langer,
Dag in dag uit word ik banger,
Voor al die ellende en hartzeer,
Als dat keer op keer alles is,
Dan lijkt het mij geen gemis.
Woorden worden niet begrepen,
Zinnen uit hun verband gehaald,
Luisteren kan men ook al niet meer,
Dat doet mijn hart zo zeer.
[Dit bericht is gewijzigd door Lekkertjuh op 17-11-2003 15:06]
If your heart's not in it for real, please don't try to fake what you don't feel...
